Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
xceetjex schreef:
Ik zit al sinds januari in mijn gedachten om het uit te maken met mijn vriend. Ik wou het ergens nog een kans geven, maar elke examenperiode (dus januari en nu juni) merk ik dat ik het wel fijn vind om geen verplichting te hebben tot bij hem te rijden. We wonen redelijk ver uit elkaar en het is gemakkelijk 1 uur heen en 1 uur terug.
1 van de factoren waardoor ik mij eigenlijk niet meer fijn voel in de relatie is dat ik er veel moet instoppen en het gevoel heb weinig terug te krijgen. Als het geen Covid is dan is het terug voetbal en moet ik die hele trip afleggen om hooguit 2 uur samen met hem te kunnen doorbrengen omdat hij zelf speelt. Ik heb niets tegen een hobby en vond het in het begin ook niet erg, maar ik sta op de voetbal ook gewoon helemaal alleen aangezien zijn ploegmaten geen vriendin hebben. Als ik niet aan de zijlijn sta dan kan ik bij zijn moeder in de kantine helpen. Zijn moeder is nog een ander element waardoor ik mij niet goed voel. Zij praat amper tegen mij en in het begin van de relatie was ze helemaal afkeurend ten opzichte van mij. Maar goed dus ik help een handje alleen is dat handje wel heel erg uit de hand gaan lopen. Zo verwachten ze dus dat ik hele frigo's (van die coca-cola frigo's) opvul en van die mini frigo's die je ziet in de feestzalen. Dus ja ik persoonlijk heb er niks tegen om mensen een drankje te geven en af te rekenen of eens wat flesjes en glazen op te ruimen en af te wassen, maar ik ben niet bepaald in de stemming om met bakken bier, cola, water,... te sleuren. Heb echt al rugpijn gehad daarvan en ik word er ook allemaal niet voor betaald. De laatste weken dat er nog wedstrijden mochten zijn, vond die moeder het zelfs niet meer nodig om personeel in te huren als ze wist dat ik er was. Ik had dit trouwens al aangekaart bij mij vriend, maar hij neemt het niet bepaald voor mij op tegen zijn moeder. + als hij dan klaar is met zijn wedstrijd duurt het nog drie kwartier voor hij eindelijik bij zijn ploeg is. Ik zet mij dan wel bij de groep, maar dan is het vaak al 22u dus dan heb ik nog geen tijd alleen met hem. Wanneer al zijn ploegmaten naar huis zijn of ergens anders heen gaan dan zou je denken dat wij ook weg kunnen. NEEN! wij blijven omdat de kantine moet worden opgeruimd dus dan heb je misschien een uurtje gezeten/halfuurtje gezeten en moet de kantine worden opgeruimd. Dus ja dan help ik ook maar zeker? aangezien je zegt dat je pas om 12u naar huis gaat en tijd met je lief wilt doorbrengen. Soms zit de trainer dan nog wel in de kantine en dan gaat mijn vriend net met de trainer praten en mag ik dan samen met zijn moeder de kantine zitten opruimen terwijl hij daar zit te praten.
Ik weet dat dit verhaal misschien minder relevant lijkt, maar omdat nu alles langzaamaan terug mag opstarten voel ik ook hoe mijn ontevredenheid over die situatie al naar bovenkomt. Ik heb het al meerdere keren besproken en hij doet er nooit iets aan. Ik heb mezelf op een bepaald moment ook al verwijderd wanneer ik merkte dat ze mij weer de frigo's ging laten opvullen, maar dan krijg ik weer zure blikken van die moeder.
ja die moeder is echt een groot probleem voor mij. De eerste keer dat ze mij zag stond ze met haar zij naar mij. Ze draaide haar hoofd (niet haar lichaam), bekeek mij van kop tot onder en wou mij niet eens goeiedag zeggen. Wij zijn meer dan 2 jaar samen en tijdens covid waren we elke week bijna bij hem thuis en op die 2 jaar heb ik nooit meer gezien dan de keuken, de woonkamer en de wc. Ik mocht niet met mijn vriend naar boven. Heb nooit zijn slaapkamer gezien. Wij hebben altijd braaf bij zijn ouders en grootouders in de zetel gezeten. BTW ook elke keer als ik daar was voetbal op tv. Ik heb hem dan apart gesproken toen we bij mij thuis waren en gezegd dat ik het echt niet fijn vond dus nu spelen we al een halfjaar-jaar gezelschapspelletjes met de voetbal op de achtergrond, want we zitten aan de tafel in de woonkamer.
Dit zijn gewoon enkele voorbeelden waarom ik twijfel het uit te maken, maar elke keer als ik het wil doen durf ik niet. Ben ergens bang dat ik niemand anders zal vinden of dat ik een slechter iemand tegen kom. Ik weet ook niet hoe ik het moet uitmaken. Via een bericht vind ik grof, maar als die bij mij is vind ik het ook erg om hem meteen weer weg te sturen. Alleen bij hem vind ik ook niet bepaald geschikt aangezien ze met 4 andere mensen daar op zitten luisteren. In de tuin gaan heeft ook niet echt zin want dan moet ik ook nog heel zijn huis door (rijtjes woning) en gaan zijn buren ook gewoon kunnen meeluisteren. Dan kom ik terug bij mijn bericht of hem bellen, maar dan voel ik mij opnieuw een bitch.
Ik zit al sinds januari in mijn gedachten om het uit te maken met mijn vriend. Ik wou het ergens nog een kans geven, maar elke examenperiode (dus januari en nu juni) merk ik dat ik het wel fijn vind om geen verplichting te hebben tot bij hem te rijden. We wonen redelijk ver uit elkaar en het is gemakkelijk 1 uur heen en 1 uur terug.
1 van de factoren waardoor ik mij eigenlijk niet meer fijn voel in de relatie is dat ik er veel moet instoppen en het gevoel heb weinig terug te krijgen. Als het geen Covid is dan is het terug voetbal en moet ik die hele trip afleggen om hooguit 2 uur samen met hem te kunnen doorbrengen omdat hij zelf speelt. Ik heb niets tegen een hobby en vond het in het begin ook niet erg, maar ik sta op de voetbal ook gewoon helemaal alleen aangezien zijn ploegmaten geen vriendin hebben. Als ik niet aan de zijlijn sta dan kan ik bij zijn moeder in de kantine helpen. Zijn moeder is nog een ander element waardoor ik mij niet goed voel. Zij praat amper tegen mij en in het begin van de relatie was ze helemaal afkeurend ten opzichte van mij. Maar goed dus ik help een handje alleen is dat handje wel heel erg uit de hand gaan lopen. Zo verwachten ze dus dat ik hele frigo's (van die coca-cola frigo's) opvul en van die mini frigo's die je ziet in de feestzalen. Dus ja ik persoonlijk heb er niks tegen om mensen een drankje te geven en af te rekenen of eens wat flesjes en glazen op te ruimen en af te wassen, maar ik ben niet bepaald in de stemming om met bakken bier, cola, water,... te sleuren. Heb echt al rugpijn gehad daarvan en ik word er ook allemaal niet voor betaald. De laatste weken dat er nog wedstrijden mochten zijn, vond die moeder het zelfs niet meer nodig om personeel in te huren als ze wist dat ik er was. Ik had dit trouwens al aangekaart bij mij vriend, maar hij neemt het niet bepaald voor mij op tegen zijn moeder. + als hij dan klaar is met zijn wedstrijd duurt het nog drie kwartier voor hij eindelijik bij zijn ploeg is. Ik zet mij dan wel bij de groep, maar dan is het vaak al 22u dus dan heb ik nog geen tijd alleen met hem. Wanneer al zijn ploegmaten naar huis zijn of ergens anders heen gaan dan zou je denken dat wij ook weg kunnen. NEEN! wij blijven omdat de kantine moet worden opgeruimd dus dan heb je misschien een uurtje gezeten/halfuurtje gezeten en moet de kantine worden opgeruimd. Dus ja dan help ik ook maar zeker? aangezien je zegt dat je pas om 12u naar huis gaat en tijd met je lief wilt doorbrengen. Soms zit de trainer dan nog wel in de kantine en dan gaat mijn vriend net met de trainer praten en mag ik dan samen met zijn moeder de kantine zitten opruimen terwijl hij daar zit te praten.
Ik weet dat dit verhaal misschien minder relevant lijkt, maar omdat nu alles langzaamaan terug mag opstarten voel ik ook hoe mijn ontevredenheid over die situatie al naar bovenkomt. Ik heb het al meerdere keren besproken en hij doet er nooit iets aan. Ik heb mezelf op een bepaald moment ook al verwijderd wanneer ik merkte dat ze mij weer de frigo's ging laten opvullen, maar dan krijg ik weer zure blikken van die moeder.
ja die moeder is echt een groot probleem voor mij. De eerste keer dat ze mij zag stond ze met haar zij naar mij. Ze draaide haar hoofd (niet haar lichaam), bekeek mij van kop tot onder en wou mij niet eens goeiedag zeggen. Wij zijn meer dan 2 jaar samen en tijdens covid waren we elke week bijna bij hem thuis en op die 2 jaar heb ik nooit meer gezien dan de keuken, de woonkamer en de wc. Ik mocht niet met mijn vriend naar boven. Heb nooit zijn slaapkamer gezien. Wij hebben altijd braaf bij zijn ouders en grootouders in de zetel gezeten. BTW ook elke keer als ik daar was voetbal op tv. Ik heb hem dan apart gesproken toen we bij mij thuis waren en gezegd dat ik het echt niet fijn vond dus nu spelen we al een halfjaar-jaar gezelschapspelletjes met de voetbal op de achtergrond, want we zitten aan de tafel in de woonkamer.
Dit zijn gewoon enkele voorbeelden waarom ik twijfel het uit te maken, maar elke keer als ik het wil doen durf ik niet. Ben ergens bang dat ik niemand anders zal vinden of dat ik een slechter iemand tegen kom. Ik weet ook niet hoe ik het moet uitmaken. Via een bericht vind ik grof, maar als die bij mij is vind ik het ook erg om hem meteen weer weg te sturen. Alleen bij hem vind ik ook niet bepaald geschikt aangezien ze met 4 andere mensen daar op zitten luisteren. In de tuin gaan heeft ook niet echt zin want dan moet ik ook nog heel zijn huis door (rijtjes woning) en gaan zijn buren ook gewoon kunnen meeluisteren. Dan kom ik terug bij mijn bericht of hem bellen, maar dan voel ik mij opnieuw een bitch.
20
heb echt nog zoveel meer om te vertellen. Op zich vind ik hem niet slecht. Hij is wel lief, maar dan iets heel oppervlakkig van mij is het. Hij draagt altijd shirt van nike (maar echt zo met het logo of de tekst) op zich niks tegen, maar dan met zo'n trainingsbroek die meer lijkt op een skibroek of een driekwartsbroek. Ik heb hem altijd laten doen maar wel al eens subtiel gezegd dat ik bepaalde trainingsbroeken mooi vindt (zo strak vanonder en wijder naar boven) maar dat boeit hem niks. Was dus een familiefeest en ik moest hem smeken een hemd aan te doen. Je gaat op restaurant met mijn familie (hele familie) dan trek je een hemd aan, nette broek en nette schoenen (ook altijd sportschoenen met het logo van nike van teen tot enkel en fluo kleuren). Dus die deed het de allereerste keer niet. Die kwam daar aan in zijn pull met driekwartsbroek en zijn fluo sportschoenen. Kon door de grond zakken van schaamte, want ik sta daar wel in mijn hakken, make-up, gekleed kleedje. Volgend feest gelukkig verbetering (was niet zo warm ook toen) had een hemd aan, lange jeans broek en deftige schoenen. Maar dan vorige zomer was er even versoepeling en weer een verjaardag om te vieren op restaurant. Dus ik opnieuw smeken dat hij een hemd moest aandoen, want hij wou absoluut niet aangezien dat het warm was. Heeft die een hemd aangedaan met korte mouwen en daaronder een short met palmbomen op (alle donkerblauwe op een lichtere blauwe achtergrond). Dus ja staan al die mannen daar in hun hemd met lange mouwen, geklede broek, klede schoenen en die van mij wou dus niet luisteren. Sorry hoor maar mijn broer is 3 jaar jonger dan mijn vriend en zelfs mijn broer was op en top inorde en ik ken zijn haat tegenover gekleed lopen. 
