Forum

Melodrama schreef:
Je doet je ogen toe. Je ligt enkele minuten in stilte naar je duistere oogleden te staren. Dan opeens voel je een tinteling. De tinteling wordt een rilling, gevolgd door een streling van een ijskoude hand.

De aanraking voelt je noch onbekend, noch bekend. Niet vertrouwd, niet onvertrouwd - het is alsof je je volledig één voelt met die hand die over je voet streelt en langzaam aan zijn weg naar je knie begint af te leggen.

Vooraleer je een kreun kan slaan, legt hij zijn vinger op je mond: "sst, Avia, doe maar stil. Ik ben het maar, Dries", zegt hij. Je voelt de rust in je hoofd wederkeren. "Kom jij vannacht bij me liggen? Ik ben zo bang in het donker", vraag je Dries. "Tuurlijk... alles voor jou, baby," antwoordt hij snel.

Je hebt je nog nooit zo compleet gevoeld.