Merde schreef:
Die last hebben van verlatingsangst of iets in die richting?
ja ik doe even mijn verhaal omdat ik merk dat ik er toch wel mee zit.
Ik heb nu al bijna 9 maanden een vriend (mijn eerste relatie) en ik ben super happy met hem en het zit ook supergoed tussen ons.
Voordat ik hem leerde kennen had ik heel veel last van bindingsangst. Telkens als ik een date had en het klikte en er zat meer in dan sloeg ik dicht en haakte ik af. Ik begon dan altijd heel erg te twijfelen en maar een reden te zoeken om het te beëindigen. Dit komt ook wel omdat ik vaker wat minder fijne ervaringen heb gehad met jongens en echt gewoon niemand meer vertrouwde of me durfde open te stellen.
Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen had ik echt nergens last van, tuurlijk heb ik wel even nagedacht en getwijfeld maar het zat zo goed tussen ons en ik voelde gewoon van het ''klopt'' waardoor we zeker 3x in de week afspraken en ook al binnen een maand samen waren, iets wat voor mij dus eigenlijk niet heel vanzelfsprekend was en dus best een goed teken was.
Nu na 9 maanden zijn we dus nog steeds heel gelukkig maar merk ik wel dat ik met een ander probleem zit, namelijk verlatingsangst. Ik denk dat het ook misschien komt doordat het mijn 1e vriend is maar ik zie die jongen zo graag dat ik heel erg bang ben dat kwijt te raken. Als ik hem bijvoorbeeld niet zie spoken dingen door mn hoofd als in ja misschien komt die ns n ander meisje tegen die hem gelukkiger maakt of misschien vind die me helemaal niet meer leuk en wat als hij me ooit zat word etcetc.
Dit komt ook heel erg omdat ik super onzeker ben, ik zoek daarom ook wel 10x op n dag bevestiging met de kleinste dingen. ''vind je het wel leuk als ik langskom'' '' heb je wel tijd'' ''vind je me nog leuk''
Hij geeft me die bevestiging ook en hij weet ook dat dat iets is waar ik moeite mee heb maar ik vind het voor hem en voor mij super vervelend omdat ik denk dat hij daar ook wel eens moe van word.
Afgelopen weekend hebben we er een discussie over gehad omdat hij me dingen vertelde over zn verleden waardoor mn angsten weer naar boven kwamen en ik ging denken omg wat als hij ooit vreemdgaat ofzo?
Toen ik hem dat eerlijk vertelde dat ik soms zo bang ben werd hij n beetje geirriteerd omdat ik hem natuurlijk de indruk gaf dat ik hem niet vertrouw wat ook wel zo overkomt. Maar op dit gebied heeft het denk ik niks met vertrouwen te maken maar meer met angst om iets wat zo mooi is kwijt te raken. Ik vond dat heel lastig en ben toen ook in huilen uitgebarsten, we hebben er uiteindelijk wel goed over gepraat en ik heb hem ook uitgelegd waar het vandaan komt en hem gerustgesteld dat het niet met vertrouwen te maken had. Het zit dan nu ook weer goed tussen ons maar toch merk ik dat ik het niet kan loslaten omdat ik het heel vervelend vind waarom ik constant deze gedachtes heb.
Ik begin een beetje spoor bijster te geraken omdat ik niet zo goed weet waar het vandaan komt en wat ik ermee moet doen. Ik heb dit probleem nooit eerder gehad en ik wil ook niet dat ik straks door deze gedachtes onze relatie ga verpesten. Herkent iemand dit en hebben jullie ideeën wat ik ermee kan doen?
Die last hebben van verlatingsangst of iets in die richting?
ja ik doe even mijn verhaal omdat ik merk dat ik er toch wel mee zit.
Ik heb nu al bijna 9 maanden een vriend (mijn eerste relatie) en ik ben super happy met hem en het zit ook supergoed tussen ons.
Voordat ik hem leerde kennen had ik heel veel last van bindingsangst. Telkens als ik een date had en het klikte en er zat meer in dan sloeg ik dicht en haakte ik af. Ik begon dan altijd heel erg te twijfelen en maar een reden te zoeken om het te beëindigen. Dit komt ook wel omdat ik vaker wat minder fijne ervaringen heb gehad met jongens en echt gewoon niemand meer vertrouwde of me durfde open te stellen.
Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen had ik echt nergens last van, tuurlijk heb ik wel even nagedacht en getwijfeld maar het zat zo goed tussen ons en ik voelde gewoon van het ''klopt'' waardoor we zeker 3x in de week afspraken en ook al binnen een maand samen waren, iets wat voor mij dus eigenlijk niet heel vanzelfsprekend was en dus best een goed teken was.
Nu na 9 maanden zijn we dus nog steeds heel gelukkig maar merk ik wel dat ik met een ander probleem zit, namelijk verlatingsangst. Ik denk dat het ook misschien komt doordat het mijn 1e vriend is maar ik zie die jongen zo graag dat ik heel erg bang ben dat kwijt te raken. Als ik hem bijvoorbeeld niet zie spoken dingen door mn hoofd als in ja misschien komt die ns n ander meisje tegen die hem gelukkiger maakt of misschien vind die me helemaal niet meer leuk en wat als hij me ooit zat word etcetc.
Dit komt ook heel erg omdat ik super onzeker ben, ik zoek daarom ook wel 10x op n dag bevestiging met de kleinste dingen. ''vind je het wel leuk als ik langskom'' '' heb je wel tijd'' ''vind je me nog leuk''
Hij geeft me die bevestiging ook en hij weet ook dat dat iets is waar ik moeite mee heb maar ik vind het voor hem en voor mij super vervelend omdat ik denk dat hij daar ook wel eens moe van word.
Afgelopen weekend hebben we er een discussie over gehad omdat hij me dingen vertelde over zn verleden waardoor mn angsten weer naar boven kwamen en ik ging denken omg wat als hij ooit vreemdgaat ofzo?
Toen ik hem dat eerlijk vertelde dat ik soms zo bang ben werd hij n beetje geirriteerd omdat ik hem natuurlijk de indruk gaf dat ik hem niet vertrouw wat ook wel zo overkomt. Maar op dit gebied heeft het denk ik niks met vertrouwen te maken maar meer met angst om iets wat zo mooi is kwijt te raken. Ik vond dat heel lastig en ben toen ook in huilen uitgebarsten, we hebben er uiteindelijk wel goed over gepraat en ik heb hem ook uitgelegd waar het vandaan komt en hem gerustgesteld dat het niet met vertrouwen te maken had. Het zit dan nu ook weer goed tussen ons maar toch merk ik dat ik het niet kan loslaten omdat ik het heel vervelend vind waarom ik constant deze gedachtes heb.
Ik begin een beetje spoor bijster te geraken omdat ik niet zo goed weet waar het vandaan komt en wat ik ermee moet doen. Ik heb dit probleem nooit eerder gehad en ik wil ook niet dat ik straks door deze gedachtes onze relatie ga verpesten. Herkent iemand dit en hebben jullie ideeën wat ik ermee kan doen?