Girafke schreef:Sas schreef:
Mijn mental health is denk ik nog wel oké, al is het soms moeilijk om vol te houden. Ik leef al twee maanden een soort robotleven van slapen-werken-slapen tot mijn afspraak bij de chronisch vermoeidheidarts in december. Iedereen om me heen is supportive, maar ik heb zoveel fomo door t vele slapen 's avonds. Dat is soms wel moeilijk.
Laten we hopen dat er een oorzaak wordt gevonden als mijn wachttijd eindelijk voorbij is
Hoe is het met jou?
Oei, ik hoop dat er een oplossing gevonden wordt. Ik snap het fomo dingetje wel hoor (ik ben vrijdagmiddag ook gaan slapen terwijl vrienden afspraken) maar ik denk dat je slaap (en dus ook je gezondheid) wel voor gaat. Ik hoop dat de oorzaak gevonden wordt, er een oplossing komt en je dan wat meer balans krijgt tussen slaap, werk en leuke dingen!
Ik zou heel graag zelf willen zeggen dat het goed gaat, maar tbh kan ik dat niet. Ik merk dat ik beetje bij beetje meer in de knoop kom te zitten met het verlies van mijn vader, nu bijna twee jaar geleden. Ik merk dat ik mezelf met sommige dingen hierbij in de weg zit, wat ook ten koste gaat van mijn mood waardoor ik eigenlijk altijd verdrietig/boos/emotieloos ben. Daar zal ik vast wel eens overheen komen, maar kan eigenlijk nu niet meer zeggen dat het wel goed met me gaat. Het is nu "het gaat wel oké" zeg maar.
Het enige is dat je moeilijk iedere avond van augustus tot en met december (een half jaar!!) in je bed kunt besteden, dat kan bijna geen enkel mens aan. Dan heb je simpelweg geen leven meer, dus ik probeer het toch een klein beetje op te bouwen, maar dat is wel heel zwaar en dan ga je soms gewoon te ver. Ben je weer boos op jezelf daarom etc. Ingewikkeld proces blijft het.