Vrienden doen alles zonder mij - Forum

Anoniem
Landelijke ster

Tomyris schreef:
En ik weet niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan? Volgens mij is er een nieuwe appgroep waar ik ook niet meer inzit enzo, want in degene waar ik in zit is al sinds januari niets meer gestuurd.

Baal ervan, want dit lijkt puur door corona gebeurd te zijn omdat er toen een soort afstand tussen kwam, en ik ook even energie in mezelf moest steken omdat ik ontzettend ziek ben geweest.

En ik zie dit soort dingen dus de hele tijd, als in dan is er weer een instagram post waar iedereen op staat, en ik wist niet eens dat ze afspraken, of iets anders, en ik voel me gewoon buitengesloten.

Wat moet ik doen? Ik maak ontzettend lastig ook nieuwe vrienden en vind alleen zijn ook niet zo'n heel groot probleem, maar voelt toch wel een beetje rot zo.

Anoniem
Landelijke ster

Tomyris schreef:
Het stomme is ook dat me dit altijd gewoon overkomt, na een tijdje is iedereen me zat.

Account verwijderd

schreef:
Ik zou persoonlijk vanuit de ‘ik-boodschap’ het gesprek aan gaan en eerlijk aangeven hoe jij je voelt en of het misschien heeft gelegen aan ‘t feit dat je een tijdje niet betrokken bent geweest, omdat je even goed voor jezelf moest zorgen. Maar dat je nu wel weer graag mee zou willen

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Vragen aan 1 iemand in de groep hoe zij er naar kijkt en of het aan jou ligt of echt zo is en of je er wat aan kunt doen om het te verbeteren. Zo niet: nieuwe vrienden zoeken want dan zijn het bitches.

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
I feel you, ik hoor ook nergens echt bij.. Helaas heb ik hier dus ook geen tips voor sad

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Hoe hebben jullie dit trouwens? Vragen jullie nooit zelf mensen? Steken jullie gelijkwaardige moeite in relaties?

Anoniem
Landelijke ster

Tomyris schreef:

Affection schreef:
Ik zou persoonlijk vanuit de ‘ik-boodschap’ het gesprek aan gaan en eerlijk aangeven hoe jij je voelt en of het misschien heeft gelegen aan ‘t feit dat je een tijdje niet betrokken bent geweest, omdat je even goed voor jezelf moest zorgen. Maar dat je nu wel weer graag mee zou willen

Ja het stomme is dat ik dat gesprek een paar weken terug gevoerd heb met iemand uit die groep. En dat het vanuit beide kanten lastig was om wat te plannen omdat ik aan de andere kant van het land zat.

Maar dat dat nu niet meer het geval is, dus wel weer zou kunnen.

Anoniem
Landelijke ster

Tomyris schreef:

marxke schreef:
Hoe hebben jullie dit trouwens? Vragen jullie nooit zelf mensen? Steken jullie gelijkwaardige moeite in relaties?

Ben altijd al een beetje een eenling geweest denk ik? En ook nog eens ontzettend introvert.
Ik vind het moeilijk om zelf een gesprek te beginnen, maar kan wel makkelijk blijven praten.
Maar als niemand tegen mij begint vind ik het lastig om na een paar maanden ineens zelf met een gesprek te beginnen.

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:

Tomyris schreef:

marxke schreef:
Hoe hebben jullie dit trouwens? Vragen jullie nooit zelf mensen? Steken jullie gelijkwaardige moeite in relaties?

Ben altijd al een beetje een eenling geweest denk ik? En ook nog eens ontzettend introvert.
Ik vind het moeilijk om zelf een gesprek te beginnen, maar kan wel makkelijk blijven praten.
Maar als niemand tegen mij begint vind ik het lastig om na een paar maanden ineens zelf met een gesprek te beginnen.

Ik wil echt niet gemeen klinken, want zo bedoel ik het helemaal niet, maar ik vind het heel lastig met dat soort mensen om te gaan omdat die mij heel erg het idee geven dat ze niet geinteresseerd zijn. Ik loop dus ook weg bij dit soort (in mijn hoofd tussen aanhalingstekens) vriendschappen, omdat ze mij te veel energie kosten.

Anoniem
Landelijke ster

Tomyris schreef:

marxke schreef:

Tomyris schreef:

marxke schreef:
Hoe hebben jullie dit trouwens? Vragen jullie nooit zelf mensen? Steken jullie gelijkwaardige moeite in relaties?

Ben altijd al een beetje een eenling geweest denk ik? En ook nog eens ontzettend introvert.
Ik vind het moeilijk om zelf een gesprek te beginnen, maar kan wel makkelijk blijven praten.
Maar als niemand tegen mij begint vind ik het lastig om na een paar maanden ineens zelf met een gesprek te beginnen.

Ik wil echt niet gemeen klinken, want zo bedoel ik het helemaal niet, maar ik vind het heel lastig met dat soort mensen om te gaan omdat die mij heel erg het idee geven dat ze niet geinteresseerd zijn. Ik loop dus ook weg bij dit soort (in mijn hoofd tussen aanhalingstekens) vriendschappen, omdat ze mij te veel energie kosten.

Ja dat is prima, andersom zouden wij dan ook totaal niet passen gok ik.

Je bent ook niet de enige, want dit gebeurt mijn hele leven al.

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:

marxke schreef:
Hoe hebben jullie dit trouwens? Vragen jullie nooit zelf mensen? Steken jullie gelijkwaardige moeite in relaties?

Idk of deze vraag naar mij gericht is haha maar ik zal er toch maar even op antwoorden. Eerst en vooral is er al het probleem dat ik van mezelf erg rustig en inderdaad introvert ben, waardoor ik niet heeeel snel contact leg met mensen. Het duurt ook een tijdje voor ik echt loskom zeg maar en dat betekent niet dat ik niet geïnteresseerd ben maar gewoon niet meteen all the way ga ofzo. Ik ga nooit 'de leukste' of uitbundigste of whatever zijn (zeker niet in grotere groepen) maar ik zal wel moeite steken in mensen die moeite steken in mij! Ik denk van mezelf ook dat ik juist heel erg veel moeite steek in mijn vriendschappen maar dat dat omgekeerd niet zo is.

Daarnaast drink ik geen alcohol en vind ik de drukte van uitgaan bijvoorbeeld helemaal niets (deze dingen terwijl ik een studente ben!), dus hier word ik ook altijd wat aan de kant gelaten. Het is wat dubbel op denk ik dan altijd!

Anoniem
Landelijke ster

Tomyris schreef:

Phobias schreef:

marxke schreef:
Hoe hebben jullie dit trouwens? Vragen jullie nooit zelf mensen? Steken jullie gelijkwaardige moeite in relaties?

Idk of deze vraag naar mij gericht is haha maar ik zal er toch maar even op antwoorden. Eerst en vooral is er al het probleem dat ik van mezelf erg rustig en inderdaad introvert ben, waardoor ik niet heeeel snel contact leg met mensen. Het duurt ook een tijdje voor ik echt loskom zeg maar en dat betekent niet dat ik niet geïnteresseerd ben maar gewoon niet meteen all the way ga ofzo. Ik ga nooit 'de leukste' of uitbundigste of whatever zijn (zeker niet in grotere groepen) maar ik zal wel moeite steken in mensen die moeite steken in mij! Ik denk van mezelf ook dat ik juist heel erg veel moeite steek in mijn vriendschappen maar dat dat omgekeerd niet zo is.

Daarnaast drink ik geen alcohol en vind ik de drukte van uitgaan bijvoorbeeld helemaal niets (deze dingen terwijl ik een studente ben!), dus hier word ik ook altijd wat aan de kant gelaten. Het is wat dubbel op denk ik dan altijd!

Uitgaan en feestjes vind ik inderdaad ook helemaal niks, veels te druk.

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:

Tomyris schreef:

Phobias schreef:

marxke schreef:
Hoe hebben jullie dit trouwens? Vragen jullie nooit zelf mensen? Steken jullie gelijkwaardige moeite in relaties?

Idk of deze vraag naar mij gericht is haha maar ik zal er toch maar even op antwoorden. Eerst en vooral is er al het probleem dat ik van mezelf erg rustig en inderdaad introvert ben, waardoor ik niet heeeel snel contact leg met mensen. Het duurt ook een tijdje voor ik echt loskom zeg maar en dat betekent niet dat ik niet geïnteresseerd ben maar gewoon niet meteen all the way ga ofzo. Ik ga nooit 'de leukste' of uitbundigste of whatever zijn (zeker niet in grotere groepen) maar ik zal wel moeite steken in mensen die moeite steken in mij! Ik denk van mezelf ook dat ik juist heel erg veel moeite steek in mijn vriendschappen maar dat dat omgekeerd niet zo is.

Daarnaast drink ik geen alcohol en vind ik de drukte van uitgaan bijvoorbeeld helemaal niets (deze dingen terwijl ik een studente ben!), dus hier word ik ook altijd wat aan de kant gelaten. Het is wat dubbel op denk ik dan altijd!

Uitgaan en feestjes vind ik inderdaad ook helemaal niks, veels te druk.

I feel you! Ik heb echt precies hetzelfde!!

Bij iemand thuis zitten en daar wat drinken vind ik wel enorm fijn maar echt uitgaan hoeft voor mij niet. Laatst waren we bij vrienden van mijn vriend thuis en daar was ook een vriendin van één van hun en wij hebben echt uuuren gebabbeld. één op één staat mijn mond vaak niet stil maar in een groep ben ik altijd wat meer op de achtergrond

Dazy
Wereldberoemd

Dazy schreef:
Klinkt vervelend en naar. Tenslotte wil niemand voortdurend alleen zijn en niet iets met vrienden doen. Ik heb zelf overal losse vrienden, dus ik spreek gewoon af met wie dan ook wanneer wij beiden kunnen. Ik heb dat groepjes dynamiek niet meer gehad sinds de middelbare eigenlijk.

Persoonlijk zou ik vragen aan een van hen (misschien met wie je het beste mee kan vinden?) om te vragen of je in de nieuwe app mag en dat je graag weer met iedereen wil afspreken nu het met jou weer een stuk beter gaat? En dat je afwezigheid niet betekende dat je niet meer vrienden met hen wilde zijn?

Soms kunnen mensen denken dat als jij je distantieert dat je dan geen interesse meer hebt in zijn of haar vriendschap. Althans zo ervaar ik dat meestal als mensen mij negeren / niet meer appen. Dat kan voor onnodige miscommunicatie zorgen.

Acnolgia
YouTube-ster

Acnolgia schreef:
spreek je wel eens met 1 van hun apart nog af of..?

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:

Tomyris schreef:

marxke schreef:

Tomyris schreef:
Ben altijd al een beetje een eenling geweest denk ik? En ook nog eens ontzettend introvert.
Ik vind het moeilijk om zelf een gesprek te beginnen, maar kan wel makkelijk blijven praten.
Maar als niemand tegen mij begint vind ik het lastig om na een paar maanden ineens zelf met een gesprek te beginnen.

Ik wil echt niet gemeen klinken, want zo bedoel ik het helemaal niet, maar ik vind het heel lastig met dat soort mensen om te gaan omdat die mij heel erg het idee geven dat ze niet geinteresseerd zijn. Ik loop dus ook weg bij dit soort (in mijn hoofd tussen aanhalingstekens) vriendschappen, omdat ze mij te veel energie kosten.

Ja dat is prima, andersom zouden wij dan ook totaal niet passen gok ik.

Je bent ook niet de enige, want dit gebeurt mijn hele leven al.

Nou ja idk... als je er wel moeite voor doet zou ik t misschien wel oke vinden, dus bijvoorbeeld het gesprek erover beginnen is voor mij echt al een super grote 'boodschap' waarmee ik zie dat je het wel wilt, dus het ligt bij mij vooral aan eigen inzet in de relatie.