Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
Marissa schreef:
Kan trouwens als een zooitje lezen, sorry
Anyway, ik moet dit ff kwijt. Het zit me weer eens dwars en het van me afschrijven helpt, maar ik heb t soms ook nodig om te horen hoe een ander t ziet. Vandaar dit topic.
Oke, dus, een hele tijd geleden... 2 jaar bijna nu? kreeg ik ruzie met een toen vriend van me.
Ik werd boos, omdat hij steeds minder tegen me praatte en naar mijn gevoel wel met anderen, terwijl hij dingen zei als "ik heb bijna geen energie om mijn telefoon op te tillen" etc.
Het werd een flinke ruzie en ik was erna helemaal gebroken. Ik probeerde t nog te fixen, maar hij wilde een break.
Toen kreeg ik via een toen medevriend te horen dat ik blijkbaar een toxic vriend was, dat ik zijn PTSD triggerde, dat ik hem herinnerde aan toxic vriendschappen/relaties.
Dit heb ik van hem nooit gehoord, nooit een woord over dat er iets mis was. Ook wanneer ik vroeg of ik iets fout had gedaan (toen ik t gevoel had dat er iets mis was), of vroeg of er iets aan de hand was. Er was nooit iets.
Dit geloofde ik niet, maar ik liet t maar, want het was mn beste vriend en ik vertrouwde hem.
Probleem is, hij heeft mijn PTSD wel vaak getriggerd. Ik had extreme verlatingdangst en kreeg soms paniekaanvallen 's nachts door nachtmerries enzo. Hier ging ik voor soms naar hem toe, want dat mocht van hem en ik had niemand anders om om 4 uur 's nachts mee te praten (hij is Canadees). Soms ging dit over hem, want hij had dan een ding gezegd of gedaan want t triggerde bij mij, maar ik kreeg toen t gevoel van hem alsof het mijn schuld was dat hij het had getriggerd.
Ik kreeg zelfs een keer te horen dat ik hem een schuldgevoel aan het aanpraten was, omdat mijn PTSD getriggerd werd doordat hij een game had gespeeld met iemand anders en art daarvan had gemaakt, terwijl hij tegen mij zei dat hij bijna geen energie had. Bij mij voelde dat alsof hij het een zei, maar t ander deed, en dingen achter mijn rug om aan t doen en zeggen was.
Dat laatste bleek ook later het geval te zijn, want die toenmalige medevriend wist veel meer van zijn situatie af dan ik.
Dat hij zieker was geworden, dat hij weer stroom had (wat hij een tijdje niet had), dat hij iets had gevonden qua apartement, etc.
Ik had hem gevraagd mij up to date te houden, want ik was heel bezorgd om hem en zijn situatie (abusive dad). Iets dat mij normaal leek als toen "beste" vriend.
Ik heb zelfs helpen zoeken naar een apartement, wat best lastig nog is vanuit Nederland.
Naja, na die woorden heb ik t afgekapt, maar ik heb nog steeds het gevoel dat het allemaal mijn schuld is? Dat ik inderdaad een slechte vriend was naar hem, dat ik dingen heb verpest.
Dit zal allemaal wel heel dom enzo klinken, maar goed, t moest eruit.
Kan trouwens als een zooitje lezen, sorry
Anyway, ik moet dit ff kwijt. Het zit me weer eens dwars en het van me afschrijven helpt, maar ik heb t soms ook nodig om te horen hoe een ander t ziet. Vandaar dit topic.
Oke, dus, een hele tijd geleden... 2 jaar bijna nu? kreeg ik ruzie met een toen vriend van me.
Ik werd boos, omdat hij steeds minder tegen me praatte en naar mijn gevoel wel met anderen, terwijl hij dingen zei als "ik heb bijna geen energie om mijn telefoon op te tillen" etc.
Het werd een flinke ruzie en ik was erna helemaal gebroken. Ik probeerde t nog te fixen, maar hij wilde een break.
Toen kreeg ik via een toen medevriend te horen dat ik blijkbaar een toxic vriend was, dat ik zijn PTSD triggerde, dat ik hem herinnerde aan toxic vriendschappen/relaties.
Dit heb ik van hem nooit gehoord, nooit een woord over dat er iets mis was. Ook wanneer ik vroeg of ik iets fout had gedaan (toen ik t gevoel had dat er iets mis was), of vroeg of er iets aan de hand was. Er was nooit iets.
Dit geloofde ik niet, maar ik liet t maar, want het was mn beste vriend en ik vertrouwde hem.
Probleem is, hij heeft mijn PTSD wel vaak getriggerd. Ik had extreme verlatingdangst en kreeg soms paniekaanvallen 's nachts door nachtmerries enzo. Hier ging ik voor soms naar hem toe, want dat mocht van hem en ik had niemand anders om om 4 uur 's nachts mee te praten (hij is Canadees). Soms ging dit over hem, want hij had dan een ding gezegd of gedaan want t triggerde bij mij, maar ik kreeg toen t gevoel van hem alsof het mijn schuld was dat hij het had getriggerd.
Ik kreeg zelfs een keer te horen dat ik hem een schuldgevoel aan het aanpraten was, omdat mijn PTSD getriggerd werd doordat hij een game had gespeeld met iemand anders en art daarvan had gemaakt, terwijl hij tegen mij zei dat hij bijna geen energie had. Bij mij voelde dat alsof hij het een zei, maar t ander deed, en dingen achter mijn rug om aan t doen en zeggen was.
Dat laatste bleek ook later het geval te zijn, want die toenmalige medevriend wist veel meer van zijn situatie af dan ik.
Dat hij zieker was geworden, dat hij weer stroom had (wat hij een tijdje niet had), dat hij iets had gevonden qua apartement, etc.
Ik had hem gevraagd mij up to date te houden, want ik was heel bezorgd om hem en zijn situatie (abusive dad). Iets dat mij normaal leek als toen "beste" vriend.
Ik heb zelfs helpen zoeken naar een apartement, wat best lastig nog is vanuit Nederland.
Naja, na die woorden heb ik t afgekapt, maar ik heb nog steeds het gevoel dat het allemaal mijn schuld is? Dat ik inderdaad een slechte vriend was naar hem, dat ik dingen heb verpest.
Dit zal allemaal wel heel dom enzo klinken, maar goed, t moest eruit.
20
