Cinderella schreef:
Oké, ik ben dus best wel strikt in de coronamaatregelen in mijn dagelijkse leven. Als ik me eraan kan houden dan probeer ik dit ook echt te doen. Maar dat houdt dus ook best wel vaak in dat ik degene ben die moet zeggen dat ik liever niet heb dat iets doorgaat of dat ik ergens niet heen ga omdat ik weet dat er veel mensen zullen zijn.
In mijn omgeving (huisgenootjes en vereniging) zijn ze niet zo strikt (lees: corona bestaat niet en lang leven de lol) met de maatregelen. Vind ik natuurlijk best wel vervelend, maar ik kan niemand opdragen wat ze moeten doen. In mijn huis heb gelukkig ik nu wel fijne afspraken kunnen maken, maar ik krijg net een berichtje van iemand uit mijn kring van de vereniging dat hij toch wel samen wil komen. Ik ben kringleider, dus ik voel me ook somewhat verantwoordelijk, maar ik voel me er zelf echt mega oncomfortabel bij. Al mijn huisgenootjes zitten ook bij de vereniging en in andere kringen, dus als die wel doorgaan kom ik indirect alsnog met veel mensen in aanraking....
Ik wil niet altijd de persoon moeten zijn die zegt hey jongens zullen we dit ff niet doen of even wachten tot na de volgende persco of doe toch maar online. En het voelt al helemaal gek als ik zeg joh prima kom maar samen en ik sluit als enige online aan. Maar ik wil ook niet mijn 'principes' verloochenen of zo en dan toch gaan omdat het dan niets meer uitmaakt? Like het is echt geen noodzaak dat we samenkomen met zoveel mensen en ik kan het voor mezelf ook gewoon echt niet verantwoorden, maar ik wil ook niet weer de buzzkill zijn...
En ik snap het ook heel goed dat mensen het helemaal beu zijn, want ik ben dat ook en een lockdown doet mijn mental health ook niet goed, maar ik zou het echt niet op m'n geweten willen hebben dat ik straks iemand met een zwakke gezondheid in m'n omgeving ziek maak? Plus ik ben ook technically een risicogroep dus idk
Oke sorry ik moest even venten. Ik weet dat hier ook mensen heel anders over zullen denken maar ik moet het even kwijt plz no h8 tnx