Er zit me iets dwars - Forum

Er zit me iets dwars

Anoniem
Landelijke ster

Liesane10 schreef:
Ik ga proberen het kort en bondig te houden... (Edit: sorry, dat is niet mijn sterkste punt)

Ik ben aan het afstuderen door middel van maatschappelijk theater, waarbij ik de emotionele ontwikkeling van (psychisch) kwetsbare jongeren ondersteun. Hierbij heb ik een regie assistent aangenomen die sociaal werk studeert.

Het liep heel stroef in de samenwerking, maar omdat ik 15 deelnemers heb en daar zo veel mogelijk ondersteuning aan wil bieden, heb ik er niet veel mee gedaan en de assistent gewoon zoveel mogelijk betrokken. Deze persoon deed namelijk vrij weinig, zei niet veel en het leek alsof die persoon toestemming van mij zocht om iets te zeggen. Ik daarentegen wilde juist graag dat die autonoom werkte en (in overleg) deed wat die persoon dacht dat goed was. (Had ik achteraf duidelijker in kunnen zijn, maar het voelde op dat moment niet als iets waar iemand last van had).

Dat kwam er dus niet helemaal uit, ik dacht, ach maakt ook niet uit. Het was voor extra punten voor die assistent en daar zaten geen grote eisen aan en mij liep het niet heel erg in de weg.
Wat wel voorviel is dat die persoon vaak naar mij toe kon komen en bijv. zei "ik vind het moeilijk om iets uit die en die te krijgen". Vervolgens een week later kwam ik naar de assistent toe met "ik heb inmiddels ook even met die en die gezeten en ik merk dat wanneer..." en legde dan uit wat ik merkte in de communicatie en waardoor ik dacht dat die persoon misschien dicht klapte (in dit geval omdat ik midden in de zin ging knikken/ja zei. De assistent nam dit steeds aan als een soort persoonlijke aanval en zei dan "het is ook niet alsof ik dat wel/niet doe" e.d.

Dit werd steeds erger en afgelopen keer heeft die assistent mij dus geïntimideerd (naar me toe leunen, grote ogen en grote gebaren, schreeuwen en kwetsende dingen zeggen). Ik ben hier nu al twee weken naar van, met angstdromen e.d. Alleen omdat ik zei "even wachten, ik ben nu met hem aan het praten"

Nu komt het deel dat me vooral dwars zit: mijn begeleider zegt dat dit gedrag van de assistent gezien kan worden als feedback naar mij toe en dat ik moet kijken wat ik anders kan doen zodat dit niet meer voorvalt. En het voelt zo erg alsof die assistent niks fout gedaan heeft? Terwijl, de knelpunten die er waren zijn mij pas in die aanval verteld (op een niet zo nette manier). Tot slot hebben we met z'n drieën gesproken, ik moest het bij mezelf houden, maar die assistent begon meteen vingers te wijzen en suggestieve vragen te stellen. Uiteindelijk ben ik het gesprek uit gegaan omdat ik het niet meer trok, maar nog steeds legt mijn begeleider het (voornamelijk) bij mij.. en ik voel me hier heel naar over

Demi
Wereldberoemd

Demi schreef:
Yooooo jij hoeft iemand echt niet over je grenzen te laten gaan hoor!!!! Intimideren is niet normaal en dat hoef je ook echt niet te accepteren. Je kunt nog proberen misschien om je begeleider vanuit jezelf te vertellen dat jij openstaat voor feedback, maar dan wel op een constructieve manier en op een tijdige manier en dat je het niet accepteert dat iemand over jouw grenzen heengaat en je intimideert omdat die persoon zelf verzaakt heeft om met jou het gesprek aan te gaan en je op een normale manier van feedback te voorzien. Dikke middelvinger hoor, je kan wel in een kwetsbare positie zitten omdat je afstuderen van je begeleider afhangt maar je hoeft je echt niet zo naar te laten behandelen

Wishbone
Queen of Pop

Wishbone schreef:
Tf, al zouden die feedbackpunten terecht zijn, die assistent mag dat nooit op een dreigende of intimiderende manier naar je uiten. Daar zit die persoon gewoon echt fout, want dat is alles behalve professioneel. Snap echt niet dat je begeleider dat goedkeurt. Klinkt alsof 'ie escalatie wil voorkomen omdat hij geen zin in gedoe heeft en je daarom maar vraagt het te accepteren.

Batmandy
Wereldberoemd

Batmandy schreef:
Wow wat, victim blaming much? Oké als een van die kwetsbare jongeren die je begeleidt zoiets flikt dan kan ik nog begrijpen dat het een leermoment wordt genoemd, maar deze guy hoort je collega te zijn die je steunt in de begeleiding, niet iemand die zelf psychische begeleiding nodig heeft.. Ik vind gewoon echt dat dit reden genoeg is om die assistent te ontslaan of in ieder geval een serieuze officiële waarschuwing te geven. Vooral aangezien hij social work studeert en dus met kwetsbare mensen gaat werken, dan kun je dat soort gedrag al helemaal echt niet maken..

Dit is natuurlijk wel een goede test van hoe sterk jij in je schoenen staat, maar een collega die je bedreigt is echt not done en niemand zou jou daarvoor de schuld mogen geven. Laat niet over je heen lopen meid. Is er eventueel een mogelijkheid om boven het hoofd van je begeleider te gaan?? Ik bedoel als iemand toestaat dat jij je ziek onveilig voelt bij je werk en jouw veiligheid niet kan waarborgen dan is dat reden genoeg om een klacht in te dienen

Anoniem
Landelijke ster

Liesane10 schreef:

Batmandy schreef:
@Liesane10 Wow wat, victim blaming much? Oké als een van die kwetsbare jongeren die je begeleidt zoiets flikt dan kan ik nog begrijpen dat het een leermoment wordt genoemd, maar deze guy hoort je collega te zijn die je steunt in de begeleiding, niet iemand die zelf psychische begeleiding nodig heeft.. Ik vind gewoon echt dat dit reden genoeg is om die assistent te ontslaan of in ieder geval een serieuze officiële waarschuwing te geven. Vooral aangezien hij social work studeert en dus met kwetsbare mensen gaat werken, dan kun je dat soort gedrag al helemaal echt niet maken..

Dit is natuurlijk wel een goede test van hoe sterk jij in je schoenen staat, maar een collega die je bedreigt is echt not done en niemand zou jou daarvoor de schuld mogen geven. Laat niet over je heen lopen meid. Is er eventueel een mogelijkheid om boven het hoofd van je begeleider te gaan?? Ik bedoel als iemand toestaat dat jij je ziek onveilig voelt bij je werk en jouw veiligheid niet kan waarborgen dan is dat reden genoeg om een klacht in te dienen

Ja ik vind het dus ook heel moeilijk...

War mijn begeleider wilt is dat ik zeg dat ik ook op een andere manier had kunnen communiceren naar deze persoon en zo dit gedrag had kunnen voorkomen. Maar ik wist niet dat deze persoon zoveel dwars zat. Dus sure, in het vervolg kan ik het doen. Maar eigenlijk wat jij ook zegt, als het een deelnemer was kon ik het begrijpen. De manier waarop ik de assistent zou moeten behandelen zou dan als een deelnemer zijn, met veel uitleg, geduld en begrip. Daar is gewoon vrij weinig tijd en ruimte voor. Daarbij is de theater cultuur ook wel dat je "even snel" wat oplost door in zo kort mogelijke zinnen naar je collega's te communiceren..

Ik weet niet of ik hoger op kan gaan.. moet zeggen dat ik er ook geen intens groot ding van wil maken. Ik wil misschien wel naar de SLB'er van die assistent gaan en vertellen dat dit is gebeurt en ik daardoor "helaas" geen feedback kan geven en de samenwerking is gestopt.

Feit blijft wel dat dit in mijn feedback is meegenomen door mijn begeleider, terwijl die mij afraadde om dit in de feedback van de assistent te benoemen????

Anoniem
Landelijke ster

Liesane10 schreef:

Mijn begeleider heeft zo 20x gezegd (ook in het gesprek met z'n 3e) over hoe die ook in de schoenen van de assistent heeft gestaan en hoe die weet hoe het is om niet op te durven komen voor zichzelf..
They did not got my back..

Anoniem
Landelijke ster

Liesane10 schreef:

Demi schreef:
Yooooo jij hoeft iemand echt niet over je grenzen te laten gaan hoor!!!! Intimideren is niet normaal en dat hoef je ook echt niet te accepteren. Je kunt nog proberen misschien om je begeleider vanuit jezelf te vertellen dat jij openstaat voor feedback, maar dan wel op een constructieve manier en op een tijdige manier en dat je het niet accepteert dat iemand over jouw grenzen heengaat en je intimideert omdat die persoon zelf verzaakt heeft om met jou het gesprek aan te gaan en je op een normale manier van feedback te voorzien. Dikke middelvinger hoor, je kan wel in een kwetsbare positie zitten omdat je afstuderen van je begeleider afhangt maar je hoeft je echt niet zo naar te laten behandelen

Mijn begeleider begrijpt de assistent door eigen ervaringen. De grenzen van mijn assistent zijn "ik denk niet dat ik kan komen... want...". Die twijfelachtige benadering zorgt bij mij voor het gevoel dat er ruimte is om naar een oplossing te werken.. (dit ging over pijn) dus ik vroeg uit alle goede bedoelingen of die een pijnstiller had genomen. Daar werd de assistent al pissig over en zei kortaf ja. Het is dus opgevat als "Je neemt maar een pijnstiller en je komt gewoon". Terwijl dit niet mijn intentie was...

Bij sociaal werk is het zo dat het gevoel van de ander de waarheid is, dus omdat het zo is opgevat moet ik er hoe dan ook iets mee van mijn begeleider. Terwijl, ik heb zelf chronische pijn en ik weet hoe veel pijnstillers daardoor de lading niet dekken.. ik wilde gewoon een pijnstiller aan gaan raden die mij altijd heel goed helpt?? Maar goede bedoelingen maken dus niks uit en ja.. Dit wordt denk ik een lang wellis-nietes spelletje.

Over 3 weken speelt het stuk, ik heb hier geen tijd en geen kracht voor man

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld