Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
bowie schreef:
En ik voel me nu een gigantische zeikerd want het gaat over iets wat mij niet eens direct beïnvloedt, maar misschien heb ik gewoon even nodig dat iemand me vertelt dat ik me niet zo aan moet stellen ofzo.
Toen ik begon met m'n vriend daten (afgelopen oktober ergens) was hij bezig met het afronden van z'n studie en moest hij alleen nog z'n stage van een week afronden en 3 opdrachten ofzo maken. Hij zat toen in z'n zevende jaar, was dus al zo'n 3 jaar bezig met afstuderen. In februari had hij moeten beginnen met z'n stage, maar hij stelde het steeds uit want "komt wel goed, ben ik in een paar dagen mee klaar" en uiteindelijk heeft hij in maart? april? de beslissing genomen om niet door te gaan met zijn opleiding. Dit ook aangezien hij een jaar terug een diagnose voor ADD heeft gekregen en er vanuit ging dat hij daardoor z'n toekomstige baan niet uit zou kunnen voeren.
Toen heeft hij zich ingeschreven voor een creatieve opleiding waar hij voor juni z'n portfolio voor in moest leveren ter toelating. Had-ie dus twee maanden voor, maar hij heeft het een maand uitgesteld om ermee te beginnen en toen was een maand wel te kort om nog een goed portfolio in elkaar te zetten. Uiteindelijk heeft hij half mei besloten dat hij die opleiding ook niet wil gaan doen aankomend schooljaar, en dat hij een tussenjaar neemt om aan zichzelf te werken. In de tussentijd wilde hij een baantje gaan zoeken, en dan in 2023-2024 alsnog beginnen met die opleiding.
Nu zijn we 2 maanden verder en maakt hij nog 0 aanstalten om iets van werk te gaan zoeken omdat hij er gestrest van raakt en er eerst voor wil zorgen dat hij zich beter voelt, maar?? Dit voelt voor mij persoonlijk gewoon weer aan als iets wat hij constant uit gaat stellen en wat uiteindelijk misschien weer niet gaat gebeuren. Wat eigenlijk het enige is dat ik in de afgelopen 9 maanden van hem heb gezien.
Nu heb ik er alle begrip voor dat het moeilijk voor hem is en dat hij even de tijd nodig heeft, maar hij heeft echt 0 concreet plan voor wanneer hij dan wel gaat werken. Hij moet ook nog een aanvraag doen bij duo voor kwijtschelding van zijn studiekosten zodat hij geen studieschuld heeft van zijn 7-jarige opleiding + voor normaal collegegeld kan beginnen met die nieuwe opleiding, en hij geeft aan dat hij daar niet per se op wil wachten maar zich wel veel beter zou voelen als hij daar meer duidelijkheid over had. Wat waarschijnlijk pas eind september ofzo is. Met andere woorden - grote kans dat hij tot die tijd nog niks doet op het gebied van werk.
En ik vind heeeel veel dingen prima in een relatie, de opleiding of het werk dat m'n partner doet boeit me echt drie keer niks. Maar waar ik absoluut geen behoefte aan heb op dit punt in m'n leven is over een jaar een relatie hebben met iemand die gewoon niks doet op het gebied van werk of opleiding.
Als ik het er met hem over wil hebben of vraag naar zijn plan geeft hij vooral aan dat hij het wel aanziet en even af wil wachten en niet te snel wil gaan of geeft hij aan dat hij het er niet over wil hebben maar ontkent hij dat hij het ontwijkt of voor zich uitschuift.
En ik voel me nu een gigantische zeikerd want het gaat over iets wat mij niet eens direct beïnvloedt, maar misschien heb ik gewoon even nodig dat iemand me vertelt dat ik me niet zo aan moet stellen ofzo.
Toen ik begon met m'n vriend daten (afgelopen oktober ergens) was hij bezig met het afronden van z'n studie en moest hij alleen nog z'n stage van een week afronden en 3 opdrachten ofzo maken. Hij zat toen in z'n zevende jaar, was dus al zo'n 3 jaar bezig met afstuderen. In februari had hij moeten beginnen met z'n stage, maar hij stelde het steeds uit want "komt wel goed, ben ik in een paar dagen mee klaar" en uiteindelijk heeft hij in maart? april? de beslissing genomen om niet door te gaan met zijn opleiding. Dit ook aangezien hij een jaar terug een diagnose voor ADD heeft gekregen en er vanuit ging dat hij daardoor z'n toekomstige baan niet uit zou kunnen voeren.
Toen heeft hij zich ingeschreven voor een creatieve opleiding waar hij voor juni z'n portfolio voor in moest leveren ter toelating. Had-ie dus twee maanden voor, maar hij heeft het een maand uitgesteld om ermee te beginnen en toen was een maand wel te kort om nog een goed portfolio in elkaar te zetten. Uiteindelijk heeft hij half mei besloten dat hij die opleiding ook niet wil gaan doen aankomend schooljaar, en dat hij een tussenjaar neemt om aan zichzelf te werken. In de tussentijd wilde hij een baantje gaan zoeken, en dan in 2023-2024 alsnog beginnen met die opleiding.
Nu zijn we 2 maanden verder en maakt hij nog 0 aanstalten om iets van werk te gaan zoeken omdat hij er gestrest van raakt en er eerst voor wil zorgen dat hij zich beter voelt, maar?? Dit voelt voor mij persoonlijk gewoon weer aan als iets wat hij constant uit gaat stellen en wat uiteindelijk misschien weer niet gaat gebeuren. Wat eigenlijk het enige is dat ik in de afgelopen 9 maanden van hem heb gezien.
Nu heb ik er alle begrip voor dat het moeilijk voor hem is en dat hij even de tijd nodig heeft, maar hij heeft echt 0 concreet plan voor wanneer hij dan wel gaat werken. Hij moet ook nog een aanvraag doen bij duo voor kwijtschelding van zijn studiekosten zodat hij geen studieschuld heeft van zijn 7-jarige opleiding + voor normaal collegegeld kan beginnen met die nieuwe opleiding, en hij geeft aan dat hij daar niet per se op wil wachten maar zich wel veel beter zou voelen als hij daar meer duidelijkheid over had. Wat waarschijnlijk pas eind september ofzo is. Met andere woorden - grote kans dat hij tot die tijd nog niks doet op het gebied van werk.
En ik vind heeeel veel dingen prima in een relatie, de opleiding of het werk dat m'n partner doet boeit me echt drie keer niks. Maar waar ik absoluut geen behoefte aan heb op dit punt in m'n leven is over een jaar een relatie hebben met iemand die gewoon niks doet op het gebied van werk of opleiding.
Als ik het er met hem over wil hebben of vraag naar zijn plan geeft hij vooral aan dat hij het wel aanziet en even af wil wachten en niet te snel wil gaan of geeft hij aan dat hij het er niet over wil hebben maar ontkent hij dat hij het ontwijkt of voor zich uitschuift.
20
