Devinette schreef:
uitgeleend aan een van je vrienden?
Vraag me dat wel eens af, zelf doe ik dat niet meer aangezien ik altijd onenigheid kreeg daardoor.
De 1e keer was toen ik nog een jonkie was van ongv 10jr. Een van m'n vriendinnen kwam bij mij zwemmen en vond een van m'n nieuwe t-shirts super leuk. Dus ze vroeg of ze deze aan kon doen waarop ik zoiets had van joh leen maar. Nou naderhand heb ik echt weken moeten vragen om het terug te krijgen. Dus naderhand ben ik het maar voor haar deur gaan vragen waar haar moeder bij was, zegt haar moeder zo 'En ik dacht dat je deze mocht hebben?' Haar moeder keek echt alles behalve blij want die dacht natuurlijk ik had gezegd tegen haar dochter dat ze het mocht houden, en ik ineens spijt kreeg en het terug wilde hebben Eind resultaat, heb dat t-shirt nooit kunnen dragen omdat zij hem blijkbaar vaak naar school had aangedaan en er zat een gat in zei haar moeder 'Ja die zat er al.'
Laatste keer dat ik me herinner ging het om geld, like 3 jaar terug. Ik ging met een groepje naar de Efteling (ik had met van die AH kaarten korting kunnen regelen want mn pa had vet veel kunnen sparen). Iedereen betaalde me netjes achteraf toen we terug thuis waren behalve een van mijn beste vriendinnen. Ook had ik voor haar het eten betaald want dat vond ze makkelijker en zou ze me later terug betalen. Bij elkaar was ze me 50,- verschuldigd. Nou, na 3 maanden had ik het geld nog niet terug want 'ze had geen geld meer' maar ze wilde wel elke keer uit eten? Maar ik ben zo iemand, ik blijf erom vragen, i mean lenen betekent niet hebben? Dan ben ik maar een simpele ziel die om 50,- zeurt. Kreeg ik naderhand als commentaar; Ja sorry, maar dat je die 50,- echt nog terug wilt ik heb vaak zat voor jou getrakteerd. Ik had echt zoiets van; Zo werkt lenen niet, meid, maar goed. En wie had er nou geen geld? Dus wat nou janken om 50,-
En de andere paar keren was nog tijdens mijn opleiding wanneer iemand zoiets simpels als een pritstift/pen/spatel/rolmaat of mesje moest lenen. Kreeg nooit wat terug
uitgeleend aan een van je vrienden?
Vraag me dat wel eens af, zelf doe ik dat niet meer aangezien ik altijd onenigheid kreeg daardoor.
De 1e keer was toen ik nog een jonkie was van ongv 10jr. Een van m'n vriendinnen kwam bij mij zwemmen en vond een van m'n nieuwe t-shirts super leuk. Dus ze vroeg of ze deze aan kon doen waarop ik zoiets had van joh leen maar. Nou naderhand heb ik echt weken moeten vragen om het terug te krijgen. Dus naderhand ben ik het maar voor haar deur gaan vragen waar haar moeder bij was, zegt haar moeder zo 'En ik dacht dat je deze mocht hebben?' Haar moeder keek echt alles behalve blij want die dacht natuurlijk ik had gezegd tegen haar dochter dat ze het mocht houden, en ik ineens spijt kreeg en het terug wilde hebben Eind resultaat, heb dat t-shirt nooit kunnen dragen omdat zij hem blijkbaar vaak naar school had aangedaan en er zat een gat in zei haar moeder 'Ja die zat er al.'
Laatste keer dat ik me herinner ging het om geld, like 3 jaar terug. Ik ging met een groepje naar de Efteling (ik had met van die AH kaarten korting kunnen regelen want mn pa had vet veel kunnen sparen). Iedereen betaalde me netjes achteraf toen we terug thuis waren behalve een van mijn beste vriendinnen. Ook had ik voor haar het eten betaald want dat vond ze makkelijker en zou ze me later terug betalen. Bij elkaar was ze me 50,- verschuldigd. Nou, na 3 maanden had ik het geld nog niet terug want 'ze had geen geld meer' maar ze wilde wel elke keer uit eten? Maar ik ben zo iemand, ik blijf erom vragen, i mean lenen betekent niet hebben? Dan ben ik maar een simpele ziel die om 50,- zeurt. Kreeg ik naderhand als commentaar; Ja sorry, maar dat je die 50,- echt nog terug wilt ik heb vaak zat voor jou getrakteerd. Ik had echt zoiets van; Zo werkt lenen niet, meid, maar goed. En wie had er nou geen geld? Dus wat nou janken om 50,-
En de andere paar keren was nog tijdens mijn opleiding wanneer iemand zoiets simpels als een pritstift/pen/spatel/rolmaat of mesje moest lenen. Kreeg nooit wat terug