Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
xItsxMyxLifex schreef:
Eind vorig jaar had ik drie gedichten ingestuurden voor de PrijsDePoezie, helaas is geen enkele door de eerste ronde gekomen, maar wou ze toch nog even met jullie delen.
kindsheid
Het was 's morgens vroeg zes uur
Ik opende mijn ogen zonder te weten wie ik ben
soms een beetje bang voor de verhalen die ik vertel en die ik zelf dan niet herken
maar toch weet ik, hoop ik, dat ik terugkeer als een zwaluw naar het bekende hart
soms een beetje bang dat het van verder weg zal gaan vervagen tot in de diepe zachte schaduwen van het ongeboren verlangen
maar spreek dan de zachte woorden uit, laat het de lege geschriften herschrijven tot diep in de verzachtende nachten
ik ben soms een beetje bang dat de tijd alles moet gaan wissen en de geliefde waar ik zoveel van hou moet gaan missen
maar weet, dat als ik je vergeet, en als mijn adem plotseling opraakt, terwijl de aderen door tikken
weet dat mijn longen ophouden, maar jouw naam eindeloos in mijn ziel voortleeft
ik omarm het fysieke en fragiele, terwijl mijn gedachten, ze zijn aan het verzwakken
en de storm, die zal mijn geest binnendringen en mijn luchtwegen zal doen laten blokkeren
spreek de zachte woorden uit, laat het de lege geschriften herschijven tot diep in de verzachtende nachten
De storm komt eraan,
maar alles van buiten blijft ongedaan terwijl alles van binnen is geteisterd en misvormd
een beetje bang
zullen de Zwaluwen terugkeren als zij hen nest niet meer herkennen door de vetrokken warmte dat nooit meer tot het oude zal worden hervormd
mijn allerliefste engel moest mij niet Dus ben gekruisigd als des duivels
03:46
kapotgeslagen, knokkels met bloed
met de loop van een AK-47 op het achterste van mijn tong sta ik voor een spiegel
genageld aan de grond
een rug vol moedervlekken die sterrenbeelden vormen uit littekenlijnen
door sterren geconstateerd uit het verleden
en littekenlijnen volmaakt door alle gebreken vanuit het heden
vlijmscherpe messen dansen roemrijk op de muziek van Mozart,
maken ongestructureerd beschadigingen op het bot dat nu voor eens en voor altijd een maanlandschap zal zijn
van lieverlede hoor ik rozenblaadjes door de gehoorgangen vallen, landend met een scherpe aanraking op de trommelvliezen
ik ruik de verse wit geverfde rozen groeiend door mijn oorschelpen heen die de zwarte doorns gemaakte littekens achter mijn oren doen verbloemen
soms wil ik terug naar de tijd waar het zonlicht nooit de kans had om mij aan te tasten
terug naar waar wij in Moeder groeiden
waar de Heer ons vormden en ons weefden
waar wij geen vleugels nodig hadden om te zweven
en waar pijn slechts een illusie was
Eind vorig jaar had ik drie gedichten ingestuurden voor de PrijsDePoezie, helaas is geen enkele door de eerste ronde gekomen, maar wou ze toch nog even met jullie delen.
kindsheid
Het was 's morgens vroeg zes uur
Ik opende mijn ogen zonder te weten wie ik ben
soms een beetje bang voor de verhalen die ik vertel en die ik zelf dan niet herken
maar toch weet ik, hoop ik, dat ik terugkeer als een zwaluw naar het bekende hart
soms een beetje bang dat het van verder weg zal gaan vervagen tot in de diepe zachte schaduwen van het ongeboren verlangen
maar spreek dan de zachte woorden uit, laat het de lege geschriften herschrijven tot diep in de verzachtende nachten
ik ben soms een beetje bang dat de tijd alles moet gaan wissen en de geliefde waar ik zoveel van hou moet gaan missen
maar weet, dat als ik je vergeet, en als mijn adem plotseling opraakt, terwijl de aderen door tikken
weet dat mijn longen ophouden, maar jouw naam eindeloos in mijn ziel voortleeft
ik omarm het fysieke en fragiele, terwijl mijn gedachten, ze zijn aan het verzwakken
en de storm, die zal mijn geest binnendringen en mijn luchtwegen zal doen laten blokkeren
spreek de zachte woorden uit, laat het de lege geschriften herschijven tot diep in de verzachtende nachten
De storm komt eraan,
maar alles van buiten blijft ongedaan terwijl alles van binnen is geteisterd en misvormd
een beetje bang
zullen de Zwaluwen terugkeren als zij hen nest niet meer herkennen door de vetrokken warmte dat nooit meer tot het oude zal worden hervormd
mijn allerliefste engel moest mij niet Dus ben gekruisigd als des duivels
03:46
kapotgeslagen, knokkels met bloed
met de loop van een AK-47 op het achterste van mijn tong sta ik voor een spiegel
genageld aan de grond
een rug vol moedervlekken die sterrenbeelden vormen uit littekenlijnen
door sterren geconstateerd uit het verleden
en littekenlijnen volmaakt door alle gebreken vanuit het heden
vlijmscherpe messen dansen roemrijk op de muziek van Mozart,
maken ongestructureerd beschadigingen op het bot dat nu voor eens en voor altijd een maanlandschap zal zijn
van lieverlede hoor ik rozenblaadjes door de gehoorgangen vallen, landend met een scherpe aanraking op de trommelvliezen
ik ruik de verse wit geverfde rozen groeiend door mijn oorschelpen heen die de zwarte doorns gemaakte littekens achter mijn oren doen verbloemen
soms wil ik terug naar de tijd waar het zonlicht nooit de kans had om mij aan te tasten
terug naar waar wij in Moeder groeiden
waar de Heer ons vormden en ons weefden
waar wij geen vleugels nodig hadden om te zweven
en waar pijn slechts een illusie was
*
En als ik sterf
begraaf mij dan in het maanlandschap
Zodat ik je elke nacht kan bewonderen
in het dansende witte maanlicht.
begraaf mij dan in het maanlandschap
Zodat ik je elke nacht kan bewonderen
in het dansende witte maanlicht.
19
