Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
Louisiana schreef:
Ik heb een heel goede vriendin, maar het lijkt net alsof zij nooit blij kan zijn als ik wat bereik. Zij spiegelt haar heel hard aan mij en als ik dingen bereik (groot, klein maakt niet uit) die zij ook wil bereiken/heeft bereikt, wordt zij altijd super triestig. Ik weet dat het puur uit onzekerheid is en dat het meer zegt over haar dan over mij, maar het maakt mij ook gewoon moedeloos omdat ik nooit blij kan zijn als ik haar vertel wat ik doe/bereikt heb.
De laatste tijd wordt ik zelfs een beetje kwaad intern omdat ik dan echt zo iets heb van "kom op doe niet zo. Het is niet omdat ik (of iemand anders) iets bereik, dat jouw prestatie daardoor minder wordt". Omgekeerd ben ik haar wel de hele tijd aan het aanmoedigen om dingen te bereiken die ik ook wil bereiken, maar gewoon nog net iets verder weg liggen voor mij dan voor haar. Voor haar is het precies alsof het leven een wedstrijd is tegen mij, terwijl ik dat helemaal niet zo wil.
Ze kan ook soms heel judgemental worden tegenover mensen die ze totaal niet kent omdat ze niet kan inzien dat die mensen op een heel andere journey zijn/op een heel ander punt in hun journey. Stom voorbeeld: wij hebben allebei een goal voor lopen en doen vaak ongeveer dezelfde routes. Ik heb de laatste tijd echt hard getraind en heb onlangs een -voor ons- heftige afstand gelopen waar ik echt trots op was. Zij heeft die afstand al lang niet meer kunnen lopen dus ze was triestig dat zij dat ook niet kon (ipv blij te zijn dat ik het wel heb gedaan). Om hierop verder te bouwen: als wij een loper tegenkomen die toevallig een stukje van "onze" route doet, heeft zij altijd commentaar op zijn/haar loopstijl/ademhaling whatever, vooral als het in het begin van ons toertje is, maar dan vergeet ze daarbij dat die persoon van een ander punt is vertrokken, misschien al een belachelijk lange afstand heeft afgelegd waardoor de techniek het een beetje laat afweten, of gewoon nog niet zo lang aan het lopen is als ons en nog techniek aan het opbouwen is (of whatever haha)
Maar dus hoe moet ik hier mee omgaan? Want ik word echt niet blij van haar en ik weet dat het puur onzekerheid is, maar soms heb ik zoiets van "steek ff die onzekerheid waar de zon niet schijnt" of zo, omdat het ook echt een effect heeft op mij.
Ik heb een heel goede vriendin, maar het lijkt net alsof zij nooit blij kan zijn als ik wat bereik. Zij spiegelt haar heel hard aan mij en als ik dingen bereik (groot, klein maakt niet uit) die zij ook wil bereiken/heeft bereikt, wordt zij altijd super triestig. Ik weet dat het puur uit onzekerheid is en dat het meer zegt over haar dan over mij, maar het maakt mij ook gewoon moedeloos omdat ik nooit blij kan zijn als ik haar vertel wat ik doe/bereikt heb.
De laatste tijd wordt ik zelfs een beetje kwaad intern omdat ik dan echt zo iets heb van "kom op doe niet zo. Het is niet omdat ik (of iemand anders) iets bereik, dat jouw prestatie daardoor minder wordt". Omgekeerd ben ik haar wel de hele tijd aan het aanmoedigen om dingen te bereiken die ik ook wil bereiken, maar gewoon nog net iets verder weg liggen voor mij dan voor haar. Voor haar is het precies alsof het leven een wedstrijd is tegen mij, terwijl ik dat helemaal niet zo wil.
Ze kan ook soms heel judgemental worden tegenover mensen die ze totaal niet kent omdat ze niet kan inzien dat die mensen op een heel andere journey zijn/op een heel ander punt in hun journey. Stom voorbeeld: wij hebben allebei een goal voor lopen en doen vaak ongeveer dezelfde routes. Ik heb de laatste tijd echt hard getraind en heb onlangs een -voor ons- heftige afstand gelopen waar ik echt trots op was. Zij heeft die afstand al lang niet meer kunnen lopen dus ze was triestig dat zij dat ook niet kon (ipv blij te zijn dat ik het wel heb gedaan). Om hierop verder te bouwen: als wij een loper tegenkomen die toevallig een stukje van "onze" route doet, heeft zij altijd commentaar op zijn/haar loopstijl/ademhaling whatever, vooral als het in het begin van ons toertje is, maar dan vergeet ze daarbij dat die persoon van een ander punt is vertrokken, misschien al een belachelijk lange afstand heeft afgelegd waardoor de techniek het een beetje laat afweten, of gewoon nog niet zo lang aan het lopen is als ons en nog techniek aan het opbouwen is (of whatever haha)
Maar dus hoe moet ik hier mee omgaan? Want ik word echt niet blij van haar en ik weet dat het puur onzekerheid is, maar soms heb ik zoiets van "steek ff die onzekerheid waar de zon niet schijnt" of zo, omdat het ook echt een effect heeft op mij.
18
