Serieus gesprek gehad met mijn vriend - Forum

Anoniem
Princess of Pop

LindzyInfernal schreef:
afgelopen weekend maar ik voelde me er zeer ongemakkelijk bij dus ging ik er beetje om lachen (ik giechel als ik iets ongemakkelijk vindt) zo van ik lach de ongemakkelijkheid weg

hij begon over ja wat hij denk dat in onze relatie beter kan maar ook dat als we zouden gaan samen wonen waar we aan moeten werken en mijn vriend wil graag een kind. ik weet dat die een kinderwens heeft alleen ik sta er nog niet zo op te springen om aan kids te beginnen laten we eerst maar eens samen gaan wonen.

mij lijkt zwanger zijn ook helemaal niet fijn en bevallen van een baby ook helemaal niet. plus ik heb autisme en mijn vriend ook dus kans is er dat het kind ook een autist wordt is groot.

en mijn vriend gaf ook aan ja dan zou het mss op lange termijn onze relatie kunnen beëindigen puur omdat ik geen kids wil en hij wel, dat kwam wel hard binnen.
hij gaf ook aan dat als hij de baby kon dragen dan zou die dat doen wel heel lief van hem maar ik weet niet baby's zijn niet altijd leuk en ik zie al heel erg op tegen, zwanger zijn, bevallen en de poepie luiers en de slapeloze nachten.

ik heb al bijna 6 jaar relatie met mijn vriend maar hij is 32 en heeft dat gevoel dat die graag vader wil zijn al een tijdje en nu ook dat die oom is wil die nog meer een kind.

Ik weet niet wat ik zou moeten doen ik hoop uiteindelijk toch graag bij mijn vriend te blijven want hij is echt geweldig maar ja zijn kinderwens is anders dan die van mij ik sta nog niet echt te springen op kids ook al ben ik 30.

Account verwijderd

schreef:
Is inderdaad moeilijk als hij wel die kinderwens heeft maar jij niet. Ik begrijp je wel in het autisme gedeelte. Ik ben hier ook bang voor mocht ik ooit een kindje krijgen dat hij of zij het moeilijk gaat krijgen vanwege het autisme. Het is lastig als jullie beide niet op een lijn zitten. Het is toch wel een grote beslissing wel of geen kinderen. Het is wel zo dat wat je zegt jij bent degene die het kindje zou moeten dragen en jij speelt de belangrijkste rol daarin. Het is jou lichaam. Als het hebben van een kindje echt tegen jou gevoelens ingaat dan zou ik het niet doen. Het zou nog kunnen komen dat je ooit nog kinderen wil wie weet over een paar jaar. Het is niet zo dat je het nu toch zou moeten doen omdat hij anders bij je weggaat. Je moet echt hierbij naar jou gevoelens luisteren.

Anoniem
Princess of Pop

LindzyInfernal schreef:

powerblog45 schreef:
Is inderdaad moeilijk als hij wel die kinderwens heeft maar jij niet. Ik begrijp je wel in het autisme gedeelte. Ik ben hier ook bang voor mocht ik ooit een kindje krijgen dat hij of zij het moeilijk gaat krijgen vanwege het autisme. Het is lastig als jullie beide niet op een lijn zitten. Het is toch wel een grote beslissing wel of geen kinderen. Het is wel zo dat wat je zegt jij bent degene die het kindje zou moeten dragen en jij speelt de belangrijkste rol daarin. Het is jou lichaam. Als het hebben van een kindje echt tegen jou gevoelens ingaat dan zou ik het niet doen. Het zou nog kunnen komen dat je ooit nog kinderen wil wie weet over een paar jaar. Het is niet zo dat je het nu toch zou moeten doen omdat hij anders bij je weggaat. Je moet echt hierbij naar jou gevoelens luisteren.

das waar maar ja ik ben 30 en hoe ouder de vrouw hoe moeilijker het is om kinderen te krijgen oud collega zijn vrouw was 42 en zij had echt veel problemen met het krijgen van kinderen.

ik vind kinderen van andere echt heel leuk maar ja als het men eigen kinderen zijn weet ik het niet het is zo dat kinderen van andere daar niet 24/7 zorg aan hoeft te dragen. Plus ik zie mezelf niet echt als een moeder ook al zijn er meiden van mijn leeftijd of zelfs jongere (mijn nichtje) die al twee kids heeft een van 4 en een van 3.

NeonLights
Queen of Queens

NeonLights schreef:
Het puntje over autisme dat snap ik helemaal, maar als ik alles zo lees heb ik het idee dat hij jouw punt van het niet willen hebben van kinderen niet accepteert? Hopelijk heb ik dat echt verkeerd!

Account verwijderd

schreef:

LindzyInfernal schreef:

powerblog45 schreef:
Is inderdaad moeilijk als hij wel die kinderwens heeft maar jij niet. Ik begrijp je wel in het autisme gedeelte. Ik ben hier ook bang voor mocht ik ooit een kindje krijgen dat hij of zij het moeilijk gaat krijgen vanwege het autisme. Het is lastig als jullie beide niet op een lijn zitten. Het is toch wel een grote beslissing wel of geen kinderen. Het is wel zo dat wat je zegt jij bent degene die het kindje zou moeten dragen en jij speelt de belangrijkste rol daarin. Het is jou lichaam. Als het hebben van een kindje echt tegen jou gevoelens ingaat dan zou ik het niet doen. Het zou nog kunnen komen dat je ooit nog kinderen wil wie weet over een paar jaar. Het is niet zo dat je het nu toch zou moeten doen omdat hij anders bij je weggaat. Je moet echt hierbij naar jou gevoelens luisteren.

das waar maar ja ik ben 30 en hoe ouder de vrouw hoe moeilijker het is om kinderen te krijgen oud collega zijn vrouw was 42 en zij had echt veel problemen met het krijgen van kinderen.

ik vind kinderen van andere echt heel leuk maar ja als het men eigen kinderen zijn weet ik het niet het is zo dat kinderen van andere daar niet 24/7 zorg aan hoeft te dragen. Plus ik zie mezelf niet echt als een moeder ook al zijn er meiden van mijn leeftijd of zelfs jongere (mijn nichtje) die al twee kids heeft een van 4 en een van 3.

Ja dat is ook zo. Wat ik zeg het gevoel kan nog komen dat je over bijvoorbeeld 3 jaar zoiets hebt van oké wil toch wel kinderen of het komt helemaal niet. Het moet alleen niet zo zijn dat je het maar doet voor je partner, omdat je anders je partner niet meer hebt. Niet iedereen heeft een kinderwens. Zijn genoeg mensen die nooit kinderen willen. Er rust vaak een taboe op als iemand geen kinderen wil. Terwijl als je het niet wil dan wil je het niet punt. Ik zie mijzelf wel als een moeder maar ook ik wil dit nu nog niet. Ik ben 26 nu word dit jaar 27 maar ik heb zoiets van het is nu nog niet de tijd. Dat is ook oké. Je moet echt voor jezelf kiezen ook daarin.

Anoniem
Princess of Pop

LindzyInfernal schreef:

NeonLights schreef:
Het puntje over autisme dat snap ik helemaal, maar als ik alles zo lees heb ik het idee dat hij jouw punt van het niet willen hebben van kinderen niet accepteert? Hopelijk heb ik dat echt verkeerd!

ik weet dat hij een kind wil dat heeft die me ooit wel gezegd in de bijna 6 jaar dat we een relatie hebben alleen ja ik zal dat kind toch echt 9 maanden moeten dragen en ook op de wereld moeten zetten en heb echt zoiets van die horror senario's in mijn kop van geboortes enz. En natuurlijk erna de poepluiers, het nacht wakker zijn en niet weten welke huiltje waar bij hoort. Ik vind kinderen geweldig maar dan moeten ze me kunnen zeggen dat ze honger hebben of op de wc moeten aka zindelijk zijn.

plus ik ben zeer gesteld op mijn lichaam en lekkende tieten ja dat is nou niet iets waar ik naar uit kijk of dat mijn doos uitscheurt maar een keizersnee (lijkt me ook niet prettig). plus ruggenprikken zijn als ze niet goed gaan zeer gevaarlijk las ik want ze moeten in je rug.

Anoniem
Princess of Pop

LindzyInfernal schreef:

powerblog45 schreef:

LindzyInfernal schreef:

powerblog45 schreef:
Is inderdaad moeilijk als hij wel die kinderwens heeft maar jij niet. Ik begrijp je wel in het autisme gedeelte. Ik ben hier ook bang voor mocht ik ooit een kindje krijgen dat hij of zij het moeilijk gaat krijgen vanwege het autisme. Het is lastig als jullie beide niet op een lijn zitten. Het is toch wel een grote beslissing wel of geen kinderen. Het is wel zo dat wat je zegt jij bent degene die het kindje zou moeten dragen en jij speelt de belangrijkste rol daarin. Het is jou lichaam. Als het hebben van een kindje echt tegen jou gevoelens ingaat dan zou ik het niet doen. Het zou nog kunnen komen dat je ooit nog kinderen wil wie weet over een paar jaar. Het is niet zo dat je het nu toch zou moeten doen omdat hij anders bij je weggaat. Je moet echt hierbij naar jou gevoelens luisteren.

das waar maar ja ik ben 30 en hoe ouder de vrouw hoe moeilijker het is om kinderen te krijgen oud collega zijn vrouw was 42 en zij had echt veel problemen met het krijgen van kinderen.

ik vind kinderen van andere echt heel leuk maar ja als het men eigen kinderen zijn weet ik het niet het is zo dat kinderen van andere daar niet 24/7 zorg aan hoeft te dragen. Plus ik zie mezelf niet echt als een moeder ook al zijn er meiden van mijn leeftijd of zelfs jongere (mijn nichtje) die al twee kids heeft een van 4 en een van 3.

Ja dat is ook zo. Wat ik zeg het gevoel kan nog komen dat je over bijvoorbeeld 3 jaar zoiets hebt van oké wil toch wel kinderen of het komt helemaal niet. Het moet alleen niet zo zijn dat je het maar doet voor je partner, omdat je anders je partner niet meer hebt. Niet iedereen heeft een kinderwens. Zijn genoeg mensen die nooit kinderen willen. Er rust vaak een taboe op als iemand geen kinderen wil. Terwijl als je het niet wil dan wil je het niet punt. Ik zie mijzelf wel als een moeder maar ook ik wil dit nu nog niet. Ik ben 26 nu word dit jaar 27 maar ik heb zoiets van het is nu nog niet de tijd. Dat is ook oké. Je moet echt voor jezelf kiezen ook daarin.

ik ben wel al 30 en mijn vriend is 33 mannen kunnen langer doorgaan dan vrouwen na bepaalde leeftijd kunnen er complicaties optreden bij de zwangerschap plus ik zou niet willen dat ik 40+ ben als ik een kind krijg dan ben ik 60 als mijn kind 20 is ja nee. Mijn ma was jonger dan mij toen ze mij kreeg en ze heeft 3 kids.

NeonLights
Queen of Queens

NeonLights schreef:

LindzyInfernal schreef:

NeonLights schreef:
Het puntje over autisme dat snap ik helemaal, maar als ik alles zo lees heb ik het idee dat hij jouw punt van het niet willen hebben van kinderen niet accepteert? Hopelijk heb ik dat echt verkeerd!

ik weet dat hij een kind wil dat heeft die me ooit wel gezegd in de bijna 6 jaar dat we een relatie hebben alleen ja ik zal dat kind toch echt 9 maanden moeten dragen en ook op de wereld moeten zetten en heb echt zoiets van die horror senario's in mijn kop van geboortes enz. En natuurlijk erna de poepluiers, het nacht wakker zijn en niet weten welke huiltje waar bij hoort. Ik vind kinderen geweldig maar dan moeten ze me kunnen zeggen dat ze honger hebben of op de wc moeten aka zindelijk zijn.

plus ik ben zeer gesteld op mijn lichaam en lekkende tieten ja dat is nou niet iets waar ik naar uit kijk of dat mijn doos uitscheurt maar een keizersnee (lijkt me ook niet prettig). plus ruggenprikken zijn als ze niet goed gaan zeer gevaarlijk las ik want ze moeten in je rug.

Niet alle zwangerschappen/bevallingen zijn verschrikkelijk he.
Dat van de huiltjes, dat leer je als moeder zijnde heel snel te onderscheiden.

Maar ik snap jou wel. Als dit iets is dat je echt niet wilt, dan moet je hem dat ook echt heel duidelijk maken.

Anoniem
Princess of Pop

LindzyInfernal schreef:

NeonLights schreef:

LindzyInfernal schreef:

NeonLights schreef:
Het puntje over autisme dat snap ik helemaal, maar als ik alles zo lees heb ik het idee dat hij jouw punt van het niet willen hebben van kinderen niet accepteert? Hopelijk heb ik dat echt verkeerd!

ik weet dat hij een kind wil dat heeft die me ooit wel gezegd in de bijna 6 jaar dat we een relatie hebben alleen ja ik zal dat kind toch echt 9 maanden moeten dragen en ook op de wereld moeten zetten en heb echt zoiets van die horror senario's in mijn kop van geboortes enz. En natuurlijk erna de poepluiers, het nacht wakker zijn en niet weten welke huiltje waar bij hoort. Ik vind kinderen geweldig maar dan moeten ze me kunnen zeggen dat ze honger hebben of op de wc moeten aka zindelijk zijn.

plus ik ben zeer gesteld op mijn lichaam en lekkende tieten ja dat is nou niet iets waar ik naar uit kijk of dat mijn doos uitscheurt maar een keizersnee (lijkt me ook niet prettig). plus ruggenprikken zijn als ze niet goed gaan zeer gevaarlijk las ik want ze moeten in je rug.

Niet alle zwangerschappen/bevallingen zijn verschrikkelijk he.
Dat van de huiltjes, dat leer je als moeder zijnde heel snel te onderscheiden.

Maar ik snap jou wel. Als dit iets is dat je echt niet wilt, dan moet je hem dat ook echt heel duidelijk maken.

ik vind het alleen wel heel naar dat die dan zegt van ja dat zou dan mss wel einde relatie kunnen betekenen, ik vind het heel heftig. dat die dat zo kan zeggen. hij hoeft de baby niet te dragen nog te baren. ik vind mijn vriend echt een schat en zou hem voor geen goud kwijt willen want ik kan mezelf bij hem zijn, ik denk dat ik eerst moet gaan kijken voor samen wonen en mss ooit een kind en als het niet zo is dan ja moet die dat ook kunnen accepteren. anders mss adoptie maar ja dan is het niet van hem zelf.

Anoniem
Wereldberoemd

Igneous schreef:
ouch ik voel deze zo hard
tsja wat doe je dan he.... ik bedoel hij kan wel zeggen dat ie m zou dragen, maar t is zoveel meer dan dat, je lichaam gaat eraan, je brein verandert, er zijn zoveel andere veranderingen en je zit 18 jaar, maar eigenlijk gewoon heel je leven eraan vast, is niet een keuze die heel makkelijk is als je niet zeker bent, en eenmaal de keuze gemaakt is er geen weg terug

en leuk, die woorden 'ik wil t wel dragen', gaat hij dan ook 90% van de zorg dragen? uiteindelijk wordt daar toch, nog steeds, vooral de vrouw/moeder op aangekeken

een vader zou ik ook best willen zijn, maar een moeder zijn is toch echt ff wat anders

Anoniem
Wereldberoemd

Igneous schreef:

LindzyInfernal schreef:

NeonLights schreef:

LindzyInfernal schreef:
ik weet dat hij een kind wil dat heeft die me ooit wel gezegd in de bijna 6 jaar dat we een relatie hebben alleen ja ik zal dat kind toch echt 9 maanden moeten dragen en ook op de wereld moeten zetten en heb echt zoiets van die horror senario's in mijn kop van geboortes enz. En natuurlijk erna de poepluiers, het nacht wakker zijn en niet weten welke huiltje waar bij hoort. Ik vind kinderen geweldig maar dan moeten ze me kunnen zeggen dat ze honger hebben of op de wc moeten aka zindelijk zijn.

plus ik ben zeer gesteld op mijn lichaam en lekkende tieten ja dat is nou niet iets waar ik naar uit kijk of dat mijn doos uitscheurt maar een keizersnee (lijkt me ook niet prettig). plus ruggenprikken zijn als ze niet goed gaan zeer gevaarlijk las ik want ze moeten in je rug.

Niet alle zwangerschappen/bevallingen zijn verschrikkelijk he.
Dat van de huiltjes, dat leer je als moeder zijnde heel snel te onderscheiden.

Maar ik snap jou wel. Als dit iets is dat je echt niet wilt, dan moet je hem dat ook echt heel duidelijk maken.

ik vind het alleen wel heel naar dat die dan zegt van ja dat zou dan mss wel einde relatie kunnen betekenen, ik vind het heel heftig. dat die dat zo kan zeggen. hij hoeft de baby niet te dragen nog te baren. ik vind mijn vriend echt een schat en zou hem voor geen goud kwijt willen want ik kan mezelf bij hem zijn, ik denk dat ik eerst moet gaan kijken voor samen wonen en mss ooit een kind en als het niet zo is dan ja moet die dat ook kunnen accepteren. anders mss adoptie maar ja dan is het niet van hem zelf.

snap ik 100%
like, hij is samen met jou voor jou toch? niet omdat ie n babymachine zoekt
je bent al 6 jaar met m samen, wel makkelijk gezegd om zo'n relatie dan zo makkelijk weg te kunnen gooien, zou me echt offended voelen lol
i mean je komt er samen uiteindelijk wel uit, althans mag je hopen

snap zijn punt ook hoor, hij wilt iets anders in zn leven, maar oef die zou bij mij ook hard aankomen

NeonLights
Queen of Queens

NeonLights schreef:

Igneous schreef:

LindzyInfernal schreef:

NeonLights schreef:
Niet alle zwangerschappen/bevallingen zijn verschrikkelijk he.
Dat van de huiltjes, dat leer je als moeder zijnde heel snel te onderscheiden.

Maar ik snap jou wel. Als dit iets is dat je echt niet wilt, dan moet je hem dat ook echt heel duidelijk maken.

ik vind het alleen wel heel naar dat die dan zegt van ja dat zou dan mss wel einde relatie kunnen betekenen, ik vind het heel heftig. dat die dat zo kan zeggen. hij hoeft de baby niet te dragen nog te baren. ik vind mijn vriend echt een schat en zou hem voor geen goud kwijt willen want ik kan mezelf bij hem zijn, ik denk dat ik eerst moet gaan kijken voor samen wonen en mss ooit een kind en als het niet zo is dan ja moet die dat ook kunnen accepteren. anders mss adoptie maar ja dan is het niet van hem zelf.

snap ik 100%
like, hij is samen met jou voor jou toch? niet omdat ie n babymachine zoekt
je bent al 6 jaar met m samen, wel makkelijk gezegd om zo'n relatie dan zo makkelijk weg te kunnen gooien, zou me echt offended voelen lol
i mean je komt er samen uiteindelijk wel uit, althans mag je hopen

snap zijn punt ook hoor, hij wilt iets anders in zn leven, maar oef die zou bij mij ook hard aankomen

Ik zou zelf best wel geneigd zijn om te zeggen; zoek dan maar een ander.
Want met wat hij zegt heb ik het idee dat het hem niks kan schelen dat jullie al 6 jaar samen zijn. Prima dat hij een kind wil, maar hij heeft ook rekening te houden met zijn partner, of hij dat nou leuk vind of niet.
Als het hem wel echt iets kan schelen dat hij bijna een relatie van 6 jaar weggooit, dan had hij zelf ook met ideeën enzo moeten komen, zoals idd adoptie of een draagmoeder?

Sorry ik kan hier best wel boos om worden. Kinderen zijn leuk, dat absoluut, maar het is niet voor iedereen weggelegd (op wat voor manier dan ook).

Anoniem
Princess of Pop

LindzyInfernal schreef:

Igneous schreef:
ouch ik voel deze zo hard
tsja wat doe je dan he.... ik bedoel hij kan wel zeggen dat ie m zou dragen, maar t is zoveel meer dan dat, je lichaam gaat eraan, je brein verandert, er zijn zoveel andere veranderingen en je zit 18 jaar, maar eigenlijk gewoon heel je leven eraan vast, is niet een keuze die heel makkelijk is als je niet zeker bent, en eenmaal de keuze gemaakt is er geen weg terug

en leuk, die woorden 'ik wil t wel dragen', gaat hij dan ook 90% van de zorg dragen? uiteindelijk wordt daar toch, nog steeds, vooral de vrouw/moeder op aangekeken

een vader zou ik ook best willen zijn, maar een moeder zijn is toch echt ff wat anders

ja precies dit, kids van andere vind ik leuk kan ik me prima mee vermaken men nichtje jaar jonger dan mij heeft er nu 2 een van 4 en een van 3 leuk, einde van de dag gaan ze weer weg maar ik weet niet of ik zelf z'n goeie moeder ga zijn.

Anoniem
Princess of Pop

LindzyInfernal schreef:

Igneous schreef:

LindzyInfernal schreef:

NeonLights schreef:
Niet alle zwangerschappen/bevallingen zijn verschrikkelijk he.
Dat van de huiltjes, dat leer je als moeder zijnde heel snel te onderscheiden.

Maar ik snap jou wel. Als dit iets is dat je echt niet wilt, dan moet je hem dat ook echt heel duidelijk maken.

ik vind het alleen wel heel naar dat die dan zegt van ja dat zou dan mss wel einde relatie kunnen betekenen, ik vind het heel heftig. dat die dat zo kan zeggen. hij hoeft de baby niet te dragen nog te baren. ik vind mijn vriend echt een schat en zou hem voor geen goud kwijt willen want ik kan mezelf bij hem zijn, ik denk dat ik eerst moet gaan kijken voor samen wonen en mss ooit een kind en als het niet zo is dan ja moet die dat ook kunnen accepteren. anders mss adoptie maar ja dan is het niet van hem zelf.

snap ik 100%
like, hij is samen met jou voor jou toch? niet omdat ie n babymachine zoekt
je bent al 6 jaar met m samen, wel makkelijk gezegd om zo'n relatie dan zo makkelijk weg te kunnen gooien, zou me echt offended voelen lol
i mean je komt er samen uiteindelijk wel uit, althans mag je hopen

snap zijn punt ook hoor, hij wilt iets anders in zn leven, maar oef die zou bij mij ook hard aankomen

mijn vriend is ook een autist en ik weet niet mss heeft die er niet over na gedacht dat dit me kan kwetsen ik weet niet eens of ik een kind wil zoals het er nu naar uitziet niet en ik weet niet of dat ooit zal veranderen.

andermans kids leuk maar met eigen kids weet ik het niet 24/7 kids nee dank u ik zou waarschijnlijk gillend gek worden ik kan niet tegen drukte, okay ik ben zelf ook soms best druk maar drukte van een kind is anders dan een drukke volwassen.

ik zit er wel mee mss moet ik dat van het weekend uitspreken naar mijn vriend het is echt een mega lieve vriend en we passen bij elkaar (hij is de langste relatie die ik tot nu toe gehad heb en ik zie ook een toekomst met hem). Maar of die toekomst met een kind is of niet weet ik niet als het aan mij ligt warm ik er niet zo snel over op want kind dragen en baren is de taak van de vrouw en niet de man en dan heeft de man wel makkelijk praten van ik wil een kind maar ja je moet er samen voor gaan.

NeonLights
Queen of Queens

NeonLights schreef:

LindzyInfernal schreef:

Igneous schreef:

LindzyInfernal schreef:
ik vind het alleen wel heel naar dat die dan zegt van ja dat zou dan mss wel einde relatie kunnen betekenen, ik vind het heel heftig. dat die dat zo kan zeggen. hij hoeft de baby niet te dragen nog te baren. ik vind mijn vriend echt een schat en zou hem voor geen goud kwijt willen want ik kan mezelf bij hem zijn, ik denk dat ik eerst moet gaan kijken voor samen wonen en mss ooit een kind en als het niet zo is dan ja moet die dat ook kunnen accepteren. anders mss adoptie maar ja dan is het niet van hem zelf.

snap ik 100%
like, hij is samen met jou voor jou toch? niet omdat ie n babymachine zoekt
je bent al 6 jaar met m samen, wel makkelijk gezegd om zo'n relatie dan zo makkelijk weg te kunnen gooien, zou me echt offended voelen lol
i mean je komt er samen uiteindelijk wel uit, althans mag je hopen

snap zijn punt ook hoor, hij wilt iets anders in zn leven, maar oef die zou bij mij ook hard aankomen

mijn vriend is ook een autist en ik weet niet mss heeft die er niet over na gedacht dat dit me kan kwetsen ik weet niet eens of ik een kind wil zoals het er nu naar uitziet niet en ik weet niet of dat ooit zal veranderen.

andermans kids leuk maar met eigen kids weet ik het niet 24/7 kids nee dank u ik zou waarschijnlijk gillend gek worden ik kan niet tegen drukte, okay ik ben zelf ook soms best druk maar drukte van een kind is anders dan een drukke volwassen.

ik zit er wel mee mss moet ik dat van het weekend uitspreken naar mijn vriend het is echt een mega lieve vriend en we passen bij elkaar (hij is de langste relatie die ik tot nu toe gehad heb en ik zie ook een toekomst met hem). Maar of die toekomst met een kind is of niet weet ik niet als het aan mij ligt warm ik er niet zo snel over op want kind dragen en baren is de taak van de vrouw en niet de man en dan heeft de man wel makkelijk praten van ik wil een kind maar ja je moet er samen voor gaan.

Ga hierom alsjeblieft nog eens goed met hem in gesprek, want sorry, maar autistisch of niet, je mag NOOIT van je partner verwachten dat hij/zij alles voor jou aan de kant zet om jou je zin te geven.

Ik heb zelf een autistisch broertje, dus weet hoe het is om met een autist te leven, maar je mag ze zeker wel op hun fouten wijzen. Wanneer ze iets zeggen wat niet kan of iets doen wat niet kan, moet/mag je ze daar echt op wijzen. Daar is echt niks mis mee.

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Hey, sorry, ik heb er even uitgebreid over getypt, want het lijkt me echt een intens lastig dilemma om doorheen te gaan. Hopelijk heb je hier iets aan en kunnen jij en je vriend er samen goed uitkomen.

Ik denk dat het allerbelangrijkste is om voor jezelf helder te krijgen: “Wil ik kinderen, ja of nee?”
Zolang je daar voor jezelf niet zeker van bent, kun je er ook niet echt duidelijk over praten met hem. Het is natuurlijk iets wat je samen moet bespreken, maar hij spreekt zijn kinderwens wél duidelijk uit. Zou je hem dat dan afnemen? Dat klinkt misschien hard, en ik hoop natuurlijk dat jullie er samen uitkomen. Maar iemand die zijn droom moet opgeven, hoe je het ook bekijkt, dat is niet niks. Voor hem niet, maar ook zeker niet voor jou. Don’t get me wrong, het kan net zo goed een droom zijn om géén kinderen te willen. Ik ken toevallig ook een paar mensen bij wie dat zo is.

Er zijn daarnaast ook veel andere mogelijkheden. Als je er zelf nooit echt mee bezig bent geweest, zijn de negatieve of ‘horrorverhalen’ over kinderen vaak het eerste waar je aan denkt. Neem echt de tijd om goed uit te zoeken wat jij wil. Je moet nooit iets doen waar je je niet goed bij voelt, ook al ben je nu bang om je relatie te verliezen.

Wat je zegt over autisme begrijp ik, maar dat hoeft geen reden te zijn om niet aan kinderen te beginnen. Een kind met twee liefdevolle ouders komt echt op z’n pootjes terecht. Als je er samen voor wilt gaan, zijn er zoveel manieren. Maar begin bij jezelf: doe je eigen onderzoek, vorm je eigen beeld, zónder de mening van een ander. Want zoals je zelf zegt: jij bent degene die het zou moeten dragen, niet hij.

In een relatie moet je elkaar niet in de weg zitten als het om dromen gaat. Ik vind het juist mooi dat hij dit gesprek met je aangaat. Maar het idee van “afwachten tot na het samenwonen” is ook weer zoiets... Waarom settelen als jullie nog niet op één lijn zitten qua dromen, wensen en toekomstbeeld? Als je dan over twee jaar tot een conclusie komt, kun je zeggen: “Maar nu zijn we al acht jaar samen…” Dat voelt dan ook weer dubbel vind je niet?

Weeg dus álle opties af, en doe dat echt in jouw eigen belang, ook opties zoals adoptie, enzovoort. (Genoeg lieve kindjes die een fijne thuis zoeken haha). Als je hem uiteindelijk duidelijk kunt zeggen: “Ja, op deze of deze manier”, of juist een heldere ''nee'' (want er is echt niets mis met geen kinderen willen!), dan is het aan hem om te bepalen of hij daarmee kan leven. Het zou natuurlijk ontzettend pijnlijk zijn als hij besluit de relatie te beëindigen, maar als hij zijn droom niet wil opgeven, is dat zijn keuze. En voor jou geldt precies hetzelfde.

Ik hoop niet dat je denkt dat ik zijn kant kies, want dat is absoluut niet zo. Maar ik merk dat de reacties hier best eenzijdig zijn. En ik denk dat het goed is om je ervan bewust te zijn dat iedereen recht heeft op zijn of haar dromen — jij dus ook, maar hij net zo goed. En hopelijk echt natuurlijk samen.