Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ We cry, we fight, we love and we die

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Naam: Gideon Strike
Leeftijd: 17
District: 10

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison Decoy - 16 - Pijl en Boog- District 10

Allison
Ik loop met mijn broertje het plein op, vandaag zouden er mensen gekozen worden voor de hongerspelen. Echt het nutelooste spel wat er maar kan zijn. Het gaat alleen maar over elkaar afslachten, en wie wil dat nou? Ik geef mijn hand als ze bloed willen afnemen en ga dan bij mijn leeftijds genoten staan. Ik moest al 3 jaar aan deze verkiezing mee doen, maar ik ben nog nooit gekozen, waar ik erg blij om ben. De kans was klein, maar alsnog bestaat hij.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gideon stond samen met de tweeling aan te schuiven in de rij jongens en meisjes van hun district. Voor zijn neefje en nichtje was het de eerste keer dat ze zouden meedoen aan de spelen. Ze waren doodnerveus. s'Ochtends was zijn nichtje nog in tranen uitgebarstte bang dat zij gekozen zou worden om deel te nemen aan de spelen. Gideon en zijn nonkel en tante hadden er alles aan gedaan haar gerust te stellen.
Gideon had zijn echte ouders nooit gekend. Zijn nonkel en tante zwegen ook liefst over hen omdat ze verzetsstrijders waren geweest. Ze waren opgepakt, naar het capitool gebracht en nooit meer teruggekeerd. Het was niet veilig om over hen te praten. Het beste was gewoon vergeten dat ze hadden bestaan. Gideon had geen enkele herinnering aan hen. Hij vond het wel jammer dat hij hen nooit had gekend, maar langs de andere kant was het moeilijk iemand te missen die je nooit gekend had. Daarbij waren zijn nonkel en tante altijd als ouders voor hem geweest en voelde hij zich echt thuis bij hen.
Al bracht hij de meeste tijd met de schapen door. Trekkend door de weilanden en bossen rondom hun district. Gideon was de drukte van al deze jongens rondom hem niet gewoon en werd er zelf ook zenuwachtig van. De schapen brachten genoeg geld in het laatje zodat geen van hun namen er extra in moest zitten. Niet dat ze het breed hadden, maar ze aten liever wat minder dan dat één van hen mee moest doen met de spelen.
Het volkslied begon te spelen en alle gesprekken rondom hem verstomden. Een afgevaardigde van het capitool wandelde samen met Giselle de recentste winnaar van district tien het podium op.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison
Zoals elk jaar ben ik weer nerveus als de afgevaardigde van ons district het podium op loopt. Mijn hart klopt in mijn keel. Ze heet ons welkom en loopt zoals altijd eerst naar de schaal met meiden namen. "En de vrouwelijke vertegenwoordigster van dit jaar voor de honger spelen is" zegt ze en maakt het papiertje open. "Allison Decoy." Ik schrik als ik mijn naam hoor, ik kon dit niet geloven. " Allison, kom maar naar voren" hoor ik haar zeggen. Ik kijk om me heen en begin dan voorzichtig te lopen, iedereen keek naar me. Ik loop richting het gangpad, de scheiding tussen de jongens en de meiden. en wordt daar door mannen in witte pakken omringd en naar voren gebracht. Ik loop langzaam het podium op. Ik was in paniek, ik wist niet wat te doen, dit is het einde van mijn leven. Ik kan niet vechten, ik ben niet sterk. Ik kijk om me heen ze ging nu een jongensnaam kiezen. Iedereen staarde naar me, bij de meiden zie ik opgeluchte gezichtjes omdat zij niet gekozen zijn

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gideon zuchtte opgelucht toen bleek dat ene Allson Decoy het podium werd opgeroepen en niet zijn nichtje. Hij vond het natuurlijk wel erg voor haar, maar niemand wou zijn familielid verliezen. Toen was het de beurt aan de jongens. De vertegenwoordigster van het capitool, een vrouw genaamd Echo die eruit zag alsof er iemand een regenboog over haar had gegoten, liet haar hand tergend langzaam in de bokaal met jongensnamen zakken. Ze viste er een kaartje uit en liet hen nog een paar minuten in spanning wachten tot ze de naam uitsprak.
"Gideon Strike"
Zijn neefje had eerder door dat zijn naam genoemd was dan hijzelf. Hij klampte zich vast aan Gideon en smeekte hem snikkend niet naar voor te gaan, hier bij hen te blijven. Gideon had geen keus. Hij zou ook niets liever gewild hebben dan blijven maar de vredesbewaker rukte zijn neefje van hem los en duwden hem het gangpad op. Toen hij het podium op wandelde was zijn gezicht opvallend sereen. Hij kon er immers niets aan doen dat hij was getrokken, het enige wat hij kon doen was accepteren dat het gebeurt was. Zoals de traditie luidde schudde hij Allisons hand terwijl Echo nog een laatste keer een daverend applaus vroeg voor de tributen van district 10.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison
Ik schudde de jongen zijn hand, zoals de traditie luid. Ik was eigenlijk doodsbang. Ik loop met de vrouw naar binnen, de jongen genaamd Gideon en ik werden in aparte kamers gestopt. Onze familie mocht nog 3 minuten afschrid van ons maken. Ik zie mijn moeder en mijn broertje binnenkomen, een vader had ik niet, nooit gekend. Ik hurk neer bij mijn broertje, hij had tranen in zijn ogen. "Shh, it's okay" zeg ik tegen hem en kijk hem aan. "Ik ga me best doen, en ga proberen te winnen voor jou oké" zeg ik en geef hem een knuffel. Dan ga ik weer recht staan en kijk naar mijn moeder en geef haar een knuffel "Ik ga mijn best doen", zeg ik zacht. "Beloof me dat je er bent voor Lionel, wat er ook gebeurd, hij heeft je steun nodig" zeg ik en kijk haar aan. Ik "Ik hou van jullie" zeg ik waarna de mannen in witten pakken binnen komen en ze weer meenemen. Ik was doods bang, ik ga dit nooit overleven. Ik ben een jager, ik jaag op dieren voor mijn ooms slagerij. Op dieren jagen is heel wat anders dan op mensen, en dan nog, ik wil niemand kwaat doen. Ik kan toch niet zomaar iemand anders doden? In andere districten trainen ze het hele jaar door en zijn er volenteer, daar worden nooit van dit soort verkiezingen gehouden. Maar hier sterft het van de armoede en heeft niemand tijd om te trainen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Zijn neefje en nichtje vlogen op hem af en omhelsden hem stevig. "Beloof ons dat je zult winnen Gideon." zeiden ze zachtjes in koor. Gideon aaide zachtjes met zijn handen over hun hoofd. "Ik zal mijn best doen. In de tussentijd kunnen jullie wel een oogje op de schapen houden he." Ze knikten. Hij nam hen af en toe mee tijdens zijn werk en dat vonden ze altijd fantastisch.
Ook zijn nonkel en tante omhelsden hem zeiden dat ze in hem geloofden en dat hij snel weer terug zou zijn. Maar alledrie wisten ze wel beter. Gideon was niet een van de zwaksten, maar hij kon het onmogelijk opnemen tegen de beroeps, die zich jaren hadden voorbereid.
"Voor ik het vergeet ik moest je dit nog geven van een andere herder." Zijn nonkel stopte hem een klein tinnen fluitje toe. Gideon had er zelf ook wel eentje, maar was het thuis vergeten. Bijna elke herder bespeelde wel een dergelijk soort klein instrument. Het was een mooi aandenken aan thuis en hij zou het goed bij zich dragen. De drie minuten waren veel sneller voorbij dan hij gedacht had en enkele vredesbewakers kwamen hem halen en namen hem, Allison, Echo en Giselle mee naar de trein. Gideon werd verblind door alle lichtflitsen van de camera's rondom hem en eenmaal binnen in de trein zag hij allemaal zwarte vlekjes voor zijn ogen. "Over een uur gaan we eten, zorg dat je er bent want ik zou graag enkele dingen met jullie doornemen." Wat hun mentor betrof hadden ze geluk. Giselle had 3 jaar geleden de spelen gewonnen. Ze was een lang, slank blond meisje, een lust voor het oog. Het meest opvallende aan haar waren haar ogen. Deze hadden een verschillende kleur. De wetenschappelijke term ervoor was heterochromie en het had een hele hype in het capitool veroorzaakt. Maar haar uiterlijk was bedriegelijk. Als de dochter van een van de beste slagers uit hun district was Giselle dodelijk met een hakmes en toen de spelmakers daar achter kwamen zorgden ze er natuurlijk voor dat ze er eentje tijdens de spelen kon bemachtigen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison
Ik word verblind door de flitsen van alle camera's, ik loop snel door de trein ik en zie nog kort zwart voor mijn ogen. Als ik weer wat kan zien kijk ik om me heen. Wauw alles hier was zo mooi, Goud, Kristallen. En al dat eten. Zo anders dan in ons district waar dit niet voorkomt. Ik kijk even op als onze mentor wat zegt en knik. We hadden Giselle als mentor, zij heeft ooit de spelen gewonnen, wat mij nooit gaat lukken. Dit zal het eind van mijn leven worden. Andere districten weten maar al te goed, dat wij maar wat boers gespuis waren, waarvan niemand kon vechten.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gideon trok zich terug in één van de coupés. Nog altijd was niet helemaal tot hem doorgedrongen wat er zou gebeuren. Nu hij alleen op een luxueus bed lag kwam het besef. Over enkele dagen zou hij dood zijn. Hij zou alles doen om de dood te ontlopen, zo lang mogelijk in leven te blijven. Hij had al eerder wolven en andere roofdieren gedood die zijn kudde wouden aanvallen, zou het verschil met mensen zo groot zijn?
Hij had verwacht dat hij zou moeten huilen, maar de tranen bleven uit. Misschien kwam dat later nog wel. Ook zou hij wel eens iets tegen Allison moeten gaan zeggen. Uiteindelijk zaten ze beiden in hetzelfde schuitje. Al wist hij niet in welke staat hij haar zou aantreffen. Wie weet lag ze wel huilend op haar bed en troosten was niet zijn sterkste kant. Zeker niet wanneer het ging om een meisje dat hij nauwelijks kende. Hij had Allison al wel eens eerder gezien. Ze jaagde en moest daarvoor ook buiten de districtsgrenzen komen net zoals hem. Maar verder dan elkaar af en toe zien kwam het contact tussen hen niet. Misschien was dat maar goed ook, want binnen enkele dagen zouden ze toch vijanden zijn.
Het uur ging sneller voorbij dan hij wou, maar zoals afgesproken ging Gideon naar de wagon waarin zich de eetkamer bevond. Op de tafel stonden al rijkgevulde schalen met eten klaar. Het was meer eten dan hij ooit op één tafel gezien had en met grote ogen schoof hij aan.
"Het is inderdaad nogal overweldigend." zei Giselle met een koele glimlach.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison
Ik ga zitten op een van de stoelen en leg mijn hoofd in mijn handen, ik had geen idee wat te doen. Moest ik huilen? Schreeuwen? Lachen? Ik wist het niet. Alles is zo snel gegaan en ik kan het allemaal niet meer op een rijtje krijgen. Ik wil niemand pijn doen, ook al is dat voor mijn eigen best wil. Als het tijd is loop ik naar de wagon waar we zouden eten. Ik kijk met grote ogen naar de schalen met eten. Wauw, dit heb ik nog nooit mee gemaakt. Wij aten meestal soep, met waar nauwelijks smaak aan zit aangezien we niet wcht geld hebben voor smaakvolle ingrediënten.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
eff een bericht want ik was het forum kwijt

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Als je wilt kan je het volgen door rechtsvanboven op de verrekijker te klikken.
____________________________________________________________________________

"Waar wachten jullie nog, tast toe. Het is belangrijk dat jullie goed aansterken voor de spelen beginnen en helemaal in topvorm zijn." Dat liet Gideon zich geen twee keer zeggen. Gulzig begon hij zijn bord vol te scheppen en met grote happen het eten naar binnen te werken. Hij kon wel een tijdje zonder voedsel maar eenmaal hij de kans kreeg was Gideon een echte schrokop.
"Ok laten we nu even ter zake komen. Het eerste wat ik graag zou willen weten is wat jullie sterke punten zijn. Zijn er bepaalde wapens waar jullie goed mee kunnen omgaan, andere dingen die in je voordeel zouden kunnen zijn. Het tweede is wat we met jullie imago gaan doen. Gaan jullie voor de onschuldige weerloze types of juist de stoere vechters. Willen jullie medelijden bij het publiek opwekken of moeten ze juist honderd procent verzekerd zijn dat jij de overwinning gaat behalen?"
"Me voordoen als iemand die ik niet ben. Ik praat sowieso al amper met mensen hoe moet ik dan het hele Capitool overtuigen." zei Gideon.
"Geen zorgen schat de mensen uit het Capitool kun je werkelijk alles wijsmaken." Er was een zekere afkeer in Giselles stem. Na haar overwinning mocht ze niet terug naar district tien keren. De mensen hielden zo van haar dat ze gedwongen werd in het Capitool te blijven. Enkel voor de spelen komt ze terug.
Gelukkig dat Echo aan de late kant kwam en niet hoorde wat er over haar en haar mede Capitool inwoners werd gezegd.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison
"Ik kan met pijl en boog overweg gaan, ik jaag als baan voor mijn ooms slagerij, maar op mensen is het veel anders waarschijnlijk." antwoord ik. "Ik weet niet maar ik kan gewoon geen mensen pijn doen, ik wil geen moordenaar worden die er op los hakt zoals andere meestal wel zijn" antwoord ik en pak wat eten op een boord. "Net als Gideon zij, ik wil me niet voordoen als iemand die ik niet ben, ik denk dat de beste manier om sponsors te krijgen, je zelf te zijn is." antwoord ik. "Maar dat vind ik en ik heb er geen verstand van, we kunnen toch niet winnen, alle andere districten trainen het hele jaar, en wij moeten gekozen worden en zijn niet voor bereid." zeg ik dan en neem een hapje van mijn eten. Ik zou willen dat ik net als Giselle kon zijn, en hard zijn. Ik ben nou eenmaal een softie die niemand kwaat wil doen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Nee je kunt inderdaad niet winnen met die mentaliteit." merkte Giselle bits op. "Weet je Allison, eenmaal in de arena is het jou keuze. Ik zal doen wat ik kan om sponsors voor je te zoeken, maar het is aan jou of je de keuze maakt mensen te doden of zelf te sterven zo simpel is het. De anderen gaan niet eens twijfelen als ze de kans hebben een mes door je hart te steken. Zelfs Gideon niet, he Gideon?"
Giselle keek hem aan en Gideon slikte en schudde toen langzaam zijn hoofd. Hij vond het heel erg voor Allison, maar zelf leefde hij meer tussen dieren dan tussen mensen, daar gold het recht van de sterkste. Als het erop aankwam vond hij zijn eigen leven belangrijker dan wat dan ook.
Er viel een ongemakkelijke stilte die Gideon verbrak door te zeggen: "Ik werkte als herder. Als er een wapen is waar ik goed mee kan omgaan is het een kruisboog. De pijltjes doop ik meestal in zelfgemaakt gif. Vaak moet ik niks doen terwijl de kudde staat de grazen en daarom heb ik me in de werking van planten gespecialiseerd en ben tijdens mijn werk begonnen met het maken van giffen en geneesmiddelen. Ze zijn niet altijd perfect, maar het zou een pluspunt kunnen zijn."
"Een pluspunt is het zeker." Beaamde Giselle. "Ik raad jullie wel aan deze talenten niet teveel tentoon te stellen tijdens de trainingen. Leer dingen die je voorheen nog niet kon. De meeste tributen komen om van verhongering of uitdroging en dat is waar jullie je voordeel uit kunnen halen aangezien jullie beiden het buitenleven gewoon zijn. Al moet je ook zeker niet overkomen als een zwakkeling, want dan doden ze je al in het begin. De beroeps hebben graag een uitdaging. Iets waarvan ze weten dat ze het wel aankunnen, maar ook niet te makkelijk is."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison
Ik was van plan om alles zelf te doen, ik heb Gideon niet nodig. Als ik iedereen nou ontwijk hoef ik niemand te doden. Ik kan best wel wat technieken die ik nodig heb om te overleven aangezien ik soms langere tijd in het bos blijf om te jagen enz. Ik zucht, ik had geen zin in dit gedoe, ik weet zelf wat ik beter kan doen en wat niet. "Ik heb eigenlijk geen trek" zeg ik en zet mijn boord neer en loop dan naar mijn coupé met mijn kamer en ga daar op het bed zitten. Ik haal een hand over mijn gezicht. Ik wil niemand pijn doen, ik kan overleven door iedereen te ontwijken en elkaar de laten doden

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gideon voelde zich schuldig. Misschien had hij die woorden over haar vermoorden niet moeten zeggen in het bijzijn van Allison. Het was ook niet slim van haar dat ze niet at, ook al had ze geen honger. Het leek hem het beste zijn excuses aan te bieden. "Ik heb ook genoeg gegeten. Het was werkelijk heerlijk." zei Gideon en verliet toen ook de eetkamer. Hij hoorde nog net hoe Echo een opmerking maakte tegen Giselle over dat de mensen uit het Capitool nooit een tafel zouden verlaten voor iedereen gedaan had met eten, maar tja ze had al wel verwacht dat de mensen uit de districten minder manieren hadden, zeker een paar boeren uit tien.
Gideon klopte aarzelend aan. "Allison, ik kwam me gewoon even verexcuseren voor daarnet. Het was niet mijn bedoeling je te kwetsen. Als ik dat gedaan heb spijt het me dus. Eeeuhm ja dan zie ik je morgen waarschijnlijk wel terug he."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld