Mellifluous schreef:
Steven:
Met een ruk opende ik mijn ogen en schoot overeind. In paniek tastte ik om me heen maar herstelde al snel. Ik keek naar mijn broek, mijn shirt, niets leek erop dat het in de brand geweest stond. Ik keek om me heen. Ik was buiten, buiten het café. Ik zag een ambulance, een heleboel brandweer en vooral heel veel mensen. Ik liep naar binnen, wolken van de rook en zwarte vlekken. Ik zag een man in een pak, een deken over iemand heen leggen. Het was Menno, er lag een gedaante naast. Het duurde even, maar toen realiseerde ik me, dat ik dat was! Ik lag daar, mijn hoofd boven een zilveren deken op de grond. Mijn hoofd zat vol vlekken en ik durfde niet naar de rest te kijken. Maar, als ik daar lag, waarom sta ik dan hier? Mijn ademhaling was zwaar. Ik rende naar buiten en zag dat er iemand in een auto stapte, ik bonkte op het raam, het was een oude man. 'Help!' riep ik, maar hij gaf geen antwoord. 'Help!' riep ik nog een keer, tegen iedereen, maar niemand leek me te horen. Ik zag het meisje van net een auto instappen. Ze keek me aan, of, zo leek het. Was ik een geest? Ik had nooit geloofd in geesten, altijd als iemand mij vroeg wat er na de dood gebeurde, antwoordde ik, 'Iets, misschien.' Maar nu was ik toch niet zo zeker van mijn zaak, wat kon het anders zijn?! Ik leek wel gek, knetter gestoord.