Delutix schreef:
Dyara
De man, Janssen, kwam binnen en begon met me te schudden. Ik opende mijn ogen alsof ik net "wakker" werd.
'Uit de veren, kind. Of nou ja, uit de dozen.' Hij lachte zacht en vond zichzelf kennelijk grappig, ik staarde hem enkel verschrikt aan.
'Wie... wie bent u?' Mijn stem haperde.
'Dat boeit niet, wat wel boeit is waar jou vader is. Vertel op, waar is hij?' Door het kleine streepje licht dat vanaf de gang de kleine kamer instroomde, was zijn hoofd van achter belicht, wat het enger maakte.
'Ik weet het niet.' Mijn vervloekte stem was nog altijd niet zoals hij hoorde te zijn.
'Laat me niet lachen.'