Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

{ORPG} Robin en Killian zijn bae, I ship it!

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
HET LIJKT NET ALSOF IK ROBIN EN KILLIAN SAMEN SHIP

Oke dus ik doe Killian, zullen we hem 27 maken? Al is hij natuurlijk 600 ofzo.

En mijn andere standaard karakter heet normaal gesproken Emma maar ik doe wel even een ander. Dus m'n meisje heet Anna (op z'n Engels) nét 20 jaar.

Account verwijderd

schreef:
Ik speel lieverdje Robin bae, we zeggen dat hij 29 is

En ik speel zelfverzonnen Elena , 21 jaartjes jong en bijna 22

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Omg ik word zó blij van die gifs eh.<3
_________________________________________________

Anna zat hoog in een boom, ze was er een tijdje geleden ingeklommen omdat ze plotseling paarden hoorde aankomen. Ze was nu al een aantal weken vertrokken uit het kasteel en ze wist dat haar vader soldaten erop uit had gestuurd om haar te vinden. Haar vader liet nooit iets rusten en veel mensen zouden wellicht denken dat het uit liefde was, maar Anna wist wel beter. Haar vader kon het niet hebben dat er iets gebeurde dat hij niet gepland had, iets wat hem tegenstond. Haar vader had allerlei wrede plannen, en in plaats van het land en zijn inwoners te beschermen tegen de ogers in de oorlog, gebruikte hij zijn geld voor luxe en andere dingen. Anna was het zat het land vernietigd te zien worden, zat om te wachten op een echtgenoot die ook niks zou doen, en zat om jurken te dragen en thuis te zitten borduren. Ze wilde helpen, vechten en rennen.
Dus nu zat ze verscholen in een boom, ze had geen jurk aan maar een bruine leren broek en een tuniek. Haar rode haren ingevlochten en een mantel met een kap over haar hoofd. Als iemand haar zou herkennen...
Vanuit de boom keek ze uit over een stuk van het bos, ze zag ergens rook vandaan komen en vroeg zich af of er een kamp was in de verte.

Killian stapte de boot af en het havenstadje in. De Jolly Roger was aangemeerd en hij had wel even zin weer op vast land te lopen. Hij streek met zijn goede hand door zijn haren en keek even achterom naar het schip, zijn mannen zouden het goed in de gaten houden en er zou niemand ook maar een voet aan boord zetten. Ze wisten welke straf er anders op stond.
Killian glimlachte even en liep toen rustig verder het stadje in, hij zou een kroeg zoeken en wellicht wat drinken, al was dat niet zijn hoofddoel. Hij was op zoek naar een man, en hoewel hij niet dacht die man hier te vinden, hij zou hier iemand vinden met informatie. Tenminste dat hoopte hij en dat was waarom zijn buidel gevuld was met goud.

Account verwijderd

schreef:
jaaa, omg, ik ook, en dat was volgens mij een gif toen hij met Regina ging zoenen, perfff

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Elena sprong in een boom zodat de krijgers haar niet zouden opmerken, ze hadden haar al voorheen opgepakt en ze wou niet weer in een cel beneden in de stinkende grotten doorbrengen. Nadat ze uit het zicht waren verdwenen haalde Elena haar fles met water eruit en nam er een grote slok van waarna ze hem weer terug deed in haar tas. Ze sloot haar tas netjes af zodat al het goud en eten dat ze had gestolen er niet uit zou vallen. Hoe ze in deze situatie was beland? Haar vader en moeder waren gevlucht uit het stadje waarin zij leefden en ook hadden ze haar jongere broertje meegenomen. Ze waren gevlucht voor de Duistere, hij dreigde hun met de dood. Mijn ouders dachten dat vluchten een goede optie zou zijn maar nee, ze kwamen onderweg om het leven, de Duistere had hun vermoord. Waarom Elena nog leefde? Ze hadden Elena verkocht aan een of andere prins die ze 2 uur voor haar bruiloft nog niet eens kende. Elena is gevlucht voordat de bruiloft kon plaatsvinden en ze zijn nog altijd opzoek naar haar. Ze kon dus een koningin worden met een prins waar ze niet eens van hield maar voor haar was dat geen optie. Ze was niet van plan om haar leven door te brengen met een of andere gast die ze niet kende en niet van hield. Elena zette het op rennen naar de stad toe zodat ze daar meer informatie over de Duistere te weten te komen, en haar voorraad aan voedsel was ook bijna op dus ze moest gauw meer stelen.

Robin keek rond in het bos. "We kunnen gaan, doe allemaal je best om zo veel mogelijk te stelen want we doen dit voor de arme, jullie willen toch niet dat ze verhongeren?" herhaalde Robin voor de zoveelste keer. Ja, hij was een dief, maar geen slechte. Hij stal voedsel en goud voor de armen, zelf leefde hij er ook van maar hij kon het wel overleven in de bossen maar de armen niet. Die hadden kinderen die ze moesten opvoeden en aangezien Robin de beste dief was die er was vroegen ze hem vaak om hulp. Vond hij dat erg? Totaal niet, hij voelde zich er zelfs goed door. Hij was een man met eer en hij vond dat hij hun moest helpen. "Goed, zet hem op rennen, ik wil jullie wel over een half uur hier weer zien!" riep hij en hij zelf zette het op sprinten zodat hij zo snel mogelijk bij het kasteel zou raken. Ondertussen in het bos hoorde hij gekraak uit een boom en keek omhoog maar hij zag niets. "Hallo, is hier iemand?" vroeg hij en hij hoorde zijn eigen echo, maar hij wist het zeker, hij was hier niet alleen, er was hier iets of iemand aanwezig.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
omg ja die blik dan ook in z'n ogen hahahah love it
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Killian liep rustig er café in, hij werd vrij snel herkend zonder dat hij hier eerder geweest was. Tenslotte wist bijna iedereen wie hij was. Er waren niet veel verschrikkelijk knappe piraten met eyeliner, met nota bene nog een haak ook. Ja hij had een reputatie en dat wist hij, hij was er dan ook niet bang voor om het te gebruiken in zijn voordeel.
Hij stak zijn hand op en naar de barman en gaf zo aan dat hij inderdaad een drankje wilde terwijl hij rustig door liep richting een tafeltje in de hoek. Het was een donker hoekje en hij wist wie daar zat, er waren genoeg geruchten over deze man. Een man die van alles wist, van alles in bezit had en bereid was dit te ruilen voor waardevolle dingen. Hij ging rustig zitten aan het tafeltje en begon een gesprek met de man in het duister. Killian was geïnteresseerd in een kaart en hij zou eens goed gaan onderhandelden nu.

Anna volgde een aantal mannen die wegrende uit het gebied van de rook. Er was inderdaad een kamp, en ze had zo een voorgevoel van wie dat kamp was. Ze bleef rustig zitten maar schoof wat naar links om zich te verbergen achter de takken toen er plotseling een man langsrende onder haar boom. Ze deed haar ogen dicht en beet op haar lip omdat ze besefte dat ze waarschijnlijk te veel geluid had gemaakt. En inderdaad, de man stopte met rennen, bleef staan en riep naar boven.
Ze zou stil kunnen blijven zitten, maar ze wist dar deze man geen soldaat was, bovendien had ze zijn kamp gezien en ze wist wat haar vader met het kamp zou doen. Ook wist ze dat de soldaten op weg waren naar dit bos, omdat Anna hier was en er waren een hoop geruchten. Overal hingen posters met haar gezicht erop.
Langzaam kroop ze uit de boom naar beneden, en de laatste twee meter sprong ze uit de boom naar beneden. Ze landde op de grond voor Robin en keek op naar hem. Haar kap bleef op zodat haar gezicht in duisternis was gehuld, en hij haar niet kon zien. haar ogen gleden over de man voor haar, en haar vermoedens werden bevestigd, ze had hem nog nooit gezien maar als ze de verhalen moest geloven was dit Robin Hood, een vijand van de rijken en dus de koningklihjke familie. Een vijand van haar vader, al stond hij daar vast zelf niet bij stil. Nog steeds had ze niks gezegd, in deze kleding zou hij haar niet herkennen en misschien had hij niet eens door dat ze een meisje was, laat staan een meisje van 20, laat staan de prinses.

Account verwijderd

schreef:
Omggg, ik wil een Killian en Robin in mn levenn
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Elena kwam hijgend aan in de stad, gelukkig kenden vele haar hier niet en degene die haar wel kenden had ze al met de dood bedreigd dus waarschijnlijk zou niemand hier lastig kunnen vallen. Of een van de koninginnen/koningen moesten haar herkennen zodat ze haar aan zouden geven bij koning Philip. Elena begreep ook totaal niet waarom prins Paul haar zo graag wou. Elena was niet bijzonder of speciaal, nee, ze was eerder een irritante dame die vaak ruzie had met andere jongens. Aangekomen in de stad keek ze rond, markt, perfect, ze was van plan om vanavond wat te gaan jatten want 's avonds was het hier erg gevaarlijk. De Duistere, of de koningin, Regina, kwamen een bezoekje nemen. Degene die zij zocht was de Duistere en als die zou komen opdagen zou het perfect zijn. Dan kon ze tegelijkertijd haar wraak nemen. Elena was niet degene die tegen de Duistere zou kunnen vechten, want binnen een hand omdraai kon hij haar vermoorden, maar Elena wist zijn zwaktepunt, en daarmee zou ze hem te pakken nemen. Elena zag ergens een klein kroegje en ze besloot om te kijken of ze daar wat te eten hadden want ze had behoorlijk veel honger. Elena sloeg haar capuchon over haar hoofd en liep de kroeg in. Ze had nog wat goederen waarmee ze kon betalen. Niemand zou haar kunnen herkennen omdat ze haar haren had vast gebonden en niemand die kon zien, ze had ook bedekte kleren aan waardoor het moeilijk was om op te merken dat zij een vrouw was. "Een wijn" zei ze tegen de man die haar vroeg wat ze wou drinken en met gebogen hoofd keek ze naar de lege tafel zodat niemand haar gezicht zou zien.

Robin merkte dat diegene of het dier zich niet wou vertonen, maar hij wou niet dat iemand hem zou volgen dus hij bleef op zijn plek staan en herhaalde zijn zin. "Is hier iemand?" herhaalde hij. Uiteindelijk toonde de gedaante zich en belandde op de grond. Hij keek naar beneden maar kon niet zien welk geslacht het mens had. Robin stak zijn hand naar hem of haar uit en wachtte tot hij of haar zijn hand zou vast pakken. "Geen zorgen, ik zal je niks aan doen, maar wie ben je?" vroeg hij met een glimlach, zo te zien zou deze persoon Robin niks aankunnen doen want hij of zij zag er namelijk best wel zak uit. En nadat hij/zij zelf uit de boom was gesprongen om zich te vertonen wist hij zeker dat diegene ook niet bang voor hem was.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Jaa I need it!
__

Killian knikte nog een keer naar de man tegenover hem en uiteindelijk schoven ze beiden een pakketje over tafel. Killian het goud, en een ander bijzonder voorwerp, en de man de kaart. De kaart die Killian gelukkig al bestudeerd had, zodat hij zeker wist dat hij waar kreeg voor zijn geld. Misschien was het dom om de kaart te kopen, gezien de Duistere vaak opeens opdoemde in dit stadje (en de Duistere was wellicht ook wel op zoek naar Killian), maar het was niet zijn intentie om hem tegen het lijf te lopen op een plek als dit. Nee hij wilde hem vinden in zijn eigen magische verblijf, en ook pas als de tijd rijp was. Hij was van plan de Duistere te doden óf naar een plek te sturen zonder magie, zodat hij hem daar kon doden. Hij wist dat hij zelf sterker was dan dat deze man, Rumpelstiltskin zoals hij vroeger heette, ooit was geweest. Een lafaard die nu enkel gevechten won door zijn magie, en Killian's geluk hing niet af van magie. Hij was sterk, kon vechten met een zwaard en zonder. En hij zou de man die zijn geliefde van hem had afgenomen nog wel een lesje leren.
Hij gaf een knikje naar de man tegenover hem en stond op, nu was het tijd om te drinken.
Er was een nieuw figuur binnen gekomen en Killian zag direct dat het een vrouw was, hij was natuurlijk een expert in het bekijken van vrouwen en hij kon het niet alleen zien aan haar manier van bewegen maar ook aan de lijnen van haar figuur, al waren ze nog zo gehuld in kledij. Hij vroeg zich af waarom deze vrouw vermomd bleef, maar bedacht zich toen dat het hem niet heel veel kon schelen. Glimlachend ging hij aan een wat drukker tafeltje zitten, het tafeltje naast de vreemde en onbekende vrouw, en bestelde hij bier.

Anna keek naar zijn hand, hij leek haar vriendelijk. Natuurlijk wist ze dat hij kon vechten, zeker met zijn pijl en boog, maar ze ging er niet van uit dat hij haar nu iets aan zou doen. Toch schudde ze zijn hand niet, ze was niet van plan om vrienden te maken. Vrienden maakte je zwak. Ze was enkel van plan om de dorpelingen te helpen, mee te vechten in de oorlog, en daarvoor moest ze eigenlijk zo lang mogelijk verborgen zien te houden wie ze was. Niet dat ze een prinses was, dat hield ze liever nog langer verborgen, nee het feit dat ze een meisje van 20 was. Mensen dachten dat ze zwak was, maar ze had jaren getraind en kon uitstekend overweg met een zwaard. Twijfelend keek ze nog naar zijn hand, tóch pakte ze hem aan en schudde hem even voor ze hem verassend snel weer los liet. 'Jullie kunnen beter gaan.' zei ze. Haar stem klonk laag en diep, en al kon je wel horen dat ze een meisje was, haar leeftijd zou hij nooit raden. Het was een stem waar ze op geoefend had.

Account verwijderd

schreef:
Elena merkte dat wat blikken op haar rustten, hoe kon dat nou? Kwam het doordat ze hier niet eerder was geweest of hadden mensen echt gemerkt dat ze een vrouw was in plaats van een jonge man? Al gauw kwam de 'ober' aan met haar glas wijn en Elena betaalde hem met een gouden muntstuk dat ze uit een van de rijke families had gestolen. De meesten dieven die zij kende waren al opgepakt maar omdat Elena een jonge vrouw was kon ze zich goed en snel vermommen. Gauw nam ze een grote slok van haar wijn en er verscheen een plukje van haar lange, zwarte haren in haar gezicht. Verbaasd legde Elena haar halfvolle glas op tafel en deed het plukje om haar oor en hield ze haar capuchon op en keek even rond. Er waren hier wel een aantal vrouwen, maar die zaten bij allemaal oude mannen, vast omdat ze rijk of iets dergelijks waren. Elena kon het nooit geloven dat mensen daadwerkelijk met anderen trouwden om hun geld, zelf was ze weggelopen bij een van de rijkste prinsen en anderen trouwden gewoon met een paar piraten die toevallig veel goud hadden gestolen. Elena zag dat een man zich verplaatste van een tafel dat best wel ver lag van die van haar, naar de tafel die naast haar stond. Gauw keek ze hem kort aan, Killian, de bekende piraat en eigenaar van de Jolly Roger. Wat deed hij hier? Elena draaide zich gauw weer om, ze moest hier zo snel mogelijk weg, ze wou geen ruzie met Killian krijgen. Ze had verschrikkelijke en angstaanjagende verhalen van hoe hij zijn hand was verloren gehoord, met hem wou je echt geen ruzie.

Robin merkte dat de persoon geen hulp wou, maar Robin hield zijn hand voor zijn of haar gezicht. Hij had nooit verkeerde bedoelingen gehad met mensen in de bos, integendeel zelfs. Het liefst wou hij alle arme mensen helpen maar sommige waren toch echt wel bang voor hem, waarom wist hij zelf ook niet zo goed? Hij had juist goede bedoelingen, hij wou de mensen helpen met een verblijf plek te vinden of om aan voedsel te komen. "Ik doe je niks aan hoor, neem mijn hand maar gewoon aan." zei hij om degene gerust te stellen met een kleine glimlach. Uiteindelijk accepteerde zij zijn hulp, het was een zij. Dat had Robin meteen gemerkt. Ze had lange, slanke vingers en ook had ze niet de lichaamsvorm van een jongen. "Ik weet zeker dat ik mezelf kan redden, waarom ben jij hier alleen in het bos?" vroeg hij met een frons. "Wie ben je eigenlijk?" vroeg hij alweer, waarschijnlijk was ze niet van plan om het hem te vertellen maar misschien vertrouwde ze hem wel waardoor ze het toch zou zeggen?

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Killian ging zitten en merkte dat de nieuwkomer naar hem keek. Hij keek opzij en keek even in haar ogen. Tot zijn verbazing keek ze snel weer weg, en ze leek nog geschrokken ook. Hij begreep niet helemaal waarom. Natuurlijk, hij had een reputatie met vrouwen, maar voor zover hij wist was dat een positieve reputatie. Hij wist precies wat hij moest doen natuurlijk.
Hij nam een slok van zijn bier en bleef naar haar kijken, hij was erg benieuwd waarom ze zich zo verscholen hield en zo verbaasd had gekeken. Kende hij haar? Hadden ze een slecht verleden. 'Nogal een vervelende avond om alleen te reizen.' zei hij vriendelijk tegen haar. Het zou naar weer worden, en hij wist dat er soldaten onderweg waren om het dorpje te onderzoeken, er werd weer eens iemand gezocht. Niet dat hij dacht dat ze zichzelf niet kon verdedigen, maar ze had duidelijk iets te verbergen.

Anna rolde met haar ogen, al kon hij dat natuurlijk niet zien. Kon dan echt niemand een betere vraag bedenken dan 'Wie ben jij?'. Daarbij vond ze het ook irritant dat hij haar woorden niet voor waar aan nam. Ja natuurlijk, hij was een man en dus arrogant. Alle mannen waren arrogant. 'Ik zeg niet dat jij jezelf niet kan redden, ik spreek over de rest van je kamp.' zei ze rustig. Ze was nog lang niet van plan haar kap af te doen, hij zou sowieso een van de papieren op de bomen hebben gezien waarop haar gezicht afgebeeld stond, met daaronder in koeienletters 'GEZOCHT'. Natuurlijk zou hij haar niet zo maar te pakken kunnen krijgen, als hij haar al wilde aangeven, maar ze wilde het risico niet nemen eerlijk gezegd. 'Er zijn soldaten onderweg. En ik weet niet of je het weet Robin Hood, maar ik geloof dat de koning een goede prijs voor je heeft beloofd.. ' Ze deed haar kap wat beter over haar gezicht heen, bang dat haar rode haar eronder uit zou komen. Waarom had ze dan ook rood haar? Dat was toch veel te opvallend.

Account verwijderd

schreef:
Elena keek verbaasd op toen ze Killian tegen haar hoorde praten, ze moest hier weg wezen voordat hij haar zou aangeven bij iemand waarmee hij veel geld zou verdienen. "Ja." antwoordde ze simpel en stond op waarna ze in snelle passen de kroeg verliet. Deze drop was niet veilig, zeker niet, ze werd overal gezocht, de prins wou haar zo graag waardoor hij grote prijzen gaf voor degene die haar zou vinden en haar aan hun zou overhandigen. Elena wou liever dood dan met hun samen leven, dat zeker. Maar ze wou niet dood, ze wou eerst haar wraak van de Duistere, ook wel Rumpelstiltskin. Hij kon natuurlijk niet weten dat de ouders van Elena ook een dochter hadden want waarschijnlijk had hij gedacht dat ze een of andere prinses was, al leek ze daar best wel op. Ze keek rond, gelukkig waren er hier geen soldaten want ze had gehoord dat vandaag de soldaten kwamen zoeken naar een meisje in dit dorp. Elena dacht dat zij het was waardoor ze hier wel moest weg wezen, maar hoe? Het bos zou niet veilig zijn want dat zou wel de eerste plek zijn waar ze haar zouden gaan zoeken. In het dorp blijven zou ook geen slimme keus zijn. Twijfelend bleef Elena voor de deur van de kroeg staan opzoek naar een oplossing.

"Ik weet zeker dat zij zich ook gemakkelijk kunnen redden, dame. Maar mijn vraag is of jij dat wel kunt. Het is best wel gevaarlijk om op dit tijdstip als meisje hier in de bossen rond te lopen." zei Robin een beetje bezorgd. Hij had zelf gelukkig geen vrouw of een dochter waar hij op moest passen en ervoor moest zorgen dat hen niets overkwam. Natuurlijk wou hij wel kinderen, maar vele koninklijke families of mensen waarbij hij had gestolen zochten hem. Ze wouden zeker geen leuk praatje met hem maken, ze wouden Robin dood. Robin luisterde aandachtig naar het meisje en fronste zijn wenkbrauwen. "Wat komen die soldaten doen hier?" vroeg Robin, zo te zien wist ze meer dan Robin had gedacht. Waarschijnlijk waren ze opzoek naar het roodharige meisje op zoek, zo was een prinses maar was gevlucht, waarom wist Robin zelf ook niet. Het zou toch geweldig zijn om een koninklijke leven te hebben en al het eten of geld dat je hebt aan de armen kunnen geven? Robin wist natuurlijk dat de rijken dat niet deden maar dat zou wel het eerste zijn dat hij zou doen.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Anna fronste chagrijnig. "Ik weet heel goed hoe ik mezelf moet redden, bedankt.' zei ze kil. Ze deed een stap in zijn richting en zette haar handen in zijn zij. "Wat je doet moet je zelf weten, maar ik probeer jullie alleen te waarschuwen. Ik heb soldaten zien aankomen in de verte, en ook al kunnen jullie je dan prima redden, ze zullen je kamp vernietigen. Ik denk niet dat je daarop zit te wachten of wel?' zei ze schamper. "Dus roep je mannetjes nou maar bijeen, en zoek een ander kasteel om van te jatten. Want als je hoofd je lief is zou ik maar niet daar in de buurt komen. De koning is nogal gevoelig heb ik gehoord, sinds die domme prinses is weggelopen.' Ze draaide zich om en maakte aanstalten om weg te lopen, wat hij deed moest hij toch zeker zelf weten en ze had geen zin om meer tijd te verdoen hier. Ze begreep niet waarom ze hem überhaupt had gewaarschuwd, hij dacht duidelijk dat ze tot niks in staat was. Moest hij eens proberen haar aan te vallen, dan zou hij vanzelf zien wat ze kon. Maar ze wist wel waarom ze het hem verteld was. Zijn hart lag bij de dorpelingen, de arme mensen die hij voorzag van voedsel. En dat kon ze waarderen.

Killian keek verbaasd op toen het meisje vliegensvlug op stond en de kroeg verliet. Wat had hij nou weer verkeerd gedaan? Normaal gesproken had hij het gelaten, maar hij voelde zich ergens best beledigd en hij had geen zin om een figuur te slaan tegenover de rest van de inzittenden in de kroeg. Hij stond op en liep rustig achter haar aan, gezien ze nu toch twijfelend voor de kroegdeur stond, ze wist duidelijk niet waar ze heen moest.
"Sorry maar ik krijg het idee dat je me niet mag.. Maar ik kan me niet herinneren dat ik je ooit eerder heb ontmoet.' zei hij en hij zette een charmante glimlach op. 'Je lijkt nogal in de war, kan ik je misschien helpen te vinden wat je zoekt?'

Account verwijderd

schreef:
Elena schrok toen de deur achter haar werd geopend en al gauw zag ze Killian voor de deur staan, kon hij haar met rust laten? Elena draaide zich om en trok haar capuchon goed over haar hoofd zodat hij niet zou merken dat hij een meisje was en al helemaal niet het meisje dat werd gezocht door de koning. Elena draaide zich om en zuchtte waarna ze haar mond weer gauw opentrok. "Niet iedereen mag jou, daar ben ik een van." zei ze half geïrriteerd, ze wou niet laten merken dat ze een vrouw was, al dacht ze dat Killian het al waarschijnlijk al wist, hij was wel bekend met vrouwen en hun lijf. "Waar zou ik de hulp van een piraat met één hand waarvan de ander een haak is accepteren?" zei Elena met een frons en zuchtte daarna. Misschien kon ze wel zijn hulp gebruiken aangezien hij een boot had, waarmee hij overal zonder gepakt te worden naar toe kon reizen. Misschien kon Elena wel vluchten naar een ander land, maar ze moest zich ook nog focussen op de Duistere. Ze wou hem nog wel te grazen nemen, dat was haar levensdoel. Maar natuurlijk zou Killian er iets voor terug willen, maar misschien was het aanbod maar één keer geldig, ze hoopte van niet, ze wou weg voordat ze werd opgepakt, alles beter dan leven met prins Paul.

"Rustig, ik probeerde je alleen maar te helpen." zei Robin, verbaasd van haar geïrriteerde antwoord. Hoe wist zij dat er soldaten deze kant op kwamen, waar had zij al deze informatie vandaan? Hij wou net antwoord geven maar hij merkte dat ze van plan was om weg te lopen waardoor ze haar beet nam bij haar arm, niet ruig maar zacht zodat het geen pijn zou doen. "Wat komen die soldaten hier doen?" vroeg Robin en keek het meisje aan dat nog steeds met haar capuchon over haar hoofd hem aan keek. "Je kan dat ding wel nu van je hoofd af doen, ik weet toch dat je een vrouw bent." zei hij met een lachje waarna hij haar weer los liet. Waarom liep ze alleen rond in het bos zonder iemand bij zich, was ze gevlucht? Maar wie was ze en wat deed ze in dit bos? "Mag ik je naam weten?" vroeg Robin aan haar en zette een kleine glimlach op. Het was erg gevaarlijk om als vrouw alleen in het bos rond te lopen, en op dit tijdstip al helemaal. Robin moest eigenlijk nog een kasteel veroveren maar dat was momenteel minder belangrijk want hij had een meisje gevonden die vel over deze buurt wist, meer dan Robin, wat bijna onmogelijk was aangezien hij al een lange tijd in die bos verbleef.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Killian keek met opgetrokken wenkbrauwen naar haar. Hij was het totaal niet gewend dat vrouwen zo tegen hem praatte, en niet alleen vrouwen maar vooral geen meisjes. Hij had al wel door dat dit een jonger meisje was. 'Nou nou..' Zei hij enkel en hij grijnsde. 'Je hoeft mij ook helemaal niet te mogen, ik vroeg me gewoon af of je hulp kan gebruiken. Maar als jij denkt dan kan dat kennelijk niet gezien ik een haak heb in plaats van een hand.. Je moet het zelf maar weten meissie.' Zei hij en hij haalde zijn schouders op. 'Het lijkt alleen alsof je nogal in de war bent. Zoek je iets, of iemand?' Hij keek om zich heen. Dit was totaal geen interessant dorpje maar ze scheen een reden te hebben hier te zijn.

Anna trok fel haar arm los en voor ze het wist had ze haar zwaard getrokken. Een beetje angstig keek ze hem aan. 'Wat wil je van me?' Fluisterde ze. Ze wilde hem enkel helpen, advies geven, redden misschien zelfs. Maar hij wilde enkel weten wie ze was, wat ze hier deed. Waarom accepteerde mannen geen hulp?
ze hield haar zwaard op hem gericht maar liet hem toen een beetje zakken. 'Ben je soms een idioot ofzo? Ik ben toch duidelijk, er komen soldaten aan dat zag ik in de boom. Bovendien bepaal ik zelf wel of ik mijn kap op houd.'

Account verwijderd

schreef:
Elena irriteerde zich behoorlijk veel aan de vervelende grijns op zijn gezicht, maar ze reageerde er niet op en zuchtte alleen maar. "Oke, oke, misschien kan ik je hulp wel gebruiken. Ik moet hier weg, ze zijn opzoek naar me, ik zeg niet wie, want ik vertrouw je nog steeds niet Killian." zei Elena met een zucht, ze had geen keus. Of ze werd opgepakt door de soldaten hier of ze kon Killians aanbod accepteren en ze werd waarschijnlijk terug gebracht naar de koning, maar misschien wou hij haar wel helpen. "Meissie?" herhaalde ze hem nogal verbaasd, ach, wat had het ook voor een nut, duidelijk dat hij had gemerkt dat Elena een meisje was. "Ik zoek Rumplestiltskin, ook wel de Duistere genoemd." fluisterde ze zo zacht mogelijk, je wist het nooit, soms kwam hij uit het niets opdagen.

Robin keek geschrokken toen ze haar zwaard tevoorschijn haalde, Robin wou haar niets aan doen, dat zeker niet. "Niks, ik maak me gewoon zorgen om je. Een meisje hoort niet alleen in de bossen rond te lopen, het is hier gevaarlijk." zei Robin rustig. Hij wist dat zij geen bedreiging voor hem was aangezien hij zelf en mes in zijn zak had maar hij besloot om die niet tevoorschijn te halen. "Prima, ik wou je alleen hulp en bescherming aanbieden maar als jij dat niet wilt vind ik het goed." zei hij met een zucht en nam een stap naar achteren waarna hij weer terug richting zijn kamp begon te lopen. Het was hier zeker niet veilig en om zo'n meisje alleen te laten in zo'n gevaarlijke bos, maar zij wou geen hulp, prima.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Anna stopte haar zwaard weg en zuchtte diep. Hij wilde enkel helpen en zij reageerde meteen weer aangebrand. Iedereen die wél aardig tegen haar was die jaagde ze weg. 'Sorry ik..' Ze zuchtte diep en fronste toen. 'Waarom ga je er van uit dat ik mezelf niet kan beschermen? Waarom geloof je niet dat jij en je mannen gevaar lopen maar wel dat ik gevaar loop?' Ze klonk niet kwaad maar ze wilde gewoon antwoord. Ze liep even achter hem aan maar hoorde toen hoefgetrappel, soldaten. Ze vloekte en trok haar zwaard weer terwijl ze haar kap nog beter over haar hoofd trok. 'Ik zei het toch' riep ze nog naar robin. Er kwamen soldaten aan op paarden die direct begonnen te schreeuwen. In de eerste plaats wilde ze weten of ze de prinses hadden gezien, maar zodra ze Robin zouden herkennen zouden ze hun kans grijpen.
'Haal je mannen en ga hier vandaan!' Riep Anna nog naar Robin.

Killian keek haar bedenkelijk aan, ze veranderde nogal snel van houding en emotie. 'Denk je niet dat het eerlijk is om jou naam te vertellen aangezien jij op wonderbaarlijke wijze die van mij schijnt te kennen.' Zei hij. Killian was bekend onder zijn naam 'Hook' en niemand, werkelijk niemand wist zo ongeveer zijn echte naam. Zijn naam van jaren, inmiddels misschien eeuwen geleden (door Neverland werd hij uiteraard niet ouder). Dit meisje wist zijn naam, en dat begreep hij niet.
Plotseling nam ze zijn offer aan en begon ze te fluisteren, hij kreeg een kleine glimlach op zijn gezicht. 'Dat is mooi, dan hebben we iets gemeen. Wil je me er over vettellen? Wellicht kunnen we elkaar helpen in onze gezamenlijke zoektocht. ik stel
Echter voor dit gesprek dan voort te zette op mijn schip. Als je durft.' Dat laatste zei hij plagend omdat ze zo raar deed tegen hem.

Account verwijderd

schreef:
Elena schudde haar hoofd. "Mijn naam is niet zo belangrijk, ik moet hier weg komen voordat de soldaten en krijgers deze kant op komen." zei ze en keek even rond, ze had nog even tijd, maar ze moest niet treuzelen, als ze haar te pakken zouden krijgen en haar zouden herkennen was het over. Geen wraak meer op Rumpel en ook moest ze leven bij prins Paul. "Gezamenlijke zoektocht? Waarom zoek jij hem?" vroeg ze verward. Had de Duistere dan ook iets tegenover Hook gedaan? Hij wast blijkbaar wel verbaasd over het feit dat zij zijn naam wist, maar dat kwam doordat ze vele verhalen over Neverland had gehoord, en Hook kwam vaak voor in die verhalen, maar haar vader had haar verteld dat zijn echte naam Killian Jones was. En dat hij een broer had maar dat die op magische wijze was overleden, waarschijnlijk was het niet zo'n 'magische wijze' maar meer wist haar vader er niet over. "Durven en willen zijn twee verschillende dingen, denk je niet? Maar goed, ik moet hier toch wegwezen dus ik kom mee." zei ze en trok haar capuchon van haar jas beter over haar hoofd want ze hoorde wat gekrijs van achteren komen, de soldaten kwamen eraan..

Toen het meisje weer tegen Robin begon te praten draaide hij zich weer om en keek haar aan. "Omdat jij alleen bent, ik heb een hele kamp met mee, ik weet zeker dat wij het kunnen redden. Dit is niet de eerste keer dat we zullen worden aangevallen en we zijn goed voorbereid. In eentje is zowat alles moeilijker, dus als je wilt kun je met ons mee komen zodat je niet in je eentje gevaar loopt." zei hij met een zucht, eigenwijs was ze zeker. Uiteindelijk hoorde Robin ook de voetstappen en schudde zijn hoofd en trok ook zijn zwaard tevoorschijn. "Nee, jij komt met mij mee of ik bleef hier met jou vechten tegen die soldaten." verduidelijkte Robin haar, hij zou dit meisje hier niet alleen kunnen laten aangezien hij wist hoe sterk deze soldaten wel waren, maar hij kon ze vast wel aan, daar had hij de juiste wapens voor. Maar dit meisje dacht dat ze het wel zou redden, maar Robin wist één ding zeker, dat zou ze niet. Als ze met hem zou meekomen zou haar waarschijnlijk niets overkomen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld