Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

~What is this love worth?~ Ninurta + Amichan

Ninurta
Straatmuzikant

Ninurta schreef:

Naam: Camilla, al wordt het wel eens afgekort naar Cam of Cammy.
Leeftijd: 16/17 jaar
Karakter: een lief, rustig meisje dat humor wel kan waarderen. Hoewel ze uit een vrij arm gezin komt, heeft ze een goede toekomst in zicht. Ze studeert hard en leert goed en denkt over heel veel na. Ze kleedt zich liever schattig, met een klein stoer tintje.
Levensverhaal: Ze komt uit een arm gezin, maar heeft een liefdevolle moeder en vader. Geen broertjes of zusjes en een vader die niet kan werken. Omdat ze een van de armste van het dorp is, wordt ze vaak gepest. Dat ze met een jongen gaat die bij een rijkeluisfamilie hoort, maakt haar een doelwit voor pesters, met gevolg dat ze onzeker is. Dit is ze sowieso al wel van nature, net als dat ze schuchter is en niet iemand snel vertrouwt.

Ninurta
Straatmuzikant

Ninurta schreef:
Ik beet op de achterkant van mijn Bic pen. Vandaag hadden we een toets Wiskunde, iets waar ik niet zo goed in ben. Ik kan er niets aan doen, maar de cijfertjes op mijn toets dansen voor mijn ogen. Tranen wellen op en ik moet grote moeite doen om niet te gaan janken. Dit is gewoonweg klote. De leraar schuifelt achter mij langs en kijkt op toetsblaadjes. Als hij even achter mij blijft staan, vervaagd al mijn kennis. Mijn handen voelen klam, waardoor mijn pen bijna uit mijn hand glijdt. Ik probeerde te denken aan de tips die Adam mij had gegeven, deze ochtend. Hij kon, in tegenstelling tot mij, een logica ontdekken in Wiskunde en mede daarom gaf hij mij bijles. Krampachtig probeerde ik aan zijn tips te denken, die hij had gegeven. Er was iets met kerstboompjes en de kgv... Plots schoot het me te binnen, als bij donderslag. Snel begon ik te schrijven, voordat ik het weer zou vergeten. Ik moest en zou een voldoende halen. Mijn gemiddelde was een 6,4, maar ik wilde een 6,5. Dan zou het naar boven afgerond worden, dus een 7. Stilletjes bedankte ik Adam en ik begon als een gek te schrijven, hopend dat ik de test op tijd af zou kunnen krijgen.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Ik was al klaar met de toets wiskunde en keek naar Camilla. Ik lachte stil, toen ze opeens als een gek begon te schrijven, hopelijk hebben mijn tips haar geholpen. Ik kijk naar de leraar, die rond loopt. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en begin meteen rond te kijken op het nieuws, als de leraar niets zegt. Er is niets interessants. Ik schrijf een bericht naar mijn moeder:
"Mam, kom je vandaag eerder naar huis?" ik heb mam al een half jaar niet meer gezien, want ze komt 's nachts en gaat na een paar uur al meteen weg. Net als pap. Ik moet mezelf inhouden. Ik kijk op de tijd en zie, dat we nog maar vijf minuten hebben en dan is deze les afgelopen. Als ik achter me kijk, zie ik, dat een paar jongens een propje maken en die gooien naar Camilla. Ik sta meteen op en pak het propje:
"Eet op!" Ik geef het propje aan Rens, de jongen die het gooide:
"Eet het nu op!" De leraar kijkt gewoon toe en zegt niets. Rens kijkt mij raar aan:
"W.. Wat?? Opeten?" Boos kijk ik naar Rens:
"Eet het NU op en laat Camilla met rust... Jullie allemaal!" Ik draai me om en loop naar Camilla toe. Ik lach naar haar.

Ninurta
Straatmuzikant

Ninurta schreef:
Nog voordat de bel gaat, storm ik naar voren en smijt mijn blaadje met antwoorden op het bureau van de leraar neer. Tenminste, dat wil ik, maar omdat het blaadje niks weegt, dwarrelt het weg. Ik zie niks door de tranen in mijn ogen. Ik hoor de leraar mijn naam roepen, maar ik negeer het. Ik verkloot mijn toetsen, vrijwel mijn hele klas mag mij niet... Soms lijkt het alsof mijn leven nutteloos is. Bijna helemaal. Ik duw de deur van het meisjes-wc open en loop naar de wasbak. Fijn, mijn gezicht is helemaal rood van het huilen. Mijn huid prikt een beetje, maar ik probeer het te negeren. Ik spoel mijn gezicht af en wrijf in mijn ogen. Waar heb ik dit toch allemaal aan verdiend, vraag ik mezelf af. Ik laat me langs de muur naar beneden zakken en plof op de grond neer. Mijn hoofd hangt tussen mijn benen, als een verslagen puppy. Wat is er mis met me? Waarom haat iedereen mij?

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Ik wacht bij de deur van de meisjes wc, war Camilla binnen is gegaan. Het duurt lang, maar is het waard. Ik besluit, als ze niet komt, om naar Rens en zijn vrienden te gaan. Als ik loop, komen er een paar meiden uit mijn klas naar mij toe, ik slik:
"Ga weg!" Zeg ik tegen ze, zonder dat ze iets konden zeggen.

Als ik bij Rens en zijn bende ben, kijk ik Rens boos aan, die roept:
"Waar is Cam?" Ik pak hem vast bij zijn de kraag en duw hem tegen de muur aan:
"Houd je bek dicht! Waag het niet, om Camillia aan te raken!" Ik zet een stap naar achter en geef Rens een trap in zijn buik. De leraren gaan toch niets doen. Ik draai me om en loop weg.

Ninurta
Straatmuzikant

Ninurta schreef:
Trillend glijden mijn vingers naar mijn broekzak. Met moeite weet ik mijn telefoon eruit te pulken. Ik tik het nummer van Adam in, die ik intussen kan dromen. Na een paar keer overgaan, geef ik het op. Als ik meisjes hoor aankomen, verstop ik me snel in een wc-hokje. Ik wil niet dat iemand mij zo aantreft. Lachend komen ze binnen en ik zie onder de deur door twee enkellaarsjes. 'Carmen is betrapt bij het spieken tijdens topo, hea,' hoor ik de stem van het ene meisje. 'Goh, dat had ze kunnen verwachten,' hoor ik de stem van een ander. 'Eigen schuld, dikke bult' Hun onzinnige gesprek gaat langs me heen en ik besluit een appje te sturen naar Adam. Hij zal me vast hebben gezocht en ergens bekruipt schuldgevoel me. Ik trek dit alles me heel zwaar aan, maar hij zal er ook wel onder lijden. Bovendien ben ik niet de enige met problemen of zorgen aan het hoofd...

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Ik krijg een appje van Camillia en app meteen terug:
"Schat waar ben je?" Ik kan alleen denken aan mijn problemen, ik heb ook niet echt iets goeds in mijn leven. Waarom moet ik weer zo iemand zijn?

Ninurta
Straatmuzikant

Ninurta schreef:
Een halfuur later sta ik voor Adam's huis. Ik wilde hem per se niet op school zien, zijn huis voelt als mijn thuis. Het is groot, in mijn ogen bijna overbodig groot, maar ik ben er al zo vaak geweest dat het vertrouwd voelt. Bovendien is er niemand die me bekritiseerd en kan ik alleen zijn met Adam. Nog voordat ik op de bel bij de intercom kan duwen, gaat de poorten al open. Ik loop het pad af, naar de voordeur toe. De steentjes knisperen onder mijn schoenen en de imposante deuren komen in zicht. Van veraf zie ik Adam al staan en ik kan niet veel anders dan glimlachen.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
"Cam!" Roep ik, als ik Camilla zie. Ik ben blij én opgelucht. Ik wacht, totdat ze dichterbij komt en dan lopen we samen het huis in. Ik loop meteen naar mijn kamer en Camilla loopt erachteraan.
"Wil je iets te drinken?" Ik kijk haar aan en glimlach. Dan grijp ik naar mijn zak en neem snel het medicijn in. Ik slik drie keer, voordat het weg is en kijk dan zenuwachtig naar Camillla.

Ninurta
Straatmuzikant

Ninurta schreef:
'Zo zo, beetje voorbarig van je om gelijk de anti-conceptiepil in te nemen,' grap ik. Het ontglipt me zonder dat ik het in de gaten heb. Snel wuif ik het weg en zeg daarom maar: 'Doe mij maar water, kost niet zoveel moeite,' zeg ik zachtjes. Ik laat me op het bed neerzakken en kijk naar zijn knuffels. Eentje heb ik hem gegeven en heet Cadams, een mix van onze namen. De naam is belachelijk, maar is ooit een keer ontstaat tijdens een gesprek toen we op de kermis liepen. Niet lang erna had hij die fluffige beer gewonnen en toen hadden we maar besloten hem Cadams te noemen. Mijn lippen krullen omhoog als ik aan dat moment denk.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
"Oke, even halen!" Ik sta op van de bank en maak een deur open, daar staat een koelkast. Ik pak en water uit en een blikje cola. Meteen loop ik terug en geef ik het water aan Camilla. Ik voel, dat er iets over mijn nek heen rolt. Ik ga er met mijn hand over heen. Het is rood. Bloed?

Ninurta
Straatmuzikant

Ninurta schreef:
'Je bloedt,' gil ik uit nog voordat hij het kan beseffen. Gelijk vloek ik in mezelf dat omdat ik zo hysterisch doe, maar ik wil gewoon niet dat Adam vecht. Hij had belóófd zichzelf niet meer te laten toe takelen, maar blijkbaar heeft hij niet geluisterd. Ik leg mijn hand voorzichtig op de bloedende plek en ik voel het bloed aan mijn vingers kleven. Plots voel ik de woede opborrelen, die ik jarenlang verkropt heb. 'Nu zijn ze te ver gegaan,' fluister ik met een stem vol haat. Pesters hebben ervoor gezorgd dat ik nooit zeker van mezelf kon zijn, bijna geen zelfvertrouwen kon krijgen. Ze hebben mij en mijn ouders bespot, maar nú is de maat vol. En dat zullen ze gaan merken ook, denk ik in mezelf.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
" Cam, het is niets." Ik pak haar hand vast.
"Rustig. Het is mijn eigen schuld." Ik zie, dat ze er steeds bozer van wordt. Ik sta op en pak een doekje. Ik maak het nat en leg het op mijn nek. Dan omhels ik haar, met mijn andere arm. Ik wil, dat er geen ruzie tussen ons en het groepje van Rens komt. Want fat zal té ver gaan.

Ninurta
Straatmuzikant

Ninurta schreef:
'Ik wou dat we al 18 waren,' weet ik schor uit te brengen. 'Dan konden we weg van hier.' Maar tegelijkertijd wilde ik dat niet, al sprak ik dat niet uit. Dan was ik een lafaard die nooit voor zichzelf was opgekomen en altijd door haar vriendje beschermd moest worden. Als ik wegging, wilde ik eerst dat imago teniet doen. Ik pak het doekje voorzichtig uit zijn hand en strijk over de wond. Het bloeden is intussen een beetje gestopt, dus haal ik het doekje bij de wond weg. Daarna sla ik mijn arm om hen heen. Heel willekeurig gingen mijn gedachten uit naar onze eerste ontmoeting. Die was zo apart geweest, toen had ik nooit kunnen denken dat ik hier met hem zou zitten. Want anders... zat ik hier waarschijnlijk niet eens meer.

Het was na school geweest. Ook in die tijd werd ik gepest, maar wel minder. Die eerste dag was uiteindelijk een van de mooiste geworden. En wat ze ook deden, die pakte niemand ons meer af. Helemaal niemand.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Ik knuffelde haar. Ik wilde, dat alles goed kwam en ze niet meer werd gepest. Ik zou er alles voor doen, zodat dit werd gestopt. Ik keek Cam in haar ogen:
"Je bent een schat. Je moet jezelf zijn, dan ben je leuker." Ik lach naar haar en knuffel haar nogeens.

Ninurta
Straatmuzikant

Ninurta schreef:
Adam pakte mijn hand en begeleidde me naar beneden, naar de woonkamer. De open haard brandde en maakte dat er een gezellige sfeer in de kamer hing. Ik nam op een bank plaats en gelijk zat Adam al naast me. Ik zakte iets weg en ontspande mezelf. 'Rens en zijn groepje zijn lafaards,' begon hij, maar ik kapte hem halverwege af. Ik stak mijn hand op, ten teken dat ik het er niet over wilde hebben. 'Verdomme,' vloekte ik zachtjes en toen herhaalde ik het nog een keer, maar toen harder. Ik sprong op en begon te ijsberen. 'Die klootzakken bepalen zowat mijn hele leven,' schreeuwde ik uit. Ik kon mijn woede niet inhouden en alles zag ik als een rode waas. Ergens voelde ik vaag dat mijn armen alle kanten op maaide en daarbij een beker van de tafel af slingeren. Hij stuiterde en kwam neer bij mijn voeten. Mijn besef van gevoel en tijd was weg, evenals mijn aanwezigheid. Ik kwam pas weer ter aarde toen Adam aan mijn arm trok. Ik schrok te erg om te tegenstribbelen, omdat ik nu pas doorhad wat er aan de hand was.

De mok bij mijn voeten had vlam gevat.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld