Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Love where you have to fight together

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Vincent-14-aardig-stoer-behulpzaam-sterk-geeft niet snel op- kan heel boos reageren- voor de rest merk je vanzelf

jij meisje

hh als onthouden mag
Maar je kan ook op het vinkje drukken

En onder berichten staat een vakje, waar je kan zien op welke forum's je het laatste hebt gereageerd. In het vakje zie je ook een rondje staan. Daar kan je dan als je op het vinkje hebt gedrukt van het forum weer terug vinden
Liever niet meer mensen die mogen mee doen aan de ORPG

Account verwijderd

schreef:
Bella - 14 - aardig - behulpzaam - zelfvertrouwen

Kirito
Wereldberoemd

Kirito schreef:
Kan ik ook meedoen?

Interieure
Straatmuzikant

interieure schreef:
hh

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
@ kirito we hebben liever niet dat je mee doet, maybe kun je 1 van ons mailen om een andere ORPG te beginnen
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Vincent
Ik keek uit het raam en besefte dat het laat was. Ik deed een blik op mijn wekker en zag dat het pas zeven uur was. Ik zuchtte en plofte met mijn rug op het bed neer. Waarom ging de tijd niet sneller dacht ik. Ik ging zitten en pakte mijn huiswerk voor me. Ik pakte mijn Nederlandse schrift en boek en begon de opdrachten te maken. Minuut voor minuut kwam ik steeds dichterbij het einde van mijn huiswerk. Net toen ik mijn wiskunde boek en schrift wauw pakken viel er een rood druppeltje op mijn enkel. Ik keek er naar en besefte dat het bloed was. Toen viel er een druppel op mijn arm. Ik ging met mijn hand langs mijn neus. Een rode streep verscheen op mijn hand. Ik liep naar de badkamer en zag dat boven mijn lip het helemaal rood was. Ik pakte wat water en een doekje en begon het schoon te maken. Na een tijd begreep ik dat het niet hielp omdat mijn neus niet op kon houden met stromen. Ik pakte een schoner doekje en kneep mijn neus ermee dicht. Zo bleef ik door mijn mond ademend staan en probeerde ik met mijn andere hand boven mijn lip schoon te maken. Toen de bloedneus minder werd begon ik mijn enkel en arm ook schoon te vegen en liep toen naar mijn kamer. Die was de eerste keer in jaren dat ik een bloed neus had. Ik ging op mijn bed zitten en begon aan wiskunde. Toen het elf uur s'avonds was en ik net een minuut alles af had kleedde ik me om en deed ik de rest van mijn avondritueel. Ik kroop onder de dekens en viel in een droomloze slaap. De volgende ochtend dreunde het geluid van de wekker die om zeven uur s'ochtends afging door mijn oren. Ik opende mijn ogen en gaf de wekker een dreun zodat hij ophield met piepen. Ik ging zitten en wreef de slaap uit mijn ogen. Ik stond op en liep naar de gordijnen. Ik gooide ze open en de eerste vrolijke zonnestralen raakten mijn huid.

Account verwijderd

schreef:
Bella:

Ik stopte de sleutel in de deur en maakte hem open. Ik gooide mn tas op de grond en liep naar de woonkamer, niemand...
"mam?" riep ik onderaan de trap. Niks... ik liep de trap op en keek in de slaapkamer van mijn moeder, leeg. Er was niemand thuis. Vreemd dacht ik, mijn moeder is zins de dood van mijn vader niet meer het huis uit geweest althans niet uit de tuin.
Mijn vader overleed vorig jaar aan een hartstilstand mijn moeder was kapot. Dagen, weken, maanden lag ze in bed te huilen.
Ik zorgde voor haar en mezelf. En natuurlijk voor onze katten Donder en Bliksem. De afgelopen 4 maanden wil mijn moeder weer uit bed komen, na 8 maanden moet dat ook wel vind ik zelf. Ze kwam s'middags uit bed om een broodje te eten, s'avonds om avondeten te eten en om te douchen. Verder zag je haar alleen verschijnen als ze naar de wc moest. Die 8 maanden zijn erg zwaar voor mij geweest. Niet alleen omdat ik alles zelf moest doen maar ook omdat alles anders ging. Ik ging net naar de eerste klas, dat is voor iedereen nieuw. Maar ik kende niemand. Toen overleed mijn vader, het was alsof de hele wereld in elkaar viel. Veel kinderen medelijden met mij. Daardoor kreeg ik 3 goede vriendinnen Alice, Merel en Emma. 2 weken na het overlijden van mijn vader maakte mijn vriendje het plotseling uit. Naja ik maakte het uit nadat ik hem zag zoenen met mijn oude Emma.
Emma heb ik ook gelijk gedumpt als vriendin. Voor mijn moeder zorgen was niet moeilijk, alleen om aan te zien hoe ze veranderde van een knappe vrouw tot een zombie was verschrikkelijk. Haar haar bestaat nu uit rasta's en ze heeft grote wallen onder haar ogen. Soms komt ze even naar beneden en als het mooi weer is gaat ze even naar buiten, maar meestal ligt ze dag en nacht op bed. Tot nu dus, ze is weg... spoorloos verdwenen. Ik wil weer naar beneden lopen maar ik struikel, ik val van de trap en kom met een klap op de grond.

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Vincent
Ik liep naar de badkamer en kleedde me aan. Ik deed mijn haar een beetje en keek eens goed naar mezelf. Ik had in tijden er niet zo moe uitgezien en bleek. Ik begreep er niks van. Ik sliep s'nachts goed en ging niet te laat op bed. Met mijn hoofd schuddend liep ik naar beneden. Ik deed een blik in de kamer van mijn vader en zag hem niet in zijn bed liggen. Waarschijnlijk was hij beneden vrolijk een eitje aan het bakken. Ik was blij dat hij zich na jaren weer eens vrolijk voelde. Toen ik tien jaar was overleed mijn moeder aan een erge ziekte. Mijn vader lag alleen in zijn bed en deed niks meer. Het zag er slecht voor me uit toen, want ze wouden me naar een opvanghuis sturen omdat ze dachten dat mijn vader niet meer voor me kon zorgen. Ik heb toen met veel mensen moeten praten, tot we een oplossing hadden gevonden. Elke dag kwam hier een vrouw om voor me te zorgen. De vrouw bleek knap,aardig en van mijn vaders leeftijd te wezen. Niet veel later kreeg mijn vader iets met verzorgster die Linda heette. Hij was opeens vrolijker, blijer maar soms kon ik aan hem merken dat hij mijn moeder miste. Ik miste mijn moeder ook, nou ja eigenlijk beter gezegd ik mis mijn moeder. In die tijd toen ze net overleden was, kreeg ik het te druk om over mijn overleden moeder in te zitten. Alleen s'avonds dacht ik eraan. Veel vrienden van wij lagen toen al te slapen terwijl mijn tranen toen over mijn wang stroomden. Ik mis haar nog steeds, maar het leven is veel te mooi om daar telkens aan te denken. Ik liep de trap af en liep de etenskamer in. De tafel was gedekt en mijn vader was druk aan het bakken. 'Goeiemorgen zoon'. 'Goeiemorgen' antwoord ik terug en schuif aan tafel. Ik ga zitten en pak een broodje. Ik neem een hap en zie dat ik laat ben. Ik neem nog een hap en laat de rest liggen. Ik pak mijn tas en zeg nog snel 'doei pap, tot na school' en ren naar de voordeur en spring op mijn fiets.

Account verwijderd

schreef:
Bella:

Ik krijg mijn ogen moeizaam open, er schiet een stekende pijn door mijn enkel.
Ik til mijn hoofd omhoog, ik ga rechtop zitten. Ik zit onder aan de trap.
Er valt een druppelbloed op mijn shirt, ik voel aan mijn neus. Een bloedneus, ook dat nog.
Ik probeer op te staan maar het gaat moeilijk, ik kan mijn rechter enkel niet meer bewegen.
Wat is er gebeurd? denk ik in mezelf. Na een aantal pogingen sta ik eindelijk. Ik hinkel op 1 been naar de bank.
Ik moet naar de dokter, dan krijg ik een idee. Mijn vader zat de laatste maanden in een rolstoel, op zijn werk had hij allebei zijn benen gebroken. Ik heb die rolstoel in de garage gezet. Ik hinkel naar de garage. Doe de deur open en zie de rolstoel staan, met een brok in mijn keel pak ik de rolstoel ik hinkel met de rolstoel naar binnen. De rolstoel is vies, ik kan hem niet schoonmaken dus ik pak een tuinkussen. Ik plof in de rolstoel, op naar de dokter. Ik doe de huisdeur op slot en rij de tuin uit. Het ziekenhuis is een paar straten verderop. Als ik eindelijk het ziekenhuis heb bereikt ben ik uitgeput. Ik rijd naar binnen, er komt gelijk een zuster naar me toe. "Kan ik je helpen?" vraagt ze. Ik knik, "ik ben van de trap gevallen denk ik" zeg ik, "denk je?" vraagt de zuster. "Ik weet het niet, ik werd wakker onder aan de trap. Volgens mij heb ik mijn enkel gebroken" zeg ik. "Zit je altijd in een rolstoel?" vraagt de zuster. Ik schud mijn hoofd, "hij is.. was van mijn vader" zeg ik zacht. "oh, ik zal even kijken of er nog een dokter vrij is, wacht jij daar maar even" zegt de zuster en zelf loopt weg. Ik ga een beetje heen en weer rollen. Dan komt de zuster weer aan gelopen. "Wat is je naam?" vraagt ze. "Bella" "oke Bella dokter Bloem heeft nog wel een plekje vrij" zegt ze, ze rijd me maar naar de lift, ze drukt op het knopje, de lift deur gaat open. Ze rijd me de lift in en drukt op het knopje 2e verdieping. De liftdeuren gaan dicht en de lift gaat omhoog. Ze rijd me naar een kamertje waar de dokter in zit.
Ik moet op een bed liggen. De dokter onderzoekt mijn voet. Hij kijkt ook of ik iets ander heb gebroken of dat ik een hersenschudding heb. De dokter maakt een röntgenfoto van mijn voet. "Bella, je enkel is inderdaad gebroken. Maar ik heb ook iets anders ontdekt'' zegt de dokter. Ik kijk hem met grote ogen aan. "Bella, je hebt leukemie" zegt hij. Leukemie? denk ik, leukemie dat had het broertje van een klasgenoot in groep 7. Leukemie is kanker...

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Vincent
Ik gooi de voordeur open en gooi mijn tas naar binnen. Vermoeid sta ik in de deuropening. Ik heb me nog nooit zo moe en ellendig gevoelt. Ik heb een vermoeiende schooldag achter de rug met onwijs veel leerwerk. Ineens voel ik iets warms langs mijn wang stromen. Met mijn wijsvinger ga ik erbij langs en ik kijk naar mijn vinger. Op mijn vinger is een duidelijk bloed spoor te zien. Haastig ren ik naar boven met een kom gemaakt van mijn handen onder mijn neus. Het bloed is zo vloeibaar en dun dat het gewoon door mijn handen langs vloeit. Ik ren naar de badkamer en haal mijn hand voor mijn neus weg en laat het bloed stromen in de gootsteen. Ik pak een doekje en houd stevig mijn neus dicht. Zo sta ik een tijdje tot mijn knieën beginnen te knikken. Ik ga tegen de muur zitten en wacht tot de bloedneus over is. Na een tijdje is de bloedneus afgelopen en begin ik de gootsteen schoon te maken. Ik hoor de voordeur open gaan en niet veel later hoor ik de stem van mijn vader. 'Vincent, wat is hier gebeurt'? Ik loop naar de trap en ga boven aan de trap staan. Mijn vader kijkt geschokt naar het bloed dat op de grond ligt. Ik loop treden voor treden naar beneden tot ik recht voor mijn vader sta. 'Ik heb weer eens een bloedneus' stamel ik. 'Weer eens. Wanneer ging je me vertellen dat je last van bloedneuzen hebt'. Met een mond vol tanden kijk ik hem aan en haal mijn schouders op. 'Dat ruimen we straks wel op, we moeten eerst naar de dokter'. Met grote ogen kijk ik hem aan. 'De dokter? Om een bloedneus'. Mijn vader zegt niks en loopt naar de auto. Met tegenzin volg ik hem en stap in de auto. Ik maak mijn riem vast en mijn vader rijd met hoge snelheid naar de dokter. We zeggen niks tegen elkaar en de spanning die ik in de auto voel is hoog. Aangekomen bij de dokters praktijk zijn we gelijk aan de beurt. Ik ga in een blauwe zachte stoel tegen over de dokter zitten en mijn vader gaat naast me zitten. We stellen ons netjes voor en mijn vader legt uit wat er met me aan de hand is. 'Vincent, eet je genoeg? Slaap je genoeg? En beweeg je genoeg'? vraagt de dokter en hij kijkt me aan. 'Ja, echt waar. Zelf snap ik er ook niks van. Ik heb bijna nooit een bloedneus.' Ik kijk mijn vader aan. 'Vincent, je hebt' begint mijn vader. 'Ja ik weet het' maak ik hem vlug af en pak een zakdoekje. Ik hou het eronder. Dit keer is het geen erge bloedneus, maar dat kon zo veranderen. 'Vincent kijk me eens aan'. Ik doe mijn hoofd omhoog en ik kijk de dokter aan. Hij kijkt me bedenkelijk aan en knikt. Ik doe mijn hoofd weer omlaag en knijp mijn neus dicht. 'Het enigste wat je moet doen is even bloedprikken'. Ik knik en voel de naald door mijn huid gaan. Het deed geen pijn en ik voel het amper. Toen hij een flesje vol bloed heeft mag ik gaan. De dokter zegt iets over dat hij en mijn vader moesten praten. Ik sta op en ga buiten het praktijk kamertje zitten. Toen mijn vader uit het kamertje komt lopen is hij bleek en zijn mondhoeken hangen naar beneden. 'Gaat het pap'? 'Ja hoor, kom dan gaan we naar huis'. Ik knik en loop naar de auto. We stappen in en rijden op een rustig tempo naar huis. Als we binnen komen is al het bloed opgeruimd. We zien Linda op de bank zitten en ze kijkt naar ons. 'Dat werd tijd, waar waren jullie? En wat deed dat bloed daar op de grond'? 'Vertel ik zo wel, Vincent ga jij naar boven je huiswerk maken'. Zo te zien wauw mijn vader me graag naar boven hebben en ik loop met tegenzin naar boven. Ik ga op mijn bed zitten en maak mijn huiswerk. Om half zes word ik geroepen voor het avondeten en ik loop naar beneden. Ik schuif aan tafel en schep groente, vlees en aardappels op. 'Hey ik heb goed nieuws. Morgen om vier uur gaan we naar de voetbal wedstrijd van Ajax'. Ik kijk met grote ogen naar mijn vader. 'Dat meen je niet' zeg ik lachend. 'Dat meen ik wel'. Ik sta op en geef hem een knuffel. 'Dank je'. Ik ga zitten en eet mijn groentes op. Na het eten ga ik naar boven en ga op mijn bed liggen. Het was pas zeven uur maar ik was zo moe. Ik pak mijn mobiel en begin met mijn vrienden te appen. Mijn ogen worden zwaarder en zwaarder tot ik in slaap val. De volgende ochtend gaat mijn wekker. Ik geef hem een dreun en sta op. Ik kleed me aan en doe de rest van mijn ochtend ritueel. Na het ontbijt pak ik mijn tas en fiets ik naar school. Uitgeput fiets ik het schoolplein op. Ik gooi bijna letterlijk mijn fiets neer en loop naar binnen. Ik leg mijn jas in mijn kluisje en loop naar het klaslokaal. We hadden Nederlands en het lijkt uren te duren voordat we naar wiskunde konden. Onder wiskunde werd er op de deur geklopt, en mijn mentor stond in de deuropening. 'Kan Vincent Akkerman mee komen'? De lerares knikt en ik pak mijn spullen en loop naar de deur. Ik en mijn mentor mevrouw Wijngaard lopen naar een kantoortje aan het einde van de gang. Ik stap naar binnen en zie mijn vader zitten. Ik ga naast hem zitten en wacht af wat ze te zeggen hebben. 'Vincent, uit het bloedonderzoek is gebleken dat je aan een ernstige vorm leukemie lijd' zegt mijn vader. Verdriet, woede en angst gaat door me heen. Mijn moeder is aan de precies dezelfde ziekte gestorven. 'Je moet vandaag naar het ziekenhuis zodat ze je kunnen behandelen.' Ik zeg niks en knik. Ik neem afscheid van mijn mentor en loop naar buiten. Ik fiets naar huis en gooi mijn fiets letterlijk neer. Ik gooi de deur open en ga stampvoetend naar boven en pak mijn spullen in terwijl tranen over mijn wangen stromen. Nadat ik had ingepakt neem ik afscheid van Linda en stap in de auto. We rijden naar het ziekenhuis. Mijn vader vraagt aan de balie naar welke kamer in moet en niet veel later worden we verwezen naar een kamer boven, op precies te zijn kamer B12. We lopen naar boven en lopen mijn kamer in. Het was een redelijk grote kamer, met een badkamer. Er stonden twee bedden in de kamer, maar het ene bed was leeg. Ik nam het bed vlakbij het raam en ging op mijn bed zitten. Mijn vader ging naast me zitten en we wachten op de dokter die langs zou komen.

Account verwijderd

schreef:
Bella:

"We weten het nog niet zeker dus we gaan even een bloedtesten met je doen" zegt dokter Bloem. Hij loopt het kamertje, even later komt hij terug met een karretje, op het karretje liggen spuiten en nog meer dingetjes waar ik de naam niet van weet. Een zuster loopt achter de dokter aan. "ben je bang voor prikken?" Vraagt de zuster. Ik schud mijn hoofd. "mooi zo" zegt ze met een glimlach. Ze doet plastic handschoentjes aan en zet de spuit tegen mij arm. Ik voel de scherpe naalt door mijn vel. Ik knijp mijn ogen stevig dicht. Even later is de zuster klaar. De dokter komt binnen met een telefoon in zijn hand "Bella, ik heb je moeder aan de telefoon" zegt de dokter. Ik neem de telefoon van de dokter over. "Bella? Bella liefje! Oh ik heb alles gehoord! Het spijt me zo dat ik niet thuis was" Snikt mijn moeder. "Mam, waar was je?" Vraag ik. "Dat... Dat hoef jij nu nog niet te weten" ik hoor mijn moeder slikken. "Hoe gaat het met je?" Vraagt ze. "Goed mam" zeg ik. "Ik moet waarschijnlijk in het ziekenhuis blijven..." Zeg ik met een zucht. "Wil je straks asjeblieft langskomen mam?" vraag ik. "Ik.. Ik... Ik kom" zegt mijn moeder aarzelend. "Dankje" zeg ik. "Ik moet gaan liefje, tot snel" zegt ze. "Doei mam, kus" zeg ik. Dan verbreekt mijn moeder de lijn. Ik slik mijn moeder doet raar... Waar was ze? De dokter neemt de telefoon weer over. Dan loopt de zuster binnen. "Bella, ik heb slecht nieuws. Je hebt inderdaad leukemie. Maar het is erger dan we dachten. Je begint al gelijk met erg zware gemo kuren en sterke medicijnen... de Zwaarste behandeling duurt zeker een jaar. Daarna is het even aanzien" ik slik. "We doen er alles aan om je in leven te houden, maar dat zal ook voor jou moeilijk zijn" zegt de zuster. met een brok in mijn keel word ik naar een kamer gebracht. "Meestal doen we geen jongens en meisjes in 1 kamer, alleen zit het erg vol in het ziekenhuis dus helaas zou jij de eerste tijd bij een jongen op de kamer moeten. We houden jullie in de gaten dus doe geen rare dingen" zegt de zuster met een glimlach. Ik ga op een bed liggen. "Wil je wat drinken? Of eten?" vraagt de zuster. Ik schud mijn hoofd. Als je iets wil druk je maar op de knop met het belletje er op, als je nou echt iets is druk je op de rode knop. Ik knik. De zuster loopt de kamer uit. Ik kijk naar het bed aan de andere kant van de kamer. In het bed ligt een jongen te slapen. Dan pas merk ik hoe moe ik ben. Ik ga lekker liggen en val al snel in slaap.

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Vincent

Na een tijd in stilte te hebben gewacht komt de dokter binnen. 'Hey Vincent. Ik ben dokter van der Boom. We hebben je bloed onderzocht en hebben een erge variant van leukemie gevonden. Je krijgt zo snel spoedig sterke medicijnen en een zware chemokuur'. Ik knik en zeg voor de rest niks. 'Ik moet nu naar een andere patiënt' en de dokter staat op. 'Doei, tot waarschijnlijk straks' zeg ik zacht en hij loopt de kamer uit. Ik kijk naar mijn handen en voel de armen van mijn vader om me heen slaan. 'Het komt allemaal goed. Je bent sterk, nog sterker dan je moeder was.' zegt hij om me op te vrolijken. Ik kijk hem aan en glimlach. 'Ik mag het hopen'. 'Ik moet nu naar huis. Ik kom snel op bezoek te komen.' 'Belooft'? Hij knikt en ik geef hem een knuffel. 'Doei Vincent'. 'Doei pap'. Toen mijn vader mijn kamer is uitgelopen ga ik liggen en besef ik dat ik eigenlijk wel moe was. Na een dag vol slecht nieuws en vragen lijkt me dat wel logisch. Ik kruip onder de dekens en val in slaap. Als ik mijn ogen open doe, ligt er een meisje op het overige bed in de kamer. Ik zie een zuster binnen komen en vraagt hoe het met me gaat. 'Goed' antwoord ik. 'Wie is zij? En wat doet ze hier'? 'Dat is Bella. Het is druk in het ziekenhuis en daarom slaapt ze bij jouw op de kamer'. Ik knik en ga liggen. 'Vanavond krijg je de eerste pillen'. 'Oké is goed. Tot vanavond'. Ze knikt en loopt mijn kamer uit, nou beter gezegd onze kamer. Ik sta op en loop op mijn tenen de kamer uit. Ik loop naar beneden, naar de grote hal en kijk om me heen. Iedereen was druk heen en weer aan het rennen. Ik zag verschillende mensen. Jonge mensen maar ook oude mensen. Ik zag ook veel kinderen. Dan hoor ik iemand Vincent schreeuwen. Ik kijk om me heen en zie Jonas in de verte naar me toe rennen. Ik kende Jonas al van de kleuterschool en we waren beste vrienden. 'Hey Jonas' zeg ik als hij voor me staat. 'Ik heb het gehoord, wat erg voor je. Maar je bent reuze sterk dat weet iedereen'. Ik kijk hem aan en knik. Ik wil niet laten zien dat ik bang ben voor dat er gaat komen. We praten even tot hij zei 'sorry Vince ik moet gaan, de voetbal wedstrijd begint zo. Ik kom binnenkort nog een keer langs, dat beloof ik'. 'Oké veel plezier. Doei' en ik zwaai naar hem als hij naar de deur toe loopt. Toen hij weg is ben ik helemaal alleen. Ik zie zoveel mensen samen lopen en kletsen dat ik me alleen voel. Ik loop naar mijn kamer en ga op mijn bed zitten. Ik zie dat het meisje wakker is. 'Hoi ik ben Bella. Wie ben jij'? vraagt ze beleeft. Ik heb geen zin om wat te zeggen, maar als ik haar aan kijk bedenk ik me. 'Hoi. Ik ben Vincent'. Ik glimlach en ga zitten. 'Waarvoor ben jij hier'? Ik kijk haar aan 'heb leukemie, en jij'? 'Ik ook'. We zeggen niks en staren voor ons uit. Tot er geklopt word op de deur. Een blonde vrouw doet de deur open en stormt op Bella af. 'Mam' schreeuwt ze. Dat woord steekt me in mijn hart. Ik mis mijn moeder zo, en mijn vader is er nu ook niet. En ik mag niet uit het ziekenhuis en kan dus niet samen met mijn vader naar de voetbalwedstrijd waar ik tijden naar heb verlangen.

Account verwijderd

schreef:
Bella:

Ik word wakker van iets vloeibaars op mijn gezicht, ik doe mijn ogen langzaam open en veeg met met handpalm langs mijn neus. Er blijft een spoor van bloed achter op mijn hand. Ik knijp mijn neusdicht en ga rechtop zitten. Ik zie dat er ook bloedvlekken op mijn kussen zitten. Ik sta op en loop naar de badkamer. Ik pak een stuk wc papier en knijp daarmee mijn neus weer dicht. Na een paar minuten is mijn bloedneus opgehouden. Ik doe een kastje open en zie allemaal handdoeken en washandjes liggen. Ik pak een washandje en maak hem nat. Daarmee maak ik mijn gezicht schoon. Ik kijk in de spiegel, ik zie er bleek uit en heb dikke wallen onder mijn ogen. Ik zucht, hopend dat mijn moeder snel komt. En dat ze spullen voor me mee brengt. Ik loop de badkamer uit. Dan pas zie ik dat het bed van de jongen weg is. Ik loop naar mijn bed toe en druk op de knop met het belletje. nog geen 2 minuten later komt er een zuster binnen lopen. "Hoi Bella, kan ik je helpen?" ik knik, "Mag ik een glas water?" vraag ik. De zuster knikt, "verder nog iets?" vraagt ze vriendelijk. "Nee... nou eigenlijk wel. Ik had vanochtend een bloedneus" ik wijs naar mijn kussen. De zuster glimlacht en loopt de gang op. Even later komt ze terug met een kussensloop en een klas water. Ze zet het klas water op mijn nachtkastje en verwisselt de kussenslopen. Ze zegt me gedag en loopt de kamer weer uit. Ik ga op bed liggen en pak mijn mobiel. Even later komt de jongen binnen lopen. Ik ga rechtop zitten, Ik begroet de jongen. Die blijkbaar Vincent heet. Ik kijk Vincent aan, dan word er op de deur geklopt, ik kijk naar de deur en zie de blonde haren van mijn moeder verschijnen. "Mam!" roep ik. Mijn moeder vliegt me om de hals. "Bella" fluistert ze in mijn oor. Ik zie dat mijn moeder een koffer voor me mee heeft gebracht. "Hoe voel je je?" vraagt ze. "goed" lieg ik. "Mam? wil je wat drinken?" vraag ik. Mijn moeders gezicht betrekt. "Sorry Bella, ik moet gaan... en ik kom de aankomende maand ook niet meer terug" zegt ze met moeite. "Moet... moet je nu weg?" vraag ik met een brok in mijn keel. Mijn moeder knikt. Ze geeft me een knuffel, "je red het wel, je bent een sterke meid" zegt ze zacht ze geeft me een kus en loopt de kamer uit. Ik voel de tranen opkomen. Snel knipper ik ze weg. Ik loop naar mijn koffer en leg mijn kleren in mijn kast. de rest van mijn spul leg ik in de blaadjes van mijn nachtkastje. Mijn moeder heeft overal aan gedacht. Laptop, borstel, kleren, tijdschriften en de foto van mijn vader. Ik pak de foto en kijk naar mijn vader, de tranen lopen nu echt over mijn wangen. Ik zet de foto op mijn nachtkastje en pak mijn laptop. Ik start mijn laptop op en klik Facebook aan. Ik zie dat mijn vriendinnen online zijn, ik heb geen zin om ze nu te vertellen wat er is. Ik klap mijn laptop weer dicht en ga een tijdschrift lezen.

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Vincent

Als haar moeder binnen komt loop ik de kamer uit. Ik laat haar maar even alleen dacht ik. Ik loop door de gang en zie een grote zaal waar allemaal kinderen aan het spelen zijn. Ik loop naar binnen en zie een bord hangen, speelplaats staat erop. Ik loop naar binnen en zie allemaal kinderen er spelen. Van jong tot oud. Ik ga zitten en zie allemaal stiften voor mijn neus liggen. Ik pak er 1 en een blaadje papier. Ik begin met de zwarte stift een tekening te maken van mijn familie en mij. 'Wow je kan echt mooi tekenen'. `Ik draai me om en zie een jongetje van mijn leeftijd achter me staan. 'Dank je. Ik ben Vincent en wie ben jij'? 'Ik ben Tom.' Ik glimlach en ga door met tekenen. Tom gaat naast me zitten en tekent ook. Dat van hem zag er slordiger uit maar ik kan er uithalen wat hij heeft getekend. 'Hoe lang ben je hier al'? vraagt hij terwijl hij door gaat met tekenen. 'Ik ben hier net een paar uur, en jij'? 'Ik ben hier een week'. 'Word zeker met een dag saaier hier'? vraag ik lachend. Tom lacht ook en knikt. We praten en tekenen tot het laat is. 'Ik moet gaan. Volgens mij is het etenstijd.' Tom knikt 'ja ik moet ook gaan. Ik sta op en neem mijn tekening mee. Ik loop mijn kamer in en zie Bella met een warme maaltijd op haar schoot eten. Ik glimlach en pak wat plakband en hang de tekening op de muur vlakbij mijn bed. Ik ga zitten en pak het eten wat naast mijn bed was neergezet. Ik eet het op. Het is nog warm en eet het vlug op. Ik had eigenlijk niet zo veel trek maar toch at ik het op. Na het eten loop ik de badkamer in en ga douchen. De warme straal raakt mijn huid en ik spoel me af. Ik droog me daarna af en kleed me aan. Ik kijk in de spiegel en zie dat ik weer een bloedneus heb. Ik doe mijn neus dicht en veeg mijn gezicht af. Als het afgelopen is doe ik de deur open. Ik ga op mijn bed zitten en speel met een klein balletje niet groter dan mijn hand. 'Vincent, je hebt hier nog wat bloed'. Ik kijk Bella aan en veeg het weg. 'Beter' zegt ze. Niet veel later komt de dokter binnen. Ik krijg één pil en slik hem door.

Account verwijderd

schreef:
Bella:

Net als ik mijn tijdschrift uit heb komt de zuster binnen lopen, "Hoi Bella, we eten vandaag aardappeltjes, boontjes en een gehaktbal. Is dat goed?" ik knik. "Mooi zo, is Vincent er nog niet?" ik schud mijn hoofd. "Oke, dan kom ik straks wel even terug"
de zuster loopt de gang op. Ik pak mijn telefoon, 24 berichten in 3 gesprekken... en 5 gemiste oproepen. 10 berichtjes van Alice, 9 van Merel en 5 van Mama. 2 gemiste oproepen van Merel, 1 van Mama en 1 van Alice. Ik heb geen zin om te antwoorden dus leg ik mijn mobiel weer weg. Het is misschien niet zo eerlijk tegenover Alice en Merel maar ik zou ze binnenkort wel appen.
De zuster komt binnen met een bord vol eten ik krijg een dienblad op me schoot waar de zuster het bord en een glas limonade opzet. "Dank u wel" zeg ik. "Eet smakelijk" zegt de zuster. Ze loopt de kamer weer uit. Ik begin te eten. Dan komt Vincent de kamer in lopen. Als ik mijn eten op heb komt de dokter binnenlopen. Hij geeft Vincent een medicijn. "Bella, morgen word het zwaar voor je. Rust maar goed uit" zegt de dokte. Ik knik. Ik kijk op mijn mobiel 8 uur. Ik ben moe. Ik ga liggen, al snel vallen mijn ogen dicht en kom ik in een droomloze slaap.

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Vincent
Na het eten besluit ik maar gelijk te gaan slapen. Ik doe mijn ogen dicht en val in slaap. De volgende ochtend raken de eerste zonnestralen mijn gezicht als de zuster de gordijnen rond negen uur open doet. Ik rek me uit en gaap. Ik had best lekker geslapen. Ik krijg mijn ontbijt wat bestond uit een schaaltje fruit, een eitje op brood en een biscuit. 's Ochtends at ik nooit zo veel maar ik besluit maar toch maar wat te eten. Na het eten loop ik de badkamer in en kleed ik me om. Ik kijk in de spiegel en zie mijn haar alle kanten op staan. Ik doe er wat water en een beetje gel in en doe mijn haar goed. Als ik klaar ben doe ik de deur open en loop de kamer weer in. Ik ga zitten en kijk op mijn mobiel. Ik had 20 berichtjes op app. Twee van Ramon, vijf van Jonas, 6 van Ella, 3 van Lisa en vier van Alex. Ik lees ze maar reageer er niet op. Ik had er geen zin in om er op te reageren. Ik leg mijn mobiel neer en staar naar buiten.

Account verwijderd

schreef:
Bella:

Als ik de volgende ochtend wakker word slaapt Vincent nog. Er word op de deur geklopt, een zuster komt tevoorschijn. "Zijn jullie al wakker?" vraagt ze. "Ik wel, Vincent niet" antwoord ik. "Kom maar mee Bella" Zegt de zuster. Ik loop achter de zuster aan. We komen in een kamertje. "Ga maar liggen Bella" zegt de zuster. De dokter loopt ook de kamer in, "zo Bella, ik ga jou een prik geven daar ga jij heerlijk van slapen" zegt de dokter. Ik knik. De dokter doet handschoentjes aan en steekt de naald in mijn arm. Mijn ogen worden zwaar, en mijn spieren verslappen. Ik val langzaam in slaap. Na een tijdje voel ik wat in mijn hand zitten ik voel aan mijn hand. Er zit een infuus aan. \ik doe mijn ogen open. "Hoi Bella" zegt ze zuster. Ik doe mijn mond open om wat te zeggen maar er komt niks uit. De zuster glimlacht. "Je hebt een infuus, daar krijg je al je medicijnen door" zegt ze. Ik knik.
De zuster brengt me naar mijn kamer. ook al heb ik heel veel geslapen ben ik toch onwijs moe, ik sluit mijn ogen. En val in slaap.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld