Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

rpg-Will the gods ever smile on us again VOL

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
DIT IS HET SCHRIJFTOPIC. HIER WORDE ALLEEN STUKJES EN PERSONAGES GEPLAATST.

hallo allemaal.

Welkom bij de rpg will the gods ever smile on us again.

deze verhaallijn speelt zich af in Egypte, niet het Egypte van nu, maar het oude Egypte. het Egypte van de piramides, de goden en de farao's, en vooral over die laatste twee onderwerpen gat deze verhaallijn.

lang geleden heerste er farao's over Egypte, in het begin. toen het land pas net werd geregeerd door de farao's was Egypte nog een land, maar jaren later viel Egypte langzaam uit elkaar. in meerdere delen(officieel 2, maar ik maak er lekker meer van) laten we zeggen, in 9 delen, eerst werden al die delen nog bestuurd door de farao's, maar langzaam aan verdween het heersen van de farao's uit het dagelijks leven, en namen de goden het over. elk deel werd bestuurd door 1 god of godin. toen die manier van he land besturen begon. konden de goden he nog prima vinden met elkaar, maar jaren later was alles anders. Seth de broer van Osiris begon ruzie te maken met de andere gode die in de raad van 9 zaten. de raad van negen was het clubje goden dat Egypte bestuurden, en dus soms samen beslissingen moest nemen. Seth vond dat hij een te klein deel van Egypte moest besturen, te klein naar zijn zin, daar kwam nog bij dat het hartstikke slecht ging in zijn gebied, maar dat weigerde hij toe te geven. het bleef toen toch maar zo.

ongeveer 17 jaar later, toen de goden kinderen hadden gekregen, en die op te hoogte waren van al het gedoe in het land. begon, het gedonder weer opnieuw, maar ditmaal raakten de kinderen van de goden, er ook bij betrokken, niet alleen de kinderen van de goden, maar ook de gewone kinderen kinderen. het was een heleboel gedoe in het land, inmiddels niet alleen meer tussen de goden en hun familie, maar ook tussen de normale mensen. Egypte veranderde langzaamaan. in plaats van dat er een goede samenwerking heerste. heerste er spanning en drama, het ene deel kon het goed met het andere deel vinden, maar dat was soms niet het geval. het was dus negen van de tien keer gedoe tussen de mensen. hoe kunnen ze dit opgelost krijgen?

op een gegeven moment hebben de goden een geheime bijeenkomst, om te overleggen wat ze nu moeten doen. uiteindelijk besluiten ze, dat ze de kinderen bij elkaar zetten in een stad in egypte, en daar moeten ze zien te overleven, maar dit kan alleen met samenwerking. omdat ze niet makkelijk aan de benodigde spullen kunnen komen krijgen ze alle 9 een speciale kracht.(leg ik later uit) hierdoor kunnen ze bijvoorbeeld dingen laten groeien, of maken, vuur maken. et cetera. maar daar dadelijk meer over. ontstaat er vriendschap of zelfs meer? en lukt het de kinderen om uiteindelijk om van egypte weer een land te maken, en er samen zonder ruzie over te heersen?

de krachten:

water (water kunnen besturen. alles kunnen met water)bezet
natuur(dingen kunnen laten groeien en bloeien en dingen kunnen laten oogsten)bezet
licht(verschillende dingen met licht kunnen. wa bedenkt je zelf maar.) bezet
vuur(vuur kunnen maken en degelijke.) bezet
bliksem(verschillende dingen met bliksem kunnen.)bezet
aarde(verschillende dingen met aarde kunnen doen.)bezet
wijsheid(door de tijd kunnen reizen. de toekomst kunnen verspellen et cetera.)bezet
liefde(alles kunnen wat met liefde te maken heeft.) bezet
muziek(alles wat met muziek te maken heeft.)
zwarte magie(alles wat met duisternis te maken heeft.)bezet

ik weet dat ik de krachten niet zo goed uit heb gelegd, maar ik wist niet hoe ik ze goed uit kon leggen haha. dus sorry daarvoor.

nog even voor de duidelijkheid. we spelen de tien kinderen van de goden.

goed dan nu het lijstje wat je met invullen voor je personage.

naam:
leeftijd(tussen 15 en 19):
zoon/dochter van:
uiterlijk(oschrijving mag ook.)
innerlijk:
kracht:
familie:
verleden:
extra:

er zijn. zoals bij elke rpg, ook een aantal regels waar je je aan moet houden. ik noem ze nu even allemaal op.

het is handig als je iets van de egyptische goden afweet.
je schrijft abn.
je schrijft minimaal 1 regel vol. ik weet dat dit weinig is, maar dit is ook voor als je geen inspiratie hebt.
we gebruiken geen wapens
we nemen geen beslissingen voor elkaars personages, tenzij je dit met de ander hebt afgesproken.
vriendschap en dergelijke bespreken we als alle rollen geuld zijn.
we helpen elkaar als je er even niet was door te vertellen wat je hebt gemist.
ik bepaal wie erin komen. als ik je niet ken wil ik eerst een voorbeeldstukje zien.
reserveren mag, maar zorg dat je personage binnen 24 uur gemaakt is.
als je dit wil, of het kan niet anders, mag je een dubbelrol doen. dit is echter net verpicht.
tot slot: deze verhaallijn heb ik helemaal zelf bedacht, dus als je deze wilt gebruiken vraag mij dan om toestemming.

dit waren de regels.

meisjes VOL
-gabriella(gespeeld door Felicia) liefde.en muziek
-Aurora(gespeeld door taylorswift333)licht.
-arwen(gespeeld door rachelle13) water
-zoey(gespeeld door aalbesje)wijsheid
-jocelyn(gespeeld door aquadevita) aarde

jongens(2/5)

-james(gespeeld door taylorswift333)natuur
-alan(gespeeld door seaweedbrain) zwarte magie
-ravic(gespeeld door dauntless)bliksem
-ash(gespeeld door envy)vuur

gereserveerde personen:

mijn personage:

naam(voornaam is voldoende): Gabriella de wit.
leeftijd(tussen 15 en 19):17
zoon/dochter van: hathor. de godin van de vreugde liefde muuziek en dans.
uiterlijk(oschrijving mag ook.)

(bril evt weglaten. haren zijn iets donkerder en de huid is ook donkerder.)
innerlijk: Gabriella is een lief en aardig meisje, maar ze kan ook flink boos worden, bijvoorbeeld bij rot opmerkingen over haar familie en zo, ze is erg creatief. ze bespeelt verschillende instrumenten, en ze bespeelt ze allemaal even goed. verder houdt ze van lezen. in het begin als ze je net kent is ze erg verlegen, maar dat veranderd als ze je beter kent.
kracht:liefde(alles kunnen wat met liefde en vriendschap te maken heeft.) & muziek(alles wat met muziek te maken heeft.)
familie: zijzelf, haar zus Elise, en hun moeder.
verleden: hun ouders zijn lang geleden uit elkaar gegaan. toen gabriella en Elise 6 waren, dit was echter nog voordat dat hele drama opnieuw begon. het enige wat Hathor er tot nu toe over los heeft gelaten, was dat ze uit elkaar zijn gegaan door een ruzie over het geheim wat hun vader had. gabriella wil dit geheim koste wat het kost ontrafelen.
extra:gabriella heeft een speciale papyrusrol in haar bezit, waarop alles staat ver haar kracht en familie, verder draagt ze een medaillon om haar nek met een foto van hun drieen erin. ze word woest als ze die kwjt is.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Naam: Aurora Oragon
Leeftijd : 18 jaar
zoon/dochter van: Dochter van de god Ra, god van de zon en het licht
Uiterlijk:

Haar huid is wel wat donkerder want dit is echt bleek, maar haar haren zijn wel natuurlijk op deze manier.
Innerlijk: Aurora is een lief en geduldig meisje, ze kan echt aardig zijn maar soms ook wel verwaand, behalve als ze je echt goed kent. Dan helpt ze je met de beste wil van de wereld. Ze is vrolijk en wordt vaak het lichtpuntje in de familie genoemd. Ze houdt van schilderen.
Kracht: Aurora heeft de iracht van licht.
Familie: Haar oudere broer van 20 en kleine zus van 5, haar moeder maar haar vader niet. Haar broertje en zusje hebben niet dezelfde vader als haar.
Verleden: Haar ouders (niet haar echte vader dus) waren uit elkaar gegaan als hij door kreeg dat Aurora niet zijn dochter was, ze hebben later het wel geprobeerd weer goed te maken maar dat was niet voor lang. Aurora heeft wel gehoord dat haar vader Ra is maar heeft hem nog nooit gezien en daarom is ze niet echt zo blij met hem als vader.
Extra: Toen Aurora 15 was kreeg ze een ring met een diamant in, deze ring maat zien dat ze de dochter is van Ra. Verder heeft ze geen boek nodig ofzo voor haar kracht. Wel heeft ze een witte wolf.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
naam: Alan James Tyler
leeftijd(tussen 15 en 19): 15
zoon van: Seth (god van chaos)
uiterlijk: Alan heeft kort lichtbruin haar, dat bijna altijd rechtovereind staat. Hij is ongeveer 1,71 meter lang. Hij is tenger gebouwd. Zijn ogen zijn bruin. Hij heeft een gewone huidskleur
innerlijk: Alan is manipulatief, machtsbelust en geen prater. Hij wil niet gestoord worden als hij bezig is. Hoewel Alan een van de jongste van de groep is, lijkt hij ouder. Hij probeert zijn ideeën door te voeren, ook al zijn zijn ideeën belachelijk. Als iemand Alan stoort als hij bezig is, krijgt die persoon een dodelijke blik. Alan heeft de kracht om duisternis te vormen, en hij is niet bang om het te gebruiken.
kracht: Zwarte magie. Hij kan verdwijnen in de schaduwen, en "reizen" in schaduwen, maar niet verder dan 25 meter verder. Als Alan zijn krachten vaak gebruikt, wordt zijn kracht minder, totdat het weer is opgeladen. Hij kan ongeveer 2 keer per dag duisternis vormen en 1 keer per dag reizen. Hij kan ook duisternis overbrengen naar andere mensen om angst aan te jagen.
familie: Alan James Tyler woont met zijn 18-jarige zus Evelyn Tyler in een klein huisje. Hun moeder was spoorloos verdwenen toen Alan 8 jaar oud was. Sindsdien leven Evelyn en Alan alleen. Evelyn is geen kind van Seth

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Naam: James Doran
Leeftijd: 19
Zoon of dochter van : zoon van Isis
Innerlijk: James is nogal recht voor z'n raap, hij zegt dus nogal vaak wat hij denkt, hij is ook erg opmerkzaam en dus zeker niet naïef. Hij is best wel behulpzaam, als hij in een goede bui is, wat gelukkig nogal vaak is. Is hij dat niet dan kan hij ofwel behulpzaam zijn als er iets voor in de plaats komt of hij kan het gewoon nog erger voor je maken.
Uiterlijk:

Kracht: Natuur
Familie: Hij leeft samen met zijn vader die hem verteld heeft dat zijn moeder hem niet wou en dat dat Isis was. Hij heeft nu wat je een 'stiefmoeder' zou noemen.
Verleden: Hij heeft zijn moeder 1 keer gezien, zonder het zelf te beseffen, in haar menselijke gedaante.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
naam: Ravic Jibade Amun
leeftijd(tussen 15 en 19): 18
zoon/dochter van: Zoon van Resjef god van bliksem, storm en plagen
uiterlijk(oschrijving mag ook.): zie de picture
innerlijk: Ravic was vroeger een vrolijke, aardige jongen. Dit veranderde toen hij opgroeide. Als opvolger van de Faraoh had hij veel vijanden. Hij werd harder, emotielozer en weigerde zich aan anderen te hechten, sinds vrienden en familie tegen hem gebruikt konden worden. Hij zou wel willen van dingen houden, maar beseft dat zijn positie dat niet toelaat en zijn kracht maakt het er niet bepaald beter op.
Hij is ernstig en laat zich niet zomaar misbruiken. Al zit diep in hem toch nog dat jongetje dat hij vroeger was, al toont hij dat nooit waar anderen bij zijn.
kracht: Ravic bestuurt bliksem en kan stormen en plagen opwekken. Wanneer hij iets met zijn linkerhand aanraakt wordt het enorm ziek of sterft het meteen.
familie: Zijn moeder is de tweede vrouw van de Faraoh. Hij is enig kind, maar heeft wel een heleboel stiefbroers en -zussen.
verleden: Ravics moeder was een vrouw van hoge stand. Haar vader was een rijke koopman. De Faraoh nam haar als zijn tweede vrouw en adopteerde Ravic als zoon. Toen de zoon van zijn eerste vrouw stierf werd Ravic de kroonprins en zou hij de nieuwe Faraoh worden. Dit zorgde natuurlijk voor een groeiende jaloezie onder andere mogelijke kandidaten die er alles voor over hebben om hem uit de weg te ruimen. Hij mag dan wel een rijkelijk leven leiden. Ravic moet constant op zijn hoede zijn, bewaakt worden. Het is alsof hij leeft in een gouden kooi.
extra: Hij heeft een jachtluipaard als huisdier.

XaalbesjeX
Straatmuzikant

XaalbesjeX schreef:
naam: Zoey Rose Blackwood
leeftijd(tussen 15 en 19): 16 jaar
zoon/dochter van: Toth de god van de maan, de magie, de kalender, de schrijfkunst en de wijsheid
innerlijk: Zoey is een beetje een wisselvallig geval. Op het ene moment is ze vrolijk en aardig, op het andere moment wil ze liever niemand om zich heen. Zoey praat niet veel en blijft het liefst op de achtergrond. Ze heeft nooit echt een sociaal leven opgebouwd, en heeft dit ook nooit echt nodig gehad. Ze leest veel, echt veel, en doet dat het liefst onder de sterrenhemel. Ze is dan ook erg slim.
kracht: wijsheid(door de tijd kunnen reizen. de toekomst kunnen verspellen et cetera.)
familie: Enig kind, heeft wel een vader, maar spreekt en ziet hem bijna nooit.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:

naam: Jocelyn Agmon
leeftijd(tussen 15 en 19): 18 jaar
zoon/dochter van: Dochter van de god Geb, god van de aarde en vruchtbaarheid
uiterlijk(oschrijving mag ook.)

innerlijk: Jocelyn probeert zoveel mogelijk rustig te zijn, maar het is wel bekend dat de dochter ven Geb een woedeprobleem heeft. Jocelyn is koppig e doet liever wat ze zelf wil dan wat anderen van haar verwachten. Jocelyn is niet echt een lief en vrolijk meisje, maar meer het meisje dat zich verwaand voordoet. Het is niet makkelijk voor de mensen rondom haar om te weten wat er in haar hoofd afspeelt. Een pokerface heeft ze zeker. Ook is er die onzichtbare muur die ze rondom zichzelf heen bouwt om ervoor te zorgen dat mensen niet al te close komen en veel van haar te weten komen. Ze is trouwens moeilijk om vrienden mee te worden en ze heeft nog nooit echt sterke gevoelens voor iemand gehad behalve haat.
kracht: Aarde, Jocelyn kan aardbevingen veroorzaken of gewoon wat arde verschuiven. Sinds kort heeft ze ook geleerd hoe ze aarde kan laten zweven en ze kan ook soms met zand iets doen.
familie: Zij, haar vader en alle andere kinderen van haar vader die ze nog nooit heeft ontmoet.
verleden: Jocelyn heeft het nooit makkelijk gehad met haar vader. Haar vader was niet echt blij met haar omdat ze zijn enig menselijk kind is. Jocelyn zelf is er nooit achtergekomen wie haar broers en zusters waren omdat haar vader het onderwerp altijd ontwijkt.
extra: n.v.t.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:

Naam: Ashton (Ash) Pyro

Leeftijd: 19

Zoon van: Sekhmet, godin van vuur, wraak, oorlog en geneeskunde.

Kracht: Vuur en alles wat daar bij hoort. Van nature heeft hij veel dingen van zijn moeder, Sekhmet overgenomen. Zijn vlammen kunnen dus niet alleen branden en verwoesten, maar zijn warmte kan ook genezen.

Innerlijk: Ash heeft een vlambaar innerlijk. Hij is een heethoofd die snel ontploffen kan, zijn woorden kunnen branden en in zijn ogen is een diepe, wakkerende haat te zien. Hij is gevuld met wraakgevoelens en klaar om op oorlogspad te gaan. Toch kan hij ook de mensen om zich heen verwarmen, een veilig gevoel geven. Soms hebben mensen het gevoel dat Ash twee gezichten heeft, twee kanten. Het ene moment doet hij alles pijn wat in zijn buurt komt, en het volgende moment is hij een ontzettend zorgzaam type.

Uiterlijk:

Familie: Familie heeft Ash niet meer, ze zijn omgekomen in een brand.

Verleden: Na een hevige brand waar Ash nog steeds de schuld van krijgt, bleef hij alleen over. Hij wist zeker dat hij niet de brand had gesticht en zoekt nog steeds de echte dader, hij is uit op wraak.

Extra: Ash rookt en drink, naar zijn eigen woorden 'Zodat mijn binnenkant ook zal branden.' Ook heeft hij en voorkeur voor het mannelijke geslacht. Verder is er iets met hem aan de hand wat hij zelf niet weet.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Ik was wat op mijn kamer aan het rommelen, toen mijn zus Elise met een ernstig gezicht binnenkwam. ''Wat us er?'' vroeg ik. ze antwoordde. ''Mama wil ons spreken, en ik heb geen idee waarover.'' ik knikte, en samen liepen we naar beneden. ''Wat is er?'' Vroeg ik bezorgd. ''Kom even zitten. Ik heb je het een en ander uit te leggen.'' Ik werd ineens heel zenuwachtig. Zou het wat te maken hebben met dat drama wat al jaren heerste? ik ging zitten, en wachtte af wat er ging komen. Na een tijdje begon mama langzaam te praten. '' Jullie weten van het gedoe?'' Vroeg ze. We knikten. '' We hebben even met z'n allen overlegd, en we hebben besproken dat we iets moeten doen, maar we kwamen er maar niet ut wat. Toen had Isis het plan om jullie samen in een stad in Egypte te droppen zal ik maar zeggen, zodat jullie leren samen te werken en te overleven, en dan kunnen wij dit gedoe ondertussen oplossen. Voor zover dat ging tenminste. Ik hapte naar adem, en Elise zei. ''Dat wil toch niet zeggen dat een van ons moet gaan en de ander hier blijven he?'' Helaas voor ons knikte ze. '' Wat? maar we zijn zelden uit elkaar gehaald.'' Ik keek even naar Elise. Wat jinden we doen? Terwijl wij aan het denken waren over hoe het verder moest, vertelde mama verder. '' Jullie weten al van jullie lrachten?'' we knikten. Ze vertelde in razend tempo de rest. '' D dus ik en Elise gaan niet samen?'' zei ik verschrikt. Ze knikte. Ik hapte verschrikte naar adem. dit konden ze niet menen. Ze gaf mij een papyrusrol, en legde uit wat erop stond. Ik knikte begrijpend. En toen kwam de ergste schok tot nu toe. '' Jullie moeten daar morgen al zijn.'' Ik zuchtte. '' Dan ga ik mijn spullen maar pakken.'' zei ik somber. ik stond op en liep naar boven. Hoe moest dit ooit goed gaan?

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Aurora:
Ik had een paar weken geleden van moeder penselen gekregen om de kale witte muren van mijn kamer een beetje op te vrolijken aangezien ik toch hield van verven. Ik was er dan ook meteen aan begonnen. Ik was net een hele mooie pioen aan het schilderen toen mam me riep om naar beneden te komen. Wat zou er zijn. Meteen legde ik mijn spullen weg en stapte mijn kamer uit en liep naar beneden waar ik pap zag. Of ja, zo noemde ik hem omdat ik vond dat mijn echte vader het niet waardig was om zo genoemd te worden. Hij nam toch niets van de verzorging voor zich. ''We willen met je praten liefje.'' Zei pap nu en ik keek even verbaasd op. ''Je weet over het gedoe tussen de goden en over hoe lang dit nu al aansleept?'' Vroeg pap nu en ik knikte. Mam nam het vanaf hier over. ''De goden zijn overeengekomen om hun kinderen, waaronder ook jij, in een stad te plaatsen. Jullie moeten er leren samen werken en overleven terwijl de goden hier proberen het gedoe op te lossen.'' Zei mam en ik zuchtte. Tuurlijk, hadden de Goden ruzie mochten wij het gaan oplossen zodat hij letterlijk op hun lui gat konden blijven zitten. ''Je weet van je kracht?'' Vroeg mam en ik knikte. Ik kende mijn kracht goed genoeg. Ik bestuurde licht. Wauw, de dochter van Ra bestuurd licht! ''Waarom kunnen ze hun stomme problemen niet zelf oplossen?'' Zei ik nu luid maar mam dulde dat niet. ''Zo spreek je niet over de familie van je vader Aurora.'' Zei ze nu streng en ik rolde met mijn ogen. ''We willen dat je nu je spullen gaat pakken want je vertrekt morgen.'' Zei mam nu en ik kreunde even lichtjes. Meteen holde ik naar mijn kamer en keek even met een bedroefde ongelovige blik naar de muur waar ik zo veel tijd in had gestoken. Ik begon dan wat in te pakken maar niet met veel zin. Waarom moest dit ook alweer!

James:
Bij mij thuis moest ik altijd helpen zorgen voor de paarden die mijn vader had. Hij had een kleine stoeterij. Ik hielp hem wel graag omdat de paarden wel fijn waren. Ik was net met 1 van de paarden bezig toen vader me naar binnen riep. Ik verliet de kleine weide dan maar en ging met een zucht naar binnen. De vriendin van mijn vader , mijn stiefmoeder, glimlachte naar me maar zag er toch ook deels bezorgd uit. ''Wat is er?'' Vroeg ik dan maar en keek van haar naar pap die dan ook meteen het woord nam. ''Zoon, je weet van het gedoe dat de goden hebben. Ze hebben besloten om al hun kinderen in 1 stad te brengen waar ze met elkaar moeten weten te overleven en samen te werken terwijl zei verder denken aan een oplossing van het probleem.'' Zei pap die meteen met de deur in huis viel. Ik keek hem verbaasd aan. ''Dus wij moeten eigenlijk hun problemen oplossen? '' zei ik nu verrast en hij knikte een beetje somber. ''Hun zijn niet eens goede ouders, waarom zouden wij hun problemen moeten oplossen? Wat krijgen wij daarvoor in ruil? Niets!'' Zei ik nu tegen hem en hij schudde zijn hoofd. ''Jullie moeten er morgen zijn.'' Zei hij dan en daarmee was er een einde gekomen aan de discussie. Met een zucht van ergernis ging ik naar mijn kamer waarbij het kleine plantje in mijn kamer meteen verschrompelde door mijn ergernis. Ik had de kracht van de natuur , wauw, hoe fijn. Alsof ze niets beters konden bedenken! Ik begon dan maar wat spullen in te pakken zoals het hoorde maar dat was dan wel met grote tegenzin.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Alan
'Alan, kom hier,' klonk een stem. De stem klonk raar. Het was een mix tussen de stem van zijn zus, en een lage stem. Het klonk belachelijk. Alan stormde naar beneden, waar de stem vandaan was gekomen. Hij zag zijn zus staan. 'Eve?' Dat was haar bijnaam. Ze draaide zich om. Het was Evelyn, maar dan met rode ogen. 'Ik ben het, Seth, je vader. Ik kan niet anders aan je verschijnen, het spijt me. Ik moet het kort houden. Een mensenleven is nogal fragiel. Maar jij. Jij moet morgen in een stad zijn. Daar moet je wonen, met andere godenkinderen.' Seth legde de nadruk op moet. 'Hoe kom ik daar? Waarom moet ik ernaartoe?' 'Familieproblemen,' en hij lachte wreed. Het was vreemd om Evelyn zo te zien. 'Pak je spullen. Morgen om 10.00 uur stipt ben je hier. En maak je geen zorgen om je zus.' Een laatste glimlach en hij was weg. Evelyns ogen werden weer normaal. Ze keek naar Alan, verbaasd. Toen viel ze neer.

XaalbesjeX
Straatmuzikant

XaalbesjeX schreef:
Zoey
Zoey haar ogen lazen de letters op pagina tweehonderdvijfenveertig, het was een slecht boek, het was nogal cliché en afgezaagd. Ze las over James, over hoe dapper ze hem vond, maar achter haar rug om een totale asshole was, kijk, dat was nou precies de reden dat Zoey geen vrienden nodig had, je kon ze nooit vertrouwen.
Een luid geklop op de grote deur zorgde ervoor dat Zoey opkeek, er kwam nooit bezoek.. Ze legde het boek weg en opende voorzichtig de deur. Haar ogen moesten even wennen aan het felle zonlicht. 'Hallo?' Mompelde ze. Een man van middelbare leeftijd stond voor de grote deuren van de schuur, zijn shirt hing losjes om zijn magere gestalte. 'Niet veel tijd, maar, je moet morgen in de stad zijn.' Zoey haar ogen werden groot, 'Vader?' Ze had hem al een lange tijd niet meer gezien, en zeker niet.. In deze vorm. Toth keek zenuwachtig om zich heen. 'Ik moet gaan.' Mompelde hij en voordat Zoey ook maar kon knipperen, verdween hij. 'Vader!' Riep ze nogmaals, zonder enige vorm van antwoord te verwachten.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Jocelyn wist niet hoe het mogelijk was, maar ze hoorde vlak voor haar kamerdeur. De enige persoon die dit kan zijn was of te wel haar dienaar, maar hij durfde nooit in de buurt van haar kamer te komen tenzij er iets gebeurt zou zijn. Omdat haar vader haar niet hoefde woonde ze zo goed als alleen in een huis van haar vader. Dit was het huis waar hij heen kwam als hij tijd doorbracht op de aarde, wat maar heel uitzonderlijk was. Jocelyn woonde hier met een dienaar, maar het was niet echt alsof hij echt voor haar zorgde. Hij deed wel alles wat ze hem beveelt, maar Jocelyn had liever dat ze iemand had die echt voor haar zorgde als familie.
Toen de deur openging, draaide ze zich abrupt om. Dat kon niet mogelijk zijn... Het was haar vader in zijn menselijke vorm. "Wat doe jij hier?" Vroeg ze nonchalant. Hij mocht dan wel een god zijn, hij was haar vader en hij verwaarloosde haar. "Spreek met respect jongedame. Ik ben hier om je mee te delen dat je samen met andere kinderen van goden naar de stad moet." Jocelyn keek verward naar naar vader, maar het enige wat hij deed was een papyrusrol naar haar toe gooien en dan vertrekken.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ravic wandelde door de paleistuinen, zijn luipaard Chavi aan zijn zijde. De laatste uren was het weer plots omgeslagen. Een heldere hemel had plaats moeten maken voor donkere wolken en Ravic had wel een vermoeden wat dat betekende. Zijn twee lijfwachten zakten plotseling in elkaar en vielen bewusteloos neer. Enkele lelies die op een prachtige vijver dreven verwelkten.
Ravic draaide zich om en stond oog in oog met zijn vader. Niet de faroah, maar zijn echte vader, de god Resjef in zijn mensengedaante.
"Waarom bent u hier. Het is hier niet veilig, wat als iemand u ziet."
"Mijn beste Ravic, denk je dan niet dat ik dit gepland heb. Niemand zal ons storen, dat kan ik je verzekeren. Al is ons weerzien jammer genoeg maar van korte duur. Ik kom je vertellen dat je, je koffers moet maken. Morgen zal je vertrekken naar een dorp waar je zal moeten leren samenwerken met de kinderen van andere goden."
"Vader dit kunt u niet menen. Ik heb verantwoordelijkheden. Als de faraoh sterft moet ik meteen zijn plaats innemen."
"Ravic, ik heb dit ook niet gewild. Maar er werd gestemd en dit was de uitkomst dus daar moeten we ons bij neerleggen. Geen zorgen, je wordt faraoh, daar zal ik persoonlijk op toezien."
Ravic knikte. Een bevel van de goden, dat kon je alleen maar gehoorzamen. Hij omhelsde zijn vader voor deze weer vertrok. "Het was fijn je nog eens te zien." zei hij zachtjes.
"Dat is geheel wederzijds." Resjef keek naar de naar de zijde doeken die om de linkerhand van zijn zoon waren gewonden. "Ik zie ook dat je je gave hebt ontdekt."
Ravic knikte droevig en staarde naar de grond. Hij vond het maar niets dat wanneer hij iets met zijn linkerhand aanraakte het stierf of ziek werd.
"Oefen goed, dan zul je het onder controle krijgen. Onthoudt dat een storm het land vrij maakt, klaar voor nieuwe planten om te groeien." Toen Ravic weer opkeek was zijn vader verdwenen. De lijfwachten ontwaakten en hadden geen idee wat er gebeurd was. "Ik ga terug naar binnen." zei Ravic en wachtte niet tot ze bij hem waren. Binnen beviel hij enkele slaven zijn koffers in te pakken en een rijtuig in gereedheid te brengen voor morgen.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
de volgende dag. dus de dag dat ze aankomen.

Ik werd wakker, en keek even op de klok. het was best wel vroeg, maar dat was ook niet zo vreemd aangezien ik er om 10 uur al moest zijn. Ik kleedde me tergend langzaam aan, ergens had ik wel zin in dit avontuur, maar ik voelde me ook wel rot omdat ik Elise alleen moest laten Ik was nog steeds diep in gedachten toen ik geklop op mijn deur hoorde. ''kom maar binnen.'' Zei ik rustig. Het was Elise. ''wat is er?'' vroeg ik ietwat bezorgd. Ergens wilde ik het niet weten, aangezien het best wel eens iets vervelends kon zijn, maar aan de andere kant was ik heel erg nieuwsgierig naar wat ze me te zeggen had. Eindelijk na een paar minuten gezwegen te hebben begon ze te praten. ''Wat is het ook raadselachtig.'' Verzuchtte ze. ik begreep het niet. Wat bedoelde ze? Maar daar kwam het antwoord al aan, ze toverde een envelop achter haar rug vandaan. ''wat moet ik daarmee?'' vroeg ik verbaasd. ''lezen, want ik ben bang dat er iets vreselijks gaat gebeuren als jullie daar zijn.'' ik opende met trillende handen de brief, en las hem regel voor regel. Dit was wat er stond: Jullie zijn in gevaar! Er is iemand die jullie iets wil aandoen. hoe wie wat en wanneer kunnen jullie te weten komen in verdere aanwijzingen, maar gevaar is dichterbij dan jullie ooit zullen denken. Er is een verrader in jullie midden, vertrouw niet zomaar iedereen blindelings, meer informatie vinden jullie als jullie zijn aangekomen in de stad, wel kan ik jullie een ding zeggen. het is iemand die jullie of tenminste een van julie kennen, zoek snel de verdere informatie want de tijd tikt door. Toen ik alles verbaasd gelezen had, zei ik met een blik van verwarring in mijn ogen. '' Dit is gewoon vreemd. Ik bedoel. Wie zou ons iets aan willen doen als we daar zijn, en waarom? Voor zover ik het kan bedenken mkan het niemand van de goden, noch hun kinderen zijn, maar wie dan wel?'' Ik schudde mijn hoofd, nog altijd was ik even verbaasd. Ik zeulde mijn koffers naar beneden, we zouden er best wel voor een lange tijd blijven, voor hoelang was nog altijd onbekend. Ik moest snel ontbijten, want ik moest al bijna vertrekken wilde ik nog op tijd aankomen. Mama legde uit hoe ik erheen zou worden gebracht, en ze legde ook uit dat er op het verzamelpunt een brief lag die we pas mochten openmaken als we er allemaal waren. Daarna voegde ze er fluisterend aan toe dat de anderen, die ik dus straks zou gaan ontmoeten, ook die geheimzinnige bref hadden ontvangen. Ik knikte, ten teken dat ik alles had begrepen.Elise glimlachte en zei somber. '' het is tijd om te vertrekken.'' we namen vlug afscheid van elkaar, en ik beloofde plechtig dat ik op zoek ging naar antwoorden, wat die brief betrof, enMama had gemaakt, en kwam niet veel later aan op de plaats van bestemming. Ik keek om me heen, Zo te zien wren de anderen er nog niet. En dan nog wat. De stad zag er ietwat verlaten uit. Benieuwd wat mij en de anderen te wachten stond. zocht ik een rustig plekje in de buurt van het verzamelpunt op, en ging wat lezen. Wat ging er de komende tijd gebeuren?

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Alan was in slaap gevallen nadat hij Evelyn in bed had getrokken. Hij werd weer laat wakker. Het was negen uur 's ochtends. Alan kleedde zich om en ging wat eten. Hij wachtte bij het bed van Evelyn. Die werd pas een half uur later wakker. 'Waarom ben ik hier? Wat is er aan de hand?' vroeg ze, op haar gebruikelijke toon. Hard, koud, verwijtend. Alan zocht nauwkeurig naar zijn woorden. 'Eh... je bent gisteren flauwgevallen. Spinnen.' Ze geloofde hem niet. Alan kon niet zo goed liegen tegen haar. Het leek alsof zij in zijn ziel kon kijken en zijn hele ziel uitpluisde. 'Ik moet gaan. Ik heb een bericht gehad van vader. Ik ben over een half uur weg.' Hij zei het maar. Hij zou lang weg zijn. Hij liep de kamer uit. Niets geen liefde in zijn huis. Alan ging naar zijn kamer, pakte een weekendtas en pakte zijn tas in met kleren. Hij deed een leren jas aan. Die zat altijd zo fijn. Wie waren die andere mensen? Zouden ze vooroordelen hebben tegenover hem? Alan keek naar zijn hand. Zijn hand was in duisternis gehuld. Hij liet het verspreiden. Langzaam, sloot de duisternis over de kamer. Langzaam werd zijn zicht vertroebeld door duisternis. Hij keek gefascineerd naar zijn duisternis. Het was zíjn duisternis. Hij had het gecreëerd. Het vergde echter veel energie. Er brak licht door zijn duisternis. De lichtstralen kwamen als barstjes in het donker. Al snel waren er overal barsten en begon de duisternis uiteen te vallen. 'Nee, niet weggaan.' fluisterde hij, maar het was tevergeefs. Het licht brak door en zijn duisternis loste op. Hij werd verblind door het licht. Toen hij weer kon zien was hij in een verlaten stad. Met zijn hand boven zijn ogen keek hij rond. Zijn halfingepakte tas stond naast hem. Alan keek met een gefronste blik in zijn tas. Hij rommelde een beetje erin. 'Oh nee. Ik heb geen onderbroeken mee,' zuchtte hij. Hij ritste zijn tas dicht en ging op zijn tas zitten, nog steeds heel erg duizelig.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld