Mellifluous schreef:
Alice keek uit het kleine, beslagen raampje van de trein, die als vogelvlucht langs de bomen raasde. Alice haar besef van tijd was totaal verdwenen, het kon zijn dat ze nu vijfenveertig minuten in de trein zat, of veel langer dan dat.
Ze dacht aan haar moeder, wie ze had moeten achterlaten, aan Blake, die twee dagen geleden overleed, en haar vader, die haar niet eens gedag was komen zeggen.
De laatste twee maanden waren zo hard gegaan, sinds dat Alice de beurs had gekregen, was haar leven een puinhoop geweest. Alice had nooit verwacht dat ze zo snel al zou vertrekken, en toen het overlijden van haar beste vriend, het was allemaal te veel geweest. Alice zag dit als een nieuwe start, een nieuw avontuur waar ze aan zou beginnen. Ze had alles achter zich moeten laten, maar misschien was dat niet eens zo heel erg geweest.
Met een kleine ruk stopte de trein, en Alice stapte uit. Misschien was het gebouw dat nu voor haar stond, wel één van de grootste geweest die ze ooit had gezien. En wanneer ze voet zette op het terrein, leken alle zorgen in één keer weg te vagen.