Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || ft Tugce.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Gelieve hier alleen te reageren als je naam Tugce is, alvast bedankt! ♥

Me: Raphael (Caesar) Althena de IIe
You: Girl + begin.

Tugce
Landelijke ster

Tugce schreef:
Aurora Catherine Rose la Guierche.

Negeer d'r outfit en omgeving maar gewoon hahaha.

Tugce
Landelijke ster

Tugce schreef:
Aurora klom voorzichtig in een boom en keek van boven naar de wagen dat langs reed. Ze moest goed oppassen, want het kon ook een val zijn. Ze waren al een tijdje opzoek naar Aurora. Ze was de beste en bekendste jager van het land, maar ze was ook een dief. Ze stal altijd van de rijken en gaf het aan armen. Daarom was ze ook wel geliefd.
Opeens begonnen de ridders naar elkaar te schreeuwen. Het ging over de boom dat hun weg blokkeerde. Aurora bekeek eerst of er wel goud in de wagen zat. Toen ze het zag, greep ze direct haar kans en klom zo snel mogelijk uit de boom. Zachtjes liep ze naar de wagen terwijl de ridders de boom weg probeerden te halen. Ze pakte al het goud dat ze pakken kon en liep weer weg. Ze was blij met wat ze vandaag weer te pakken had gekregen omdat ze wist dat ze er weer veel mensen blij mee kon maken.
Aurora volgde het paadje, dat paadje leidde naar het huisje van een oude vrouw. Haar naam was Edith. Edith had al voor Aurora gezorgd vanaf toen ze baby was. Haar ouders had ze niet gekend.
Eenmaal aangekomen bij het kleine huisjes, klopte ze op de deur. Edith opende de deur en glimlachte toen ze Aurora weer zag. Ze was altijd bang dat Aurora een keer gepakt zou worden, ze wilde ook dat Aurora hiermee ging stoppen, maar dat deed Aurora niet.
Ze trok haar modderige schoenen uit en gooide al het goud op de tafel. Edith zuchtte en schudde haar hoofd. ''Je moet er echt mee stoppen..'' Mompelde ze. ''Waarom? Ze krijgen me toch niet ze pakken.'' Antwoordde Aurora en ging op de bank zitten.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Raphael's vader was koning van een groot stuk land die hij nu al meer als 20 jaar regeerde omdat zijn vader jong stierf. Hij had alles moeten overnemen met spoed of de troon zou worden opgepakt door een vreemdeling uit het westen waardoor hij zijn koninkrijk zou verliezen en dat was een ding wat zijn vader niet zou willen.
Zodra de ridders weer bij het paleis aan kwamen en nog geen vijf minuten in de troonzaal waren hoorde Raphael zijn vader al door het paleis heen schreeuwen waardoor hij nieuwsgierig werd en hij dichter bij de troonzaal ging staan om het gesprek beter te horen. De ridders zouden de muntstukken zijn kwijt geraakt nadat ze een boom van de weg zouden hebben gesleept. Ze dagen dat toen iemand de stukken heeft gestolen.
Van woede liet de koning de ridders opsluiten tot dat ze na gedacht hadden en de koning zijn muntstukken terug zou hebben. Raphael's vader was erg geliefd op zijn gouden muntstukken en hij zou het dan ook erg gaan laten merken bij diegene die de muntstukken gestolen hadden.
Zodra de ridders de troonzaal werden uit gehaald en ze naar buiten werden geleid richting het gebouw met de kerkers die op de grond van het paleis stond, werd Raphael naar binnen geroepen. Zijn vader had hem de opdracht gegeven om de dief op te sporen en dat was precies wat hij nu ging doen...

Tugce
Landelijke ster

Tugce schreef:
Edith en Aurora discussieerden hier weer een tijdje over, zoals elke dag. Aurora raakte er altijd lichtjes geïrriteerd van, maar liet het nooit merken, ze wilde liever geen ruzie met Edith. Ze was als een moeder voor haar. Iedere dag was Aurora Edith weer dankbaar dat ze voor haar wilde zorgen.
Het begon al wat later te worden, dus begon Edith met het klaarmaken van de eekhoorns die Aurora gisteren had gevangen. Na een tijdje lagen ze op tafel. Samen begonnen ze aan het eten. ''Heerlijk, Edith.'' Zei Aurora lief om de stilte te verbreken. Edith knikte naar haar als een bedankje en ging toen verder met eten.
Na een tijdje waren ze klaar met eten. Aurora stopte al het goud dat ze net had gestolen in een grote zak en liep toen naar buiten. Ze ging op haar paard zitten en reed naar een klein dorpje dat niet zo ver lag. Toen ze er was aangekomen, begon ze uit te delen. Ze ging snel weer weg voordat er ridders zouden komen. Iedereen wist dat de koning erg veel van zijn goud hield, dus Aurora kon hier een erg zware straf voor krijgen, misschien wel de dood. Maar ze hield van wat ze deed, mensen blij maken. Daar zou ze niet zomaar mee stoppen.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Raphael liep naar de stallen waar een aantal ridders inmiddels al klaar stonden met hun paard, net zoals Raphael's paard. Het paard was zwart en had een witte bles. Raphael's moeder had hem al vroeg leren rijden voor het geval dat ooit nodig zou zijn. Zijn beste vriend hier was een ridder die net zoals altijd met hem mee ging zodra hij het paleis zou verlaten. Hij begroet hem even en naar een korte tijd besloten ze om te vertrekken. Het was niet heel erg lang geleden dat de dief had toegeslagen dus het zou niet lang duren voordat de dief zoals gewoonlijk de arme dorpen rond om hem heen een stukje rijker zou maken.
Om het paleis lag aan de achterkant bos, maar aan de voorkant een groot dorp. Ze zouden door het dorp heen rijden en hun ogen open houden ondertussen maar het was een rijk dorp omdat het bij het kasteel hoorde en wisten ze dus dat hier niks zou worden uit gegeven. Een aantal dorpen verder op zagen ze dat mensen blij over straat liepen. Ze besloten om te kijken bij een nog armer dorp en daar tijdelijk te verblijven in hoop dat de dief ooit de gestolen muntstukken kwamen uitdelen. Raphael en de andere ridders verbleven in een oude herberg waar je de paarden makkelijk kon onderbrengen. Ze hadden hun normaalste kleding aangetrokken zodat ze minder zouden opvallen in de tijd dat ze daar waren.

Tugce
Landelijke ster

Tugce schreef:
Aurora was er klaar mee om te zien dat rijke families altijd alles voor elkaar konden krijgen en dat ze altijd overleefden. De rijken keken altijd op de armen neer, het was oneerlijk. Ze vond dat de armen ook eens een mooi leven moesten hebben. Daarom was ze met het stelen begonnen, ze was de eerste persoon die voor anderen stal. Andere mensen probeerden haar na te doen, maar Aurora was de bekendste dief.
Aurora en Edith praatten nog over vele andere dingen, uren vlogen voorbij en eindelijk was het avond. Meestal kwam een vriend van Aurora in de avond met nieuwtjes. Hij vertelde wat er in het dorp over haar gezegd werd en wanneer een nieuw karretje langs zou komen. Zoals verwacht, werd er op de deur geklopt. Edith opende voorzichtig de deur en liet de vriend van Aurora binnen. Hij vertelde dat er morgen rond twee uur een nieuw karretje zou komen. Aurora bedankte hem voor zijn nieuws en hij vertrok. Het was al erg laat geworden dus besloot Aurora om maar te gaan slapen. Ze klom via de ladder naar boven en ging op haar bed van strooi liggen.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Raphael was rustig geweest en had express zijn vader een karretje met goudstukken laten sturen, dat was de beste manier om te zorgen dat ze achter de identiteit van de dief zouden komen. Het was misschien niet slim omdat ze niet wisten welk dorp als volgende aan de beurt waren om geld te krijgen, maar aangezien dit nu het armste dorpje was in omstreken was het wel de beste mogelijkheid.
Met een diepe zucht liep Raphael naar zijn paard toe en gaf het nog wat te eten voordat hij van plan was om te gaan slapen. Nadat hij weer terug in de hal was van de herberg waar de meeste ridders waren wenste hij nog iedereen een goede nacht en liep hij terug naar zijn kamer, de grootste kamer van deze herberg. Omdat het een arm dorpje was, was het wel logisch dat deze herberg niet net als ons de zachtste bedden hadden, de warmste kamers of weet ik het, maar het ging er mee door.
Nadat Raphael eindelijk in bed lag onder de dekens sloot hij zijn ogen en viel hij in slaap tot de volgende ochtend..

Tugce
Landelijke ster

Tugce schreef:
De volgende ochtend werd Aurora wakker met een heerlijke geur. Edith had weer een lekker ontbijt klaar gemaakt. Snel kleedde Aurora zich om en rende snel naar beneden. Ze had weer zin in vandaag, een kar vol goud zou langskomen en al dat goud zou ze kunnen uitdelen. Dat was het meest belangrijke en dat maakte haar altijd gelukkig.
"Goedemorgen." Zei Edith en drukte een kus op de voorhoofd. Aurora begroette haar terug en begon aan het lekkere ontbijt die Edith net had gemaakt. Aurora vertelde over wat ze vandaag zou doen. Edith vond het natuurlijk niet leuk, maar ze begon er niet over omdat ze het nu wel erg vaak had verteld en het nu wel duidelijk was. Edith zou zelf vandaag naar de markt gaan, ze hadden een aantal dingen nodig.
Aurora maakte zich klaar om weer te gaan jagen en ging toen op pad. Rond twee uur kwam er inderdaad een karretje langsrijden. Het was alleen anders dan normaal. De ridders droegen geen zwaarden en keken goed rond. Het leek net alsof ze op iemand aan het wachten waren. Aurora vertrouwde het niet en bleef stil op haar plaats staan.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Raphael werd wakker van het kleine beetje zonlicht dat zijn kamer binnen scheen en niet kort daarna werd er hard op zijn deur gebonkt. Vermoeid stond hij op en trok hij de houten deur open. "We moeten opschieten, we moeten langs het bospad staan een eind verder op waar de meeste aanvallen plaatsvonden." sprak de ridder tegen Raphael die kort daarop knikte en zich omkleedde.
Nadat iedereen klaar was verzamelde ze onder bij de paarden en gingen ze op pad. Ze trokken het bos in richting het pad waar onze koets zou rijden. Verder op het pad splitste ze op en keken ze goed om hun heen om te zien of ze wat verdachts zagen. Er zag helemaal niks verdacht uit in de bosjes, maar toen Raphael de koets zag snapte hij ook wel waarom. Zijn vader had zijn opdracht genegeerd en de ridders onbewapend op pad gestuurd. Natuurlijk zag dat er verkeerd uit. Hij wenkte dat hij en zn beste vriend moesten opsplitsen en begon met het uitkammen van het gebied.

Tugce
Landelijke ster

Tugce schreef:
Later kwam de prins tevoorschijn met zijn paard. Ook hij keek goed rond. Het was nu wel duidelijk, ze zochten iemand, Aurora. Want wie wilden ze nou anders vangen met een karretje vol goud?
De prins gaf het gebaar aan een ridder. Aurora wist niet precies wat het gebaar betekende, maar het was al wel snel duidelijk. Ze waren aan het opsplitsen, dat betekende dat Aurora zo snel mogelijk weg moest. Ze wist wel een goede verstop plek, dus daar zou ze heen gaan. Zachtjes stond ze op en rende weg. Ze hoorde iemand schreeuwen. Een ridder had haar gezien. Er was een groot afstand tussen de schreeuwende ridder en Aurora, dus misschien zou Aurora op tijd bij haar verstop plek zijn. Toen ze er eindelijk was, bedekte ze zichzelf een beetje met bladeren en hield ze een hand voor haar mond zodat ze haar niet konden horen ademen.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Raphael keek op toen hij een van zijn ridders hoorde schreeuwen. Zo snel als hij kon spoorde hij het paard aan om in de richting te galopperen waar de ridder heen wees. "Ze kan niet ver zijn en ze rende weg dus ze is nooit sneller dan ons, we moeten het gebied omcirkelen." Zei een van zijn gewapende ridders tegen Raphael. Raphael keurde het plan goed en voor dat iemand tegen kon spreken begon hij al met het herhalen van het plan. "Omcirkel het gebied!" Schreeuwde hij luid en duidelijk waardoor tientallen van de ridders opsplitsten. Het bos was groot, maar ook zij waren met veel man en de meeste waren zelfs te paard. Raphael stapte van zijn paard af en keek maar de takjes en mos plekken die aan de bovenkant er droog uitzagen. Het was een tip dat hij mee kreeg van een van zijn ridders. Door gebroken takjes en natte mosplekken ofzo kon je sneller ontdekken welke kant iemand op ging. Hij keek na de gebroken takjes op de grond, vele waren gebroken maar via de binnen kant van de tak kon je makkelijk zien of het net gebeurd was of al eerder. Raphael zuchtte en keek om zich heen. Hij hoorde stemmen van zijn ridders, maar zag er geen. "Oke, we kunnen dit op de makkelijke manier doen of op de moeilijke." Mompelde hij terwijl hij wat takjes voor zich uit gooide en met het paard in zijn hand verder liep.

Tugce
Landelijke ster

Tugce schreef:
Soms hoorde ze stemmen dichterbij komen, maar die gingen wel weer weg. Ook al zat ze op een goede verstop plek, ze kon als nog ontdekt worden. Als ze naar huis was gegaan, konden ridders haar volgen en had Edith misschien dan ook wel problemen gehad, dat wilde Aurora niet aangezien ze niks had gedaan. Edith was altijd een goed persoon, daarom bleef Aurora bij haar. Ze zorgden altijd voor elkaar en Aurora zou nooit iets doen dat haar in problemen kon krijgen.
Opeens hoorde ze iemand aankomen, het was even stil, maar daarna kwamen de voetstappen weer wat dichterbij. De persoon begon te praten. Hij gaf Aurora een keuze, maar ze bleef stil op haar plaats staan. Ze zou zich absoluut niet zomaar overgeven, dus het zou de moeilijke manier worden. Aurora probeerde zich zo klein mogelijk te maken en liep met kleine stapjes weg van haar plaats. Ze moest hier wegkomen, hij wist dat ze in de buurt was en het zou niet zo lang meer duren totdat hij haar zou vinden.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Het was doodstil en hij wist dat het nu om de moeilijke manier zou gaan. De meeste ridders waren verderop in het bos, eigenlijk was Raphael alleen gelaten terwijl de rest nog twee aan twee waren. Maar dat maakte hem niet uit, hij werkte toch al liever in z'n eentje. Voorzichtig trok hij aan het halster van het paard om het mee te krijgen om de boom heen. Toen hij om de boom heen was hield hij kort zijn adem in en luisterde goed.
Het was stil totdat hij een takje hoorde kraken, hij keek de richting op van het geluid en keek verbaasd op naar het meisje die hij verder op zag staan. Het leek of ze blaadjes in haar haar had zitten, maar dat konden ook de blaadjes van de takjes zijn. Hij bekeek haar even en toen pas viel het op dat zij de dief was waar de ridders het over gehad hebben. Zijn mond ging een beetje omlaag waardoor hij door zijn mond ademde.
Normaal had hij meteen op zijn paard gesprongen en was hij naar de dief toe gegallopeerd, maar iets in hem hield hem tegen. Vanaf de verte hoorde hij langzaam de stemmen van de ridders dichterbij komen en hij wist als hij nu niets deed dat hun het zouden doen. Voorzichtig zette hij een paar stapjes dichterbij haar. Ik wist niet zo goed wat ik nu moest doen, maar ik besloot om nu iets te gaan doen waardoor mijn vader boos zou worden.
Maar aangezien ik vind dat mijn vader ook wel guller mag zijn tegenover de dorpelingen, besloot ik om haar te laten gaan. "Blijf dichtbij het bospad, blijf uit het diepe bos. Daar zijn de meeste ridders nu." sprak hij zachtjes waarna hij weg keek om te zien of er ridders aan kwamen. Het voelde alsof hij haar moest helpen, maar hij had geen flauw idee waarom. Als zijn vader hier achter kwam dan had hij een erg groot probleem. De ridders zouden hem voor gek verklaren als ze dit wisten omdat ik een dief hielp en dat ook als prins een zware straf kon geven en dat risico wist ik...

Tugce
Landelijke ster

Tugce schreef:
Het ging heel goed, steeds er ontstond een grotere afstand tussen Aurora en de ridder. Ze kwam bijna weg en daar was ze blij mee, maar ze juichte te vroeg. Ze stond per ongeluk op een takje waardoor hij ging kraken. Aurora sloot haar ogen en begon zachtjes te vloeken. Ze werd natuurlijk onvoorzichtiger toen ze dacht dat ze bijna van hem af was. Ze draaide zich om en twee ogen waren op haar gericht. Het was geen ridder, het was de prins. Hij bleef haar even verbaasd aanstaren en liep toen naar haar toe. Aurora stond op en bekeek het gezicht van de prins, ze had hem alleen van verte gezien.
Aurora deed haar mond open om iets onbeschoft te zeggen, want ze zou toch al gestraft worden, dan zou de straf voor het beledigen van een koninklijk persoon er wel bij kunnen. Maar de prins was haar voor. Aurora keek hem even met een vragende blik aan toen ze hoorde wat hij zei. Hij hielp haar en vertelde waar ze heen moest. Aurora bedankte hem zachtjes en rende toen snel weg omdat er ridders kwamen. Ze vroeg zich eigenlijk wel af waarom hij haar hielp. Hij zou veel problemen krijgen met zijn vader, dus waarom een dief helpen?

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Raphael keek hoe het meisje weg rende en vervolgens keek hij naar de ridders die er aan kwamen. "Was dat de dief?" vroegen ze aan hem waarop hij hun vragend aan keek. "Er was hier helemaal niemand? Ik dacht dat ik iemand zag hier, maar het was niets." loog hij. De ridders en zijn beste vriend keken hem verdacht aan, maar besloten het maar zo te laten. Ergens had hij een spijtig gevoel omdat hij zijn vader zo bedroog op dit moment, maar het meisje had volkomen gelijk en zolang ik naar haar moest zoeken, zou ik niets doen. Als ze in handen valt van een ridder kan ze fluiten naar haar vrijheid, maar goed.
Zuchtend kwamen de overige ridders onze kant op. "We hebben niets kunnen vinden, ze is vast al weg." zei iemand uit de groep. Raphael knikte kort, maar zei niets. "We kijken wel bij het volgende wagentje. Misschien heeft ze nog muntstukken over van de vorige overval en deelt ze later die nog uit, maar de dief weet dat we haar zoeken dus we moeten voorzichtig zijn." sprak Raphaels beste vriend. "Kom, we gaan terug naar de herberg en kijken rond in het dorp, dat geld ook voor jullie." sprak Raphael tegen de ridders die zichzelf onder hadden gebracht bij de andere dorpen in de buurt.
Nadat Raphael en een paar ridders terug waren gekomen bij de herberg had hij besloten om het dorp te verkennen, maar dit keer zonder een van zijn ridders die erg lui waren en dus maar een dutje gingen doen. Sommige mensen herkende hem als de prins, maar de meeste die negeerde hem en deden waarmee ze dagelijks bezig waren. Raphael had dan ook zijn normaalste kleding aangetrokken en zijn haar anders gedaan om minder op te vallen. Hij deed boodschappen met de munten die hij op zak had en ging aan het rand van de dorp zitten op een handgemaakte bankje op een bergachtige veld en kon zo uitkijken over het hele dorp.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld