Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO|Only you can cure my sickness.

Account verwijderd

schreef:
Only you can cure my sickness.

Ik: June May Adams & Lucas Robert Hemmings.

Account verwijderd

schreef:

June

Zuchtend trok June haar beanie wat beter over haar hoofd terwijl ze haar tempo wat versnelde. Aangezien ze haar autosleutels niet kon vinden, had ze besloten om gewoonweg te voet te gaan. En daarbij, er stroomde waarschijnlijk nog wel een redelijke hoeveelheid alcohol samen met haar bloed door haar aders, en ze had echt niet de behoefte aan problemen met de politie. Niet weer. Misschien was het niet echt slim van haar om een nachtje door te doen, aangezien ze vandaag nog om tien uur in de ochtend een afspraak had met haar management en nog wat mensen, voor één of ander stom idee dat ze hadden. Maar het was iets geweest wat het management niet wou, daarom dat zij het juist wel deed. De afgelopen weken hadden ze al zo vaak zitten klagen dat ze 'problemen' had en dat die ervoor zorgden dat ze op een negatieve manier in de media kwamen, dus nu waren ze met het idee gekomen om haar met één of andere jongen om te laten gaan in de hoop dat ze weer 'beter' zou worden. Maar het enige waar ze ziek van werd, was hun eindeloze gezeur. Ze wreef even door haar ogen heen terwijl ze bij het gebouw waar ze moest zijn was aangekomen. Na nog een keer diep adem te halen ging ze door de schuifdeuren naar binnen en keek om zich heen. Waarschijnlijk was ze veel te vroeg, maar dat was dan tenminste één ding minder waarover ze konden zeuren bij haar.

Luke

Het was vreemd hoe Luke zo zenuwachtig kon zijn om mensen te helpen. Normaal was het iets wat hij spontaan deed, zonder er bij na te denken, maar nu was hij niet zo zeker van zijn zaak. Toen hij zijn auto uitstapte en naar de ingang van het gebouw liep, kwamen de twijfels weer in hem op. Hoe kon hij in godsnaam iemand helpen met iets waarmee hij zelf nooit te maken heeft gehad? De meisjes die Calum en hij zouden helpen hadden problemen met alcohol, roken en drugs. Alleen alcohol was iets wat Luke weleens dronk, maar nooit in de hoeveelheden die zij zo vaak naar binnen kapten. Ergens was hij bang dat hij het enkel erger zou maken, of dat hij misschien zelf ook zo ging worden. Maar, hij was hier om hen te helpen en dat ging hij dan ook proberen. Hij kon waarschijnlijk toch geen nee zeggen aangezien er al een contract was gemaakt en hun manager her er helemaal eens mee was. Publiciteit, dat leek het enige te zijn waar die man aan dacht. Wanneer hij het gebouw binnenstapte, zag hij Calum op een bank zitten en voegde hij zich al snel bij zijn beste vriend, die al even gestrest leek als hem. Hij wou hem wat vragen, maar op dat moment kwam er een bruinharig meisje binnen. Ze was één van de twee, dacht hij, en hij vroeg zich af of de andere ook gauw zou komen. Hoe zenuwachtig hij ook was, Luke was zeker benieuwd naar de meisjes.

Account verwijderd

schreef:

June

Toen June de inkom hal was binnengewandeld had ze een paar keer moeten knipperen tegen het felle licht. Het was wel duidelijk dat ze nog een kater had van de vorige nacht, maar ze had het zo goed mogelijk proberen weg te stoppen. Bij de wallen onder haar ogen had ze heel wat concealer gesmeerd, ze had haar tanden vijf keer gepoetst en tien muntjes in haar mond gepropt om de geur van alcohol te verdrijven, ze had een halfuurtje gedouchet en ze had heel wat aspirines geslikt. Op dit moment zag ze er eigenlijk nog redelijk goed uit, vond ze. Ze keek even om zich heen en zag twee jongens op één van de banken zitten. Hen begroette ze kort waarna ze zelf naar een eenpersoons fauteuil liep en erin neer plofte. Aangezien ze haar manager nog niet zag nam ze gewoon haar gsm erbij om te kijken of ze iets gemist had. De meeste berichten waren van een vriend van haar, die haar steeds berichtjes stuurde wanneer hij dronken was. Wat June zelf deed als ze dronken was wist ze niet echt, en dat liet ze liever zo. Ze nam een hand door haar haren heen terwijl ze vanuit haar ooghoek naar de twee jongens keek. Zouden zij hen moeten 'helpen'? Ze leken even oud als haar, maar wel een stuk zenuwachtiger. Alsof ze zometeen naar één of ander doktersbezoek moesten, zo leek het wel. June lette er verder niet meer op en keek naar haar nagels. Ze konden zeggen wat ze wouden van haar, maar ze konden niet zeggen dat ze niet haar best had gedaan om er verzorgd uit te zien. Op dat vlak was ze gewoon redelijk fier en ze kwam ook liever niet onverzorgd over, zeker niet op het werk waar ze zo al genoeg opmerkingen kreeg over wat ze deed. Niet veel later gingen de schuifdeuren weer open en kwam er een man binnen, die kort naar haar knikte en daarna naar de twee jongens liep. Ook duurde het niet lang voor de schuifdeuren weer openging en en er nu iemand binnenkwam die June wel herkende; haar manager. Ze was duidelijk verbaasd dat ze op tijd was voor deze afspraak en June hoopte dat Juliette snel zou komen zodat ze hier ook snel weer weg kon en haar roes kon gaan uitslapen in haar eigen bed.

Luke

Er was een grote kans dat de meiden hen zouden haten en niet naar hun gingen luisteren, daar was Luke al heel snel achter gekomen. En ook Calum leek met deze gedachten in zijn hoofd te zitten aangezien hij gespannen leek. Luke kende hem al lang genoeg om dat te kunnen zien, maar hij had het nog nooit zo erg gezien. Waarschijnlijk was hij op dit moment net als hem. Hij moest moeite doen om niet op zijn nagels te bijten, iets wat hij al jaren niet meer deed, maar de stress werd hem echt bijna te veel. Gelukkig kwam al gauw hun manager binnen, iets wat hem op de één of andere manier wat rustiger maakte. Ze werkten gewoon al zo lang samen en de man had iets vertrouwelijk, wat ervoor zorgde dat Luke zijn gedachten wat minder van de hak op de tak sprongen en wat meer geordend werden. Zo zette hij op een rijtje wat er mis kon gaan, maar ook wat er goed kon gaan. Ze konden hen haten, of ze konden vrienden worden. De meisjes zouden nog lang 'verslaafd' blijven, of ze zouden meewerken en al snel genoeg hebben van de alcohol, sigaretten en drugs. En als laatste de media, die kon hen goed of slecht beschrijven. Want ook al dacht hun manager dat het hen op een positieve manier in de media zou laten komen, het kon heel anders uitlopen. Wat als hun fans de meiden niet mochten? Wat als ze het gevoel hadden dat het gevaarlijk was voor hen? Daar kwam de stress weer en Luke wist dat die niet snel zou verdwijnen. Hij hoopte dat het andere meisje ook snel kwam zodat hij misschien hun karakter wat kon leren kennen. Hij had nog altijd de hoop dat ze meevoelen, dat er achter hun stoere gedrag een klein hartje zat. Luke keek even naar de vrouw die achter hun manager was binnengekomen en zag dat ze zachtjes met het ene meisje aan het praten was. Waarschijnlijk was het haar manager, dacht hij, dat vond hij toch het meest logische. Hij ging even met zijn hand door zijn blonde haren heen en keek weer naar Calum, naar wie hij zwakjes glimlachte.

Account verwijderd

schreef:

June

Ondanks dat ze vaak mensen op haar liet wachten, haatte June het als ze zelf op iets of iemand moest wachten. Dit was zo'n geval. Ze was opgestaan uit de zetel waar ze in zat en was naar Juliette's manager toegegaan. "Hee, doe rustig, je kent Juliette toch. Waarschijnlijk zit ze nog gewoon een joint te roken," zei ze en wenste dat zijzelf ook wat kon roken. "Maar als het nog lang gaat duren dan ga ik even buiten staan ro-," ging ze verder maar kon haar zin niet afmaken door haar manager die wat riep. "Nee dat doe je niet!" Verveeld rolde June met haar ogen. Die vrouw zou beter ook eens iets roken, dan werd ze misschien wat relaxter in plaats van altijd zo gestrest te zijn om niets. Terwijl een vermoeide zucht over haar lippen rolde, liep ze naar een drankautomaat waar ze een blikje ice tea uithaalde. Door de veel te grote hoeveelheid alcohol die ze de vorige dag had gedronken was haar mond nu veel te droog. Ze trok het blikje open en nam er een grote slok van. "Frisdrank in de ochtend?" hoorde ze haar manager vragen en zuchtte weer even. "Oh sorry, had je liever dat ik wat alcohol dronk, dat wil ik wel doen hoor," antwoordde ze terug en keek de vrouw strak aan. Haar eindeloze gezeur irriteerde haar mateloos, dus hoopte ze uit de grond van haar hart dat Juliette zou komen, want nu bleef ze maar praten. "Weer een zware nacht gehad zo te zien?" Als ze niet haar manager was geweest, had June echt zin gehad om haar te slaan. "Eigenlijk niet, het was heel leuk zelfs. Ik voelde me zo vrij, alsof ik kon vliegen," grijnsde ze waarna ze zich weer omdraaide en naar de zetel terugliep. Zo de hele tijd staan was niets voor haar, toch niet als ze zo op haar benen wankelde. Je kon het nog een wonder noemen dat ze hier was geraakt zonder dat ze over haar eigen voeten was gestruikeld. Ze was dan wel deze ochtend uit haar bed gerold... Dat liet ze toch maar even achterwege. Ze keek even op haar mobiel en grijnsde toen ze zag dat er vanavond weer een feest zou zijn.

Luke

Hoe lang kon het duren om naar hier te komen? Des te langer het meisje wegbleef, des te meer stress Luke kreeg. Wie weet wat er was gebeurd? Misschien had ze wel één of ander feest gehad en was ze daar nu nog altijd. Of er was iets vele erger gebeurd. Hij beet even op zijn lip en stond op, om zich bij de rest te voegen. Zowat iedereen stond in de gang, en het gesprek leek over het meisje te gaan. Toen hij het andere meisje wat hoorde zeggen over ene Juliette, en ook het woord 'joint' viel, kon hij wel neervallen. Hij had nog nooit een joint aangeraakt, laat staan dat hij dat van plan was. Het was gewoon niet zijn principe en zijn moeder zou hem hoogstwaarschijnlijk vermoorden wanneer hij het toch deed. Maar nu moest hij dus omgaan met iemand die het waarschijnlijk vaak genoeg gebruikte. Weer werd hij bang dat hij er zelf mee in aanraking zou komen. Echter zou hij er alles aan doen om dat te voorkomen. Luke haalde een hand door zijn haar heen en keek naar de manager van het meisje. Die leek helemaal te flippen en hij wist dat hij er hoogstwaarschijnlijk ook zo uit ging zien als het meisje niet snel zou komen. Waarom konden ze eigenlijk al niet gewoon het contract tekenen? Een kribbeltje zetten en wegwezen. "Hebben jullie eigenlijk al een beetje ingepakt?" hoorde hij hun manager opeens vragen en fronste. "Ingepakt?" herhaalde hij en keek naar Calum, om te zien of die er wel wat van snapte. "Ja, jullie spullen. Jullie gaan toch niet met lege handen?" Oké, nu snapte hij het echt niet meer. "Waar gaan we dan naartoe?" vroeg hij verder en keek de man niet begrijpend aan.

Account verwijderd

schreef:

Luke

Luke was het hele gesprek aandachtig aan het volgen wanneer hij Calum hoorde. "Ik hoop eerder dat jij haar moet helpen, want ik zou volgens mij iets krijgen als ik langer dan een uur bij die Juliette moet zijn, en dat zegt al veel aangezien ik haar niet eens heb gezien, laat staan dat ik haar echt ken," zei hij op een fluistertoon tegen hem en zuchtte diep bij de gedachte alleen al dat hij haar moest helpen. Het andere meisje was tenminste op tijd, ook al leek ze voor de rest ook niet echt een rolmodel. Het was duidelijk te zien dat ze last had van een kater, iets wat ze volgens hem bijna elke dag wel zou hebben. Nee, Luke was echt geen snob die alles goed deed, maar zij gingen er wel een beetje over vond hij. Ook Calum leek niet veel van hun manager's vraag te snappen, maar toen hij het duidelijker uitlegde gingen zijn ogen wijd open staan. "Huh, wat? Maar, huh?" stamelde hij en keek hem ongelovig aan. Nu ging het toch wel iets te ver. Hij wou ze heus wel helpen, maar bij één van hen intrekken. Wie weet hoe hun appartement eruit zag. Lege drank flessen, sigaretten en joints op de grond, compleet onverzorgde kamers. Luke kreeg al iets bij de gedachte alleen al. "Geen maar, jullie gaan het doen," zei hun manager. Luke wou nog wat terug zeggen maar net op het moment dat hij zijn mond opende kwam er iemand binnengelopen. Zonder zich om te draaien wist hij al wie het was, aangezien de man van daarnet nu op Juliette begon te roepen dat ze veel te laat was en van die dingen. Hij vroeg zich af hoe hun managers het uithielden met die twee. "Oké, nu iedereen er is zullen we het contract maar tekenen zeker?" hoorde hij hun manager zeggen waarbij hij moeite moest doen om geen zucht over zijn lippen te laten rollen. Hij zag er verschrikkelijk tegenop, maar wist dat hij onmogelijk nee kon zeggen en weggaan.

June

Ondanks dat ze op haar gsm bezig was, had June nog alle gesprekken kunnen horen. Zo hoorde ze ook het gesprek tussen de twee jongens en hun manager. Ze hadden het over iets met inpakken, maar toen ze hoorde wat ze ermee bedoelden veerde ze recht en liep naar hen toe. "Oh nee, er is geen enkele kans dat één van die twee bij mij in huis komt wonen! Over mijn lijk," zei ze en keek naar de jongens. Het was al erg genoeg dat ze haar de les zouden spellen over haar levensstijl, maar dat één van hen dag en nacht bij haar in de buurt zou zijn, zoiets overleefde ze gewoonweg niet. "Toch zal het moeten June," hoorde ze haar manager zeggen en zuchtte. "Maar ik heb geen logeerkamer, dus gaat dat niet," loog ze. "June, ik weet dat je een logeerkamer hebt," zuchtte haar manager en keek haar aan. "Ugh," gefrustreerd liep ze weer naar de zetel en plofte neer. Als er iemand van de twee bij haar ging wonen voor een tijdje, kon die erop rekenen dat ze het hem alles behalve gemakkelijk ging maken. Hij ging echt afzien. Misschien kon ze hem proberen te overtuigen om ook een sigaret te roken, of een joint. Dat zou wel grappig zijn. Met een grijns op haar gezicht keek June op en zag dat Juliette binnenkwam. Zij was één van de weinigen hier, eigenlijk de enige, met wie ze het wel goed kon vinden. Dat was omdat ze ook niet preuts was en haar manager ook tegenspraak, dat waardeerde June wel. Nadat haar manager helemaal was uitgeraasd, en de manager van de jongens had voorgesteld om de contracten te tekenen stond June op en liep naar de rest toe. "Dus, wie laten we met wie omgaan?" hoorde ze haar manager vragen en zuchtte weer even. Ze wou het liefste nu gewoon de deur uitstappen, maar ze wist ook dat zoiets er niet in zat op dit moment. Maar zoals ze daarnet al dacht, misschien kon het nog grappig worden. Ze zou sowieso niet stoppen met wat ze deed, gewoon omdat één van de jongens bij haar was. Waarschijnlijk konden ze haar niet eens de baas.

Account verwijderd

schreef:

June

Met een diepe zucht stapte June de douchecabine uit en nam een handdoek die ze om haar lichaam heen wikkelde. Aangezien het vandaag de dag was dat Calum bij haar zou intrekken, had ze gisteren een feest gehouden met haar vrienden. De vorige nacht- of beter gezegd deze ochtend- was ze helemaal dronken thuisgekomen en zich in haar bed karen vallen. Vijf uurtjes had ze geslapen, meer niet. Waarschijnlijk zou hij al snel komen, maar June zelf had geen haast. Daarom deed ze haar lichtblauwe kamerjas aan en liep ze naar de keuken, waar ze een joint uit één van de lades haalde. Die stak ze op, in de hoop om wat gekalmeerd te worden. Ze had absoluut geen zin in het feit dat Calum bij haar kwam wonen en wou dit alles vergeten. Hij zou sowieso zitten klagen wanneer ze een sigaret of joint opstak in huis, misschien zou hij ze zelfs weggooien. Dat moest hij toch niet gaan riskeren hoor. Ze zuchtte en keek haar huis rond. Haar manager had de poetsvrouw laten langskomen zag ze, want het huis zag er veel te netjes uit. Al de drankfkessen en sigaretten waren weg, de kussens en dekens waren gewassen. Zelfs de afwas was gedaan. June vond het verschrikkelijk dat het zo proper was. Ze zuchtte diep en drukte de joint uit, die ze gewoon op het aanrecht liet liggen. Daarna liep ze naar haar woonkamer en zette de tv op één of ander muziekkanaal, aangezien ze nooit echt naar gewone programma's keek. Tenzij sommige detective reeksen, die volgde ze wel.

Luke

Zuchtend parkeerde Luke zijn auto waarna hij naar zijn kofferbak liep om er zijn koffer en rugzak uit te halen. Echt veel had hij niet bij, hij kon nog altijd naar zijn eigen huis rijden om er iets te gaan halen wanneer het nodig was. Hij had vannacht amper geslapen, zijn gedachten waren de hele tijd bij Juliette geweest, maar niet op een positieve manier. De jongeman had nog nooit ergens zo weinig zin in gehad als dat hij hierin had. Normaal had hun manager goede ideeën, maar deze keer dus niet. Ook benijdde hij Ashton en Michael dat zij de meiden niet moest helpen, zij zaten nu waarschijnlijk lekker thuis in hun eigen sofa. Een zucht rolde weer over zijn lippen heen toen hij met zijn rugzak en koffer naar de voordeur van het huis liep. Dat hij dan ook nog eens bij Juliette's moest gaan wonen, dat was toch het toppunt. June was zeker zo erg hoor, maar het leek alsof Juliette gewoon haar gedachten zij, iets wat bij Luke op de verkeerde plaats kon vallen. Hij was opzich niet bang om wat terug te zeggen, zeker niet als ze hem irriteerde. Hij had zo het gevoel dat het niet goed ging komen, maar misschien mocht hij wel snel weg wanneer ze ruzie hadden ofzo? Nee, waarschijnlijk niet. En hij zou het beter ook niet gaan proberen. Zuchtend zocht hij naar de deurbel en drukte er een paar keer op. Misschien was ze nog aan het slapen, of was ze niet eens thuis.

Sorry als het wat kort is.

Account verwijderd

schreef:
June
Toen June geklop op de deur hoorde verliet een diepe zucht haar mond en stond ze langzaam op, terwijl ze zich voorbereidde op de meest verschrikkelijke weken van haar leven. Als hij het weken ging volhouden tenminste. Het zou haar eerlijk gezegd al verbazen als hij het één week zou volhouden zonder dat hij zelf wat drank nodig had. Toch was ze wel blij dat het Calum was en niet Luke. Hij zag er met zijn tatoeages nog net iets losser uit dan die andere, hopelijk was hij dat ook. Eerst deed ze haar kamerjas beter dicht, zodat die niet open zou vallen, waarna ze op een rustig tempo naar haar voordeur wandelde en deed die open. "De bel hangt rechts van boven in de hoek," mompelde ze en haalde een hand door haar nog wat natte haren heen. "Kom binnen, zou ik zeggen." Ze deed de voordeur wat beter open zodat hij binnen kon, waarna ze zonder nog wat te zeggen naar haar kamer liep. Daar deed ze haar kamerjas uit en trok ze boven haar ondergoed een shortje en bloesje aan. Het was hier immers veel te warm voor een lange broek, vond ze. Haar bruine haren deed ze in een hoge knot, waarna ze weer terugliep naar Calum. "Oké, de belangrijkste regel: kom niet in mijn kamer. Wat er ook gebeurt, zelfs als er brand is kom je niet in mijn kamer. Begrepen?" zei ze en keek hem kort aan. Echt niemand mocht ooit in haar kamer komen, sommigen probeerden het wel eens maar daar hadden ze al snel spijt van. June besefte dat ze nog niet gegeten had, dus liep ze weer naar de keuken waar ze uit de koelkast wat bakboter en eitjes haalde. Daarna nam ze een pan en zette die op het vuur, waarna ze even achterom keek om te zien of Calum haar al gevolgd was of dat hij nog steeds in de hal stond.

Luke
Wanneer de deur openging werd hij al meteen begroet door een wolkje rook dat vast en zeker expres in zijn gezicht werd geblazen. Wauw, ze irriteerde hem nu al mateloos. Dat ze haar longen wou kapotmaken door re roken, dat was dom maar het was haar keus, maar dat ze die vieze rook in zijn gezicht ging blazen, dat ging hem net iets te ver. "Eindelijk? Ik ben tenminste niet twintig minuten te laat voor een afspraak," mompelde hij met een zucht, maar zette al snel een lach op. Die lach was vooral om haar te irriteren, want echt vrolijk was hij nu ook weer niet. Hij wist wel dat hij dit al positief moest bekijken, zoals Calum het probeerde, maar dat was moeilijker gezegd dan gedaan. Gelukkig waren er nog mensen die hen zouden helpen, want deze meid zou Luke echt niet in zijn eentje kunnen helpen met afkicken, daar was hij nu al honderd procent zeker van. Al snel werd hij weer alleen gelaten met de boodschap dat hij de deur moest dichtdoen. Met een diepe zucht ging Luke het huis binnen, erop lettend dat hij niet op één of andere glasscherf of gebroken fles ging staan. Het zou al een wonder zijn als hij haar wat manieren kon aanleren, of dat dit huis schoon geraakte. Arme poetsvrouw. Hij besloot om zijn koffer en rugzak in de hal te laten staan, aangezien hij geen idee had waar de logeerkamer was. Luke liep de richting uit waar Juliette naartoe was gegaan, en zag haar op het aanrecht zitten, met een sigaret in haar mond. Hij liep naar haar toe en haalde de sigaret tussen haar lippen uit waarna hij die uitdrukte in de asbak. Daar was hij tenminste al vanaf.

Account verwijderd

schreef:
June
Misschien viel Calum toch nog een beetje mee. Ze was tenminste nog niet geïrriteerd geraakt door hem en ze had nog geen zin om hem een klap te verkopen, dus dat viel toch al goed mee. Hij had dan ook geluk dat ze niet zoals Juliette waren, zij zei wat ze dacht, June daarintegen hield haar gedachten eerder voor zichzelf. Maar die gedachten waren al wel even grof of kwetsend als de woorden van Juliette, het was gewoon het feit dat June die niet hardop uitsprak wat haar iets rustiger maakte. Echter kon ze wel erg venijnig uit de hoek komen als het moest volgens haar, maar hopelijk voor Calum zou zoiets niet snel gebeuren. Zeker niet nu hij nog redelijk gehoorzaamde en haar privacy respecteerde. June deed wat boter in de pan waarna ze zich naar de woonkamer liep. Daar zette ze de tv wat harder zodat ze de muziek ook in de keuken nog zou horen. "Hoe lang denk jij dat die vriend van jou het gaat uithouden met Juliette?" vroeg ze terwijl ze weer naar de keuken liep. "Volgens mij duurt het een dag en die twee hebben al knallende ruzie," Ze lachte even en zag dat de boter al genoeg gesmolten was. "Heb jij al gegeten?" vroeg ze terwijl ze een eitje nam en de dooier in de pan deed. Dit herhaalde ze met nog drie eitjes en deed daarna een deksel op de pan. June kon wel koken hoor, ze deed het ook vaak genoeg. Zachtjes neuriede ze mee op de muziek terwijl ze wat brood nam en die in soldaatjes sneed. Het was een oude gewoonte en die leerde ze niet snel af, dat zou Calum wel gaan merken.

Luke
Tegen de avond zouden ze al ruzie hebben, zo voorspelde Luke het. Hij was vastberaden om haar van die verslaving af te helpen en zij was vastberaden om die verslaving te houden. Ze konden geen ergere tegenpolen zijn. Weer benijdde hij Ashton en Michael, één van die twee zou beter in zijn plaats staan nu. Oké, normaal kon Luke erg rustig blijven, maar nu? Juliette maakte hem gek, niet op een positieve manier weliswaar, en hij was hier nog maar een paar minuten. "Oh waarom niet?" vroeg hij met diezelfde lach op zijn gezicht. Hij wist dat hij haar moest helpen, maar hij kon haar toch wel even irriteren. Misschien zou ze dan uiteindelijk uit wanhoop wel gaan meewerken. Oké, nee, het zou hem erg verbazen als ze naar hem ging luisteren, dus hield hij zijn verwachtingen ook een beetje reëel. Zuchtend schudde hij zijn hoofd, als ze hem steeds commandant ging noemen liep hij hier deze avond alweer de deur uit hoor. Luke luisterde naar wat ze vertelde en knikte. Hij vroeg zich wel af hoe de logeerkamer eruit zou zien. Haar kennende was het waarschijnlijk extra smerig gemaakt, speciaal voor hem. Kort rolde hij met zijn ogen waarna hij zijn koffer en rugzak pakte en de trap opliep naar de kamer waarvan ze had gezegd dat het de logeerkamer was. Tot zijn verbazing was die nog redelijk proper, maar hij moest echt wel een raam openzetten tegen de vreselijke stank van sigaretten, alcohol en waarschijnlijk ook drugs.

Account verwijderd

schreef:
June
Gelukkig kon Calum nog normaal doen tegen haar en zat hij haar niet op de vingers te tikken voor elk pietluttig ding dat ze fout deed. Ze lachte even om wat hij over Luke en Juliette zei en knikte. "Volgens mij is dat Juliette haar doel, Luke het huis uit jagen, niet dat hij het erg zal vinden waarschijnlijk," zei ze terwijl ze een bordje uit de kast nam. "Het zou me echt niks verbazen als ze nu al ruzie hebben," voegde ze er nog bij toe. Juliette was zegmaar erg licht ontvlambaar, zeker als je aan haar sigaretten, alcohol of drugs kwam. Zoiets deed je gewoonweg niet. June knikte toen hij zei dat hij al gegeten had en draaide het vuur uit, waarna ze de eitjes op het bordje legde en op het aanrecht ging zitten met het bordje op haar schoot. "Dankje. Ohja, zolang je niet in mijn kamer komt ben je bij mij veilig, tenzij je echt het bloed onder mijn nagels uit gaat halen, dan kan ik niks beloven," zei ze en lachte de jongen toe, waarna ze wat brood in het eitje sopte. Het was maar beter om hem te waarschuwen, zeker? Niet dat hij het hier echt verschrikkelijk zou hebben. "Had je geen koffers mee ofzo?" vroeg ze opeens en keek hem vragend aan. Hij had geen koffers in zijn hand gehad toen hij hier aankwam, tenzij ze echt heel erg slecht had gekeken. Dat kon natuurlijk altijd aangezien ze nog wat slaperig was. Het was dan ook niet haar gewoonte om zo vroeg op te staan. Toen ze een geluidje van een gsm hoorde hoorde keek ze even naar Calum. "Om hoeveel wedden we dat het Luke is?"

Luke
In de tijd dat hij in zijn voorlopig nieuwe kamer was, had Luke zijn gsm boven gehaald en een bericht naar Calum gestuurd. 'Ik vind het hier nu al vreselijk. Hoe is het bij jou?' Luke had niet gelogen; hij vond het hier echt vreselijk. Opzich was het huis wel mooi, alleen het afval dat er lag maakte het minder fraai. En nu hij erover nadacht was Juliette best een mooi meisje, spijtig van haar karakter. Maar misschien was zijn aanpak ook niet zo slim geweest. Luke besloot om wat aardiger te gaan doen tegen haar, alleen niet te aangezien dat gewoon erg nep overkwam en Juliette leek niet de persoon die graag fake mensen in haar huis had. Hijzelf immers ook niet. Haar woorden van daarnet had hij gewoon genegeerd, het leek hem niet zo verstandig om erop in te gaan. Zoiets zou alleen maar voor ruzies zorgen, dat kon hij beter vermijden zolang hij onder haar dak woonde. Met een zucht stak hij zijn gsm weer weg en liep hij naar beneden, waar hij de televisie hoorde. Luke keek even naar Juliette, die in de zetel zat, maar bleef zelf recht staan. Hij voelde zich hier gewoonweg niet thuis en had dan ook niet de neiging of zelfs maar het idee om bij haar in de zetel te gaan zitten. Hij wist niet eens of ze dat wel zou appreciëren.

Account verwijderd

schreef:
June
"Dat was toch een grapje hé? Zoja, dan was het best grappig maar anders zou het wel gemeen zijn om over een vriend van je te zeggen, "zei ze en keek hem vragend aan. Ze had niet zo goed begrepen of het een grapje was van hem, misschien was de jongeman wel echt vreselijk om mee samen te wonen, dan zou Juliette wel pech hebben maar zij daarintegen geluk dat ze met Calum opgezadeld zat. Wel, opgezadeld zou ze het niet noemen, een echt passende beschrijving vond ze immers ook niet direct. Ze knikte naar hem en at ondertussen rustig verder. De vorige avond had ze niet gegeten, dus deed het nu deugd om iets in haar maag te hebben. "Dat is goed, ik zal ook mijn best doen om jou niet te irriteren, hoewel ik waarschijnlijk niet altijd even goed ga meewerken," zei ze en keek hem aan. Als zijn ideeën haar niet aanstonds zou ze dat heus wel zeggen, ze zei haar gedachten ook weleens hardop hoor. Toen hij dat zei glimlachte ze terug naar hem. Terwijl ze haar eitjes verder op at luisterde ze naar wat hij zei over zijn koffers en knikte. Toen ze alles op had zette ze het bordje in het afwasmachine en keek naar Calum. "Dus, Hood, jij zat toch in een band, hé?" vroeg ze, ook al wist June goed genoeg dat hij in een band zat. Het was gewoon om een gespreksonderwerp te hebben, aangezien ze al even niets meer tegen hem had gezegd.

Luke
Lipbijtend luisterde Luke naar wat ze zei en schudde zijn hoofd. "Als je dat doet verpest je niet alleen mijn carrière maar ook die van de rest van onze band, zoiets zou gewoonweg laag zijn van jou en daar moet je, je echt niet trots om voelen," zei hij en keek haar aan. Zoiets zou ze toch niet echt doen hé? Zo erg kon ze toch niet zijn, maar misschien moest hij toch geen ruzie met haar gaan zoeken. Hij moest gewoon één of andere manier vinden zodat ze zou meewerken. "En daarbij zal het voor jou ook niet veel positieve invloed hebben op jouw carrière," voegde hij er nog bij toe, niet dat het haar waarschijnlijk veel kon schelen. Hij was al tamelijk verbaasd dat ze nog een carrière had. "Als ik nu eens normaal doe tegen jou, en niet ga zitten zeuren om vanalles en nog wat. Ga jij dan niet doen wat je daarnet zei?" vroeg hij en keek haar aan, hopend dat ze hiermee instemde. Hij wou zijn en de jongens hun carrière niet laten verpesten door haar.

Account verwijderd

schreef:
June
Rustig luisterde ze naar wat Calum vertelde over Luke en knikte langzaam. Calum leek haar inderdaad niet het type dat zo'n dingen vertelde over zijn vrienden, zoiets zei je niet, dat was waar. Zelfs June vertelde nooit iets slecht over haar vrienden, nja, misschien flopte ze er wel eens wat uit wanneer ze dronken was maar daar had ze om eerlijk te zijn geen idee van wat ze dan allemaal vertelde. Hoogstwaarschijnlijk gewoon veel te veel onzin. Ze keek op naar hem en glimlachte klein. "Ik waardeer je eerlijkheid wel, liever iemand die eerlijk is dan iemand die zit te slijmen ofzo," zei ze tegen hem en haalde een hand door haar bruine haren heen. "Volgens mij kun je maar beter niet op me flippen want dan sta je hier zo weer buiten," plaagden ze hem terug, hoewel er wel iets van waarheid in zat. "Sorry trouwens dat je hier bent, je had vast wel wat beters kunnen doen dan met een verslaafde opgescheept te zitten," zei ze met een lachje. Echter was die lach humorloos en stond haar gezicht ook triester dan daarnet. "Je logeerkamer is trouwens de trap op, en dan de deur waar 'logeerkamer' op staat. Doe alsof je thuis bent," mompelde ze waarna ze naar de achterdeur liep die uitkwam in haar tuin. June liep naar de patio en ging er zitten, waarna ze een sigaret opstak terwijl ze wat voor zich uit staarde.

Luke
Rustig haalde hij een hand door zijn haar heen en zuchtte zacht toen hij haar hoorde. Fijn, nu werd hij ook al een slechterik genoemd. Wat had hij haar eigenlijk misdaan dat ze zo'n hekel aan hem had? Het was niet alsof Luke hier zelf voor had gekozen, hij had ook wel wat anders kunnen doen met zijn vrije tijd dan hier te zitten. Met haar, dan nog wel. Hij dwong zichzelf een beetje positief te blijven. Misschien, dat wanneer ze allebei normaal deden, dat ze wel vrienden konden worden. Nieuwe vrienden waren altijd leuk, toch? Echter miste hij zijn andere vrienden al een beetje, Juliette speelde hoogstwaarschijnlijk geen fifa of dergelijke. Luke keek naar haar toen ze begon over haar carrière en fronste. Als ze er niets om gaf, hoe was ze dan ooit een zangeres geworden. Toen moest ze toch nog niet bezig zijn geweest met alcohol en drugs. Ook vroeg hij zich af hoe ze ooit aan een manager was geraakt, en hoe de man het volhield met haar. "Ik zal echt niet de hele tijd zeuren hoor, dan hebben we tegen de avond al ruzie waarschijnlijk," zei hij en keek haar kort aan.

Account verwijderd

schreef:

June

"Je hebt het sowieso snel door als iemand overdreven aardig gaat doen en alles complimenteren. Het is gewoon heel fake," knikte ze en keek even naar Calum. Ze wist nog altijd niet precies hoe oud hij was, maar ze zou het nu ook niet meteen gaan vragen, het zou ooit weleens ter sprake komen. Het zou maar vreemd overkomen als ze hem nu al meteen een hele reeks vragen zou gaan stellen. "Slijmbal," plaagde ze toen hij dat zei waarna ze haar hoofd schudde. "Nee hoor, jij valt eigenlijk ook beter mee dan dat ik had verwacht, ik dacht dat je de hele tijd zou zitten zeuren ofzo maar dat valt goed mee," zei ze en glimlachte naar hem. Calum viel inderdaad beter mee dan verwacht, en ze had haar plan om hem verschrikkelijk te irriteren ook al lang laten vallen. June had even op de patio gezeten, maar uiteindelijk toch haar sigaret uitgedrukt in de asbak die er stond en was daarna weer naar binnen gegaan. "Jij hebt veel spullen bij," merkte ze op en nam een paar spullen van hem over, zodat hij niet alles moest dragen. Hij was immers de gast, toch? Het maakte haar sowieso niet zoveel uit of ze nu hielp dragen of niet, en ze had toch even niets anders te doen dus kon ze maar even goed een handje uitsteken.

Luke
Luke knikte naar Juliette, hij zou maar gewoon zijn mond houden zodat zij ook normaal zou doen en ze geen ruzie kregen. Dat was immers iets waar hij totaal geen zin in had, ruzie, en zeker niet met haar. Ze was nu niet het type dat zich rustig zou houden in een ruzie, en ondanks dat ze een meisje was leek ze hem nog best sterk. Niet dat hij haar niet aankon, hij ging het gewoon niet uitproberen. Daarbij zouden hun managers ook niet blij zijn als bleek dat de twee ruzie hadden. Nee, Luke zou het maar niet riskeren. Hij keek op toen hij haar hoorde en schudde zijn hoofd. "Nee, dankje," zei hij en glimlachte even naar haar. Misschien moest hij gewoon eerst aardig tegen haar doen en daarna pas over haar 'probleem' beginnen. Hij lachte kort om wat ze zei over het feit dat hij daar maar rechtsgrond en keek even naar hoe ze in de keuken verdween, waarna hij uiteindelijk toch maar ging zitten. Die bank zat comfortabeler dan hij dacht. Eigenlijk was heel dit huis anders dan hij had verwacht van Juliette, alleen het afval dat er lag niet. Hij keek even op zijn gsm om te zien of Calum al wat terug had gestuurd, dat was echter niet het geval.

Account verwijderd

schreef:

June

"Graag gedaan, "zei ze en glimlachte naar hem waarna ze de trap op liep. "Volgens mij is 'heel mijn leven' redelijk drastisch uitgedrukt, het is niet zo dat je hier heel je leven gaat wonen, hooguit een paar maanden," zei ze en keek even over haar schouder heen om hem kort aan te kijken. En als hij te lang bleef zou ze wel doen alsof ze geen alcohol, sigaretten of drugs meer gebruikte zodat hij weg kon. Niet dat ze het nu erg vond dat hij hier was, dan zat ze tenminste niet meer zo alleen. Eenmaal boven zette ze zijn tas neer en leunde tegen de deurpost aan. June lachte even toen jij zei wat Luke naar hem had gestuurd. Als ze nu iets naar Juliette zou sturen was ze zeker dat ook zij ging sturen dat ze het vreselijk vond, misschien moest ze dat maar eens doen. Terwijl Calum wat terugstuurde naar Luke nam zij ook haar gsm en stuurde een berichtje naar Juliette om te vragen hoe het bij haar ging. Daarna stak ze haar gsm weer weg en liep Calum's nieuwe kamer uit. Hij wou misschien wel even wat privacy ofzo, ze waren immers al de hele tijd bij elkaar in de buurt geweest sinds hij hier aankwam. Nu had June ook even wat tijd voor zichzelf.

Luke
Luke keek op toen hij Juliette hoorde en keek haar even vragend aan, totdat hij snapte wat ze bedoelde. "Hm, opzich is het wel een nieuwe ervaring, maar eigenlijk gewoon omdat ik nu eenmaal niet echt een keus had, niet grof bedoeld hoor. Ik ken gewoon niets van drugs of sigaretten, alcohol drink ik natuurlijk weleens maar niet in grote mate. Ik weet eigenlijk niet hoe ik je kan helpen," gaf hij toe en keek haar aan. Het was helemaal eerlijk wat hij net had gezegd, de jongeman had echt geen flauw idee hoe hij haar zou kunnen helpen hiermee. Maar zo verslaafd leek ze hem nog niet, afgezien van toen hij hier aankwam had ze maar 1 sigaret gerookt, en nu dronk ze zelfs water. Misschien overdreven haar manager toch wel wat. Ze was heus geen extreem verslaafde die elk moment een overdosis kon nemen. Luke voelde zijn gsm trillen in zijn broekzak, maar negeerde het. Hij was nu in een gesprek met Juliette en het zou enorm onbeleefd zijn om dan gewoon even op zijn gsm bezig te zijn. "Is goed," knikte hij toen ze zei dat ze zometeen even ging douchen. Ze moest maar doen wat ze wou, het was immers haar huis.

Account verwijderd

schreef:
June
Ze lachte even naar Calum toen hij zich verbeterde en haalde een hand door haar haren heen. "Hm, snap ik wel," zei ze toen hij over Luke begon, " Die twee zullen in het begin waarschijnlijk botsen, maar als ze allebei normaal doen valt het normaal gezien wel mee, denk ik," ging ze verder en dacht er even over na. Als ze beiden zeiden wat ze dachten, ging het hoe dan ook botsen, maar misschien zouden ze het ook wel goed met elkaar vinden. June wist het niet, maar echt veel kon het haar ook niet schelen. Toen ze Calum alleen had gelaten liep ze weer naar beneden en plofte er in. Ze keek even naar wat er op de tv was, maar zette die uiteindelijk gewoon af. Er was niks goed op te zien, alleen maar van die overdreven programma's, waar veel te veel drama in zat en die overigens nogeens slecht geacteerd waren. Eigenlijk keek ze nooit tv, behalve sport, het nieuws of muziekprogramma's. Maar aangezien er nu geen enkele van die drie op was besloot ze om maar weer naar buiten te gaan, het was immers goed weer.

Luke
Hij keek even naar Juliette en knikte, zelf snapte hij het ook niet helemaal. "Inderdaad, ze hebben nu wel mensen die ons ermee helpen, maar waarom zijn wij er dan nog als die mensen jullie ook gewoon kunnen helpen. En we zouden ook gewoon iets voor het goede doel kunnen doen, zoals een benefietconcert, dat levert pas goede commentaar in de media op," zei hij en keek haar even aan. Een benefietconcert leek hem eigenlijk wel leuk om te doen en je kon er heel veel mensen mee helpen. Waarom deden ze niet zoiets? Misschien kon hij dat eens voorstellen aan hun manager, wanneer hij hier weg was. Echter was het hier niet meer zo slecht als hij dacht, hij kon eindelijk eens normaal praten met Juliette, en dat gesprek viel goed mee. Haar kijk op de dingen was interessant, ze was niet standaard en had een eigen mening. Die kon Luke wel waarderen, zolang het niet tegen hem was.

Account verwijderd

schreef:
June
Rustig had ze op de bank gezeten, naar het zwarte scherm van de tv starend toen Calum binnenkwam. Ze keek op en haalde haar schouders op. "Geen idee, ik moet eerst nog zien of ik iets in huis heb. Tenzij je pizza goed vindt?" Ze keek hem vragend aan en glimlachte even om wat hij zei. "Voor mij maakt het niet uit om samen te eten, steeds maar alleen eten is ook niet echt wat je gezellig kan noemen," zei ze en glimlachte naar hem. Ergens was ze wel blij dat ze hier niet alleen zat, opzich was June wel iemand die graag onder de mensen zat en in dit grote huis alleen zijn was wel een heel contrast. Ze had wel een huisdier, een kat, maar die was vaker bij de buren dus echt gezelschap had ze daar ook weer niet aan. "Je bent toch niet allergisch voor iets, hé?" vroeg ze en keek hem daarbij ook met een vragende blik aan. Daar zou ze dan wel rekening mee moeten houden als ze kookte, of als hij allergisch was voor stof of iets dergelijks. Zoiets was altijd lastig dus zou June er ook wel rekening mee houden. Zo onmenselijk was ze niet.

Luke
"Ik ook niet. " Hun management had wel vaker vreemde ideeën, maar dit? Hiermee overtroffen ze alles toch wel hoor. "Dat denk ik ook, al brengt het niets op voor ons, er zijn veel mensen mee geholpen," knikte hij en haalde een hand door zijn haar heen. Hij luisterde naar wat ze vroeg en haalde zijn schouders op. "Tot ze vinden dat jullie, wel, afgekickt zijn, zoals zij het zouden zeggen. Waarschijnlijk duurt dat wel even aangezien ze er sterk van overtuigd lijken te zijn dat jullie extreem verslaafd zijn, hoewel dat echt niet zo is eigenlijk," zei hij en zuchtte. Hun management kon misschien eens eerst wat beter nadenken voordat ze zoiets deden. "Volgens mij staat er voornamelijk onzin in dat contract, want zeg nou zelf, hier hebben ze toch echt geen twee keer over nagedacht hé." Hij keek even naar Juliette maar wendde uiteindelijk zijn blik af en keek naar de tuin. Die was ook al groter dan verwacht.

Account verwijderd

schreef:
June
"Misschien kan ik wel gedachten lezen." June lachte even en schudde haar hoofd. "Nee, maar wie houd er nu niet van pizza?" vroeg ze en keek hem aan. Voor haar was pizza gewoon heerlijk, zelfs beter dan alcohol, sigaretten of drugs. Nja, er waren voor haar veel dingen beter dan die drie, hoewel veel mensen dachten dat het niet zo was. "Het zou inderdaad redelijk asociaal zijn om dan niet samen te eten," knikte ze en keek hem kort aan. Ze knikte toen hij zei dat hij geen allergieën had, dat was inderdaad alweer een zorg minder. Ze liet haar blik weer afglijden en keek naar zijn tatoeages. "Wat betekent deze?" vroeg ze, doelend op een tatoeage op zijn sleutelbeen, die bestond uit wat Romeinse cijfers. Ze kon nog net weten dat het 2012 was, of 2011, één van de twee, maar ze kon de link met wat het te betekenen had echt niet leggen. Zelf had ze geen tatoeages, maar wel vond ze het mooi. Misschien dat ze er ooit één ging laten zetten, ze wist het nog niet.

Luke
Luke keek haar aan en knikte. "Je hebt gelijk, en dit zeg ik niet om te slijmen, maar volgens mij ben jij helemaal niet zo verslaafd als dat je manager steeds zegt," zei hij en keek de woonkamer rond, maar richtte al gauw zijn blik weer op haar toen ze wat zei. "Je manager kan volgens mij inderdaad best zagen, hoe hij toen boos op je werd ging er wel wat over eigenlijk," knikte hij en dacht eraan terug. De man had zichzelf toen redelijk belachelijk gemaakt door er zo'n scène van te maken. Twintig minuten te laat zijn was heus geen schande. Niet dat hij ooit zo laat was maar toch, het viel mee. "Ik ben ook wel benieuwd hoe lang ik hier moet blijven. Toch maximum twee maanden? Dat is al lang maar nog langer zou echt wel erover gaan," zei hij en keek haar aan. Nu was het nog niet zo erg, maar er zouden wel momenten zijn dat hij naar huis wou. "Ja, doe dat maar," knikte hij. Luke was er wel benieuwd naar, wat hij zou zeggen tegen Juliette.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld