Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG | The Roadtrip of a Lifetime | VOL

Nuages
YouTube-ster

Nuages schreef:
* Waarschuwing! Deze RPG bevat zware taal en seksuele handelingen.

Het is de zomer van 2015 wanneer een groepje van acht vrienden besluit dat ze even hun hoofd moeten legen, weg van de normale dagelijkse sleur. Wat is een betere manier dat te doen dan op vakantie gaan, of nog beter: een grote reis maken. Zo zijn ze weg van het saaie stadse leven en kunnen ze eindelijk eens goed de tijd besteden aan hun zelf. Ze besluiten een roadtrip te maken van west naar oost in de Verenigde Staten met niets meer dan een busje -dat niet altijd op de juiste manier functioneert-, een aantal tenten om in te slapen en elkaar.

Maar ze zullen nog voor een hobbelige weg komen te staan. Dag en nacht met elkaar doorbrengen is natuurlijk een heel andere ervaring dan wanneer je elkaar gewoon opzoekt als het je uitkomt. Sommigen van hen zullen onafscheidelijk zijn, maar ook onderlinge irritaties kunnen komen opborrelen. Vaak wordt er gezegd dat wanneer je een aantal weken met iemand doorbrengt, je ze pas echt leert kennen. Met allemaal unieke personen die ieder hun eigen last met zich meedragen, zal het een reis worden vol drama, plezier, roddels en irritaties. Een uitdaging voor hen om het al die weken op een laag pitje te houden. Zullen de kleine krappe tentjes zorgen voor verhitte momenten? En zullen er mensen weer rechtsom keren, terug naar huis?

Regels:
* Er gelden in deze RPG standaardregels, geen buitensluiten, geen racisme. Een vete is acceptabel, maar spreek het wel af!
* De karakters mogen ruzie maken, vetes beginnen en met elkaar naar bed. Maar spreek het wel af!
* Geen al te korte stukjes.
* Dit is geen ÉÉNdagsRPG. Houd de RPG dus lopende.
* Bepaal niks voor een ander personage zoals: Ik vraag hem mee te gaan en hij loopt me achterna. Dit mag het personage namelijk zelf beslissen.
* Elke keer wanneer je een stukje wil schrijven, post je van te voren een bericht met: ''Ik schrijf hier'' en dit pas je later dus weer aan, om verwarring te voorkomen.

Jongens: (verdere details op ander topic)
Aiden Schreyer
Everest Kennedy
Gregory (Greg) Flinnt Northwood
Jack Grey
Derek Carter

Meiden: (verdere details op ander topic)
Hailey McCaysey
Melissa Luna Catherina von L'oir
Aelin Mare Parnell
Emilia Tronci
Estelle Russell

Tentindeling: (kan in de rpg nog onderling geruild worden)
Tent 1: Gregory, Hailey, Emilia
Tent 2: Everest, Jack, Melissa
Tent 3: Aiden, Derek
Tent 4: Aelin, Estelle

BEGIN:
Iedereen woont op een bepaalde plek in Amerika (Verenigde Staten) en zijn onderweg naar een grote parkeerplaats waar het busje zich bevindt. Ze spreken dus eigenlijk Amerikaans maar wij schrijven gewoon in het Nederlands. De eerste rit is van Sacramento naar Los Angeles. Het busje bevindt zich dus ook in Sacramento.

Vermeld de naam van je personage bovenaan je stuk tekst en een foto ervan onder je stuk tekst.

Nuages
YouTube-ster

Nuages schreef:
Aiden Schreyer
Het was zover, tijd om weg te gaan. Aiden had vanochtend nog even de tijd genomen om zijn tas grondig na te kijken om er zeker van te zijn dat hij er alles wat hij mee wilde nemen in had gedaan. De komende tijd zou hij meer van de Verenigde Staten te zien krijgen dan hij ooit had en hierbij kreeg hij spontaan een fijn gevoel in zijn lichaam. Niet alleen omdat hij meer dingen ging ontdekken en te zien zou krijgen, maar ook omdat hij de komende dagen of misschien wel weken niet meer thuis bij zijn ouders hoefde door te brengen - aangezien hij nog geen appartement had kunnen huren - Dit was een erge opluchting geweest voor Aiden, vooral om het feit dat zijn vader en hij vaak vele conflicten hadden die grotendeels nergens over gingen, maar leidden tot het opsluiten van Aiden in de kelder en flinke pakken slaag in zijn gezicht. Gelukkig bezat zijn moeder niet de karaktereigenschappen van zijn vader, alhoewel ze nooit wat deed aan zijn handelingen, wat Aiden tot de dag van vandaag nog steeds erg vindt, maar helaas kon hij hier ook weinig tegenin brengen. Hij nam zijn tas in zijn hand en liep ermee naar beneden richting de woonkamer waar zijn ouders zich op dit moment bevonden. Het liefst zou hij weggegaan zijn zonder iets te zeggen, maar dit zou alleen maar slechte gevolgen opleveren dus had hij met zijn tanden op elkaar zijn ouders gedag gezegd en was hij de voordeur uitgelopen. Buiten scheen de Californische zon fel op zijn gezicht en de wind blies zachtjes door zijn bruine haren, het was heerlijk weer. In zijn hand had Aiden een klein blaadje waar de tentindeling op geschreven stond. Regels waren er nu eenmaal om verbroken te worden, dus eigenlijk had hij er helemaal niet zoveel aandacht aan besteed. Hij stopte het briefje weg in zijn broekzak en zijn jas, waar hij het erg heet in had, in zijn tas. Op dit moment was hij nog blijer dan normaal met zijn rijbewijs, als zijn ouders hem hadden moeten brengen was hij sowieso niet meegegaan, hij zou het nog geen vijf minuten met hen vol hebben gehouden in dat ding. Nadat hij zijn tas op de stoel naast hem had gelegd startte hij zijn auto en reed naar de bestemming die op zijn navigator aangegeven stond. Het moest een grote parkeerplaats zijn en hier was Aiden dus ook naar opzoek. Eigenlijk had hij er best wel zin in, aangezien hij met zijn vrienden ging, de een vond hij dan wel aardiger dan de ander maar tot nu toe kon hij er wel mee leven. Of ze überhaupt wel met zijn tienen in het busje zouden passen, was nog een grote vraag maar daar zouden ze snel genoeg achter komen. Als hij maar niet elke keer nadat ze een bocht moesten maken tegen zijn buurman of vrouw aan zou botsen, hopelijk zou het een comfortabele rit worden en zaten ze niet krapjes tegen elkaar aan, of zou het busje niet te klein zijn wat invloed zou hebben op zijn claustrofobie, wat betekende dat hij dus slecht tegen kleine ruimtes kan. Niet veel later kwam de grote parkeerplaats in zicht en was het knalrode busje hetgeen wat hem het eerst was opgevallen, minder mooi dan hij had verwacht, maar eigenlijk kon het hem vrij weinig schelen. Hij parkeerde zijn auto netjes in een van de parkeervakken en merkte al snel op dat het om zich heen vol begon te stromen met auto's, die waarschijnlijk of bijna zeker van zijn vrienden waren. Eenmaal hij bij het busje was aangekomen slaakte hij een zucht van opluchting. ''Airco..'' mompelde hij met een blije ondertoon in zijn stem, en ging al snel opzoek naar een koeler waar hopelijk wat frisdrank in te vinden was. Aan de achterkant van het busje, binnenin, had hij er eentje gevonden en nam een blikje fanta tevoorschijn. Terwijl hij buiten, met een blikje fanta in zijn hand en zijn tas op zijn schouder op de rest stond te wachten, hoorde hij hier en daar al wat stemmen, waar hij geen onderscheid van kon maken. Achja, ze zouden zo wel komen. Hier stond hij dan, op een grote parkeerplaats in Sacramento met een blikje fanta in zijn hand, dichtbij een ontzettend warm rood busje omdat een of andere gek die zo nodig in de zon had moeten zetten.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gregory (Greg) Flinnt Northwood

Gregory had nog altijd dubbele gevoelens over deze reis. Het zou hem veel geld gaan kosten en de tijd dat hij weg was moest hij vakantie nemen bij zijn bijbaantjes. Daar waren zijn bazen niet bepaald blij mee. Langs de andere kant zou het ook het perfecte moment zijn om de dagelijkse sleur te doorbreken. Zijn moeder was er ook niet bepaald blij mee. Het was enorm druk in de garage en ze kon alle hulp gebruiken die ze nodig had. Jammer voor haar was Greg achttien en werd hij niet betaald voor zijn hulp in de garage. Hij kon doen en laten wat hij wilde. Ok, het was niet bepaald slim zich tegen haar te verzetten. Zeker niet als hij wat financiële hulp om te studeren zou willen, maar hij was het gewoon zat om zich constant naar haar wil te schikken.
"Blake, klaar om te vertrekken?" vroeg hij aan zijn broer, die had beloofd hem naar de parking te rijden. Zelf had hij ook zijn rijbewijs, maar hij wou het niet riskeren om zijn motor lange tijd achter te laten op een grote parking. Greg had dat ding helemaal zelf gerenoveerd samen met zijn broers. Die motor was hun heiligdom en ze gingen er dus ook erg voorzichtig mee om. Ze hadden afgesproken dat hij in het heenrijden mocht rijden. "Greg je zet echt beter een helm op."
"Doe toch niet zo flauw Blake. Met dit weer is dat veel te warm en de wind in mijn gezicht is heerlijk."
"Wat als we een ongeval hebben?"
"Ik beloof dat ik heel voorzichtig zal reizen. Komaan spring achterop."
Vroeger had Gregory wel een helm aangedaan, maar dat was voor de dood van zijn vader. Hij startte de motor en reed met veel lawaai weg. Zijn rijstijl was alles behalve voorzichtig. Het was een wonder dat de politie niet achter hem aankwam aangezien hij meerdere malen de snelheidslimiet overschreed. Zijn twee oudere broers hadden deze nieuwe Gregory geaccepteerd. Ook zij wisten dat het vooral kwam door hoe hun moeder zich tegenover hem gedroeg, maar in plaats van zich te mengen in het conflict lieten ze alles gewoon over zich heenkomen.
Greg scheurde de parkeerplaats op en stopte tot vlakbij het rode gevaarte waarmee ze Amerika zouden doorkruisen. Hij nam zijn rugzak over van zijn broer, nam afscheid en keek na hoe hij van de parkeerplaats afreed. Hij legde zijn hand op de rode lak van de bus. Het voertuig had duidelijk zijn beste tijd gehad, maar hier zouden ze het toch mee moeten doen. Nu pas merkte hij de jongen op die aan de andere kant stond.
"Hey Aiden" zei hij vriendelijk en stak zijn hand op. Greg mocht Aiden wel, maar hun relatie was nogal gecompliceerd. Er waren dingen die hij had gedaan waar hij spijt van had waar Aiden ook bij was geweest. Elke keer hij hem zag werd hij aan deze dingen herinnerd daarom had hij hem een beetje gemeden.

Account verwijderd

schreef:
Aelin Mare Parnell
Hoewel ze al weken naar deze reis uitkeek, waren enkele zenuwen toch op komen spelen. Ze hield van haar vrienden, maar nu zou ze de hele dag met hen moeten spenderen. Niet alleen de hele dag, maar ook de hele nacht. Ze kon zich voorstellen dat dit de nodige irritaties zou kunnen opleveren en die had ze altijd al geprobeerd te vermijden. Normaal gesproken reisde ze alleen, ging ze zelf op zoek naar avontuur. Nu waren er negen anderen die alles met haar zouden delen. Die zenuwen had ze echter al snel opzij gezet toen ze erachter kwam dat ze niet al haar spullen ingepakt had, een typische actie voor haar. Nog nooit had ze zo snel ingepakt, ze hadden een tijd afgesproken en ze had een hekel aan te laat komen.
'Ja, ik beloof dat ik bel als ik aangekomen ben. Maar alsjeblieft, bel me niet elke avond. Ik houd van jullie, maar ik heb echt geen zin om elke avond drie uur aan de telefoon te hangen.' vertelde ze haar moeder, toen ze de bezorgde blik op haar gezicht zag. Ze duwde een kus op haar wang en gooide de rugzak over haar rug.
'Vertel pap maar dat ik van hem houd. Ik heb haast, ik ben terug voor je het weet.' haar moeder knikte en glimlachte. Hoewel ze er altijd alleen op uit ging, leek ze nog altijd bezorgd te zijn. Ze kon zichzelf prima redden, maar voor haar moeder zou ze altijd diezelfde kleine meid blijven.
De taxi buiten toeterde en ze rende bijna het huis uit, ze moest echt vertrekken. Ze stapte de taxi in en vertelde de man achter het stuur over de parkeerplaats waar ze heen moest. Haar moeder stond in de deuropening te zwaaien en een lach kon ze niet onderdrukken, haar moeder maakte dit dramatischer dan het daadwerkelijk was. Haar vader had haar waarschijnlijk verteld dat ze dit al zo vaak gedaan had, maar haar vader was er nu niet om haar moeder te vertellen dat het allemaal goed zou komen. Ze zwaaide kort naar haar moeder en keek toen naar de weg, de parkeerplaats was zo ver niet.
Eenmaal op de parkeerplaats aangekomen betaalde ze de chauffeur en schoof ze haarzelf en haar rugzak van de achterbank. Het rode busje viel direct op, maar de twee jongens herkende ze ook zodra ze zag.
'Hé daar. Missen jullie thuis al een beetje?' zei ze lachend, waarna ze de twee begroette met een korte knuffel. Ze mocht iedereen wel, ze had met geen van hen echt een probleem. De een sprak ze natuurlijk vaker dan de ander, maar over het algemeen kon ze met iedereen prima opschieten.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:

Everest Kennedy

Vandaag was de dag dat Everest op roadtrip ging. Niet iedereen die mee ging mocht hij even graag en hij kon eigenlijk alleen maar hopen dat het allemaal goed zou uitpakken. Everest wist nog dat toen hij meegevraagd werd op deze roadtrip hij erg twijfelde. Langs de ene kant wou hij erg graag meegaan, maar langs de andere kant wist hij dat zo’n reis gegarandeerd drama met zich mee bracht zeker met zo een grote groep.

Deze ochtend had Everest nog vlug zijn rugzak gevuld met alles wat hij dacht nodig te hebben. Hij stelde wel vaker dingen uit tot het laatste moment. Het plan was om te vertrekken voor zijn ouders wakker waren, maar ondertussen was het al te laat daarvoor. Het pakken van de rugzak had wel wat meer tijd gevraagd dan hij had verwachte, maar hij kon zweren dat zijn ouders vroeger op waren dan normaal. Ze wisten dat Everest vandaag zou vertrekken, maar toch was het moeilijk voor hem om in te beelden dat ze vroeger opwaren om hem uit te zwaaien. Dat was niet iets wat zijn ouders deden want daar hadden ze het altijd te druk voor. Zonder er verder nog over na te denken stapte hij zijn kamer uit, klaar om te vertrekken. Het was stil in het huis van de Kennedy’s, alsof Eerest de enige was die al wakker was. Toch wist hij dat dit niet zo was en zijn vader of moeder hier ergens rond hing bezig op hun mobiel met ‘zaken’, zoals iedere andere dag. Toen hij voorbij de woonkamer liep, dacht hij echt dat hij zou kunnen vertrekken zonder zijn ouders onder ogen te komen. Tot zijn ongenoegen doorbrak de stem van zijn moeder deze gedachte. “En waar ga jij heen?” Everest wist zeker dat zijn moeder de roadtrip nog niet vergeten was want daar hadden ze nog een hele discussie over gehad de dag ervoor. Hij gaf geen antwoord en keek haar ook niet aan. “Ik heb gisteren gezegd dat je niet mee gaat op zo een zielige kampeervakantie. In de komende weken zijn er minstens 5 recepties die we moeten bezoeken en ook jij moet daar zijn. Straks denken de mensen dat je liever met het gepeupel op reis gaat dan met hun, beschaafde mensen, optrekt.” ging ze verder toen ze doorhad dat Everest er niet op in zou gaan. Wat ze nu zei, maakte hem echter wel boos. “Misschien is dat dan ook wel zo. Oh en even zodat je het weet, deze mensen zijn niet zomaar ‘het gepeupel’, maar mijn vrienden.” Hierna wandelde hij verder richting de deur. Zijn moeder antwoordde niet meer en Everest had ook het gevoel dat ze niet meer ging proberen om hem deze roadtrip te ontzeggen. Buiten stond een taxi op Everest te wachten. Hij kon altijd met de auto, die zijn vader voor hem had gekocht, vertrekken, maar hij reed eigenlijk nooit met die auto. Ook wilde hij geen auto achterlaten op een parkeerplaats voor een te lange tijd.

De reis naar de parkeerplaats waar ze hadden afgesproken, verliep vlot. De chauffeur bracht de auto tot stilstand en Everest stapte uit vlak na het betalen van de man. Een rood busje dat ondertussen zijn beste tijd wel had gehad, stond te midden de parkeerplaats. Vlak daarbij stonden Aiden, Greg en Aelin, de persoon waarmee hij al een hele tijd niet meer heeft gepraat. Toen hij haar zag wist hij zeker dat meegaan op deze trip niet zo’n slim idee was. Nu pas drong het echt tot hem door dat Aelin meeging op deze reis. Wat er tussen hun gebeurd was, kon hij nog altijd maar moeilijk verwerken, maar nu was het te laat om terug naar huis te keren. “Hey guys.” zei hij kort en hij voegde zich bij hen.

Account verwijderd

schreef:
Emilia Tronci.
"Ga je nog opstaan of..?" vroeg Lucas, de oudere broer van Emilia. "Nu je het zegt.. Ik lig eigenlijk best lekker. Misschien moet ik toch maar gewoon.." probeerde ze maar het was duidelijk te merken aan Lucas' gezichtsuitdrukking dat het niet zou gaan werken. "Kom op, het zijn je vrienden, niet vijanden. Het is een leuke kans om elkaar beter te leren kennen en we weten beiden dat jij niets beters te doen hebt." vertelde Lucas en Emilia wist dat ze geen andere keus meer had. Met een verveelde zucht trok ze de dekens nog verder over haar lichaam heen. "Waarom klinkt het alsof ik geen vrienden heb?" bracht ze uit nadat een gaap haar mond had verlaten. "Omdat je er alles voor doet om niet mee te gaan en we weten beiden dat jij zeker gaat. En nu opstaan anders trek ik je gewoon mee uit bed en neem ik je meteen me zonder dat je überhaupt nog je kleren kan aantrekken." waarschuwde Lucas haar. "Al goed al goed, ik kom eraan ja."
En zo gezegd zo gedaan. Een half uur later dan dat ze verwacht had, was ze eindelijk opgestaan. Ze stond nu nog de laatste paar dingen in de sporttas die ze mee zou nemen, te proppen. "Schiet op!" schreeuwde haar broer vanaf beneden. Waarschijnlijk zou een normaal persoon echt uitgekeken hebben naar zo'n reis. Maar Emilia wist dat behalve haar vrienden, ook mensen aanwezig zouden zijn waar ze het niet zo goed mee had. En ze wilde het zeker niet voor de andere verpesten doordat ze een persoon daar niet uit kon staan, vandaar dat ze het liefst thuis was gebleven. Maar haar broer dwong haar om alsnog mee te gaan. Hij had zelfs gezegd dat door deze reis het misschien nog wel goed gemaakt zou kunnen worden tussen degene waar ze niet graag mee was. Maar daar had Emilia nog duidelijk haar twijfels over. Maar ze had zich voorgenomen om zo vaak mogelijk in de buurt te blijven van degene waar ze het wel goed mee had. En dat alleen om ruzies te voorkomen want ze wou niet de sfeer tussen iedereen bederven. En dat was een ding waar ze redelijk goed in was, duidelijk een slechte eigenschap van haar.
En weer een half uur later zat ze in de auto van haar broer, onderweg naar de parkeerplaats waar ze hadden afgesproken. Ze had zo min mogelijk aan haar uiterlijk gedaan aangezien ze wel een tijdje in de bus zouden zitten. En het waren haar vrienden. Toch? Dus het zou hun dan ook vrij weinig uit moeten maken dat ze straks zou verschijnen in een grijze joggingsbroek met een zwarte shirt. Ook had ze haar sneakers aangetrokken. Lekker comfortabel. Natuurlijk had ze ook wat kleding meegenomen voor als ze ergens heen zouden gaan. Maar aangezien ze vooral zouden kamperen had ze haar meest comfortabele kleding uit haar kast meegenomen. Ze wenste Lucas gedag en stapte uit de auto. Uit de kofferbak nam ze haar tas mee en sloot hem daarna weer. Nadat Lucas weggereden was keek Emilia naar de het rode busje die midden op de parkeerplaats stond. Al gauw wist ze wie er stonden. Aiden, Gregory, Aelin en gelukkig stond Everest er ook. Dit betekende dat ze tenminste iemand had om een gesprek mee te voeren voordat de bus zou vertrekken. Na een minuut gestaard te hebben naar de bus liep ze er ook daadwerkelijk heen. "Hey." begroette ze hen simpel.

Sandera76
YouTube-ster

sandera76 schreef:

Hailey McCasey

Met moeite duwde Hailey zich omhoog uit de zetel waar ze al een hele tijd in heeft lopen piekeren over alles wat ze mee zou nemen, ook al had ze alles al dagen van te voren in gepakt gewoon omdat ze niks wou vergeten. Haar vader was al vroeg weg gegaan voor het werk dus ze kon gerust op staan zonder gedoe. Het enige nadeel is dat het ontzettend rustig is in huis en vooral nu haar zusje naar hun moeder is. Al weken keek Hailey uit naar deze trip maar ze wordt ook ergens door tegen gehouden. Natuurlijk is het leuk om met al je vrienden een grote trip te maken, ook al is Hailey niet vrienden met iedereen, maar er kan ook een hoop gezeur komen. Elke ochtend, middag en avond bij elkaar zijn.
Een kwartier nadat Hailey de taxichauffeur gebeld heeft, staat hij al op de stoep. Met dubbele gevoelens stapt Hailey de deur uit. Ze draait hem op slot en loop naar de taxi. In haar grote tas zit van alles. Van kleding tot snoep tot make-up tot schoenen enzovoorts. Het enige wat echt wat betekend voor Hailey en wat ze ook mee neemt, is een foto van haar zusje. Haar zusje betekend nu alles voor haar. Zolang het met Tiffany, haar zusje, goed gaat, gaat het ook goed met Hailey. Vanaf hier is het nog best een stuk rijden naar de verzamelplek, oftewel de parkeerplaats. Hailey stopte haar oortjes in haar oren en keek tussen de lijst voor wat muziek op haar telefoon. Niet veel later komt ze er achter dat de indelingen van de tenten al bekend zijn. Ze neemt snel een kijkje en glimlacht klein. Ze slaapt dus de komende weken met Greg en Emilia. Het liefste slaapt ze met Aiden of Everest aangezien dat haar beste vrienden zijn. Hailey stopt haar telefoon weg en staart uit het raam, afvragend wie er straks al zullen zijn wanneer zij aan zou komen.
Na een tijdje merkt Hailey dat het steeds warmer wordt in de taxi en ze wappert met haar handen voor een beetje verkoeling. Uit haar tas haalt ze haar cap en zet hem achterstevoren op. Haar blouse laat ze van haar schouders glijden waarna ze hem om haar middel knoopt. Als ik het nou al warm heb, hoe zou het dan zijn als we met z'n tienen in een busje zitten? Denkt Hailey.
Na een half uur rijden, komt de taxi eindelijk aan bij de juiste bestemming. Hailey betaald de taxichauffeur en stapt uit samen met haar tas. Ze wappert nog een keer met haar handen en loopt dan naar diegene die er al zijn toe, namelijk Aelin, Aiden, Everest, Emilia en Greg.' Hai!', zei Hailey opgewekt waarna ze haar tas heeft neergezet en Aiden en Everest een knuffel geeft.' Zin in deze reis?', vraagt ze in het algemeen.

Nuages
YouTube-ster

Nuages schreef:
Aiden Schreyer
Terwijl zijn lichaam steeds meer oververhit aan het raken was zag hij in de verte al iemand aan komen lopen, waarvan naarmate hij steeds dichterbij kwam, Aiden steeds beter kon zien wie het daadwerkelijk was. Met zijn ogen volgde hij zijn bewegingen richting het rode busje en merkte hij al snel op wie de jongen was. Greg, een van de jongens waar hij vroeger wel eens dingen mee had gedaan waar hij op dit moment veel spijt van had. Eigenlijk mocht hij niet zoveel van Greg hebben, aangezien hij een van de jongens was waarmee hij grote hoeveelheden alcohol achterover had geslagen, illegaal graffiti mee had gespoten en wel eens dingen mee had gestolen. Dit wilde Aiden dus eigenlijk zoveel mogelijk achter zich laten en om hier nou te doen alsof ze nooit wat hadden uitgehaald en gezellig te gaan staan kletsen zag Aiden nu ook weer niet echt zitten. Wanneer Greg aan de andere kant van het rode busje ging staan en hem begroette wreef Aiden een beetje ongeïnteresseerd met zijn hand over zijn voorhoofd. Om een of andere reden wilde hij zoveel mogelijk bij hem uit de buurt blijven, maar aan de andere kant kwam hij telkens automatisch terug bij hem. Misschien omdat ze elkaar begrepen in sommige dingen of iets dergelijks, hij wist het zelf eigenlijk ook niet, maar toch was het zo. ''Ha.'' had hij hem terug begroet en nam nog een flinke slok van zijn fanta terwijl hij met zijn ogen Gregory's bewegingen in de gaten hield. Ondertussen was ook Aelin bij de twee komen staan en haar vrolijke bui was Aiden dan ook niet ontglipt. ''Hey.'' begroette hij haar, en wanneer ze hen vroeg of ze hun thuis al mistten grinnikte Aiden een beetje sarcastisch. Aelin wist natuurlijk niet van zijn thuissituatie af dus kon hij de vraag nog wel waarderen, maar het voelde toch een beetje onwennig, waardoor hij van ongemak met zijn hand tegen zijn achterhoofd begon te wrijven. ''Voor geen goud.'' had hij met wat gefronste wenkbrauwen gezegd en keek haar aan. Dit kon natuurlijk vreemd opgevat worden, maar misschien ook wel alsof hij er ontzettend veel zin in had. Als ze er maar niet over door zou gaan vragen, want het was nou niet bepaald zo dat hij hier graag een gesprek over aanging. ''Jij wel?'' vroeg hij een beetje tactisch, zodat ze niet verder over hem zouden door blijven praten. Voordat hij antwoord had kunnen krijgen voegden Everest en Emilia zich ook bij hen en gooide Aiden zijn lege blikje fanta in het prullenbakje dat net achter het portier van het busje stond. '''Ha.'' antwoordde Aiden op de twee. Sinds hij Everest kende konden de twee eigenlijk al goed opschieten met elkaar. Vooral omdat hun ouders vaak bij elkaar op bezoek gingen voor een diner en Aiden vaak mee moest. Everest kon het rijke leven van zijn ouders net als Aiden ook niet echt waarderen dus konden ze eigenlijk vaak genoeg op elkaar terugvallen en begonnen ze langzaamaan steeds betere vrienden te worden. ''Hoe gaat het?'' vroeg Aiden eigenlijk specifiek aan Everest en gaf hem de begroeting die ze eigenlijk altijd bij elkaar uitvoerden
- een hand, een klop op de bovenrug en een boks daarachteraan - Emilia gaf hij nog een knik als extra begroeting naast de 'Ha.', hij kon niet bepaald goed met haar opschieten de laatste tijd terwijl dat vroeger juist het tegenovergestelde was, hij had nu dan ook niet echt de behoefte om een gesprek met haar aan te knopen. Wanneer Aiden van de zijkant Hailey aan zag komen lopen verscheen er automatisch een brede glimlach op zijn gezicht. ''Hey.'' begroette hij haar en sloeg al snel zijn armen om haar heen. Hij en Hailey waren echt al maatjes sinds ze klein waren, en om een of andere reden waren ze echt onafscheidelijk. ''Anders was ik niet meegegaan.'' antwoordde hij op haar. ''Jij zo te zien ook?'' voegde hij toe. Aan haar opgewekte houding te zien kon hij het antwoord dus eigenlijk al raden. Ondertussen voelde hij dat het zweet al op zijn voorhoofd stond en slaakte hij een onhoorbare zucht.

Account verwijderd

schreef:
Aelin Mare Parnell
Raar eigenlijk, dat je nerveus kon worden door de aanwezigheid van een ander. Al helemaal als je je bedacht dat je die persoon in geen tijden meer gesproken had. Ze was nooit de persoon geweest om iemand expres te negeren, boos was ze eigenlijk ook al nooit. Maar Everest was een geval apart, hoewel ze hem nooit genegeerd had en ze ook niet boos op hem was, had ze hem wel geprobeerd te ontlopen voor zo lang dat mogelijk was. En voor zo lang dat mogelijk was, betekende dus tot nu. Ze had er niet echt over nagedacht, ze was te enthousiast geweest over deze reis om te bedenken dat hij er ook bij was. Begreep hij niet verkeerd, ze mocht Everest wel, maar soms was het beter iemand gewoon niet te zien. Dit was zo'n geval, het was waarschijnlijk ook voor hem beter om haar niet te zien of te spreken.
Een zucht gleed over haar lippen, daar zou ze later wel mee dealen. Ze knikte slechts als begroeting naar hem en besloot verder niet te abnormaal te doen, voor zo ver zij wist had de rest geen idee over wat er voorgevallen was en dat wilde ze zo houden. Misschien niet helemaal eerlijk, maar het zou waarschijnlijk voor te veel drama zorgen.
Emilia en Hailey voegde zich bij hen en ze begroette hen allemaal terug, waarna ze besloot dat ze genoeg van de hitte had gehad.
'Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik sterf hier bijna in de zon. Ik ga eens kijken hoe het met de airco zit in ons vervoer.' ze liet de rest achter en stapte in het busje, op zoek naar de sleutel. Die had ze al snel gevonden, de eigenaar leek duidelijk geen moeite te doen om het busje veilig achter te laten. Ze duwde de sleutel in het contact en zocht naar de airco. Heel even leek er niets te gebeuren, waardoor ze bijna angstig naar de airco keek. Als er iets was wat ze nodig hadden, was het airco. Ze zaten met z'n tienen in een busje terwijl de temperatuur buiten ook niet erg prettig was, moest je je voorstellen hoe warm dat zou worden onderweg. Ze had echter geluk, de airco sprong na een halve minuut aan en de koele lucht werd recht in haar gezicht geblazen. Misschien moest ze maar gewoon gaan rijden, dat zou een oplossing voor al haar problemen zijn. Ze zou niet verplicht worden met Everest te praten en ze zou ook niet oververhit raken onderweg. Bovendien mocht ze iedereen graag, maar er was niemand meer die er echt uitsprong. Ze was meer zo iemand die van de een naar de ander ging omdat ze niet één iemand had waar ze altijd mee sprak.
'De airco werkt!' riep ze naar de rest vanuit het busje, maar ze stapte niet uit. Ze vond het wel prima zo, in de stroom van koele lucht en een hele reis voor haar. Ze hoopte dat de rest er ook zin in had, anders zou die lange reis misschien toch zo lang niet worden.

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
ik schrijf hier

ORPGlover
Straatmuzikant

ORPGlover schreef:
Estelle Russell.
Ze word wakker door het felle zonlicht dat op haar blonde haar schijnt. Kort gaapt ze en kijkt op haar knalroze wekker. Ze begint te vloeken. Ze is later wakker dan de bedoeling was. Met tegenzin staat ze op en pakt de kleding die ze gisteravond voor vandaag heeft klaar gelegd. Het zou warm worden als we met ze'n allen in een klein busje zaten, daar heeft Estelle rekening mee gehouden. Ze pakt haar korte broekje met een croptop en een vestje. Verder doet ze nog wat make-up op en doet hakken aan. Gisteravond heeft ze een lange douche genomen zodat dat vandaag niet meer nodig was. Ze neemt haar koffer mee naar beneden en glimlacht even naar haar ouders. 'Goeiemorgen lieverd.' Zeggen ze in koor zoals elke ochtend. Ze negeert het en loopt verder, door naar de keuken waar ze een appel in haar mond drukt. 'De taxi staat al een tijdje te wachten.' Zegt haar vader. Kort knikt Estelle. Zin had ze in de reis, maar aan de andere kant ook niet. Ze wist dat er ruzie's zouden komen als je lang met elkaar optrekt. Dat weet ze uit ervaring. Ten slotte kan ze het niet vinden met iedereen en heeft ze met sommige al ruzie gehad. Maar ze heeft besloten om deze rit geen ruzie te maken. Ze pakt wat geld en sigaret dat ze in haar kontzak drukt, vervolgens pakt ze haar iphone 6 dat ze in de andere kontzak doet. 'Ik ga.' Mompelt ze. Haar ouders lopen naar haar toe. Rollend met haar ogen, geeft ze haar ouders een knuffel. 'Ik blijf niet voor altijd weg.' Mompelt ze. Haar vader knikt. 'Enjoy.' Zegt hij met een knipoog. Een kleine glimlach komt van Estelle haar gezicht af. Haar ouders geven haar nog een briefje van 50. 'Nee, niet nodig. Heb genoeg zo.' Zegt ze. 'Hoeveel heb je mee?' Vraagt haar moeder. '100, moet meer dan genoeg zijn.' Zegt ze snel en doet de deur open en loopt naar buiten. Haar hakken hoor je op de grond wat haar van zelfvertrouwen toch een dikke grijns geeft. 'Bye!' Zegt Estelle en kijkt nog even achterom naar haar ouders. 'Doei schat!' Zegt haar vader. Haar moeder is al naar binnen gegaan, met haar moeder heeft ze nooit een hele hechte band gehad. Ze betekend veel voor haar. Maar vaak is ze erg bezorgd wat gewoon erg vaak irritant is. Haar vader is lief en wil alles voor haar doen. Snel zwaait ze nog even en stapt dan de taxi in en geeft de koffer aan de chauffeur. 'Dank u.' Zegt ze en glimlacht kort. 'Waar zou de jongedame heen willen?' Vraagt de meneer. Estelle vertelt over de parkeerplaats en de rode bus. Volgens mij weet hij het precies te vinden want binnen 20 minuten staat Estelle al op de parkeerplaats. Kort kijkt ze uit het raam. Volgens mij komt ze echt als een trutje over, tenminste dat denkt ze. Het zal ook wel. Ze moeten haar maar accepteren zoals ze is, anders kunnen ze opdonderen. Kort haalt ze een hand door haar haar heen en pakt zelf de koffer uit de auto. Ze betaalt de chauffeur. 'Bedankt.' Zegt ze tegen hem en loopt naar de groep toe. 'Hey.' Zegt ze kort.

Account verwijderd

schreef:
Derek Carter
Derek zou niet kunnen beschrijven hoe erg hij uitkeek naar deze reis. Enkel was hier dan ook helemaal niks van te zien op zijn gezicht, dat stond gewoon straks en zelfs lichtelijk verveeld. Het enige waar hij tegenop zag was dat de reis veel geld zou kosten, hij had vaak al moeite met het betalen van de huur van het krot waar hij in woonde. En ondanks het grote risicio, en zonder het tegen de groep te vertellen had hij de huur opgezegd. Voor vele zou het een domme zet lijken, het kleine appartementje opgeven voor een reis waar hij grotendeels in een tent zou slapen. Maar erg vond hij het niet, hij had toch vaak genoeg op de grond moeten slapen en na de reis zou hij wel verder kijken waar hij moest verblijven. Het waren geen zorgen voor nu. Hij keek even naar het meisje dat naast hem lag, hij had een paar dagen bij haar gespendeerd omdat het opzeggen van de huur sneller ging dan verwacht. Wist hij veel, nooit had hij eerder zijn ejgen plekje gehad. De relatie tussen het meisje en hem was apart voor vele maar toch helemaal niet ingewikkeld. Ze waren vrienden en op sommige momenten meer dan dat, zo simpel was het gewoon. Hij zuchtte even en keek kort naar de klok waarna hij besloot dat hij er toch echt uit moest gaan nu zodat ze niet zonder hem zouden vertrekken. Maar ach, misschien dat hij de afgesproken tijd nog wel kon redden. Hij probeerde haar niet wakker te maken terwijl hij wat kleding aandeed and zijn tas meegriste terwijl hij zijn weg naar beneden maakte. Terwijl hij zijn tanden in een appel zette voelde hij twee armen om zich heen. "Ik kan je er wel heen brengen" volgde een bijna zoete stem en hij glimlachte even waarna hij omdraaide. "Dat zou toch wel erg fijn zijn" gaf hij toe terwijl hij duidelijk naar beneden moest kijken doordat ze zo klein was. "Dan zal ik even wat kleding aandoen" en hij knikte waarna hij het niet kon laten om speels een tik op haar kont te geven.

Met de muziek aan en het dak los waren ze op weg richting de afgesproken plaats. De zon was fel op zijn gezicht en hij vroeg zichzelf af waarom het een goed idee was geweest om zijn zonnebril in zijn tas te proppen. Het verbaasde Derek dat hij niet de laatste was om te arriveren, zeker aangezien het al even over tijd was. Meestal was hij degene die als laatst kwam door zijn slechte planning van tijd. Ze parkeerde de auto en hij pakte de tas van de achterbank. "Tot later" een zwakke glimlach sierde zijn gezicht, "Tot later" herhaalde ze hem en ze trok hem dichterbij waarna hun lippen kort elkaar raakte als een soort afscheidskus. En met zijn handen in zijn zakken liep hij naar het busje toe, "Hey" en liet zijn tas op de grond ploffen.

Sandera76
YouTube-ster

sandera76 schreef:

Hailey
Hailey keek na de knuffel van Aiden even rond. Ze was dol op al haar vrienden maar niet iedereen vertelde ze wat ze aan Aiden vertelde. Even keek Hailey naar haar zwarte hemdje met daar om heen een rood geruite blouse geknoopt. Gisteravond vlak voordat Hailey ging slapen, kreeg ze ruzie met haar vader en dat verliep niet even soepel. Bijna mocht ze niet meer gaan maar alsof ze zich liet tegenhouden door haar vader. Nu denk je vast van alles is goed met haar. Nou nee eigenlijk helemaal niet. Ze zat onder de blauwe plekken die haar vader haar gister had bezorgd.
'Uh, ja tuurlijk! Ik kijk er al weken naar uit', zei Hailey.' Alleen ik moet je wel iets vertellen of eerder laten zien, maar niet nu', zei ze zuchtend waarna ze naar het busje liep waar Aelin al druk bezig was met de airco.' Lukt het?', vroeg Hailey lachend. Ze nam plaats op de bijrijdersstoel en wachtte tot de airco aansprong. Nu pas merkte Hailey hoe gammel en oud dit busje was. Of dit busje nog heelhuids terug zou komen, is nog maar de vraag. Zuchtend van de warmte zet Hailey haar pet af en veegde wat zweet van haar voorhoofd.
Na een tijdje stond Hailey weer buiten maar meteen had ze spijt. Hier was het namelijk nog warmer dan binnen.' Op wie wachten we nog?', vroeg ze weer in het algemeen waarna ze haar tas oppakte en richting het busje liep. Even legde ze haar hand tegen het rode en bijna roestende metaal. Metaal geleid warmte goed en dat was hier wel te merken. Hailey ging in de deuropening zitten om de zon te ontlopen en tegelijkertijd om haar tas binnen te droppen. Het liefst zou Hailey nu al gaan maar dat kan ze niet maken tegenover de rest. Ergens had ze ook een voorgevoel dat er veel ging veranderen op deze trip, wat natuurlijk ook heel leuk kan zijn maar het kan natuurlijk ook veel rotzooi met zich mee brengen. En vooral nu Estelle er ook was. Hailey heeft nooit veel gehad met Estelle maar dat komt waarschijnlijk omdat Estelle een hele andere instelling had dan Hailey zelf.
Niet veel later kwam er nog een auto aanrijden. Even bleef Hailey kijken naar wie er uitstapte. Het kon ook niet anders. Met moeite keek ze toe hoe hij een ander meisje een kus gaf. Voor zover Hailey wist, had Derek geen zus. Ze kon het ook fout hebben. Hailey pakte haar pet van haar hoofd en zet hem op zoals hij moest. Ze keek een beetje naar beneden waardoor ze hoopte dat hij haar niet zag. Wat hun vroeger hadden, was vroeger gebeurd en ze hoorde het eigenlijk achter haar te laten, maar dat kon ze niet. Niemand wist van wat hun hadden behalve haar ouders. In eerste instantie leek haar vader het te accepteren maar later die dag liep het heel anders. Haar moeder vond het ontzettend leuk maar haar vader keurde het af. Ze liet zich hier niet van weerhouden en ging stiekem verder. Om deze reden heeft Hailey Derek later gemeden. Ze was bang voor alles wat er van zou kunnen komen. Deze vakantie zou ze er maar mee moeten leren leven.
Diep zuchtend trok Hailey haar benen op en zette haar voeten tegen de rand van het busje. Misschien zou ze op deze vakantie haar rust vinden. Weg van school, waar ze eindelijk haar hbo-diploma had gehaald en weg van haar vader.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Iedereen begon te arriveren. De meesten kwamen met een taxi of werden net zoals Greg afgezet door iemand anders. De meesten begroetten de groep met een simpele hey. Aelin was de enige die iedereen een knuffel gaf. Hailey knuffelde enkel Aiden en Everest, wat nog maar eens aantoonde dat niet iedereen even goed met elkaar overweg kon. Om eerlijk te zijn kende Greg niet eens de verjaardagen van ongeveer de helft van de mensen die meegingen. Maar dat kon ook te wijten zijn aan het feit dat hij gewoon enorm slecht was in het onthouden van verjaardagen. Derek was de laatste die arriveerde. Hij was de enige jongen van het groepje die meer inkt op zijn lichaam had staan dan Greg. Nooit had hij hem gevraagd of zijn tatoeages een betekenis hadden. Deze reis was daar het ideale moment voor. Hij keek hoe hij het meisje in de auto vluchtig een kus op de lippen drukte. Waarschijnlijk was het zijn vriendin en Derek kennende hadden ze al wel meer gedaan dan enkel kussen. Voordat hij hem kon betrappen op staren draaide Greg zich en volgde Aelin en Hailey het busje in. Greg zelf was nog maagd, maar dat geheim hield hij voor zichzelf. Het paste niet bepaald bij zijn nieuwe stoere imago. Hij had wel eens een meisje gekust op een fuif, maar daar was het dan ook bij gebleven. Niet dat hij niet verder wou gaan. Hij vond gewoon dat hij eerst zijn eigen leven op orde moest krijgen voordat hij dat van een ander erbij ging betrekken.
"Waar wachten we nog op. Ik houd het geen minuut langer vol op deze bloedhete parking." Riep hij opgewekt uit een van de ramen. Hij legde zijn rugzak achteraan in een hoekje en maakte het zichzelf comfortabel op één van de uitklapbanken die aan de zijkanten van het voertuig hingen.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:

Everest Kennedy

Everest werd al meteen door Aiden begroet. “Met mij gaat alles goed! Hoe kan het ook anders? Een hele vakantie zonder ouders en verantwoordelijkheden. Met jou?” Antwoordde hij op Aidens vraag. Als Everest was thuisgebleven dan zouden zijn ouders hem deze vakantie naar allemaal recepties meesleuren in de hoop over te komen als het perfecte gezin. Dat was hun doel, het perfecte gezin zijn… Wat de mensen niet wisten is dat het allemaal maar show is en zijn ouders eigenlijk alleen maar werken om hun perfecte leven te kunnen betalen. Ondertussen hadden ze al meer dan genoeg geld, maar zijn ouders waren het daar niet mee eens. Als ze hun levensstijl nog meer zouden kunnen upgraden dan doen ze dat, hoeveel geld het ook kost.

Het duurde niet lang voor de volgende persoon aankwam, Emilia. Everest was best wel goed met haar bevriend, maar het was nou niet alsof hij alles tegen haar zou zeggen. Van de hele bende was zij iemand die hij zag al een betere vriendin. Er waren velen in de groep die hij eigenlijk bijna niet als vriend beschouwt, maar dat lag aan hem. Hij knikte gedag naar Emilia, maar verder zei hij niet meteen iets. Na Emilia kwam Hailey, die heel duidelijk opgewekt was vandaag. Alleen al haar stem gaf weg hoe ze zich voelde. Wanneer Hailey Everest knuffelde, was hij eventjes aangedaan. Dat gebeurde altijd wanneer iemand hem knuffelde. Je zou denken dat hij Hailey’s knuffels al gewend is aangezien ze het vaker doet, maar Everest went er gewoon niet aan. Uiteindelijk sloeg hij toch zijn arm om haar heen. Hailey was net als een kleine zus voor Everest en om eerlijk te zijn vond hij het heerlijk dat ze zo opgewekt was over deze reis.

In nog geen kwartier was de hele groep compleet en mensen stroomden naar het oude, rode busje. Everest wist nu al dat één oud busje, 8 vrienden en drank waarschijnlijk geen goede combi zouden vormen, maar dat waren zorgen voor later. Greg’s stem onderbrak Everest zijn gedachten. Iedereen zag het duidelijk wel zitten. “Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik blijf hier ook niet in de hitte staan.” mompelde Everest tegen iedereen die nog op de parking stond en ook hij maakte zijn weg naar de bus.

Sandera76
YouTube-ster

sandera76 schreef:
Hh, sorry ik ben het topic steeds kwijt

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld