schreef:
Draco
Wanneer Harry terug komt op de zogenaamde Scheurbek wordt er geapplaudisseerd. Ik rol met mijn ogen. "Zo moeilijk kan dat niet zijn." Bijt ik iedereen toe. Haastig loop ik naar dat beest toe en onderweg zet ik mijn schouder in Harry zijn schouder waardoor hij een stap naar achter moet zetten. Hij fronst naar me en wrijft even over zijn schouder waarna ik mijn wenkbrauwen uitdagend optrek. "Harry, kom nou maar." Sust Hermione. Ik grijns breed en rol met mijn ogen waarna ik verder loop. Hagrid ziet mij aanlopen en roept iets, maar ik hoor niet wat. "Draco, pas op! Daag hem nou niet uit!" Roept hij. "Ach hou toch je kop, zo moeilijk kan het niet zijn." Ik loop op het beest af en wil hem vastpakken, maar het beest loopt gauw achteruit en begint te steigeren. "Nou niet zo eigenwijs." Zeg ik en steek mijn arm naar hem uit. Hij beweegt zijn kop naar mijn arm toe en ik wil hem vastpakken om er op te kunnen springen, maar dan zet hij zijn tanden diep in mijn vlees. Ik vloek alles bij elkaar en de tranen schieten in mijn ogen. "Wat is dit voor pleuris beest?" Schreeuw ik uit. "Scheurbek, af!" Roept Hagrid kwaad en komt dan naar mij toegelopen. Hij bekijkt de verwondingen en dan richting Harry. Zij ogen staan bezorgd en volgens mij weet hij niet eens wat hij moet doen. "Doe dan wat!" Roep ik terwijl ik drastisch naar mijn arm wijs, het doet gigantisch veel pijn! Iemand tipt hem dat ik naar de verpleegster moet en uiteindelijk loopt hij, Pansy en Blaise met mij mee naar de verpleegster.
"Dat ziet er niet best uit, maar dat genezen we wel weer. Het zal ongeveer drie weken duren voordat het volledig genezen is en hij weer goed functioneert." Zegt mevrouw Polemsty.
"Drie weken? Maar we hebben een zwerkbalwedstrijd!"
"Dat zal hem niet worden." Zegt ze wanneer ze de zaal uit loopt.
"Uh, ik ga maar even naar Dumbledore." Mompelt Hagrid en laat ons drieën achter.
"Wat een rot beest, Hagrid hoort geen eens een leraar te zijn! Hij kan er niks van." Zeg ik boos.
Malia
Langzaam en stil om niemand te storen loop ik naar een boom iets verderop toe. Daar ga ik tegenaan zitten terwijl ik naar het hele tafereel kijk. Draco moet even stoer doen en vervolgens wordt hij flink gebeten. Ik moet even lachen en blijf nog even na giechelen, al is hij al uit het zich verdwenen. Eigenlijk is het zo'n watje, hij kan ook nergens tegen. De les is afgelast en ik kijk nog even in het boek naar de verschillende Fabeldieren. Het lijkt mij erg interessant om al deze dieren te zien, maar dat zit er niet in. De meeste zijn erg zeldzaam, of kun je niet zomaar zien. Zoals de terzielers. Alleen zij die de dood kennen kunnen de terzielers bekijken. Iets verderop staat een groepje bloemen waar een heerlijke geur vanaf druipt. Automatisch begin ik een beetje te glimlachen. Bloemen hebben mij altijd gelukkig gemaakt. Zelf toen mijn beide ouders waren overleden werd ik getroost door de bloemen op het graf. Het is een moeilijke periode geweest. Eigenlijk zou ik in het systeem komen, het systeem dat je een wees bent en van familie naar familie hobbelt omdat uiteindelijk niemand je aan kan. Mijn ouders waren beide dreuzels, dus in de tovenaarswereld is er niemand die mij op zou kunnen vangen. Nu woon ik bij mijn verzonnen familieverwanten. Ze bestaan niet echt, maar ik doe alsof ze wel bestaan. Op de een of andere manier heb ik een heleboel mensen wijs kunnen maken dat ik daadwerkelijk familie heb, of Dumbledore ziet dat ik het alleen wel red. Hoewel dat ook niet zo simpel is. In London woon ik in een vervallen huisje waar niks meer aan werd gedaan. Met zo nu en dan een sprankje magie heb ik er wat van kunnen maken, goed genoeg om de vakantie door te brengen, of eigenlijk daar te slapen. Geld, vraag daar niet naar. Nee daar ben ik niet altijd op een eerlijke manier aan gekomen, maar hoe moet ik het dan redden? Mijn ouders hebben wel wat nagelaten, natuurlijk. Maar het is niet altijd genoeg.
Uiteindelijk wend ik mijn ogen van de bloemen af en sta op om naar de les Toverdranken te gaan. De meeste leerlingen vinden Snape maar niks, maar ik vind hem een van de betere leraren. Als je echt eens naar zijn lessen kijkt en aandacht besteed aan zijn manier van lesgeven, zul je het misschien eens zien. Ja, het is zo nu en dan eentonig, maar wel erg leerzaam. Hij staat hoog in aanzien bij mijn lijstje van leraren.