Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG The war between blood and moon

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Wij weten, jij niet.
1 keer onthouden
Tips en tops mogen
Verpest dit niet, want we bijten allebei

Ik:
Axel Brad Sean~16 jaar~weerwolfpup~nooit veranderd~mjw~picca

Jij

Ik begin na jou bericht

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope Chloe Macian~17(eigenlijk ouder)~ Vampier~ mjw

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Samen met een groep welpen zit ik in de woonkamer van het gezamenlijke huis. Elke weerwolvenfamilie heeft wel een eigen huis, maar dit huis delen we voor vergaderingen en andere dingen. Ook als iemand ruzie heeft met zijn vrouw of ouders, gaat die hierheen. Gewoon een toevluchtsoord dus. Vandaag heeft mijn vader ons hierheen geroepen. De meesten van ons zijn nog nooit veranderd en dat moet een reden zijn, waarom we hierheen zijn geroepen. De rest van onze ouders zijn er niet. Pap wilde niet dat iemand zich ermee ging bemoeien.
Al snel komt mijn vader naar binnen, samen met zijn rechter hand en bijt ik op mijn lip. "Beste pups, vandaag is de dag dat jullie je gaan bewijzen voor de weerwolven" begint pap en een aantal van ons krijgen de kriebels.
Pap is niet bepaald de beste alfa van de wereld. Hij is een tiran. Het maakt hem niet uit of er een wolf meer of minder sterft en ook niet hoe. Zolang zijn doel maar bereikt wordt.
"We willen de vampieren van binnenuit aanvallen en dat kan alleen als we binnen komen. Jullie zijn allemaal of nog nooit veranderd of nog maar 1 a 2 keer. De vampiers zullen jullie niet als vijanden zien. Daarom wil ik dat jullie allemaal de grens over steken en je gevangen laat nemen. Onderzoek hun zwakke plekken en val ze van binnenuit aan. Ik duld geen tegenspraak" zegt pap en de meesten van ons worden lijkbleek. Ik zelf ook. Pap heeft me eerder gekke dingen laten doen, maar dit is pure zelfmoord!
"Opstaan, jullie vertrekken meteen. Geen afscheid" zegt mijn vader kil en ik slik. Langzaam staan we op en worden door pap naar de grens gebracht. Langzaam gaan we bij elkaar staan en kijken over de grens heen. "Dit is gekkenwerk pap" zeg ik zacht en krijg een harde klap in mijn gezicht. "KOP DICHT EN DOE WAT IK ZEG!" sist pap kwaad en duwt ons over de grens. Ik slik en pak mijn beste vriend bij de hand. Langzaam lopen we verder over de grens en kijken schuw om ons heen, tot we naar ongeveer 5 minuten omsingeld zijn door een hele groep vampiers.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Als ik bloed ruik van een andere groep kijk ik op. Ik loop met mijn broer naar de grens en zie een groep weerwolven. Ik kijk naar wat vampieren en grijns klein. De groep weerwolven zijn dom. Ik loop op de groep af en zie ze kijken. Ik kijk dan kort naar mijn groep. "Mmh, wat doet een weerwolven groep hier?" Vraag ik aan ze. Ik was hier soort van de leider met mijn broer, eerst waren dat mijn ouders maar die zijn overleden. Ik kijk even weg en dan weer naar de groep weerwolven. Ik zie dan mijn broer komen. "Kies er eentje uit." Zegt hij. Ik loop naar een jongen die zijn hand vast houd van een andere. Ik pak bij zijn nek en trek hem mee. Ik duw hem hard op de grond en lach zacht. "Zullen we hem vermoorden of wat?" Roep ik lachend. Ik kijk naar hem. Mmh ik neem hem mee. Hij kan toch niks doen. "Iedereen neem er eentje mee dan kan je doen wat je wilt." Grijns ik. Ik zie de groep op de weerwolven afkomen en grijns klein. Ik pak die jongen welke ik net heb gepakt vast en trek hem mee naar huis. "Wat doet jullie groep hier." Vraag ik sissend. Als we binnen zijn duw ik hem hard op de grond en kijk hem kwaad aan. Hij moest hier niet komen. Ik zie Jason mijn broer ook een weerwolf mee hebben genomen. Hij heeft die andere jongen die hem hand vasthoud. Ik duw dan de jongen tegen de muur aan. "Naam." Mompel ik en kijk kort in zijn ogen. Ik ben niet bang voor ze. Ik kijk dan naar de andere jongen waar Jason mee bezig is. Ik grijns kleintjes. "Nou komt er nog wat uit je bek." Sis ik en sla hem hard tegen zijn wang. Ik slik even. Ik kijk kort weg en kijk weer naar de jongen.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Ik slik als de vampiers om ons heen staan en een meisje vraagt wat we hier doen. Ik ben de zoon van de alfa, dus moet ik nu de leiding nemen. De echte waarheid kunnen we niet vertellen. Dan worden we meteen vermoord. "We zijn te laat met transformeren, dus zijn we verbannen" zeg ik zacht en slik als het meisje me van Mike af trekt. Mike is al mijn hele leven mijn beste vriend. Als ik op de grond geduwd wordt, besluit ik om te blijven liggen. Waarschijnlijk is dat toch het beste. Meewerken.
Ik slik zacht als het meisje begint over vermoorden, dat had ik eigenlijk al verwacht. Zoals ik al zei, dit was een zelfmoordmissie die we niet mochten weigeren. Allemaal zijn we inmiddels als doden opgeschreven.
Als ik weer overeind getrokken wordt, probeer ik me los te trekken. Helaas heb ik mijn weerwolf kracht niet, waardoor ik even sterk ben als een gemiddeld mens. Misschien een beetje sterker, waardoor ik verplicht ben om mee te lopen.
Eenmaal in het huis word ik weer tegen de grond geduwd en vervolgens tegen de muur.
"Dat zei ik toch al, we zijn verbannen wolven" zeg ik zacht als ze weer vraagt wat we hier doen en slik kort. "Axel" zeg ik zachtjes als ze om mijn naam vraagt, maar blijkbaar is het niet genoeg aangezien ze me hard in mijn gezicht slaat. Ik kreun zacht en kijk de vampier dan weer recht aan. Hoewel het goed pijn doet, is die pijn niet in mijn gezicht af te lezen. Pap heeft me zo vaak mishandeld, dat ik het wel gewend ben. Ik voel de pijn maar een paar seconden. Niet veel langer. "Dat daar is Mike" zeg ik vervolgens en knik langs het meisje heen naar Mike.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Ik kijk hem aan en frons even. "Naja, slechte keuze was om hier te komen." Mompel ik en kijk hem kort aan. "Axel dus, je weet toch dat je het niet gaan overleven hier." Zeg ik en kijk kort weg. "En jullie leider laat jullie gewoon gaat, wat een klootzak." Mompel ik. Als ik zo een leider was zal ik gewoon wachten. Ik zal niemand laten sterven. Naja van mij groep dan. Andere groepen vermoord ik in een keer. Met geen ene emotie. Alleen bij deze zegt iets in me dat ik hem niet moet vermoorden. Ik weet ook niet waarom. Ik kijk kort naar Mike dus. Ik kijk naar Jason die hem begint te slaan. "Jase niet doen, later." Mompel ik en kijk hem heel even aan. Ik loop er naar toe en duw hem zacht weg bij Mike. "Hope, verpest de lol nou niet." Mompelt hij. Ik zucht zachtjes en schud me hoofd. Ik loop weer naar Axel. Ik denk kort na. Ik neem hem mee naar boven. Ik loop mijn kamer in. "Zit." Mompel ik en ga op het bed zitten. "Dus jullie zijn verbannen voor dat? Naja sommige van jullie krijgen hier goed en andere worden vermoord." Zeg ik kort en denk na. Ik weet nog niet hoe ik voor hem ga zorgen. Ik sta dan op en kijk hem aan. Ik maak hem dan vast, "Je kan hier niet weg dan weet je dat." Fluister ik in zijn oor en grijns klein.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Ik kijk het meisje aan als ze zegt dat het een slechte keuze was om hier te komen. "Ook niet onze keuze" antwoord ik en slik zacht als ze zegt dat we het niet overleven. Zoiets had ik al door, maar besluit er niet veel over te zeggen. Als ze mijn vader een klootzak noemt, bal ik even mijn handen tot vuisten. Ik snap best dat hij een klootzak is, dat vind ik zelf ook. Toch heb ik er een hekel aan als iemand hem zo hardop noemt. "Dat weet ik van mijn vader" antwoord ik dan en slik als ik besef dat ik het woord vader heb gebruikt. Heel erg fijn, dan weet ze dat dus ook weer.
Ik slik als ik Mike hoor kreunen. Zelf ben ik pijn gewend, maar Mike heeft geweldige ouders en is nog nooit mishandeld of zo. Zijn lichaam is er niet tegen beschermd. Toch ben ik blij dat het meisje Mike even beschermd en me vervolgens mee naar boven sleurt. Even kijk ik over mijn schouder naar Mike. Hopelijk zou hij die vampier overleven.
Als we eenmaal haar kamer binnenlopen kijk ik om me heen. Alles is hier zo anders dan in mijn kamer. Even kijk ik op het bed, maar ga dan braaf zitten. Op sommige momenten heb ik echt hondeneigenschappen. Alle weerwolven eigenlijk, behalve de alfa dan en zelfs die heeft het af en toe nog. Stil luister ik naar wat het meisje zegt , waarvan ik niet eens de naam weet. De jongen noemde haar Hope, maar zou dat echt haar naam zijn? Of een bijnaam?
Even bijt ik op mijn lip als ze zegt dat sommigen het goed krijgen en anderen worden vermoord. Ik hoop dat de meesten van ons het goed krijgen, of een snelle dood. Dat verdienen ze.
Als ze me met een touw vastbindt, bijt ik even op mijn lip. "Daar was ik al bang voor" zeg ik, terwijl ik een beetje ga verzitten.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
"Pardon? Vader?" Mompel ik. Wacht is dat de leider ze zoon? Hem vader heeft mijn ouders vermoord.. Ik word kwaad door gedachtes en loop wat rond. "Jou vader heeft mijn ouders vermoord." Sis ik en trap tegen iets aan. Ik krijg tranen in mijn ogen. Ik huil nooit. Alleen als ik mijn ouders mis en dit is zo een moment. Ik ga langs hem zitten. "Ik ben Hope trouwens." Zeg ik zacht en kijk kort weg. "Ik geloof je verhaal niet, je vader zal nooit je wegdoen." Mompel ik en kijk kort weg. Ik maak hem dan los en denk na. Ik heb zijn vader een keer gesproken. Hij wou me bijna vermoorden maar mijn vader stond voor me. Ik kijk hem weer aan. "Ben jij net als je vader?" Vraag ik zacht en slik even. Het doet gewoon pijn om over dat na te denken. Ik denk na. "Naja, ik wil je geen pijn doen." Zeg ik zachter. Ik hoor dan geklop. Ik loop naar beneden en maak de deur open. Ik zie mijn beste vriend staan en knuffel hem. "Weerwolven zijn binnen gekomen." Mompelt hij. "Ik weet het, we hebben hier twee." Zeg ik zacht. "Doe voorzichtig." Mompelt hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik knik langzaam. Hij kwam alleen of er nog ben. Hij loopt dan weg. Ik loop weer naar boven. Ik kijk Axel aan. Ik ga langs hem zitten. "Ik zeg je een ding, ik vermoord je vader." Zeg ik en kijk hem aan. Ik sta dan op en kijk hem aan.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Ik bijt even op mijn lip als ze vader mompelt. Tsja dat was te verwachten. Stil luister ik naar wat ze zegt over haar ouders en slik een brok in mijn keel weg. Ik knik als ze zegt dat ze Hope heet, dus het is geen bijnaam. "Mijn vader heeft je ouders vermoord, denk je echt dat hij niet tot andere dingen in staat is?" vraag ik als ze zegt dat ze me niet gelooft. "Hij heeft mijn moeder ook vermoord, en nu mij door me hierheen te sturen" zeg ik zacht en sla mijn ogen neer als ze me weer los maakt. Best dom om een weerwolf los te maken als vampier. Zelfs al heb ik nog geen krachten.
Stil kijk ik toe hoe Hope een jonge vampier knuffelt. Hij is nog niet zo heel lang vampier volgens mij, niet zoals Hope. Misschien een kleine 50 a 60 jaar. Bij sommige vampiers kun je de leeftijd ruiken en hij ruikt nog niet zo sterk als Hope.
Als ze weer naast me komt zitten en zegt dat ze mijn vader vermoord, knik ik klein. Het gaat haar niet lukken. Dat weet ik nu al. Ook omdat pap haar ouders heeft vermoord. Pap is de sterkste weerwolf in ruim 500 jaar tijd, misschien zelfs langer. Daarom heeft hij een hekel aan de zwakkeren. Ondergeschikte wolven. Ook is pap nooit alleen, de rest zal hem altijd verdedigen. Wat het ook kost. "Gaat je niet lukken" zeg ik tegen haar en zucht zacht.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Als hij zegt dathem vader zijn moeder ook heeft vermoord slik ik. "Wat? Hij is een gek!" Mompel ik en sta op. "Naja en ik maak je los omdat dit je enige kans is om hier te overleven." Zeg ik. "Als je een ding verkeerd doet word je vermoord." Mompel ik. Ik kijk hem weer aan. Hij is best schattig eigenlijk. Hope.. Waar denk je aan? Ik zucht zachtjes en denk na. "Ik ga zo slapen." Mompel ik. Ik ben moe. "Naja we hebben een kooi en ik ga die zo pakken voor je." Mompel ik. Ik denk na. Ik neem hem dan mee naar beneden en zie Mike bewusteloos op de grond. Ik kijk kwaad naar Jason. "Jason wat heb ik je gezegd!" Schreeuw ik. Ik loop kwaad naar hem toe. "Zijn vader." Zeg ik en wijs naar Axel. "Heeft onze ouders vermoord." Mompel ik. "Maar je gaan hem niks doen." Zeg ik snel er nog achterna. Ik zie Mike bijkomen. Hij zit onder het bloed. Ik help hem met opstaan. "Je blijf van ze af." Sis ik. Ik loop dan naar boven. Ik zet Mike neer op mijn bed. Ik pak dan een best grote kooi uit de zolder en neem hem mee naar beneden. Mijn kamer is best ruim en er pas wel zo een kooi. Ik zet hem neer op mijn kamer. Ik maak de deurtje open. "Ik haal jullie morgen eruit." Mompel ik en laat ze erin gaan. Ik doe de deurtje dicht en opslot. Ik kijk naar ze. Ze kunnen allebij liggen. Ik ga dan op mijn bed liggen en zucht even. Ik kijk naar de jongens en zucht weer. Ik pak dan mijn pyjama en loop naar de badkamer. Ik haal mijn makeup eraf en doe dan mijn pyjama aan. Ik doe nog mijn haren in een knotje en loop terug. Snel ga ik liggen. Wacht hun hebben geen deken. Ik sta op en pak voor hun allebij een deken. Ik doe de deurtje open en geef het aan hun. I kdoe de deurtje weer dicht en ga liggen. "Slaaplekker." Mompel ik. Ik draai me om en val dan langzaam in slaap.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Ik kijk haar aan en sla mijn ogen neer, als ze dat zegt. "Zoals ik al zei, dat weet ik. Je hoeft het niet steeds te herhalen. Hij blijft mijn vader" zeg ik tegen haar en kijk haar vervolgens aan als ze het heeft over niets verkeerds doen. Mezelf kennende, doe ik alles verkeerd. Dat zegt pap tenminste elke dag tegen me. Ik stel hem alleen maar teleur. Ik ben 1 grote mislukkeling.
Even bijt ik op mijn lip als ze het over een kooi heeft. Ik heb erge last van claustrofobie, maar durf er niets over te zeggen. Rustig loop ik daarom ook maar mee naar beneden, als ik Mike zie liggen. Ik slik en ren snel naar hem toe. Het kan me niets schelen of het mag of niet. Ik wil niet dat Mike iets overkomt. Zachtjes help ik hem met Hope overeind als hij bijkomt en slik als ze tegen haar broer zegt dat pap hun ouders heeft vermoord. Moet echt iedereen het weten? Het is al erg genoeg dat zij het nu weet.
Terwijl ik Mike ondersteun, lopen we terug naar boven. Ik haal het bloed van Mike zijn gezicht af, terwijl Hope een kooi van zolder pakt. We zijn niet eens beesten! Mike en ik zijn nog nooit veranderd. Toch zijn we momenteel wel aan hun over geleverd. Ik vervloek pap even zacht, maar klim dan met tegenzin in de kooi, samen met Mike. Gelukkig is de kooi best groot, beter dan die kleine kooitjes die ze in het grote huis hebben voor stoute wolven. Rustig ga ik liggen en kruip tegen Mike aan, als Hope ons een deken geeft. Ik geef geen antwoord op haar slaap lekker en bijt op mijn lip.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Tsje
Hope
Langzaam word ik wakker en gaap even. Ik kijk naar de kooi en zie hun nog slapen. Ik kleed me om. Ik pak mijn makeup en doe wat op. Ik pak mijn donkere rode lipstick. Ik maak dan de kooi open. I kzie Mike gelijk wakker. Ik slik kort. Ik loop dan naar beneden en maak wat eten. Ik neem twee borden mee naar boven en zet het in de kooi neer. "Asjeblieft." Mompel ik. Ik kijk kort weg. Ik loop dan weer naar beneden. Ik pak een glas met bloed en zucht diep. Ik neem wat slokken en denk na. Ik zet het glas neer en kijk rond. Jason is al weer weg. Ik loop dan naar buiten. Ik zie Lisa die een weerwolf wilt vermoorden. Ik schrik en ren er op af. "Lisa niet doen!" Schreeuw ik. Ik ga voor de weerwolf staan. Ik neem hem mee naar mijn huis. Dit is de laatste. Ik slik kort. Ik zie Lisa kwaad komen. "Hun zijn nog niet helemaal weerwolf he. Hun hebben hun krachten niet." Zeg ik en slik. Ik loop naar binnen en doe de deur dicht. Ik loop naar boven en kijk naar de jongens. "Ik heb nog iemand van jullie roedel." Mompel ik en kijk kort weg. De jongen komt naar boven. Ik kijk kort naar Axel. "Jake? Wou iemand je vermoorden?" Vraagt Mike zacht. Ik negeer het en loop naar beneden. Ik heb geen zin in dit.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Ik schrik wakker als de deur open gaat en zucht zacht. Moet dat echt zo hard? Ik slik als ik besef dat ik in een kooi zit en probeer geen angst te laten merken. Dat is nooit een goed teken bij vampiers.
Als ze even later twee borden met ontbijt naar boven brengt, ben ik wel een beetje verbaasd. Hoezo hebben vampiers ontbijt? En waarom geeft ze het dan aan ons? Toch neem ik voorzichtig een hap. Het is nog best lekker. Even kijk ik Mike aan, die het ook lekker lijkt te vinden. "Ik haat pap" mompel ik zacht en Mike knikt. "Dit is gewoon een dwaze missie" zegt hij en ik schud mijn hoofd. "Volgens mij wil hij gewoon van ons af" antwoord ik. "Volgens mij?" vraagt Mike. "Volgens mij zeker, zul je bedoelen" zegt hij en ik knik. "Dat is waar" zeg ik en kijk op als Hope weer binnenkomt met Jake en slik zacht. "Gaat het?" vraag ik en trek Jake voorzichtig naar ons toe. Jake ziet er doodsbang uit en ik leg mijn armen om hem heen. Jake was officieel 1 keer voor de helft veranderd, maar hij kwam de verandering niet helemaal door. Alleen zijn armen en benen waren veranderd en hij had een hele kleine staart. Het zag er eigenlijk best goor uit, nu ik er zo over terug denk.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Ik frons als ik een kleine staart zie. Ik zie in Axel ze ogen dat hij bang is. Waarvoor? Ik trek hem de kooi uit. Naja ik snap het. Ik hoor de deur beneden en negeer het. "Waar ben je bang voor?" Vraag ik mompelend. Ik zie dan Jason en hij pakt Axel vast bij zijn keel. Ik schrik er hard door. "Jason laat los!" Schreeuw ik en duw hem hard weg. Ik ga voor Axel staan. Ik loop kwaad op Jason af. Hij heeft hem gewoon bijna vermoord.. Ik duw Jason hard weg. Ik pak Axel ze hand en slik. "Gaat het?" Vraag ik en laat zijn hand los. Ik streel zacht met mijn hand over zijn nek. "Sorry voor me klote broer." Mompel ik en denk na. Ik zie Mike kijken en denk na. Ik kom nooit eigenlijk voor iemand op. alleen deze weerwolven doen iets met me. Ik ben opeens aardiger tegen ze.. Ik zie Jason kwaad komen. Ik loop naar hem toe en sla hem hard tegen zijn wang. "Nooit meer doen." Sis ik. Ik duw hem een kamer in en doe hem opslot. Ik loop terug. "Nu doet hij jullie niks." Mompel en glimlach zwak. Ik ga dan op het bed zitten en zucht. Ik probeer ze te helpen wat ook wel lukt hoop ik. En hopelijk zien hun dat ook.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Ik bijt op mijn lip als ik Jake zijn staart zie. "Probeer die weg te doen, ze mogen niet weten dat we in de verandering zitten" fluister ik zacht en Jake probeert hem terug te roepen, maar dat wil niet. Op dat moment komt Hope ook weer binnen en ik vloek even zacht. Als Hope me uit de kooi trekt bijt ik even op mijn lip. "Ik heb claustrofobie" geef ik dan met tegenzin toe. Een vampier kan altijd merken dat je liegt, net als weerwolven. Zeer irritant, maar liegen is dus geen optie.
Als ik opeens een hand om mijn keel voel, maak ik een smorend geluid en trap angstig met mijn voeten, in de hoop om los te komen. De lucht wordt uit mijn longen geknepen en ik begin een beetje blauw aan te lopen, als Hope me los weet te krijgen en val op mijn knieën, waar ik om adem blijf zitten happen tot ik weer voldoende zuurstof heb gehad. Snel kruip ik bij Hope weg, als ze mijn nek en hand aan probeert te raken. "Raak me niet aan" grom ik zacht, als een mislukte puppy, maar dat kan me even niets schelen. Nog steeds zijn de vingers van de vampier in mijn nek te zien en nog steeds ben ik een beetje blauw van het zuurstof te kort. Als Hope weggaat en even later terug komt, kijk ik haar nog wantrouwiger aan dan gisteren. Dit is dus een reden dat ik vampiers niet vertrouw en deze opdracht haat. Ze probeert misschien wel te helpen, maar waar naartoe? Waarschijnlijk zodat we haar vertrouwen en ze haar slag kan slaan.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Ik frons als Axel zo doet. "Ik probeer je te helpen?" Zeg ik mompelend. "Ik ben niet al mijn broer." Mompel ik er nog achterna. Ik denk kort na en zie de andere twee kijken. Ik kijk dan even naar de grond. Ik loop naar het raam en zie een weerwolf helemaal veranderen. Ik kijk kort naar hun drie. Dadelijk veranderen hun ook.. Ik denk er over na. "Ik kan jullie ook weg sturen uit mijn huis en dat jullie vermoord worden." Mompel ik. Ik kijk ze weer aan. "Als jullie dat liever willen." Zeg ik daarna nog en sta gelijk op. Ik zie dan Jake naar me toekomen. Ik kijk hem aan. "Jullie moeten blij zijn dat jullie hier zitten." Sis ik. Jake pakt bij me nek vast. Ik hap nog naar adem. Ik trap hard in zijn maag en hij laat los. Ik duw hem hard tegen de muur. "Mmh, nu moet ik je vermoorden." Mompel ik en kijk hem aan. Ik streel zacht over zijn wang. Ik kijk dan kort naar Axel. "Naja, ik stuur je wel op straat word je in een paar seconden vermoord." Sis ik en sla hem hard tegen zijn wang. "Nooit meer doen." Mompel ik.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld