Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO ft. Obviousthoughts

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
hehehehehehehehe
justin
de
badboy
mi
love

Jij = x
Ik = Justin Drew Bieber (waarom schrijven jullie z'n naam voluit, even janken)

Ik begin ook wel omdat ik gewoon lief ben

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
HERE WE GO YAH U READY

(ik doe btw niet in 1e persoonsvorm maar in 3e want zo ben ik het gewend lel)

-

Justin had een bankrekening waar je u tegen zegt, waarom? Hij was een huurmoordenaar, een van de beste die je kon krijgen en daarbij handelde hij ook nog wel eens in de beste drugs die je in de gevreesde straten van New York kon krijgen. Hij was gewild, hij hoefde niet eens moeite te doen om gevraagd te worden, het woord verspreidde snel door de stad. Vandaag was hij weer op een andere plek aan het dealen, op een de zelfde plek blijven staan was nooit slim, zo presenteerde je jezelf op een blaadje aan de politie. Hij had net een deal afgerond, mooie groene flappen dollars telde hij rustig in zijn hand, het was bijna gewoon voor hem. De glimlach op zijn gezicht sprak puur gevaar uit, en toen toen hij klaar was met tellen liet hij zijn hand even glijden over het geweer waarvoor hij een speciaal vakje had laten maken in zijn jas, een diep teug adem volgde. Nog geen seconde later hoorde hij voetstappen, zijn hoofd draaide snel richting het geluid en adrenaline gierde door zijn aders. Maar het was een meisje, hij schatte haar rond zijn eigen leeftijd. Hij keek een paar seconde verbaasd maar veranderde snel terug in zijn normale blik, zou ze komen dealen? "What do you want?" Vroeg hij, niet hard in stemgeluid, maar wel fel.

Account verwijderd

schreef:
Ashley pakt het pakketje van de keukentafel en stopt het onder haar trui. Vanavond zou ze gaan dealen met een zogenaamde huurmoordenaar. Ze rolt haar ogen en doet haar capuchon op waarna ze naar buiten loopt. Het was winter en dat was zeker te voelen, het was dik onder 0 graden. Ze rilt eventjes en stopt haar handen in haar zakken waarna ze naar het meeting point loop of nouja de plek waar ze wist dat ze hem kon treffen. Ze likt over haar lippen en kijkt af en toe om zich heen zodat ze kan zien of ze gevolgd word of dergelijke. Ze ziet hem al staan en loop er langzaam maar zelfverzekerd op af. 'Hm ik heb een mooie deal voor je' Ze pakt het pakketje onder haar trui vandaan. Er zaten wat stenen in, zodat het in ieders geval leek of er iets in zat. Ze kijkt hem aan. 'Ik wil er geld voor hebben, veel geld.' Ze steekt haar handen weer in haar zakken. Hij zag er niet uit als een huurmoordenaar, hij was best aantrekkelijk eigenlijk. Ze kijkt hem aan en merk dat hij even verbaasd is. Nu begon ze eigenlijk te twijfelen. Was dit wel zo'n strak plan. Wat als hij echt een huurmoordenaar was, dan zou ze dit niet na kunnen vertellen.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
even zijn leeftijd verandert lel
-
Justin bekijkt haar, niet al te zuinig, van top tot teen. Ze is mooi, zeker, en dat maakt het alleen maar verdachter dat ze hier komt delen met hem, een van de beruchtste personen uit de ghetto van New York. Hij knijpt zijn ogen totdat ze maar millimeters open zijn, wenkbrauwen samengetrokken in een frons. Hij geeft een korte knik naar het pakketje, klemt zijn kaken even strak op elkaar voordat hij ze weer ontspant. "Wat is het? Welke soort?" Vraagt hij, besluitend dat hij zoveel mogelijk vragen gaat stellen, als ze dit meent weet ze dat ze de drug zelf en de soort van de drug moet noemen. Hij proest even een donker lachje, wenkbrauwen nu halverwege zijn voorhoofd. "Ja, dat zal wel. Ik wil eerst weten waar ik voor deal." Hij klopt op de gevulde borstzak, hij heeft altijd een grote som geld bij zich, dit komt vaker voor, maar meestal zijn het zelf verslaafde en onhygiënische mannen, met de nadruk op mannen. Hij neemt haar nonchalante houding over, steekt zijn handen in zijn broek zakken, hij houd zijn hoofd een beetje omlaag en kijkt meer door zijn wimpers naar haar maar maakt zijn lichaam wel groot boven haar. Hij weet dat negen van de tien mensen hem op deze manier intimiderend vinden en hij hoopt dat het bij haar werkt, ook dat hij serieuzer overkomt voor een jongen van 23. Ze moet geen spelletjes spelen, voor ze het weet eindigt ze zoals velen die hem probeerde voor de grap te houden.

Account verwijderd

schreef:
oorlel

Ashley kijkt hem aan en fronst zelf ook. Ze kon nu moeilijk het pakket neergooien en snel wegrennen. Ze kijkt hem nogmaals aan. 'Cocaïne' Zegt ze kort maar krachtig. Geen sprankje nerveusheid is te horen in haar stem. Ze wist dat dit belangrijk was omdat mensen in deze business meteen konden merken of je loog of zenuwachtig was. Ze ziet dat hij een andere houding aanneemt waar ze niet echt van onder de indruk is. Ze haal en hand door haar haar nadat ze de capuchon heeft afgezet. 'Hoeveel wil je geven voor 2kg Cocaïne' Ze kijkt nogmaals om zich heen en kijkt even op als ze de koplampen van een auto ziet. Zodra de auto afslaat en uit het zicht verdwijnt richt ze haar aandacht weer op hem. 'Ik hoor trouwens wel verhalen over jou.. Justin is het toch?' Ze grijnst lichtjes en kijkt hem aan. Bang voor oogcontact was ze absoluut niet. Ze moet alleen nu wel even een plan bedenken om te vluchten of hier onderuit te komen. Ze kon altijd nog de waarheid zeggen alleen zou dat niet goed aflopen.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
rude

-

Justin neemt een stap dichterbij, laat zijn ogen kort op het pakketje rusten voordat hij haar weer in haar ogen aankijkt. Hij trekt een wenkbrauw op. "Wat voor cocaïne?" Vraagt hij, haar zekerheid geeft hem geen rust. Hij gaat niet dealen voor iets dat misschien zijn geld niet waard is, er gaat genoeg troep rond en hij dealt alleen het echte werk. Hij let op haar lichaamstaal, probeert te ontcijferen waarom het zo onbetrouwbaar is. "Licht eraan wat voor Cocaïne het is, voor goede leg ik alles wat ik bij heb in." Hij houd de auto vanuit zijn ooghoeken in de gaten, maar aan de auto te zien was het iemand uit de buurt. Hij grijnst kort terug voordat hij weer serieuzer kijkt. "Hm, verhalen ja? Justin, inderdaad. Wat is jou naam?" Misschien kent hij haar naam, hij weet alleen namen van de vrouwelijke kant van New York. Hij is bereid om haar tegen te houden als ze weg wilt, iets wat hij al zo vaak heeft gedaan dat de kleinste spiertrekking hem al opvalt en hem in actie zet. Zijn zintuigen staan op scherp.

Account verwijderd

schreef:
Ashley kijkt hem aan. Weer likt ze kort over haar lippen. 'Ik heb het in poeder bij me, dus klaar voor gebruik zal ik maar zeggen.' Ze kende mensen die dealden in de bladeren en in of pasta, maar dit waren tussenproducten, dingen die nog gemaakt moesten worden tot de drugs. Ze besloot gewoon voor het hele product te kiezen aangezien ze geen verstand had van de andere 2 opties. Ze kijkt hem aan. 'Mijn naam hoef je niet te weten, die is niet belangrijk.' Ze haalt kort haar neus op 'Dus Justin.. die verhalen over jou, zijn die waar? het moordenaars verhaaltje?' Ze pakt een sigaret uit haar zak en steekt hem aan. Ze neemt een trek en blaast de rook langzaam uit terwijl ze oogcontact met hem blijft houden.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin balt zijn handen tot vuisten in zijn broekzak, hij vertrouwt haar niet. Ze verteld hem niet wat hij bedoeld, op straat word negen van de tien keer alleen maar poeder verkocht. "Ik denk dat als ik met jou een deal wil sluiten dat ik je naam graag wil weten, dame." Zegt hij, lichtelijk geïrriteerd door haar houding. "Er zijn zoveel verhalen babe, ik ga je niet vertellen of ze waar zijn of niet." Hij let op haar als ze haar sigaret opsteekt en dan grijpt hij in, zijn hand is snel om haar pols, hij knijpt hard genoeg dat ze nooit uit zijn grip zal komen, hij hoopt vurig dat ze schrikt van zijn plotselinge actie. Zijn gezicht is millimeters van die van haar verwijdert en zijn pupillen zijn groot van woede. "Luister, bitch, ik weet dat je me voor de gek probeert te houden -" Hij pakt het pakketje met zijn vrije hand en voelt met zijn vingers over de bobbels. Hij kijkt van het pakketje terug naar haar. "Als je mijn verhalen kent, waarom durf je mij dan stenen aan te bieden?" Zegt hij met op elkaar geklemde kaken. Hij gooit het pakketje met een harde dreun tegen een vuilnis bak. "Stupid little girl, je bent bij de verkeerde."

Account verwijderd

schreef:
oh my angry boy!!!!

Ashley wil nog een trek nemen totdat haar pols word vastgepakt en het deed redelijk veel pijn. Ze schrikt niet want ze is gewend dat ze zo hard word aangepakt, door haar vader. Ze heeft veel meegemaakt vroeger dat heeft er voor gezorgd dat ze niet snel bang is en eigenlijk ook niet echt veel om haar leven geeft. 'uhm au!' Ze kijk naar zijn hand die gewoon wit aanloopt van het knijpen. Als hij het pakketje pakt fronst ze. Dit liep niet helemaal volgens plan, ookal had ze niet echt een plan. Ze likt haar lippen en kijk hem aan. 'Misschien wilde ik die verhalen testen, geloofde ik ze niet helemaal.' Ze blijft hem aankijken met een strakke blik. 'En noem me geen bitch, een beetje respect voor een dame is altijd op zijn plaats.' Ze rolt haar ogen en kijk naar het pakketje.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin laat een geluid klinken, bijna als grommen. Hij knijpt even nog harder en kijkt haar recht in de ogen aan. "Ja, au. Had je maar geen spelletjes moeten spelen." Zegt hij, zijn stem klinkt scherp, galmt door het steegje. "Of je bent gewoon een dom kind dat dacht dat het grappig was om met een van de gevaarlijke mensen van New York te spelen. Wrong move." Hij laat een bulderende lach horen als ze hem vraagt om haar geen bitch te noemen, zijn hoofd naar achter leunend als hij dit doet. "Je bent een meisje! Een dom, irritant, klein meisje! Ik heb alle recht om jou bitch te noemen, bitch." Zegt hij fel, hij trekt haar tegen zich aan. Hij moet ver omlaag kijken om haar in haar ogen aan te kijken nu ze tegen hem aan moet staan. "Vergeet het maar dat je vanavond naar huis gaat. Je blijft bij mij." Hij laat een hand kort over de plekken van haar kleding glijden waar haar telefoon kan zitten en pakt deze als hij hem voelt, hij smijt hem met volle kracht tegen de muur en het scherm spat uit elkaar, er is weinig van over. "Zeg maar doei tegen je leventje, vanaf nu zul je niemand meer zien, niemand die je kent. Alleen mij natuurlijk."

Account verwijderd

schreef:
hallo bruh, doei iphone 6S

Ashley merkt dat hij snel kwaad word. Ze kijk op als hij nog harder knijpt en probeert zich los te rukken. Was ze nu maar gewoon koekjes gaan bakken bij haar oma maar nee ze moest weer zoiets doms doen. Ze rolt haar ogen als hij dit alles zegt. Ze had nog niet echt het gevoel alsof hij haar elk moment kon vermoorden ook al wist ze ergens in haar achterhoofd wel dat dit een grote mogelijkheid was dat dit toch ging gebeuren. Ze kijk op als zijn hand onder haar shirt gaat en haar telefoon word gepakt. Als hij hem kapot smijt kijkt ze hem kwaad aan. 'Hallo doe even normaal, jij gaat dus echt een nieuwe kopen he, met je zogenaamde miljonairs leven.' Ze kijkt naar haar telefoon en gromt. Hier had zij hard voor gewerkt en no way dat deze rampdebiel dat even voor haar ging verpesten. 'Ik ga helemaal niet met jou mee, ik heb daar geen behoefte aan, ik heb geen babysitter nodig.' Ze zucht diep en kijk hem nogmaals aan.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
hallo hij koopt er zo 100 voor haar

Justin is opvliegerig, dat was zeker bekend, waarschijnlijk omdat hij vroeger zo vaak belachelijk werd gemaakt dat hij nu al kwaad word als er niet eens iets ergs word gezegd. En mensen vragen zich af waarom hij anderen vermoord. Hij kijkt naar haar met een grijns als ze kwaad word vanwege haar telefoon. "Ach meisje, ben je jaloers?" Fluistert hij uitdagend met zijn gezicht dicht bij die van haar, hij geeft nog een trap tegen de restjes van haar telefoon. "Kut voor je, maar ja, wie was er ook alweer zo dom om grapjes uit te halen?" Het is niet echt een vraag, ze wist vast het antwoord en hij verlangde er niet echt naar om het te horen. "Laat me even denken." Hij gaat met zijn vrije hand over zijn kaaklijn voordat hij de arm die hij vastheeft om zijn nek slaat, hij staat nu met zijn hoofd onder haar oksel en zo gooit hij haar over zijn schouder. "Schreeuw wat je wilt babe, maar loslaten zal ik je niet." Zegt hij als hij haar meeneemt naar zijn auto achter in het steegje.

Account verwijderd

schreef:
moet hij dat gauw doen, en voor mij doei

Ashley kijk hem aan en gromt als hij tegen haar kapotte telefoon trapt. Dit was dus echt niet tof. Dit alles wat gewoon een en al ellende en ze zou hier niet snel uit komen. Ze ziet dat hij even nadenkt maar haar al snel over zijn schouder gooit. 'Hey! laat me los' Ze begint te trappen en stompt tegen zijn rug aan. Ze wilde helemaal niet met hem mee. Ze wilde gewoon naar huis, haar vertrouwde warme huis. Haar eigen bedje en naar haar moeder. Wat zou die overigens ongerust zijn. Kwaad begint ze harder te slaan terwijl ze tranen in haar ogen krijgt. Ze was nu niet meer zo zelfverzekerd en groot, ze was nu kwetsbaar en piepklein. Ze snikt en geef het slaan uiteindelijk maar op als ze ziet dat het hem niets doet en ze merkt dat ze er zelf alleen maar moe van wordt.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
bish bye

Justin grinnikt om haar grom, net als haar was hij eigenlijk voor niemand bang. Ze konden hem een kogel recht langs zijn kop schieten en hij had nog een grijns op zijn gezicht. Hij let niet op haar geschreeuw en haar schoppen en slaan doet hem niks, hij had immers spieren waar menig man u tegen zou zeggen. Hij lacht alleen maar als ze zo hard mogelijk probeert, misschien houd hij er wel een blauwe plek aan over maar veel pijn niet. Hij open zijn auto, laat de deuren omhoog klappen en zet haar in de passagiers stoel neer. Hij maakt haar vast en klapt de deur omlaag, daarna stapt hij snel aan zijn eigen kant in en sluit hij de deuren van binnen uit. "Goh, ga je toch met me mee. Wat een verassing." Zegt hij, vloeiend sarcastisch. Hij start zijn auto en begint de rit naar zijn huis, niemand heeft enig idee dat hij in dat huis woont, het staat nog op de naam van zijn vader die overigens onbekend overleden is en eigenaar van meerdere succesvolle bedrijven was. Het is afgelegen en fijn, enorm groot ook, maar wat verwacht je ook.

Account verwijderd

schreef:
ok

Ashley word in de auto gezet en kijk even om zich heen. De auto rook naar een vage geur van rook en nog iets wat ze niet kon plaatsen. Ze voelt hoe haar gordel word aangedaan en niet veel later gaat Justin naast haar in de auto zitten. Niet veel later start hij de auto en rijd naar zijn huis, althans dat dacht ze. Ze wrijf over haar koude handen en besluit niks meer te zeggen. Ze hoopte dat hij haar zo misschien zou sparen en ze alsnog morgen naar huis mocht. Ze kijkt rond, veel huizen staan hier niet. Ze was nog nooit in dit deel van New York geweest en dat was misschien maar goed ook. Ze leg haar hoofd voorzichtig tegen het raam en blijft naar buiten kijken terwijl ze aan haar moeder denkt. Ze zou er alles voor over hebben om nu bij haar te zijn en zelfs haar gezeur aan te horen over het feit dat haar kamer weer een troep is of dat ze een uurtje op school gemist heeft, maar helaas zou dat nooit gebeuren.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin rijd redelijk rustig, soms als hij boos of druk is dan scheurt hij door de wegen maar nu is hij relaxed. Misschien is het raar, het meisje dat je net ontvoerd hebt rustgevend vinden, maar ze had iets en voor eens in zijn leven was hij een soort van bang voor dat gevoel van rust. Als hij bij een stoplicht staat pakt hij haar kaken tussen zijn vingers and draait hij haar hoofd naar die van hem, hij inspecteert alleen haar gezicht, de emotie. Het is bijna als een zielenzuiger, hij kijkt graag naar het gezicht van mensen en hij vroeg zich af welke emoties er nu door haar lichaam raasden. Het was vooral verdriet dat hij zag, een soort heimwee. Het gaf hem een raar gevoel, niet echt overweldigend sterk maar hij voelde het wel, maar hij reageerde niet, liet haar gezicht los en reed verder toen het groen werd. Ongeveer een goede tien minuten later rijden ze een modderig oprit op omringd door een bos, na nog eens vijf minuten komen ze aan bij het grote huis, rode bakstenen en zwarte marmeren zuilen en details. De poort ging open nadat hij zijn oog en vingerafdruk liet scannen, hij reed een soort helling af richting de garage die nu ook open was. De garage stond vol, zo'n 20 auto's en 5 motoren, hij hield van voertuigen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld