Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPO w// Asylum

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Wij weten alles wat jij niet weet.

Aub niet reageren.

Mijn personages:

Naam: Sylvana de Wit
Leeftijd: 17
Bloedstatus: Volbloed
Afdeling: Griffioendor
Toverstok: eikenhout met een kern van eenhoorn haar 27,8 centimeter
Zwerkbalpositie(eventueel): Jager
Uiterlijk: Komt nog
Innerlijk: Sylvana is een aardig meisje, maar dat is ze niet voor iedereen. Als je rotopmerkingen maakt over haar bril vrienden of familie wordt ze woedend en kijkt ze je ook nooit meer aan, tenzij je het goed maakt. Ze is best wel behoorlijk slim, en weet vaak goede oplossingen voor problemen. Maar helaas heeft ze niet altijd op alles een antwoord, want soms best wel storend is vindt ze zelf. Ze houdt heel erg van lezen, en zit dan ook vaak met een boek voor haat neus. Mensen die haar kennen weten dit, en die staan dit ook toe. Ze zit verder ook in het zwerkbalteam van Griffioendor als Jager, maar doordat de dooddoeners zijn binnengedrongen in de school en Sneep schoolhoofd is, zijn er maar weinig trainingen. Hier baalt ze erg van. Waar ze ook van baalt zijn haar bijzonder slechte ogen.
Verleden: Sylvana is samen met haar zus Sanne de oudste van het gezin, daarnaast heb je nog de tweeling Lisanne en Myrthe. die zijn heel vervelend. ze kan het met haar zus Sanne heel goed vinden. er zijn veel geheimen in het gezin de Wit, en Sylvana probeert die. samen met Sanne te ontrafelen.

& ron Wemel. (Ja i'm srry ben nederlandse namen gewend)

Jij: Harry en Ginny en begin

Anoniem
Popster

Katharos schreef:

GInny Wemel
Leeftijd: 16
Bloedstatus: Volbloed
Afdeling: Griffioendor
Toverstok: Walnoot met een kern van Drakenbloed 29,2 cm.
Innerlijk: Ginny is slim en vriendelijk, maar zodra een hekel aan iemand heeft laat ze het wel merken. Vaak krijgt ze opmerkingen vanwege haar rode haar, maar daar trekt ze zich niet zoveel van aan, omdat ze trots is op haar rode haar en bijna iedereen in de familie dat heeft. Ginny is zelfbewust en weet precies wat haar goede en haar slechte eigenschappen zijn. Ginny is ook erg hecht met haar broer Ron, die erg goed bevriend is met de tovenaar waar Ginny al sinds haar eerste jaar op Zwijnstein verliefd op is, Harry Potter.
Verleden: De familie Wemel lijkt op het eerste gezicht een hecht gezin, maar sinds Voldemort verslagen leek te zijn werd de sfeer in het huis Wemel ineens heel anders. Het gevoel van blijdschap werd al snel overspoeld door een gespannen sfeer.

Harry James Potter
Leeftijd: 18
Bloedstatus: Volbloed
Afdeling: Griffioendor
Toverstok: Hulst met een kern van een Staartveer van Felix de Feniks, 28,8 cm
Innerlijk: Door de druk die op hem rust vanwege Voldemort heeft Harry niet veel vrienden en dat vindt hij jammer. Harry wordt ook vaak gepest door Draco, maar daar lijkt hij zich vrij weinig van aan te trekken. Samen met zijn vrienden Ron en Hermelien hebben ze het samen al meerdere keren tegen Voldemort opgenomen en is hun band erg hecht. Harry heeft ook vaak nachtmerries door het deel van Voldemort wat in hem rust.
Verleden: Harry heeft zijn ouders nooit gekend en een deel van Voldemort rust in hem. Als kind is hij opgegroeid bij een tante en oom van hem en mocht niemand van zijn bestaan weten, als kind maakte hij moeilijke dingen mee. Sinds hij op Zwijnstein Perkamentus ontmoet heeft weet hij dat er een belangrijke taak op hem rust.

Ginny Wemel: Met zenuwen sta ik weer op het perron. Eigenlijk probeerde ik mezelf moed ik te praten om me niet druk te maken. Wat had het immers voor nut? Voldemort was verslagen en de normale schooltijd kon eindelijk beginnen. Ik haalde diep adem, hield het 3 seconde in en blies het daarna weer uit. Ik keek om me heen en zag toen Loena op me aflopen. Ik liep naar haar toe en glimlachte "Het is fijn je weer te zien!" zei ik met een lach. "Het is zo vreemd nu Voldemort er niet meer is." begon Loena "Ik bedoel, alle jaren hebben voor mij in het teken gestaan van hem en nu is het weg, Ik kan me haast niet voorstellen hoe is het zonder hem." zei ze. Ik sloot me bij haar aan, maar wilde het eigenlijk niet over hem hebben, we hadden echter al genoeg momenten gehad om het over Voldemort te hebben. Nog even keek ik om me heen of ik Harry misschien ergens zag staan, maar ik zag hem niet staan. Ik liep verder tot ik Hermelien tegen kwam. Ze omhelsde me en ik keek haar aan "Heb je Harry ergens gezien?" vroeg ik aan haar. Ze schudde haar hoofd "Ik denk dat hij er nog niet is." zei ze. Toen de trein enkele minuten later arriveerde stapte ik in. Ik liep een paar coupe's door tot ik zag dat er een lege plek was bij Loena. Ik ging er zitten en raakte opnieuw met Loena aan de praat.

Harry Potter: "Harry, schiet op!! Je moet zo weg!" was het eerste wat ik hoorde toen ik wakker werd. Een ongerust kijkende mevrouw Wemel stond voor me. De vakantie had ik doorgebracht bij verschillende mensen thuis, maar de laatste dagen van de vakantie was ik ingetrokken bij de familie Wemel. Bijzonder genoeg had ik zoveel Ginny als Ron amper gezien en was het behoorlijk stil geweest de afgelopen dagen. Snel pakte ik mijn koffer, die ik de dag van te voren al ingepakt had, maar vergeten was er de laatste spullen in te doen. Ik pakte nog een boek en mijn mantel de propte ze er nog bij. Daarna stond ik op deed ik mijn kleding aan en pakte daarna iets te eten. Al haastend at ik wat en daarna haastte ik me naar het perron. Toen ik zag dat de trein er al was stapte ik snel ik, liep een aantal coupe's verder tot ik Draco en Korel en Kwast voorbij liep. "Oh daar hebben we Potter weer." "Hoe is het met je modderbloed vriendin?" hoorde ik vanuit de coupe. Snel liep ik verder tot ik Ron en Hermelien tegen kwam. Het was eigenlijk geen verassing waar ze zaten, tot nu toe hadden we bijna elk jaar op dezelfde plek gezeten en maakte we alleen een uitzondering als onze plek bezet was.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Eindelijk stonden we op perron 9 3/4. Het was altijd weer haasten om op tijd te komen. En dat was dit jaar nog erger dan anders leek het wek. Nu de tweeling in hdt eerste jaar jwam moesten we alles uitleggen, en helpen met spullen inpakken en zo. Ik en Sanne zaten al in ons laatste jaar. Ik zuchtte, en keek maar weer eens om me hern. "Waar blijven ze nu toch?" Vroeg ik chagrijnig. Ik doelde op ons vriendinnrnclubje, maar ik kon ze nog niet vinden. En over een paar minuten vertrokken we al. Ik voelde hoe Sanne mijn svhouders vastpakte en me omdraside. Daar waren Alissa en Tessa al. "Aarrggh. We moeten elk jaar meer meenemen." Kreunde Tessa. Ik knikte. En keek even op mijn Horloge. Hrt was tijd. Nu zagen we de rest ook aankomen hollen. Ik keek zoekend om me heen op zoek naar de tweeling, maar was ze weer eens kwijt. Ik zuchtte, en we gingen toen toch maar op zoek naar een lege coupe, waar we met ons hele clubje gingen zitten. Het laatste jaar kon brginnen.

Ron

Het was zoals elk jaar weer een hoop gedoe om ons klaar te maken voor vertrek. Er heerste een gespannen sfeer en ik werd er echt even compleet gestoord van. Luid mopperend pakte ik mijn laatdte spullen in, en we vertrokken. Toen we eenmaal op het perron waren, wst onzichtbaar was voor de dreuzels, omdat we door een muur hernmoestrn. Keek ik om me heen. Ik zocht enkele bekenden, her en der zag ik wel wat bekende mensen, maar op de ern of andere manier werd mijn aandacht naar het groepje mriden getrokken dat druk aan het kletsen was. Het was het clubje van Sylvana. Ik had werkelijk wasr geen idee waarom mijn blik naar hen toegleef, en ik was dan ook opgelucht toen we de trein in mochten. Ik ging op zoek naar Harry en Hermelien, en bedacht dat ze misschien al in onze vaste coupe zaten, maar ik kon er niet heel vlot foorheen, want het was weer eens superdruk . Toen ik er eenmasl was zuchtte ik. "Hehe. Ik ben waar ik wezen moet." Nu kon het jaar oas echt beginnen.

Anoniem
Popster

Katharos schreef:
Ginny Wemel: Het feit dat Loena een jaar hoger als me zat was altijd al jammer voor me geweest. Ze voelde als een zus voor me. Na een tijdje kwamen er wat meer mensen binnen, maar ik kon niet direct zien wie het waren. Ik raakte met ze aan de praat. Na een tijdje stond ik op om naar Harry opzoek te gaan, dat was echter ook de enige die ik nog niet gezien had. Hij was in de laatste week van de vakantie wel bij ons geweest, maar elk jaar leek het wel dat ik langer van huis was. Misschien dat het ook wel kwam door het feit dat ik niet hield van spanning en er slecht mee kon omgaan. Ik heb veel tijd met Loena doorgebracht. Met mijn hand raak ik de koude klink aan van de coupe en langzaam doe ik hem open. Al snel zie ik dat ik goed zit en ik neem plaats naast Harry. Ik kijk hem lief aan en zeg "Het is goed je weer te zien!". Daarna glimlach ik nog een keer "Je ziet er goed uit Ginny" zegt Harry terug. Daarna zwaai ik nog een keer en loop ik de coupe uit en doe de deur weer dicht. Als ik weer door de coupe's terug loop voel ik dat mijn hoofd langzaam rood word. "Ginny, je lijkt wel een tomaat!" grapt Loena zodra ik weer naast haar zit. Daarna heb ik het idee dat ik nog roder word. Ik haal nog een keer diep adem en voel dat het minder rood is. Onderweg zeg ik verder niet meer zoveel. Het heeft me altijd al geboeid dat de trein zo hard kon rijden en dat de landschappen die we zagen ook indrukwekkend waren. Zodra we er zijn sta ik naar het grote gebouw voor me te staren, dat was mijn thuis. Tenminste het voelde als een 2de huis voor me. Toen de meeste al naar binnen waren besloot ik mijn koffer, die tevens veel te vol zat en daardoor dus zwaar was, te gaan zoeken. Toen ik hem had liep ik naar binnen en liep de trap op, al ging het niet zo snel doordat de koffer zo zwaar was. Zodra ik bij de kamers stond wist ik eigenlijk niet zo goed bij wie ik moest gaan slapen. "Zullen wij een kamer delen Sylvana?" vroeg ik toen ik Sylvana op de gangen tegen kwam.

Harry Potter: Vlak nadat ik plek genomen had begon de trein te rijden. Het voelde oprecht als een opluchting voor me dat ik nog net op tijd was. Zoals altijd zat Hermelien alvast wat schoolboeken te lezen terwijl Ron en ik een beetje naar buiten staarde en wachtte tot we eindelijk op Zwijnstein aan zouden komen. De reis liep niet erg voorspoedig, misschien dat het feit dat ik me enorm verveelde ook meetelde. Ik had de vakantie weleens waar doorgebracht in alle onzekerheid en was voor de vakantie aanbrak uit geroepen tot een 'held' door sommige vanwege mijn winst tegen Voldemort, maar toch had ik er een slecht gevoel over. Toen ik in mijn gedachten verzonken was liep Ginny ineens binnen, ik wist eigenlijk ook niet precies wat ze wilde doen. Na een tijdje vertrok ze weer. Iets in me zei dat ik achter haar aan had moeten lopen, maar toch bleef ik zitten. Toen we eenmaal bij het kasteel kwamen en ik mijn koffer had en op mijn kamer zat riep Perkamentus me. Het was een tijd geleden dat ik hem gesproken had. "Goedendag" zei ik toen ik binnen liep. "Hoe was je vakantie Harry?" zij hij terug. "Prima" zei ik weer. "Harry, je moet even luisteren" "Je mag Voldemort dan wel hebben verslagen, maar zoals je straks zult zien zijn de dooddoeners hier nog, ik wil dat je uitkijkt voor ze." zei hij vervolgens. "Zal ik doen, meneer." zei ik weer en ik liep terug naar de kamer waar zowel Hermelien als Ron nog druk waren om hun koffer te pakken. Ik pakte mijn koffer en legde hem op mijn bed. Daarna maakte ik hem open en pakte hem rustig uit. Zoals elk jaar zaten er bijna dezelfde spullen in, alleen werden de boeken steeds zwaarder. Na een tijdje liep een docent de kamer in om ons te halen voor het diner en de opening van het nieuwe schooljaar.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
toen we er eindelijk waren liep ik met mijn koffers zeulend naar binnen. ik botste zo ongeveer tegen Ginny op. ''Ik weet het nog niet. ik heb nog niks met de rest afgesproken.'' zei ik. we stommelden de trap op. ''Wat had ze?'' vroeg Alissa. ''Of ik een kamer wilde delen, maar ik weet nog niet of ik met een van jullie ga.'' antwoordde ik. toen we in de toren van Griffioendor kwamen. pakten ik en Alissa onze spullen uit. ik ging met haar en Sanne op een kamer, net zoals elk jaar;.

ron

ik pakte in stilte mijn spullen uit.

kort wist niks

Anoniem
Popster

Katharos schreef:
Ginny Wemel: Toen ik Sylvana met Sanne zag weglopen nam ik de conclusie dat ze waarschijnlijk geen kamer met me zou gaan delen. Ik bleef nog enkele minuten wachten, maar toen ze niet terug kwam nam ik aan dat ik iemand anders moest zoeken. Ik liep de trap op naar boven. Toen ik Marcel tegen kwam besloot ik een tafel met hem te delen. Ik pakte mijn koffer en legde hem op de grond en maakte hem open. Als eerste gaf ik mijn schoolboeken een goede plek. Daarna pakte ik de kleding en hing het op in de kast. Ik stopte toen ik geroepen werd voor het diner. Langzaam liep ik de trap af naar de grote zaal. Vanaf de trap kon ik het geluid al horen in de zaal. De eerste dag was vaak ook de meest chaotische dag. Rustig nam ik plaats naast Harry Potter en tegenover Marcel. Ondertussen keek ik toe hoe alle eerstejaars leerlingen ingedeeld werden. Toen iedereen ingedeeld was en ik ondertussen ook wel trek gekregen had begon Perkamentus met zijn jaarlijkse toespraak. Tijdens de toespraak zuchtte ik een aantal keer, omdat ik er bijna niks van kon verstaan. Na de toespraak konden we dan beginnen met eten. Ik pakte een stuk vlees en begon er op te kluiven tot Hermelien begon te vertellen over wat ze allemaal tijdens haar vakantie meegemaakt had. Ergens baalde ik, deels omdat ik zelf niet zoveel meegemaakt had. Ik mocht dan wel bij Loena zijn geweest, maar veel meer als wat kletsen is er ook niet van gekomen.

Harry Potter: Ik liep de grote zaal in en nam plaats aan een van de tafels die nog leeg was, het was een feit dat ik vroeg was. Op een paar leerlingen na was ik de enige. Ik staarde wat voor me uit tot Hermelien kwam en vroeg "Is er iets Harry?" "Nee, het is gewoon het feit dat Voldemort er niet meer is. Ik kan het gewoon amper bevatten wat er de afgelopen tijd is gebeurd." zeg ik. Hermelien kijkt me niet echt verrast aan, maar ze houdt haar mond verder dicht tot Ron bij ons komt zitten. Na een tijdje kwam Ginny en ze ging naast me zitten. Terwijl we keken naar de nieuwe leerlingen die gesorteerd werden leek Ginny duidelijk geïrriteerd te raken, al moet ik toegeven dat het inderdaad ook wel erg lang duurde. Toen iedereen eindelijk gesorteerd was en de nieuwe leerlingen plaats genomen hadden aan onze tafel begon Perkamentus met zijn toespraak. Zoals elk jaar was de toespraak bijna hetzelfde, maar dit jaar had Perkamentus iets nieuws erbij gevoegd. Hij begon te vertellen over de strijd die ik voerde met Voldemort en dat we niet meer hoefde te vrezen dat hij terug zou komen. Na de toespraak begon ik met eten. Tijdens het eten probeerde ik te luisteren naar het verhaal van Hermelien, maar het was zo luidruchtig dat het moeilijk te verstaan was, ondanks dat ze naast me zat,

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Toen alle leerlingen die in het eerste jaar zaten gesorteerd waren zuchtte ik. "Ze zitten bij ons. Bereid je maar voor op een rotjaar." Kreunde ik. Sanne knikte. Na het sorteren hield Perkamentus zijn jaarlijkse toespraak, die langer leek dan in alle voorgaande jaren. Toen hij bij het stuk over voldemort kwam keek Sanne vertwijfeld naar mij. Ik gaalde kort mijn schouders op. Hij was, tenminste wat ik wist verslagen, maar waarom twijfelde Sanne dan zo. Na een hele tijd mochten we beginnen met eten. Ik zuchtte en at in stilte mijn bord leeg.

Ron

Na de sorteerceremomie, en de toespraak at ik in stilte. Ik keek zo af en toe naar het groepje van Sanne en Sylvana. Ik wist niet wat er met me aan de hand was.

Anoniem
Popster

Katharos schreef:
Ginny Wemel: Nadat Hermelien klaar was met praten besloot ik de handdoek in de ring te gooien. "Denken jullie dat Vodemort echt verslagen is?" zei ik en ik keek rond en zag hoe de blikken van zowel Harry als Hermelien meteen veranderde. "Waarom zou hij niet weg zijn? Ik heb met eigen ogen gezien Harry hem versloeg." zei Hermelien nadat ze even kort stil geweest was. "Ginny, maak je maar niet te druk, het feit dat de dooddoeners hier zijn hoeft niet meteen te bekennen dat hij terug is." zei Harry. Daarna nam ik nog wat te eten, alleen toen ik probeerde te eten voelde het als een brok in mijn keel. Terwijl ik at keek ik nog wat rond en mijn blik viel op Sylvana en Sanne die duidelijk minder blij waren met de indeling die dit jaar gemaakt was. Ik besloot me er niet mee te bemoeien en liep toen ik zag dat de meeste klaar waren de zaal uit. Hoewel vele leerlingen weer naar boven vertrokken om hun koffer verder uit te pakken bleef ik beneden wat rondlopen. Niet dat er al veel te beleven was, ik liep een gang door een liep naar buiten. Buiten ging ik op een bankje zitten terwijl ik naar de lucht staarde. Even ging er een vorm van angst door me heen, nu ik alleen was zou ik een kwetsbaar doelwit kunnen zijn voor een dooddoener, maar die gedachten werd snel verjaagd door een gevoel van rust. Zodra ik stress had ging ik naar buiten en zitten, dan haalde ik een paar keer diep adem en keek naar het groene gras, wat ondanks alles wat er gebeurd was altijd groen gebleven was. Ik hoorde daarna Loena naar me toe komen "Is er iets?" zei ze terwijl ze me seinde dat ze naast me kwam zitten. "Nee, gewoon, het idee dat we nu tussen de dooddoeners rond lopen. Het is de eerste dag en ik maak me nu al druk om het feit dat ze er zijn" zeg ik terwijl ik een beetje voor me uit staar. "Maak je niet druk, het zal wel meevallen en ze zullen hier vast niet lang meer blijven." zegt Loena, aan haar stem hoor ik dat ze me probeert te overtuigen dat het wel goed zal komen. Toch houd ik de twijfel dat het überhaupt goed zal komen houden. Na een tijdje begon het een beetje te waaien en voelde ik een koude rilling over me heen gaan. Ik stond op en zei tegen Loena "Ik ga naar binnen, mijn koffer is nog niet uitgepakt." daarna loop ik rustig weer naar binnen en ga de gang weer door. Daarna loop ik de trap weer op en ga de gangen door tot ik in mijn kamer ben. Daar zie ik Marcel op het bed zitten. Rustig loop ik naar mijn koffer die nog bijna helemaal vol zit.

Harry Potter: Ik eet nog verder, maar merk al vrij snel dat ik eigenlijk geen honger heb. Ik kijk toe hoe de rest nog aan het eten is en ik raak met Hermelien in gesprek. De sfeer aan de tafel slaat eigenlijk meteen om zodra Ginny begint over Voldemort, hoewel hij verslagen is lijkt Ginny niet te geloven dat hij echt weg is. Ergens snap ik haar wel, maar ze kan toch niet eeuwig blijven hangen in de situatie van Voldemort? Al weet ik dat ze alles zelf zou moeten verwerken, maar kan ik haar er wellicht mee helpen. Zodra Ginny van tafel loopt pak ik mijn glas drinken en drink het op, daarna vertrek ik zoals iedereen naar boven. Als ik eindelijk alle trappen gehad heb ga ik kijken of ik Ginny ergens kan vinden, maar als ik in haar kamer kom zie ik dat er niemand is. Marcel zal nog wel aan het eten zijn denk ik bij mezelf, maar ik vraag me af waar Ginny is. Ergens maak ik me druk dat er iets gebeurd is. Al lijkt het me zeer onwaarschijnlijk aangezien het pas de eerste dag is. Dus ik loop naar mijn kamer waar ik Hermelien tegen kom die met een boek op het bed ligt "Is het een mooi boek?" vraag ik zodra ik binnenloop "Ja, het boeit me om te lezen hoe een onmogelijke liefde stand weet te houden in zwarte tijden van oorlog" zegt ze terwijl ze het boek dicht klapt. "Maar Harry.." begint ze "Maak jij je geen zorgen over Ginny? Ik bedoel, ze gedraagt zich zo vreemd. Sinds Voldemort verslagen is lijkt ze zich er niet overheen te kunnen zetten.". Ik ga naast Hermelien zitten en zeg "Ik denk dat ze daar zelf uit moet zien te komen, ik zal haar er verder ook niet echt mee kunnen helpen, maar ik zal eens met haar praten." zeg ik. Daarna sta ik weer op en pak mijn koffer er weer bij. Dan plaats ik alles weer op de juiste plek en leg mijn koffer weg, Ondertussen sla ik op om te kijken of Ginny er weer is, Nog voor ik in haar kamer ben loop ik tegen haar op in de gang "Gaat alles wel goed met je Ginny?"

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Toen we klaar waren met eten liepen we alle trappen op tit in de toren fan Griffioendor. Ik pakte kalm mijn spullen verder uit, waarna ik ern boek pakte en in een hoekje van de leerlingenkamer gaan zitten. Ik sloeg mijn boek open, en begon te lezen, maar ik raakte al vrij vlug mijn concentratie kwijt. Ik keek om me heen, het was nog altijd druk in de keerlingenksmer, maar hoe heg vanavond was sloeg alles. Ik probeerde het middelpunt van de drukte te ontdekken, maar kon niet dcht iets vinden. Alhoewel... ik zag Lisanne en Myrthe die druk in gesprek waren, maar ik kon er niet bij waarom er dan zoveel leerlingen om hen heen stonden. Ik zocht in de menigte nogal stille Leerlingen naar Sanne, en had haar dan ook al vrij snel gevonden. "Weet jij wat er aan de hand is? Ik bedoel waarom staan er zoveel lerrlingen om hen heen?" Vroeg ik haar. Ze haalde haar schouders op. "Ik zou het niet weten, en dat meen ik serieus, maar ik heb wel een vreemd gevoel day er wat gaat gebeuren." Antwoordde ze. Ik knikte begrijpend. Ik had ook zo'n vreemd gevoel. Ik zhchtte en ging maar weer lezen. Maar ik was mijn concentratie ditmaal helemaal kwijt. Wat was er met me asn de hand. Ik hoorde de rest druk praten, maar i, zou niet weten wat er zo belangrijk was. Ik zuchtte, en las weer door.

Anoniem
Popster

Katharos schreef:
Ginny Wemel: Nadat mijn koffer helemaal uitgeruimd is loop ik de gang op om te kijken of Loena er nog is, maar voor ik nog bij de trap kan kijken loop ik tegen Harry aan. Aan zijn blik kan ik zien dat er iets is en hij spreekt me aan. "Ja alles gaat prima met me hoezo?" zeg ik tegen Harry. "Hmm, ik maak me zorgen om je." zegt Harry met een zorgwekkende blik waar ik bijna bang zou worden als ik geen geschreeuw uit de leerlingenkamer hoor. Ik pak Harry zijn hand vast en sleur hem bijna mee de trap op, normaal zou ik ervan genoten hebben, maar nu voelt het helemaal niet fijn. Zodra ik in de leerlingenkamer ben staan er een aantal leerlingen die in shock lijken te zijn. "Wat is er?" vraag ik met een doordringende blik in mijn ogen als ik voor een eerste jaar sta. "Volgens mij zag ik net een dementor." zegt de eerste jaar terug. Het dring nu in me door in wat voor situatie ik zat, elke stap die ik zette werd nauwkeurig gevolgd door dementoren. "Maak je geen zorgen, ze gaan wel weg." zei ik met een bemoedigende stem. Voordat ik vertrek zie ik dat er meer mensen het gillen gehoord hebben en dat heel de kamer vol staat met leerlingen, maar dat weerhoud me er niet van om weg te lopen. Ik loop de kamer uit en ga terug naar mijn eigen kamer waar ik met Harry op het bed ga zitten. "Harry, je kan toch aan alle kanten zien dat Voldemort er nog is? De demontors, geruchten en het feit dat hij niet dood is zijn hiervan het bewijs."

Harry Potter: Voor ik goed en wel met Ginny in gesprek kan raken komt er geluid uit de leerlingenkamer. Ginny sleurt me letterlijk mee en voor we het weten staan we in een leerlingenkamer die behoorlijk druk is. Al was het nieuws van de dementoren niet echt nieuw voor me. Het zette me wel een paar seconden aan het denken. Voor ik iets kon zeggen liep ik met Ginny mee naar haar kamer en zaten we samen op het bed. Wat ze zei zette me aan het denken, maar ik wilde nog niet te snel gaan toegeven dat ik het idee had dat hij terug zou zijn, dat zou immers alleen maar onrust veroorzaken. "Nee Ginny ik heb dat idee niet." zeg ik en ik loop de kamer uit. Daarna ga ik mijn eigen kamer in waar zowel Ron als Hermelien zaten. "We moeten praten."

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Óok dat nog.'' Mompelde ik. ik trok de rest snel mee naar onze kamer. ''Dit is onmogelijk.'' Hijgde Tessa. ik knikte. en Eline vroeg doodleuk. ''Jij en Sanne kunnen je beschermen toch?'' Ik knikte. wij waren een van de weinige van onze club die de patronus bezwering onder de knie hadden. ''Zou de tweeling er iets mee te maken hebben?'' Vroeg Ellen. ik Haalde mijn schouders op. we praatten nog even gestrest verder, totdat ik geklop hoorde. Ellen reageerde meteen. ''Wie is daar, en wat kom je doen?'' We wachtten in spanning af. wat was er aan de hand??

Anoniem
Popster

Katharos schreef:
Ginny Wemel: Harry lijkt me niet te serieus te nemen om wat ik tegen hem zeg. Hij loopt weg zonder me maar enig zinvol antwoord te geven. "Harry!" roep ik terwijl ik de gang oploop, zodra ik ga kijken zie ik dat Harry al van de gang verdwenen is. Zeer verontwaardigt keer ik terug naar mijn kamer waar ik op het bed neer plof. Enkele minuten later komt Marcel ook weer binnen "Heb je het al gehoord van de dooddoeners?" vraagt die aan me terwijl hij me een bezorgde blik toewerpt. "Ja, de chaos startte waar ik bijna bij was." zeg ik geïrriteerd tegen Marcel terug waarna hij zijn mond houdt. Ik staar naar het plafond terwijl ik op mijn bed ga liggen, ondertussen had ik al veel heftige dingen meegemaakt op Hogwards, maar zelden was de eerste dag al zo heftig geweest. Eigenlijk voelde ik mezelf vooral rot over het feit hoe Harry op me reageerde. Die nacht deed ik ook geen oog dicht, ik keek hoe Marcel sliep en had zelf een van de boeken die ik van thuis meegenomen had opengeslagen om te gaan lezen. Hoewel ik wist dat ik les zou hebben de volgde dag deed ik ook niet veel pogingen om in slaap te komen. De volgende dag was ik ook enorm moe. Toen ik eenmaal aan het ontbijt zat had ik ook niet zo'n honger.

Harry Potter: Terwijl ik Ron en Hermelien seinde om op het bed te gaan zitten nam ik zelf plaats op het bed. "Ik denk dat Voldemort weer terug is." zeg ik terwijl ik de ogen van zowel Ron als Hermelien zie verschieten. "We moeten iets doen." zeg ik terwijl ik zucht. "Alleen weet ik niet wat.." daarna valt er een korte stilte tot Hermelien zegt "Ik dacht dat je hem verslagen had?" 'Blijkbaar niet, we zouden het opnieuw moeten doen,' daarna zucht ik nog een keer. Verder besluit ik me eerst te gaan focussen op school en daarna een plan op te stellen. De volgende ochtend gaat mijn wekker al vroeg, Ik stond iets eerder op zodat ik nog kon douche voor ik bij het ontbijt zou aansluiten. Toen ik klaar was met douche en weer in de kamer stond zag ik dat zowel Hermelien als Ron ook wakker waren. Ik liep de kamer uit om wat eerder naar het ontbijt te gaan.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Ik werd de volgende ochtend wakker met een vreemd voorgevoel. Ik kleedde me in stilte aan. Eline was nogal gestrest. "Wat als de tweeling er iets mee te maken had?" Ik haalde mijn schouders op. "Kan niet. Ze zijn eerste jaars weet je nog?" Merkte Sanne pp. Ik knikte. Toen we klaar waren liepen we naar de grote zaal. We schoven rustig aan de tafel vsn Griffioendor. Ik keek kort naar de tweeling die druk fluisterde. Wat waren ze van plan? Toen de bel ging liepen we rustig naar het bezweringenlokasl, waar professor Banning met de les begon. Ik deed goed mijn best. Dit omdat ik wilde slagrn voor al mijn P.U.I.S.T Examens. Na een tijdje was het ineens rumoerig kn het lokaal, wat was er aan de hand? Ik hoorde geschreeuw, en werd opeebs van minn dtoel getrokken. Mijn vriendinnen schrokken zich te pletter, en ik ook. Wat 3ilden ze van mij?

Anoniem
Popster

Katharos schreef:
Ginny Wemel: Na het eten liep ik richting de gang om me nog even voor te bereiden op de komende les, tot ik een hand op mijn schouder voelde. Pissig draaide ik me om. Harry stond achter me met een blik zoals allen hij kon kijken. 'kijk je wel uit?' zei hij met een zachte toon. 'Wat gaat jou dat aan?'snauwde ik terug naar hem. Ik was nog boos, omdat hij me gister avond zomaar had laten zitten, Ik vervolgde mijn weg naar boven waar Marcel nog op zijn bed zat. Toen het eenmaal meer leerlingen naar boven kwamen werd het een stuk rumoeriger. Gefrustreerd liep ik naar beneden en ging ik alvast in het lokaal zitten. Halverwege de gang had ik nog kort oogcontact met Harry, maar dat werd snel beëindigd toen ik door liep zonder een woord te zeggen. Terwijl ik al in het lokaal zat pakte ik alvast een van mijn boeken en sloeg het open. Langzaam liepen de leerlingen binnen, naast me ging een tovenaar zitten die het afgelopen jaar over moest doen. Hij leek zich ook niet veel aan te trekken van wat de docent zei dus kon eigenlijk wel bedenken waarom hij bleef zitten afgelopen jaar.

Harry Potter: Bij het ontbijt zag Ginny er nogal boos uit, maar ik had niet de kans om met haar te praten. Ik luisterde naar Hermelien die uitgebreid vertelde hoe het jaar boven ons de P.U.I.S.T examens moesten doen dit jaar en dat wij de S.L.I.J.M.B.A.L dit jaar moesten doen. Toen het ontbijt bijna klaar was zag ik Ginny al vertrekken. Ik liep achter haar aan en pakte met mijn hand haar schouder vast, maar toen ik probeerde te praten met haar reageerde ze boos en liep ik terug naar de zaal. Opnieuw nam ik plaats naast Ron en Hermelien en bleef tot het einde van het ontbijt. Toen de meeste weg waren liep ik de gang op, waar ik tot mijn verbazing Ginny alweer tegen kwam. Zonder een kick te geven liep ze weer verder, dus ik liep naar boven om mijn boek te halen. Toen ik aankwam in de les zag ik Hermelien en Ron al zitten. Ik nam plaats naast Hermelien en pakte mijn veer en begon te schrijven.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Ons groepje was druk aan het praten tijdens het ontbijt, maar ik hield me nogal afzijdig, vraag me alsjeblieft niet waarom. Ik zuchtte en at rustig door in mijn eigen gedachte verzonken, of nou ja dat was ik yotdat Sanne siste. "Wat zijn jullie van plan." Ik besefte onmiddelijk dat de tweeling iets van plan was, maar wat ze van plan waren was mij een raadsel. Ik zag ze opstaan, en wegsluipen, maar toen ik me afvroeg wat ze van plan waren ging de el. We liepen rustig naar het lokaal voor gedaante verwisselingen, niet wetend dat er iets ergs stond te gebeuren.

Anoniem
Popster

Katharos schreef:
Ginny Wemel: Ik zuchtte een keer toen ik weer afgeleid werd door de persoon naast me. Hij deed werkelijk waar niks. "Ga je nou nog iets nuttigs doen of blijf je hier zo zo zitten?" zei ik met een geïrriteerde stem tegen hem. Het was niet zo dat ik snel boos te krijgen was, maar zodra je me eenmaal boos had kon je maar beter bij me wegblijven. De jongen keer me boos aan terwijl hij eindelijk een veer pakte en wat begon te schrijven. Na de les liep ik door de gang tot wat gillende mensen me passeerde. "Wat is er aan de hand??" vroeg ik aan Loena toen ze bijna rennend voorbij kwam. "Twee leerlingen van je afdeling vonden het leuk om de bezweringen die ze al wisten uit te oefenen in de gangen." zei ze al hijgend. Ik liep samen met haar weg, omdat ik me niet weer in de problemen probeerde te werken. Samen gingen we in de grote zaal zitten aan een tafel terwijl we toe keken hoe bijna alle docenten zich richting de gang aan het haasten waren. Sommige docenten had ik zelfs nog nooit zo hard zien rennen. Na een tijdje kwam Harry aanlopen, ik seinde Loena dat ik even weg was en liep naar Harry toe. "Het spijt me van vanochtend, ik gedroeg me als een idioot!" zij ik tegen hem waarna ik terug liep naar de tafel die ik samen met Loena deelde.

Harry Potter: Na een tijdje begon de docent met uitleggen ik lette goed op en maakte alvast wat aantekeningen tot er een andere leerling in de les kwam en zei dar we les moesten verlaten. Ik liep de gang op waar alles bijna zwart zag van de rook. Langzaam liep ik de gang door terwijl allemaal rennende leerlingen me bijna om stootte. Ik hoestte een keer en liep daarna door. In de grote zaal zag ik Ginny zitten en ik wilde naar haar toe lopen tot ze al naar mij toe liep. Nadat ze wee weg liep ging ik achter haar aan. Rustig nam ik plaats naast haar aan de tafel en ik legde mijn hand op haar knie en zei "Het maakt niet uit."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld