Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG// Vasilissa

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Met Vasilissa. c:

Jason Baizen, 17, bijna 18

Nawhh je merkt wel in het verhaal hoe Jason in elkaar zit.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki Brennan ~ 17 jaar

Niki:
Zometeen was het dan zover. Het moment waar ze al een jaar op had gevreesd. Haar vader was al een tijdje erg ziek geweest. Ze zijn langs elke dokter geweest die ze konden vinden, maar niemand lijkt er een verklaring voor te hebben. Zelfs de beste dokter hier in de stad wist niet wat er met hem aan de hand was. Alles wat ze wist, was dat hij erg achteruit ging de laatste tijd. Haar moeder heeft ze nooit gekend, dus ze woonde al haar hele leven alleen bij haar vader. Hij praatte er nooit over, en ze heeft zich er bij neergelegd. Ze zag de pijn in zijn ogen wanneer ze ernaar vroeg. Vroeger vroeg ze er erg vaak naar, nu was ze er onderhand al mee gestopt. Natuurlijk wilde ze diep vanbinnen weten wat er gebeurd was. Er miste iets in haar leven, iets wat nooit vervangen kon worden. Ze verbande die gedachten ver weg, om er niet over na te hoeven denken. Nu kon hij niet meer werken door zijn ziekte en hadden ze geen inkomsten meer. Ze waren al een paar keer bedreigd om het huis uit gezet te worden. De enige optie die nog over was, was voor Niki om werk te zoeken. Er heerste enorme werkloosheid, dus ze had lang moeten zoeken. Velen hadden haar afgewezen vanwege haar leeftijd, of gewoon simpelweg omdat ze een 'meisje' was. Mannen werden nou eenmaal meer gewaardeerd en sneller aangenomen, omdat ze volgens de mensen hier 'sterker' zijn. Dat was dus echt onzin. Haar vader had het uiteindelijk via een vriend voor elkaar gekregen dat ze bij het koningshuis mocht werken. Dat zou normaal gesproken nog niet zo slecht zijn, maar Niki wist wel beter. Ze moest daar gaan werken als dienstmeid, iets waar ze echt een hekel aan had. Ze hield er gewoon niet van als andere mensen haar vertelden wat ze moest doen. En er kwamen ook een heleboel andere zaken bij kijken dan alleen maar schoonmaken. Ja, de verhalen gingen de hele stad rond. Ook Niki had er wel over gehoord. Maar ze had haar vader beloofd om haar best te doen om dit baantje te houden. Ze had geen andere keus, het was dit of op straat staan. Het kasteel kwam ondertussen al steeds dichterbij, en ze merkte aan zichzelf dat ze steeds langzamer begon te lopen. Om haar heen lagen hectares grond, allemaal beplant met prachtige bloemen. Als ze goed keek, zag ze in de verte wat boomgaarden liggen, en een klein riviertje. Het zag er echt prachtig uit, ze kon hier zo wegdromen. Maar ze wilde dit helemaal niet. Het liefst wilde ze hier keihard wegrennen en weer terug naar huis. Daar zal ze wel een tijdje niet meer komen, als dienstmeisje moest je ook op je werkplek slapen. Het was een behoorlijk zwaar leven, vroeg opstaan en tot laat aan het werk. Weinig slapen en de volgende dag hetzelfde verhaal weer. Ze loopt langzaam de traptredes op naar boven. Een diepe zucht verlaat haar lippen. En nu zal het allemaal beginnen.. Ze bijt op haar lip en klopt met tegenzin op de deur.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jason:
Ondanks dat het al 11 uur was lag Jason nog steeds in bed. Het was weer een van die dagen dat hij er gewoon echt geen zin in had. Hij had dagen dat hij geen zin had in opstaan maar het wel deed, ook had hij van die dagen dat hij écht geen zin had dus ook gewoon de hele dag in bed bleef liggen. Vandaag was ook wel speciaal. Hij zou een nieuw dienstmeisje krijgen. De vorige was zwanger geweest en bevallen. Jason had daar geen zin in, het was trouwens al haar zevende kind dus ze was al heel oud. Zijn ouders dachten dat Jason msischien iemand nodig had van zijn eigen leeftijd. Iemand die hem kon motiveren. Nee Jason was niet zo omdat hij niet gemotiveerd was. Jason was zo omdat hij niks met zijn familie en haar rijkdom te maken wou hebben. Desalniettemin had Jason zelfs kans op een hele hoge status. Hij wist niet of hij daar wel zin in had. Jason was ook pas 17, alhoewel, bijna achttien. Maar dat maakte weinig verschil. Zijn luiheid was eerder uit protest dan uit zijn karakter. Jason hield namelijk van bewegen. ''Jason ze is er!"' Hoorde hij zijn moeder roepen. Met een soort zwaaigebaar zwaaide hij het weg, alsof ze het zou zien. Jason lag boven in bed, en aangezien de bel net was gegaan stond zijn moedr of een van haar diensmeisjes vast wel bij de deur. Er werd op zijn kamerdeur geklopt en een oudere vrouw kwam binnen. ''Ze is er, zal ik haar naar boven laten doorsturen?'' klonk een zachte oude stem. Deze stem was van Margot, een van de oudste diensmeisjes en de leukste. Jason kende haar al vanaf haar geboorte en zag haar eerder als een moeder dan zijn eigen moeder. Jason knikte en stond daarna op uit bed en strekte zich uit. Het boeide hem vrij weinig dat hij in zijn boxer stond, ze werd zijn dienstmeisje, ze moest hem gaan helpen met aankleden, als ze zo binnen zou komen zou ze het toch gelijk zien. ''Laat haar maar zo binnen.'' Riep Jason nog naar Margot en keek even naar buiten.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki:
Ze hoort vanuit het huis iemand roepen dat ze voor de deur staat. Ze werd al verwacht rond dit tijdstip, dus verbaasd was ze verder niet. Wel wist ze zeker dat ze het hier niet naar haar zin ging hebben. Dit was gewoon geen werk voor haar, en dat zullen ze waarschijnlijk ook gaan merken ook. Ze was vaak koppig en deed niet snel iets wat er van haar gevraagd werd. Dat was typisch iets voor haar, en dat maakte dat het hier nog moeilijk voor Niki zal worden. Niet veel later wordt de deur voor haar open gedaan, en een wat oudere vrouw verschijnt in de deuropening. Ze had grijs haar, dat prachtig over haar schouders viel en een vriendelijke glimlach op haar gezicht. "Hallo, welkom bij het koningshuis" zegt de vrouw, en ze keek haar een beetje nieuwschierig aan. "Hallo mevrouw" begroet ze haar netjes terug, en ze kijkt even naar haar schoenen. Ondanks dat ze hier echt een hekel aan alles zal hebben, begon ze wel een beetje zenuwachtig te worden. "Ik ben Margot" stelt de vrouw zich voor. De naam vond ze wel bij haar passen. Ze leek haar verder wel aardig, voor zover ze dat kon merken. "Niki Brennan" zegt ze zacht, en ze gaat met een hand door haar haar. "Kom binnen" Niki knikt en loopt voorzichtig achter haar aan de hal in. Haar blik liet ze glijden over de kamer. Het was erg chique ingericht, met rode en gouden tinten. Het was niet echt haar smaak, maar het had wel een soort koninklijke uitstraling, dat moest ze wel toegeven. Het paste perfect in het beeld dat ze voor ogen had toen ze over deze baan hoorde. Van Margot krijgt ze een pakje toegereikt, die ze aarzelend aanneemt. Het was haar uniform, een typisch jurkje voor een dienstmeisje. Zwart, kort jurkje met een wit kraagje dat er erg mooi uitzag. Toch vond ze het er wel een beetje sletterig uitzien. Dat hield ze wel voor zich, ze wilde het niet op haar eerste dag hier al verpesten. Ze had haar vader beloofd om haar best te doen. Hij had erg veel moeite moeten doen om überhaupt een baantje als deze voor haar te vinden. Iets beters was er verder niet geweest. "Kom, dan laat ik je je kamer zien" Ze volgt haar de trap op, die eindeloos lang leek te zijn. Het was bekleed met een gouden stof, en het liet het net lijken alsof je op goud liep. Het glinsterde een klein beetje door het licht dat naar binnen viel. Het was echt prachtig vergeleken met het kleine huis waar ze met haar vader in woonde. Ze bijt op haar lip bij die gedachte en probeert zich te richten op Margot. Die was ondertussen al een kamer binnen gelopen. Dat zal dan wel haar kamer zijn. Het was erg klein. Veel meer als en éénpersoonsbed, een nachtkastje en een kledingkast stond er niet in. Hiermee moest ze het dan maar uithouden de komende tijd. "Kleed je gauw om, Jason wacht op je" Ze kijkt Margot vragend aan. "Wie is J-" Ze kon haar zin niet meer afmaken. Margot was al de kamer uitgelopen en had de deur achter zich gesloten. Ze legt haar rugtas op de grond, naast het bed. Veel spullen had ze niet mee kunnen nemen. Wat kleren en toiletspullen, haar oude ipod met een paar oortelefoontjes en een foto van haar ouders. Die had ze zeker niet achter willen laten thuis. Ze zal haar vader zeker gaan missen. Ze zet het fotolijstje op het nachtkastje en begint zich snel om te kleden. Ze kan het nu niet maken om te laat te komen. Haar kleren vouwt ze op en legt ze op het bed. Straks zal ze haar kleding wel in de kledingkast leggen, eerst moest ze zich haasten. Een paar schoenen zaten er niet bij, dus hield Niki haar all stars gewoon aan. Als ze andere schoenen moest dragen dan zal ze het vanzelf wel merken. Ze werpt nog een snelle blik op haar outfit in de spiegel en loopt dan de kamer uit. Het jurkje vond ze wel echt aan de korte kant. Het was vast een kwestie van wennen, al zal ze zich hierin nooit helemaal prettig voelen. Ze kijkt om zich heen, zoekende naar waar ze heen moet. Ze was Margot vergeten te vragen waar die Jason was. Dit kasteel was enorm groot, dus genoeg tijd om het hele gebouw door te zoeken had ze niet. Ze besloot maar gewoon een van de deuren uit te proberen. Dan zal ze de kamer wel een keer vinden, dacht ze bij zichzelf. Na bijna alle deuren op de verdieping geprobeerd te hebben, bleef er nog één deur over. Dat moet hem dan wel zijn, dat kan niet anders. Ze loopt ernaar toe en opent voorzichtig de deur. Ze keek vlug naar binnen en een jongen in een boxer stond in het midden van de kamer. "H-het spijt me" stamelt ze beschaamd. "Verkeerde kamer" Ze sluit de deur gauw en loopt een stukje achteruit. Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan nu. Wat zullen ze nu wel niet van haar denken?

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jason
Waarom iedereen zijn eigen dienstmeisje had wist Jason eigenlijk niet. Het snapte ook niet waarom het moest. Jason vond het natuurlijk wel handig maar alsof hij zelf niks kon? Hij rekte zich nogmaals uit en hoorde een paar botten kraken. Hij moest even grinniken om zichzelf. Jason liep naar het raam toe en opende die. Het was een mooie lente dag. Warm maar niet te warm. Ook was er een klein briesje die het verblijf in zijn kamer zeer prettig maken. De kamer van Jason was groot. Er stond tegen de muur een enorm groot wit hemelbed. Ook stonden er een paar kasten met een nachtkastje en een spiegel. Meer had Jason dan ook niet nodig dan behalve een badkamer die zich toevallig naast zijn kamer bevond. Hij hoefde zijn kamer niet eens uit. Er was een doorgang van zijn kamer naar de badkamer. Dit was een voordeel van hier wonen. Niet dat Jason ervoor had gekozen. Maar zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar in het jaar 2044. De vampiers hadden genoeg van opgejaagd te zitten en hebben de macht gegrepen. Waaronder ook de ouders van Jason. Hierdoor behoren ze nu tot de royals. Jason was dan ook een vampier. Maar hij had nog nooit iemand vermoord of überhaupt uit een mens gedronken. Levend of dood. Hij kreeg altijd gewoon van zijn dienstmensen. Zijn vader verweet hem dan ook vaak dat hij een 'watje' waar een 'nepvampier'. Zijn hele Familie doodde mensen maar Jason kon het gewoon niet. Zelfs van iemand drinken kon hij net. Hij deed het maar met bloedzakken. Jason loopt weer door zijn kamer en doet zijn boxer even goed als hij de deur open hoort gaan. Een meisje in dienskleren. 'Jawel. Ik ben Jason. ' zei hij en liep een beetje richting de deur en keek naar haar toen hij de deur weer geopend had. 'Kom binnen en ik ben Jason en jij bent? ' zei hij lief.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki:
Ze was ook zo dom bezig. Waarom moest ze nou weer zo nodig elke kamer inlopen? Ze had ook gewoon die Margot kunnen zoeken en vragen waar Jason was. Nu had ze het voor zichzelf al helemaal zitten verpesten. En ze had haar vader nog zo beloofd om deze baan te behouden. Ze had geen idee hoe de 'royals' in elkaar zaten en of ze dit soort dingen wel toe lieten. Straks werd ze meteen al ontslagen. Ze wist verder weinig over deze familie die in dit kasteel woonde, behalve dat ze met een best wel groot aantal zijn. Er gingen verhalen rond dat het vampiers zouden zijn, maar Niki geloofde dat soort dingen nooit snel. Eerst zien, dan geloven toch? Zo dacht zij tenminste wel altijd. Er gingen ook veel ongeloofwaardige verhalen rond als dat ze kannibalen zouden zijn, blut of gewone normale mensen die opzoek waren naar rijkdom. Nou, als dat laatste het geval was dan hadden ze het nog aardig goed gedaan. Ze wonen in een mooi, groot kasteel omringd door prachtige tuinen en boomgaarden. Ze hadden genoeg geld om goed rond te komen en hoefden zich geen zorgen te maken over wat de toekomst hen zou brengen. Dat kon ze niet van haar leven zeggen. Ze schrikt op uit haar gedachten wanneer de deur opengaat en de jongen weer verschijnt. Hij was dus Jason, van wie ze dienstmeisje zou worden. Ze moest toegeven, hij zag er niet verkeerd uit voor een royal. Ze was wel verbaasd dat hij haar vroeg om binnen te komen, gezien het feit dat hij alleen maar in zijn boxer stond. Ze begreep het niet helemaal. Wat moest ze allemaal doen? Ze ademt diep in en zet zich er overheen. Ze moet het maar gewoon accepteren dat ze hier de komende maanden door zal brengen. "Niki" mompelt ze zacht. "Niki Brennan" Ze glimlacht zwak en stapt de kamer binnen. Die was echt groot voor een slaapkamer. In elk geval groter dan dat zij ze gewend was. Het had net zoals de rest van het huis rode muren en er stond in het midden van de kamer een groot wit hemelbed. Het zag er echt prachtig uit. Ze zag ook nog een deur aan de zijkant van de kamer zitten. Daar zal dan vast wel een badkamer zitten, genoeg geld hebben ze er zeker wel voor. Ze loopt wat meer de kamer in en kijkt wat rond.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jason
'Kom binnen.' Zei hij en sloot de deur achter haar. Hij bekeek haar even en likte over zijn droge lippen waarna hij naar een van de grote kasten liep en die opende. Hij pakte er een wit overhemd uit en een zwarte nette broek en deed die aan. 'Nou Nikki, welkom, je kan beginnen met mijn bed op te maken.' Zei hij en beet op zijn lip waarna hij voor de spiegel stond en de knoopjes begon vast te maken. Hij had wel meerdere dienstmeisje gehad e ze gehoorzaamde wel altijd. Sommige waren koppig, maar Jason was dat ook dus daar was hij dan ook heel snel klaar mee. Zachtjes zucht hij even en kijkt in de spiegel. Hij loopt naar zijn badkamer die ook lekker groot was en deed zijn haren een beetje. 'Kan je mijn ontbijt halen?' Vroeg hij aan Nikki. Tja meer dan een glas bloed was het niet. Ze was niet erg bang dus Jason twijfelde of ze wel doorhad dat hij een vampier was. De meeste mensen hadden nogal bang gereageerd toen ze er achter kwamen dat Jason een vampier was. Jason ging het balkon op en keek even uit over de achtertuin.
Het zonnetje scheen en het was echt een geweldige dag. Heerlijk.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki:
Hij was recht door zee, dat heeft ze wel door gehad. Meteen toen ze binnenkwam werd ze al aan het werk gezet. Het bed moest ze opmaken, wat ze niet zo erg vond om te doen. Waarschijnlijk zal het ergste nog wel komen, het schoonmaken. Daar had ze echt altijd zo'n hekel aan gehad. Thuis moest ze dat ook vaak doen aangezien haar vader nu ziek was. Het was geen leuk werkje om te doen, dat zeker niet. Ze zucht onhoorbaar en loopt naar het hemelbed toe. De deken pakt ze in haar handen, en ze legt die weer netjes over de kussens heen. De hoeken van de dekens legde ze zo dat het precies paste op de matras, en het er netjes uitzag. Maar ze was nog niet eens klaar of ze krijgt alweer nog een opdracht. Ze rolt met haar ogen en strijkt met haar handen het dekbed glad. Dit zal nog eens een vervelende dag gaan worden. Ze moest hem ontbijt gaan maken, maar wat voor ontbijt at hij altijd? Ze wist helemaal niets over hem, dus ze wist ook niet echt wat ze moest doen. Ze besluit maar gewoon naar beneden te gaan en Margot te vragen. Die zal haar er vast niet voor afrekenen. Zij is ook ooit nieuw hier geweest dus ze zal het vast wel begrijpen. Zwijgend loopt ze zijn kamer uit, de trap af naar beneden. Ze kon er nog steeds niet aan wennen dat het hier zo groot was. Ze kon hier zo verdwalen, dat was echt typisch iets voor haar. Ze bijt op haar lip en loopt door een van de deuren de gang uit. Lang hoefde ze gelukkig niet te zoeken naar Margot, die zag ze in de keuken staan in de hoek van de kamer. "Mij is verteld om ontbijt voor Jason te maken, maar wat voor soort ontbijt eet hij altijd?" vraagt ze, en ze staart een beetje beschaamd naar beneden. "Ooh ja, dat ben ik je vergeten te vertellen" klonk haar vriendelijke stem door de kamer. "Jason is een vampier, net als de rest van de royals" Niki's ogen werden groot van verbazing. "Een vampier?" zegt ze ongeloofwaardig. Die jongen van toenet, die een vampier was? Dan had ze het toch allang gemerkt? Ze ziet dat Margot iets uit de koelkast pakt, dat verdacht veel op een bloedzak lijkt. Dat was zijn ontbijt? "Hij drinkt elke ochtend een glas uit een van deze bloedzakken. Deze kan je vinden in de koelkast hier in de keuken." Niki knikt maar en loopt naar haar toe. Margot had het glas al gevuld en gaf het aan haar. "Dankuwel" zegt ze zacht, en ze loopt met het glas in haar handen terug. Hij was dus toch wel een vampier. De verhalen waren dan toch waar geweest, hoe onwaarschijnlijk het ook was. Ze vond het maar een vies gezicht, het bloed in een glas. Dat als ontbijt eten, dat kon ze zich niet voorstellen. Bovenaan de trap kijkt ze even rond waar ze ookal weer moest zijn. De deur herkende ze gelukkig al gauw en ze liep de kamer van Jason binnen. Bang voor hem was ze zeker niet. Als hij dacht dat hij van haar moest drinken dan zal ze het hem betaalt zetten. Ze vond het al erg genoeg dat ze dit moest doen om aan geld te komen. Zolang hij met zijn poten van haar af bleef, dan was er geen probleem. Ze loopt wat meer de kamer in en treft hem aan op een balkon. Voorzichtig geeft ze hem het glas aan en kijkt naar het uitzicht vanaf het balkon. Het was echt prachtig vanaf hier. Je kon zo over al het grond dat deze familie bezat kijken. Eindeloos groot leek het, met de prachtige kleuren van de bloemen van ver al te herkennen. Ze bijt op haar lip en kijkt naar Jason, die het glas van haar had aangepakt. Ze kon echt niet aan hem zien dat hij een vampier was. Natuurlijk had ze zijn huid wel een beetje aan de bleke kant gevonden, maar ze dacht dat dat gewoon in de familie zat.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jason
Hij legde zijn handen op de rand van het balkon en zuchtte even zacht. Hij verveelde hier zich altijd zo erg. Toen zijn kamerdeur weer open ging draaide hij zich om en keek naar Nikki. Hij pakte het glas dankbaar aan en keek even naar haar. Nee ze wad dus niet bang. Dat scheelde alweer een gillend meisje achterna lopen. Jason pakte het glas aan en nam een slokje. Voor hem was dit lekker. Hoewel hij vaak genoeg zijn familie over het bloed uit bloedzakken had horen klagen. Het was niet vers genoeg. Maar Jason wist niet beter, hij hsd het altijd uit bloedzakken gedronken. 'Vertel eens iets over je zelf.' Zei Jason na een tijdje en nam plaats op de stoel in zijn kamer waarna hij de balkondeur weer gesloten had. Hij nam nog een slokje en speelde een beetje met een los draadje van de stoel. Hij hsd vandaag toch niks te doen dus kon hij misschien een beetje lol maken met zijn dienstmeisje, genaamd Nikki. Ze waren waarschijnlijk even oud dus het viel mee. Na een tijdje kwam zijn vader binnen. 'Jason, maak je klaar we gaan het zo weer proberen.' Waren zijn enige woorden en hij verliet de kamer weer. Ja Jason wist wel wat zijn vader bedoelde. Hij zou weer iemand moeten gaan bijten. Jason wou het verdomme niet maar het moest. De vorige keren had hij het ook niet gedaan. Of hij het durfde was een ander verhaal. Natuurlijk durfde hij het wel. Hij wou het gewoon alleen niet. Helaas dat niemand dat begreep in zijn familie

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki:
Ze keek de andere kant op zodra hij een slok nam. Ze vond het bloed er niet al te lekker uitzien. Het was niet echt een smakelijk gezicht. 'Gewoon denken dat het ranja is' zegt ze tegen zichzelf in haar hoofd. 'Het is gewoon alleen maar wat ranja' Ze haalt een hand door haar haar en kijkt naar Jason. Die was ondertussen al terug gelopen de kamer in en was op een stoel gaan zitten. "Nou eeh.. Er valt niet echt veel te vertellen" mompelt Niki. Dat was niet eens gelogen, erg veel hobby's had ze niet. Daar had ze trouwens ook tot nu toe geen tijd voor gehad. Wel hield ze van boogschieten, dat deed ze al van kleins af aan. Haar boog en een koker met pijlen had ze ook meegenomen hierheen. Je wist maar nooit wat er allemaal kon gebeuren hier in een stadje als deze. Ze staart even voor zich uit maar kijkt al gauw weer op wanneer er een man binnen komt lopen. Hij leek wel een klein beetje op Jason, dus ze gokte dat het zijn vader was. Hij zag er niet al te blij uit, aan zijn gezicht te zien. Een norse blik kreeg ze toegeworpen, en Jason ook. Een erg goede relatie hadden ze dus niet, dat was van ver al te bekennen. De man had net zo'n bleke huid als Jason. Zal hij dan ook een vampier zijn? Ze kijkt vragend naar Jason aangezien ze niet weet wat ze nu moet doen. Moet ze met hem meelopen? Een andere opdracht heeft ze verder nog niet gekregen. Van Margot heeft ze ook niets gehoord. De weg kent ze hier nog niet zo goed, dus als hij haar hier achterlaat dan zou ze zeker verdwalen.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jason
'Kom maar mee.." Mompelde Jason en zuchtte even toen zijn vader weer weg was. Hij had geen zin om het aan Nikki uit te leggen dus moest ze maar gewoon mee. Hij opend zijn kamer deur waarna hij de gang op liep. Ze hadden een enorm groot huis, soms verdwaalde Jason zelf nog. Hij liep de trap af naar de tweede verdieping en opende de vierde deur links. Ze kwamen in een soort grote kamer met zijn vader en nog meer mensen. Dienstmeisje en mannen en vrouwen. Ook waren zijn vader en moeder aanwezig en mannen die er nogal slim uitzagen. "Ga maar naar Margot." Zei hij tegen Nikki en duwde haar zachtjes weg. Er zat iemand vast gebonden in een stoel. Het was een man, hij had gestolen en dit was zijn straf. Jason keek om zich heen. Elke keer dat hij niet beet, dus eigenlijk altijd, voelde hij zich vernederd, uitgelachen en een nul. Er stonden ook zoveel mensen omheen en ze verwachtte zoveel van hem. Jason keek naar zijn vader en beet op zijn onderliep. "Ik hoop dat je me dit keer niet teleursteld zoon, zo moeilijk is het niet, bijt." Zei zijn vader en keek hem doordringend aan. Jason ademde even goed in en uit waarna hij naar de man toe liep. Dit ritueel had hij al te vaak gedaan en het lukte steeds maar niet. Hij opende zijn mond en de vlijmscherpe hoektanden groeide en werden groter. Hij boog naar voren naar de nek van de man maar kon het niet. Zuchtend bleef hij een paar seconde in de lucht hangen maar trok toen terug. Hij durfde zijn vader niet eens aan te kijken, die was natuurlijk enorm boos. Nee woedend. "Jason verdomme, je bent een vampier! Doe het dan! ' schreeuwde hij boos en keek hem aan. "Als je het over drie dagen niet doet krijg je helemaal niks meer te eten van ons." Zei hij waarna hij met zijn moeder boos de kamer verliet. Jason zag hoe de bewakers de dief meenamen. Jason ging bij het raam staan en zuchtte diep. Margot was altijd lief voor hem, en als snel kwam ze achter hem staan. "Jason, je moet oefenen." Zei ze zachtjes. Maar hoe moest Jason dan oefenen? Hij kon het gewoon niet, hij wou niemand pijn doen. Misschien was hij inderdaad wel geen echte vampier zoals zijn vader hem alsmaar vertelde.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki:
Ze knikt naar hem wanneer hij haar vertelt dat ze mee moet komen. Iets anders had ze toch niet te doen, en het was niet dat ze hier de weg goed genoeg kende om zich hier in haar eentje te redden. Ze was wel een beetje nieuwschierig naar wat Jason nu moest doen. Die man keek niet al te blij dus het zal vast niet iets leuks zijn. Ze loopt achter Jason aan de kamer uit. Hij wist wel waar ze heen moesten zo te zien. Hij leek ook niet bepaald blij om zijn vader te moeten volgen. Hadden ze zo'n slechte relatie? Ze dacht altijd dat de 'royal family' een best wel hechte familie was. Ten minste, dat was wat ze van de dorpelingen had gehoord. Misschien dat ze zich er dan toch op verkeken had. Niet veel later lopen ze een grote kamer in. Voor een kamer als deze waren er wel erg veel mensen. Niki verbaasde zich er een beetje over maar laat het verder niet merken. Ze wil nu niet als een watje overkomen. Dat is ze namelijk totaal niet, integendeel zelfs: ze was vaak degene die nergens bang voor was. Ze loopt naar Margot toe, die tegen de muur aan staat aan de rechterkant van de kamer. Zij was de enige die ze hier verder kende en waar ze zich tenminste nog een béétje op haar gemak voelde. Zich prettig voelen hier deed ze niet. Jason's vader leek alleen nog maar woedender te worden. Hij sprak met zo'n toon tegen Jason dat ze zelfs medelijden met hem voelde. Als vader behandel je je zoon toch niet zo? Ze keek met grote ogen toe hoe Jason dichterbij de man komt. Vlijmscherpe tanden verschenen, die zo een heel lichaam aan stukken konden scheuren. De aderen om zijn ogen werden donkerrood. De blik in zijn ogen, zo ijskoud en gevaarlijk, dat er zelfs bij Niki een rilling over haar rug ging. Hij kwam dichterbij de nek van de man en Niki houdt haar adem in. Ze wilde dit niet zien. Ze wilde niet zien hoe een machteloos iemand leeggezogen wordt door een vampier. Ze wil net haar ogen dichtknijpen als Jason ineens stopt. Zijn vader was helemaal over de toeren en draaide door. Ze perst haar lippen op elkaar om zichzelf ervan te weerhouden er iets van te zeggen. Hij kon toch niet zo tegen Jason doen? Ondanks dat ze hem nog maar een uur kende kon ze dit niet verdragen. De man werd weer meegenomen, gelukkig nog levend en al. Ze zucht opgelucht en leunt wat meer tegen de muur aan. Margot liep naar Jason toe en probeerde hem wat meer op zijn gemak te laten voelen. Niki zegt er niets van en staart voor zich uit. Ze wist niet hoe hij zich nu moest voelen, dus tijd voor een peptalk was het niet. Ze had geen recht om te praten over iets wat ze zelf nog nooit had meegemaakt. Ze luistert rustig mee met het gesprek. Jason, die moest oefenen? Als het nou maar niet op haar was. Ze gaat zich niet als vrijwilliger aanmelden voor iets als dit. Ze was niet van plan om leeggezogen te worden door een vampier. Als ze dood wilde, dan zou ze het vanzelf wel melden. Ze zucht en haalt een hand door haar haar. Ze kon al haast volgen waar dit heen zou gaan..

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jason
Hij hoorde Margot wel maar zei niet echt iets terug. Het was niet alsof hij iets terug wist te zeggen. Jason had altijd wel een grote mond behalve tegen zijn vader. Die kon hem zo neerhalen en kleineren, dan was Jason helemaal niemand meer. Hij snapte wel dat zijn vader dit vervelend vond maar waarom wilde hij zo graag dat zijn zoon mensen kon vermoorden? ''je moet me helpen Margot..'' Zegt hij hopeloos na een tijdje. ''Ik ga je helpen jongen, ik vind iemand voor je.'' Zei ze en legde even een hand in zijn nek en streelde zijn nek. Na een tijdje draait hij zich om en kijkt even naar Niki en slaat dan weer zijn ogen neer. Jason was ook pas 17 jaar oud, hij was een geboren vampier want zijn ouders waren alle twee vampieren. Zeventien jaar was ontzettend jong voor een vampier, zijn vader was schatte hij iets rond de honderd. Ondanks dat Jason echt van Margot hield kon ze hem nu even niet opvrolijken. Hij liep zuchtend de kamer uit en liet Niki achter. Ze was toch bij margot dus hij hoefde zich daar even geen zorgen over te maken. Jason liep door de gangen heen naar zijn kamer en voelde woede opkomen. Hij opende zijn kast en gooide woedend zijn kleren eruit. Waarom kon hij het nou niet? Net toen hij het wou opruimen liet hij het liggen. Niki zou het wel opruimen, zij was tenslotte zijn dienstmeisje. Hij hoopte dat Margot iemand zou kunnen vinden die hem zou kunnen helpen, het moest echt. Hij loopt naar beneden door de gangen heen. Jason had een heerlijke jeugd gehad, altijd verwend, genoeg aandacht, weliswaar niet van zijn ouders maar wel van de bediendes. Geen zorgen en altijd vrolijk. Na de pubertijd zijn zijn ouders strenger geworden. Jason loopt de tuin in, een heel groot stuk lang met een fontein en mooie bloemen. Hij gaat ergens achterin zitten op een bank en zucht even diep. Zijn vader had wel vaker van dit soort buien, maar hij zag nu aan hem dat hij het echt meende.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki:
Zwijgend blijft ze tegen de muur aanstaan. Ze wilde hem wel helpen, maar ze wilde gewoon niet gebeten worden. Ze had medelijden met hem en voelde zich wel echt rot. Waarom wist ze eigenlijk niet, want ze kende hem amper. Hoe kon ze zich zo voelen als ze hem pas net heeft ontmoet? Ze begreep helemaal niets meer van zichzelf op dit moment. Ze gaat wat beter staan aangezien haar rug een beetje pijn begint te doen van die harde muur. Deze kamer was minder elegant als de rest van het huis. Dit was eerder een soort gevangenis leek het wel. Betonnen muren, waar haast geen geluid door heen leek te kunnen. Slechts een kleine gloeilamp hing aan het plafond, dat ervoor zorgde dat je niet veel kon zien, maar wel genoeg om je weg hier te kunnen vinden. Ze kijkt naar Jason, die ineens erg veranderd lijkt. Zijn ogen waren niet meer zo woedend als net. Ze zag de pijn in zijn ogen, die hij probeerde te onderdrukken. Een erg gemakkelijk leven zal hij hier wel niet hebben. En zij maar denken dat het leven als een royal geweldig was. Nou dat was het zeker niet, voor zover ze het nu heeft gezien. Allemaal verwachtingen die moeilijk waar te maken zijn. Ze ziet hem de kamer uitlopen, zwijgend en met zijn ogen neergeslagen. Margot kijkt haar met een radeloze blik aan. Ze schudt haar hoofd. "Nee, ik ga me niet aanmelden als vrijwilliger, echt niet" Ze denkt diep na over wat ze wel kan doen om dit te verbeteren. Ze krijgt een kleine grijns op haar gezicht en kijkt naar Margot. Die kijkt vragend naar Niki, alsof ze gek is. "Ik heb denk ik een idee.." mompelt ze zacht. Ze had haar pijl en boog boven liggen. Als ze nou toestemming kreeg om het bos in te gaan met Jason, kon ze hem laten oefenen op een wild dier. Dan kon hij rustig oefenen zonder dat er slachtoffers vielen. Nouja, het was tenminste een begin.. toch? Ze legt haar plan rustig uit aan Margot, die lijkt toe te stemmen. "We kunnen het altijd proberen" zegt Margot, en ze knikt. "Maar je moet niet te lang wegblijven, anders maak je zijn ouders boos" Het was misschien niet het beste plan. Een andere optie hadden ze verder niet. Ze ging hem niet op haar laten oefenen, dat wist ze in elk geval wel zeker. Ze knikt naar Margot. "Ik beloof het" Dan draait ze zich om en haast zich naar boven. Het was een wonder dat ze de weg naar haar kamer wist te vinden. Het was de eerste deur links bovenaan de trap. Niet al te moeilijk om te onthouden dus. Ze loopt naar binnen en grijpt haar boog van de grond. De koker met pijlen doet ze snel op haar rug. Tijd om zich om te kleden had ze niet, ze had Margot beloofd om zo snel mogelijk weer terug te zijn. Gehaast loopt ze weer weg uit het kasteel. Ze wist niet waar Jason was, maar ze had zo'n gevoel dat hij buiten zou zitten. Dat zou Niki tenminste wel doen als ze zich slecht voelde. Ze staat voor de voordeur even stil en kijkt om zich heen. En gelijk had ze.. In de verte ziet ze een jongen op een bankje zitten. Dat was Jason, dat kon niet anders. Ze doet de koker wat beter op haar rug en snelt dan naar hem toe. Hij leek al door te hebben dat ze eraan kwam, want een moment later draaide hij zijn hoofd naar haar richting. "Kom" mompelt ze, en ze kijkt in zijn ogen. Of ze hem mocht wist ze niet. Ze kon het gewoon niet aanzien hoe het er hier aan toe ging. Hij had geluk dat ze altijd het goede in mensen zag, anders had ze dit nooit gedaan. Ze klemt de boog in haar handen en gaat voor hem staan.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jason
Hij wreef in zijn gezicht en zuchtte diep. Waarschijnlijk waren alle mensen in dit kleine stadje jaloers op hem, hij mocht ook echt niet klagen hoor, hij, of nouja zijn familie was rijk en hij was verwend. Maar op dit soort momenten wou hij gewoon zijn. Na een tijdje hoort hij iemand aankomen. Hij hoorde de persoon al vanaf de deur aankomen, dat was nou eenmaal een voordeel van een vampier zijn, zijn reflexen waren echt heel erg goed. Hij draait zijn hoofd in haar richting en keek haar even aan. ''Niki.'' zei hij zachtjes en keek naar haar en glimlachte klein. Hij had niks t verliezen en stond op waarna hij achter haar aan liep. Ze had een pijl en boog in haar handen, wauw dat was echt gaaf. Na een paar minuten lopen ging hij naast haar lopen. ''Wat gaan we doen?'' Vraagt hij en kijkt even om zich heen. Nee dit was niet een eng donker bos, dit was een mooie rustig bos met veel konijntjes en vosjes. Jason kwam hier vroeger zo vaak met Margot en andere dienstmeisjes. Zij waren zijn enige speelmaatjes, hij was ook nooit naar school geweest dus vriendjes maken kon hij niet. Van zijn ouders mocht hij ook alleen maar in de tuin of in het bos spelen, dus ook in speeltuintjes kwam hij gewoon niet. Jason ruikt even en voelt de frisse boslucht in zijn longen stromen. ''Je hebt wel de perfecte outfit aan om te gaan boogschutten..'' grinnikte Jason. Jason kon het niet laten, hij hield van een grapje.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki:
"Hé" Hij leek al wat beter dan toenet, wat ze niet had verwacht. Vol van verbazing kijkt ze toe hoe hij opstaat en toestemt. Ze had niet verwacht dat hij zo snel toe zou geven. Hij leek haar eerder een eigenwijs type, net als haar. Niet dat ze er verder moeite mee had, dit kwam haar alleen maar goed uit. Dan hoefde ze hem tenminste niet over te halen om met haar mee te gaan. Ze loopt voor hem uit richting het bos naast de grote tuinen van het kasteel. Al sinds ze klein was vond ze het fijn om in het bos te zijn. Het gaf haar een rustig gevoel, op de een of andere manier. Ze had geen idee hoe dat kon. De meeste mensen waren bang om in het bos rond te lopen. Ze merkt op dat Jason naast haar komt lopen. Dan voelde hij zich misschien toch wel een béétje bij haar op zijn gemak. Zo angstaanjagend was ze verder ook eigenlijk niet. Ze had wel eens haar buien maar die gingen vaak gauw wel weer over. Hij leek nieuwschierig te zijn, want toen hij eenmaal naast haar liep begon hij al te vragen. "Ik ga je helpen" mompelt ze, en ze richt zich weer op de weg. Ze moesten hier niet gaan verdwalen, ze hadden wel een tijd dat ze weer terug moesten zijn. Zo snel mogelijk had Margot gezegd, dus daar moest ze zich ook aan gaan houden. Ze was wel benieuwd hoe hij zou reageren zodra hij door had wat ze van plan was. Hij moest zelf weten of hij mee wilde werken of niet. Ze probeerde hem enkel te helpen, dat was alles. Als hij vond dat hij dit niet moest doen dan ging ze gewoon weer terug. Ze kon dan niet van zichzelf zeggen dat ze het niet had geprobeerd. Ze moet wel een beetje glimlachen om zijn opmerking. "Ik had geen tijd om me om te kleden" Ze moest echt opschieten, ze wilde zijn ouders niet boos maken. Ze kon dit baantje niet kwijtraken, dan had ze helemaal niets meer. Dat kon ze haar vader niet aandoen, na alles wat hij voor haar gedaan had. Ze hoort een tak breken en houdt Jason met haar linkerarm tegen. "Stil blijven" fluistert ze, en ze schuift geruisloos een pijl uit de koker. Voorzichtig richt ze het voor zich en ze kijkt zoekend rond. Ze had een dier gehoord, dat kon niet anders. Er kwamen hier verder geen mensen, daarvoor lag het kasteel te ver van het dorp af. Ze neemt een paar stappen naar voren, zo stil mogelijk. Het was doodstil geworden. Alles waar Niki zich op richtte was het geluid en wat ze kon zien in het bos. Haar gedachten verdwenen voor een momentje. Het was enkel hier en nu, niets anders. Achter een struik ziet ze een hert staan, zo te zien een ree. Ze richt de pijl op de ree en schiet hem zonder te aarzelen af. De pijl komt in de hals van het dier terecht, en met een doffe bons valt het lichaam op de grond. Een kleine grijns vormt zich rond haar lippen. Ze kon het dus nog steeds na al die jaren. Al een lange tijd had ze dit niet meer gedaan. Ze was het nog steeds niet verleerd na al die tijd. Vroeger was ze elke dag in het bos te vinden. Ze had zoveel met de boog geoefend dat ze erg goede reflexen had gekregen en binnen enkele seconden een pijl raak kon schieten. Urenlang was ze buiten geweest. Haar vader maakte zich soms zelfs zorgen of ze überhaupt nog wel een keer weer naar binnen zou gaan. Ze moet glimlachen bij die gedachte maar zet die gauw weer opzij. Het liet haar denken aan thuis. Dat ze hem zo miste, ookal was ze nog niet eens zo lang weg. Ze bijt op haar lip en loopt naar de plek waar ze het dier had neergeschoten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld