ikidrauhl schreef:
Justin:
Rustig sloeg ik mijn arm om Adriana, mijn beste vriendin, heen, waarna ik haar ietsjes dichter tegen mij aan trok en een klein kusje op haar wang drukte. Iets wat ik wel vaker deed, dus ze vatte het waarschijnlijk en hopelijk niet verkeerd op. 'Thank you so much for always being here for me.' Zei ik. Adriana steunde mij altijd en ik kon haar daar niet vaak genoeg voor bedanken. Ze ging vaak met me mee naar de studio, ze bezocht vaak concerten van me, ik kon bij haar alles kwijt en met alles meende ik ook echt alles. Mijn irritaties, mijn emoties, alles. Ze was de enige waarbij ik me niet schaamde of iets, omdat ze me simpelweg nooit beoordeelde. Normaal gesproken haatte ik het om mijn emoties te uiten, hoewel ik soms best een emotionele jongen kon zijn. Ik had gewoon veel meegemaakt in mijn leven en elke dag haat krijgen was ook niet echt een bepaald feestje. Ik schudde kort mijn gedachtes weg, ik wou daar niet aan denken. Ik wou gewoon aan de positieve dingen denken. 'Heb je zin in zo meteen?' Vroeg ik klein grijnzend. Ze zou zo meteen mee gaan naar de studio en mijn nieuwste liedje horen, als een van de eerste. Ik was best benieuwd wat ze ervan zou vinden. Ze was altijd helemaal eerlijk in het geven van haar mening, hoewel die eigenlijk altijd wel positief was. Ze zei nooit wat negatiefs over mijn muziek.