Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Everything had changed

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
- Met Katnissx -

Ik: // Tijmen Smith // 17 //
Jij begint ♥♥

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Ik: Joyce Amanda Rosalie Clarke // 17 //

Ik begin hieronder.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Ik staar naar buiten, naar het landschap dat snel voorbij gaat. Ik ben onderweg met mijn moeder naar haar nieuwe vriend, we gaan er gaan wonen. Nog geen jaar geleden is papa gestorven en dan krijg je dit, het lijkt alsof ze hem al vergeten is. Mama is heel de tijd aan het praten, nee aan het vertellen tegen mij, dat is het juiste woord. Alleen ik luister niet, waarschijnlijk heeft ze het over haar vriend en dat ik vriendelijk moet zijn. Ze heeft dat al verschillende keren gezegd, omdat ze me ook kent en weet dat ik niet één van de gemakkelijkste ben. Ze heeft ook al verteld dat haar vriend een zoon heeft, dat komt er ook nog bij. Nu moet ik waarschijnlijk mee de happy family uithangen, maar dat kan ik niet en dat ga ik ook niet doen. Ze gaan goed met me moeten oppassen. Ik heb ook al mijn vrienden moeten achterlaten, want waar mijn nieuwe 'thuis' zal zijn is niet echt in de buurt waar ik vroeger woonde. We zijn nu nog in het begin van juli, vakantie, maar in september moet ik weer naar school, mijn laatste jaar uitzitten. Ik heb hier helemaal geen zin in en dat zal ik laten merken ook. 'Joyce, hoor je mij?', vraagt mama opeens. 'Mmh,' zeg ik als antwoord. 'Je gaat vriendelijk zijn,' zegt ze. Ik draai mijn hoofd dan weer naar het raam en kijk naar buiten, zonder nog maar te reageren. Ze heeft het al genoeg gezegd en ze weet maar al te goed dat ik dat niet zal zijn. Ik zie dat we de snelweg afrijden en niet veel later stoppen we dan ook, ik stap langzaam uit en kijk naar het huis. Ik moet toegeven, het is een best groot en mooi huis, maar dat veranderd niks van de zaak. Ik loop naar de koffer van de auto en neem daar mijn gitaar en mijn tas eruit. Mama staat al zeer ongeduldig aan de deur met al haar tassen. Ik neem nog mijn laatste tasje eruit, dat is mijn make-up tasje, doe de koffer van de auto dicht en slenter naar mama toe. Hier heb ik echt geen zin in denk ik.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
"Ja pap. Ik kom eraan," zucht ik. Vandaag komt de nieuwe vriendin van mijn vader bij ons wonen samen met haar dochter. Ik was het eerlijk gezegd helemaal vergeten. "Ik moet gaan," zeg ik tegen mijn vrienden terwijl ik mijn sleutels uit mijn jaszak gris en op mijn fiets stap. "Tot ziens," roept Rens, mijn beste vriend, me nog na. Langzaam rijd ik naar mijn huis. Ik ben benieuwd of de dochter van mijn vader's vriendin knap is. Haar heb ik nog nooit gezien maar de vriendin van mijn vader wel. Een paar weken geleden zijn we met z'n drieën uit eten geweest. Het meisje was er niet bij, ze had iets anders zei haar moeder. Thuis aangekomen zet ik mijn fiets in het schuurtje. Normaal zou ik hem buiten laten staan maar ik weet dat mijn vader daar een hekel aan heeft en ik wil hem niet chagrijnig maken. Ik weet dat hij er al niet zo blij mee is dat ik vergeten ben dat zijn vriendin vandaag hier komt wonen. Ik loop naar de achterdeur en ga naar binnen. "Ben er pap!" roep ik. Mijn vader komt zenuwachtig aangelopen. "Gelukkig," zucht hij. "Ik dacht dat je nooit meer zou komen." Ik glimlach even naar hem. "Het komt wel goed pap," spreek ik hem moet in. Ik zie dat hij een beetje knikt. Op dat moment gaat de bel. Mijn vader draait zich om en loopt naar de voordeur. Ik volg hem. Als hij de voordeur opent gluur ik nieuwsgierig mee over zijn schouder. De vriendin van mijn vader begroet hem meteen met een kus. Verderop zie ik een meisje staan van ongeveer mijn leeftijd. Ze heeft mooi, lang blond haar. Ze lijkt er niet heel erg veel zin in te hebben. Gelijk geef ik haar. Ze heeft waarschijnlijk van alles achter moeten laten.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Als ik juist ben aangekomen bij mijn moeder wordt de deur open gedaan. Als mijn moeder haar vriend begroet met een kus kijk ik weg, dit hoef ik echt niet te zien. Ik kijk wat om me heen, het lijkt me wel een toffe buurt hier, maar dat neemt nog steeds niet weg dat ik hier niet wil zijn en dat ik moeilijk ga doen. Als we naar binnen gaan zet ik mijn spullen om de grond neer. Ik zie de jongen, de zoon van mijn mama haar vriend. Hij lijkt even oud als mij en ik moet toegeven hij ziet er niet verkeerd uit en heeft mooie donkerbruine ogen. Mijn moeder begint te vertellen over de rit naar hier en ik zucht hoorbaar geïrriteerd. Iedereen mag best weten dat ik dit allemaal niet goedkeur, papa is nog maar een jaar geleden overleden. Mijn moeder stelt me voor aan beiden, ik laat een kleine snelle glimlach over mijn gezicht gaan, maar vertrek het daarna terug. Haar vriend heet me welkom en wilt me een zoen geven op mijn wang, maar ik zet een stap achteruit, hier heb ik geen zin. 'Joyce,' zeg ik gewoon als ik hoor hem hoor vragen wat mijn naam is. Eigenlijk snauwde ik het bijna tegen hem. Mijn moeder geeft me een elleboog stoot en zegt dat ik vriendelijk moet zijn op een fluistertoon. Als ik bij mensen ben waarmee ik helemaal niks te maken wil hebben, moet ik dan vriendelijk zijn, ik vind van niet. Ik neem mijn mobiel uit mijn jaszak en kijk er even geïrriteerd op, ik antwoord op wat berichten, maar als ik mijn moeder hoor dat ze zegt dat ik hem moet wegsteken, zucht ik hoorbaar. Ik steek hem dan ook weg en kijk dan wat rond. 'Moeten we eeuwig in de gang blijven staan?', zeg ik geïrriteerd. Ja, mijn moeder en haar vriend blijven hier heel de tijd babbelen, maar ik wil gewoon kunnen zitten en me ook zo snel mogelijk op mijn kamer willen installeren.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
De nieuwe vriendin van mijn vader begint bijna meteen nadat mijn vader haar binnen heeft gelaten een heel lang verhaal te vertellen over de autorit. Haar dochter lijkt het allemaal niet zo fijn te vinden. Ja, ze heeft er inderdaad niet zoveel zin in. Natuurlijk snap ik haar maar ze kan op z'n minst doen alsof ze het leuk vind. Als ze zich voorstelt aan mijn vader hoor ik dat ze Joyce heet. Mooi naam. Mijn vader en z'n vriendin blijven de hele tijd in de gang praten. Joyce en ik staan er een beetje ongemakkelijk bij te luisteren. Zelf weet ik niet echt wat ik moet zeggen en Joyce wil volgens mij gewoon niets zeggen. Ze lijkt mijn vader behoorlijk te haten, wat ik niet snap want hij is een vriendelijke man. "Moeten we eeuwig in de gang blijven staan?" zegt Joyce na een poosje. Ik kan aan haar stem horen dat ze geïrriteerd is. Mijn vader en haar moeder lijken te druk bezig te zijn en haar niet te horen. Zelf heb ik ook geen zin meer om hier in de gang te blijven staan. "Kom je mee?" vraag ik aan ongemakkelijk aan Joyce. Ik weet dat ze geen zin meer heeft om hier te blijven staan en eigenlijk heeft ze groot gelijk. Ik hou de deur voor haar open zodat ze met me mee naar de woonkamer kan lopen. "Wil je wat drinken?" vraag ik aan haar terwijl ik naar de keuken, die aan de woonkamer vast zit toeloop.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Mijn moeder en haar vriend blijven doorpraten en lijken me niet gehoord te hebben. Leuk word ik direct van de eerste minuut genegeerd. Ik kijk rond en als ik dan de jongen hoor vragen dat ik meekom volg ik hem. Ik hoorde aan zijn stem dat hij het wat ongemakkelijk had, dat gevoel zal hij dan wel nog een lange tijd hebben. Mijn gerief laat ik in de hal staan, buiten mijn gitaar die neem ik mee, die betekent gewoon te veel voor mij. Ik hem hem van papa gekregen en in tegenstelling tot mijn moeder geef ik dan wel nog om zulke dingen. Ik hoor de jongen wat vragen. Ja de jongen, ik ken zijn naam nog niet, maar daar zal ik wel snel genoeg achter komen. Ik zet mijn gitaar tegen de tafel daar en draai me dan naar hem om. 'Wat je hebt,' zeg ik tegen hem. Mijn stem klinkt geïrriteerd en deze keer wou ik het niet. Hij kan hieraan niks doen dus eigenlijk moet ik vriendelijk tegen hem zijn, maar kan dat niet en dat zal vast nog een poosje duren tot ik dat kan zijn. Ik blijf tegen de tafel leunend staan en kijk naar de jongen die wat te drinken neemt. Oké hij ziet er echt goed uit. 'Hoe heet je?', vraag ik aan hem nog steeds klinkt mijn stem geïrriteerd, maar echt ongewild nu. Ja, als ik zijn naam ken wordt het misschien ook al wat makkelijker, want nu is het steeds de jongen.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
Ik open de koelkast. "Cola, sinas, sap, water?" som ik op terwijl ik twee glazen pak. Joyce zet haar gitaar, die ze mee heeft genomen uit de gang, tegen de tafel. Ik ben niet muzikaal, helemaal niet zelfs. Wel luister ik graag naar muziek. Het lijkt me best gaaf om gitaar te kunnen spelen. Een van mijn vrienden zit in een bandje en moet best vaak optreden. Ik ben wel eens bij zijn optredens wezen kijken. Ik vraag me af of Joyce ook in zo'n bandje zit. Ze zou het goed doen, daar ben ik zeker van. "Hoe heet je?" vraagt ze nogsteeds op diezelfde geiriteerd toon als daarnet. Ik dacht ze alleen een hekel had aan mijn vader maar het begint er steeds meer op te lijken dat ze ook een hekel heeft aan mij. "Tijmen," antwoord ik. Nog steeds hoor ik mijn vader met zijn vriendin in de gang praten. Die zijn ook nooit uitgepraat, lijkt het. Ik ben blij dat ik hier ben en niet meer in de gang. Ik denk dat dit nog een lange dag gaat worden. "Dus, je speelt gitaar?" vraag ik maar om de situatie wat minder ongemakkelijk te maken.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Als ik hem wat hoor opsommen denk ik na, een glas cola mag voor een keer. "Cola is goed,' zeg ik tegen hem op dezelfde toon. Ik wil zo graag normaal en vriendelijk tegen hem zijn, maar door deze gehele situatie lukt dat helemaal niet. Ik hoop dat het hij niet persoonlijk gaat opvatten. Als hij zegt hoe hij heet knik ik. Tijmen best een mooie speciale naam, die je niet vaak hoort, ik heb hem toch nog nooit gehoord. Ik hoor mijn moeder steeds verder praten, kunnen die niet eens ophouden, maar misschien is praten beter, want ze moeten niks anders gaan doen. Ik loop dan naar Tijmen toe en neem mijn glas aan, ik neem een kleine slok en knik als ik zijn vraag hoor. 'Ja, al best lang,' zeg ik tegen hem, die geïrriteerde ondertoon blijft, maar ik glimlach even heel klein en daarna vertrekt mijn gezicht weer. Ja, gitaarspelen, daarmee ben ik toen ik zes jaar was mee begonnen. Toen wel met een kindergitaar, natuurlijk. Papa had me dat geleerd en later ben ik naar de muziekschool gegaan en nu ja, nu speel ik gewoon gitaar. Ik wil niet een als een rot kind overkomen bij Tijmen, maar ik wil naar mijn kamer zodat ik even alleen kan zijn. 'Ik wil naar mijn kamer,' zeg ik tegen hem. Een stem in mijn hoofd zegt dat ik die ondertoon moet onderdrukken, maar dan een andere stem zegt dat het ook zijn fout is dat ik hier ben omdat hij zijn vader niet tegenhield. Ja, ik kan toch mijn gedrag en stem nu niet goed controleren dus wat maakt het uit. Ik kijk naar Tijmen en wacht tot hij iets antwoordt, oh ik ben erg ongeduldig, ook al moet ik maar twee seconden wachten zoals nu.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
Ik schenk twee glazen cola in en geef het glas aan Joyce, die naar me is toe komen lopen om het glas aan te pakken. Ik neem een grote slok uit mijn glas cola. Omdat ik pas net thuis ben heb ik best wel veel dorst. Ik had nu ook nog gewoon bij mijn vrienden kunnen zijn maar van mijn vader moest ik perse hier zijn. Over mijn vader gesproken, hij is nog steeds met zijn vriendin in de gang aan het praten. "Ik wil naar mijn kamer," hoor ik Joyce ineens zeggen. Ze is niet erg vrolijk vandaag. Ik hoop dat ze wat bijtrekt als ze hier een paar dagen is. Over haar kamer gesproken, er is een probleem. Mijn vader vertelde me gisteren dat er geen kamer meer over wat voor Joyce dus moest ze bij mij op de kamer komen. Mijn kamer is redelijk groot dus zullen we allebei geen ruimte te kort hebben maar ik denk niet dat Joyce het erg leuk vind. Hoe ga ik haar dit vertellen. "Uhhm.. Er is een probleem," begin ik maar. "Of nouja, ik weet niet of jij het een probleem vind." Ik zucht even. Dit komt er moeilijker uit dan ik in mijn hoofd bedacht had. "Je slaapt op mijn kamer omdat er geen kamer meer over was." Ik weet zeker dat ze het vreselijk gaat vinden. Ik vind het ook niet geweldig. Mijn kamer is de enige plaats waar ik een beetje privacy heb. Deze plaats is nu ook weg. Hoe moet ik dat gaan doen als er vrienden over de vloer komen? Het is niet dat ik Joyce haat maar het zou fijner zijn als ze niet bij mij op de kamer zou slapen.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Ik kijk wat rond en als ik Tijmen wat hoor zeggen kijk ik op, ik hoor hem beginnen. Een probleem, toch niet dat ik geen kamer heb, is het eerste wat me te binnen schiet. Als ik dan zijn laatste zin hoor kijk ik hem met grote ogen aan, ik moet met hem een kamer delen, iemand die ik voor de eerste keer zie en die ik eigenlijk niet wil kennen, met zo iemand moet ik een kamer delen. 'Nee, zeg me dat dit een grapje is,' zeg ik gewoon spottend, dit kan echt niet serieus zijn. Bij mij was mijn kamer ook echt mijn kamer, ik leefde daarin, ik kleedde me daar ook altijd in om en waar zou ik dat nu allemaal moeten doen, met een jongen op de kamer gaat dat niet. Nog een reden om hier een hekel aan te hebben. Denken ze nu echt dat ik een kamer wil delen, al mijn spullen dan daar gaat echt geen plaats voor zijn. Het moet echt een vergissing zijn dat ik daar moet gaan slapen, dat kan gewoon niet anders. 'Ik wil nu naar MIJN kamer,' zeg ik dan nogmaals om het duidelijk te maken. Ik neem nog een slok van mijn glas cola en zet het dan daar neer. Ik loop naar de tafel, waar mijn gitaar tegen aanstaat en neem die al vast. Ik wil gewoon een eigen kamer, waar ik privacy heb en dit allemaal kan verwerken. Ik heb ook gewoon echt geen zin om een kamer te delen omdat ik me elke avond in slaap huil, dat is nu iets dat niemand hoeft te weten en al zeker niet met iemand die ik nog geen uur geleden heb leren kennen en die ik eigenlijk niet wil kennen.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
Ik zucht opnieuw als Joyce weer zo geïrriteerd reageert. Ik probeer aardig tegen haar te zijn maar op deze manier gaat me dat niet lukken. Ze denkt blijkbaar dat ik ervoor gekozen heb om samen met haar op een kamer te slapen. Ik heb er helemaal geen zin in. Ik loop naar de tafel en pak het lege glas van Joyce, die haar drinken nu ook op heeft en zet het, samen met mijn lege glas, in de vaatwasser. Joyce staat op en loopt naar haar gitaar. Ze lijkt klaar om weer weg te gaan. "Je denkt dat ik dit allemaal zo leuk vind, of niet?" zucht ik. Ik sluit de vaatwasser en loop weer terug naar de woonkamer. Ik heb helemaal geen zin meer om met Joyce op een kamer te slapen. Als ze de hele tijd zo gaat doen bedenk ik wel een oplossing. Eindelijk zijn mijn vader en zijn vriendin klaar met het praten in de gang en komen ze samen de woonkamer ingelopen. "Pap? Is er echt geen andere oplossing?" vraag ik hem. "Ik wil niet met haar op een kamer." Het kwam er gemener uit dan het echt bedoeld was. Ik bedoel niet dat ik Joyce haat maar ik heb gewoon geen zin om de hele tijd bij haar te zijn. Ze zal waarschijnlijk alleen maar van die geïrriteerde opmerkingen gaan maken en die ben ik nu inmiddels al zat.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Ik wacht tot ik eindelijk naar mijn kamer mag, nog steeds niet gelovend dat ik echt bij hem op de kamer lig. Ik hoor wat hij zegt, maar reageer er niet op, dat is volgens mij het beste wat ik nu kan doen, niet reageren, want het zal het anders toch weer gemeen uitkomen. Als mijn moeder samen met haar vriend de kamer in lopen zucht ik eens. Moesten ze nu echt zo lang in de gang blijven praten, is het daar dan zoveel gezelliger? Vast wel, want anders bleven ze daar niet zo lang. Ik hoor wat Tijmen zegt tegen zijn vader, het is dus echt geen grap, het is serieus. Ik ben wel blij dat hij zegt dat hij mij niet op zijn kamer wilt, want ik wil hem er ook niet in en momenteel zou ik zelfs met mezelf geen kamer willen delen. Op de manier dat hij het zei klonk het wel gemeen, maar ik ben nu ook niet zo vriendelijk dus hij mag best wel wat gemeen zijn. Mijn moeder kijkt boos naar me, omdat ze vast denkt dat ik niet vriendelijk genoeg ben, wat ook zo is. Ik stap, langs mijn moeder en haar vriend, de gang in en neem al mijn spullen al vast zodat ik die direct naar de kamer kan doen. Komaan Joyce bekijk het eens langs de positieve kant, je mag een kamer delen met een knappe jongen, je vriendinnen zullen jaloers zijn. Maar eigenlijk gaat dat ene positieve puntje echt niet op tegen al de rest. Het zijn echt veel meer negatieve, ik heb een nieuwe familie, een nieuwe school, ben mijn vrienden kwijt want ik woon nu veel te ver van waar ik eerst woonde, mijn moeder lijkt mijn vader al vergeten te zijn en ik ken hier helemaal niemand. Als mijn moeder nu geen nieuwe vriend had en ze gewoon vrienden waren en we hier voor een weekendje kwamen logeren had ik hier helemaal geen probleem mee, maar het is nog voor mijn hele leven. Nog voor mijn hele leven ben ik hier met hun opgescheept, met mensen die ik niet wil kennen. Ongeduldig sta ik in de gang te wachten, tot iemand me naar de kamer leidt, zodat ik me kan installeren in mijn gedwongen gedeelde kamer.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
Joyce loopt alvast naar de gang. "Pap?" vraag ik opnieuw. "Is er dan echt geen andere oplossing?" Mijn vader schudt zijn hoofd. "Of je moet in een tentje in de tuin gaan slapen?" Zijn nieuwe vriendin begint meteen te lachen. Ik vind het niet echt een leuke grap. "Haha. Grappig pap," zeg ik sarcastisch. "Breng Joyce nu maar naar haar kamer," zegt mijn vader, nu op een strengere toon. Ik loop ook naar de gang en zie dat Joyce daar met al haar spullen staat. "Kom je mee?" vraag ik. "Moet ik een van je tassen naar boven dragen?" Ze kan haar spullen namelijk zelf niet allemaal niet een keer naar boven meenemen. Ik hoop niet dat ze al mijn ruimte in gaat nemen. Het is en blijft nog altijd mijn kamer en ik vind niet dat ze zomaar mijn plek kan inpikken. Gisteren heb ik samen met mijn vader een bed voor Joyce van zolder gehaald en het in mijn kamer neergezet. Toen vond ik het idee dat ze bij mij in de kamer ging slapen nog minder erg maar nu heb ik er helemaal geen zin meer in. Ik ga voor een hele lange tijd met haar opgescheept zitten.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Ik zie Tijmen de gang binnen komen en glimlach klein naar hem, tot zover ik kan glimlachen. Iets daarvoor hoorde ik mijn moeder lachen, ja de happy family. Ik hoor zijn vraag en ik probeer zacht te glimlachen. 'Als jij mijn gitaar draagt, kan ik de rest dragen. Maar voorzichtig met hem,' zeg ik tegen hem, het is al iets vriendelijker dan hier juist wat ik nu zeg. Ja, ik moet het maar aanvaarden het is zo, maar ze moeten niet van me verwachten dat ik tegen zijn veder, mijn moeder haar vriend, ook vriendelijk ga doen. Ik geef Tijmen mijn gitaar aan en neem dan nog de rest van mijn spullen op. Nu ik een kamer moet delen met hem, moet ik denk ik maar het beste ervan maken. Ik moet ook wel regels inlassen, want ik heb geen zin om me om te kleden waar hij bij is, ik wil ook wel nog een beetje privacy. Hij zal dat best wel begrijpen. Ik stap de trap op en loop langzaam met mijn koffers naar boven. Eenmaal boven wacht ik daar tot ik krijg aangewezen welke kamer ik binnen moet gaan. 'Het zou misschien handig zijn als we wat regels hebben, nu we een kamer moeten delen,' zeg ik met een zucht. Het komt er al minder gemeen uit, maar wel nog steeds niet erg vriendelijk, maar dit is wel al de eerste stap richting vriendelijk zijn. Ja, die regels, ik hoop dat hij er maar geen probleem mee heeft en ik hoop dat zijn kamer groot genoeg is voor al mijn spullen, want ik heb geen zin om al mijn spullen ergens op een hoopje te gooien. Die moeten mooi uitgestald liggen, dat toch voor mijn make-up en mijn kleding moet ook mooi omhoog hangen. Ook heb ik dan nog een andere tas mee waar mijn spullen inliggen die elektriciteit gebruiken, zoals een haardroger, laptop, tablet en andere zaken, ook mijn lader van mijn mobiel staat daar. Ik kijk eens rond en zie dat er in totaal vier deuren hier zijn, waarschijnlijk de kamer van Tijmen, een badkamer en dan de kamer van de vriend van mijn moeder, en die vierde kamer weet ik niet, misschien een fitnesskamer of zo iets.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
"Als jij mijn gitaar draagt, kan ik de rest dragen. Maar voorzichtig met hem," zegt Joyce tegen mij. Ik zie dat ze al iets minder boos of chagrijnig is dan eerder vandaag en daar ben ik blij mee. Ik wil graag normaal met haar om gaan maar dat lukt me niet als ze zich zo gedraagt. Toen ik haar aan de deur zag staan vond ik haar meteen al geweldig omdat ze er vreselijk knap uit ziet en nu komt dat gevoel weer een beetje terug. Ik pak haar gitaar aan en loop samen met Joyce de trap op en open de deur van mijn slaapkamer. Aan de linkerkant staat mijn bed en aan de rechter kant staat haar bed. Gisteravond heb ik al mijn spullen naar de linkerkant van mijn kamer verhuisd en alles een beetje opgeruimd om een goede indruk te maken. Ik leg haar gitaar op haar bed en ga zelf op mijn bed zitten. "Dus.. Welke regels wil je inlassen?" vraag ik haar terwijl ik mijn telefoon uit mijn broekzak haal en hem aan de oplader leg. Hij was nog maar een paar procent en ik wil niet dat hij leeg gaat. Ik zie dat ik een paar berichtjes heb van mijn vrienden. Ik besluit ze te negeren, het is onbeleefd om zomaar op je telefoon te gaan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld