Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO ~ I already lost everything in my life

Account verwijderd

schreef:
and I can't lose you too. Please promise to stay with me, even though it will be hard.
in samenwerking met Kosh ^^

ik:
Christina ''Chrissy'' Rosalie Meyer ~ 21
{option}

jij:
Justin

en omdat ik zo lief ben, mag jij beginnen

Kosh
YouTube-ster

Kosh schreef:
i suck at beginnings :"(

Justin
Met een zucht stap ik van mijn matras en trek mijn broek, sokken en T-shirt aan. Ik ruik er aan en trek een zuur gezicht. Ik heb hier geen wasmachine, dus ik kan het niet in de was doen. Een handwas gaat ook niet want het water is hier niet aangesloten. Wat wil je als je woont in een kraakpand. Ik ga op de kruk zitten die naast het vuile matras ligt. Het pand is gehorig, er staan zowat geen meubels omdat niemand die hier onderdak heeft daar geld voor heeft. Alles wat hier in mijn hoek staat is gestolen, en je moet je spullen ook nog in de gaten houden want voor je het weet ben je leeggeroofd. Dat zal voor mij niet de eerste keer zijn. Iedereen die in dit pand zit doet er alles aan om te overleven. Als ik mijn maag hoor knorren pak ik mijn vest en loop naar de ruimte waar Christina slaapt. Ik kniel naast haar neer en schud zachtjes aan haar schouder. "Chrissy, ik heb honger. Ga je mee naar de supermarkt?" fluister ik. Ik heb geen idee hoe laat het is, maar ik zie door de ruiten, althans, wat er over is van de ruiten, dat het buiten al licht wordt.

Account verwijderd

schreef:
same, dus maak je maar geen zorgen
~
Chrissy
Elke dag was het zo lastig. Een tijdje geleden was ik alles verloren en moest ik weglopen. Voor nu zat ik op een kraakpand. Als het kon, zou ik natuurlijk weggaan, maar dat kon ik niet. Ik zou mezelf alleen maar meer in de problemen brengen en voor nu wilde ik alles van me afstoten. Helaas moest alles me nu tegenzitten en moest het maar zo zijn. Op een dag zou ik hier weg weg zijn, al zou het enorm lastig worden.
Opeens voelde ik wat geschud aan m'n schouder. ''Hmm... Justin...'' Kreunde ik zachtjes en zuchtte. Langzaam werd ik een beetje wakker. ''Hoe laat is het ooit?'' Mompelde ik en wreef in m'n ogen. Ik krabbelde overeind en keek hem toen aan. Ik knikte kort en rekte me uit. Justin was één van mijn goede vrienden en ik kon het enorm goed met hem bevinden. Ik stond op van het matras. Het was niet het beste ooit, maar voor mij was het goed genoeg.
''Ik ga even mijn vest pakken.'' Zei ik en verdween toen al wat later. Ik zocht mijn vest, die onmogelijk onvindbaar was. Het was hier zo ruim en je kon goed zien waar alles stond. Een paar tellen later kwam ik al terug bij Justin. ''Kom je?'' Vroeg ik. Ondertussen maakte ik een hoge staart in m'n haar. Het mocht misschien een beetje warrig of rommelig zijn, maar om eerlijk te zijn boeide het me vrij weinig van of het perfect zat of niet. Rustig trok ik m'n vest aan en wachtte op Justin. Voor nu had ik alleen maar simpele gympen, wat jeans, een hemdje en nog eventueel een vest. Ik had niet enorm veel nodig en voor nu was dit allemaal meer dan genoeg. Het was al een wonder dat ik nog leefde.

Kosh
YouTube-ster

Kosh schreef:
Justin
Ik knik als ik zeg dat ze haar vest even aantrekt. "Let's go." zeg ik als ze klaar is. We lopen samen het pand uit, richting de supermarkt. Zo te zien is het al vroeg want ik zie nog niemand op straat lopen, wat een groot wonder is in deze drukke stad. De supermarkt is gelukkig niet zo heel ver weg maar het is niet verstandig om altijd bij dezelfde supermarkt te komen, aangezien we niet betalen voor de dingen die we meenemen uit de supermarkt. We moeten toch ergens eten vandaan halen om door te kunnen leven. Na tien minuten lopen zijn we aangekomen bij een kleine supermarkt, het lijkt meer op een winkeltje bij een benzinestation alleen dan met net wat meer eten. Ik kijk om me heen als ik de deur van de supermarkt open en zie alleen iemand achter de kassa staan, verder geen vakkenvullers of andere medewerkers. Dat is altijd een pluspunt, dan weet je zeker dat je maar één medewerker hebt die je bekijkt. Ik loop langs de schappen en schuif een heel brood in mijn vest. Dat valt gelukkig niet op, want ik heb een verschrikkelijk lelijk oversized vest aan. Ook pak ik een klein flesje cola wat ik in mijn broekzak stop. Ik kijk om naar Chrissy die ook pakt wat ze nodig heeft. Als ik zie dat de medewerker kijkt loop ik naar hem toe. "Heeft u ook kaas uit Zwitserland? Ik ben daar al zo lang naar op zoek, maar ze hebben het nergens." zeg ik alsof ik het meen, en glimlach vriendelijk naar de medewerker. Ik hoop niet dat hij mijn act door heeft.

Account verwijderd

schreef:
Chrissy
Al snel waren we bij de supermarkt. Het was niet al te groot en toen we er waren, zag ik maar één iemand. Er was alleen maar een medewerker, die wat aan het prutsen was met de kassa. Volgens mij zorgde hij ervoor dat alles het deed. Ik liep wat langs de schappen en zat wat te kijken. Zo af en toe stopte ik wat dingen in bijvoorbeeld mijn mouwen en zorgde ervoor dat ik niet bij de camera's stond of dat de medewerker dat zag. Elke keer gaf dit me een soort van adrenalinekick, wat het wel spannend maakte. Inmiddels was ik het wel gewend, aangezien ik dit wel vaker had gedaan.
Toen ik niet echt oplette, hoorde ik opeens Justin's stem. Ik schrok me zowat de pleuris, maar gelukkig was het niet al te erg. Ik zag de medewerker kijken en toen hetgeen zoeken voor Justin. Langzaam stond ik achter de medewerker, zodat diegene me niet kon zien. Ik gaf Justin een klein knikje, als teken dat ik hem zeg maar bedankte. Snel haalde ik diep adem en verstopte nog snel wat dingen.
Toen ik klaar was, wat in totaal niet lang duurde, ging ik bij Justin staan. Ik deed alsof ik dingen zocht, maar het niet kon vinden. Ik keek naar Justin en hield z'n arm vast. Vreemd genoeg was het voor mij een vreemd gewoonte geworden om z'n arm soms vast te houden. Het gaf me een soort van veilig gevoel, hoe vreemd het misschien ook wel niet kon klinken. Als het goed was, had ik alles zo goed mogelijk verstopt, dat je het niet zag aan me zag of niet hoorde als ik een beetje bewoog.

Kosh
YouTube-ster

Kosh schreef:
Justin
Als Chrissy naast me komt staan weet ik dat zij ook klaar is. De medewerker is druk bezig met het zoeken van mijn Zwitserse kaas. Ik grijns even als ik naar hem kijk, hij zoekt voor niets. Arme man. "Sorry, we hebben het hier ook niet. Je zou de buitenlandse supermarkten eens moeten proberen, al kan ik niet met zekerheid zeggen of ze dat daar wel hebben." zegt hij behulpzaam. Met een kleine glimlach kijk ik de man aan. "Dat ga ik doen, bedankt." zeg ik vriendelijk en loop met Chrissy aan mijn arm de winkel uit. "We did it again." fluister ik en begin zachtjes te grijnzen. Als ik mezelf ruik trek ik mijn neus op. "Is het een idee als we ook ergens wat nieuwe kleding gaan halen? Dit begint wel heel erg te ruiken. En als we misschien iets vinden waar we ons even kunnen wassen zou dat ook heel prettig zijn." mompel ik terwijl ik het brood in mijn vest wat beter verschuif.

Account verwijderd

schreef:
Chrissy
Half luisterde ik naar wat ze tegen elkaar zeiden. Al snel was het afgelopen en liep ik met Justin de winkel uit. Gelukkig hoorde je geen alarm of wat dan ook. Ik grinnikte zachtjes door wat hij zachtjes fluisterde. We deden dit wel vaker, maar elke keer was het toch wel spannend en gaf het me een raar, maar fijn gevoel vanbinnen. Er waren momenten dat mijn hart enorm begon te bonken of dat ik nogal nerveus deed. Het feit dat je ook nog eens een pokerface moest opzetten, maakte alles wel een stuk lastiger dan dat het al was.
''Dat vind ik helemaal prima, want ik denk dat het nu ook wel noodzakelijk is.'' Zei ik knikkend. Toen we in een straatje kwamen waar niemand was, haalde ik een grote plastic tas tevoorschijn. Ik had geen zin om mezelf telkens te moeten bedenken dat ik nog wat dingen had verstopte. Ik deed hem open en deed al m'n dingen erin. ''Doe hier je dingen maar in, dan lijkt het nog normaal en dan hoef je niet telkens al die dingen in je vest te verschuiven.'' Zei ik en keek hem aan.
Je kon zeggen dat dit een hard leven was, wat ook zo was. Dit ging al zo'n lange tijd door en elke keer kwamen we ook geen stap verder. Ik zat nu op z'n niveau, dat ik gewoon niet wist wat ik moest doen. Natuurlijk wilde ik een gewoon leven leiden, dingen doen die iedereen dagelijks kon doen, een onderdak hebben en meer, maar voor nu was dit de enige oplossing die ik had. Op een dag zou het wel uitkomen en desnoods zorgde ik ervoor dat Justin bij me introk. Hij had enorm veel voor me gedaan en dat was wel het minste wat ik dan voor hem kon doen.

Kosh
YouTube-ster

Kosh schreef:
Justin
Met een kleine grijns op mijn gezicht haal ik het voedsel uit mijn jack en stop het voorzichtig in de tas. Ik kijk even naar wat we allemaal gepakt hebben. "Hier kunnen we wel even mee vooruit." We zijn ondertussen wel gewend om op kleine beetjes eten en drinken te leven, want niet bij elke winkel worden we vertrouwd. Er wordt dan zo naar ons gekeken dat we het maar laten. Ik denk ook dat sommige medewerkers best door hebben dat we er niet zijn om te kopen, maar om mee te nemen zonder te betalen. Daarom wisselen we ook vaak af waar we onze "boodschappen doen". Ik pak de tas met voedsel op en kijk kort naar Chrissy. "Ik draag hem wel." zeg ik en glimlach. "Op naar een kledingwinkel." zeg ik en loop met Chrissy in de richting van de winkelstraat. Ik hoop dat het lekker druk is, dan vallen we niet zo op in de mensenmassa. Het geluk zit ons mee, want zodra we de straat in lopen zie ik dat er markt is. Op de dagen dat er markt is is het altijd extra druk. Ik zie een winkel met leuke jurkjes en wenk er naar. "Vind je dat niet leuk?"

Account verwijderd

schreef:
Chrissy
Inmiddels zat de tas redelijk vol. Hier konden we inderdaad wel een tijdje mee vooruit. Er waren momenten dat we amper voedsel of iets dergelijks hadden en die momenten waren gewoon vreselijk. Ze konden soms enorm slecht aflopen, maar we hadden het geluk dat we niks ernstigs of iets dergelijks hadden.
Even keek ik Justin fronsend aan toen hij de tas optilde en zei dat hij hem wel droeg. ''Dat vind ik best.'' Zei ik en liep toen met hem mee. Normaal zou ik het niet erg vinden om hem te dragen, alleen de laatste tijd had ik nogal enorme last. Het was door die matras, als je dat dan een matras kon noemen. Dus zo af en toe had ik wel eens last van m'n rug. Ik leek net een oma en ik was pas 21 jaar.
Niet veel later kwamen we al aan bij een markt, waar het vreemd genoeg druk was. Je zag mensen druk bezig met dingen verkopen, schreeuwen om klanten te lokken, mensen die met volle tassen aan het sjouwen waren en meer. Het zou vast fijn zijn om zoveel dingen te kunnen kopen. Gewoon de dingen die je wilde, zonder dat je elke keer het gevoel had dat je opgepakt zou worden.
Al snel werd ik uit m'n gedachten gehaald toen ik Justin's stem hoorde. Ik keek naar waar hij wenkte en zag een winkel waar ze jurken hadden. Het was inderdaad de smaak die ik had. Misschien was het ietsjes te meisjesachtig voor me, maar dat vond ik niet zo erg. ''Ik wil er even kijken.'' Zei ik tegen hem en liep er alvast naartoe. Ik wilde gewoon iets leuks vinden en we hadden sowieso wel kleding nodig. Ik probeerde me zo normaal mogelijk te gedragen en keek wat rond.

Kosh
YouTube-ster

Kosh schreef:
Justin
Als Chrissy zegt dat ze er wilt kijken loop ik achter haar aan de winkel in. Ze hebben er ook mannenkleding waar ik meteen tussen begin te kijken. Ik haal er een shirtje uit, gewoon een simpel zwart T-shirt. Ik houd niet zo van opvallende kleurtjes, ik heb dat altijd al gehad. Mijn oog valt op een mooie spijkerbroek. Ik loop er heen en kijk even naar de maat. Dit zal best passen, het ziet er niet heel groot uit. Ik pak hem van het rek en doe hem in dezelfde hand als waar ik het shirtje in vast heb. Ik kijk naar Chrissy, die bij de dameskleding staat te kijken en draai dan mijn blik naar de medewerkers. Die zijn druk bezig met het helpen van mensen dus die hebben gelukkig geen oog voor ons. Alle pashokjes zijn bezet dus ik stop het shirtje in mijn vest en de broek in de tas. Ik probeer het zo onopvallend mogelijk te doen door een beetje tussen de kledingrekken te staan. Ik loop naar de vrouwenkleding en mijn oog valt meteen op een prachtige jurk. Ik kijk op het prijskaartje en schrik. Honderd dollar. Ik kijk om me heen en bedenk me hoe mooi dit bij Chrissy zou staan. Zonder te aarzelen ruk ik het prijskaartje van de jurk en prop deze ook in mijn vest. Ik heb geen idee of je iets ziet zitten, maar de medewerkers zijn toch bezig met klanten helpen. Ik loop naar Chrissy en kijk naar haar. "Heb je al iets gevonden?"

Account verwijderd

schreef:
Chrissy
Rustig liep ik wat rond te neuzen. Er zaten allerlei dingen bij en zo af en toe vond ik nog wel eens leuke dingen. Zo zag ik wat shirts, korte broekjes en zo. Ik had er een paar gekozen en keek of het mijn goede maat was. Mijn maat was sowieso niet zo moeilijk om in te schatten en bij vesten vond ik het altijd fijner als het oversized was. Soms zag het er misschien enorm malloot uit, maar het was zo fijn. Zo heel af en toe jatte ik misschien Justin's vest, maar dat was dan eerder omdat ik te lui was om mijn eigen vest te pakken of omdat ik het enorm koud had op dat moment. Eigenlijk zaten zijn vesten enorm fijn en lekker, dus er waren soms wel eens momenten dat ik dat vaker deed. Voor zover ik het wist, had ik geen problemen met hem gehad, wat ik wel zo best vond.
Vanuit mijn ooghoek zag ik iets op me af komen en hoorde toen een stem. Ik keek op en zag dat het Justin was. ''You scared me a little.'' Zei ik zachtjes en zuchtte. Ik was druk bezig met het kijken en opeens hoorde je een stem. Natuurlijk zou je dan schrikken. Ik schudde toen m'n hoofd. ''Ik heb niet echt iets gezien van wat ik echt zou willen of zo.'' Zei ik. Sommigen waren wel leuk, alleen ik had niet echt iets nodig of ik vond ze niet zo geniaal dat ik ze moest hebben. ''Heb jij al wat gevonden?'' Vroeg ik en keek hem aan. Ik zag wat rare vormen bij z'n vest. Ik wist het antwoord al. Ik trok het bij hem wat beter, zodat je het niet zag. ''Je vest zegt al meer dan genoeg.'' Zei ik zachtjes, zodat niemand het hoorde.

Kosh
YouTube-ster

Kosh schreef:
Justin
Ik grijns en leg mijn hand op haar schouder, waarna ik haar aankijk. "Let's get out of here." zeg ik zachtjes en kijk snel nog even om me heen of er een medewerker naar ons kijkt. Gelukkig heeft niemand ons in de gaten. Mijn hart begint van langzaam naar snel te bonken, het blijft toch altijd best spannend om iets mee te nemen zonder te betalen, ik krijg er een enorm snelle hartslag van en ook nog eens een adrenalinekick die raar genoeg fijn aanvoelt. Met een best snel tempo loop ik met Chrissy aan mijn zij richting de uitgang. Ik heb geen twijfels, het lukt altijd zonder dat we gepakt worden, maar op de een of andere manier voelt deze "adrenalinekick", wat volgens mij dit keer geen kick is maar angst, niet goed. Ik heb wel heel veel in mijn vest gestopt. Als dit maar goed gaat, denk ik bij mezelf en zucht diep.

Account verwijderd

schreef:
Chrissy
Voordat we gingen, keek ik nog om ons heen. Gelukkig was iedereen druk bezig met zichzelf en waren de medewerker druk bezig met de klanten helpen. Hopelijk gebeurde er deze keer niks, al was er de vorige keren ook al helemaal niks gebeurd. Dan hadden ze hier wel wat moeten veranderen, want normaal nam ik hier wel eens dingen mee die ik leuk vond. Het was alleen balen dat er deze keer niks tussen zat van wat ik normaal droeg. Ik had geen idee wat Justin had gevonden, maar ik kon aan hem merken dat hij wel wat had. Misschien kwam het puur omdat ik hem wel dagelijks zag en wist hoe z'n vest op hem viel.
Ik knikte en liep toen met hem mee, richting de uitgang. Ik wilde gewoon zo snel mogelijk hier uit en hopelijk zonder al teveel drama. Als m'n ouders hier achterkwamen, zouden ze me iets aandoen. Niet dat ze echt veel om me gaven, aangezien ze me het huis uit schopten door bepaalde redenen. Die slechte beelden kwamen opeens weer voor me. M'n vader en moeder die tegen me schreeuwen en dan nog eens m'n broer die niet wist van wat hij moest doen. Voordat ik het wist, stond ik al buiten en moest ik mezelf maar zien te overleven.
Gelukkig schudde ik net alles van me af en probeerde zo onopvallend en normaal mogelijk naar buiten te lopen. Ergens hoopte ik maar voor Justin dat niks vreemds eronderuit stak of dat de alarmen niet afgingen, want dat zou dan slecht nieuws voor ons beide zijn, wat ik liever wilde vermijden.

Kosh
YouTube-ster

Kosh schreef:
Justin
Ik maak een vuist van mijn hand terwijl ik samen met Chrissy door de poortjes loop. Even houd ik mijn adem in en focus me op niets anders dan ongezien naar buiten lopen. Een zucht verlaat mijn mond als de piepers niet af zijn gegaan en we veilig buiten staan. Ik voel mijn hart bonzen, mijn gevoel had het fout, het ging gelukkig allemaal zonder problemen. We lopen iets voorbij de winkel en glippen dan even een steegje in. "Ik heb wat leuke dingetjes. Ook iets voor jou." zeg ik met een brede glimlach op mijn gezicht. "Ik vond hem zo mooi, ik kon hem gewoon niet laten hangen." ratel ik er trots achter aan. Ik maak mijn vest leeg en stop alles wat van mij is in de tas. Ik houd de jurk omhoog en laat hem zien aan Chrissy. "Look at it, it's gorgeous." Ik kijk er naar en kijk dan naar Chrissy. "Wat vind je er van, heb ik het goed gekozen of vind je het niets?" zeg ik tijdens ik even nadenk over wat ik nog meer nodig heb. Ik moet nog een laken hebben, wat ondergoed en sokken. Meer niet.

Account verwijderd

schreef:
Chrissy
Niet wat later stonden we al in een steegje. Ik zag hoe Justin alle dingen in de tas deed, wat eigenlijk nog redelijk was. Opeens zag ik iets wat op iets leek wat hij niet zou dragen. Ik fronste toen hij begon over dat hij iets voor me had. Al gauw zag ik de jurk, die er eigenlijk echt prachtig uitzag. ''Awhh, Justin. Dat had je echt niet hoeven te doen. Hij is werkelijk prachtig.'' Zei ik met een glimlach. Met een wat bredere glimlach omhelsde ik hem. ''Dit is serieus één van de aardigste en liefste dingen die je voor me hebt gedaan.'' Glimlachte ik en liet hem vervolgens weer los. Het mocht misschien niet al teveel of bijzonder zijn, maar ik vond het een enorm aardig gebaar en de jurk was enorm mooi. Ergens had ik niet verwacht dat hij dit had gedaan en al helemaal niet dat hij een jurk zoals die voor me had gekozen. Normaal had ik van mannen verwacht dat ze vrouwelijke dingen enorm stom vonden, maar Justin was zo te merken anders dan de rest, wat hem ergens wel speciaal maakte. ''Je hebt een goede keuze gemaakt.'' Zei ik en grinnikte zwakjes. Er was nooit echt een moment geweest dat Justin een slechte keuze had gemaakt als het ging over het uitzoeken van iets voor mij. Hij wist ongeveer wel van wat ik leuk vond en onze smaken waren niet verschrikkelijk anders. Volgens mij maakte dat alles wel een stuk makkelijker voor hem om iets voor me te vinden. ''Heb je eigenlijk verder nog wat nodig?'' Vroeg ik aan hem toen ik de jurk weer in de tas deed.

Kosh
YouTube-ster

Kosh schreef:
Justin
Met een brede glimlach kijk ik Chrissy aan. "Ik ben blij dat je het leuk vind." zeg ik tegen haar waarna ik een knipoog geef. "Nou, ik zat te denken aan wat extra lakens. 's Nachts heb ik het meestal ijskoud en lange kleding heb ik niet veel, dus dat leek me sowieso wel handig. Standaard dingen zoals sokken en ondergoed zou ook wel fijn zijn." ratel ik en kijk naar Chrissy. "Ik denk dat jij ook wel een laken kan gebruiken." Overdag is het hier hartstikke warm maar 's avonds kan de temperatuur flink afdalen, dan lijkt het wel of het vriest buiten. Dat komt misschien deels doordat we in een pand slapen wat kapotte ruiten en geen deuren maar openingen heeft waardoor het tocht. Ik hoop diep van binnen dat het nog goed komt, dat ik een goede baan krijg en genoeg geld ga verdienen om een dak boven mijn hoofd te kunnen betalen. Maar echt een toekomst zie ik op dit punt in mijn leven niet voor me, helaas. Ik heb een tijd lang in de popmuziek gezeten maar dat werd hem niet. Ik was een succes, maar ik had geen zin in alle verplichtingen die komen bij het zijn van een popidool, mensen zien je als ideaalbeeld en doen wat jij doet, terwijl ik geen goede dingen deed. Ik was altijd dronken tijdens optredens of kwam zelfs niet opdagen terwijl er een smak geld was betaald om mij op het podium te hebben staan zingen. Als ik er aan terug denk heb ik spijt van dat ik het zo heb verpest. In het begin stond ik er nog niet zo bij stil, ik had nog genoeg geld om van te leven, alleen mijn levensstijl was zo luxe geworden dat dat geld ook binnen no-time op was. En ja, toen belande ik hier, in het kraakpand, waar ik leef van gestolen eten en kleding.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld