Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // LadyStardust

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:

Ik: Isabelle Kianna Cairic - is in werkelijkheid 1900, maar lijkt op een 17-jarige - engel

Jij: jongen + begin

Goodluck bae xx

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:

Satan, Lucifer, noem hem hoe je wil - Meestal gaat hij gewoon bij de naam Lucius - Over de 2000 jaar oud, maar hij doet meestal of hij 19 is

Lucius
Geïrriteerd laat ik een zucht naar buiten en kijk dan voor de laatste keer om me heen. Dat is de druppel, ik haat deze plek evengoed als de rest van de mensheid! Ik wil verdomme terug naar de aarde, waar iedereen nog een beetje vrolijk is. Met dat in mijn gedachten sluit ik mijn ogen en open ze weer als ik auto's hoor. Ja, denk maar niet dat ik onbekend ben met deze wereld, ik kijk er altijd naar vanaf mijn positie in de hel, waar ik voorts niet naar terug ga. Als ik om me heen kijk zie ik dat ik midden in een duister steegje sta, met uitzicht op de weg en straat voor me. Voorzichtig loop ik de steeg uit en haal een keer diep adem als ik me tussen de mensen bevind. Eindelijk ben ik hier dan... Hoe lang ik wel niet heb gewacht op dit moment. Met een brede grijns op mijn gezicht begin ik mee te lopen met de stroom mensen. Mijn fel oranje ogen trekken duidelijk wat aandacht, aangezien mensen me eerst aankijken en dan nakijken. Of... Ik kijk naar mijn eigen reflectie in het raam van een winkel. Nee, dat is duidelijk mijn mensenvorm. Even kijk ik naar de lucht en grijns dan nog breder. Wat gaat die oude fucker nu doen? Ik ben weer terug op aarde, hier om problemen te veroorzaken. Al snel kijk ik immers weer voor me, waar ik slechts mensen zie.
Na een halfuur lopen merk ik een rilling over mijn rug lopen en kijk weer op, natuurlijk. Een kerk. Ik rol even met mijn ogen en loop er snel langs heen. Begrijp me niet verkeerd, het is allemaal mooi gebouwd hoor, maar waarom heb ik mijn eigen gebouw niet? Wat heeft god ooit voor de mensheid gedaan?! Ik heb ervoor gezorgd dat jullie... Ehh... Ja waar ben ik eigenlijk goed voor? Man, ik weet niet eens waar ik vandaan kom. Oh! Ik ben een inspiratiebron voor AC/DC! Ha! En ik heb een plek voor iedereen die niet helemaal op zijn plek zit in de hemel. Weet je, ik ben best een goed persoon, waarom ziet niemand dat nou? Even schud ik mijn hoofd en loop dan weer verder. Dat is wel weer genoeg en die kerk zo dichtbij maakt me alleen maar ongemakkelijk. Mijn fel oranje ogen speuren de gezichten van de mensen af, aangezien ik me nu pas iets bedenk. God gaat me nooit toestaan om hier alleen te lopen... Tenminste, niet zonder er één van zijn geliefde engelen op af te sturen. Ooit was ik zijn favoriet... Dat verwacht je ook te horen van je eigen vader, maar helaas, ik was geen goede zoon in zijn ogen, zo slecht zelfs, dat hij me verbande naar de brandende kern van de aarde. En die man noemt zich mijn vader! Nou ja, eigenlijk allang niet meer, maar ik ben wel zijn zoon, for fuck sake. Het leven was mooi toen ik daarbij ook zijn favoriete engel nog was... Even zucht ik, maar focus me dan weer op waar ik loop, misschien is dat maar beter ook, aangezien ik bijna tegen wat mensen aanloop.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Isabelle
Ik kijk met een zwak glimlachje neer op de aarde vanaf de tafel waar ik aan zit. Het is zo'n vredige en mooie plek vind ik al tijd. Wat dromerig blijf ik zo zitten. Het is de meest mooie plek die ik ooit heb gezien. Oké, de hemel is ook schitterend, maar de aarde is zo... Onvoorspelbaar en vol avontuur. Een kleine zucht rolt er over mijn lippen bij die gedachte. Ik houd altijd wel van wat avontuur, maar dat is hier ver te zoeken.
'Isabelle, kom eens hier,' hoor ik God tegen mij zeggen. Ik kijk op en zie een bezorgde blik op Zijn gezicht. 'Wat is er aan de hand?' Vraag ik een beetje verward, aangezien dit niet veel goeds betekent. 'Satan is ontsnapt naar de aarde,' zegt hij. Mijn ogen worden groot als hij dat zegt. 'Wát?' Weet ik uit te brengen. Ik schud mijn hoofd en kijk even naar beneden, naar de aarde. Dit belooft niet veel goeds, ben ik bang. 'Isabelle, ik wil dat jij teruggaat naar de aarde om hem in de gaten te houden. We kunnen hem niet alleen laten rondlopen daar, want ja, wie weet wat hij van plan is,' zegt God. 'Wacht, U wilt míj naar de aarde sturen?' Vraag ik. Hij knikt kort en kijkt naar de aarde. Ik wil dit echt niet, maar oké, ik moet nu wel. 'O-oké, wanneer moet ik gaan?' Vraag ik dan maar. 'Nu, als je het niet erg vindt,' zegt Hij met een opgetrokken wenkbrauwen. 'Ja, God, ik zal gaan,' zeg ik met een kort knikje. Ik stap achteruit en sluit mijn ogen.
Ik knipper een paar keer als ik opeens ontzettend veel mensen hoor praten. Ik ben er. Ik ben op aarde. Er ontstaat een klein glimlachje op mijn gezicht als ik de drukte weer zie. Ik heb dit zo gemist. Wacht, nee, ik moet mij focussen op Satan, niet op al het andere hier. Ik slik even en kijk om mij heen. Mijn felgroene ogen scannen de menigte. Af en toe lichten ze op, zoals nu, maar meestal zijn ze gewoon groen, menselijk groen. Ik loop maar wat vooruit, nog steeds zoekend naar hem. Zo moeilijk kan het toch niet zijn? Of wel, omdat het zo druk is... Ik zucht een keer diep en begin wat sneller te lopen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Lucius
Met een brede grijns loop ik verder door de menigte en blijf dan even staan aan de zijkant. Soms is het gewoon leuk om wat mensen te bekijken vanaf een klein afstandje. Ze zijn zo fascinerend. Veel mensen kijken me aan, wat me ergens nog steeds verbaasd. Ik zie er immers uit zoals hen, niet vreemd... Misschien alleen mijn ogen, maar daar blijft het dan ook bij. Als er licht op scheen leken ze echter bijna op te lichten.
Mijn blik valt op een jongen met een skateboard, die de winkel uit komt gelopen waar ik voor sta. Hij draagt een shirt met een tekst erop die me wel bevalt, ''Hell ain't a bad place to be.'' Ik kijk hem even aan en hij kijkt wat chagrijnig terug. 'Leuk shirt.' Zeg ik dan, met een neutrale gezichtsuitdrukking, 'Go to hell.' Mompelt hij boos terug, waarna hij weg skate. Als hij de weg over wil steken manipuleer ik de boel zo dat hij geraakt word door een auto, en niet zo'n beetje ook. 'Ja, ik zie je daar wel weer.' Mompel ik zacht, gedeeltelijk tegen mijzelf. Meteen stopt de auto en rent de bestuurder naar buiten, richting de jongen, die levenloos op de grond ligt. Tja, je bent niet zomaar even brutaal tegen de duivel. Een kleine grijns ontstaat op mijn gezicht als ik het beeld zie. Het deed me ergens goed om problemen te veroorzaken, gedeeltelijk omdat ik het grappig vond, maar ergens ook om mijn vader te irriteren.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Isabelle
Al een tijdje loop ik over de straat heen. De drukte hier maakt mij eigenlijk wel blij, want ik heb het echt ontzettend gemist. Ik kijk naar wat winkeltjes en zie mensen hier en daar kletsen met elkaar. De hemel is zo anders. Ik loop rustig door de straten heen, totdat ik opeens geschreeuw vanaf de weg hoor komen. Ik draai me om en zie tot mijn grote schrik dat er iemand levenloos voor een auto op de grond ligt. Ik ren er naartoe en blijf op een kleine afstand staan, verscholen tussen de menigte. 'Satan,' fluister ik met grote ogen. Hij moet hier in de buurt zijn. Ik ga op mijn tenen staan om boven de menigte uit te kijken, maar ik zie hem niet zo snel. Ik loop snel naar de jongen toe en kniel bij hem neer. Ik leg mijn vingers tegen zijn slagader aan, maar voel niks meer kloppen. Hij is inderdaad dood, zoals ik al had gedacht. Ik sluit mijn ogen even en hoor de bestuurder in paniek naar mij roepen. 'Hij is dood meneer, het spijt me,' zucht ik zacht. Ik kom langzaam overeind en kijk weer om mij heen. Hij moet hier ergens in de buurt zijn, dat kan niet anders.
Ondertussen loop ik weer wat verder weg van het ongeluk. Wat verschrikkelijk dit. Ik vraag me nu ook echt af hoe ik hem het beste kan opsporen, want op dit tempo en met deze strategie gaat het gewoon niet... Mijn oog valt plotseling op een jongen, wiens ogen zowat licht geven. Is dat..? Er ontstaat een lichte grijns op mijn gezicht, puur omdat ik hem waarschijnlijk heb gevonden. Ik meng mij weer wat in de menigte, zodat ik niet opval. Vanaf nu zal ik proberen zijn plannen voor te zijn, en als het echt nodig is in te grijpen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Lucius
Ik heb het inmiddels wel weer gezien, het begint me zo langzaamaan weer te vervelen, dus besluit ik verder te lopen. Nog even blijf ik stil staan als ik een meisje zie dat me aankijkt. Ik gun haar een kleine glimlach, waardoor ik ook mijn hoektanden een beetje laat zien, die niet al te opvallend zijn, slecht wat scherper dan die van de gemiddelde mens. Maar ze staan me goed... Ja, ik weet het... Wow wat egoïstisch, maar ik heb gewoon zelfvertrouwen, oké? Ik heb dit lichaam al duizenden jaren, dus na een tijdje ga je vanzelf wel naar de mooiere kanten kijken en daarna realiseer je je, dat je satan bent, dus er gewoon geweldig uitziet. Laat me, ik voel me gewoon goed.
Ik loop inmiddels weer verder en zorg ervoor dat er af en toe een fietser valt, of iemand struikelt. Tja, klein laat ik het voor nu maar even klein houden. Aangezien steeds weer word ik aangekeken en nagestaard. Het begint me eigenlijk wel te irriteren, maar ja, wat kan ik eraan doen? Na even om me heen te hebben gekeken loop ik maar een café binnen. Het is er erg rustig, waar ik nu ook wel even behoefte aan heb, eerlijk gezegd. Ik neem plaats aan één van de tafels en bestel maar een koffie. De eerste keer dat mijn koffie eraan komt zorg ik ervoor dat de persoon die het vast heeft ermee valt. Snel staat ze op en bied haar excuses aan. Haar huid is rood geworden door de hete koffie en ik kan het niet laten om even te grijnzen. Ik zeg haar maar dat het niet uitmaakt en ze loopt snel weer weg om een nieuwe kop koffie te gaan halen.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Isabelle
Zijn glimlach bezorgt me werkelijk waar de rillingen. Bah. Ik zie dat hij weer doorloopt, dus loop ik op een rustig tempo, en ook op een veilige afstand, achter hem aan. Ik slik even als ik af en toe iemand zie struikelen of van zijn fiets zie aflopen, maar probeer er niet op te reageren. Nu ik zo nadenk verraad ik mijzelf nog als ik met mijn "krachten" zijn kunstjes ga blokkeren. Ik haal een hand door mijn haren en kijk even om mij heen. Ik heb het hier echt gemist, en dat bedenk ik mij nu pas. Dan zie ik dat hij een café in gaat. Wat moet ik nu doen? Ik besluit maar om achter hem aan te gaan.
'Hier is uw thee,' zegt de vrouw vriendelijk. Ik knik met een zwak glimlachje en roer wat in de theemok. Ik zit op een redelijke afstand waarop hij mij niet kan zien, maar ik hem net. Goed genoeg om te zien wanneer hij zal gaan vertrekken. Ik neem een slok van mijn thee en hoor een kopje op de grond vallen. Wanneer ik opkijk, zie ik een bediende struikelen. Vanaf hier zijn de rode plekken op haar arm al te zien. Ik zucht een keer onhoorbaar en staar wat naar mijn thee. Ik hoop dat satan het hierbij zal laten, maar hem kennende zal dit wel niet. Ik neem nog een slok en kijk de zaak even rond. Ik voel mij ergens niet echt op mijn gemak hier, maar dat komt ook omdat ik de enige engel ben hier. Maar goed, ik ben hier op een missie, dus ik moet het maar gewoon accepteren.
'Pardon, vindt u het erg als mijn zoontje en ik hier plaatsnemen?' Vraagt een vrouw vriendelijk aan mij. Ik kijk op en schud mijn hoofd even. 'Natuurlijk niet, ga zitten' zeg ik, waarna ze haar zoontje op de stoel tegenover mij zet en zelf naast hem gaat zitten. Er ontstaat een zwakke glimlach op mijn gezicht als ik het kleine jongetje zie. Ik schat hem een jaar of 5. 'Sorry dat we u storen hoor, maar het is hier zo druk nu,' zegt ze dan tegen mij. 'Ach, dat maakt mij niet uit hoor, er is genoeg plek aan deze tafel,' zeg ik met een klein glimlachje, waarna ik weer wat thee drink.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Lucius
Als ze me opnieuw mijn koffie geeft neem ik er maar een slokje van en zucht dan even. Ik heb absoluut geen zin meer om hier te blijven zitten... Ik betaal er wel voor en loop dan het café weer uit. En daarbij zat het meisje er ook. Ik zag haar wel, zeker omdat ze opviel. Haar ogen, de kleur van haar haar. Ik wachtte buiten even tot ze zou komen, omdat ik toch wel een vermoeden had wie of wat ze zou kunnen zijn.
Ik kijk naar de lucht en sluit mijn ogen dan even. Het is één ding dat hij me verband uit de hemel, nog een ding dat hij mijn vleugels wegnam, nog iets dat hij deed alsof ik dood voor hem was, maar nu houd hij me ook nog in de gaten via een engel?! Dat gaat te ver! Als hij het zo wil spelen, dan doen we dat. Ik kijk opzij en zie daar een paar bouwvakkers bezig bovenop een hoog gebouw, dat duidelijk nog af gemaakt moet worden. Chagrijnig laat ik er één vallen. ''Als je meer mensen wil die me in de gaten kunnen houden, Vader, dan help ik U wel!'' Denk ik bij mijzelf, wetende dat mijn vader mijn gedachten nog steeds horen kan als ik ze naar hem toe bedoel.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Isabelle
Ik zit rustig wat te praten met de vrouw, die zo te zien niks doorheeft van het feit dat ik een engel ben. Gelukkig maar, want ik heb echt het gevoel dat het op mijn voorhoofd geschreven staat. Ik kijk op als de jongen weer weggaat. 'Ik denk dat ik maar weer eens ga,' zeg ik vriendelijk tegen de vrouw. Ik breng mijn kopje naar de bar en betaal vervolgens de rekening. Dan loop ik weer naar buiten, en zie ik tot mijn grote schrik dat er een bouwvakker van een hoog gebouw afvalt. Ik sla mijn hand voor mijn mond om een kreet te onderdrukken en draai mijn hoofd gelijk weg als hij met een klap tegen de grond aankomt. Ik moet me nu inhouden om niet te reageren, maar ik denk dat dat al te laat is. Ik slik even en steek mijn handen in mijn broekzakken. Ik zie satan staan, en probeer niet naar hem te kijken. Het is erg lastig, omdat ik het liefst wil kijken wat hij van plan is, maar dat zal te veel opvallen. Volgens mij heeft U de verkeerde naar aarde gestuurd, God, denk ik bij mijzelf. Ik loop langs hem heen en zoek dan even naar een rustiger plaatje op de straat. Ik ben hartstikke slecht in liegen, laat staan in iets te verbergen. Ik heb een veel te goud hartje om iemand kwaad te doen of om iemand te bedriegen. Het doet mij alleen maar pijn als ik zoiets zal doen. Ik zucht eventjes als er een klein briesje langs mij heengaat, en probeer nog steeds recht voor mij uit te kijken.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Lucius
Ik zie het meisje naar buiten lopen en haar reactie op het ongeluk is toch wel echt goud waard. Ze probeert duidelijk oogcontact te vermijden, dus pak ik haar bovenarm vast. 'Hey.' Zeg ik met een glimlach en daarbij zeker niet onvriendelijk tegen haar. Dan pas vallen haar ogen mij echt op, ze is er één, een engel, het is overduidelijk. 'Heeft mijn Vader je toevallig hier naartoe gestuurd?' Vraag ik dan aan haar. 'Want, en ik bedoel het goed hoor, maar ik kan prima voor mijzelf zorgen.' Zeg ik vervolgens op dezelfde manier. 'Oh en hem zie je wel weer terug daarboven, hij was een goeie.' Zeg ik nog, gebarend naar de dode bouwvakker. Dan laat ik haar los en loop ik zelf weer verder. Tja, dat merk je al snel... Die bouwvakker deed geen vlieg kwaad.
Na een keer diep gezucht te hebben kijk ik naar het dode lichaam van de man, dat omringt is door bloed. 'Dat is twee.' Fluister ik bijna onhoorbaar. Het begint steeds beter te voelen. Eerst was het weer even wennen, maar nu ik mijn tweede slachtoffer gedood heb gaat het al makkelijker en voel ik me er steeds beter bij.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Isabelle
Ik schrik als iemand plots mijn bovenarm beetpakt, en kijk gelijk achterom. Ik kijk recht in de ogen van satan. 'Wat gaat jou dat nou aan wie mij gestuurd heeft?' Zeg ik tegen hem, terwijl ik mijn arm wat los probeer te trekken. Ik schiet in de lach als hij dat zegt. 'Serieus? Je staat verdomme onschuldige mensen te doden hier! Noem je dat goed voor jezelf zorgen? Ik vind het namelijk ziek,' zeg ik wat zachter. Ik slik even als hij mij loslaat en weer wegloopt. Een tijdje blijf ik zo staan en naar hem kijken. Ik draai me weer om naar de dode bouwvakker en bijt zacht op mijn lip. Het was niet nodig, die man had nog een heel mooi leven kunnen leiden...
Ondertussen loop ik weer over straat, in de richting waar satan net ook in liep. Ik probeer de afstand ietsjes groter te houden, wat ergens slim is, maar ergens ook wel dom. Slim, omdat ik dan minder op zal vallen, maar dom, omdat ik hem straks nog uit het oog verlies. Ik haal een hand door mijn haren heen en begin iets sneller te lopen. Ik heb God belooft een oogje in het zeil te houden, dus ik mag gewoon niet falen hierin.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Lucius
'Oh, een scheldende engel. You're a sinner now, honey, i'll be seeing you in hell.' Zeg ik grijnzend als ik haar hoor schelden. 'Ik heb zelf nog geen schrammetje opgelopen.' Mompel ik dan nog. Als ik wat verder ben gelopen, voorbij de bouwvakker, kijk ik opnieuw om me heen, zoekend naar een nieuw slachtoffer. Het was lastig om iemand te vinden van wie ik dacht dat ze het verdienden. Plotseling zie ik een man, die duidelijk niet zo blij is met zijn vriendin. Gefrustreerd trekt hij haar achter zich aan, terwijl ze bijna smeekt aan hem om haar los te laten. Ik kan vanaf hier nog zien dat hij haar arm veel te stevig beet heeft. 'Je zou koken, hm?! Dan verwacht ik dat het eten op tafel staat als ik thuiskom uit mijn werk!' Snauwt hij, 'M... Maar ik was naar de supermarkt om wat spullen te halen voor het diner.' Zegt ze bang. Die man overdrijft te erg. Ik loop vlak langs hem heen en stoot tegen zijn schouder aan, waardoor hij mij aankijkt en ik de kans heb om in zijn ogen te kijken. Bij de slechte mensen van deze wereld kan ik dan merken of ze echt slecht zijn. Deze man? Absoluut. Ik draai mijn hoofd weer, zodat ik opnieuw voor me kijk en hoor de vrouw dan gillen. 'Nathan?!' Spontaan dood neergevallen natuurlijk. Ik had geen zin om het ingewikkeld te maken. Nog even kijk ik achterom en zie de vrouw opgelucht, toch ook bang naar haar levenloze man kijken, die inmiddels op de grond ligt. Laat die engel nu maar eens zeggen dat ik alleen maar onschuldige mensen vermoord. Zie je? Zo slecht ben ik niet! Ik kan best een goed persoon zijn... Op mijn manier dan, althans.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Isabelle
Hij weet dat ik een engel ben. Ik bijt op mijn lip en merk dat ik wat langzamer ga lopen als ik mij iets besef. Ik heb gescholden net. 'Nee toch,' fluister ik zuchtend. Ik slik een keer moeizaam, maar probeer er nu niet meer aan te denken. Met een ruk kijk ik op als ik een vrouw hoor roepen en vervolgens naast een levenloos lichaam staat. De vrouw lijkt vanaf hier ook opgelucht, maar alsnog, die man hoefde niet dood te gaan. Ik loop stevig door, zodat ik ietsjes dichter bij satan kom. Waarom heb ik nou de taak gekregen om hem in de gaten te houden? Ik ben waardeloos. Ik heb gescholden, een aantal mensen laten dood gaan, en heb ervoor gezorgd dat hij weet dat ik een engel ben. Fijn, en dan te bedenken dat ik hier pas een paar uurtjes ben.
Ik focus mij weer op satan, en loop op een iets sneller tempo dan de menigte achter hem aan. Ik moet alert blijven nu, en hem voor zijn als het erop aankomt. Hoeveel doden heeft hij nu wel niet op zijn geweten? 3? En qua gewonden? Dat getal zal wel wat hoger liggen ben ik bang. Ik snap gewoon niet dat hij het leuk vindt om mensen te doden, onschuldige mensen meestal.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Lucius
Ik blijf ervoor zorgen dat overal om me heen mensen vallen, gewoon uit pure verveling. Geïrriteerd kijk ik achterom als ik door heb dat de engel me nog steeds volgt. Al bijna meteen maak ik oogcontact met haar en geef haar een dodelijke blik. Waarom stuurt Vader haar nu op me af? Ik ben machtiger dan zij, veel machtiger. Dat kind houd mij niet meer tegen. Als ik na een halfuurtje lopen op een pleintje terechtkom, grijns ik even, waarna ik plaats neem op een bankje dat er staat. Eens even kijken wie mijn nieuwe slachtoffer word. Zeg wat je wil, maar ik ben hier ook voor mijn plezier. Mijn baan als heerser over de hel was niet echt leuk meer na al die tijd, maar dit is erg vermakelijk.
Er komt een oude vrouw naast me zitten die even naar me glimlacht, dan kijkt ze recht in mijn ogen, 'Nee maar, wat een aparte ogen heb je, kind.' Zegt ze met een glimlach. Dit is een goed mens, dus besluit ik haar in leven te laten. 'Dat hoor ik vaker ja, maar ze zijn zeker uniek.' Antwoord ik vriendelijk. 'Kom je uit deze stad?' Vraagt ze dan, 'Want een persoon met zulke opvallende kenmerken zou ik toch vaker moeten hebben gezien, zeker sinds ik hier al zeventig jaar lang woon.' Zegt ze vervolgens een beetje lachend. 'Nee, ik ben hier pas sinds vandaag.' Ze knikt even als ik heb geantwoord en steekt haar hand dan naar mij uit, 'Maria.' Zegt ze, om zich voor te stellen, 'Lucius, aangenaam.' Antwoord ik, en ik schud haar hand even.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Isabelle
Ik blijf achter hem aan lopen, en schrik even als hij zich omdraait. Een dodelijke blik komt mijn kant op. Ik negeer het en begin nog wat sneller te lopen. Overal om mij heen vallen er mensen neer. Ik hoop dat ze niet allemaal dood zijn of zo, want als dat zo is... Ik zie dat hij een pleintje oploopt en op een bankje gaat zitten. Ik kom tot stilstand en kijk even vanaf een afstandje naar hem. Er komt een oudere dame naast hem zitten, waar hij een gesprek mee aangaat. Ik haal diep adem door mijn neus, en loop richting de twee. 'Is het erg als ik er even bij kom zitten?' Vraag ik met een klein glimlachje. 'Nee natuurlijk niet, kind,' zegt de vrouw gelijk. Ik knik vriendelijk en ga naast Satan zitten, omdat er aan de andere kant van de vrouw geen plek meer is. Zijn ogen zijn oranje en lijken bijna licht te geven. Valt het niet te veel op nu in deze stad? Tja, mijn ogen zijn ook niet zo normaal, maar alsnog, de meeste mensen kijken je wel na als het erop aankomt.
'Kennen jullie twee elkaar?' Vraagt de vrouw plots als ze ziet dat ik af en toe naar satan kijk. Ik slik even en haal mijn schouders op. 'Jawel... We kennen elkaar wat eh, vaag,' zeg ik dan maar. Ik werp een blik op satan, in de hoop dat hij begrijpt dat het beter is om nu geen domme dingen te gaan zeggen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Lucius
Ik kijk even naar de engel als ze naast me komt zitten en zucht dan even. Dan hoor ik de vrouw haar vraag, 'Hm? Ja, we zijn familie. Ze is mijn nichtje.' Antwoord ik. Met een brede grijns sla ik mijn arm om de schouders van de engel. 'Dus nichtje, doe alsjeblieft niet alsof je me amper kent.' Zeg ik dan lachend, 'Alleen omdat we een ander geloof hebben... Onze familie is lastig te begrijpen, Maria.' Zeg ik tegen de vrouw, waarna ik opsta en de engel daardoor meetrek. 'Maar wij moeten weer verder, prettig gesproken te hebben, tot ziens.' Zeg ik nog vriendelijk, waarna ik de engel meetrek, de straat weer in. 'Luister, ik weet dat je niet bij me uit de buurt kan blijven, maar alsjeblieft, laat me gewoon met rust.' Zeg ik zuchtend tegen haar. 'Anders moet ik maatregelen nemen.' Mompel ik erachteraan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld