Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
AWAEAEA3AEA3A3A3AEAEAWAWAEAW
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Pagina: | Volgende | Laatste
RPG || × Mitrailleur × (Speeltopic)
Anoniem
Landelijke ster



!! WAARSCHUWING: DEZE ORPG IS MINDER GESCHIKT VOOR JONGERE KINDEREN I.V.M GEWELD, ETC. LEZEN OP EIGEN RISICO !!


Verhaallijn:

We zitten in Zuid-Italië, een wijk vol met machtige mensen. Allemaal hebben ze een hoge status en staan bekend om hun leven in de maffia. 
Er zijn verschillende maffiabendes die allemaal strikte regels hebben, je geraakt niet zomaar binnen in een maffiabende. Het is bijna altijd zo dat je geen mensen mag hebben die dierbaar voor je zijn, aangezien die bruikbaar zijn voor chantage.
Het maffiamilieu is erg gevaarlijk, zelfs dodelijk. Enkel sterke individuen hebben kans om te overleven. 
Nu is het zo dat er twee maffiabendes in een groot conflict zitten met elkaar. Vroeger vormden ze één groep, maar door een bepaalde woordenwisseling is het zo dat er twee groepen gevormd zijn. 
Er is een soort van maffiaoorlog ontstaan tussen de twee bendes, terwijl zij ook onderling missies hebben tegen andere groepen.
Wie overleeft, hoe zit het met onderlinge relaties tussen de twee bendes die eventueel geheim gehouden moeten worden, etcetera. 
Dit is het verhaal van het leven in een pure maffiaomgeving. Het is een verhaal over onderlinge conflicten, haat, wantrouwen, maar het is ook een verhaal over liefde. Verboden liefde, perhaps.
Survival of the fittest.
Mitrailleur

Regels:
- Je gebruikt ABN, dus geen afkortingen of iets in die aard.
- Ieder speelt één rol
- Minimum aantal regels: 3
- Gebruik het praattopic (dit topic btw, speeltopic komt nog)! Om een goed ondersteund verhaal te maken is communicatie met je medeschrijvers erg belangrijk. 
- Geen ruzie met je medespelers, het is niet de bedoeling dat er buiten dit verhaal ook maffiabendes onstaan 

Rollen:
+ Bende 1:
(♀): Savagery als
Naam: Alpha Francescae
Leeftijd; 20
Innerlijk: Alpha, de eerste en enigste dochter van een groot man in de maffiawereld. Nicolas Francescae heette hij. Alpha is erg bubbly en open. Al mag ze erg naïef overkomen, ze kan zeker haar mannetje staan. Van haar vader heeft ze geleerd niet al te veel naasten te hebben, aangezien die heel makkelijk gebruikt kunnen worden als chantagemiddel. Alpha weet -meestal- waarmee ze bezig is, en als ze iets doet, doet ze het goed. Als ze een doel heeft, is het moeilijk haar te stoppen. Je kan wel zeggen dat Alpha aristocratisch is, misschien zelfs lichtjes snobistisch. Ze hecht veel aandacht aan etiquette en beleefdheid, en weet altijd het juiste te zeggen.
Uiterlijk: Ze kleedt zich ofwel heel simpel en minimalistisch, ofwel erg bombastisch, maar dat hangt af van haar mood op dat moment.
Achtergrondverhaal: Alpha heeft een rijkelijk leven gehad, en heeft veel geluk gehad om in haar familie te zijn. Tijdens haar levensjaren heeft ze nooit veel aandacht besteed aan het maffiamilieu, tot de dood van haar moeder. Ze was een makkelijk doelwit geweest, en de bendes hebben daar toen gebruik van gemaakt. Sinds de dood van haar moeder is ze beginnen trainen en oefenen, zodat ze even goed werd als haar vader. Als ze toeslaat, laat ze nooit een spoor achter. Haar hoog IQ zorgt voor het nodige inzicht en haar grote kennis. Ze weet ook veel af van plantenkunde, en kan zo dus overleven op haar eentje, moest dat nodig zijn. Alpha zal altijd te vinden zijn met een glimlach op haar gezicht, vooral als ze een pistool tegen de slaap van haar tegenstander houdt.
Extra?: /


(♂): Dauntless als
Naam: Cesare Narazio
Leeftijd; 23
Innerlijk: Cesare is iemand die altijd vrolijk en opgewekt lijkt. Hij weet zelfs aardig te doen tegen zijn grootste vijanden, om dan zodra ze hun rug omdraaien een mes in hun rug te steken. Hij is sluw, gewiekst, bedachtzaam. Zijn charisma en charmes gebruikt hij als wapens. Het is immers moeilijker iemand te doden die je aardig vindt. Hij doet zich niet zo haatdragend en doortrapt voor als hij werkelijk is. Velen zien hem als een jongen die het geluk had een rijke vader te hebben gehad en nu op diens erfenis verder leeft. Ze onderschatten zijn kunnen en daar maakt Cesare graag gebruik van. Langs de ene kant hebben ze wel gelijk. Hij is een jongen die een rijkeluisleventje lijdt en zijn dagen vult met feesten en decadentie. Maar in een rijke familie als de zijne leer je, je kinderen een pistool gebruiken voor ze kunnen lopen.
Uiterlijk: Cesare loopt graag te koop met zijn rijkdom. Hij draagt gouden horloges van topmerken, merkkleding. Zijn arrogantie vloeit door in zijn kledingkeuze die praktisch lijkt te schreeuwen dat hij zich beter voelt dan anderen.
Achtergrondverhaal: Cesare's vader was de uitbater van verschillende casino's en bordelen in Zuid-Italië. Deze plaatsen waren een soort vredesoorden. Wapens waren binnen niet toegelaten, bendes kwamen hier onderling samen om dingen te bespreken. Cesare's vader had veel connecties en vrienden. Hij was een man die je niet tegen je wilde en juist omdat hij zaken kon doen met zo wat alle bendes verwierf hij een enorme rijkdom. Dat geld wekte jaloezie op. De leiders van bendes waren slim genoeg om zich aan de regels te houden, maar er waren jonge, nieuwe, jaloerse leden, die dachten sterk genoeg te zijn om zich zijn kapitaal toe te eigenen. Het was ook zo dat Cesare enig kind was. Hij was niet gepland, de zoon van een prostituee waar zijn vader ooit een avontuurtje mee had gehad. Negen maanden later bezorgde ze hem een bundeltje dekens met een baby in. Zijn vader liet haar ombrengen. Het was beter dat meteen zelf te doen, voor andere het deden en je ermee gingen bedreigen. Haar baby daarentegen hield hij bij. Hij zorgde voor de jongen en leerde hem alles wat een goede maffiosi moest kennen. Hij werd de erfgenaam van zijn kapitaal, dat hij veel vlugger erfde dan verwacht. Op negentienjarige leeftijd werd zijn vader immers neergeschoten door een bendelid dat het oneerlijk vond dat zijn vader geld verdiende zonder echt deel uit te maken van een bende. Sindsdien is het gedaan met de vrede in wat eens zijn bordelen en casino's waren, maar wat nu die van Cesare zijn. Het ziet er nog allemaal pracht en praal uit, maar verborgen in de schaduwen zijn mannen en vrouwen die je meteen kunnen omleggen als het bevel wordt gegeven. Zodra je iets doet wat hem niet zint kun je maar beter oppassen met nog drankjes aan de bar te bestellen. Wie weet zou er per ongeluk gif in terecht zijn gekomen.
Extra?: /




(♂): Vasilissa als
Naam: Ethan Waincroft
Leeftijd; 19
Innerlijk: Ethan is een jongen met weinig grenzen. Vaak stort hij zich halsoverkop in zaken zonder er veel over na te denken. Aan zelfvertrouwen komt hij niet tekort; hij weet hoe hij zichzelf moet verdedigen en straalt het ook uit. Mensen zullen hem zelden aantreffen zonder zijn oplettendheid, overal houdt hij zijn omgeving goed in de gaten. Gemakkelijk bouwt hij een barrière om zich heen om buitenstaanders van hem weg te houden. Het leven is voor hem zo beter vol te houden aangezien hij dan niet hoeft te kampen met verliezen. Wel degelijk heeft hij gevoel, echter laat hij het weinig zien aan anderen. Koppigheid staat bij hem voorop en maakt dat hij weigert om naar anderen te luisteren, tenzij hij er baat bij heeft. Samenwerken vind hij eigenlijk onzin, desondanks hoort het bij de bende. Het sociale karakter ontbreekt bij hem, zijn aanwezigheid in de mafia is allesbehalve op 'vrienden' maken gericht. 
Achtergrondverhaal: Hij is geboren en getogen in the Bronx, New York. Zijn familie was arm en had hem op zijn 16e in de steek gelaten. Ethan kwam op straat terecht zonder enige bezittingen, mensen om naar toe te gaan of onderdak. Het duurde dan ook niet lang voor hij het verkeerd pad bewandelde en zich tussen de bendes bevond. Illegale bokswedstrijden, zogenoemde 'prizefights', voor de enorm grote prijsbedragen die hem aangeboden werden, waren voor Ethan de normaalste zaak van de wereld. Elke dag van de week spendeerde hij trainend, om zijn gevechtskills omhoog te krikken. Dag in, dag uit werd elke dag hetzelfde voor hem, tot het moment waarop hij tijdens een de belangrijkste gevechten gespot werd door een rijke man. Hem werd een leven van rijkdom en onderdak geboden, in ruil voor zijn diensten voor de bende. Met open armen werd hij ontvangen door de kameraden in Italië, waar hij zich sindsdien verscholen heeft gehouden.
Extra: Een aantal littekens zijn op zijn huid te zien vanwege zijn verleden in de bokswereld. Licht accent blijft hoorbaar wanneer hij Italiaans spreekt, al heeft hij het steeds meer onder de knie.
Uiterlijk:


(♂): Varamyr als
Naam: Rodrigo Castelli
Leeftijd: 25 jaar, ligt aan de andere personages
Innerlijk: Haatdragend, Vijandig, Meedogenloos en heeft er dus geen enkel problemen mee om iemand met zijn eigen handen van het leven te beroven. Integendeel. Het is iets waar hij zijn brood mee verdiend; het uitmoorden van bepaalde groepen en het ontvoeren van mensen, zonder dat hij sporen achterlaat. Zijn baas, een welgestelde zakenman, geeft zijn opdrachten door. Hij is ook de enige persoon die hij met ziel en al vertrouwt. Vrienden heeft hij niet. Hij ziet hen als zwakte en dat kan hij er absoluut niet bij hebben. Op vrouwen is hij snel uitgekeken.
Uiterlijk: »
Achtergrondverhaal: Rodrigo is geboren in Brazilië, maar is op vijfjarige leeftijd verhuisd naar Zuid-Italië. Toen zijn achtste verjaardag was aangebroken, werden zijn beide ouders vermoord door te veel aan adrenaline en epinefrine. Sindsdien ging hij als weeskind door het leven. Dingen die een kind niet hoort te zien, staat gebrand op zijn netvlies; vrouwen die werden misbruikt, mannen die doodbloedend op de grond lagen en kinderen die als slaven werden gezien. Het maakte hem meedogenloos; hij was niet meer bang voor wat hij nog meer onder ogen moest komen. Om zichzelf van bescherming te voorzien, begon hij op zijn tiende met zelfverdediging. Dit deed hij bij meerde mannen die hem onderdak gaven en hem leerden hoe hij om moest gaan met wapens zoals pistolen en gif. Dit was vooraleer hij de basiskennis had opgestoken van zelfverdediging. Hierdoor kwam hij ook terecht in de maffia. 
Verder is zijn Italiaans niet goed. Zijn zinnen zijn grammaticaal bagger en schrijven kan hij niet. Hij was nooit een persoon geweest die talen goed opnam; enkel Portugees kan hij voor een groot deel foutloos spreken. 
Extra: Brazilian, littekens bedekken zijn lichaam door de verwondingen die hij heeft opgeleverd dankzij zijn gevaarlijke werk. Hij is huurmoordenaar voor als het nog niet duidelijk was, sorry


 
+ Bende 2:
(♀): ElianaSa als 
Naam: Rose Demitrova
Leeftijd; 18 jaar 
Innerlijk: Rose mag dan wel een schattig gezichtje hebben en zich typisch meisjesachtig voor doen maar vergis je niet want ze is zeker geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Je moet haar zeker niet kwaad maken, ze is niet alleen goed in woorden te gebruiken maar met wapens kan ze zeker ook goed om. Maar ze beschermt ook zeker wat haar lief is. En als je zo iemand bent zal je dus goed met haar kunnen opschieten.
Uiterlijk:

Achtergrondverhaal: Rose is wees. Op haar 17de verjaardag werden haar ouders vermoord door een paar maffialeden van een bende die ze niet kende (wat ook niet kon aangezien ze niemand van de maffia kende). Zij en haar broertje bleven alleen over maar hij was gewond en dus al snel bleef ze alleen over met woede, woede omdat ze haar familie hadden gedood en ze nu alleen over bleef. Ze wou hen meteen wreken en niet veel later kwam ze de bende tegen waar ze nu in zit. In het begin werd ze als groentje behandelt maar meteen als ze door hadden dat ze echt wel wat in zich had stopten ze daar mee. Ze is niet iemand die snel mensen vertrouwt.
(♀): Geanne als
Naam: Olivia Anna Junia
Leeftijd; 22
Innerlijk: Anna is een meisje dat graag de kat uit de boom kijkt, dat stil is zodra ze je niet goed kent maar uit haar schulp komt zodra ze je beter kent. Ze gaat door het vuur voor de mensen waar ze om geeft maar zodra ze niet om je geeft kan ze steenhard zijn. Ook is Anna een meisje dat haar doel niet uit haar ogen verliest, zodra ze iets in haar hoofd heeft gaat ze daar voor. Af en toe draait ze hier wel in door en ziet ze de bijkomende zaken niet. Anna komt over alsof ze veel zelfvertrouwen heeft, maar in werkelijkheid heeft ze daar toch wel vaak een tekort aan.Uiterlijk: Zie foto's 
Achtergrondverhaal: Anna is van Zweedse afkomst, toen ze zeven was is ze geadopteerd en naar het land dat ze nu haar thuis noemt gehaald. Haar echte ouders konden niet voor haar zorgen, maar haar pleegouders en zij waren niet de klik waar hun beiden op hadden gehoopt. Anna en haar pleegouders leefden samen tot ze achttien waren, waarna ze hun achterliet. Vrienden van vroeger kregen haar de straat op en al snel eindigde ze bij de bende waar ze nu zit. Maar voor haar was het de familie die ze altijd al gewenst had. 
Extra?: Anna heeft een licht zweeds accent dat ze steeds meer lijkt te verliezen door de jaren heen.


(♀): Lights als 
Naam: Elisabetta (Elisa) Mafalda.

Leeftijd; 20.

Innerlijk: Elisabetta is een dame die op het eerste oog redelijk rustig kan overkomen. Dat klopt, tot dat je een verkeerde snaar bij haar raakt en ze ontploft. Een hele andere kant van Elisabetta komt te voorschijn en de kans is aanwezig dat zij je aanvalt. Soms is het lastig om met haar een serieus gesprek aan te gaan omdat ze afdwaalt en commentaar kan leveren op je gezeur. Ze haat het om naar andere mensen hun problemen te luisteren en om een oplossing voor ze te vinden. Alleen als je veel betekend voor haar dan luistert ze naar je problemen en probeert ze je te helpen, maar beteken je niks voor haar kan je beter tegen een muur gaan praten. Voor de rest volg ze haar eigen kop en hoort het in de krant als ze het eens is met iemand anders hun ideeën.

Uiterlijk: Foto.





Achtergrondverhaal: Kort na haar 14e verjaardag stierf haar grootmoeder en moest ze gedwongen bij haar oom wonen. Haar grootmoeder hield haar veilig voor haar familie en zorgde dat ze niet in contact kwam met de verkeerde mensen. Maar helaas naar het overlijden van haar grootmoeder ging het mis. Haar oom Benito behandelde haar als afval en vond het hilarisch om te zien hoe Elisabetta niks afwist van het maffialeventje. Hoe ouder zij werd hoe meer respect ze van haar oom en de andere leden kreeg van zijn bende. Ze kreeg meer voor elkaar en kreeg meer taken op zich. Op haar 17e werd een groot deel van de bende van haar oom vermoord, onder andere haar oom. Op dat moment stond ze op straat en kwam ze snel in haar eigen bende terecht.

Extra?:  Heeft twee tattoeages.

Linkerarm:



Linkerbovenbeen:

(♂): Sweetangel als 
Naam; Ryan Anderson
Leeftijd: 19
Innerlijk: Hij is een jongen die niet met zich laat sollen. Hij zegt altijd waar het op het staat, dat maakt hem erg gevoelloos. Maak je hem kwaad of flik je hem wat dan kan je zeker wraak verwachten. Ryan is goed in zelfverdediging, hoewel wapens zijn specialiteit blijven. 
Achtergrondverhaal: Ryan is geboren in Londen, Engeland. Hij is verhuisd naar Italië op zijn 5de, waar hij zich weinig van kan herinneren. Hij kon sindsdien vloeiend Italiaans spreken en zijn accent is vrijwel verdwenen. Hij woonde samen met zijn ouders en was enig kind. Hij had een goed leven, was goed opgevoed. Maar toen hij naar de middelbare ging werd hij een buitenbeentje en hij deed alles om erbij te horen. Zo kwam hij in contact met een klein groepje jongens die handelde in drugs en wapens. Hij begon er langzaam in mee te gaan en werd zelfs de leider van dat groepje. Kort daarna werd hij opgemerkt door een concurrent, waar hij werd overgehaald om zich bij hen te voegen.
Extra: x
Uiterlijk: 


× 
Varamyr
Wereldberoemd



’'Je weet hoe deze organisatie werkt. Slechts twee mannen weten alles van de klus. Twee mensen kennen de details. Ik en Sly Louie Giamatti. Sly heeft ons verraden. Zijn financiën zijn gecheckt. Bekijk deze stortingen eens,’’ vertelde hij hem, toereikend naar het papier wat voor hen op de tafel lag. Enkel getallen stonden geschreven op het wit. De getallen vormden zowel bedragen als de data van wanneer het gestort werd. Aandachtig liet hij zijn ogen rollen over elk getal wat er te vinden was. ‘’Twee weken geleden is er twintig miljoen euro gestort. Hij is oud en zwak geworden. Hij heeft veel schulden en is gescheiden. Zijn zoon heeft problemen. Dat maakt hem kwetsbaar. De afgelopen dertien jaar ben ik hem trouw geweest. Niemand respecteer ik meer, maar Sly heeft de bron vergiftigd. Hij moet verdwijnen. Meteen.’’
Een verzwakte grijns verscheen op zijn grimmige gezicht. Philip had zich duidelijk gemaakt; het was aan hem de taak om Sly met eigen handen te vermoorden. Het was de manspersoon die hij nooit had gemogen. Hij was arrogant, egoïstisch en bovenal was hij niet te vertrouwen. Hij deed zich voor als een zakenman die zijn dochters en vrouw behandelde als godinnen, maar in de werkelijkheid behandelde hij ze als oud vuil. Dag en nacht hield hij zich tevreden door zijn eigen vrouw, noch dochters te misbruiken. Het was walgelijk.
Toch baadde hij zorgen over het feit dat zijn baas verwachtte dat hij de moord binnen een dag kon regelen. Het was niet iets wat zomaar gedaan kon worden. Het vergde veel discipline, concentratie en tijd. Evenals de kennis kon niet ontbroken worden.
‘’Het kan niet gedaan worden in de verwachte tijd. Geef me een week de tijd en –‘’
‘’Je krijgt extra betaald als je ervoor zorgt dat hij binnen twee dagen weg is.’’
Philip’s gezicht stond strak; hij meende wat hij zei. Een zonnestraat die op zijn huid rustte, liet het nog duidelijker zien dat hij niet in de stemming was om zijn emotie, noch zijn gedachtes te tonen. Maar het was niet alleen hij die geen emotie toonde. Ook Rodrigo verraadde geen emotie. Het was iets wat velen deden in de maffiawereld om misbruik en vooroordelen te voorkomen.
Zijn warme handen verdoezelde hij in de zakken van zijn donkerblauwe jas. ‘’Hoe wil je het hebben?’’
‘’Snel, gemakkelijk. Geen sporen.’’
Rodrigo knikte met zijn hoofd, als teken dat hij geluisterd en het begrepen had. Er waren heel veel manieren om iemand op een snelle en gemakkelijke manier te doden. Zo had je bijvoorbeeld een acute vergiftiging waarbij het slachtoffer binnen enkele uren zou stoppen met het beademen van zuurstof. Maar ook verstikking was één van de vele manieren.
Hij hief zijn hoofd op, zijn blik weer teruggekeerd op het gezicht van Philip. ‘’Je hebt mijn woord.’’

 « sorry guyss, kon het niet laten dus dit is philip
Anoniem
Landelijke ster



Geluidloos zette hij zijn passen voort over de harde ondergrond van het industriepand. Een onbekende locatie in zijn ogen, desondanks deerde het hem niets. Hij kwam hier enkel voor zaken, waar ze dan ook plaats mochten vinden.
Een onheilspellende stilte hing in de lucht, verraderlijk en wantrouwend. De duisternis omringde hem en alles wat zich er bevond, gepaard met de rook afkomstig van zijn sigaret, die hij intussen had opgestoken uit verveling. Zijn blik bleef alsmaar doorglijden naar zijn horloge, afwachtend op wat er komen zou. De tijd verstreek voor Ethan trager, veel trager, dan gewild. Zijn zwijgenis sprak meer dan duizenden woorden duidelijk zouden kunnen maken; hij was geërgerd, en niet zo'n beetje ook.
Geleidelijk kwam hij tot stilstand in het middenpunt van de grote hal. Geen wezen was er te bekennen, zowel aan zijn zijde als het bezoek wat elk moment werd verwacht. De leegte zorgde voor een onmiskenbaar gevoel over de situatie. Het zette Ethan aan het denken, maakte hem argwanend. De wapens zouden niet weglopen, in tegendeel. Het waren de klanten waar zijn vertrouwen volledig in ontbrak. Het was dan ook geen vreemde reactie dat, wanneer er een stem achter hem klonk, hij in een fractie van een seconde uithaalde naar wie zich achter zijn rug durfde te vertonen.
"Je bent laat," siste hij hem toe, zijn hand terugtrekkend tot een veilige afstand. De klap had hij nog weten te ontwijken door zich net op tijd te kunnen realiseren welk individu had besloten om hem te besluipen. Zijn blik was strak voor zich uit gericht, niet gevreesd om zijn contactpersoon in de ogen te kijken. Giovanni Motisi. 
"Ik had nog wat zaken om af te handelen," werd hem met een grijns medegedeeld, zijn ogen sprankelend. 'Ik' was een leugen, kon hij hem vertellen. Maffiosi lieten het vuile werk door anderen opknappen. Mensen zoals hemzelf. Ingehuurd om het bloed aan andermans handen te laten kleven in plaats van dat van hen. Geld hadden ze immers genoeg om mensen te kunnen betalen, zo ook meneer Motisi. Nadere informatie was onnodig voor Ethan. Zijn uitspraak sprak voor zich.
Een zwarte lederen koffer werd aan hem overhandigd alsof het een parel was. In zekere zin klopte het aardig, het was uiteindelijk hetgeen waarvoor zij allemaal bereid waren door het vuur te gaan. Geld. Met een klik werd het triomfantelijk voor hem geopend, overduidelijk trots over wat zich erin bevond. Ethan vertikte het om zijn humeur over te nemen en bleef onverschrokken kil staan. In een oogopslag bekeek hij de inhoud vluchtig, volgend door een toestemmende knik.
"Volgt u mij."
Account verwijderd




Olivia Anna
Donker. Enkel geluid dat tot haar binnen kwam, samen met alles dat haar huid aanraakte. De lakens die om haar heen waren gedrapeerd en de frisse lucht die binnen kwam door haar open kwam streelde haar huid. Een zucht verliet haar lippen, ze wou nog niet ontwaken en deed daarom een hopeloze poging om weer terug in slaap te vallen. Vele gedachtes vulde haar brein alweer, ze zou zo straks toch echt aan het werk moeten. Langzaam maar zeker opende ze haar ogen, het felle licht liet haar haar ogen weer even samen knijpen waarna ze nog een langzame poging deed om ze te openen. 
Ze sleepte zichzelf uit haar bed en ging op zoek naar de wegwerptelefoon die ze gebruikte. Het was niet meer op haar vingers te tellen hoe vaak ze zichzelf beloofd had dat stomme ding op een vaste plek te leggen zodat ze er niet meer naar hoefde te zoeken. Enkel had ze dat nog steeds niet gedaan, wat resulteerde dat ze dat rot ding weer kwijt was. Ze besloot het zoeken dan maar weer op te geven, waarschijnlijk zou ze de telefoon toch wel weer tegen komen in haar dagelijkse routine. 
Na toch wel degelijk een half uur zat ze in de afgesleten bank met een croissant in haar hand en haar telefoon in de ander. De dagelijkse zaken moesten weer geregeld worden wat voor haar betekende dat ze de meiden wat adressen door moest sturen waar ze vandaag langs moesten. Ze had niet veel meiden onder haar hoedde, Anna hield het graag zo persoonlijk als maar kon. Niet alleen omdat de meiden ook echt iets voor haar betekende maar ook omdat ze dan altijd wist wie haar eventueel verlinkt had. Al wisten de meiden donders goed dat het een grote fout zou zijn als ze haar zouden verlinken. Anna zorgde voor hun, maar zou zonder twijfel koelbloedig worden als ze haar zouden verlinken. De meiden die ze onder haar hoedde nam waren vaak net zoals zei vroeger geweest was. Van buitenlandse afkomst, alleen, zonder geld en op zoek naar een soort van familie. De één zou zeggen dat Anna misbruik van hun maakte, maar de ander zou zeggen dat ze nu in betere handen waren dan bij vele andere gasten die hier rond liepen. En eigenlijk behandelde Anna hun niet eens zo slecht. 

Ze leunde tegen de muur van het steegje aan en likte haar lippen waarna ze zachtjes zuchtte. Ze had er een ongelofelijke hekel aan als mensen niet kwamen wanneer ze hun gezegd had te komen. Maar het was een goede klant die haar flink wat geld opleverde en tevens haar meiden goed behandelde, dus ze nam het deze keer maar voor lief. "Werd wel even tijd dacht je niet?" zei ze maar met een speelse grijns op haar lippen toen de iets oudere man eindelijk aan kwam lopen. "Och darling je weet hoe dat gaat," zei hij, waarschijnlijk als verontschuldiging.  "Hm, nou oké omdat jij het bent dan." De tassen die ze bij zich droegen werden geruild en ze gaf hem een knik. "Alexis komt vandaag nog even langs, als bedankje." zei Anna en gaf de man een knipoog waarna ze het steegje uit liep.

ElianaSA
Karaoke-ster



Ik was niet echt iemand die vaak stil zat, dat kon ik gewoon niet. Maar nu wel en zat ik gewoon in mijn eentje, rustig met mijn vlindermesje te spelen. Vroeger zouden mijn ouders het mesje meteen uit mijn handen hebben getrokken en gezegd hebben dat het veels te gevaarlijk was, maar het had me altijd al gefascineerd. Ik had al wel eens een paar sneeën in mijn handen gehad maar na een tijd lang oefenen kon ik messen werpen en die kunst gebruikte ik maar al te graag op sommige momenten.
Mijn gedachten zaten voor een keer overal en nergens, en geloof me, ik zou voor een keer niet eens weten of ik nu wel of niet helemaal alleen was. Het was een zwakke plek, daarom liet ik me zo min mogelijk afleiden maar is het niet juist menselijk dat je af en toe eens helemaal op gaat in je gedachten? Maar juist dat was wat ik moest proberen tegen te houden. In dit wereldje is het namelijk erg gevaarlijk om even je aandacht te verliezen voor wat er om je heen gebeurt. Ik was nieuw ja, maar een groentje durfden ze me al niet meer te noemen aangezien ik wel erg goed kon om gaan met wapens, een verdienste van me. 
Alleen was dat nu juist het probleem, als mijn familie nooit allemaal dood waren gegaan zou ik vast nooit met wapens zijn gaan oefenen, zou ik niet een bendelid zijn. Ik was vast en zeker om hun te wreken, maar ik kende die vijand niet eens, ik kende hun bende niet eens en zou dus ook niet eens weten als ze vlak voor mijn neus stonden. Nog een zwakke plek dus. Ik schudde even mijn gedachten van me af toen ik wat krakende takjes hoorde. Maar goed dat ik niet gewoon dacht dat het maar een vogel ofzo was want een vogel was niet zo zwaar als datgene dat het geluid van deze krakende takken veroorzaakten. Meteen stond ik op en zocht met mijn ogen in de richting van het geluid, met mijn mesje in mijn andere hand klaar om het te werpen moest het nodig zijn.
Ik zag niet meteen iemand maar ik wist dat er iemand was en hield me daarom ook klaar, als je me stoorde kwam je dat niet echt goed te staan. Ik heb het messenwerpen nog niet vaak moeten gebruiken maar ik kon het goed genoeg. Mijn ogen ontwaarden een silhouette maar ik herkende niet meteen van wie het was. "Wie ben je?" riep ik. Ik? Angstig? Nooit, dat was dus een voordeel, en dat ik snel was ook. Mijn stem klonk dus ook vastberaden.
Anoniem
Landelijke ster



Carnivora, het was een soort thuis voor Alpha geworden. Haar ouders hadden het haar altijd ten strengste verboden om zich met de maffiazaken te bemoeien, maar dat was nu een heel ander geval. Sinds de dood van Alpha's moeder had ze geen idee wat ze anders zou doen. Ze had teveel drang aan wraak in haar lichaam om er niets aan te doen. Er wordt wel vaker gezegd dat een rouwproces vanzelf gaat, en dat iedereen hun eigen manier had om te rouwen. In Alpha's geval was het zo dat ze rouwde door te doden. Ze was moordlustig tijdens haar missies, en dat was een trek in haar karakter dat er nooit meer uit zal geraken. 
Alpha's vingertoppen omklemden de trekken van een moordwapen, een Dragunov SVU. Met haar linkeroog gesloten en haar rechteroog voor de richtkijker geplaatst, richtte ze de top van haar geweer op een maniak die een vijftigtal meter van haar verwijderd was.
"Luister goed, je krijgt één kans. Doe het snel en haast je na de aanslag naar de safehouse. Als je het goed hebt gedaan, zal ik ervoor zorgen dat het afgesproken bedrag klaarstaat." Een stem sprak Alpha toe door de headset die ze op had. Het was de vervormde stem van haar opdrachtgever. Het kon Alpha weinig schelen van wie de stem nu precies was, zolang hij of zij zich maar aan de afspraak hield. Alpha pleegde een moord en kreeg er geld voor, niets meer niets minder. Ze had geen behoefte aan vriendjespolitiek of om contacten te sluiten met de opdrachtgever, dat zou ze enkel doen als ze het nodig had. Hier dus niet van toepassing.
Ze stond op haar eentje in een achtergelaten pand, ergens aan de buitenkant van een fabrieksomgeving. Er kwamen hier niet veel mensen, enkel drugsdealers of maffiosi zoals haarzelf.
Het kostte Alpha een minuutje om het geweer perfect gericht te krijgen, en met een simpele trek haalde ze de trekker over. 
Tijd om te kijken of ze hem juist had geraakt had ze niet, dus ging ze er vanuit dat het goed was. Ze nam het geweer in handen en bond er voorzichtig een doek over, waarna ze het wapen in haar sportzak stopte en rustig naar beneden ging. Ze sloeg de tas over haar schouder en sprong op haar brommer. Met wat gebroem startte ze de motor op en maakte ze een omweg langs het lijk van de dode.
Alpha richtte haar blik snel weer op de weg, en keek geconcentreerd voor zich uit. Controlerend of er nog iemand zich op het gebied bevond. Niemand.
Ze plaatste haar lippen tegen de microfoon van de headset en grijnsde.
"Doelwit uitgeschakeld."
Sweetangel
YouTube-ster



Ryan:
"Je deed wat?"  schreeuw ik uit woede door de telefoon. "Ik had je duidelijke instructies gegeven, en nog heb je het verpest."  Hij zucht een keer diep. "Luister eens heel goed, jij brengt dat geld nu meteen deze kant op!!!!" En hangt de telefoon op. Als hij niet op tijd terug is heeft hij een heel groot probleem, mompel ik in mezelf. Langzaam loop ik langs de tafels met kleine zakjes cocaïne, die allemaal nog verkocht moeten worden. Ik loop naar het kantoortje waar ik alle gegevens bewaar over klanten, dealers, concurrentie enzovoort. Op het bureau ligt een mapje die ik oppak en er even naar kijk. Ik maak het mapje open, kijk naar de gegevens die erin staan en schud met mijn hoofd. Als dit de vierde keer is ligt hij eruit! 
Ineens hoor ik de deur open slaan en staat er een jongen van ongeveer mijn leeftijd in de deuropening. "Dat duurde lang! Wat is je excuus?"  vraag ik terwijl ik mijn woede probeer te beheersen. "Ze kwamen niet opdagen" hijgt de jongen langzaam. Ik knik naar de deur en de jongen kijk me met angst aan. "Omdat je nog veel moet leren krijg je nog een kans."  Ik kijk hem niet meer aan en ik hoor voetstappen de kamer uitlopen. De jongen deed me een beetje denken aan mijn jongere zelf. Ik draai om en besluit verder te gaan met mijn werk.
Varamyr
Wereldberoemd



Zwijgzaam draaide hij zich om, zijn rug gekeerd naar de man die hem met een grijns bekeek. Hij daarentegen verrekte geen spier en vervolgde zijn looppassen. Ondanks het enorme geldbedrag wat hij uitgereikt zou krijgen, wist er geen grimas aan het licht te komen. Gehaastheid verminderde zijn werk en zorgde ervoor dat hij onnauwkeuriger werd. Nochtans mocht het zijn werk niet baten. Zijn opdrachtgever had Sly als opdracht gegeven, een man die hij door en door kende. Onderzoek naar wie hij voorstelde, was hierdoor nutteloos. Enkel het plaatsen van camera’s en het ondernemen van waar hij zich over uren zou bevinden, was nodig.
‘’Als het niet binnen twee dagen geregeld kan worden, zoeken we een ander,’’ werd hem nog nageroepen.
Knikken en spreken deed hij niet. Hij was vastberaden om zijn pad af te lopen zonder gestoord te worden. Hij zou al te laat komen voor zijn afspraak met Ethan.
Hij trok zijn autoportier open. Een walm van mannenparfum, met een lichtere zweem van rook, kwam toen aan de orde. Desalniettemin vermeed hij de geur en duurde het geen minuut of zijn handen waren al te vinden op het stuur. Zwarte, mistige rook verliet de uitlaat en het geluid van een op gang komende auto vulde de buitenlucht.
Direct na de Cd-rom begon te werken, gaf hij vol gas waardoor remsporen voor enkele meters werd achtergelaten. De klassieke muziek daarentegen galmde door zijn auto. Het gaf hem een warm en rustgevend gevoel; een element die hij niet kon vergeten bij het onderzoek en het slapen gaan.

Binnen tientallen minuten stond zijn zwarte, dure auto opnieuw geparkeerd. Dit keer in een verlaten omgeving, waar licht nauwelijks te bekennen was. Desondanks gleed een koude rilling niet over zijn blote rug. Er was geen angst te bekennen; iets wat hij jaren geleden van zich af liet glijden.
Behendig haalde hij zijn ongeladen pistool onder zijn ‘deken’ vandaan waarna hij het traag onder zijn jas opborg, alsof hij geen haast had. Pas na hij zeker wist dat er geen deel van het pistool zichtbaar was, had hij zichzelf overwogen
om de auto uit te stappen. Een signaal die hem vertelde dat zijn auto op slot was, werd toen hoorbaar.
Zonder enige aarzeling, betrad hij het industriepand. Ook hier vulde duisternis de ruimte, maar de aanwezigheid van mensen was hier wel te bekennen. Vage stemmen, die hij uit duizenden herkende, deden zich voor.
Hij liep verder en al gauw kwamen er twee schimmen in zijn zicht.
‘’Sorry voor mijn late binnenkomst. Het maken van een deal is tenslottebelangrijker dan het op tijd aanwezig zijn van een afspraak,’’ vertelde hij hen. Zware en lange passen zette hij voort over de betonnen vloeren. De geluiden die hierbij vrijkwamen, creëerde meerdere echo’s wat de stilte in rook op liet gaan. De zwarte koffer, gevuld met geld, kwam langzamerhand in zijn zicht waardoor een grimmige grijns zich vertoonde op zijn getinte huid. ‘’Hoeveel?’’

Dauntless
Wereldberoemd



Cesare wandelde arm in arm met een jongedame over het kerkhof. Ze stopten aan een sierlijk graf, gemaakt uit het duurste marmer waar in sierlijke letters Salvatore Narazio in stond gegraveerd. Uit respect deed hij zijn zwarte vilten hoed af en hield deze tegen zijn borst. Hij nam wel vaker mensen mee naar het graf van zijn vader. Om hen eraan te herinneren dat wat hij nu deed niet anders kon. Dat de strengere maatregels in de Narazio etablissementen een reden hadden en dat die reden niet bij hem lag, maar bij de anderen. De andere bendeleiders die hun leden niet onder controle hadden. 
"Ik stel het op prijs dat je vader jou heeft gestuurd om een afspraak te regelen Seraphina." Seraphine was de dochter van een beruchte bendeleider. Cesare was niet dom. Hij wist dat ze geschaduwd werd. Een verkeerde beweging en er zou een kogel door zijn borst zitten. Toch was het sturen van zijn dochter een teken van vertrouwen. Seraphine Medici was de oogappel van haar vader. Meestal zat ze thuis opgesloten, wat zonde was, want ze was een ongelooflijke schoonheid, die het verdiende tentoongesteld te worden. "Vertel hem dat hij overmorgen meer dan welkom is in het casino op het marktplein, één uur s'nachts past dat?" Cesare regelde zijn zaken liefst mondeling. Tegenwoordig wist je niet meer wie er allemaal meeluisterde aan de telefoon. Seraphina knikte. "Een uur is geen probleem. Ik zal het doorgeven."
"Moet ik je naar huis brengen. Een prachtige jongedame zoals jij, alleen door het gevaarlijke Italië, pas maar op dat je niet gevangen wordt genomen door de maffia." Ze glimlachte hem verleidelijk toe en streelde met haar hand over zijn borst. Wat zou hij graag de nacht met haar doorbrengen, al zou papa Medici daar niet bepaald blij mee zijn en hij stond liever goed in het krijt bij hem, dan bij zijn dochter. "Mijn beste Cesare, wat zou ik toch zonder je moeten?" 
"Ik weet het Seraphina. De wereld zou een grauwe plaats zijn zonder onze aanwezigheid." Hij haakte haar arm opnieuw in de hare en wandelde met haar naar de ingang van de begraafplaats, waar een auto met geblindeerde ruiten haar opwachtte. 
"Vraag je vader of je mee mag komen. Ik heb opgevangen dat je aardig goed kunt pokeren, wie weet laat ik je wel een keertje tegen me winnen."
"Cesare ik heb jij medelijden niet nodig om je in te maken." Ze kusten elkaar vluchtig voor het instappen. Cesare keek toe hoe de wondermooie Seraphina in de nacht verdween. 
ElianaSA
Karaoke-ster



Rose:
Pas toen hij een paar stappen mijn richting uit zette hoorde ik zijn stem. "Rose mi Amore, wat goed dat je ook altijd weer op scherp staat." zei de stem van een opdrachtgever van me. Zijn naam was Daniël. "Ik ben niet jouw Amore dus stop daar mee." sis ik, ik durfde wel, mij sprak je niet zomaar aan zoals je wilde. "Rose toch, nee daar ben je te mooi voor ja." greens hij dan en ik trok een vies gezicht, hij was veels te oud voor me dus daar hield ik me niet mee bezig, zo was ik echt niet. Hij schraapte zijn keel even en ik werd even ongeduldig. "Wat moet je?" vroeg ik dan. "Jij gaat een opdracht voor me uitvoeren." zei hij dan en ik rolde met mijn ogen.
"Je weet donders goed dat je me nog moet uitbetalen voor de vorige opdracht." siste ik dan en hij keek me geamuseerd aan. "Dat komt nog amore." zei hij dan en ik drukte hem tegen een boom en zette mijn vlindermesje tegen zijn keel, het was klein maar het was bijzonder scherp. "Ik doe geen opdrachten voor ik voor de vorige ben uitbetaald." sis ik dan naar hem en hij keek me aan. "Oké, kom straks naar mijn kantoor." zei hij dan en diepte met zijn hand een papiertje uit zijn zak. Ik liet mijn mes zakken en keek er naar. Ik knikte dan en nam het aan.
"Om 6 uur. Breng Chinees mee." zei hij dan en ik rolde met mijn ogen en hij ging weg. Ik stak het papiertje in mijn bh zodat niet meteen iemand er achter zocht. Ik stopte dan ook maar mijn mesje weg en ging op weg naar het pand van mijn bende. We waren er niet altijd allemaal, we hadden ook zo onze eigen bezigheden. Na even er te zitten stond ik op, het was bijna 6 uur dus vertrok ik naar de afhaalchinees, waarom hij ook persé Chinees wou hebben wist ik niet echt. Eenmaal ik het eten had ging ik dan maar door naar het kantoor van Daniël en vond al snel mijn weg naar zijn bureau, hij was druk aan het telefoneren. Ik zette het eten recht voor zijn neus en haalde de rekening verleidelijk achter mijn bh vandaan. Nu zag ik hem opkijken. "Ik bel straks terug, heb even iets belangrijks te doen." zei hij dan tegen zijn gesprekspartner over de telefoon en legde af en keek me verlekkerd aan. "Het eten staat daar, dat ben ik niet, ik ben hier alleen voor het geld." sis ik dan en hij keek naar het eten, ik had ook alleen eten voor een persoon mee gebracht. "Je vroeg Chinees, niet om een afspraakje dat je toch niet had gekregen." zei ik dan en hij knikte. Hij keek even of er nog veel mensen waren maar de meesten waren gaan eten. Ik sloot de deur naar zijn bureau en hij haalde het geld tevoorschijnd dat ik meteen controleerde.
Anoniem
YouTube-ster



Elisa:
Vandaag was het dag waar ze niks hoefde te doen, maar kon je het een rust dag noemen? Ook al kwamen er geen mensen langs die zaken voor haar moesten doen, ze moest nog steeds dingen telefoontjes plegen en mensen achter hun reet aan bellen. Van sommigen verwachtte ze nog geld terwijl andere niet op kwamen dagen als ze een opdracht kregen. Elisa walgde van die mensen, want vaak moest ze hun rotzooi opruimen wat consequenties voor haar gaf. Ze tikte met haar hand op de leuning van de bank die zich bevond in de woonkamer. Op dit moment was ze in de pand van de bende en liep ze een beetje voor zich uit te staren. De meeste van de tijd was Elisa sowieso hier te vinden omdat ze voor de rest geen onderdak had en ze hier een kamer kon om toveren naar wat je amper een slaapkamer kan noemen. Er lag alleen een twee persoons matras, een versleten laden kastje en een tafel met haar wapens erop. Eigenlijk moest ze haar wapens goed opbergen, maar iets zie in haar dat ze het beter niet kon doen. Het was te veel werk als je ze snel nodig had en eerst allemaal lades moet optrekken. 

Elisa graaide naar haar zak toen ze haar telefoon afhoorde gaan, ze keek naar de naam die verscheen op het scherm en ze gromde binnenmonds. Dit kon niet veel goeds betekenen. "Wat?"  Zei ze in een boze stem en ze duwde zich overeind. "De opdracht is verkeerd gegaan, het geld is weg"  Hijgde de persoon in de telefoon. Elisa greep naar haar hoofd en probeerde haar woede in te houden. "Hoe bedoel je het geld is weg?"  Siste ze en ze beet op haar lip. "Ze waren te snel, ik kon ze niet bijhouden"  zei de persoon. Vol woede stond Elisa op en smeet ze de telefoon tegen de muur aan. De tweede zaak die in een korte tijd al mis is gegaan. Boos liep ze naar de telefoon toe die in twee stukken op de grond lag. Een zucht rolde over haar lippen heen, ze stond met haar voet op de telefoon en duwde hem harder de grond in. Ze moest betere mensen vinden.




Account verwijderd




Olivia Anna
Met de tas om haar schouder en een strakke blik op haar gezicht maakte ze haar weg door de straten heen. Ze haalde haar telefoon uit haar zak en belde naar Alexis. "Hey darling.' zei ze met een zwakke glimlach toen Alexis de telefoon op nam. " Ik wil dat je vanmiddag naar T toe gaat, ik zal zorgen dat één van de andere meiden naar je normale klant van vanmiddag gaat."  Haar voet trapte tegen een steentje dat op de straat lag terwijl ze de telefoon tegen haar oor hield. "T zal je niet betalen maar ik beloof je dat je dat van mij krijgt," vervolgde Anna. "Ik zie je later dan wel darling, zorg maar extra goed voor T."  Na weg gedrukt te hebben stopte ze de telefoon weer terug in haar zak. Ze had eigenlijk de neiging om Rodrigo nog wat te sturen, maar aangezien ze nu naar het pand op weg was besloot ze om het maar even uit te stellen. Wat hun hadden kwam sowieso beter uit buiten de 'werk' uren. 

Het pand binnen stappende hoorde ze al wat geroezemoes als teken dat er nog iemand anders was. Uit reflex greep ze naar het mes dat verscholen zat in haar zak en klapte deze uit voor het geval ze in de aanval moest. Anna liep naar de plek waar ze dacht dat het geluid vandaan kwam en grinnikte even toen ze al snel Elisa zag staan. Het zakmes borg ze op. "Wat is er?" vroeg ze zonder verder haar aanwezigheid ook maar aan te kondigen. Haar ogen scanden Elisa vluchtig en Anna kon merken dat er iets mis was. 
Anoniem
Landelijke ster



Grote houten kisten stonden rondom hen uitgestald, ongeopend. Niemand had eraan gedacht om ze te checken, noch te verplaatsen naar de trucks die klaar stonden om ze in te laden. Ze waren er te zwaar voor en evenwel ging Ethan het werk niet in zijn eentje doen. Hij kon zich zo voorstellen dat meneer Motisi er geen moment over had gedacht om alleen te komen. Zelfs de meest onbelangrijke maffiosi hadden hun geld gespendeerd aan bewakers, of het er nou een aantal waren of een heel leger.
Nonchalant plaatste hij zijn hand op een van de containers, bij het openstellen van een enkele kist. Meer moeite was overbodig; het zou prima aanslaan dat de overigen dezelfde inhoud zouden bevatten. Het was nutteloos om er meer woorden aan vuil te maken.
"De Beretta ARX 160, 100 stuks. Een interessante keuze." De blik op zijn gezicht sprak boekdelen, zijn grijns voortreffelijk. De beste man liet het toch niet achterwege om zijn paranoia te onderdrukken en nam onmiddellijk een van de geweren in zijn handen, onderzoekend alsof het de eerste keer was dat hij een wapen als deze binnen zijn bereik had gehad. Het liet Ethan denken aan een klein jongetje in een speelgoedwinkel, overwoekerd van blijdschap.
"Goede kwaliteit, zoals naar verwachting. Ik zie dat u zich aan uw woord heeft gehouden, mr. Waincroft."
Met een knip in zijn vingers kwamen er abrupt een aantal getinte jongemannen aangelopen, vastberaden en kalm. Wapens waren in hun handen geklemd, klaar voor een vuurgevecht mocht het nodig zijn. Echter waren het niet alleen zijn mannen die hen gezelschap kwamen houden. Een bekende verschijning kwam uit de schaduwen wandelen, duidelijk onbekommerd voor zijn zogezegde 'late' binnenkomst. Een kwartier geleden had Castelli al aanwezig moeten zijn. Was hij dan niet duidelijk genoeg geweest? 
Rollend met zijn ogen keerde hij zich terug tot zijn contactpersoon, met een gedwongen glimlach.
"Altijd een genoegen om zaken met u te doen, meneer Motisi." Een zakelijke handschudding volgde, waarna Ethan de mannen hun gang liet gaan met de wapens. Zijn deel was afgerond. Wat ze er voor de rest mee zouden doen was niets waar hij zich druk om moest maken.
Met een snelle pas verstreek hij het gebied wat zich nog tussen hem en Rodrigo bevond, driftig over zijn opkomst. De jongen was dan wel een huurmoordenaar, Ethan liet niet met zich sollen. Stug drukte hij de koffer met geld in zijn handen.
"Loopt je horloge soms achter?"
Varamyr
Wereldberoemd



Opnieuw keerde de stilte terug, maar deze keer was het geheel vrijwillig. De geluiden op de achtergrond, zoals het gelach van de mannen, liet hij langs zich heengaan en maakte dat de stilte geheel terugkeerde. Zijn taalgebruik, noch houding beviel hem niet, maar spreken deed hij niet. Hij zweeg, terwijl hij zijn vingers naar beneden liet glijden waar de opening zichzelf bloot gaf. Een klik hoorde hij toen niet veel later waarna hij op zijn gemak de koffer opende.
Geld was zijn aanblik. Stapels bankbiljetten lagen in horizontale rijen naast elkaar. Het aantal werd hem niet verteld, maar hij vermoedde dat het bedrag piramidaal was en hij met dat geld meerdere schulden kon afbetalen.
Met een harde klap werd de koffer gesloten. Het wegleggen deed hij niet; het werd in een stevige griphouding vastgehouden.
''Ik heb niet lang de tijd, Ethan,'' zei hij, de nadruk gevend op zijn naam, ''dus als je me vertelt wat mijn taken zijn, zorg ik ervoor dat het binnen de tijdruimte gedaan wordt. Na de klus, heb je geen last meer van mij en mijn achterstandshorloge.''
Hoewel hij zich ergerde, vertikte hij het om zijn ergernissen te laten zien in zowel zijn houding als zijn blikken. Enkel zijn taalgebruik verschilde. Spotten was iets wat hij alleen deed in zulke situaties om te laten zien dat hij het echt niet waardeerde wat er daarvoor gebeurde.

WIP
ElianaSA
Karaoke-ster



Rose:

Ik was na even al weer terug in het pand. Ryan had ik vandaag nog niet gezien, maar het was nu ook even niet het moment daar voor. Meteen ging ik naar mijn kamer en stopte ik het geld weg onder de veilige plek die ik zelf gecreëerd had. Een geheim laatje onder mijn maandverband en bh's. Niet dat het super slim was maar er was niemand die daar aan zou denken om daar mijn geld te zoeken. Daarom liet ik het daar dan maar steken.
Na even hoorde ik een geluidje en zag ik al Anna staan bij de deur van Elisa's kamer waar Elisa duidelijk haar gsm professioneel mishandelt had. Ik keek er even naar, was er dan iets gebeurd. Nou ja, er gebeurt om de 5 seconden iets maar niet meteen iets waardoor je je gsm kappot maakt. Die gsm was niet te laat met een betaling ofzo dus snapte ik het even niet. Maar buiten dat was het eigenlijk best een grappig zicht zo.
"Gaat het?" vroeg ik ookal wou ik me niet meteen ermee bemoeien, zo vriendelijk was ik wel op dit gebied. Op dit moment waren we de enigen hier thuis dus nou ja. Het leek me even best normaal. Ik had wel weer een opdracht gekregen van Daniël die ik uit te voeren had maar had zelf al geopperd om er niet vandaag aan te beginnen aangezien het te veel zou opvallen als ik eerst vandaag bij hem langs was gegaan en dan al meteen iemand schaduwde. Ik had op dit moment niet eens een plan. Ik kende mijn opdracht, een of andere drugsdeal gaan schaduwen, het kwam van een van zijn vijanden, hij wou weten waar hij zich ophield en wou er voor zorgen dat ik hem erna ook doodde zodat hij de opbrengst zou hebben waarvan ook een groot deel naar mij zou gaan natuurlijk.
Dauntless
Wereldberoemd



Cesare gaf zijn chauffeur de opdracht naar de schuilplaats te rijden. Gedurende de hele rit, hield hij de route in de gaten. Chauffeurs konden worden omgekocht. Die van Cesare wist dat, zodra hij van de vaste, vooraf afgesproken route zou afwijken er een kogel door zijn hoofd geschoten werd. De jongen trok zijn neus op voor al de rommel, die er lag. Hadden ze zich niets chiquer kunnen aanschaffen? Wel, langs de andere kant was het de perfecte schuilplaats. Niemand verwachtte dat Cesare Narazio ook maar een voet zou zetten in een rattenhol als dit. Hij checkte of de anderen aanwezig waren, maar bleek alleen te zijn. Des te beter, want wanneer hij zijn papierwerk regelde had hij het liefst rust. Toch hoopte hij stiekem dat Alpha zou binnenvallen. Cesare haatte papierwerk. Hij nam elke kans aan om er onderuit te komen. Al moest het ooit gebeuren. Zuchtend zette hij zich aan zijn bureau. Dit was niet de plaats waar Cesare gasten ontving, absoluut niet. Hij had een imago om hoog te houden, een plaats zoals deze droeg daar niet aan bij. 
"Kijk eens aan." Hij verzamelde verschillende stapels documenten, met de uitgaven en inkomsten van zijn casino's en bordelen. Hij berekende de winst, keek na of er geen geld mistte. Als er plaatsen waren, waar dat wel zo was omcirkelde hij de namen van de personen die verantwoordelijk waren voor de kassa. Vanavond nog zou hij regelen dat iemand hen eens zou leren wat er gebeurde wanneer zijn financiën niet klopten. De eerste keer bleef het bij wat dreigementen, maar een tweede keer was al een stuk minder aangenaam. Zijn werknemers moesten weten dat dingen zoveel makkelijker waren, wanneer je je aan de regels hield. Diegene die dat deden werden beloond, de anderen bestraft. 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Pagina: | Volgende | Laatste