Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG-TaylorSwift333

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Meisje.
Rowana.
18 jaar.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Jongen:

Jason (is een halfengel en heeft dus lekker geen achternaam)
19

Jason:

Met een zucht liep ik rond in het bos. Als halfengel deed je niet veel. Ja een taak, om echt engel te worden. Alleen leek het alsof ik mijn taak maar niet tot me kwam. Ja wij moesten onze taak tot ons laten komen. Waarom? Dat wist ik niet maar ik vroeg me zelfs af wat het nut er van was. Ik sloeg mijn vleugels uit. Ze deden pijn maar dat was maar voor even. Na even voelden ze weer goed. IK stapte even door het bos verder. Het was hier best rustig en ik hoopte gewoon hier ongezien te kunnen wandelen. Maar ja hoor, niet veel later hoorde ik al een krakend takje. Meteen verborg ik mijn vleugels maar ik wist zeker dat het te laat was. Ik probeerde me te verbergen maar of het veel zin had? Nee niet echt nee... Hoe dom en traag was ik wel niet?

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Rowana:
Ik rende huilend het bos in. Waarom zij mijn ouders nou zo. Ik rende steeds dieper het bos in. Ik zakte neer tegen een boom en pakte mijn mobiel uit mijn zak. Ik was al 2 uur aan het lopen. Ik pakte mijn spullen bij elkaar en liep weer verder. Ik zag in de verte iets lopen. Wat het was wist ik niet. Ik liep er voorzichtig heen. Ik zag wat het was. Het was een jongen me't. .... vleugels. Ik dacht dat ik het me verbeelden dus liep nog iets meer naar hem toe. Hij hoorde me aankomen en probeerde snel de vleugels te verbergen. Maar toen ik bijna bij hem was viel ik over een boomwortel.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Jason:
Ze had mijn vleugels al gezien dus het was te laat. Ik liet ze dan maar zo maar zag dat ze over een boomwortel was gevallen. Ik knielde voor haar neer en keek haar onderzoekend aan. "Gaat het?" Vroeg ik zacht, geen reactie. Instinctief streelde ik haar haar uit haar gezicht en zag dat ze bewusteloos waren. Shit. 2 fouten in minder dan 5 minuten. Ze zag mijn vleugels, dat zorgt er voor dat er ongelukken gebeuren. Ik raakte haar aan, ik ben vervloekt, en zij ook. Dom van me, erg dom van me. Maar ik kon haar nu ook niet aan haar lot over laten. Ik legde haar neer op haar rug en keek of er iemand aan kwam. Dan legde ik mijn handen over elkaar en hield ze ietwat boven de plaats waar haar hart zou zitten. Wat er dan ook fout was ze zou weer bij bewust zijn raken. Meteen toen ze bijkwam verdween ik dan ook. Naar ergens niet ver hier vandaan maar zodat ik haar kon zien maar zij mij niet, namelijk in de lucht, zachtjes wiekend met mijn vleugels.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Rowana:
Alles werd zwart voor mijn ogen. Ik voelde een warme gloed vlak boven mijn hard. Ik werd wakker. De jongen was weg. Ik zag dat ik bloed had en liep naar het water toe. Ik begon mezelf te wassen met et water. Ik plofte neer in het gras en staarde recht voor me uit. Ik pakte mijn telefoon en gooide hem in het water. Ik zat in het gras en dacht aan de jongen. Waar hij zal zijn en wat hij zal doen. Op dat moment hoorde ik een man roepen. Ik stond op en liep op het geluid af. Het was geen man maar een, een soort duivel of demoon. Ik rende zo hard als ik kon weer terug naar de plak waar ik de jongen had gezien.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Jason:
Ik vloog boven, ze zag me niet, gelukkig, het zou vast nogal raar zijn om iemand te zien vliegen. Ik zag wel wat ze deed maar gaf haar wat privacy door weg te kijken. Ik zag haar haar telefoon in het water gooien. Daar was wat goed mis. Maar ik wou met niet bemoeien. Ik moest aan mijn taak bezig zijn maar ik hoorde een gedreun in mijn oor, demon! Ik keek meteen richting het geluid en ja hoor. Ze rende weg en ik zag hem rennen naar haar toe. De vloek! Ik nam mijn mes, het was speciaal tegen demonen. Meteen vloog ik er in een duikvlucht op af, achter hem en stak hem recht in de plek waar zijn ziel hoorde te zitten. Hij viel neer en verdween in assen. Ik keek naar het meisje. "Het is goed." zei ik gewoon. Ik had mijn vleugels niet verborgen en vloog weer. "Ga terug naar huis." zei ik nog en vloog weer omhoog. Zij kon me daardoor niet meer zien maar ik kon haar zien.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Rowana:
Hij hielp me. Ik moest naar huis van hem dus dat deed ik. Maar zodra ik thuis was lagen mijn ouders daar. Dood op de grond. Ik begon te huilen en trok mijn vader zijn ring en mijn moeder haar ketting bij ze weg. Ik deed weer schone kleding aan en deed de sieraden om. Ik rende weer het bos in. In de hoop dat ik de jongen weer zag. Ik rende weer steeds dieper. Ik nam dezelfde weg. Ik was wie bij het water. Ik riep 'Hallo! Je hoeft niet bang te zijn! Ik doe je niks!' Ik ging weer zitten. Ik pakte de ketting uit mijn lichtroze jurkje en begon te huilen. Ik wist dat ik de jongen niet meer zal zien. Dus ik stond er alleen voor. Terwijl de tranen op de grond drupte was ik met de ketting aan het spelen. Ik voelde iets aan mijn schouder en dacht dat het de demon was en riep 'GA WEG!' Ik probeerde het te slaan. Het bleek een takje te zijn. Maar het takje vloog weg. Gewoon weg niet door de wind want het is bijna wind stil. Ik keek verbaasd naar mijn handen en fluisterde in mijzelf. 'Deed ik dat' Ik zocht nog voor de laatste keer naar de gevleugelde jongen, maar ik zag hem echt niet

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Jason:
Ik volgde haar naar haar huis en zag door het raam dat haar ouders dood waren. Shit, nee dit was totaal niet goed. Dat allemaal omdat ik dom was! Ik merkte dat ze weg ging van huis, het arme kind had nergens waar ze naartoe kon gaan. Ik volgde haar van in de lucht en ging als ze zat achter haar staan en legde een hand op haar schouders. Ze zei 'ga weg'. Ze dacht vast dat ik de demon was dus stapte ik weg en deed alsof het een takje was maar liet het weg vliegen. Ik keek naar haar en ging voor haar staan. "Wat is je naam?" vraag ik dan en kijk naar haar. Ik laat mijn vleugels uit komen en kijk naar haar. "Het spijt me." zei ik dan, ik moest mijn taak doen, maar haar aan haar lot overlaten kon ik niet. Ze zou sterven als ik niets deed. Maar als ik mijn taak niet deed werd ik net zo'n verschrikkelijk wezen als die die haar ouders heeft vermoord. "Ik zal je beschermen." zei ik dan, ik kon niet anders. Ik voelde dat ze speciaal was, ze was mooi, maar ook op een andere manier speciaal. "Ik denk wel dat je alvast weet wat ik ben?" zei ik dan.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Rowana:
Ik keek voor me. De jongen stond voor me en vroeggt hoe ik heette. Ik antwoorde zacht 'Rowana' terwijl ik met de ketting aan het spelen was. Hij legde uit wat zijn taak was. Ik vroeg hem wat zijn taak was. Hij hielp me omhoog en we liepen samen een stukje. Hij vroeg of ik wist wat hij was ik antwoorde 'misschien een engel?' Ik zag een appelboom en klom erin ik pakte 2 appels en bood er een aantal hem aan.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Jason:
"Rowana." Herhaalde ik dan. "Wel Rowana. Ik ben Jason." Zei ik dan. Ik hielp haar omhoog en we liepen samen een stukje. Ik hoorde dat ze engel zei. "Iets in die aard, een half-engel die een engel probeert te worden." Zei ik dan, nou ja, niet dat dat nog zou lukken. Ik keek haar aan als ze de boom in klom. Aangezien voor haar overal ongeluk kon zijn was ik op mijn hoede. Gelukkig was er niets gebeurd. We zijn beiden vervloekt. Ik keek naar de appel en glimlachte dan naar haar. Nou ik heb wel vaker appels gegeten, ik was dan ook maar een halfje. Ik knikte en nam het aan. "Dank je." Zei ik om de appel." Maar in het vervolg zeg je maar wanneer je wat wilt dan haal ik het voor je." Zei ik, ik moest er toch geen moeite voor doen.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Rowana:
Ik lachte en zei 'je hoeft heus niet alles voor mij te doen hoor' ik at de appel en vroeg aan hem wat het eigenlijk inhied om een half engel te zijn. Ik vroeg hem ook waarom die demon me aanviel. Hij ging zitten en ik ging naast hem zitten. Hij begon te praten maar ik was in slaap gevallen tegen zijn schouder aan. Ik rijden van de kou tijdens mijn slaap.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Jason:
Ik grinnik even als ze dat zegt. "Je weet maar nooit of er gevaar is Rowana." zei ik dan. Als ze me al die vragen stelde ging ik zitten en ze ging naast me zitten. Ik begon haar uit te leggen maar toen ik aan dat van de demon kwam sliep ze al en ik zag haar rillen. Meteen sloeg ik mijn vleugels uit plooide die om ons heen. Ze straalden warmte af als dat nodig was en voor haar was het nodig. We moesten een veilige plek vinden. Ik sloeg mijn armen zacht om haar heen, dan maar naar mijn huis. Ik tilde haar op in mijn armen, ze sliep vast. Ik begon te vliegen, ze werd er gelukkig niet door wakker. Als we er waren landde ik en bracht haar naar binnen. Mijn broer was er. Hij keek verbaasd maar ik keek hem aan met een blik dat hij niets mocht zeggen. Ik wist wat hij zou zeggen, ik was dom geweest, maar haar aan haar lot overlaten deed ik niet. Ik legde haar op mijn bed neer en legde de dekens over haar heen en ging dan naar de leefruimte na nog een keer naar haar mooie gezichtje te hebben gekeken. "Je weet dat dit verkeerd is." zei Jake dan en ik schudde mijn hoofd en zuchtte even. "Ik weet het Jake, maar het is nu eenmaal gebeurd, ik kan haar niet aan haar lot overlaten." zucht ik dan. "Oh nee? En je taak dan?" zei hij dan en ik ging zitten in de zetel. "Je kan je taak niet opgeven, je wordt een demon als je dat doet." zei hij dan en ik zuchtte. "Weet ik..." zei ik dan zacht.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Rowana:
Ik werd wakker. In een bed. In een huis. Ik wist niet waar ik was. Ik hoorde Jason praten met iemand dus ik liep er zacht heen. Ik hoorde ze zeggen dat al Jason zijn taak niet uitvoerde hij een demon werd. Ik zag dat die andere jongen waarschijnlijk zijn broer naar me keek. Ik probeerde me te verbergen achter de deur. Maar het was te laat hij had me al door. Ik liep snel terug naar de kamer waar ik vandaan kwam. Ik pakte de ketting weer en deed de ring eraan. Op dat moment hoorde ik de deur open gaan. Het was de broer van Jason. Hij keek heel gemeen naar me. Alsof ik iets had gedaan.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Jason:
Ik had haar nog niet gezien maar toen ik Jake's blik zag wist ik al meteen wat er was. Ik merkte dat hij op stond en ik ging achter hem aan. Ik zag zijn blik naar haar. "Jij brengt mijn broer tot zijn ondergang jij eigenwijs kind." zei hij dan en ik trok grote ogen op. Ik duwde hem zacht de deuropening uit. "Zo praat je niet, daarbij was het mijn fout en niet die van haar en is ze haar ouders verloren door die fout." zei ik dan en keek hem waarschuwend aan. Ik keek dan naar Rowana. "Goed geslapen?" vroeg ik aan haar en ik hoorde Jake zuchten. "Dit ga je me niet menen. Ga je echt je taak laten vallen voor een mens?" zei hij dan en ik keek hem weer aan. "Moet ik je er aan herinneren dat wij half mens zijn?" zei ik dan waarschuwend en hij rolde met zijn ogen.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Rowana:
'Ga geen ruzie maken!' riep ik. Ik stond op en liep naar Jason. Ik zei 'Ik vind het erg aardig dat je dit allemaal voor me doet maar ik zal mezelf moeten redden'. Ik liep langs Jake en zei 'Sorry ik had nooit met hem mee moeten gaan.' Ik liep de kamer uit en liep richting de voordeur. Ik deed de deur open en liep het huis uit. Ik begon te rennen en na te denken. Wat zijn fout was. Waarom mijn ouders dood zijn door hem. Wat zijn opdracht was. Ik wist dat hij op de plek waar ik gevallen was zou gaan zoeken dus ik rende een heel stuk verder het bos in. Ik zag weer een appelboom en klom er in om een appel te plukken. Toen ik de appel te pakken had ging ik hoger de boom in. Ik ging op een tak zitten om de appel te eten. Toet de appel op was ging ik tegen de boomstam aan leunen. Op dat moment kwam er een donkere zwarte vogel langs me. Ik verloor mijn evenwicht en viel de boom uit.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Jason:
Ik keek verbaasd op naar Rowana. "Je kunt jezelf niet redden tegen wat komen gaat!" zei ik dan en Jake rolde met zijn ogen. "Dan gaat ze maar dood maar je opdracht gaat voor!" zei hij dan en ik keek hem woest aan, hij was mijn baas niet! Ze liep weg dus liep ik achter haar aan en vloog omhoog zodat ze me niet kon zien. Ik keek wat ze deed. Maar toen ze uit de boom viel vloog ik naar haar toe en ving haar op en vloog verder en terug de lucht in. Zo kon ze niet weg. "Rowana, als je nu gaat op je eentje weg gaat loop je recht je dood in. Ik kan je beschermen." zei ik dan. "Wat ik bedoelde met die fout was dat ik je nooit had mogen aanraken toen je bewusteloos was of wat dan ook, maar ik kon je daar niet zo laten liggen." zei ik dan. "We zijn beiden vervloekt nu Rowana. Sorry daar voor." zucht ik dan terwijl ik verder vlieg. "Ik weet dat het moeilijk te vatten is, maar nu kan ik ook niet meer terug, ik wil je niet aan je lot overlaten." zei ik dan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld