Penotti schreef:
Faith
De zoveelste ruzie met mijn moeder was weer aangebroken. Met de tranen die over mijn wangen gleden zat ik mijn tas haastig in te pakken. Het is geen schok eigenlijk, ooit was deze dag toch wel aangebroken. De vrouw die mij het leven gaf hield gewoon niet van me, niet dat ik wel van haar houdt. Ze was het niet waard om moeder genoemd te worden, vroeger misschien maar sinds mijn 12de veranderde alles. Mijn vader overleed toen ik 12 was, we waren er kapot van en sinds dien is alles zo uit de hand gelopen. Ruw veegde ik mijn wangen droog en ritste mijn tas dicht dicht die ik vervolgens naar beneden tilde. Zonder nog een woord te zeggen verliet ik het huis. Ik hijs mijn tas over mijn schouder en liep de straat door. Ik had geen auto en geen rijbewijs, waar ik overigens wel mee bezig ben. In stilte loop ik door het centrum heen met mijn gedachte waar ik heen zou kunnen, Familie heb ik hier niet en mijn vrienden wil ik niet tot last zijn en daarbij kan ik bij de meeste toch niet slapen. Met een schrik wordt ik uit mijn gedachte gehaald. Als ik opkijk zie ik een jongen staan van ongeveer mijn leeftijd misschien 1/2 jaar ouder. Met een zucht rolde ik mijn ogen. Hier had ik nu totaal geen zin in, mijn hoofd was wel ergens anders. ''Dat gaat jou wat aan omdat?'''Met een opgetrokken wenkbrauw keek ik hem aan. Tuurlijk hij was knap maar ik zou hem echt niet gaan vertellen dat is zojuist uit huis ben getrapt door mijn schat van een moeder.