Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O) The city that was ment to burn

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
ORPG, The city that was ment to burn
Met IAmUpToNoGood

Bale Elijah MacKay

/

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:

Katharina marie clarie maikelsen - 20
Mijn maag was al heel de dag aan het draaien. Ik was al uren misselijk van de zenuwen. Ik kon me niet meer herinneren hoelang geleden het was, wanneer ze zo zenuwachtig was. Vandaag was de dag dat ik terug ging naar mijn geboorteplaats. Mijn handen zaten hard om het stuur van de auto heen geklemd. Ik keek rond het was rustig op de weg er was niks tedoen het leek wel verlaten. Ik herkende hier helemaal niks ze was ook een jaar of 9 toen het allemaal gebeurde. Mijn hart begon sneller tekloppen bij het idee. Heel het dorp was afgebrand er waren niet veel overlevenden en ze hebben het ook nooit meer echt weer op gebouwd. Der kwam niemand meer het werd ook wel eens het spookdorp genoemend. Ik had op internet gevonden dat ze zelfs spook tours houden. Ik draaide met mijn ogen, mijn ouders waren daar overleden hoe konden ze. Ik haal diep adem en neem de laatste afslag here we go.

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
Bale
Ik haal een hand door mijn haar, kijkend naar de drukke straat voor me, wachtend op de bus. Eigenlijk zou ik hier al vijf minuten geleden opgehaald moeten worden, maar zoals altijd is de bus weer te laat. Met een diepe zucht sta ik op als ik de bus eindelijk zie aankomen. Boven me drijven de wolken uit elkaar waardoor de felle zomerzon tevoorschijn komt, alsof het nog niet heet genoeg is.de bus stopt voor mijn voeten de de deuren openen zich langzaam met een irritant gepiep. Ik betaal de buschauffeur en ga zitten op een leeg bankje achter in de bus. Vandaag gaan er dingen gebeuren, ik weet niet wat, maar er gaat iets gebeuren. Misschien besef ik vandaag eindelijk dat het maar om een simpele brand ging. Sinds ik daar weg ben, heb ik het gevoel dat het allemaal een rede heeft, maar natuurlijk is dat niet zo. Deze wereld is niet leuk, of spannend, er gebeuren geen onmenselijke dingen. Op een begeven moment stopt de bus. Ik kijk naar buiten en knik even kort. Ja, nog precies zoals ik me herinner. Ik stap uit en kijk om me heen. Voor me bevindt zich een weg, met in de verte vage schaduwen, een teken van gebouwen. De bus rijdt weg en ik begin te lopen. Met elke stap die ik dichterbij kom voel ik mijn dromen in duigen vallen, maar hoe kon ik dan ook ooit zo stom zijn om dingen te geloven die onmogelijk zijn. Kom op zeg, je bent een volwassen jongeman, het is allemaal onzin. Ik loop het dorp binnen en kijk om me heen. Nu zie ik alleen maar ingestorte gebouwen, verbrande bomen en overal as.

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Katharina
Mijn benen stopte met lopen toen ik bij mijn oude straat uit kwam. Het lag redelijk aan het begin stuk. Ik liep een stukje door tot mijn oude huis. Alleen wat stenen stonden er nog, meer niet. Ik voelde tranen op komen en legde een bos bloemen neer voor waar vroeger de deur was. Er was niks meer, ik kon zo naar de achtertuin kijken. Ik had altijd het gevoel dat opzet was geweest. Want hoe kan een heel dorp afbranden. Ik haalde diep adem en draaide me om. Nu stond ik recht voor deur van mijn oude beste vriend Bale.. Misschien was hij dood misschien leefde hij nog maar er waren niet veel mensen. Eigenlijk helemaal niemand.. In iedergeval dat dacht ik. Mijn voeten begonnen weer telopen maar nu naar zijn huis. Ik legde het andere bosje bloemen neer, zijn ouders waren ook een beetje mijn ouders. Als mijn ouders weer eens ruzie hadden rende ik naar buiten door hun achter poort klom ik bij hun de boom in en kon ik zo in de kamer van Bale klimmen. Ik slikte even diep en voelde wat tranen vallen. Het was akelig hier, zwerfhonden geen mensen en alleen maar as. Het leek echt een spookstad. Zonde dat ze het nooit her hebben op gebouwd.

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
Bale
Ik loop langzaam door de treurige straten. Hier en daar herken ik af en toe nog een gebouw, maar de meeste zijn onherkenbaar, ze zijn helrmaal verwoest. Op een begeven moment kom ik bij een klein pleintje met wat angstaanjagende resten van wat ooit een kleurrijk speeltoestel was geweest. vroeger speelde ik hier altijd met Kathie, maar sinds de brand heb ik haar nooit meer gezien, doodzonde. Ondanks dat alle gebouwen afgebrand zijn weet ik de weg nog terug te vinden naar mijn straat. Na een minuut of vijf loop ik de hoek om en zie ik een meisje staan. Ik blijf even stil staan en knipper met mijn ogen. Ze lijkt op Katharina, maar dan ouder. Ik zet nog een paar stappen dichterbij en glimlach dan. 'Kathie?' zeg ik als ik lachens naar haar toe loop. Mijn humeur is binnen een paar seconden omgeslagen door het zien van een jonge vrouw die op een oude vriendin van me lijkt. Misschien is ze het wel niet. Maar waarom zou ze dan bij mijn oude huis staan? En waarom zouden er bloemen bij mijn oude huis liggen, en zelf bij de van Katharina? Ondertussen sta ik nog maar een paar meter van haar af, maar nu weet ik het zeker. Het is Kathie, het moet wel. Wat is ze mooi geworden. 'Kathie!'

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Katharina
Mijn tranen waren na een tijdje op gedroogd. Ik haal diep adem en draai om als ik twee keer mijn naam hoor. De jonge kwam me bekent voor, en niemand hij me in jaren Kathie genoemd alleen Bale. "Wacht eens even Bale??" Ik bleef geschokt staan en bekeek hem van top tot teen. Hij leek niet meer op hem zelf hij was echt lekker geworden. Ik was niet meer verdiertig maar blij. "Bale..." Ik kreeg tranen van geluk. Hij leefde nog, ik rende op hem af en sloeg mijn armen stevig om hem heen. Het voelde zo goed om hem weer tezien aan teraken. Ik haalde diep adem en liet hem na een tijdje los en schudde mijn hoofd. "OMG!!"

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
Bale
Lachend omhels ik haar. Haar karakter is echt niets veranderd. Het is zo lang geleden, maar ik weet het nog zo goed. 'Wat doe jij nou hier?' vraag ik een beetje verward. Na al die jaren dat ik haar niet heb gezien is dat het eerste wat er uit mijn mond komt, wat onbeschoft. 'Gaat alles goed met je?' verbeter ik mezelf, 'Wat heb ik allemaal gemist?' Ach ja, wat maakt het ook uit wat ik zeg. Ze kent me al lang, ze zal zich toch nergens meer ĕcht over verbazen. Er verschijnt spontaan een brede lach op mijn gezicht. Wat gek dat in een treurig, afgebrand spookdorp twee mensen zo gelukkig kunnen zijn, ookal is het misschien maar voor even. Ik denk aan al die tijd dat we hier gewoon nog samen hadden kunnen zijn als die brand er niet was geweest. Dan had alles er nog mooi uitgezien, en was er geen tijd geweest dat ik me alleen maar af kon vragen waarom alles is zoals het is.

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Katharina
Wat deed hij hier misschien het zelfde als haar. "Ik heb eindelijk de moed bij elkaar geraapt om te komen.. Ik moest het bezoeken." Ik haalde een hand door mijn haren heen. "Ik heb school afgemaakt, 2 jaar verloofd geweest met een klootzak en meer niet, wat heb jij uit gespookt !! Wat ben je lang geworden!!" Ik glimlach breed en kijk hem onderzoekend aan. Ik was zo blij hem hem tezien na al die jaren. Gek dat we elkaar hier tegen kwamen. "Best raar dat we elkaar hier tegen komen. Op de dag dat het allemaal gebeurt is." Ik slikte en keek naar mijn oude huis. "Ik kwam niet alleen voor bloemen.. ik wil ook uitvinden hoe het gebeurt is. Het kan niet zomaar een heel dorp.. Kan nooit." Ik haal mijn schouders op en kijk naar benden. "Der moet een reden achter zitten."

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
Bale
Ik glimlach terwijl ik denkend naar haar luister. Kathie heeft tenminste dingen gedaan met haar leven, ik daarentegen heb alles verpest en bleef maar met mijn hoofd in het verleden hangen. 'Wat maakte hem zo'n klootzak?' vraag ik. Ik voel een soort woede in me opkomen, ook al is het geen woede, maar gewoon bezorgdheid. Ze heeft twee jaar van haar leven verspild aan een man die het zo te horen niet waard was, als ik gewoon mijn best had gedaan om haar niet uit het oog te verliezen had ik haar kunnen beschermen. 'Oh, ik heb niet zo veel gedaan. Gewoon mijn school verpest en vervolgens ook mijn studie,' zeg ik lachend. Voor mij gaat het immers niet om hoge cijfers of een goede baan, ik wil gewoon gelukkig zijn. 'Ja, ik heb ook lang gedacht dat er meer achter zat, tot vlak voor ik jou hier tegenkwam. Er gebeuren niet veel interessante dingen in de wereld waarin wij leven, Kathie,' zeg ik met een trieste glimlach om mijn lippen, 'dromen zijn vaak alleen maar dromen.'

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Katharina
Mijn ogen gaan van hem weg. "Hij ging blijkbaar vreemd, en toen ik er achterkwam hebben we een grote ruzie gehad en heeft ie me geslagen. Toen werd ie op gepakt en tattaaa verloving over.." Ik slik even, ik wilde er niet meer over nadenken het was en hel. Ik slik even en kijk hem aan zonde.. Zonder diploma ook geen werk, geen werk geen huis. Ik slik even en kijk hem bezorgd aan. "Nee klopt.. Maar er gebeurde wel gekke dingen in men leven. Soms vond ik van die rare dingen op mijn kamer , fotos van vroeger, soms zelfs as. " Ik haal mijn schouders op. "Ik ben 4 jaar bezig geweest om uit tezoeken wat er gebeurt is. 4 jaar lang geen gekke dingen meer op mijn kamer, en toen stopte ik met zoeken.. begon het weer. " Ik haal even diep adem. "Ik heb wel wat interessant,s gevonden. " Ik pakte een mapje uit mijn tas en klapte hem op de goede bladzijde open. Het was een foto van de kerk die als enigste nog stond. Nu was is helemaal bedekt met planten maar hij stond nog. "Beetje gek dat alles weg is behalve de kerk midden in het dorp. Ze hebben zelf spooktour,s hier en ze zeggen dat, dat het huis van de duivel is. Daar is niemand in jaren in geweest. Tot vandaag ik ga er in." Ik ging zelf verzekerd staan, ik was nooit snel bang, nooit geweest. "Ik wil weten wat er gebeurt is, ik wil weten waarom mijn ouders dood zijn en wij de enige zijn die nog leven. Ik dacht zelfs dat jij dood was. Ik kan met niet eens herinneren hoe ik uit het vuur ben gekomen. Hoe ik uberhoud nog leef en jij hoe ben jij weg gekomen. Der klopt hier iets niet Bale." Ik stop even met praten. "Ik dacht altijd dat het een brandstichting was.. maar na het onderzoek weet ik het niet meer zeker." Ik stopte met praten en keek langs Bale naar mijn ouderlijk huis. De bloemen waren weg het was alleen nog maar as. "Men bloemen zijn in as verandert. Dit gebeurt me ook thuis.. soms schoenen of kleren. Is er jou echt nou niks gebeurt." Ik kon het niet geloven. Misschien had hij niks gemerkt.

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
Bale
'Inderdaad, wat een klootzak,' zeg ik denkend aan het beeld van een gewonde Katharina. Hoe zou iemand dat haar aan kunnen doen? 'Ik heb nooit last gehad van zulke vreemde dingen,' zeg ik misschien wel een beetje jaloers. Mijn leven was niet interessant, maar in het hare is zoveel gebeurd. 'Maar ik ben er dan eigenlijk ook de rest van mijn leven mee bezig geweest, bewust of onbewust.' Ik bekijk de foto van de kerk in stilte, vervolgens kijk ik op naar de resten voor me. Inderdaad, in de verte zie ik een met planten bedekte kerktoren boven al het puin uitsteken. 'Maar als de kerk het enige is wat er nog is, betekent dat juist dat er mensen waren die de kerk wilden beschermen, op wat voor manier dan ook,' zeg ik een beetje dromerig. 'Ja, een leven verhuld in raadsels is niet prettig,' zeg ik zacht waarna ik zucht en haar even aankijk. Als ik terug denk aan de dag van de brand zie ik alleen maar een grote, rode waas voor me. Waarschijnlijk was ik bewusteloos geraakt in mijn brandende huis en heeft iemand toen de moeite genomen om me in veiligheid te brengen. Ik draai me om en kijk naar de bloemen, of beter gezegd, het as. Ik loop ernaar toe en kniel naast het verse as neer. Volg ongeloof kijk ik naar de vergane bloemen en het huis van Katharina. Vluchtig sta ik op en loop ik naar mijn huis waar ik snel de bloemen opraap en even blijf kijken. Ooit was dit mijn huis geweest, ooit was ik hier gelukkig. Nu is alles weg. 'Ik wil weten wat er met de bloemen gebeurd zodra ze in de buurt van de kerk komen,' zeg ik kort waarna ik weer naar Katharina loop. 'Nee, ik heb echt niets gemerkt,' zeg ik zacht, 'je bent uniek, Kathie.'

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Katharina

Ik slik even, ik was helemaal niet bijzonder.. Ik ging hem ook nooit vertellen wat ik gedaan had. Ik blijf onzeker staan en kijk hem dan langzaam aan. "Ga je mee naar de kerk??" Ik glimlach zwak en kijk dan naar zijn huis. "Het enige wat ik herinner was jou vader die tegen iemand riep.. Niet mij maar mijn zoon.. Ik weet niet wie ons gered heeft maar ik weer zeker dat het met opzet was. Misschien hebben ze ons ergens voor nodig. Misschien is dit echt perongelijk gedaan, of we gaan het uitzoeken misschien komen we er achter dat het een fout was of een stomme brand, of we komen er achter dat het is heel anders is iets wat we niet normaal is iets niet menselijks." Het klont gestoord. Maar ik wilde niet geloven dat dit zomaar gebeurt was. Mijn ouders mochten niet dood zijn voor niks.

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
Bale
'Ja, laten we gaan,' zeg ik waarna ik haar even aankijk en begin te lopen. "Niet mij maar mijn zoon", ik blijf het maar herhalen in mijn hoofd. Dit is voor het eerst dat ik dit hoor. Hij heeft zich opgeofferd voor mij, denk ik. Iemand heeft mijn vader laten sterven om mij te kunnen redden, misschien had hij of zij ons allebei wel kunnen redden, en is mijn vader nu voor niets levend verbrand. Het is een akelige gedachten, maar hij wil maar niet uit mijn hoofd verdwijnen. 'Als het een opzettelijke brand was, zit er waarschijnlijk meer achter dan we ons kunnen voorstellen. Zo niet, dan hebben we juist heel veel geluk gehad, of juist niet,' zeg ik kijkend naar de bloemen in mijn handen. 'Wat lief dat je bloemen kwam brengen,' zeg ik met een glimlach om naar een vrolijker onderwerp te zoeken in dit trieste gebeuren. Twee jong volwassenen gaan naar een kerk waarvan men zegt dat het, het huis van de duivel is, hopend op verduidelijking van de dood van hun ouders en de verbranding van hun vroegere woonplaats, misschien zelfs hopend op iets onmogelijks. Wat is er zo bijzonder dat dit alles moest gebeuren? Waarom konden we niet gewoon een gewoon leven hebben, met gewone ouders en een gewone woonplaats.

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Katharina
Mijn voeten begonnen met hem mee telopen. Het was maar een rare dag. Ik begreep precies wat hij bedoelde. Ik slik even en loop rustig mee. "Ik doe dat elk jaar met feestdagen enz, alleen dan op het kerkhof. Jou ouders liggen vlak bij die van mij maar jou graf kon ik niet vinden. Ik dacht dat ze nooit zeker wiste of je dood was. Ik legde bij jou ouders en mijn ouder altijd bloemen neer. Gek dat ik jou nooit ben tegen gekomen." Ik haal mijn schouders op en loop rustig door, mijn ogen blijven hangen bij een straat hond die van uit de straat in een ruiende rent. Ik hou mijn tas stevig tegen mij aan en het mapje klem ik goed in mijn handen. Het voelde minder fijn hier dan net. Ik stop met lopen als we vlak bij de kerk zijn. Mijn adem begon sneller tegaan net als mijn hart. Ik kon dit niet, ik was nooit bang maar nu. Het zweet begint op tekomen. Ik ga op een muurtje zitten en kijk naar mijn voeten. Kom op Kath je kunt het kom op. Ik haal diep adem en ga dan weer staan. "Let's go!"

Gddk
Karaoke-ster

gddk schreef:
Bale
Ik loop zwijgend verder en als we eenmaal bij de kerk zijn kijk ik Katharina even aan. 'Ik ben bij je, oké? Wat er ook gebeurt,' zeg ik waarna ik even glimlach en haar hand vast pak. Ik laat haar hand weer los als we voor de deur staan en kijk kort naar de bloemen. Er is nog niets gebeurd. Met mijn linkerhand trek ik wat onkruid weg dat onze weg naar binnen blokkeert. Vervolgens open ik de deur en loop naar binnen. Het is zo donker dat er bijna niets te zien is. Alle ramen zijn van binnenuit bedekt met kranten, en van buitenaf met planten. Ik kijk om me heen en kijk opnieuw naar de bloemen. Met mijn ogen tot spleetjes geknepen loop ik zoekend naar het altaar waar ik de bloemen op leg. Ik kijk even naar Katharina en loop naar haar toe. De bloemen lijken wel een soort magische gloed af te geven waardoor en verschillende vreemde tekens en teksten op de muren te zien worden. Dit is onmogelijk. Ik ben sprakeloos, ik weet zelfs niet eens wat ik ervan moet denken. Is dit een goed teken?

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Katharina
Ik loop langzaam mee naar binnen en kijk de kerk rond. Het zag er eng uit maar ze moest sterk blijven, Ik blijf staan bij de deur en volg Bale met mijn ogen. Wanneer hij de bloemen neer legt komen er allemaal tekens op de muur. Ik kijk verbaast om me heen. Mijn benen gaan meer naar het midden van de kerk en ik loop door naar een muur en leg mijn hand op een van de tekens. "What the hell.." Fluister ik. Deze tekens kende ik ergens van. Ik laat de muur los en open het mapje.
"Hier dit zijn een soort van egyptise tekens. Der moet hier iets staan maar je moet het eerst uitvinden wat elke teken betekend. "

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld