Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO ~ Who are you and why do you know me?

Account verwijderd

schreef:
Wat een ''leuke'' titel.
In samenwerking met een weirdo genaamd Dana aka ORPGaccountt ^^

Ik:
Audrey Mackenzie Meyer ~ 21

Omdat ik zo aardig ben, mag jij beginnen C;

ORPGaccountt
YouTube-ster

ORPGaccountt schreef:
Justin Biebs.

{option}

Justin.
Ik zat op het bankje te wachten voor de trein. Het was ongeveer half 2, of wat later, misschien wel 2 uur later. Ik wist het eigenlijk niet. Mijn telefoon lag thuis, en het enige wat ik bij me had wat wat geld om met de trein te gaan. Ik keek op het bord en zuchtte toen er nog op stond dat ik 34 minuten moest wachten. 's Nachts reiden de treinen niet zoveel. Niet dat ik veel van treinen afwist, ik werd altijd gebracht of reed met mijn eigen SUV, maar besloot vandaag later te blijven bij de club dan de rest en hier zat ik dan.. Te wachten op de trein. Ook waren er bijna geen mensen, waar ik wel weer een beetje opgelucht om was. Er zat een man aan de overkant, waar ik al heen was gelopen om hem 20 euro te geven. Hij bleek geen geld te hebben en wist de weg niet naar huis omdat hij zo dronken was. Ik was best wel een aardige jongen. 33 minuten. De tijd ging niet erg snel, en aangezien ik ook nog niks had om te doen, Candy Crush ofzo, zat ik hier nog wel eventjes.

Account verwijderd

schreef:
Audrey
Wat verveelt zat ik in de trein. Er was zo weinig te doen. Ik keek op de klok en zag dat ik nog enorm lang in deze trein moest zitten. Ik keek om me heen en spotte alleen maar mannen in een pak, die aan het werk waren op hun laptop of tablet, ouders met hun kind, die ook nog eens veel lawaai maakten, wat mensen die er nogal dronken uitzagen of mensen die gezellig met iemand zaten. M'n blik bleef haken, zodra ik naar buiten keek. Er scheen nog enorm veel licht en buiten zag je veel groen. Zo af en toe spotte je de auto's die rondreden, wat mensen, wat huizen en nog wat dingen. Zo af en toe hoorde je wel eens een stem die zei op welk station je was, dat je moest oppassen voor het afstapje, dat je niet moest vergeten uit te checken en nog veel meer. Gewoon van die basis dingen die je gewoon moest weten als je met openbaar vervoer ging.
Binnensmonds mompelend haalde ik een hand door mijn haar heen. Ik was het wel gewend om met de trein te gaan, maar elke keer leek de rit zo lang te duren. Er was hier gewoon niks dat je kon doen. Ja, je kon wat meenemen, alleen ik had geen zin om een hele laptop mee te sjouwen of iets dergelijks. Ik haalde even mijn mobiel erbij en keek naar wat berichte. Niks interessants, zoals gewoonlijk... Ik klikte op het knopje, zodat het scherm zwart werd, en stopte het toen weer weg. Een kleine zucht verliet m'n mond. Dit betekende dat dit nog een extra lange rit zou worden...

ORPGaccountt
YouTube-ster

ORPGaccountt schreef:
Justin.
Ik stond op toen de klok van de trein eindelijk op nog maar 3 minuten sprong. Helaas was dat niet de trein die ik nodig had. 30 minuten voor mijn trein en dan kon ik eindelijk naar huis. Ik deed mijn oortjes in mijn oren en zette wat muziek op, terwijl ik een hand door mijn haar haalde. Als er nou gewoon iets spannends gebeurde dan was 30 minuten niet zo lang meer, maar de enige die vlak bij me in de buurt zat was de dronken man die geen geld had om naar huis te komen. Hij wist vast ook niet eens welke trein hij moest nemen maar ik kon hem niet helpen. Hij lag geloof ik ook te slapen. Ik legde mijn hoofd tegen het muurtje achter me aan en keek naar de mensen die uit de trein stapten die net aangekomen waren.
Mensen liepen meteen door, naar een ander station. Of ze namen de roltrap naar boven waardoor ze in de stad uitkwamen.
29 minuten. De tijd ging sneller dan verwacht en daar was ik wel blij om. Ik wilde naar huis en wilde gewoon op de bank zitten, Netflix kijken en chips eten.
Ook wilde ik gewoon weer op tour, dat is al veel te lang niet gebeurd en ik miste alle fans en alle mensen die zo blij waren om me te zien. Ik miste de blije gezichten en de mensen die meezongen. Of dat gevoel van kippenvel als ik stop met zingen en iedereen in het publiek zingt verder. Bij de gedachte alleen al kreeg ik er weer kippenvel van. Misschien was dat gewoon de kou? Ik trok de mouwen van mijn trui naar beneden en zuchtte.

Bellelavie
Straatmuzikant

bellelavie schreef:

Account verwijderd

schreef:
Audrey
''Mama, zijn we er al bijna?'' Alweer een kind die het beu was om in de trein te zitten. ''We zijn er al bijna. Nog maar heel even.'' Hoorde ik de moeder zeggen. Ik wist hoe erg het kind zich verveelde, want ik zat nu precies in dezelfde positie, minus van dat ik alleen was dan. Nog steeds had ik een oortje in voor het muziek. Je moest iets te doen hebben en met muziek leek de tijd altijd zoveel keren sneller te gaan. De reden waarom ik maar één oortje in had, was zodat ik het muziek kon horen, terwijl ik ook de stem hoorde als je er was.
De trein was niet enorm druk, zoals je heel misschien had gedacht. Normaal was het gewoon helemaal vol, maar nu viel het enorm mee. Het was wel fijn, aangezien je dan niet zoveel last had van anderen. Hopelijk kwamen er zo niet al teveel mensen, want ik was iemand die niet zo dol was op drukte. Daarmee bedoelde ik de drukte waarbij mensen gewoon in je persoonlijke ruimte zaten. Dat was de drukte die ik bedoelde en niet de drukte van bijvoorbeeld een schoolfeest.
Schoolfeesten waren prima en ook gezellig en ergens miste ik het wel. Het was een tijdje geleden, maar het was zeker gezellig. Al die drukte voor de perfecte jurk, schoenen, kapsel, make-up en meer. Het was altijd zo grappig om te zien hoe erg je wel niet gestrest raakte door dat. Dan had je nog eens de twijfels bij wat voor kapsel je moest doen, of wat voor jurk of meer. Ik kon me die avond nog prima herinneren, al was de muziek enorm luid. Het zou me niets eens verbazen als je zowat doof werd als je naast de boxen van de speakers stond.

ORPGaccountt
YouTube-ster

ORPGaccountt schreef:
Justin.
Toen de trein eindelijk arriveerde stond ik op en stapte ik in de eerst volgende deur van de trein die ik zag en open ging. Ik deed mijn capuchon op en deed mijn andere oortje ook in waarna ik op de eerst volgende stoel liet neervallen. Ik legde mijn hoofd tegen het hoofdsteuntje aan en keek naar de namen van de stations waar we nu eerst heen gingen. Nog een stuk of 6 voordat de mijne kwam. Herinner jezelf de volgende keer, Justin; Neem je SUV en je telefoon mee. Je moet niet wachten op treinen, daar wordt je veels te moe van. Ik keek rond en toen viel het me pas op dat ik naast een meisje zat, ik dacht toch echt dat ik op een stoel ging zitten waar niemand naast zat? Nja.
Ik glimlachte lichtjes naar het meisje dat naast me zat en keek toen naar de grond, hopend dat niemand me herkende. Ik hield echt van iedereen die me steunde en iedereen die zich een fan noemde maar soms was het allemaal wel wat veel. Vooral als je naar huis wilde en het liefste nu in bed lag. Hier was ik dan..
Nogmaals hopend dat het meisje naast me me niet herkende en dat ze niet begon te gillen, ook al leek ze wel pretty chill. Je kon van alles verwachten van fans, er waren zoveel verschillende soorten fangirls en dat maakte het altijd leuk om ze te ontmoeten. Helaas waren sommige iets te wild en moesten sommige weggehaald worden door bodyguards. Die ik, op dit moment, ook niet bij me had zoals de rest van mijn spullen.
Ik keek naar buiten toen de trein begon te rijden en glimlachte, eindelijk onderweg naar huisje.

Account verwijderd

schreef:
Audrey
Zoals bij elke stop, hoorde je weer dat stomme, vervelende bericht met dat je moest oppassen voor het afstapje, niet vergeten om uit te checken en nog meer. Ik zat gewoon zo lang in de trein, dat ik me er enorm aan begon te irriteren. Het was prima als je voor heel even in de trein zat, maar als je al langer dan een half uur of zo in de tijd zat, werd het enorm irritant.
De volgende paar mensen gingen er al uit, of er kwamen weer wat mensen in. Hopelijk werd het niet drukker en drukker, want anders werd ik langzaam gek. Ik keek licht fronsend naar de jongen die naast me op de stoel liet neervallen. Ik scande hem heel kort en kon er niks over zeggen. Iets van hem deed me ergens aan denken, maar ik wist niet wat. Het enige wat ik zag was dat hij er gewoon normaal uitzag, al had hij wel iets speciaals. Zijn gezicht kon ik niet zo goed zien, maar dat kwam grotendeels door het feit dat hij z'n capuchon ophad.
Al gauw merkte ik dat hij lichtjes naar me glimlachte. Aangezien ik niet gemeen of asociaal of iets dergelijks wilde overkomen, glimlachte ik eventjes terug naar hem. Ik keek toen weer verder uit het raam en zag wat mensen die net te laat waren voor de trein, terwijl we al langzaam wegreden. Verder in de trein zag je vele mensen op hun mobiel, maar dat kwam puur door die hype van Pokémon Go. Ik zou liegen als ik zou dat ik het niet deed. Het was best verslavend, alleen mijn mobiel zat al niet al te vol en mijn mobiel werd er altijd enorm warm van. Even deed ik mijn ring goed om, die gedraaid zat. Vanuit mijn ooghoeken keek ik kort naar de jongen naast me, maar liet het maar rusten.

ORPGaccountt
YouTube-ster

ORPGaccountt schreef:
Justin.
De trein werd langzaam leger en kwam erachter dat mijn stop dus niet erg bezocht werd. Langzaam deed ik een oortje uit en keek naar het meisje. "Wat is je naam?" Zei ik zachtjes en keek toen snel weer naar mijn voeten. Waarom dacht ik überhaupt dat het een goed idee was om nu te gaan praten tegen vreemdelingen? Ze leek me erg aardig, en ik wilde nog wel even een gesprek hebben aangezien ik nog 20 minuten in de trein moest zitten.
Ik deed mijn capuchon af en haalde snel een hand door mijn haar waarna ik mijn capuchon weer opzette en even een hand over mijn hoofd wreef. Als ze antwoord zou geven en me niet in mijn gezicht zou slaan omdat ik overkom als een creep, waar ga ik dan een gesprek over houden?
Mijn ogen keken naar haar gezicht. Haar ogen waren zo donkerbruin als de koffie die ik iedere ochtend in een hotel kreeg, en de manier hoe ze naar buiten keek? Het deed me denken aan iemand, waar ik niet aan wil denken.. Maar aan de andere kant ook weer wel.
Mijn ogen sprongen snel van haar gezicht af en keek om toen ik een kindje hoorde schreeuwen en huilen. Het kind was gevallen toen de trein weer begon te bewegen, en voelde een stuk of 6 ogen op me waardoor ik me snel weer omdraaide en naar buiten keek. Ik had echt geen kans als er nu mensen begonnen te schreeuwen, dan kwam ik nooit veilig thuis.

Account verwijderd

schreef:
Audrey
Het enige wat ik nu hoorde was mijn muziek, het geluid van de trein die over de rails racete, wat mensen fluisteren of praten, wat kinderen, wat papier en meer. Ik keek op zodra ik een stem hoorde. Ik merkte dat de stem van de jongen naast mij kwam. Dit was enorm nieuw. Normaal werd er ooit zo snel tegen vreemdelingen gesproken en deze gast hier deed alsof het enorm normaal was. Alsof hij van een plek kwam van waar dat enorm normaal was.
''Ik ben Andrea, maar iedereen noemt me gewoon Audrey.'' Vertelde ik hem. Ik had werkelijk geen idee hoe dat ooit kwam. Ik werd geboren met de naam Andrea, maar vreemd genoeg noemde iedereen me gewoon Audrey. Dat was soms enorm verwarrend, maar ik was het inmiddels al een beetje gewend, hoe vreemd het misschien ook wel niet klonk.
Al gauw merkte ik dat hij z'n haar wat beter deed en z'n haar deed me weer aan iemand denken, waar ik weer niet op opkwam. Hetzelfde gold voor zijn stem. Ik voelde me nu net een kind dat net een aantal woordjes wist en niet op hele simpele dingen kwam, zoals een boot of zo.
Omdat ik echt geen idee meer had van of ik het moest zeggen of niet, besloot ik het maar om te doen. ''Dit klinkt misschien enorm vreemd en al, maar ik heb het gevoel dat ik je ergens van herken.'' Zei ik en keek hem kort aan. Het lag nog steeds op het puntje van m'n tong, alleen kwam ik telkens niet op van wat het was, was me ergens best gefrustreerd maakte.

ORPGaccountt
YouTube-ster

ORPGaccountt schreef:
Justin.
Ik glimlachte toen ze haar naam vertelde en knikte toen. "Dat is een hele mooi naam, Andrea." Ik wilde haar bij haar echte naam noemen, aangezien ik een vreemdeling was en ik niet zomaar haar even Audrey kon noemen. Ook vond ik het gewoon veel netter om iemand bij zijn echte naam te noemen als je ze niet echt kent.
"Dat zou best kunnen.." Ik knikte eventjes en glimlachte toen om de gedachte dat ze niet wist wie ik was, maar ook weer wel. Het voelde wel goed eigenlijk.
"Muziek?" Vroeg ik toen en keek haar aan. "Cold Water?" Ik grinnikte eventjes, misschien bracht ik haar zo op wat ideeën, maar misschien luisterde ze wel helemaal niet naar dat soort muziek. Ik lachte toen, en kwam op een idee.
"Of misschien het liedje Baby? Die ken je wel toch?" Ik haalde mijn schouders wat op, en had door dat ik meer gepraat had dan dat ik vorige week gepraat had. Overdrijven is ook een vak hoor, Justin.. Maar ik snapte mezelf ook wel een beetje. Ik praat meestal helemaal niet tegen vreemden, alleen fans die me herkennen.
Ik keek weer even naar buiten, en nogmaals, voor de zoveelste keer vandaag glimlachte ik. Het maakte me gewoon blij dat ze me wel herkende maar niet meteen mijn naam uitschreeuwde, ook al kende ze die niet. Het voelde goed.

Account verwijderd

schreef:
Audrey
''Enorm bedankt.'' Glimlachte ik vriendelijk. ''Het is zo raar als iemand me bij mijn echte naam noemt, aangezien ik dat totaal niet meer gewend bent.'' Zei ik zacht lachend. Ja, dat was wel zo. Soms vergat ik zelfs dat ik zo eigenlijk heette, totdat ik me realiseerde dat ik de idioot was die niet haar eigen naam kon onthouden. Zo erg was het soms dus gewoon.
Zodra hij dat allemaal zei, begon er wel een bel te rinkelen. ''Ahh... Dus je bedoelt deze zanger hier?'' Vroeg ik en haalde mijn mobiel tevoorschijn. Ik liet m'n scherm aan hem zien en je kon duidelijk zien dat ik nu naar Cold Water aan het luisteren was. Zijn naam stond er ook enorm duidelijk bij. Ik grinnikte en stopte toen mijn mobiel weg.
''Wat is het grappig om je eens hier met openbaar vervoer te zien.'' Zei ik, wat ergens klonk alsof het me vrij weinig boeide dat hij de wereldberoemde Justin Bieber was. Ik was dol op hem en z'n muziek, alleen ik had geen zin om hem helemaal te gaan storen met het gekke fan gedoe. Al mocht ik geen beroemdheid zijn, maar ik kon het me best wel inbeelden dat het vrij irritant kon worden als je telkens werd overvallen met je fans die een foto, een handtekening of zo van je wilden. Natuurlijk waren je fans enorm leuk en hield je van hun, maar Justin was en bleef wel een mens. Iedereen had zeker wel eens dagen dat hij of zij eens wat rust wilden. Geloof me dat ik al jaren fan van hem was, alleen had ik geen zin om een hele drama te beginnen in de trein.

ORPGaccountt
YouTube-ster

ORPGaccountt schreef:
Justin.
"Ja, dat ben ik." Lachte ik en keek naar haar scherm, waarna ik weer naar haar keek. "Was niet het plan vandaag. Was mijn telefoon en SUV vergeten en iedereen was al naar huis gedaan. Ik had niet echt een andere keus dan de trein." Ik haalde mijn schouders op en beet zachtjes op mijn lip.
Ik was een tijdje stil en grinnikte toen om wat ik wilde zeggen. "Maar jij bent dus die grootste Bieber fan?" Vroeg ik en zette mijn muziek wat zachter. Ik mocht dan wel maar een oortje hebben maar mijn muziek stond best hard en ik hoorde haar niet erg goed. Ook omdat het wat rumoerig was in de trein. Mensen praten via de telefoon, met elkaar en bij sommige hoor je ook hun oortjes. Is wel echt slecht voor hun oren maar dat hebben ze vast vaak genoeg gehoord.
Ik neuriede zacht mee met mijn muziek en speelde een beetje met de ketting die om mijn nek hing. Het was wel leuk om te weten dat er ook fans waren die niet meteen begonnen te gillen en ook een normaal gesprek met je konden houden.
Ik ging wat meer onderuit zitten en leunde tegen de rugleuning aan waarna ik een diepe zucht uitliet, ik wilde gewoon naar huis, dacht ik toen ik het volgende station opgenoemd hoorde worden. En ergens vroeg ik me ook af waar Audrey uit moest stappen.

Account verwijderd

schreef:
Audrey
''Je bent ook zo slim om zoiets te vergeten.'' Zei ik lachend. Normaal vergat ik nooit mijn telefoon, voor het geval dat. Maar Justin was deze keer weer een totaal ander persoon dan dat ik had gedacht. Ja, hij was een mens en vergat dingen, maar iets zoals je telefoon had ik niet verwacht. Nu ik erover nadacht, verbaasde het me niet. Hij had eens zijn telefoon in een woestijn of zo gegooid met zowat al zijn kracht in zijn Company muziek video en vele fans gingen erom flippen, omdat het een telefoon was en hij was duur. Maar als je zo rijk als Justin was, kocht je zo weer een nieuwe. De reacties waren wel grappig met hoe iedereen zowat ging flippen en dat ze dat nooit zouden durven. Dat was logisch, maar als je geld zat had, had je weer eens een heel ander verhaal.
Ik moest zo erg m'n best doen om niet te lachen om wat hij zei. ''Nee, stiekem ben ik een hater.'' Zei ik met een pokerface, maar schoot kort daarna en al in de lach. ''Ik ben wel een fan, maar niet de grootste. Ik vind het sowieso raar als mensen zeggen dat ze de grootste fan van bijvoorbeeld een zanger zijn. Maar als iemand iets zo vragen of ik een Belieber of zo was, dan zou ik gewoon ''Ja'' zeggen, maar niet dat ik de grootste fan ben of zo.'' Zei ik. Het was gewoon iets wat me soms dwarszat als mensen dat zeiden. Tuurlijk was het leuk, alleen het klonk in mijn oren gewoon zo vreemd. Ik geloofde er ook niet echt in.

ORPGaccountt
YouTube-ster

ORPGaccountt schreef:
Justin.
Ik luisterde naar haar verhaal, waarna ik glimlachte. Het was leuk om zo'n gesprek te hebben waar niemand tussen kwam en keek op toen het volgende station de mijne was. "Ik moet je helaas teleurstellen, Belieber. Ik moet bij het volgende station uitstappen. Ik vergeet morgen wel weer mijn telefoon en SUV, als ik je dan weer zie?" Misschien was het voor haar ook maar de enige keer dat ze met het openbaar vervoer ging en was mijn grapje net iets te.
"Of niet, maar ik wil zeker nog een keer met je praten." Ik haalde mijn schouders op en zuchtte eventjes, misschien kon ik in de trein blijven zitten? Ik had geen idee hoe ik dan terug zou komen, maar het zou wel lukken..
Ik kende alleen de stadjes niet die verder lagen dan mijn station, dus ik had wel een probleem als ik zou blijven zitten. Ik rolde eventjes met mijn ogen en deed mijn capuchon weer goed op, waarna ik mijn zonnebril pakte. Ik moest dadelijk door LA lopen, dus het had geen zin als ik mezelf niet zou bedekken.
"Ik klink echt als een creep, maar je bent fijn om mee te praten.."

Account verwijderd

schreef:
Audrey
Een tijdje was voorbij gegaan. Het was allemaal enorm gezellig, totdat ik opeens hoorde dat hij zo moest uitstappen. Ik keek op het bord bij welke plaats we waren en zag dat ik daar ook moest zijn. Het was wel enorm toevallig, dat het me zelfs een beetje bang maakte.
''Maak je maar geen zorgen. Ik moet er hier ook uit.'' Zei ik tegen hem. Het was enorm gezellig met hem en het was eens fijn om normaal met hem te kunnen praten. Voor hem was het zeker ook enorm fijn, want anders kreeg hij ook weer eens zoveel druk en dat gunde ik hem niet. Vooral niet in het openbaar vervoer en vooral niet als je wist dat er hier een paar van zijn fans zaten, die heel misschien niet helemaal honderd waren met het zijn van een normaal mens, zoals vrijwel iedereen op deze planeet.
''Je klinkt niet als een creep hoor. Ik vond het ook enorm gezellig om met jou te praten. Ik heb zo het gevoel gekregen dat ik je zo meer als een persoon leerde kennen dan wat je altijd op de media zou zien.'' Zei ik tegen hem en ik meende het ook. Ik ontdekte een deel van zijn persoonlijkheid en hoe hij was als een normaal persoon, dan als de grote ster hier.
Alsnog verbaasde het me dat zowat niemand hem hier had herkend. Normaal zou je hem heus wel spotten, maar deze keer totaal niet. Dat moest wel een goed teken voor hem zijn, want ik zou het totaal niet prettig vinden als je helaas met het openbaar vervoer moest en opeens kwam iedereen naar je toe als een stel gestoorde gekken voor een foto of iets dergelijks.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld