Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Mai
Check het forum voor gezelligheid!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Pagina: | Volgende | Laatste
ORPG // Another Daylar Story
Anoniem
Wereldberoemd



Avec @Duchess cuz we never learn 
probs 18+ en niet reageren want we bijten. Hard.

Mine: Dayla Naerin - 18 - mermaid

EN IK BEGON AVASTIAN JIJ KAN DEZE BEGINNEN LUF
Duchess
Wereldberoemd



Faetard Faebae FAELAR Goddamn Illiven - let's say 20 - elf

en aIGht
Duchess
Wereldberoemd



Het was voor Faelar niks ongewoons; als banneling had je een manier nodig om je dagen te vullen. Faelar had er een paar. Slapen, eten, en willekeurige kanten op lopen. Dat was dan ook precies hoe hij op het strand beland was. Hij kon zich de laatste keer niet herinneren dat hij langs de zee gelopen had. Waarschijnlijk was hij nog een kind geweest. Het was heel, heel lang gleden, in elk geval. En nu wist hij ook weer waarom. Het zand zat al in zijn laarzen en geluid van de golven maakte hem gek. Knettergek. Hij hield niet van water. Hij hield niet van de zee. Hij hield niet van zand. Wat deed hij hier ook alweer?
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla was na een lange, uitputtende tocht op compleet nieuw terrein aangekomen: land. Nu ze eindelijk benen had - waar ze overigens nog wel aan moest wennen - had ze alleen wel een ander probleem. Zeemeerminnen hadden namelijk niet echt iets als "kleding". In eerste instantie had Dayla gewoon over straat willen lopen, maar toen ze iedereen bedekt zag, was ze snel weggedoken. Ze zou te veel opvallen en dat moest ze niet hebben. Als mensen er achter kwamen dat ze een zeemeermin was, dan had ze een erg groot probleem. Slavenhandelaren konden namelijk goud geld verdienen door hen te verkopen aan veilinghuizen. Dayla zuchtte hopeloos. 'Wat moet ik nu doen...?' vroeg ze aan een zeester in haar handen. Echter wist haar vissige vriend ook niets te verzinnen behalve "ga terug naar huis", maar dat wilde ze absoluut niet. Ze wilde juist meer weten van deze wereld, over hun magie en levenswijze, dan kon ze niet zomaar opgeven. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar keek met een ruk op toen hij een stem hoorde. Verdomme, waren hier mensen? En hij dacht in alle rust een stuk te kunnen gaan lopen. Maar oh nee, zijn vreselijke strandervaring moest nog verder verpest worden. Hij aarzelde even, maar liep toen toch voorzichtig naar waar de stem vandaan kwam. Misschien.... 
Anoniem
Wereldberoemd



De zeester bleef haar maar adviseren om gewoon terug te gaan, wat Dayla redelijk irriteerde. 'Ik kan niet terug!' zei ze tegen het lieve ding. 'Ik wil hier blijven... hier leren! Er zijn nog zoveel dingen die ik - en heel veel anderen thuis niets van deze plek weten...' Ze zuchtte diep. Dit was gewoon iets wat ze moest doen. Want hoe gaaf zou het zijn als beide werelden in harmonie konden leven? Dan zouden zeemeerminnen bijvoorbeeld niet meer bang te hoeven zijn om gevangen en verkocht te worden, omdat ze hier boven dezelfde rechten zouden hebben als ieder ander. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar bleef doodstil staan toen hij de stem weer hoorde. Eén ding was nu in elk geval zeker; hij hoefde niet bang te zijn voor vijandige mensen. Hij haalde diep adem. Goed... Ze klonk zelfs alsof ze zijn hulp wel gebruiken kon... Diep vanbinnen heb je wel een hart, Fae, kom op... De halfling aarzelde kort, maar liep toen toch de rots voorbij. 'Hey, kan ik je miss-' Oh. Oh God ze had geen kleren aan. Knalrood drukte hij zich tegen de rots aan, zijn blik afgewend. 'K-kan ik je h-helpen?'
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla was nog in een verhit gesprek met haar zeemaatje, tot ze ineens een stem hoorde. Ze was ervan geschrokken, maar zo leek de persoon die haar aansprak ook. In stilte bestudeerde ze het geval. Was het een mens? Een fee? Ze kon het niet goed plaatsen. Hij leek menselijk, maar iets aan hem was... magisch. 'I-i-ik... eeh...' Nou ja, eeh, kleding zou wel fijn zijn. 'H-h-hey...' God, wat intelligent, Dayla. Kon je echt niet iets slimmers uit je strot krijgen?
Duchess
Wereldberoemd



Faelar kreunde zacht en onderdrukte de neiging zijn gesprekspartner aan te kijken. Want haar aankijken betekende náár haar kijken en... Nee. Niet zolang ze geen kleren aan had. Hij fronste even licht. Was ze net niet met iemand in gesprek? Soort van? 'Ja, eh... Hey. H-heb je ergens hulp mee nodig, of...?' Heel snugger, Fae. Ze zat hier voor de grap naakt tegen zichzelf te praten. 
Anoniem
Wereldberoemd



God, dit was best wel ongemakkelijk. Uiteindelijk knikte Dayla maar, alleen om er een paar seconden later achter te komen dat de man haar natuurlijk niet aankeek. 'I-ik, eeh...' Ze zuchtte zacht. 'Ik kan wel een beetje h-hulp gebruiken, ja...' Goed, dat was in ieder geval gecommuniceerd. Hopelijk begreep hij daaruit dat ze kleding nodig had. Ze wilde echt niet terug de zee in maar zodra de nacht zou vallen, zou ze wel moeten. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar haalde diep adem en aarzelde even. Hij kon het dorp niet inlopen. Dat kon gewoon niet. Ze zouden hem er zo weer uittrappen. Hij onderdrukte nog altijd de neiging zijn gesprekspartner aan te kijken, trok zijn shirt over zijn hoofd en gooide die haar kant uit. 'H-hier... D-dan heb je voor nu in elk geval iets...' God, heel, heel ongemakkelijk.
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla keek even naar het lapje stof. Wow, wat was dit? Hij had dit net aan, toch? Dus... dit moest ze aantrekken? Ze had geen flauw idee hoe, maar ze moest het maar zelf verzinnen. Er waren twee kleinere gaten aan de zijkant en een groot gat ook nog eens aan de boven en onder kant. Moest ze haar benen hierdoor steken? Paste dat überhaupt wel? Dayla probeerde het even, maar al snel bleek dat dit niet het geval was. Goed, armen dan? Het duurde even, maar uiteindelijk leek het gelukt te zijn. 'Rare stof...' mompelde ze. Het kriebelde een beetje aan haar huid. Waarschijnlijk was dit vooral omdat ze dit niet gewend was. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar fronste licht en keek om. 'Rare-? Het is gewoon katoen, hoor,' mompelde hij. Nu ze in elk geval iets in had, was het in elk geval minder ongemakkelijk. Soort van. Niet echt.
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla stond heel voorzichtig op - echt voorzichtig, want ze was benen niet gewend. 'Katoen?' vroeg ze. Alles wat niet van kelp of schelp was, voelde raar voor haar. Hadden ze hier niet dat soort kleding? Dat zou een stuk comfortabeler zitten eigenlijk. 'Is dit nu een jurk? Het lijkt op een jurk,' dacht ze hardop. Nou ja, het was wel korter dan dat ze in de foto's van scheepswrakken gezien had, maar het leek er wel op?
Duchess
Wereldberoemd



Faelar keek haar even verbaasd aan. 'Zeg, wat ben je in godsnaam?' vroeg hij fronsend, haar vraag negerend. Want eh, au. Zijn mannelijke mannelijkheid. Geschaad. Onherstelbaar gekrenkt. 
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla keek op. 'W-wat ik ben? Dat zie je zelf toch ook wel?' Ja hallo, ze zou echt niet zeggen dat ze een zeemeermin op het droge was. Hoe aardig hij nu ook was om haar deze jurk te lenen, binnen no-time zou hij haar naar het veilinghuis brengen waarna ze voor de rest van haar leven in een aquarium moest zwemmen. 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Pagina: | Volgende | Laatste