Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ How many nights does it take to count*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:

How many nights does it take
to count the stars?
That’s the time it would take
to fix my heart.

Gelieve niet te reageren.

Misha Elliot Novak
17

When hiding yourself
is the only option left
how long will it take
before you forget
who you really are?

his instagram

En jij mag beginnen <3 @Kittenpainfull

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Keda Arron Lealock
18

Accept me as I am.
Don't try to change me.
Love me for who I am.
If you do then you will see,
how strong my love can really be.

his instagram

begin in het volgende bericht

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Een nieuwe schooldag was weer aangebroken, Keda was vanochtend vroeg opgestaan zodat hij op tijd op school zou zijn. Het was maandagochtend, het weekend had er net op gezeten. Keda had het weekend hetzelfde besteed als dat hij altijd deed, thuis en alleen. Keda was nogal een introvert wat betekende dat hij zijn weekenden prima doorkwam door zijn tijd te besteden aan lezen, wat series kijken en het nodige schoolwerk voor de aankomende week. De feesten die plaatsvonden in de weekenden waren dus niet bepaald voor Keda, niet alleen omdat hij niet gevraagd werd om te komen maar ook omdat hij zichzelf daar niet bepaald plezier zag hebben. De luide muziek en de vele mensen, daar zou hij zich niet bepaald tussen thuisvoelen. De mensen die zich daar wel thuis voelde waren dan ook niet bepaald de mensen waar Keda mee omging, in tegenstelling zelfs, hij probeerde vaak een beetje weg te blijven van dat soort mensen in school. Zo ook ‘s ochtends wanneer hij aankwam op school. Zodra hij zijn auto geparkeerd had op de parkeerplaats van school liep hij regelrecht door naar het lokaal waar hij les had, Keda was niet van plan maar al te veel tijd buiten te besteden, waar hij dan waarschijnlijk alleen zou staan, wachten tot de bel ging, dat kon hij net zo goed voor het lokaal zelf doen.
De lessen gedurende de dag waren niet al te moeilijk voor Keda om bij te houden, gelukkig had hij nooit veel moeite met school. Zijn cijfers waren altijd goed maar dat mocht ook wel, al was de jongeman redelijk slim van zichzelf daarnaast besteedde hij ook de nodige tijd om alle toetsen te leren en huiswerk te maken. Dat maakte hem natuurlijk niet de meest populaire jongen van school maar daar kon hij mee leven. De pauze doorbracht hij dan ook altijd met twee vrienden van hem. Zijn vrienden waren eigenlijk net als hem, introvert en dus eigenlijk bijna altijd wel thuis te vinden. Meer dan deze twee vrienden had Keda ook niet nodig, hij was al blij dat hij de pauze met deze twee kon doorbrengen.
Uiteindelijk was het tijd voor de engelse les, daar hadden ze vorige week te horen gekregen dat ze zouden beginnen aan een nieuwe opdracht en ze zouden ook nog wel even bezig zijn met deze opdracht. In tweetallen zouden ze een presentatie moeten maken over een dichter, de presentatie zou aan vele dingen moesten voldoen en de leraar wou ook dat er veel onderzoek in zou zitten. de presentatie moest niet zomaar een presentatie worden die in elkaar gegooid zou worden. Al had Keda zin in de opdracht, het leek hem erg interessant om te doen. Alleen was er één probleem, het feit dat ze moesten werken met tweetallen beviel hem dan weer wat minder, ondanks dat had Keda gehoopt dat de tweetallen zelf gemaakt mochten worden. Dit bleek deze les helaas niet het geval te zijn. Na een korte samenvatting van de opdracht begon de leraar de namen op te noemen die samen in tweetallen zouden gaan werken. Het werd Keda al snel duidelijk dat de man slim genoeg was om mensen bij elkaar te stoppen die normaal niet met elkaar samenwerkte. Natuurlijk zou hij dit doen in de hoop dat de groepjes in de klas uit elkaar gehaald zouden worden en mensen meer met andere uit de klas zouden omgaan. Waarom leraren soms voelde dat dit nodig was snapte Keda niet helemaal, de hele klas hoefde toch niet met elkaar om te gaan, dat leek de jongeman zo onrealistisch. “Misha will be working together with Keda.” Het horen van zijn naam bracht Keda uit zijn gedachten en deed hem verbaasd op laten kijken. Ook hij was slachtoffer van gepaard worden met iemand waar hij eigenlijk nooit mee omging. Van de leraar keek Keda naar achteren, nog specifieker, hij liet zijn blik vallen op Misha. Na alle tweetallen bekend gemaakt waren was het tijd om voor iedereen om bij elkaar te zitten. Eigenlijk ging Keda er al van uit dat Misha zou blijven zitten, dus nam hij het in zijn eigen handen om op te staan en naar de jongen toe te lopen. Stilletjes nam hij plaats naast zijn tweetal. “Hey.”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misschien kwam het door de vreselijke kater die hij had, of wellicht lag het aan het verschrikkelijke feest van de vorige avond en zijn gebrek aan herinneringen er van. Misschien was het zijn slechte nacht rust of het feit dat al zijn sigaretten op waren. Niet dat hij rookte, nu zeurde zijn vrienden enkel aan zijn hoofd omdat hij geen sigaretten meer had, en dat gezeur was zeker niet plezant met zijn bonkende hoofdpijn. Misschien lag het er gewoon aan dat het maandag was, de eerste dag na een druk weekend weer terug naar school. Misha was geen fan van school, buiten het leren van nieuwe dingen, het sporten en het zien van zijn vrienden vond hij er niks aan. De leraren en regels vond hij allemaal maar bullshit. Natuurlijk begreep hij dat hij niet stoned de les in mocht komen maar was het nou zo verschrikkelijk dat hij een flesje water op de hoek van zijn tafel hield? School was gewoon niet zijn ding. Hij was dan ook niet bepaald slim, op school presteerde hij buiten gewoon slecht. De enige reden dat hij nog niet was blijven zitten was doordat hij een goede sporter was en hij ook aardig goed was in kunstige vakken, maar dat probeerde hij meer te verbergen. Misha was echter niet dom, hij presteerde wellicht niet geweldig op school maar hij wist wel een hoop, voornamelijk onnodige dingen, maar het waren wel dingen.
Zoals veel leerlingen wel deden bestede hij zijn tijd dan ook niet aan school. Huiswerk maakte hij niet en hij leerde niet tot amper voor zijn toetsen. Hij bestede zijn avonden liever met vrienden en was in de weekenden constant uit naar feestjes. Het was namelijk geen feestje zonder hem er bij. Het feesten was ook de reden van zijn wekelijkse maandag ochtend kater. Je zou denken dat hij er na de eerste paar keer wel van geleerd had maar nog steeds bleef hij zondag tot in de vroege uren door gaan om vervolgens met een verschrikkelijke kater op school te zitten voor een paar uur.
De eerste uren van de dag kwam hij dan ook amper doorheen, hij lette niet op, zat op zijn telefoon en sliep zelfs een groot deel van zijn eerste uur.
Inmiddels was het tijd voor de Engelse les en Misha had er alles behalve zin in. Ze zouden deze les aan een nieuw project beginnen, daar hadden ze in de vorige les al enige informatie over gekregen. Misha had dit project een stuk leuker gevonden als ze de tweetallen waarin ze moesten werken zelf mochten kiezen. Dan had hij met een van zijn vrienden samen gewerkt en had hij het nog leuk kunnen hebben. Maar natuurlijk had de docent er voor gekozen om het de leerlingen zo vreselijk mogelijk te maken door zelf de groepjes in elkaar te zetten. Bij sommige docenten had Misha hier absoluut geen probleem mee, dat waren docenten die mensen bij elkaar zette op basis van met wie ze bevriend waren en met wie ze goed konden samen werken. Deze leraar had echter het idee dat hij leerlingen bij elkaar moest zetten die niet met elkaar omgingen. Dit was de reden dat Misha uiteindelijk bij Keda belandde. Heel erg vond hij het eigenlijk niet, de jongen was slim dus wellicht kon hij er voor zorgen dat Keda de hele opdracht zelf zou maken.Of hij dit ook echt zou doen was Misha niet zeker van. Sommige nerds kon hij wel zo ver krijgen om te doen wat hij wilde, maar dat waren toch voornamelijk vrouwen die hem aantrekkelijk vonden. Wellicht moest hij dan toch eens aan een project werken voor school. Of misschien ging Keda wel naar de leraar, over Misha klagen in de hoop dat hij alleen mocht werken. Wat het zou worden maakte Misha niet heel veel uit. Hij was niet eens zo pessimistisch over het echt werken aan dit project, hij vond het namelijk best een interessant onderwerp en hij had absoluut geen probleem met voor de klas presenteren.
Nadat alle tweetallen waren opgenoemd was het tijd voor de groepjes om samen te gaan zitten. Misha was echter niet van plan om op te staan van zijn fijne plek helemaal achter in. Hij was dan ook best opgelucht toen hij opmerkte dat Keda al zijn richting op kwam lopen. Zijn blik volgde de jongen tot hij naast Misha zat en zelfs toen bleef hij nog op hem hangen. "Hi," mompelde hij duidelijk vermoeid en lichtelijk ongeïnteresseerd. Hij twijfelde of hij gelijk Keda al het werk zou moeten laten doen of dat hij gewoon mee zou werken. Hij koos toen maar voor het laatste. "So poets huh?"

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Aangezien de leraar veel leek te verwachten van de presentatie wist Keda al dat dit betekende dat de twee er niet alleen in de les mee er mee bezig moesten maar ook buiten schooluren zou er tijd in gestoken moeten worden. Of de twee nou apart zouden werken, of dat ze na school toch zouden afspreken om gezamenlijk de presentatie in elkaar te zetten, dat zou Keda niet veel uitmaken. De tweede optie was misschien wat handiger qua overleggen en het samenwerken natuurlijk maar de eerste zou hij ook niet bepaald erg vinden. “Uh, yes.” Meteen pakte Keda een notitieboekje uit zijn tas en daarbij ook meteen een potlood. Zo kon hij meteen alle ideeën die ze hadden opschrijven, of dingen die ze wouden doen. “I was thinking.. we could go for a poet from history, think Shakespeare, obviously or Edgar Allan Poe..” Met het potlood was Keda in zijn handen had, tikte hij zenuwachtig op het notitieboekje wat voor hem lag. Keda had zijn elleboog op de tafel zodat hij met zijn hoofd op zijn hand kon leunen. “..Or we could maybe look into some more modern poets.” Al deze tijd was de blik van Keda gericht op de tafel voor hem maar nu keek hij toch op naar de jongen naast hem, hopende dat hij een keuze zou maken tussen de twee opties of misschien zelf een idee zou hebben met wat hij wou doen. Keda wist niet hoeveel werk de atleet van plan was in de presentatie te stoppen maar hij hoopte dat de jongen op zijn minst zou kunnen helpen kiezen met een onderwerp.
De twee hadden eigenlijk nooit zoveel met elkaar te maken gehad. Keda wist wie de jongen was maar het was moeilijk om het niet te weten, atleten waren bijna automatisch populair op deze school en werden erg hoog gehouden door de school en hun systeem maar ook daar de leerlingen. Meiden keken vaak op na alle jongens die aan sport deden op de school, al helemaal als zo jongen er dan uitzag als Misha. Keda was niet blind, hij kon prima zien wat meiden zagen in Misha, toch zou Keda zichzelf nooit zien met zo’n iemand. Niet alleen omdat de jongens van het sportteam niet echt zijn type waren, al zou Keda interesse hebben in iemand van het sportteam, voor zover hij wist was er niemand die op jongens viel.
Op jonge leeftijd was Keda al uit, het had hem niet veel uitgemaakt en alsnog maakte het hem niet heel erg uit dat mensen het van hem wisten. Zijn sexualiteit was niet iets wat hij probeerde te verbergen. Al was het niet dat hij met een bord om zijn nek rondliep waarop hij iedereen vertelde dat hij van jongens hield, het was ook niet dat het een geheim van hem was. Het enige waar hij zich wel eens druk om maakte was dat hij per ongeluk mensen het verkeerde idee gaf, er waren toch een aantal mensen in de wereld die dachten dat homo’s of lesbiennes vielen op iedereen van hetzelfde geslacht die voorbij kwamen. Dus al schaamde Keda zich nergens voor als het ging om van wie hij hield, dat was wel iets waar hij vaak probeerde mee op te passen. Dan al helemaal rond mensen zoals Misha. Het was een vooroordeel wat van Keda had over de leerlingen in school die vaak uitgingen, bezig waren met sport, je stereotypische populaire mensen eigenlijk. Rond deze mensen trok Keda zich toch liever iets terug, hij was in zijn leven vaak genoeg achter zijn rug om uitgelachen om er automatisch van uit te gaan dat dat de mensen waren die iets tegen hem hadden. Al kon Keda zich niet herinneren dat Misha hem ooit iets aangedaan had, nog nooit maar het kleinste beetje had getreiterd, het waren wel atleten geweest die besloten hadden dat ze hem lastig moesten vallen. Of deze mede-atleten vrienden van Misha waren was niet bekend voor hem. Hoe dan ook, Keda voelde zichzelf al iets op zijn hoede zijn voor deze opdracht, proberen Misha geen reden te geven om nu te beginnen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Toen Keda met twee opties kwam moest Misha toch even goed na denken. Hij kende Shakespeare wel, hij wist ook best veel over hem. Hij had eens een online blog gevonden over Shakespeare toen hij 's nachts bezig was online opzoek naar mensen die via hun blog uitkwamen. Hij vond dat soort verhalen altijd wel interessant om te lezen, hoe mensen hun familie er dan op reageerde. Veel mensen praatte vooral over hoe positief en ondersteunend iedereen er op reageerde. Natuurlijk waren er ook vreselijke comments op zulke blogs, maar Misha probeerde daar niet naar te kijken. Door zo op blogs te kijken was hij op een blog gekomen over Shakespeare en zijn mannelijke liefdes. Hoe dieper hij daar toen in las hoe meer hij er achter kwam dat heel veel mensen dachten dat Shakespeare gay was. Er was een heel blog gemaakt over hoe Shakespeare 154 sonnetten had geschreven waarvan 126 over een man gingen in plaats van een vrouw. Veel herinnerde hij er niet echt van, maar dit leek Misha wel een interessant iets wat er verwerkt kon worden in hun presentatie. Als ze het over Shakespeare zouden doen was hij ook vrij zeker dat hij wel zou willen mee werken aan het project, hij vond dat gewoon erg interessant. Niet dat hij zelf gay was, nee hoor. Absoluut niet.
"I mean, Shakespear could bbe pretty neat?" Hij deed zijn best om er nog nonchalant over te doen, hij wilde niet te enthousiast lijken over een school opdracht. Hij moest namelijk wel nog op zijn reputatie letten. En het feit dat hij al samen moest werken met een nerd was waarschijnlijk wel al erg voor zijn vrienden. Als hij zo een beetje rond keek merkte hij op dat de meeste van zijn vrienden toch met andere 'populaire' leerlingen zaten. Hij was de enige die in een tweetal met een van de nerds zat. Of hij dit erg vond wist hij niet echt, voor zo ver hij wist was Keda best een vriendelijke jongen namelijk. Misha had nooit echt contact met hem gemaakt, maar Keda was hem zeker niet on opgevallen gebleven. Misha viel dan wel niet op mannen, dat zei hij tenminste, maar hij kon het wel zien wanneer een jongen aantrekkelijk was. Naar zijn mening was Keda dan ook echt geen lelijke jongen. Dit zou hij echter nooit hardop durven te zeggen. Door de school was het over het algemeen bekend dat Keda op jongens viel maar Misha had dit nooit echt geloofd. Hij had het de jongen nooit horen zeggen en mensen hadden wel vaker dat soort rot roddels verspreid zonder dat het waar was. Misha was hierdoor echter best angstig dat als hij door dit project vaker met Keda zou afspreken zijn vrienden hem daarop zouden pakken. Het woord 'gay' werd al vrij snel gebruikt als scheldwoord tussen zijn vrienden. Zodra een jongen iets langer deed over zijn uiterlijk, of als een jongen een sjaal droeg in de winter werd het woord al snel door de gangen geroepen en werd er om gelachen. Misha begreep nooit waarom zo een woord als scheldwoord gebruikt werd. Waarom mensen het ook op vatte als een scheldwoord. Waarom was het eigenlijk erg om gay genoemd te worden? Hij was best hypocriet daarin, hij vond het namelijk ook erg als anderen hem gay noemde, maar dat was gewoon omdat hij bang was voor de waarheid.
Hij beet zacht op zijn lip terwijl hij op keek naar de jongen die naast hem zat. Hij draaide zich op zijn stoel zodat hij met zijn hele lichaam naar de jongen toegedraaid zat. "Can I ask you something? Are you uhh... you know.. into guys?" vroeg hij plots. Hij had nog best een moeite met het uitspreken van het woord, alsof het een verboden woord was, dat zodra hij het zei er een demon het lokaal in kwam lopen om hem te vermoorde. Hij realiseerde zich toen ook dat dit wellicht erg onbeleefd of gemeen klonk. "Not that I mind or something it's just uhh.. I'm curious? People are saying things you know and I uh.. I was wondering if it was true." Hij voelde zich plots best ongemakkelijk worden door zijn eigen woorden. Wellicht had hij het niet moeten vragen, maar het was nu te laat om het terug te nemen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Instemmend knikte Keda op het antwoord wat Misha hem gegeven had. “Sure, Shakespeare is cool with me.” Het was misschien een beetje voor de hand liggend maar dat motiveerde Keda alleen maar om de presentatie juist bijzonder te maken, om hemzelf uit te dagen en hopelijk zou Misha daarin meewerken en had hij de bekende dichter niet alleen gekozen omdat hij dacht dat hij het zichzelf makkelijk maakte zo. Natuurlijk zou Shakespeare wel het makkelijkst zijn, iedereen kende de naam en er was dus ook veel informatie over de man te vinden. De aandacht van Keda ging meteen naar het boekje wat hij voor hem had liggen en begon met het schrijven van Shakespeare boven aan de eerste de beste lege pagina die hij kon vinden. Na dit gedaan te hebben keek hij denkend naar de pagina, in zijn gedachten diep bezig met dingen die hij over de schrijver kon neerzetten, dingen die ze in de presentatie zouden kunnen verwerken. Natuurlijk kwamen er een paar dingen tot gedachten, deze schreef hij dan ook maar meteen op. Zo had hij al snel een klein lijstje van drie dingen, wanneer hij net een vierde ding wou beginnen met schrijven hoorde hij Misha weer beginnen met praten.
De stem van Misha haalde Keda uit zijn diepe gedachten. Al keek hij nog niet meteen op, zijn aandacht nog steeds gedeeltelijk bij Shakespeare. Hij luisterde naar wat hem gevraagd werd door Misha. Verwarrend keek Keda op van zijn notitieboekje. Zijn blik ging naar Misha, de jongen die ineens erg nieuwsgierig leek te zijn naar de seksualiteit van hem. Met een opgeheven wenkbrauw keek Keda toe naar hoe Misha verdere uitleg gaf over waar zijn vraag vandaan kwam. Alsnog, waarom de vraag en waar het ineens vandaan kwam begreep Keda nog niet helemaal maar hij besloot maar gewoon antwoord te geven. “Yes, yes I am gay.” Het antwoord kwam er een beetje droog uit maar de vraag kwam dan ook een beetje uit het niets wat ervoor zorgde dat hij niet goed wist hoe hij moest antwoorden. Keda had geen probleem met het woord hardop te zeggen, al leek dat minder waar te zijn voor de jongen tegenover hem. Alsof het een schaamtevol woord was, een woord wat absoluut niet uitgesproken mocht worden, praatte de jongeman om het woord heen. Misha had hem dan wel verteld dat hij er geen moeite mee had als Keda homo was, hoe hij gewoon nieuwsgierig was maar toch kon Keda niet helpen om zich af te vragen hoeveel daar waar van was. Hopelijk had Keda nu niet ervoor gezorgd dat hij alleen nog maar vaker uitgescholden zou worden voor wat hij daadwerkelijk was. Nu zou Misha al zijn vrienden kunnen vertellen dat de roddels niet alleen roddels waren wat iedereen alleen maar meer munitie gaf om hem lastig te vallen. Dat was natuurlijk te voorkomen als Keda simpelweg gelogen had, verteld had dat hij absoluut niet op jongens viel maar dat wou Keda absoluut niet. Wanneer hij uitkwam besloot hij dat hij ook definitief uit was, hij zou nooit meer doen alsof hij iemand was die hij eigenlijk niet was. Voor de langste tijd dacht Keda dat dat was hoe hij blij kon zijn, doen alsof hij hetero was, doen alsof hij de persoon was die iedereen wou dat hij was, niemand een reden te geven om hem het woord ‘gay’ na te roepen maar uiteindelijk was hem dat te veel geworden. Het maakte hem niet blij om te doen alsof hij dat persoon was, in tegenstelling zelfs, het had hem ellendig gemaakt. Nu dat hij gewoon open was over hemzelf en zichzelf geaccepteerd had was hij blijer dan hij ooit geweest was. Zelfs als Misha zijn vrienden zou vertellen dat Keda daadwerkelijk homo was en ze hem na zouden roepen, dat had hij dan toch liever als doen alsof hij iets of iemand anders was.
Na de vraag van Misha wist Koda niet zo goed wat hij nu moest doen. Eigenlijk wou hij gewoon weer terug bezig met de opdracht, niet te veel tijd besteden aan het feit dat hij op jongens viel maar hij had geen idee of Misha hier ook zo over dacht of dat de jongen nog meer over hem wou weten. Voor hij zich dus ook weer tot de opdracht keerde keek hij met een wachtende blik naar Misha. Wachtende of er nog iets was wat de jongen zich afvroeg over hem.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Lichtelijk opgelucht was Misha wel toen Keda gewoon akkoord ging met Shakespeare. Het was wellicht een van de makkelijke opties, de simpele wegen maar Misha was gewoon geen fan van de moeilijkere wegen. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kon? Hij was ook vrij zeker dat ze niet de enige leerlingen zouden zijn die het over Shakespeare gingen doen, maar hij betwijfelde of er veel mensen waren die wisten over de seksualiteit van de dichter. Hij had het zelf niet eens geweten als hij niet zo nieuwsgierig was geweest naar gay mensen online. Het klonk raar als je het zo zei. Nieuwsgierig zijn naar gay mensen op het internet. Hij wist wel waar zijn interesse ernaar vandaan kwam, maar hij ontkende het nog. Misha kon zich geen leven voorstellen waar hij samen zou zijn met een man. Niet alleen zouden al zij vrienden hem dan meteen laten vallen maar hij was ook vrij zeker dat zijn familie hem zou onterven. Er was natuurlijk altijd wel een kans dat ze plots anders uit de bocht kwamen dan gedacht, dat ze het toch wel accepteerde en dat ze wellicht blij voor hem zouden zijn als hij een leuke vriend zou vinden. Niet dat hij gay was..
Hij keek Keda aan in afwachting op zijn antwoord. Toen hij deze kreeg was hij toch lichtelijk verbaasd. Niet om het feit dat de jongen ook op jongens viel, maar dat de woorden zo makkelijk uit zijn mond kwamen. Misha was er best door onder de indruk. Hij kon het woord niet eens uit zijn keel krijgen en dan plots was er een jongen voor hem die zonder enige moeite het woord kon gebruiken. Niemand anders leek er echter moeite mee te hebben. Misha voelde zich soms alsof hij de enige was die het lastig vond, hij was bang dat dat iets was waarom zijn vrienden zouden denken dat hij ook gay was. Maar hij was met alles wel bang dat dat een reden was voor zijn vrienden om zo iets te denken. Hij paste dan ook met alles wat hij deed erg goed op.
"O-okay, yeah that's cool," knikte hij toch weer wat ongemakkelijk. Niet omdat hij zich ongemakkelijk voelde door hem, meer omdat hij zichzelf waarschijnlijk een beetje voor schut gezet had door het woord niet gewoon te zeggen. Hij wist ook totaal niet wat hij nu moest doen. Wat moest hij zeggen? Hoe kon hij het minder ongemakkelijk maken? "Did you know Shakespeare was into guys too?" En natuurlijk was het geen wat hij zei wellicht wel het domste wat hij mogelijk had kunnen zeggen. Het was een ding om zichzelf voor schut te zetten met het niet zeggen van het woord 'gay', alweer, maar hij moest natuurlijk ook weer komen met een feitje dat Keda waarschijnlijk al wist. "You probably already knew that, or not i don't know I'm not judging you."
Dat hij nerveus klonk was idioot, hij voelde zich alles behalve nerveus, en toch voelde hij zich ook heel erg nerveus wat hij nooit had. Met niemand. Wellicht was het dat hij nog nooit iemand had ontmoet die op jongens viel en wist hij gewoon niet hoe hij zich moest gedragen. Wellicht was het doordat hij twee blikjes energy drank naar binnen had gewerkt binnen een half uur en was hij, ondanks zijn nog steeds spelende kater, erg hyper. Daarnaast kon hij door deze drankjes zijn hart voelen kloppen in zijn keel, al was hij niet meer zeker of het kwam door het drinken.
Kort kuchte hij in de hoop zich wat minder ongemakkelijk te voelen en zo wellicht het gesprek af te kunnen sluiten en hij keek neer op zijn notitie blok. "So Shakespeare. Shake-speare... What kind of presentation do you want to make? A basic powerpoint? Or maybe one of those cardboard presentations? Or like something make out of clay or drawings if that's a thing?" Zelf deed Misha eigenlijk altijd alleen maar powerpoint presentaties, maar sinds ze best wel een 'basic' onderwerp hadden gekozen konden ze wellicht beter er voor kiezen om hun presentatie wat minder basic te maken zodat ze toch wat meer opvielen en het niet alleen leek alsof ze de makkelijke weg kozen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Door de manier waarop Misha hem vertelde over Shakespeare en wat hij daarna zei, over hoe Keda misschien al wist dat wist of niet, het zorgde ervoor dat Keda kort moest lachen, met als gevolg een grote glimlach had op zijn gezicht. Hij keek op naar de jongeman die nerveus aan het praten was. “Well, yes I did.. seeing as I am both gay and interested in literature that is information I had already come across” De heldere bruine ogen van Keda richtte zich weer op Misha. De jongen keek zenuwachtig te zijn, al begreep Keda niet helemaal waarom. Nooit had hij gedacht dat dit een jongen was waar meiden zo tegen opkeken, je typische atleet die naar feesten ging in het weekend, in Keda’s gedachten waren de populaire kinderen altijd overspoeld met zelfvertrouwen. Misschien was het wel omdat de jongen niet zo goed wist wat hij moest doen met iemand die homo was, of dit nou was omdat hij oncomfortabel was met het idee van samenwerken met iemand die viel op hetzelfde geslacht of dat er een andere reden achter zat want het leek Keda niet dat hij ook zo was rond zijn vrienden. Al kende hij de jongen voor hem natuurlijk niet en zou hij hem eigenlijk niet mogen vooroordelen, toch had hij moeite met inzien hoe deze jongen dezelfde jongen zou zijn die in het weekend druk bezig was met drinken en socialiseren op feesten. “But still thank you for sharing it with me, I appreciate it.” Aangezien de twee nog wel even met elkaar samen moesten werken leek het Keda maar een slim plan om ervoor te zorgen dat het allemaal minder ongemakkelijk zou worden. Dit zou hij doen door zo aardig mogelijk tegen Misha te doen, hopend dat het later niet tegen hem gebruikt zou worden in pesterijen. Al leek Misha daar geen intenties van te hebben, Keda zou toch uitkijken voor zolang het project zou duren.
Terwijl Keda nadenkend voor zich uit staarde naar de voorkant van de klas, draaide hij zijn haar om zijn vinger. In zijn gedachten was hij alweer bezig met de presentatie. Zoekend naar een manier om de presentatie goed aan te pakken, waar ze het over konden hebben zodat de klas niet bij elke Shakespeare presentatie dezelfde dingen zou horen. De stem van Misha zorgde er alweer voor dat hij uit zijn gedachten werd ontwaakt. Keda kon niet ontkennen dat hij nogal terug genomen was door het feit dat Misha met ideeën kwam voor de presentatie en niet alleen dat maar ook nog eens creatieve manieren om de presentatie te houden. “Those are some good ideas.” Nadenkend keek hij naar de pagina van zijn notitieboekje. “I don’t think making something out of clay or drawing is a thing but maybe we could make it a thing.” Het was zeker een keer iets nieuws, iets wat ze nodig zouden hebben om hun presentatie anders te maken dan de rest, al helemaal anders dan andere Shakespeare presentaties die sowieso onvermijdelijk waren. Daarnaast zou het ook meer tijd kosten om zoiets te doen en betekenen dat als ze er echt samen aan zouden werken dat de twee elkaar ook na schooluren te zien zouden krijgen. “Maybe we could mix that with something like a basic powerpoint presentation.” Of ze het idee zouden gebruiken of niet, Keda schreef het sowieso op zodat ze er altijd later op terug konden komen. “I can’t draw though, neither am I very handy with something like clay.” Keda was goed in vakken op school maar alleen als er voor geleerd kon worden. Als het neer kwam op zijn handen dan was hij er iets minder goed in. Als ze dit dus goed wouden doen dan had Keda geen idee hoe ze dat voor elkaar zouden krijgen, misschien dat Misha goed was in tekenen of omgaan met klei maar daar had Keda eigenlijk nooit wat van gemerkt en rekende er dus eigenlijk ook niet op dat dit het geval zou zijn.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het woord leek wederom zo makkelijk over zijn lippen te rollen. Gay. Misha vroeg zich af hoe het zou zijn als hij dat ook zo kon. Wellicht zou hij dan wel mee doen met het roepen van het woord naar zijn vrienden en andere leerlingen. Hij wilde er eigenlijk niet eens aan denken. Hij hield er niet van om andere mensen te kleineren puur om zich zelf hoger te krijgen. Hij zou dan niet beter zijn dan de mensen die hij eigenlijk niet mocht. Hij werd echter erg vrolijk door het horen van de jongen zijn lach. Hij merkte ook op dat hij zich wat minder ongemakkelijk begon te voelen. Het feit dat Keda er zo gemakkelijk op reageerde was daar een grote reden voor. Als hij ook nog eens ongemakkelijk reageerde was er waarschijnlijk weinig van hun project gekomen. "Me too, I mean I'm also interested in literature, well mostly Shakespeare though, I love his work." Wellicht was het delen van zulke delen van zichzelf niet zo een goed idee. Misha leek natuurlijk niet op de soort jongen die geïnteresseerd was in literatuur en hij vertelde het ook niemand. Als zijn vrienden dit zouden weten zou hij binnen no time uit de groep en het team geschopt worden. Dat wilde hij absoluut niet. Misha nam maar voor zich dat hij maar beter vriendelijk kon doen tegen deze jongen, goed mee kon werken aan het project en wellicht ook nog wel een hoog cijfer kon halen dan dat hij moeilijk zou doen. Hij verwachtte ook wel dat ze buiten school ook zouden moeten afspreken. Wellicht had hij dan eindelijk eens een reden om niet uit te gaan op school avonden of in het weekend. Niet dat hij uit gaan niet leuk vond, hij kon gewoon moeilijk nee zeggen als hij er een keer geen zin in had. Dit project kon dan zijn reden zijn om soms even nee te zeggen. Daarnaast was hij als hij eerlijk was nog best enthousiast over de samenwerking tussen hem en Keda. Hij kende Keda enkel als een goede leerling en wellicht was dit dan een kans om zijn cijfer wat omhoog te krijgen, het project gelde namelijk best hoog mee voor hun eind cijfer.
Een brede glimlach verscheen op Misha zijn gezicht toen Keda zei dat het goede ideeën waren. Hij wist niet waarom maar zo iets kleins liet hem al aardig goed voelen. Niemand zei ooit dat hij goede ideeën had dus hij vond het wel echt een mooi compliment, zelfs al was het niet zo bedoeld. "Yeah let's make it a thing," glimlachte hij enthousiast. Hij was dan wel niet de beste leerling met gewone vakken maar als hij met klei en tekeningen aan de presentatie kon werken was hij vrij zeker dat het best een mooie presentatie kon worden en dan deed hij alsnog zijn deel er goed aan. "Sounds perfect. We could use drawings and clay figurines as attributes in our normal powerpoint presentation." Hij vond dat het tot nu toe best goed ging tussen hen twee. Hij had dan ook wel het idee dat dit een erg goede presentatie kon worden en hoopte dat ze er een goed cijfer voor zouden krijgen. "Oh no worries about that, I'm pretty good with my hands. I could even teach you how to work with clay it's very easy." Wellicht liep hij te hard van stapel, maar hij kon maar beter vriendelijk tegen Keda zijn, en vrienden worden met de jongen maan leek hem alles behalve een slecht iets. Tot nu toe had hij het best gezellig met hem.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De verbazing was waarschijnlijk nogal duidelijk van Keda’s gezicht te lezen wanneer hem verteld werd door Misha hemzelf hoe ook hij interesse had in literatuur. Nooit in zijn leven had hij verwacht te horen van een populaire atleet in school dat hij geïnteresseerd was in literatuur. Voor een paar seconden was Keda sprakeloos achter gebleven maar gelukkig bleef het niet al te lang stil aangezien hij zichzelf erop betrapte gewoon stil naar Misha te staren. “Yeah, he definitely has some amazing work, it’s difficult to deny that.” Eerst keek Keda op tegen het werken in tweetallen, al helemaal wanneer het hem bekend gemaakt werd dat de andere helft van zijn tweetal Misha was. In zijn hoofd ging hij meteen uit dat de jongeman dit zou gebruiken als een kans om hem voor gek te zetten, als het niet recht in zijn gezicht was dan wel achter zijn rug om bij zijn vrienden maar tot nu toe was er geen enkel spoor te vinden van maar het kleinste beetje belachelijk maken. Al deze tijd had Keda dit vooroordeel dat de atleten deze populaire jongens waren die hun dagen besteedde mensen zoals Keda belachelijk te maken en al was dit niet compleet vals want er waren zeker de atleten die zo waren, het leek er op dat Misha totaal niet bij deze groep hoorde, ondanks hij met ze omging. “I have to be honest though, I’m surprised to hear that you would be interested in something like Shakespeare.” Misschien was het raar voor Keda om dit zomaar te vertellen maar hij kon het niet laten om het toch op te brengen.
De motivatie die Keda had voor dit project groeide steeds meer, hetzelfde leek gezegd te kunnen worden voor Misha, wie eerst nog nonchalant Shakespeare voorgesteld had leek nu toch al wat meer geïnvesteerd te zijn in de presentatie en ervoor te zorgen dat het iets speciaals werd. “That would be so cool.” Het kwam er enthousiast uit maar Keda kon het niet helpen. Het idee dat de presentatie apart van de rest zou zijn door zoiets aparts als klei beeldjes en tekeningen zorgde er gewoon voor dat gemotiveerd werd om hier hard aan te werken. “No way, not only do you like literature and you are able to work with clay?” De jongen bleef Keda maar verbazen met wat hij allemaal deed en geïnteresseerd in was. “Anything else that I should know about?” Lachte Keda. Het had er niet lang geduurd voor Keda om zich op zijn gemak te voelen bij Misha, wat een verrassing in zichzelf was. “But I’d like that but I do have to warn you.. you have no idea what you just got yourself into because I am terrible with my hands.” Misschien ging Misha ervan uit dat het makkelijk zou worden om Keda te leren met klei om te gaan maar daar had hij toch een ander idee over.
Als ze dus echt met klei gingen werken dan zou dat sowieso betekenen dat de twee elkaar buiten school gingen zien, of in ieder geval buiten de engels lessen. Misschien was het slim als de twee alvast een keer zouden uitkiezen om weer samen te werken aan het project zouden werken buiten de les. “So.. I think the best thing to do is that we’ll use these lessons to work on the powerpoint but that maybe we could meet after school to work on the more creative stuff.” Keda stelde het voor alsof het niks voor hem was, toch voelde dat niet zo, eigenlijk vond hij het nog best moeilijk om het aan hem voor te stellen. “I don’t know how you feel about that?” Keda hoopte maar dat hij zou instemmen met het idee want anders had Keda geen idee hoe ze dit zouden gaan oplossen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha merkte de verbazing op zijn gezicht vrij snel op maar het verbaasde hem dan weer niet. Hij zou ook verbaasd zijn als Keda plots zou zeggen dat hij groot fan was van nacht clubs en drugs. Het waren gewoon dingen die niet bij het gewoonlijke beeld van een nerd paste, en het leuk vinden van literatuur was iets dat absoluut niet bij het beeld van een jock paste. Als een van Misha zijn vrienden hem zou vertellen dat hij van kunst of literatuur hield zou Misha zelfs nog verbaasd zijn. Maar hij verwachtte dat soort dingen dan ook absoluut niet van zijn vrienden. Dat waren echt de typische jocks. Hij kon nog geen compliment van zijn vrienden krijgen zonder dat er een snelle 'no homo though' achter kwam. Dit was hij inmiddels al gewend dus het boeide hem nog vrij weinig. Het was hoe ze waren en hij moest hen als goede vriend accepteren voor wie ze waren. "I love his sonnets most, they're all so beautiful and real," glimlachte Misha. Hij had alle sonnetten al meerdere keren door gelezen. Het was iets dat hij middernacht zou doen als hij niet kon slapen. Gedichten konden hem dan vrij snel in slaap krijgen. Niet omdat deze saai waren, maar omdat hij er erg rustig van werd. Zacht moest hij lachen bij Keda's woorden. "I figured, but yeah it's not really somethig that fits my image. I mean I would be surprised too if you suddenly said you liked getting wasted every night," zei hij met een scheve glimlach. Hij ging er niet van uit dat Keda daar echt van zou houden. Hij begreep niet eens echt waarom hij het zelf zo vaak deed. Het was niet dat hij alcohol nodig had om het leuk te hebben, hij had gewoon het gevoel dat dronken zijn het leven wat makkelijker maakte. Als hij dronken was hoefde hij zich geen zorgen te maken over wat hij deed. Zijn acties zouden gezien worden als gekke dronken daden. En als dat niet zo was herinnerde niemand het waarschijnlijk, dan was iedereen rond hem te dronken om enkele gekke dingen ook maar op te merken. Het was allemaal gewoon zo veel makkelijker.
Zacht moest Misha toch weer lachen. "I'm full of surprises. But yeah I like literature and I can work with clay. I'm also great at baking cookies," lachte hij zachtjes. Het waren dingen die hij normaal niet aan mensen vertelde. Het waren namelijk niet dingen waar een atleet zoals hij was trots op zou moeten zijn. Koekjes bakken was eigenlijk ook helemaal niet iets waar hij zich mee bezig moest houden, maar hij groeide op in een huis met drie oudere zussen die hem als hun kleine zusje behandelde, hij moest vaak mee doen in de 'meiden' activiteiten die zij deden en dat was waarom hij ook wist hoe hij echt hele goede koekjes moest bakken. Daarnaast had hij nog best wel verstand van stijl, maar dat was tegenwoordig gelukkig niet meer gezien als iets voor meisjes. Steeds meer jongens hadden een goede kleding stijl en hij was daar best blij mee. Zo kon hij toch met iets zijn best doen. "What? No I can't believe that. Sure you're not that terrible," grinnikte hij toen. Natuurlijk waren er wel mensen die echt heel slecht waren met hun handen maar Misha wilde gewoon niet geloven dat hij er een was. Hij zou zelfs zijn uiterste best doen om Keda het te gaan leren puur zodat hij gelijk zou hebben want zo een persoon was hij wel.
Klein knikte hij op Keda zijn woorden. Hij had zelf ook al bedacht dat ze natuurlijk buiten school zouden moeten afspreken en hij was best blij dat Keda er mee kwam, zo hoefde hij dit niet zelf te doen en riskeerde hij het niet om dingen weer ongemakkelijk te maken. "Yeah no of course. And since it's quite a big project we're getting on maybe it's handy if we meet like twice or three times every week?" stelde hij toen maar voor. Hij kon zich voorstellen dat dit misschien best wel vaak was voor gewoon een school project, maar met het maken van klei beeldjes en tekeningen en het plannen van alles wat ze nog extra zouden doen leek het Misha het beste om gewoon zo vaak mogelijk af te spreken, als het aan hem lag zou hij elke dag dat het mogelijk was met Keda na school afspreken maar hij wilde zich ook niet te veel opdringen en hij wilde ook niet raar lijken tegenover zijn vrienden. Dus twee of drie keer leek hem wel goed.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De liefde waarmee Misha leek te praten over de sonnetten van Shakespeare, de glimlach die op het gezicht verscheen van de jongeman, Keda vond het schattig en nog steeds erg onverwacht dat iemand zoals hem er echt van leek te houden. “They are.” Het was een simpel antwoord, gevolgd door een glimlach. Meer wist Keda dan ook niet te zeggen, nog steeds een beetje verbijsterd en sprakeloos keek hij naar Misha, de glimlach nog steeds op zijn gezicht. De opmerking van Misha deed ervoor zorgen dat Keda weer moest lachen. “Sorry to disappoint but not really my thing.” De zin kwam er nog een beetje lacherig uit. Keda moest toegeven dat het inderdaad grappig zou zijn als hij eigenlijk vaak uitging en ervan hield om zichzelf helemaal lam te drinken, helaas voor Misha was dit dus niet het geval. Al kon Keda dit natuurlijk niet met 100% zekerheid zeggen aangezien hij nooit echt naar een feest gegaan was om te drinken of uit gegaan was met vrienden maar daar had hij ook geen interesse in, het leek hem ook echt niks voor hem. Het was niet dat hij niet begreep waarom mensen het wel leuk vinden, voor hem persoonlijk leek het gewoon niet echt iets. De enige keer dat hij uit was gegaan was met zijn twee vrienden naar een homobar gegaan, deze was gevuld met stereotypische excentrieke homo en deze jongens waren niet bepaald de type waar Keda op viel. Al had hij het naar zijn zin gehad met zijn vrienden, hij zou er nooit elk weekend kunnen spenderen dan bleef hij toch liever alleen thuis.
“Cookies? No way, that sounds awesome.” Zoals Misha zelf al zei, de jongen zat vol verrassingen. “I would love how great you are at baking cookies.” Keda vroeg zich af hoeveel van dit zijn vrienden wisten, al was zijn eerste instinctie om ervan uit te gaan dat zijn vrienden zijn vrienden waren en dit natuurlijk wel over Misha wisten maar de meer Keda er over nadacht in zijn hoofd, de meer hij begon te twijfelen of dit eigenlijk wel echt bekend was voor hun. Als Keda ook maar iets wist over de vrienden van Misha dan was het dat ze dingen als literatuur, kunst en bakken niet bepaald cool vonden, door dit te weten kon Keda het niet helpen om te denken dat dit dingen waren die Misha al die tijd voor zijn vrienden verbergde. Uiteraard zou hij dit nu niet opbrengen, ze leerden elkaar nu pas een beetje kennen en dat kwam alleen maar omdat ze samenwerkte voor een project dus het leek Koda niet verstandig om nu een beetje in het persoonlijke leven van Misha te graven. “You’ll see how terrible I exactly am.”
Keda was blij om te horen dat Misha twee tot drie keer per week wou afspreken om samen te werken aan dit project. Dat betekende dat ze veel werk voor elkaar zouden kunnen krijgen. “Sure, twice or three times sounds great, we could see what works better per week.” Keda zou eigenlijk wel makkelijk drie keer per week kunnen, veel had hij toch niet te doen maar hij ging ervan uit dat dit voor Misha wel iets anders lag. Hij had natuurlijk zijn training en daarnaast zijn feesten in de weekenden. Dat was wel wat anders dan hoe Keda zijn tijd spendeerde, hij sprak zo af en toe af met vrienden maar dat was ook niet zo vaak en behalve dat bleef Keda gewoon alleen thuis. Dan kon hij dus makkelijk met Misha afspreken in plaats van thuis in zijn kamer boeken te lezen kon hij net zo goed bezig met school.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha merkte sterk aan zichzelf hoe open hij plots over zichzelf was naar deze bijna compleet onbekende jongen. Hoewel het aan de ene kant erg fijn voelde om een keertje voor een groot deel zichzelf te kunnen zijn maakte hij zich er toch wel zorgen om. Wie weet zou Keda dit tegen hem gebruiken om zelf hoger op de sociale ladder te komen. Misha schatte hem absoluut niet in als een persoon die zo iets zou doen maar daar in tegen kende hij Keda nog helemaal niet. Alles wat hij van hem wist wist hij of van roddels of van wat hij nu van hem zelf gehoord had. Roddels geloofde Misha nooit in tenzij het persoon waar de roddels over gingen het bevestigd had. En wat mensen over zichzelf zeiden konden ook leugens zijn. Iedereen kon wel een act ophouden om aardiger te lijkt of juist cooler te lijken. Hij hoppte echter wel dat Keda niet een act naar Misha ophield sinds Misha tot nu toe nog vrij echt was geweest met hem. Zacht lachte Misha weer om zijn opmerking. Dronken worden was niet zijn ding en dat verbaasde Misha totaal niet. “I’m not surprised. But I understand why it wouldn’t be your thing,” zei hij eerlijk. Misha was ook nog steeds niet helemaal zeker of hij zijn leven zoals het nu was echt plezierig vond. De hoeveelheden die hij dronk waren niet gezond en hij had er niet eens veel plezier aan. Vaak genoeg had hij domme fouten begaan wanneer hij onder invloed was van alcohol en dan ook sommige fouten waar hij oprecht spijt van kreeg. Waarom hij nog steeds elk weekend bezopen werd wist hij niet goed maar hij had ook geen zin om er veel over na te denken. Het was ook niet belangrijk voor nu.
“”Oh I can assure you I am excellent at backing cookies. I’ll let you taste them once.” Als er iets was waar Misha helemaal zeker over was was het zijn bak vaardigheid. Nou ja, alleen met koekjes dan. Hij vond ze zelf super lekker maar ook zijn zussen en ouders konden ervan genieten. Soms had hij ook voor zijn vrienden mee genomen maar dan had hij gezegd dat hij ze van zijn zus had mee genomen zonder toestemming. Dan plots was het eten van de koekjes niet meer raar maar was het stoer want ze waren ‘gestolen’. Misha snapte die logica van zijn vrienden nooit echt, maar ook zij leken de koekjes echt heel lekker te vinden. “I won’t believe that you’re bad with your hands and I’ll make sure to prove you wrong,” zei hij terwijl hij tevreden naar Keda glimlachte.
Misha hoopte eigenlijk dat het op drie keer per week uit zou komen. Dan had hij twee avonden over voor trainingen en twee voor zijn vrienden. Al vond hij het ook geen probleem als ze uiteindelijk op vier keer per week terecht kwamen. Dan zag hij zijn vrienden maar eennkeer, dat was ook geen probleem. Ze zagen elkaar al genoeg op school. “Alright great. Maybe we could start with the first time today? I actually made cookies yesterday so if you’re free this afternoon we could go to my house to work on the project and I can feed you some snacks,” stelde Misha glimlachend voor. Hij had het geluk dat hij altijd veel te veel koekjes bakte, zijn zussen zouden het onmogelijk al op kunnen hebben. En hij geloofde ook niet dat zijn moeder alles al rond de buirt had gebracht, ze hadden de koekjes namelijk nog niet zo lang.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Natuurlijk was Misha niet verbaasd om te horen dat Keda niet van het uitgaan en drinken was, het was nou niet echt iets wat je alleen wist als je hem goed kende, het tegenover gestelde eigenlijk, elke persoon in school kon waarschijnlijk wel gokken dat Keda niet uitging. Iemand die de jongen door school zag lopen kon waarschijnlijk zo raden dat hij zijn nachten alleen spendeerde. Naast dat er dus geruchten rond de school gingen dat Keda homo was stond de jongen ook bekend als een nerd in de school. De combinatie daarvan maakte hem dus nogal een makkelijk doelwit. Keda glimlachte lichtjes als antwoord op zijn opmerking maar gaf verder niet echt een reactie meer.
Dat Misha zei dat hij zo goed koekjes kon bakken vond Keda nogal interessant. Zelf had hij het nooit geprobeerd, als hij zin had in koekjes dan stapte hij in zijn auto en reed naar de supermarkt om ze daar gewoon kant en klaar te halen. Net zo makkelijk leek hem. Ondanks dat zou hij natuurlijk niet de kans afslaan om de koekjes van Misha te proberen. “I can’t wait.” Het leek hem dat koekjes die vers gebakken waren beter zouden zijn dan koekjes die in massa’s werden gemaakt in de fabriek. Keda wist nu ook al van zichzelf dat als de koekjes hem bevielen dat hij thuis ook een poging ging wagen, al was de vraag natuurlijk meteen hoe goed dat zou aflopen. “I can’t wait to be proven wrong and become the best person with clay walking around this school.” Het leek erop dat Misha echt leek te denken dat er daadwerkelijk hoop was voor Keda. Zelf had hij er niet veel vertrouwen in maar hij zou het zeker een kans geven.
“I’d love that.” Een kleine maar duidelijk zichtbare glimlach sierde het gezicht van Keda. Vanmiddag had hij toch geen plannen, zoals gewoonlijk. Dan zou hij alleen wel zijn moeder moeten laten weten dat hij later thuis zou komen wat natuurlijk weer vragen bij haar zou opwekken aangezien ze het niet gewend was dat haar zoon later thuis kwam na school, maar dat waren geen vragen die Keda niet kon beantwoorden. Hopelijk zou zijn moeder er niet meteen dingen achter gaan zoeken al leek dat haast niet te vermijden. Sinds hij uit was gekomen leek zijn moeder constant te vragen of hij al een vriendje had. Keda vond het lief dat ze zoveel om hem gaf en wou dat haar zoon samen met iemand blij werd maar soms werd het lichtelijk irritant. “I came to school with my car, so I don’t know how you came here but if you want we could meet on the parking lot and ride to your house together.” Als Misha de bus genomen had of samen gereden was met zijn vrienden dan was het natuurlijk net zo makkelijk als de twee met elkaar samen zouden rijden in Keda’s auto. Dan zou Misha natuurlijk wel samen willen rijden maar het leek er wel op dat dat het makkelijkste zou zijn.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha merkte aan zichzelf dat hij het best leuk had met hem. Hoewel de meeste echt al heel druk aan het project bezig waren waren zij meer een beetje aan het kletsen. Ze hadden echter ook al wel plannen voor het project die best vlotjes kwamen en sinds ze er na school al aan zouden werken vond Misha dat nu even kletsen niet verkeerd was. Daarbij was Misha natuurlijk al een persoon die tijdens lessen veel liever aan het kletsen was dan dat hij zou opletten. Hij vond het fijner om tijdens de lessen te praten met zijn vrienden sinds meestal als hij ze na school zag ze niet echt praatte. Dan waren ze of aan het drinken of aan het feesten of aan het sporten. Praten was iets wat ze enkel in de les deden en zelfs dan ging het vaak over niks anders dan feestjes en sport. Als Kapitein van het football team was het voor Misha gewoonlijk om over sport te moeten praten, het was bijna een soort verplichting voor hem. Als ze kapitein namelijk al niet over sport zou praten wie zou het dan wel doen? Hij vond het meestal ook geen probleem om er over te praten met zijn vrienden, maar hij zou het ook echt niet erg vinden om een gesprek als dit te hebben met hen. Helaas was dat niet echt mogelijk. Het ging alleen over sport, feestjes en roddels over andere mensen. Soms werd er nog wel gepraat over de knappe meiden van het cheerleader team maar daar praatte Misha eigenlijk nooit over mee.
Misha was er van overtuigd dat met een beetje hulp en oefenen iedereen wel met zijn handen kon werken. Natuurlijk waren er onhandige mensen en iedereen had wel eens een ongelukje maar met klei werken kon bijna iedereen wel. Misha had dan ook geleerd dat zelfs de lelijkste dingen kunst konden zijn. Hij was het er niet altijd mee eens geweest, maar toen hij op vakantie was met zijn zussen en zij hem mee sleurde naar musea's had hij er toch wat meer over geleerd. "You'll be the clay king," grinnikte Misha hoofdschuddend. Hij was er wel van overtuigd dat hij zijn gelijk ging krijgen. Als hij Keda gewoon goed zou helpen zou alles goed komen. Daar zou hij wel voor zorgen. Misha was wel een persoon die alles zou doen om gelijk te krijgen. Misschien zou hij geen moord plegen, maar hij zou wel een hoop doen puur om te bewijzen dat hij gelijk had. Hij hield er namelijk van om gelijk te hebben.
Lichtelijk enthousiast was Misha wel, het was niet vaak dat hij mensen mee naar huis nam. Meestal waren het dan zijn twee beste vrienden maar met hen kwam hij eigenlijk ook amper bij hem thuis. Ze gingen vaker naar het huis van zijn ene beste vriend, Dean, sinds hij het grootste huis had en de rijkste ouders. Misha snapte niet waarom maar dat was het geen wat er voor zorgde dat ze altijd naar Dean gingen. Zelfs al stelde iemand anders voor om bij een ander thuis te gaan, ze gingen altijd naar Dean zijn huis. Op dit punt boeide het Misha niet eens meer. Hij keek op toen Keda zei dat hij met de auto was gekomen. Dat kwam alleen maar goed uit, sinds hij niet zelf was gereden. "Oh that's quite convienent, my sister brought me so if you don't mind I'd like to join you in your car," glimlachte hij toen. Zijn zus had hem vandaag gebracht sinds zijn eigen auto total loss was en zijn vrienden hem niet wilde brengen. Daarnaast had zijn zus een interview in het gebouw hier tegenover, dus hem brengen was voor haar absoluut geen probleem. Hem ophalen was weer lastiger dus hij was oorspronkelijk van plan om gewoon naar huis tel lopen. Nu hij met Keda mee kon rijden was dat echter wel een stuk fijner.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld