Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || We Are The Walking Dead

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:

Met :

Isabelle Roberts

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:

Matthew Carlisle

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Matthew
Snel grijp ik naar mijn broertje Chester die geen idee heeft van wat er aan de hand is. Hij is bang, net zoals ik. We hebben een aantal dagen geleden al gehoord dat er iets gaande was, maar nu dringt het pas echt door. De ramen zijn ingeslagen en de deuren zijn opengebroken. Iedereen probeert zichzelf te redden met het gevolg dat andere eronder gaan lijden. Het is daadwerkelijk angstaanjagend. We moeten weg hier, weg van het huis waar ik mijn kindertijd heb doorgebracht. Onze ouders waren net voordat het eerste nieuws erover uitkwam naar het hoge noorden gegaan voor familie. Omdat de meeste wegen zijn afgesloten, konden ze niet meer terug komen voor Chester en mij. Ik heb nu de verantwoordelijkheid over hem. Ik til hem op en ren door het gat heen waar ooit de voordeur heeft gezeten. Chester huilt, hij wilt niet weg. "What if mom and dad come back?" vraagt hij huilend aan mij. Hier weet ik geen antwoord op. De stroom is afgesloten en ik kan telefonisch niemand bereiken. Het enige wat ik wel weet, is dat we een plek moeten zoeken waar wij veilig zijn. Veilig voor de mensheid die zichzelf willen redden en veilig voor die monsters... De levende doden. Zombies.

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Isabelle
Ik trek Nate's deken meer over mij heen in de hoop dat het voor wat meer warmte zorgt, na de uitbreek zijn Nate en ik meteen naar de middelbare school gegaan, daar was hulp hoorden we. "Are you okay?" Ik kijk op bij het horen van Nate zijn stem, een kleine glimlach vormt er zich op mijn gezicht. "I thought you were still sleeping." Zeg ik en negeer zijn vraag, ik vond het namelijk altijd zo een stomme vraag, natuurlijk gaat het niet goed maar iedereen verwacht toch een positief antwoord. Maar natuurlijk had Nate me weer door, hij duwde zich overeind en kwam naast me zitten. "Did you dream about your parents again?" Vraagt hij, ik wend mijn blik af en haal diep adem, waarom moet hij er weer over beginnen? Elke keer dat ik mijn ogen sluit zie ik weer voor mij hoe ze door die monsters worden verslonden, en elke keer kan ik ze weer niet helpen. "No, I didn't dream about them, I didn't dream at all." Lieg ik en druk mijn lippen op de zijne in de hoop dat hij er niet weer over begint. "You really need to brush your teeth." Zeg ik grijnzend wanneer ik me terug trek van de kus. "Ohh shut up." Zegt Nate waarna we beiden in de lach schieten.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Matthew
Vol paniek, zoek ik naar een veilige plek voor Chester en ik om te schuilen. In de verte hoor ik soortvan grom geluiden. Zijn dat de geluiden die de... De zombies maken? Ik slik en probeer van het geluid vandaan te rennen. Wanneer ik een huis zie die niet aangetast is, ren ik erop af en klop op de deur. Zou er iemand zijn die ons kan helpen? Ik kan zien vanuit mijn ooghoek dat de gordijnen worden dichtgeslagen. We worden letterlijk aan ons lot overgelaten. "Please! Help us!" roep ik vol paniek en blijf kloppen, maar zonder geluk. In tijden van nood horen wij, de mensheid, er toch voor elkaar te zijn? Elkaar te helpen en onderdak te bieden indien dit nodig is? Met een zucht, zet ik Chester neer op de grond en pak zijn hand vast. "Where are we going, Matt?" vraagt hij aan mij. Samen lopen we een stukje verder. "We're going to place where we can be safe." antwoord ik om terug te komen op zijn vraag. Waar die plek is, is nog maar de vraag, maar ik zal hem vinden. Al is het alleen maar een plek voor Chester. Zolang hij veilig is, ben ik al opgelucht.

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Isabelle
Nadat we beiden onze tanden hebben gepoetst lopen we hand in hand door de gangen van de verlaten school, de meeste durven nergens meer te komen zonder een grote groep en zitten daarom allemaal in de gymzaal. "It feels like I'm suffocating." Mompel ik en trek mijn hand uit de zijne. "Not because of you by the way, but just everything." Zeg ik voor hij het persoonlijk opvat en glimlach zwakjes naar hem. "I know what you need." Zegt hij glimlachend en lijdt me de trappen op, bij een muzieklokaal trapt hij de deur open, wat niet nodig was want de deur bleek uiteindelijk gewoon open te zijn. Ik dacht eerst dat hij muziek voor mij zou spelen, maar dat was dom geweest hij kon namelijk geen enkele instrument bespelen. "Come." Zegt hij en opent het raam waar hij uit stapt en op het dak loopt, ik volg hem het dak op en glimlach meteen breed als ik de frisse lucht inadem.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Matthew
We blijven maar lopen en lopen. Het lijkt wel alsof er geen einde aankomt. Er moet toch ergens een plek zijn? Ik merk aan Chester dat hij moe wordt en steeds langzamer gaat lopen. "We have to go on, Ches, we need to find a safe place before we can rest." mompel ik tegen hem. In de verte blijft het gegrom van de zombies galmen. Ik weet niks van ze af. Kunnen ze geluiden horen? Of kunnen ze ons ruiken? Kunnen ze ons zien? Ik til Chester opnieuw op en probeer met een snelle pas iets te vinden. Na een klein aantal minuten lopen, worden ook mijn benen en armen moe. Ik zet Chester neer in het gras en plof zelf naast hem neer. "I'm hungry!" zeurt mijn broertje. Ik kan hem nu niks geven, we moesten abrupt het huis verlaten. "We'll get you something to eat very soon, okay?" antwoord ik terug en probeer na te denken. Wat is de beste plek om naar toe te gaan?

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Isabelle
Eerst is het fijn, na een paar dagen eindelijk weer buiten, het voelt zo goed om hier te staan. Het lijkt wel alsof ik voor heel even helemaal vrij ben, alsof alles niet is gebeurt en dat die monsters helemaal niet bestaan. Maar natuurlijk bestaan ze en ze zijn zelfs vlakbij, ik kan ze horen, heel zachtjes maar toch weet ik dat ze er zijn, ergens heel vlakbij. Ik loop voorzichtig naar de rand en kijk omlaag, één sprong en ik ben dood, eindelijk weg van alle ellende. "Isa." Ik schrik op als ik mijn stem hoor, ik draai me om en zie Nate bezorgt kijken. Ik strek mijn arm naar Nate uit die mijn hand vastpakt. "If the world wasn't this fucked up it would be a beautiful sight, wouldn't it?" Vraag ik, hij knikt. "It's going to be okay." Zegt hij en knijpt zachtjes in mijn hand. "I promise."

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Matthew
Door al het harde nadenken over waar we heen kunnen, heb ik niet door dat het geluid van de zombies steeds harder wordt. "Matt?" hoor ik mijn broertje zeggen. Ik reageer er niet op. Ik snap ondertussen wel dat hij honger heeft. Zou het huis van mijn tante nog staan? Ik weet dat ze zelf niet thuis zijn, maar wie weet is alles nog in tact? "Matt?" herhaalt mijn broertje, dit keer wat harder dan hiervoor. "What?" zeg ik geïrriteerd en kijk hem aan. Aan Chester zijn blik te zien, weet ik al wat er gaande is. Ik kijk om mij heen. Daar staan ze. De monsters, de zombies. Met open mond staar ik ze aan. Dit is de eerste keer dat ik ze echt zie. Ik schud mijn hoofd en spring meteen op. Snel til ik Chester op en begin met rennen, maar ik merk dat de zombies ons hebben opgemerkt en versnellen zelf ook hun pas. "Shit, shit, shit." zeg ik in enige paniek. Ik ren maar voor mij uit, maar het lijkt wel alsof de groep met zombies steeds meer worden.

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Isabelle
We staan er maar en kijken over het hele dorp, in de verte kan ik zelfs mijn huis zien, of wat eerst mijn huis was. Plots zie ik beweging in de verte, ik hou mijn hand boven mijn ogen zodat de zon niet fel in mijn ogen schijnt waardoor ik eerst niet goed kon zien wat die beweging was. "They are here, there!" Zeg ik en wijs naar de horde zombies, met grote ogen kijk ik toe, wat zijn het er veel en allemaal gewone mensen die herrezen zijn uit de dood. Toen we erachter kwamen wat ze nou precies waren kwamen we tot de conclusie dat het zombies waren, toch vind ik het heel moeilijk om het woord ook echt uit te spreken, het voelt allemaal namelijk zo nep aan, net een nachtmerrie waar ik gewoon even wakker van moet worden. "I can see them too, we should go back and help make sure that everything is closed." Zegt Nate en draait zich om. Ik wil mij ook omdraaien en weglopen maar voor ik mij kan omdraaien zie ik iets aparts, twee rennen er, ik heb deze dagen nog geen enkele rennende zombie gezien. "Nate, there are people! Living people, we have to do something."

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Matthew
Een gigantisch groot gebouw voor mij is de reden waarom ik stop met rennen. Achter mij zijn zombies te zien, maar ook links en rechts van mij. Veel minder, maar ze zijn er wel. Ik kan het risico niet wagen om er langs te rennen, niet met Chester erbij. Ik kijk naar het grote, witte gebouw voor mij. De middelbare school waar ik niet zo heel lang geleden nog ben afgestudeerd. Wat een tijden waren dat. Ik zag mijn gehele toekomst al voor mij, maar die is nu in duigen gevallen. Met veel haast, ren ik op de ingang van de school af. Zo hard als ik kan, bonk ik erop. "Help! Please!" roep ik zo hard als ik kan. Chester helpt mee, al is hij natuurlijk nog niet sterk genoeg om veel geluid te maken. "We're going to die out here, please!" hoor ik Chester zeggen. Het breekt mijn hard. Hij heeft gelijk. Alsjeblieft, als er echt een god daarboven is, laat iemand deze deuren openen en ons redden...

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Isabelle
Nate stond vol ongeloof naar beneden te kijken, het duurde voor mij al te lang, als we wilden helpen moest dat nu gebeuren! Ik ren snel naar het raam en klim het muzieklokaal weer in, zonder nog om te kijken naar Nate ren ik door de gangen naar de trappen, ik val bijna van de trap maar ik kon me net op tijd aan de leuning vast houden zodat ik niet recht op mijn gezicht viel. "Isa, wacht nou!" Hoor ik Nate roepen maar ik blijf maar rennen. Eindelijk kom ik dan aan bij de glazen voordeuren, voor mij zie ik twee jongens, één rond mijn leeftijd en een veel jongere jongen achter hun zie ik de herde zombies steeds dichterbij komen. Met volle kracht begin ik aan de deur te trekken, maar hoeveel kracht ik ook gebruik het lukt niet. De voordeur gaat ook helemaal niet open, wij waren de eerste dag via de achterdeur gekomen en die daarna voor onze veiligheid dicht gemaakt met planken. "You won't help them this way, get back and stand ready to run when the zombies come closer." Hoor ik, als ik achterom kijk zie ik dat het Jack was die dat zei, de man die de leiding heeft genomen, achter hem staat een puffende Nate, die Jack waarschijnlijk voor hulp is gaan halen. In zijn handen heeft Jack een geweer die hij op het slot richt, hij wenkt de jongens om aan de kant te gaan.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Matthew
Ik zie dat er een meisje van ongeveer mijn leeftijd naar de deur komt rennen. Ze probeert hem te openen, maar ze faalt. "God damn, help!" roep ik nog uit frustratie. Ik kijk achterom en zie dat de zombies dichterbij zijn gekomen. Het zal niet lang meer duren voordat ze recht achter ons staan. Wanneer ik weer terug kijk, zie ik dat er twee mannen bij zijn gekomen. Één heeft een geweer vast en richt deze op de deur. "Oh, shit." zeg ik en trek Chester weg bij de deur. Mijn broertje begint te huilen wanneer de harde knal luidt. "Ssh, ssh. It's okay." zeg ik om hem wat gerust te stellen, maar natuurlijk werkt dat niet. De horde zombies komt nog steeds dichterbij en ik weet niet of we nog op tijd naar binnen kunnen. Hij mag dan wel geschoten hebben, maar dat betekent niet dat het slot dan meteen kapot is. "Matt, help!" Ik kijk om. Een zombie grijpt naar zijn arm. Snel trek ik hem weg en kijk om. De deur is geopend. Snel pak ik Chester zijn hand vast en ren naar binnen toe. Zijn we dan nu eindelijk veilig?

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Isabelle
Ik druk mijn handen op mijn oren maar hoor nog steeds de knal van het schot, Jack trapt hard tegen de deur waardoor die open gaat. Nadat hij zich omdraait zie ik de twijfel in zijn gezicht, en ik weet waarom, die deur was dicht en kon niet open door het slot, het zorgde voor onze veiligheid want niemand kwam zomaar binnen. Door de deuren kapot te schieten hebben we ons kwetsbaarder gemaakt, want wie zegt dat de andere deuren het zullen houden tegen de horde zombies. Maar er is niet teveel tijd om ons daar op dit moment druk over te maken. "Run, quickly!" Roept Jack en begint op de zombies te schieten, maar het helpt allemaal niet, de meeste staan gewoon weer op nadat je ze in de been of maag schiet, ze zijn onsterfelijk, het enigste wat wij kunnen doen is ze afremmen. "Isabelle, don't just stand there, run!" Roept hij weer, ik kijk geschrokken op en knik snel. Ik wenk de twee jongens en begin te rennen naar de gymzalen. Daar aangekomen zie ik dat alle sterkere uit de groep bij de deur staan, ze laten ons binnen en wachten op Jack. Zodra Jack ook aan komt rennen sluiten ze de deuren. "I closed the second doors, but there are more and more zombies coming, I hope the doors will hold it." Zegt Jack puffend.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Matthew
Eenmaal binnen, draai ik mij om en kijk naar de man die op de zombies aan het schieten is. Het werkt allemaal niet en ergens zie ik daar wel een logica van in. Ze zijn al dood, dan kunnen ze toch niet zomaar weer doodgaan? Nee, er moet vast wel een manier zijn om ze af te maken, maar blijkbaar is die manier voor deze man niet bekend. Ik volg het meisje, die blijkbaar Isabelle heet, en ren de gymzalen in. Ik neem Chester mee naar de banken en zet hem erop neer. "It's okay now, we're safe." vertel ik hem om hem gerust te stellen. Helemaal veilig zijn we niet, maar we zitten nu in ieder geval binnen met gesloten deuren. Hij huilt nog en dat is te begrijpen. "Stay here, I'll ask if they have some food for you." Ik kijk rond naar de verschillende mensen, maar kies ervoor om naar het meisje te gaan waarmee we eerder naar binnen zijn gekomen. Ik tik haar aan. "Hi, Isabelle, is it? I'm Matthew and that is my brother Chester." Ik kijk naar achter en wijs naar mijn broertje. "I'd like to thank you for saving us."

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Isabelle
Ik sta bij Jack en de andere mannen die overleggen als het wel of niet nodig is om de tweede deuren dicht te timmeren, uiteindelijk besluiten ze om het wel te doen. Ik tik Jack op zijn schouder. "Can I help?" Vraag ik, Jack glimlacht maar schud zijn hoofd. "No, I think we need you more here. I noticed that alot of people trust you, maybe you can calm them down a bit?" Vraagt Jack, ik kijk om mij heen en zie dat de meeste erg bang zijn en sommige zitten zelfs te huilen, ze zijn ook vast heel erg geschrokken door het hele gebeuren van zonet. Ik kijk weer terug naar Jack en knik. "Yeah, I'll do what I can." Zeg ik en glimlach. Ik draai me om en loop naar een moeder en dochter, het meisje zit te huilen en ook niet eens een beetje. Ik kniel bij het meisje en probeer haar te kalmeren, nadat ik met haar heb gesproken en haar heb beloofd dat alles goed zal komen kan ze eindelijk haar tranen weggeven. Ik glimlach tevreden en sta weer op. "Oh hey, yes it's Isabelle." Groet ik de jongen van net. "Please dont thank me, I'm happy I could do something. I was afraid that there would be no one left alive outside." Vertel ik.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld