marlee schreef:
Carlo
In de tijd dat ze in de club waren had Carlo maar weinig oog gehad voor de optredens. Vanaf het moment dat hij voet had binnen gezet in de donkere club was hij alert geweest. Hij ving elk klein detail op. Het aantal uitwegen, hoeveel mannen er binnen waren, en of ze eventueel wapens bij zich hadden. Ze hadden Jakub zien binnenkomen met hoogstwaarschijnlijk een flinke lading drugs en dat niet alleen, een handwapen stak nonchalant maar opvallend genoeg voor Carlo om te zien uit zijn achterste broekzak. Al betwijfelde hij of Jakub het wapen effectief zou kunnen gebruiken.
Zijn gespannen blik gleed over de zaal toen hij voor een kort moment oogcontact maakte met de brunette op het podium. Hij kon de blik in haar ogen niet echt plaats vinden, een mengeling tussen vastberaden een schreeuw voor help. Zodra ze wegkeek, stond Carlo op van de muur waar hij tegenaan stond, en liep onopvallend richting Metin, die zich ook in de zaal bevond. Het optreden kwam al bijna teneinde op het moment dat hij zich op de bank liet neerzakken.
‘’Not quite, I’d prefer the afterparty that’s yet to come.’’ Reageerde hij op de vraag die Metin hem had gesteld, en hij vestigde zijn donkere ogen even op zijn partner. Metin mocht dan wel een paar jaar ouder zijn, maar Carlo had vrijwel van jongs af aan getraind voor het werk dat hij nu deed. Samen maakten ze een goed team. Buiten stond een SWAT-team te wachten op het seintje dat ze zouden geven en zodra ze Jakub naar achter zagen gaan wisten ze dat het tijd was. Ongetwijfeld dat hij daar nu een nieuwe deal stond te bespreken met Andrei, en als ze ze allebei wilden pakken, was daarvoor nu de uitgelezen kans.
Nogmaals liet Carlo zijn blik door de zaal gaan. Er was niks bijzonders veranderd in de afgelopen minuten dat ze hier binnen waren. ‘’Let’s do it.’’ Zei hij toen vastbesloten, waarna hij zijn positie innam aan de andere kant van de zaal, bij de bar.
Jess
Zonder de vraag hardop te stellen had Lu al antwoord gegeven, en sprak haar hele naam uit. Niet dat dat iets voor Jess veranderde, ze vond Lucrecia even mooi klinken als Lu.
Ze betraden samen de gang, en voor even was Jess hoopvol, maar al gauw liet ook Lu merken dat ze eigenlijk geen idee had waar ze moesten zoeken. Desalniettemin volgde Jess haar op de voet en liet haar blik onbewust in dezelfde richting glijden als Lu, waar ze een tweetal elkaar gretig zag betasten en kussen. Het was pas toen ze kwade blikken kreeg toegeworpen dat ze haar ogen ergens anders op kon richten en haar wangen langzaam een rode kleur kregen. Ze mocht toch hopen dat dit niet was waar ze Andrei zou treffen.
Net zoals Lu, keek Jess geschrokken op van het plotselinge lawaai dat uit de zaal kwam waar ze zojuist waren. ‘’What’s that...’’ Duidelijk was er iets ernstigs aan de hand, en Lu was de eerste die reageerde en haar haast meesleurde naar een deur, weg uit de gang. Hoewel ze niet precies wist wat er gebeurde, was het misschien maar het beste om naar Lu te luisteren en verdwenen ze in een donkere ruimte. Jess sloot de deur achter haar en probeerde haar hart onder controle te krijgen. Ze had geen idee wat er aan de hand was, maar het klonk alsof er mensen met geweld waren binnengedrongen. Impulsief zocht ze door de ruimte naar een mogelijk wapen, ook al had ze geen idee wat er zich aan de andere kant van de deur afspeelde. Wat als het Andrei was? Haar hart maakte een sprongetje. Ze durfde haast niet te denken dat hij haar hier per ongeluk had achter gelaten, maar haar toch kwam halen omdat hij spijt had. Ze beet hard op haar onderlip. Ze was een dwaas om zulke gedachtes nog te hebben.
Ze draaide zich tenslotte om naar Lu. ‘’Lu, we need something, like a weapon... Something hard, or sharp...’’ Bracht ze uit. Ze konden dan wel niet weten tegen wie ze zich zouden moeten verdedigen, maar Jess haatte de gedachte dat ze weerloos zouden zijn.
Haar blik gleed door de ruimte dat een warboel was van draden en stekkers, maar ondanks dat vond ze een metalen paal, iets langer dan een halve meter, en raapte het van de grond. ‘’This will do...’’ Mompelde ze, het was immers genoeg om iemand een flinke tik mee tegen het hoofd te geven, en ze keerde zich tot de deur, volledig in de aanval om direct in te grijpen. Het was de adrenaline en de spanning waardoor ze zo impulsief wist te reageren, maar in werkelijkheid bekropen de zenuwen haar met de minuut. Hoe had haar leven in zo’n korte tijd zó snel op de kop worden gezet?
Carlo
Nadat Metin het teken had doorgegeven, viel het SWAT-team slechts minuten later binnen. Daarmee hadden ze direct de bewakers bij de ingang knock-out en stormden even later de zaal binnen, waar de menigte geschrokken in actie kwam.
Carlo stond naast de bar, en zodra er sprake was van dreiging haalde de barman plotseling een wapen uit een van de lades en sprong zowat over het klapdeurtje om in actie te komen, regelrecht in de val van Carlo. Hij had zijn oplettende houding allang opgemerkt en wist dat hij in actie zou komen, dus zodra hij in handbereik stond stootte Carlo hard met zijn ellenboog in het gezicht. De man tuimelde naar achter, waarna Carlo het wapen uit zijn handen trapte en hem daarna met een krachtige stoot naar de grond wierp. Binnen een flits van een seconde had hij het wapen op hem gericht en drukte waarschuwend het metaal in zijn nek. ‘’Don’t move!’’ Commandeerde hij.
In minuten tijd hadden ze ook het kleinschalige publiek op de grond en begeleidde zowel Carlo als Metin de rest van het team mee naar achter, waar ze ieder een kant op gingen. De paniek onder de dames wist hij te negeren, evenals de mannen die een voor een naar buiten werden geleid en alle andere afleidingen. Het stelde Carlo niet gerust. Andrei en Jakub. Dat was het meest belangrijke.
@Shinde
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
15
