Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// Recandling our past

Account verwijderd

schreef:
Rosalia Amalia Jones - 24

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:

Brandon Riveras - 26 years old

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het geluid van de wekker zorgde ervoor dat Brandon langzaam ontwaakte uit zijn middagslaap. Zijn arm zocht naar zijn telefoon die maar lawaai bleef maken. Hij hief zijn hoofd op van zijn kussen en keek slaperig de kamer rond. Hij zag zijn telefoon op zijn bureau liggen en dat betekende dus dat hij het bed uit moest. Geïrriteerd sloeg hij de dekens van zich af en stond op. Hij rekte zich uit terwijl hij gaapte waarna hij een hand door zijn warrige haar haalde. Sinds hij terug was gekomen van zijn werk was hij alleen maar aan het slapen geweest. De bizarre tijden die hij daar mee gemaakt had spookte zo nu en dan nog in zijn hoofd. Dagen zonder slaap en leven onder moeilijke omstandigheden. Mensen die je redt maar ook mensen die om je heen verloren gaan. Het was het harde aan zijn werk maar hij was trots om het land te mogen dienen. Hij was nu eindelijk thuis na twee jaar uitgezonden te zijn geweest naar Europa. Hij heeft daar enorm veel mee opgebouwd en het liefst wilde hij blijven maar hij werd naar huis gestuurd. Er waren nieuwe mannen gekomen om de militairen af te lossen die er al maanden, zelfs jaren rond liepen. Velen die er zo lang waren hadden geen gezin of familie om naar terug te gaan. Zo ook Brandon niet. Contact met zijn ouders had hij allang niet meer en hij had ook geen relatie.
Enkele tellen later stond hij voor zijn bureau. Hij pakte zijn telefoon op en tikte zijn code in waarna hij de wekker uitzette. Hij zag een melding binnenkomen van zijn agenda en vloekte binnensmonds. Hij was helemaal vergeten dat hij naar een verjaardag moest vandaag. Hij legde zijn telefoon terug op zijn bureau en liep naar zijn kast. Hij had nog een uurtje de tijd om te kleden en een cadeau te regelen voordat hij op de verjaardag moest zijn. Gelukkig was er een bbq op het feest dus eten werd daar geregeld. Anders zou hij ook nog eten moeten bestellen of halen aangezien zijn koelkast en voorraadkast helemaal leeg waren.
Hij opende zijn kastdeuren en trok er snel wat kleding uit. Hij koos een simpele jeans en een zwart shirt. Hij pakte nog een boxer waarna hij het op zijn bed gooide en richting de badkamer liep. Hij deed het licht aan en draaide de kranen van de douche open waarna hij even met zijn hand bleef voelen of de temperatuur klopte. Toen dit het geval was trok hij snel zijn ondergoed uit en stapte onder de douche. Hij bleef naar de muur voor zich staren terwijl hij met de shampoo zijn haren begon te wassen. Hij keek het liefst niet meer naar zijn lichaam. Er zaten meerdere grote littekens op van de dingen die hij meegemaakt had toen hij in dienst was. Het liet zien dat hij een overlever was en een strijder maar het liet hem juist terugdenken aan de trauma's die hij daar opgelopen had. Glasscherven, kogels, vuur, het was allemaal tegen zijn lichaam aangekomen en hij mocht van geluk spreken dat hij er nog was.
Niet veel later spoelde hij zijn haren uit en begon zijn lichaam in te zepen. Weer verliet een gaap zijn lippen terwijl hij zuchtte. Hij was nog steeds moe maar hij moest proberen om weer ritme in zijn leven te krijgen. Dus niet nachten wakker zitten en overdag slapen, maar overdag wakker zijn en 's nachts slapen. Hij was er mee bezig alleen het duurde allemaal langer dan gedacht. Het zeep spoelde hij van zijn lichaam af waarna hij de kranen dicht draaide. Hij stapte de douche uit en pakte zijn handdoek van het rek af. Hij sloeg deze om zijn middel en pakte zijn tandenborstel om zijn tanden te poetsen. Hij spuugde zijn tandpasta uit en zette zijn tandenborstel terug nadat hij klaar was. Waarna hij het licht uit deed en de badkamer uit liep richting zijn kamer om zich daar verder aan te kleden.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Rosalia was nog aan het werk toen haar mobiel afging. Ze kon altijd wel opnemen als er wat aan de hand was. Ze had nu 2 jaar haar eigen online kledingwinkel. Daarbij had ze ook een fysieke winkel maar daar had ze gewoon persoon instaan. De online winkel deed ze volledig in haar eentje. Er was altijd best veel werk aan maar het was de job die ze altijd had willen doen. Het gaf haar de kans om op verschillende leuke locaties te werken. Ze kon gewoon van thuis uit werken maar als ze op vakantie wou gaan kon ze haar werk zelfs meenemen. Ideaal, aangezien ze al jaren bezig was met mode. Dat ze daar haar job van had kunnen maken was werkelijk een droom die uitkwam. Ze nam haar telefoon en merkte op dat het Charlotte was, een van haar beste vriendinnen. Haar vriend James was vandaag jarig en ze hadden een groot feest bij hen thuis georganiseerd. Rosalia keek er naar uit. Weer gezellig onder de vrienden komen. Sommige van hen had ze al lang niet gezien. Sommige mensen die kwamen zou ze ook helemaal niet kennen. James had namelijk behoorlijk wat mensen uitgenodigd als ze Charlotte moest geloven. Vroeger kwamen ze veel onder elkaar. Rosalia was toen ook nog in een relatie en aangezien de jongens vrienden waren, had Rosalia al snel Charlotte leren kennen. Ze waren binnen een korte tijd beste vriendinnen en al was dat al jaren geleden, ze waren altijd close gebleven en zagen elkaar bijna dagelijks. Wanneer Rosalia vraagt wat er is hoort ze een enthousiaste Charlotte aan de andere kant van de lijn die vraagt of Rosalia het dessert zou kunnen uithalen voor ze naar het feest kwam. Ze hadden ijs besteld maar geen tijd om het af te halen. Rosalia stemde in. Ze was toch zo klaar met werken, dan zou ze zich omkleden en dan kon ze het ijs wel uithalen. Rosalia drukte af, maakte wat laatste details af en besloot zich dan maar te gaan klaarmaken. Ze liep naar de badkamer van haar appartement toe, kleedde zich uit en nam een heerlijke douche. Niet te warm, aangezien het buiten al warm genoeg was en ze anders weer meteen zou zweten. Eenmaal klaar kleedde ze zich aan. Ze had voor een leuk jurkje gekozen een paar hakken. Dat vond ze altijd wel leuk als ze naar een feestje moest met dit mooie weer. Ze hield er in het algemeen wel van om er goed en vrouwelijk uit te zien, maar had niet iedere vrouw dat? Wanneer ze klaar is maakt ze zich nog op, en gaat dan gelijk naar beneden toe. Charlotte had intussen al een adres doorgestuurd waar het ijs opgehaald moest worden. Dat zou Rosalia dan zo ook meteen kunnen doen. Ze checkte nog even of ze wel alles had en volledig klaar was, voor ze naar buiten liep en in haar auto stapte. Op haar gps stelde ze de locatie in van het bedrijfje. Het gaf aan dat het maar een klein kwartiertje rijden was, niet ver dus. Rustig vertrok ze. Ze had nog genoeg tijd om op het feestje te geraken en haar vrienden waren het wel gewend dat ze te laat kwam, dat was altijd zo geweest en was met de jaren er niet op verbeterd.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het felle licht van de zon die zijn kamer in kwam brandde enigszins in zijn ogen. Hij had net de gordijnen geopend en moest weer wennen aan daglicht. Hij leefde de laatste paar dagen vooral in de duisternis in zijn appartement. Hij had alles en iedereen genegeerd en deze afgelopen dagen even voor zichzelf genomen. Hij had zelfs niet eens boodschappen gedaan en elke dag eten besteld. Hij liep terug naar zijn bed en pakte zijn broek op waarna hij deze in een soepele beweging aantrok. Zijn shirt volgde enkele tellen later en ook zijn schoenen trok hij aan. Hij draaide zich om en liep naar zijn dressoir waar hij zijn deo pakte en deze op spoot. Als laatste nog een luchtje en zijn horloge die hij om zijn pols deed.
Helemaal aangekleed liep hij zijn kamer uit richting de trap om vervolgens naar beneden te lopen. Hij mocht dan wel alleen wonen, hij had best een prima huis gekocht. Het had een benedenverdieping, een bovenverdieping en een grote tuin. Hij had alleen nog niet echt ingericht aangezien hij hier pas net woonde en daar nog geen tijd en zin in had gehad. Ook was hij niet bepaald goed in inrichten. Hij keek rond in huis en zag dat het er aardig rommelig uitzag. Hij zou morgen echt wat gaan doen in het huis en ook boodschappen doen. Hij moest zichzelf maar een bij elkaar gaan rapen. Hij opende wat kastjes op zoek naar een cadeau die hij zou kunnen geven. Hij vond een four pack bierflesjes en pakte te uit de kast. Hij liep naar zijn bureau en pakte daar een envelop af waarna hij terug liep naar de keuken. Uit een lege koffiepot die op het aanrecht stond pakte hij een briefje van twintig en stopte deze in de envelop waarna hij deze tussen de bierflesjes zette. Het was een simpel cadeau maar het was iets.
Met het cadeau in zijn handen liep hij naar de voordeur. Hij opende de deur en stapte naar buiten. De warmte omringde hem meteen en even kneep hij zijn ogen tegen het felle licht. Het was warm vandaag, perfect weer voor een barbeque. Hij liep naar zijn auto en klikte deze open met de sleutel waarna hij in stapte. Het cadeau zette hij op de bijrijdersstoel waarna hij zelfs zijn gordel aan deed. Hij pakte zijn zonnebril uit het dashboard en zette deze op waarna hij de auto startte. Hij verstelde zijn spiegel nog even waarna hij de handrem eraf haalde en richting het huis van James vertrok.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Het was een stukje rijden en ze was een paar keer de verkeerde straat ingereden, maar uiteindelijk zag ze in de verte dan toch het bedrijfje waar ze moest zijn. De gps en navigeren in het algemeen, daar was ze nooit echt goed in geweest. Ze was altijd blij als ze iemand bij haar in de wagen had die haar daarbij kon helpen maar nu moest ze het dus alleen doen. Ze reed tot bij het zaakje, parkeerde haar auto vlak voor de deur op een van de parkings, en liep vervolgens naar binnen toe. Wanneer ze vertelde welke ze bestelling ze kwam ophalen schoot de vrouw naar achter toe. Ze was dus juist, dat was al een opluchting. Na een tijdje wachten kwam ze aan met enkele dozen. Toen ze voorstelde om Rosalia te helpen dragen was dat wel fijn. Het was namelijk wel wat, al zou het alleen ook wel gelukt zijn. Ze opende de koffer van haar auto en plaatste de dozen keurig in de soort koelhouddoos die ze had meegenomen. Dan zou het ijs het wel halen tot bij het huis van James en Charlotte. Ze bedankte de vrouw en stapte vervolgens in haar auto. Alles was al betaald zei ze dus Rosalia moest het enkel nog meenemen. Ze stelde haar gps nu in op het adres van het feestje en vertrok weer. Onderweg zette ze de radio op en zong wat mee met de liedjes. Daar kon ze altijd van genieten. Ze had pas een nieuw autootje gekocht waarvan ze het dak kon openzetten. Dat was altijd heerlijk met dit weer en een leuk deuntje erbij. Ze had tot een jaar geleden geen auto gehad omdat ze een jaar samen was met een gast die een auto had en haar wel rond wou brengen. Rosalia had nooit veel vriendjes gehad. Enkel toen ze wat jonger was en dan van haar 21 tot een jaar geleden ook nog. Dat was het enige serieuze wat ze ooit had gehad als het op jongens aankwam. Ze vond zichzelf geen moeilijk mens maar bij het kiezen van een partner had ze gewoon bepaalde verwachtingen en daar werd niet altijd aan voldaan. Ze zou niet zomaar iets met iemand beginnen voor ze zeker was dat het juist zat. Dan bleef ze liever alleen. Eenmaal aangekomen bij het juiste huis stapte ze uit en opende haar koffer om het ijs er uit te halen. Er stonden al best wat auto's en fietsen dus ze vermoedde dat ze weer te laat was, zoals altijd.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het gedreun van de muziek vulde zijn oren toen hij uit zijn auto stapte. Hij pakte het cadeau van de bijrijdersstoel en klemde deze onder zijn arm. Hij sloot de autodeur en met de sleutel klikte hij de deuren op slot. Hij slaakte een diepe zucht en liep met het cadeau naar de voordeur toe. Dit was de eerste keer dat hij na lange tijd weer onder de mensen ging komen. Hij vond het toch best eng en hij wist zich niet echt houding te geven. Hij had niet echt zin in de duizenden vragen over zijn tijd in het leger maar hij snapte ook dat iedereen gewoon benieuwd was. Hij wilde gewoon relaxen, eten en genieten van het mooie weer en het samenzijn met zijn vrienden. Hij opende de voordeur die op een kier stond en stapte de hal in. Hij keek even rond en glimlachte. Het was lang geleden dat hij hier was geweest. Hij kwam hier vaak voor hij uitgezonden werd. Dagenlang zaten hij en James te gamen op de zolder met pizza en bier. Het waren die momenten die hij oh zo miste en hij hoopte dan ook dat dit terug zou komen in zijn leven. Hij liep richting de achterdeur en zag al een stuk of twintig man staan met drank of een bord in hun handen. Dit vond hij altijd rot aan laat komen. Het feit dat je ergens in moest lopen waar al een hele menigte verzameld was en je dus letterlijk in het middelpunt stond. Hij opende de achterdeur en stapte naar buiten. Hij zag James opkijken en meteen op hem af komen joggen. "Dude, it's been too fucking long." Twee sterke armen plette hem tegen het lichaam van James aan waarna hij lachte. "I know, I missed you bro." Hij knuffelde hem terug voor enkele tellen waarna hij hem losliet. "Damn, you got them muscles." Hij wees naar James zijn armen en greens. Hij had niet stilgezeten en was van een mollige man naar een hele hunk gegaan.
Hij overhandigde hem het cadeau en gaf hem een schouderkopje. "Let me get a beer so we can catch up." Hij liep richting de dranktafel en pakte een koud flesje bier uit een van de schalen. De schalen waren gevuld met ijs zodat het drank goed koud bleef. Hij opende zijn flesje en nam een grote slok waarna hij richting James liep. "So how has it been?" Vroeg hij aan James waarna hij nog een slok van zijn drankje nam. Hij zag hoe meer van de jongens richting hen liepen en zich mengde met het gesprek.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Voorzichtig haalde ze al de dozen uit de koffer en stapelde deze op elkaar op de grond. Op die manier kon ze haar koffer weer dichtdoen, de auto sluiten en de dozen zo optillen om er meer naar binnen te gaan. Met de voet duwde ze de deur open, die gelukkig nog openstond en ze liep met haar handen vol en haar handtas over haar schouder naar binnen toe. Eenmaal binnen zag ze door de grote, glazen deur naar de tuin toe al snel Charlotte staan. Gelukkig kruiste hun blikken meteen en kwam Charlotte dan ook gelijk naar binnen gelopen. 'You made it babe!', riep ze vrolijk en Rosalia moest er wat om lachen. Ze was ook altijd zo enthousiast. Dat was een van de dingen wat Rosalia zo geweldig aan haar vond. Ze deelden gewoon beide het enthousiasme om werkelijk de kleinste dingen en daar kwamen leuke momenten uit voort. Ze zouden elkaar als vriendinnen niet meer kunnen missen. 'Where can I put it?', vroeg Rosalia en ze volgde Charlotte richting de vriezer. Zij had intussen al een deel van de dozen overgenomen en plaatste die in de vriezer, waarna ook Rosalia de rest er nog bij kon zetten. 'Let's go outside, the weather is so good', zei Charlotte. Rosalia knikte instemmend en volgde haar vriendin naar buiten toe. Gelijk kreeg ze een drankje in haar hand gedrukt en liep ze met Charlotte naar de rest van de meiden toe. Vaak zagen ze elkaar lange tijd niet. Rosalia zat vaak in het buitenland om collecties te gaan bekijken voor haar winkel of gewoon om er even op uit te zijn en van daaruit te werken. Iedereen had doorheen de tijd zo haar eigen leven gekregen en hierdoor zagen ze elkaar minder vaak dan in hun tienerjaren. Ergens was dat ook wel mooi, om te zien hoe iedereen zijn eigen weg opging en hun levens toch op een of andere manier met elkaar verbonden bleven. Dat betekende dat het waardevolle vriendschappen waren, en die bleven voor altijd. Rosalia zelf was doorheen de jaren best wel wat veranderd, net zoals de rest. Ze was een stuk zelfstandiger geworden, ook volwassener omdat ze nu voor haar eigen winkel en huis moest zorgen. Uiterlijk had ze wat meer tijd besteed om te sporten. Vroeger kwam ze nogal snel bij en het afvallen had goed gedaan aan haar zelfbeeld. Ze zat een stuk beter in haar vel en genoot daar ook van. Ze had wel het gevoel dat ze alles op een rijtje had nu.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Samen met James liep hij richting de barbecue en de lange eettafel toe. Hij pakte een bord van de stapel en liep naar de gril om te kijken of er al iets klaar was. Hij had namelijk best wel trek gekregen. Hij had de hele dag nog niet gegeten en hij kon wel wat voedsel gebruiken. Hij pakte de tang van een haakje af en pakte een hamburger en een satéstokje van de gril en legde deze op zijn bord. Daarna gaf hij de tang aan James en liep richting de eettafel om daar nog wat dingen op te kunnen scheppen.
Met een lepel schepte hij was satésaus op zijn stokje en nog wat op zijn hamburger. Hij had dit soort eten enorm gemist. Niet dat ze in het leger geen goed eten kregen maar het was toch anders. Hij vond dit ook veel gezelliger dan de snelle maaltijden die hij naar binnen gooide op de basis. Hij pakte nog wat salade en wat broodjes waarna hij met zijn bord in zijn ene hand en zijn bierflesje in de andere naar een van de staan tafels liep om te kunnen eten. Hij zette zijn bord naar naast die van Trevis en begon te eten.
"So how's the girlfriend Trevis." Hij greens en stak een stuk van zijn broodje in zijn mond waarna hij erop begon te kauwen. "She's doing great and she's very much pregnant." Trevis greens terug en keek even naar zijn zwangere vriendin. "Wow congrats man." sprak Brandon op waarna hij verder at. "I'm so happy that you've found her when you were at your worst." Hij gaf hem een knikje en at rustig zijn eten op.
Het was enorm druk in de tuin en hij kon niet eens meer zien wie er waren binnen gekomen. Hij zag nog steeds zoveel mensen die hij wilde spreken, hij wist haast niet waar hij moest beginnen. Hij stak het laatste stuk van zijn hamburger in zijn mond en pakte zijn bierfles op. Hij nam een slok en luisterde naar het verhaal van James. Tot hij uit zijn gedachten werd gehaald bij het horen van een stem. De vrolijke vrouwenstem galmde door zijn hoofd en hij wist meteen van wie deze was. Rosalie. Zou het echt zo zijn dat ze hier was? Het kon haast niet anders want haar stem herkende hij uit duizenden. Zijn ogen dwaalde rond door te tuin op zoek naar Rosalie.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
'Food is ready, let's get you somehting', hoorde ze Charlotte al vlug zeggen die Rosalia met haar arm mee richting de barbecue trok. Rosalia lachte en volgde haar. Ze was geen super grote eter maar besloot toch een hamburger en wat groenten erbij te nemen. Wanneer ook Charlotte haar bord had gevuld liepen de meiden samen terug naar een tafeltje waar de andere meiden alvast stonden te eten. 'So how is everything with the shop?', hoorde ze Emma, een van haar andere vriendinnen zeggen. 'It's going very well at the moment. Lots of orders and new collections are coming soon so I'm happy', zei ze tevreden. Ze vond het leuk hoe enthousiast iedereen altijd was. Ze wisten hoe het Rosalia haar droom was om modellenwerk te doen. Dat had ze in haar tienerjaren al wat gedaan en nu stond ze ook voor zowel haar eigen website als wat andere merken model. Ze had haar droom werkelijk haar job kunnen maken, en ze verdiende er ook nog eens genoeg mee om mooi rond te komen en leuke uitstapjes en uitgaven erbij te kunnen maken. Rustig at ze haar bord leeg terwijl ze hier en daar wat mee luisterde tussen de gesprekken. Wanneer Charlotte haar een paar keer aantikt draait ze zich om en ziet haar een richting uitwijzen. Eerst ziet ze het niet goed, ze ziet enkel James. 'What am I supposed to look at, James has a new haircut or somehting?', zei Rosalia zachtjes lachend maar toen ze beter keek merkte ze op wie er naast hem stond. Dat kon toch niet? 'Is that.?'. Wat verbaasd bleef ze die richting uitkijken. 'Yes it is', hoorde ze Charlotte enthousiast zeggen. Het was gewoon Brandon. Rosalia wist niet hoe ze zich erbij moest voelen. Ze hadden elkaar al jaren niet meer gezien. Rosalia had een aantal jaar geleden wat met hem gehad. Voor een best wel lange tijd waren ze samen geweest en ze had er enkel goede herinneringen aan. Toch was het raar om hem nu terug te zien, op een afstandje dan. Hij was zo erg veranderd, maar zij ook dus hij zou vast hetzelfde denken. 'I can't believe he's back', zei ze wat ongelovig. 'Yeah I was surprised to but James is so happy, and it looks like you missed him too', zei ze met een knipoog. Rosalia haalde haar schouders op. Ze wist niet goed of ze hem moest gaan aanspreken of juist niet. Het was gewoon al zolang geleden. Zijn leven moest er nu vast zo anders uitzien. Ergens was ze wel benieuwd hoe alles nu voor hem was. Zou hij haar zelfs nog terug herkennen als hij haar zou zien? Ze wist het allemaal even niet goed. Het was in ieder geval wel leuk om hem nog eens te zien, en om te zien dat het goed met hem ging. Zo leek het toch in ieder geval.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Zijn ogen zochten door de groep heen en bleven hangen toen hij een prachtige verschijning zag. Hij bekeek haar even van top tot teen. "Why didn't you tell me that Rosalie was going to be here." sprak hij haast in waanzin uit waarna hij zijn biertje nogmaals vastpakte. Hij wachtte niet eens meer op het antwoord van James voor hij richting haar liep. Hij wierp hem nog een "I'll be back." waarna hij naar haar toe liep. Hij baande zich een weg door de menigte, wat nog niet zo makkelijk was als dat het leek. Hij bereikte haar gelukkig snel en tikte haar aan op haar schouder.
Ze was nog steeds prachtig en ergens diep van binnen voelde hij toch dat hij nog iets voelde voor haar. Hun relatie was destijds uitgegaan omdat hij de opleiding in ging en zij met haar eigen carrière aan de slag ging. Ze hadden gewoonweg geen tijd meer voor elkaar en hebben toen samen besloten om er een punt achter te zetten. Maar nu hij haar weg zag sloeg zijn hart weer over. Ze was niets veranderd en het leek net alsof hij haar gister had gezien. Een vertrouwd gevoel alsof alles goed zou komen straalde ze uit en dat was iets wat hij al in maanden niet gevoeld had. Het was fijn om haar weer te zien.
"Hey Rose, how are you?" hij stapte voorzichtig naar vormen om haar te omhelzen. Hij wist niet of ze het wilde maar ze zou er vast en zeker ook niet op tegen zijn. Hij sloeg zijn armen om haar lichaam heen en trok haar tegen zich aan. "It's been ages since we've last seen eachother." fluisterde hij in haar oor waarna hij haar langzaam los liet en haar in haar ogen aankeek.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
'Rose, don't get your hopes up again. He just got back and he probably leaves again in like a month. I don't want you to get hurt', hoorde ze Charlotte zeggen. Rosalia knikte instemmend. 'I know, don't worry', zei ze en ze zuchtte lichtjes onhoorbaar waarna ze nog een slok van haar drankje nam. Charlotte was er natuurlijk al toen ze uit elkaar gingen en wist hoe Rosalia daar van had afgezien. De relatie ging perfect wat het juist zo moeilijk maakte om er afstand van te nemen. Hun wegen lagen gewoon te ver uit elkaar en op dat moment hadden ze niet genoeg tijd om elkaar een gezonde relatie te kunnen geven. Rosalia had nooit spijt gehad van die beslissing omdat het goed had gewerkt voor hen beide, maar vergeten zou ze hem nooit. Je eerste liefde bleef altijd wel speciaal en dat zou je nooit vergeten. Hij was er een lange tijd voor haar geweest en ze hadden zo een fantastische herinneringen samen. Die wou ze nooit vergeten. Wanneer ze een tikje op haar schouder voelt en haar vriendinnen breed ziet glimlachen, draait ze zich om en ziet Brandon vlak voor haar staan. Het voelde niet echt. Alsof ze dit gewoon aan het dromen was. 'Brandon.. it really is you', zei ze, nog steeds wat ongelovig en van zodra hij dichterbij kwam sloeg ze haar armen om hem heen en knuffelde hem stevig. Het voelde meteen weer vertrouwd aan, een enorm fijn gevoel en dit mocht nog wel even duren. Ze was helemaal in de war en tegelijkertijd zo blij om hem te zien. Om hem te kunnen vastpakken en gewoon te kunnen praten. 'I'm so glad you're here.. and that you're safe. It's been so long ago since I saw you', zei ze met een brede glimlach. Ze kon haar ogen niet van hem afhouden. Ze was nu eenmaal zo verwonderd. 'Yeah I'm good. How are you? It's so nice to see you, I'm so happy!', zei ze zachtjes lachend. Dit had echt geen betere dag kunnen zijn.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het voelde fijn om haar weer tegen zich aan en in zijn armen te hebben. Hij had haar oprecht gemist maar hij vond het ook lastig om haar te zien. Het opende weer geheelde wonden. Niet elke relatie was perfect en ook die van hen niet. Aan het einde was er veel verdriet om het feit dat ze uit elkaar moesten omdat ze beide een andere weg op gingen. Ze hielden toen nog van elkaar dus het uit elkaar geen voelde als een steek in het hart. Hij kon het niet omschrijven hoe hij zich voelde dagen na de breuk. Ook tijdens zijn uitzending had hij enkele keren aan haar gedacht. Hoe zou het met haar zijn. Zou ze al een nieuw iemand hebben. Echt tientallen vragen die door zijn hoofd spookte.
"I'm glad to see you to Rose." Hij keek naar haar glimlach en voelde ook zijn eigen mondhoeken omhoog krullen. Hij vond het echt fijn om haar te zien en zo te zien ging het goed met haar. Ze straalde en zag er gewoon enorm goed uit. "I'm doing okay, just a lot of restarting since I came back home. It's been difficult actually but it just takes time." Hij wilde niet meteen toegeven dat hij het echt heel zwaar gehad had en nog steeds om zich weer aan te passen aan het normale leven. "It's just weird that you have all moved on and I kind off stood still over here. My life literally paused here." Hij knikte en glimlachte weer naar haar. "How is your work going? Did you manage to fullfill your dream like you always told me you wanted to do?" Hij hoopte zo dat het haar gelukt was. Toen ze samen waren praten ze hem de oren van het hoofd af over haar ideeën en dromen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ze werd gelukkig, gewoon al om het feit dat hij hier gewoon voor haar stond en ze met hem kon praten. De afgelopen jaren had ze de nood gevoeld om het te schrijven en contact te houden, maar ergens wist ze dat dat de situatie alleen maar pijnlijker zou maken. Ze moesten over elkaar heen geraken toen, en de beste manier hiervoor was om volledig uit elkaars leven te verdwijnen. Dat had ze dan ook geprobeerd, al was ze hem nooit vergeten. Dat voelde ze nu helemaal. Hij zou altijd een stukje van haar hebben, zeker omdat hij een heel stuk van haar persoonlijkheid mee bepaald had. Ze luisterde naar hem en knikte. Ze kon wel snappen dat het niet simpel moest zijn. Terug in het normale leven terechtkomen en niet weten hoe alles ook al weer draaide. Zijn uitzendingen waren vast voor een lange tijd. Dat moest niet simpel zijn, zo lang iedereen waarom je geeft moeten missen. 'I can understand that. I'm glad you're back and I hope you get used to it very soon', zei ze gemeend. Ze wou echt dat hij zich snel terug goed voelde hier, en waar ze kon zou ze hem daar best mee willen helpen, wat dat ook mocht inhouden. 'It must be weird to see all of us again but I can speak for everyone if I tell you that we are all so happy you're back. You still are a big part of everyone here', zei ze. Ze was nog steeds gewoon aan het glimlachen. Dat kon gewoon niet anders nu. 'Yeah it actually worked out. My shop is doing good and I can combine it with some modelling. It's a dream coming true, for real. It doesn't even feel like work to be honest', zei ze tevreden. Ze was zo blij dat ze dat met hem kon delen. Het waren plannen die ze altijd tegen hem verteld had en nu kon ze dus ook zeggen dat het haar gelukt was. Het was niet altijd simpel maar het was er toch van gekomen en dat kon ze nu met trots zeggen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het flesje bier dat hij in zijn hand had hief hij naar zijn mond om er een slok uit te nemen voordat hij antwoord gaf op haar. "I hope that I get used to normal living soon as well but I doubt it. I have been in such a violent place and stuff still haunts me everyday." Hij glimlachte voorzichtig waarna hij luisterde naar haar. "I'm glad everyone is happy that I am back. It really means a lot that you guys haven't forgotten about me yet." Hij nam nog een slok bier en zette het inmiddels lege flesje op een van de staan tafels naast zich.
De twinkeling in haar ogen vertelde hem hoe blij ze was met haar werk en hoe het allemaal gelopen was. Hij vond het zo fijn om te zien dat ze haar dromen achterna was gegaan en dat deze ook uitgekomen waren. Hij gunde haar alles en het gaf hem een gelukkig gevoel om haar zo gelukkig te zien. "I always knew you had it in you to be a model." Hij lachte zacht en knikte naar haar. Hij had haar altijd aangemoedigd om haar dromen achterna te gaan en ook deze droom. Hij vond haar prachtig en vertelde haar dit ook elke dag opnieuw toen ze samen waren. Hij was enorm trots op haar. Trots op de persoon die ze geworden was en trots op hoever ze het geschopt had.
"You're doing good Rosalie." mompelde hij trots waarna hij een hand door zijn haren haalde. "And how is the rest of your life going? How are your parents?" Hij was benieuwd hoe het met ze ging. Hij kwam daar zowat elke dag over de vloer en nu had hij ze al jaren niet gezien of gesproken. Ze hebben hem ook altijd als een zoon behandeld en dat is iets waar hij ze eeuwig dankbaar voor is.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ze vond het moeilijk om te horen wat hij had meegemaakt. Dat kon natuurlijk ook niet anders. Als je een jaar uitgezonden wordt naar een land met problemen, dan kwam je dingen tegen die je niet zomaar vergeet. Het moest vast zo moeilijk voor hem zijn om zijn leven hier terug op te bouwen. Alles moest vast zo vreemd zijn. De tijd had niet stilgestaan, iedereen was verder gegaan met zijn leven terwijl hij weg was, en daar moest hij nu proberen terug zijn weg in te vinden. 'I really wish you the best. If there is anything I can do for you to make you feel comfortable, just let me know. I really want to help you with this. You don't have to do it on your own', verzekerde ze hem. Het was zo al niet simpel, maar al helemaal niet als je het helemaal in je eentje moest doen. Rosalia was er altijd voor hem geweest, voor en na hun relatie en dat zou niet veranderen nu. Ze hoopte juist iets voor hem te kunnen doen na al die jaren. Na alles wat hij al voor haar gedaan had. Ze lachte zachtjes bij zijn woorden. 'We would never forget about you! That's impossible. We have so many memories together, all of us. That will never change', stelde ze hem gerust. Hij mocht echt niet denken dat zijn afwezigheid iets zou veranderen aan de manier waarop iedereen hier met hem zou omgaan. Iedereen was aan hem blijven denken, ook al was hij er niet. Ze voelde haar wangen lichtjes rood kleuren bij zijn woorden. Ze was zelf ook erg blij met hoe alles voor haar gegaan was, maar dat hij dat bevestigde en in haar geloofde deed haar extra goed. 'Oh that's so sweet!', zei ze met een glimlach en ze kon het niet laten om hem weer even te knuffelen. Dit had ze echt zo erg gemist. Voorzichtig liet ze hem weer los. Hij moest vast ook denken dat ze super raar deed nu, maar je kwam niet elke dag je eerste, grote liefde tegen die voor lange tijd in het buitenland had gezeten. Ze was al blij dat hij nog leefde, en dat hij nog steeds wist wie ze was. 'My parents are doing fine. Always busy with the restaurant, that didn't change. My oldest brother got married. His wife is pregnant so yeah, a lot has changed. I was the last one to move out', zei ze tevreden. Ze had 4 oudere broers en dat was niet altijd simpel geweest, zeker omdat haar ouders altijd weg waren. Die hadden al jaren een goed draaiden restaurant in de stad. Haar ouders waren altijd dol geweest op Brandon. Iedereen was er dan ook van aangedaan toen de 2 besloten om een punt achter hun relatie te zetten. Haar ouders waren nooit gestopt met over hem te praten. Ze zouden het dan ook geweldig vinden moesten ze weten dat hij terug is.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld