Friends (ORPG)- Lix - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Friends (ORPG)- Lix

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
//Velo\\
''Nee het is Velo.... sorry soms noem ik een a in plaats van een o...'' Ik gaf een kleine zucht toen ze opeens zoveel vragen stelde. Misschien zijn mensen ook nieuwsgierig, immers dat zal wel logisch zijn. ''Eigenlijk hield ik niet je lichaam onder controle. Kijk je hebt druk punten in je lichaam en dat telt als een zenuw. Die signalen naar je hersenen zend. Als dus zoon een zenuw precies goed raakt, zend dan soon zenuw het naar de hersenen en lig je stil.'' Ik slaakte een zucht en keek naar het plafon toe. ''Mijn soort is... Dark Visper.. is goed als slecht.. Maar ik ben nog de enigste over ik koos geen kant.. Maar de andere jongeren wel van mijn leeftijd dan. Dus bleef ik in mijn ééntje over.'' Ik stopte met praten, en keek naar haar richting toe.

Lix
YouTube-ster

Lix schreef:
//Mila\\
"Dat kan jouw soort alleen maar?" vroeg ik. Het zou namelijk wel handig zijn voor mij. Zelfs al kon ik het niet met krachten, maar wel gewoon op die punten drukken met mijn vingers. Ik ging weer rechtop zitten en draaide mij naar haar toe. "Waarom heb je geen kans gekozen?" Ik vond het interessant om naar haar verhaal te luisteren. Misschien kon ik er ook achter komen waarom zij mij geholpen had. Het is niet elke dag dat ik een onpartijdig wezen tegen kwam, of iemand die mij hielp. Het was vreemd, hoe onze paden waren gekruist. Misschien was het het lot, dat mij naar haar bracht, zodat zij mij kon helpen. Of misschien was dit toch weer een truc. Ik ben zo vaak bespeeld, dat ik het verschil bijna niet meer zag.

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
//Velo\\
''Ik heb geen idee of ik het alleen kan of mijn soort.'' Ik keek strak naar haar richting toe. ''Waarom ik geen kant koos...'' ik werd gelijk stil, er liep bijna een traan over mijn wang heen. Ik hield me strek en hield de traan in, ik stond op en ging naast haar zitten. ''Ik koos geen kant want ja, ik heb niks met deze oorlog. Waarom zou ik dan een kant kiezen, ze doen alleen maar onschuldige mensen pijn die niks hebben misdaan. Ze dwingen ze om bij te horen. Of ze vermoorden ze zelf de gooien zijn niet altijd goed.'' Ik werd wit heet van binnen maar hield me in, ik wou kei hard schreeuwen van boosheid. Mijn stem begon wat harder te klinken terwijl ik praatte. ''Ik zoon een hekel aan die mensen, egt UGH! Dus ik ging mensen helpen, elk mens dat ik helpte werd op geslokt in de oorlog. En Lia dat was een zusje voor me gewoon opeens weg! brand plekken over al, die gemene...'' ik stopte mijn zin en zag Mila stil zitten kijken. Ik keek haar aan en las haar verdriet over haar ouder en de vrienden die ze heeft verloren in de oorlog. Ik deed wat mij het beste leek op dit moment, ik opende mijn armen en begon haar te knuffelen. ''Ik zal je beschermen ook al is het laatste wat ik doe.'' Mompelde ik in mijn zelf.

Lix
YouTube-ster

Lix schreef:
//Mila\\
Ik luisterde aandachtig naar haar verhaal. En voor het eerst in tijden, raakte iets mijn hart weer (en het was geen dodelijke spreuk). Ik moest weer denken aan hoe mijn familie, die de laatste nog volbloed menselijken waren, afgeslacht waren, tot alleen ik nog stond. Mijn moeder had het kunnen overleven, als ze mij niet voor zichzelf had gezegd. Ik schrok op uit mijn gedachten toen Velo mij opeens knuffelde. Het was al zo lang dat ik zelfs maar iemand met een vinger had aangeraakt, zonder de drang te hebben om diegene's keel open te snijden. Ik voelde mij dus een beetje ongemakkelijk en klopte haar op de rug. Ik had geen idee wat ik moest zeggen. "Rustig maar, er gaat niets met mij gebeuren." Ik glimlachte. "Ik zal ook op jou passen, V." Ik korte haar naam even in, omdat ik het gevoel had, dat ik daardoor sterker leek, terwijl ik van binnen een wrak was en haar huilend wou bedanken.

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
//Velo\\
Ik lied haar gelijk los, het natuurlijk raar voor haar dat ik haar opeens omhelsde. Ze heeft natuurlijk iedereen tegen zich gehad. ''Sorry..'' zei ik stil en stond op. Ik liep naar de deur en ging in de schaduw zitten kijkend, of de Duiterlingen weg waren. Links Rechts niks, ook niks in de schaduws. Ik opende deur en liep naar buiten, even ontstond er een licht damn, en had ik mijn gras terug met bloemetjes. Ik kwam een glimlach op mijn gezicht, ik wenkte even naar Mila dat ze kon komen.'' Zou ik er nog een meer bij doen? OE OE hoe zag jouw tuin er vroeger uit?!'' vroeg ik nieuwsgierig als ik het naar dat veranderde misschien voelde zich dan beter. Of menselijker, nog even gauw maakte ik een doorzichtige muur rond om het gebied wat van mij is. Eerste deel licht tweede gedeelte donker. Met vol voldoening ging ik in het gras liggen wachtend op haar antwoord.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld