Forum

Miyuki

Ik keek hoe hij zijn medicijn maakte en was onder de indruk. Het herinnerde me aan vroeger van mijn familie. De bewegingen kwamen dan ook allemaal bekend voor. ‘’Hoe wij ons noemen. De gave die we allemaal hebben heet date of death en dan heb je nog een extra gave. De meeste mensen noemen ons dan ook holders. Inderdaad ja wil ik weten wat je kan. Iedereen heeft een andere gave.’’ Ik pakte een kaart uit mijn tas en gooide het naar hem toe’’Dit zal je nodig hebben om je onderdak te zoeken.’’
De kaart bevatte informatie welke straten en steegje we in de gaten hielden, de onbewoonde huizen die er waren dat ondertoezicht werd gehouden en welke niet.
’’Laat ik maar hopen dat je veilig bent en we elkaar niet meer zullen zien.’’ Ik lachte hoe ik echt was en vertrok.
’’Wees veilig.’’ Ik liep al weg en keek rond of ze naar me aan het zoeken waren. Voor de laatste keer draaide ik me om en zei ik: ’’Ik ben nog steeds onder de indruk wat je gave zal zijn.’’ Hierna verdween ik in een donkere steegje

Intussen

Ryuu

Ik keek naar het beeld waar Miyuki meteen gevlucht is. Meteen vloekte ik stil in mezelf en bleef ik koel. Ik moest me meer bezig houden met de persoon in de rode cape die mensen vermoord. Ik liet andere mensen voor me invallen en achtervolgde dit figuur.
Miyuki handelde heus wel met de man af dus liet ik het maar rusten.
Ik pakte mijn spullen en rende gelijk verder waar ik het figuur zijn positie bevond. Ik stond op het dak en bleef hem achtervolgen. ’’Wie of wat het zal zijn ik zal het voor het berouwen.’’
Ik pakte mijn spullen erbij en sprong onopgemerkt naar beneden. Zelf achtervolgde ik dit figuur en ik was een meester in achtervolgingen. 

'Dat is je geraden ook.' snauwde Shiro boos terwijl hij het meisje overeind hielp en daarna zijn gevallen katana weer opraapte. Het masker dat ze vast had viel hem nu pas op en het viel hem ook op dat ook zij geen cijfers boven haar opvallende roze haren had. 'Niet weer! Is er soms een of andere bijeenkomst waar ik niets vanaf weet? Waar komen jullie mensen opeens vandaan! Uit welk donker gat zijn jullie gekropen om mijn lastig te vallen!' mompelde hij grotendeels tegen zichzelf terwijl hij geïrriteerd naar het meisje keek. 'Waarom heb je een masker vast?' Vroeg hij aan haar, want ergens had dat masker zijn nieuwsgierigheid gewekt. 'Trouwens, waarom heb je zo veel haast? Word je achtervolgd?' Shiro bedacht zich dat het best wel eens zo kon zijn, aangezien dit meisje duidelijk hetzelfde was als hij en hij die dag ook al gevolgd was. 'Wacht, we staan hier te open. Kom mee naar binnen, ik heb hier toch net een katana gekocht, ik doe wel alsof ik nog iets anders erbij wil kopen.' Zonder op haar antwoord te wachten sleurde hij het meisje mee de winkel in en ging hij achterin de winkel, waar een paar kasten hun uit het zicht hielden, en liet hij haar daar weer los. 'Mijn naam is trouwens Kenji,' weer gebruikte hij zijn alias, 'en wat is jou naam?' 

Ryuu

Ik keek haar aan en schudde mijn hoofd. ‘‘Ik woon hier langer en ik raak niet zo gauw verkouden. De kou doet me niks.’’ Ik hoorde haar zeggen over de cijfers. ‘‘Ik heb geen cijfers en jij ook niet. We hebben beide dezelfde gavens genaamd date of the death.’’ Ik keek haar aan. ‘‘Heb je wel een overnachtingsplaats?’’ Wat ik zeker wist dat ze dat niet had. Het begon te regenen en al gauw pakte ik een paraplu uit mijn tas.
‘‘Als je wilt kan je in mijn appartement slapen. Ik heb wel extra kamers en iemand erbij kan geen kwaad.’’ Ik bood haar een hand aan om samen te lopen. ‘‘Als je wilt kunnen we nog even langs gaan om nieuwe kleding voor je te halen zodat je iets droogs hebt.’’ Bood ik aardig aan. ‘‘Geen zorgen ik betaal het wel. Later kan ik je dan ook meer vertellen waarom je geen cijfers zie.’’ Ik glimlachte en we stonden samen onder de paraplu.
Ik wist van anderen dat ik betrouwbaar uitzag en altijd vriendelijk was tegenover een ander. De meeste zeiden dan ook tegen me dat het gevaarlijk kon zijn maar ze wisten dan ook niet waar toe ik in staat was. Ze wisten niks over mijn verleden en niemand wist het behalve ik.
‘‘Wat lust je het liefst?’’vroeg ik terwijl we samen op pad gingen. Samen met ons tweeën liepen we door de straten heen op weg naar mijn appartement en kochten we wat kleren. In totaal hadden we vele nieuwe kleren voor haar omdat ik dan ook verwachtte dat ze lang zou blijven. Je zag duidelijk aan haar dat ze anders was dan anderen. Ze had een andere outfit. We hadden een paar schoenen voor haar gekocht en deden dan ook inkopen op de markt.
‘‘Als je het leuk vindt kan ik je morgen meenemen naar het festival dat morgen plaats vindt want morgen heb ik geen werk.’’ Ik lachte vriendelijk en samen liepen we naar het appartement toe.
Ik opende de deuren en stapte naar binnen. ‘‘Kom maar binnen. Dit hier is mijn appartement.’’ Ik liep naar een kamer dat er luxe uitzag. ‘‘Hier is jouw kamer en die deur daar’’ Ik wees naar een deur tegenover die van haar. ‘‘Is mijn kamer dus als je me nodig heb weet je me te vinden. Hier heb je je kleding en een paar handdoeken. Neem maar snel een douche voordat je koud vat.’’ Ik begeleidde haar naar de badkamer en liet haar daar achter terwijl ik de avondmaaltijd klaar maakte.
Koken was wel een ding voor net als toen ik klein was en als je toch alleen woont moet je toch kunnen koken. Deze keer maakte ik twee porties klaar en het rook heerlijk.

Miyuki
Ik keek wat rond en vond niks. Deze keer ging ik terug naar mijn appartement. Ik liep rustig over de straten en opende mijn paraplu aangezien het begon met regenen. Alleen liep ik over de straten en hoorde je duidelijk de getik van mijn hakken. Ik zuchtte en dacht wat er gebeurd was. ‘‘Waarom hielp ik hem. Ik kon hem zo makkelijk doden.’’ Mijn grip op mijn paraplu verstevigde. ‘‘Ik kon hem doden, maar ik hielp hem in plaats daarvan waarom?’’ Voor de een of andere manier liet hij me aan mezelf denken. Ik zuchtte en liep verder. Ik kocht wat eten en dacht om nog even langs Ryuu te gaan.
Mijn familie had Ryuu tot mijn persoonlijke bodyguard aangewezen maar hij wist zelf duidelijk dat ik voor mezelf kon zorgen. Ryuu was dan ook iemand als mijn oudere broer. Ik hield van hem en diep van binnen voelde hij ook aan als mijn familie.
Ik liep verder en nam allerlei lekkernijen mee.
‘‘Wat zou hij verrast worden als ik hem dit zal geven.’’ Ik lachte en liep naar zijn appartement gebouw. Hij woonde gelukkig dicht bij mij, 2 straten verderop.
Ik kwam in het gebouw en liep door de gangen en nam de lift naar de 5^e verdieping. ‘‘Hmm.. Hoe zal hij reageren hierop.’’ Ik was dan ook blij en stapte uit. Met een blije voetstappen liep ik naar zijn deur 5a. Met een blije geklop klopte ik op de deur en wachtte ik blij buiten tot hij de deur zal openen. Ik zal hem weer spreken na die al die lange tijden. Misschien kon ik hem dan meevragen naar het festival, dacht ik in mezelf.
Niet lang erna werd de deur geopend door hem en hij was verrast. ‘’Ik kom binnen!’’,riep ik blij. Met een tas vol lekkernijen dat ik op de toonbank legde trok ik mijn jas uit en hing ik hem op.
‘‘Hoe was jouw dag op het werk?’’ vroeg ik op een blije toon dat ik hem weer eens sprak. Op het werk was het anders. Ryuu was ook verrast dat ik er was en zag de tas.
‘‘Laten we het samen met ons tweeën opeten vind je ook niet?’’ Ik glimlachte en zag de keuken dat er lekker rook.