Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg w// Batgirl

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Gefrustreerd loop ik heen en weer in de keuken. Madison is hier inmiddels al een uur wat heel gezellig is. Maar de foto staat er nog steeds op. "Die foto moet eraf!" Ik probeer na te denken en te kijken wat ik kan doen. Morgen ga ik gewoon naar school en zal hem duidelijk maken dat hij de foto eraf moet halen. Als ie dat niet doet zal ik hem terugpakken. Ik weet dat het niet de juiste manier is maar dat moet dan maar zo. "Zij om te blijven slapen?" Vraag ik dan maar. Hier moet ze even over nadenken. En dat begrijp ik ook wel, zo goed kennen we elkaar nou ook weer niet. We zijn goede vrienden maar ik zou willen dat we meer van elkaar waren.

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Als ik s' ochtends wakker wordt is het luchtbed leeg. Gister hadden we nog snel een luchtbed opgepompt en een slaapzak met kussen gepakt. Als ik naar de badkamer loop is die leeg en ook beneden is het doodstil. Waar zou ze naartoe zijn? Ik probeer haar op haar mobiel te bellen maar ook daar neemt ze niet op. Even later op school, ik heb besloten toch maar naar school te gaan, is ze ook niet. Zou Jake er wat mee te maken hebben? Maar Jake is gewoon op school en doet niet anders dan normaal. "Jake haal die foto eraf anders ga ik naar de directie van de school... En dat wil je niet." Zeg ik dreigend. Hij krijgt een onzekere blik in zijn ogen maar die verdwijnt snel weer. " Doe je best maar." Zegt hij grijzend. Wat een eikel! Denk ik bij mezelf. Als ons eerste lesuur begint is ze er nog steeds niet en ze heeft me ook niet teruggebeld. Waar kan ze toch zijn?

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Als de rector binnen komt zien ik aan zijn gezicht dat er wat ernstigs aan de hand is. "Wouter, kan ik je even spreken?" Ik pak mijn spullen op en loop de klas uit, als ik me nog even omdraai zie ik Jake grijnzend naar me kijken. Ik steek mijn middelvinger naar hem op in de hoop dat de docent het niet heeft gezien. Daarna volg ik de rector de klas uit. We lopen naar zijn kantoortje en ik neem plaats op een van de met katoen bedekte stoelen. "Er is iets erg gebeurd, Madison wordt vermist. En volgens Jake is ze voor er laatst bij jou geweest." Wat?! Madison wordt vermist? Mijn hersenen draaien op volle toeren. "Ze sliep inderdaad bij mij, maar toen ik wakker werd was ze weg." Hij kijkt me even bedenkelijk aan, waarschijnlijk gelooft hij me niet. "Je hebt dus niks met haar gedaan? Want als we daar achter komen ben je nog niet jaren, jongeman." "Ik heb nils met haar gedaan, ik heb me ook de hele tijd zorgen gemaakt." Terwijl ik dit zeg kijk ik hem recht in de ogen, als ik hem niet aankijk debkt hij vast dat ik lieg. Nadat ik uit het kantoor ben gelopen loop ik de school uit. Ik heb nu dus echt geen zijn in school en Jake. Straks heeft Jake wat met de ontvoering te maken! Doe niet zo gek denk ik bij mezelf. Hij is irritant, wil Madison van me afpakken maar een ontvoerder? Nee dat denk ik niet. Als ik bij mijn huis ben zie bloed op de stoep voor mijn huis. Ik volg het spoor en het leidt naar de weg. Daarna houd het spoor op. Misschien is dat bloed wel van Madison! Ze moet hier dus zijn ingestapt in een auto. Waar kan ze anders naartoe zijn gegaan? Ik loop weer terug en doe de deur open. Ik moet iets doen.

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Ik bel de politie en zeg dat ik Madison voor het laatst heb gezien. "Ze sliep bij me maar de volgende ochtend was ze weg." Zeg ik over de telefoon heen. "En nu heb ik bloed gevonden voor mijn huis." Ik hoor even gekraak aan de lijn. "We komen zo snel mogelijk naar je toe." Als ik even later de deur open doe sta ik oog in oog met de politie. Ik wijs naar de stoep en samen loop ik met de politie ernaartoe. Gelukkig hebben ze mij niet nodig en kan ik weer naar binnen. Ik MOET Madison gaan zoeken, maar waar kan ik beginnen? Ze kan overal zijn. Gefrustreerd loop ik rond.

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Het is al nacht maar ik kan niet slapen. Ik zucht, doe het licht aan en graai wat kleren uit de kast. Voor de zekerheid neem ik een zaklantaarn mee en natuurlijk mijn iPhone. Ik stommel naar beneden pak wat te eten en loop naar de auto. Na een uur te hebben gereden kom ik weer aan bij mijn huis. Geen spoor van Madison maar dat had ik ook niet verwacht. Opeens weet ik waar ik moet zijn. Het is wel helemaal aan de andere kant van de stad maar dat moet dan maar. Als ik bij de rand van de stad kom - de plek die heel afgelegen is - zet ik de auto stil. Met mijn capuchon over mijn hoofd loop ik langs de verlaten gebouwen en schuren. Tot ik een gil hoor. Ik kijk achter me maar daar zie ik niks. Ik kijk nog een keer goed rond maar kan niet ontdekken waar vandaan het geluid komt.

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Het gegil wordt harder maar daarna stopt het plotseling. Ik probeer nog een geluid op te vangen maar hoor niks meer. Dan loop ik naar een schuurtje. Volgens mij kwam het geluid daar vandaan... Ik ga tegen de muur van de schuur staan en probeer te luisteren of er niemand in de schuur is. Daarna trap ik de deur in en kijk gejaagd om me heen. Opeens woestenij naar achter getrokken en er wordt een zak over mijn hoofd getrokken. Ik schop en probeer te slaan met mijn vuist maar door die zak zie ik niks. Als ik even later wakker wordt weet ik dat ik gedrogeerd ben. Ik zit vastgebonden tegen iemand aan.

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Ik probeer me los te rukken maar dat gaat natuurlijk niet. Ik zit vast samen met iemand anders. Wie zou dat zijn? Als ik de gedaante die me heeft vastgemaakt weg hoor lopen en naar buiten hoor gaan zeg ik: "Hallo... Wie ben jij?" De stem die ik daarna hoor komt zo bekend voor maar ik kan hem niet helemaal plaatsen.

Account verwijderd

schreef:
Wouter
"Ik ben Wouter, ben jij Madison?" Vraag ik onzeker. Het kan ook gewoon iemand anders zijn. Met ingehouden adem wacht ik af op antwoord. "Wouter? Ben jij dat? Ik ben inderdaad Madison!" Opgelucht slaak ik een zucht. Als we hier maar uit komen samen. Want ik ben niet van plan om hier nog langer te zitten. Misschien heb ik mijn mobiel nog. Ik probeer bij mijn zak te komen en ik voel wat scherps. Een mes! Ik probeernhet eruit te trekken maar net als ik het touw wil gaan doorsnijden hoor ik voetstappen en krijg ik een trap in mijn buik. Ik klap dubbel en krijg even geen adem meer. Daarna geeft hij me nog eens een klap in mijn gezicht. Met een van pijn vertrokken gezicht probeer ik zijn gezicht te zien. Maar het enige wat ik zie is een lang persoon met een bivakmuts op.

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Nadat er voor mij uren voorbij zijn gegaan hoor ik de voetstappen wegsterven. Inmiddels moet het iets van drie uur s' nachts zijn. Ik pak weer het mes, de persoon met de bivakmuts was zo dom om het niet af te pakken. Niet zo gelukkig voor hem maar wel voor mij denk ik. Ik snijd het touw door en maak daarna het meisje achter mij los. "Madison!" Ik loop op haar af en geef haar een kus. Daarna stap ik achteruit, dat had ik niet moeten doen. Maar nu pak ik haar arm vast en trek haar mee de schuur uit. We rennen zo hard als we kunnen, waar had ik nou mijn auto staan? "Verdomme!" Ik ren maar een kant op maar weet in godennaam niet waar we zijn. Dan kijk ik in mijn broekzak waar mijn mobiel is. Die heeft ie dus afgepakt!

Account verwijderd

schreef:
Wouter
"Heb jij een mobieltje?" Helaas heeft die man met de bivakmuts ook haar mobiel afgepakt. Als ik een telefooncel zie ren ik er naartoe. Ik draai het alarmnummer en hoop dat er snel wordt opgenomen. "Hallo met Rechercheur Basso." Hoor ik een zware stem. "Hoi... Met Wouter! Ik heb Madison gevonden, het vermiste meisje maar we zijn in gevaar!" Daarna geef ik het adres door of zover ik weet waar we zijn en ik hoop maar dat ze ons vinden. Als ik loeiende sirenes hoor weet ik dat we veilig zijn. Ik omhels Madison stevig en geef haar een kus op haar wang.

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Maar toch zit ik met nog een gedachte. Wie was die man met de bivakmuts? En loopt hij hier nog steeds rond? Want dan betekent het dat ik elk moment weer kan worden ontvoert. Het klinkt dom maar het is wel zo... Helaas hoor ik dat de man nog niet is gevonden, hopelijk gebeurt dat snel. De volgende dag op school merk ik dat iedereen me aanstaart. Ik ben namelijk ook de jongen die ontvoert is. Madison blijkt er ook last van te hebben en ik zie Jake weer naar haar toe lopen. Blijkbaar heeft jij nog steeds geen lesje geleerd. Ik kijk even op Facebook, de foto staat er gewoon nog steeds op! Maar dat is het minste waar ik me zorgen om maak.

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Ik zie dat Madison boos van Jake weg loopt. Wat een arrogante jongen! Ik loop naar hem toe en duw hem tegen de kluisjes aan. "En nu is het afgelopen! Laat Madison gewoon met rust wanneer ze dat wil!" Hij blijft grijnzen en ik krijg bijna de neiging om hem een klap is zijn gezicht te geven zodat die grijns voorlopig weg blijft. Maar opeens duwt ie me op de grond en slaat zijn vuist tegen mijn hoofd. Alles wordt wazig voor mijn ogen maar ik sla hem terug. Dat had ik niet moeten doen. Hij wordt razend en duwt me keihard tegen een kluis aan. Ik hap naar lucht en zak op de grond. Inmiddels is er een hele menigte om ons heen. "Vechten, vechten!" Maar ik kan niet meer. Met mijn allerlaatste kracht stomp ik mijn vuist in zijn maag. Ook dat had ik niet moeten doen. Hij tilt me op en laat zijn vuisten op mijn lichaam neerkomen. Daarna wordt het zwart voor mijn ogen.

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Ik word wakker en zie een verpleegkundige voor me. "Wat doe ik hier?" Ik wil uit bed stappen maar mijn hoofd bonkt ontzettend. De verpleegkundige duwt me weer terug in bed. "Je hebt een lichte hersenschudding jongeman, je moet minstens nog een dag hier blijven." Ik zucht. Allemaal de schuld van Jake, ik hoop maar dat hij wordt geschorst ofzo. Na een paar minuten val ik weer in slaap.

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Ik word wakker van een geluid naast me. Als ik mijn ogen open doe zie ik dat het Madison is. "Madison... Haal me hier weg please." Ik haar het om in ziekenhuizen te liggen. Ik voel me dan zo zwak. Maar Madison legt me het zwijgen op en zegt dat ik maar weer moet gaan slapen.

Account verwijderd

schreef:
Wouter
Als ik een week later weer naar school ga is het de zoveelste keer dat ik iedereen naar me zie kijken. Ik zucht en loop maar gewoon door. In de klas ga ik ook niet gewoon naast Madison zitten, ik pak een tafel achterin en ga daar zitten. Toen ik in het ziekenhuis lag had ik gehoord dat Jake is geschorst. Hij moet naar een andere school, gelukkig maar. Maar toch heeft het gevecht wel wat gedaan met me. Als mensen me aanraken schrik ik meteen en ik vertrouw mensen gewoon echt niet meer. Mijn ouders willen dat ik naar een psycholoog ga maar wat kan die doen? Met mij praten? Dan moet ik zeker alle ellende opnieuw vertellen! Dat is dus geen optie. Madison vind me ook al raar doen en ze zal zich vast afvragen waarom ik zo vreemd doe. Ik zucht. Was deze schooldag maar snel voorbij en kon ik maar gewoon doen alsof alles weer normaal was. Maar dat kan ik niet.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld