Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ We cry, we fight, we love and we die

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison
Ik kijk op "Oh dat maakt niet uit hoor, ik snap het wel, het blijft een spel. Maar ik heb geen zin om naar haar te luisteren, ik ga het op mijn eigen manier doen. Ookal is dat misschien riskant, ik ga daar toch wel dood" zeg ik en zucht. Ik moest gewoon een boog in de arena zien te bemachtigen.

Anoniem
Landelijke ster

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Voor de mensen van het Capitool is het inderdaad maar een spel, maar voor ons. En even tussen ons. Ik ben ervan overtuigd dat je kunt winnen. Je weet als geen ander hoe te overleven en is dat niet uiteindelijk waar het allemaal maar om draait." Gideon leunde met zijn rug tegen de deur.
"Tot morgen dan maar." zei hij na een korte stilte en wandelde toen naar zijn eigen coupé. Hij bleef voor de deur staan en besloot toen toch nog even naar de achterkant van de trein te gaan. Hij had geen last van de gierende wind die de trein veroorzaakte want er was een krachtveld dat hem ertegen beschermde, al was de echte reden dat het rond de trein zat het feit dat de tributen niet zouden kunnen ontsnappen.
De zon was aan het ondergaan en Gideon wist dat zijn nonkel, tante, neefje en nichtje nu naar dezelfde zonsondergang zaten te kijken. Hoe ver ze ook van elkaar verwijderd waren ze zouden altijd naar dezelfde zon, maan en sterren kijken.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison Ik kijk hem verbaasd aan "Ik?" vraag ik ongelovig. Ik wist dat ik juist geen enkele kans had tegen die andere, getrainde tributen. Wat als ierdereen zou stoppen met kijken naar de spelen? Zou het dan voorbij zijn? Soms denk ik dat ik de enige ben die zo over dingen denkt. Dat ik altijd anders ben.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De volgende ochtend werd Gideon verward wakker in de achterste wagon. Blijkbaar hadden de gebeurtenissen van gisteren hem zodanig uitgeput dat hij in slaap was gevallen nog voor hij terug naar zijn coupé was gegaan. Door de slechte houding waarin hij had gelegen had hij hier en daar spierpijn, maar een goede douche zou de pijn al snel verlichtten.
Het water voelde heerlijk op zijn huid. Thuis hadden ze zich bijna altijd met koud water gewassen. Hier kon hij de temperatuur aanpassen naar zijn eigen voorkeur. Het was echt heerlijk. Hij ruilde zijn oude versleten kleren in voor een wollen trui en een jeansbroek die hij in de kast van zijn coupé vond. Hij koos opzettelijk voor de wol omdat dit hem aan thuis deed denken.
Hij rekte zich uit terwijl hij binnenkwam in de eetkamer voor het ontbijt en terwijl hij geeuwde zei hij: "Goedemorgen" al was het nauwelijks verstaanbaar en nam plaats aan de ontbijttafel.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison
De volgende dag sta ik op en loop dan naar mijn badkamer die in mijn coupé is. Daar hangt mijn outfit klaar aangezien we vandaag aankomen en er veel mensen zullen zijn. Urg het was een jurk, ik hou niet echt van jurken, ze zitten gewoon niet comfortabel. Gelukkig was het nog een beetje basic, aangezien Echo me waarschijnlijk in een regenboog jurk had willen zien. Ik kleed me aan en stap onder de douch. Heerlijk. Thuis moesten we ons wassen met water uit een emmer, wat dus koud was. Als ik klaar ben kleed ik mij aan en doe mijn haar in een hoge staart waardoor mijn krullen mooi vallen. "Goedemorgen" mompel ik als ik de gezamenlijke coupé in kom.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De rest van het ontbijt verliep rustig. Gideon spendeerde de resterende tijd door het bekijken van de heruitzendingen van de lotingen. De vooruitzichten waren niet bepaald rooskleurig. De tributen van districten één en twee waren heuse moordmachines, getraind om te doden. Ze waren nu al zelfverzekerd van hun overwinning. Hier en daar, voornamelijk bij de lagere districten waren de tributen kinderen van twaalf of veertien jaar. Gideon had medelijden met hen. Zij waren diegenen die absoluut geen kans maakten, wiens leven nog maar net begonnen was en alweer tot een einde zou komen, een verschrikkelijk einde. Hij had de uitzending net afgekeken toen hij voelde dat de trein vaart minderde. Hij ging terug naar de gemeenschappelijke kamer en keek uit het ramen. Weldra zouden ze in het Capitool aankomen dat er impressionant uitzag met zijn hoge en moderne gebouwen. In het station stond een hele massa mensen hen op te wachten.
"Denk gewoon dat het schapen zijn, zoveel verschil is er heus niet." fluisterde Giselle in zijn oor die zelf al naar de menigte aan het zwaaien was. Gideon moest ook wel om haar opmerking lachen. "Dat is volgens mij een belediging voor schapen." fluisterde hij terug zodat Echo hem zeker niet kon horen. Toch lukte het hem te glimlachen en ook naar deze mensen te zwaaien die over enkele dagen met spanning zouden toekijken hoe hij zijn uiterste best zou doen niet vermoord te worden.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison
Ik kijk naar buiten vanuit het raam, er stonden allemaal mensen enthousiast te zwaaien. Dit is gewoon ziek, iedereen wil ons graag nog zien voor we dood zijn. Zij zijn de reden waarom dit spel überhaupt nog bestaat. Ik geloof er niks van dat dit is om de vrede te bewaken. Ons district heeft pas 1 keer gewonnen van de 73 keer. Dus eigenlijk hebben we geen kans, want district 1 of 2 winnen bijna elk jaar. Een aantal kinderen worden daar opgeleid tot ze 16/17 zijn en dan worden zij volunteer. Ons district heeft nog nooit een volunteer gehad, nog nooit...

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ze werden weggebracht van de menigte ieders naar aparte kamers waar ze voor het eerst hun stylisten ontmoetten. Een man met pastelkleurig haar wandelde glimlachend naar hem toe en stelde zichzelf voor als Charon. Op zijn haarkleur na droeg hij een pak dat bestond uit een wit jasje met een wit hemd en een zwarte das en daaronder ook een witte broek. Het was niet kleurrijk zoals de meeste Capitool inwoners, maar gewoon stijlvol, dat wist Gideon wel te appreciëren.
Charon stelde hem een paar vragen zoals wat hij normaal in zijn district deed en toen Gideon hem uitlegde dat hij herder was trok Charon die sowieso al een bleke huid had nog iets witter weg. "Oh nee dit kan toch niet. Ik moet onmiddellijk de outfit gaan aanpassen. Livia, Pandora, Alyxander begin alvast met de eerste wasbeurten en de standaard procedure."
Gideon vroeg aan de andere stylisten wat er aan de hand was, maar zij wisten ook van niks.
Toen kon de foltering beginnen. Gideons huid werd geschrobd tot deze roodgloeiend was. Verschillende crèmes werden op zijn huid gesmeerd zodat hij uiteindelijk naar een exotische fruitschaal rook. Ook zijn gezicht en kapsel werden bijgewerkt al kwamen de stylisten al snel tot de conclusie dat ze niet veel konden aanvangen met zijn weelderige bos krulhaar.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison
Ik moest ook een kamertje in. Ik zucht, ik was hier dus geen type voor. Ik vind mezelf wel zo prima, en hoef er niet uit te zien als een barbie. Ik schaamde me ook een beetje voor mijn huidskleur, aangezien iedereen hier blank is, en Gideon en ik best anders zijn, met ons haar en onze huidskleur etc. Ik kijk op als ik naar binnen mag. Ondertussen had iedereen zo'n soort groen ziekenhuis jurk dinges aan, alsof iedereen geopereerd zal worden. Ik ben verbaasd als ik mijn stylist zie, hij was net als Gideon en ik. Als jager had ik nou eenmaal geen behoefte aan schoonheids behandelingen etc dus hij heeft veel werk aan de winkel volgensmij. "Zo meisje, vertel wat doe jij voor de kost? Ik neem aan dat jij ook al een beroep hebt" zegt hij. Hij stelde zicht voor, en ik doe het zelfde. Zijn naam is Cinna. "Euhm ik jaag, met pijl en boog, voor mijn ooms slagerij." antwoord ik. "Och ik hoor het , je bent geen meisje meisje" zegt hij. Ik knik, en zucht even onhoor baar. Als er 3 stylisten binnen komen zegt hij "de uitgebreide behandeling voor haar" zegt hij en ik word mee genomen. Ik moet op een plaat liggen. Ze smeren een soort plakkerig spul op mijn benen en doen daar een blaadje op. Pff wat is dat? Waar slaat dat op? Ze trekken het er opeens af. "Au!" schreeuw ik het uit, Jeez hoeveel pijn kan zo iets doen?! Ook plukken ze aan mijn wenkbrauwen en nog veel meer. Dan het haar. Tja, veel met mijn warrige krullen kan je niet. Kleding zouden we later aan krijgen, eerst de fatsoenering, en dan worden we opgedoft.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Charon komst haastig aangelopen om het resultaat van de eerste behandeling te bekijken. "Sorry dat ik zo overhaast weg moest. De eerste outfits waren helemaal op veren gebaseerd, maar dat kan natuurlijk niet doorgaan nu we met een herder te maken hebben." In zijn handen hield hij twee grote gouden ramshoorns. "Geen zorgen ze zijn niet zo zwaar als ze lijken." Hij begon ze op Gideons hoofd te bevestigen terwijl de andere stylisten de rest van de outfit haalden. Eerst deden ze hem een wit hemd aan dat hij net zo goed niet had kunnen dragen aangezien het een groot deel van zijn borst toonde. Daaronder droeg hij lange bruine leren rijlaarzen die overgingen in een rijbroek. Op de riem waren in gietijzer een stieren- en paardenhoofd bevestigd. Om het geheel af te maken kreeg hij een lange wollen mantel met gouddraad doorweven om en een gouden scepter met een ramshoofd op. Het geheel gaf hem iets koninklijk. Zijn make-up werd nog een laatste keer bijgewerkt zodat zijn jukbeenderen goed uitkwamen en hij strenger overkwam dan hij werkelijk was. Hij moest toegeven dat toen hij zichzelf in de spiegel zag hij er van overtuigd was dat dit indruk op de Capitolers zou maken.
"Hoe vind je het." vroeg Charon die glunderend naast hem stond.
"Wel ik ben het absoluut niet gewend dit soort kleding te dragen. Het is enorm oncomfortabel, maar je hebt echt je best gedaan." gaf Gideon toen die naar zijn spiegelbeeld staarde.
"En dan heb je nog niet eens gezien wat we met de paarden gedaan hebben."
"Wat dan?" Vroeg Gideon nieuwsgierig?
"Dat zie je vanzelf wel, al kan ik verklappen dat het nog nooit eerder gebeurd is."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison
Ik zie Cinna aankomen lopen als ik klaar ben, alles deed pijn van dat plakspul. Ik moest gaan zitten en dan wordt mijn make-up gedaan, echt vreselijk. Ik snap niet dat mensen hier de heletijd mee rond kunnen lopen. Ik krijg gouden vossen oortjes die in mijn haar worden geplaatst. Voor de rest had ik een corset aan waar ook een soort broekje aan vast zat, gewoon 1 kleding stuk, en dan hoge kauzen die net iets boven mijn knieën zitten. En om mijn middel krijg ik een riem, waar een sleep aan vast zit. Wauw het was minder erg dan ik verwacht had. "En hoe vindt je het?" vraagt hij. "Het is anders" zeg ik onder de indruk. Iedereen loopt naar de wagens waar ik Gideon weer tegen kom bij onze wagen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Wel jij ziet er werkelijk stralend uit." complimenteerde Gideon Allison toen ze aangewandeld kwam. Gideon had tot nu toe nog niets opmerkelijks aan de paarden gezien. Dit was ook de eerste keer dat hij de andere tributen zag. De tributen van district zeven droegen reusachtige sjaals, die outfits van twaalf waren gemaakt van lange zwarte glinsterende stof die de indruk van steenkool wekte, wie weet zouden ze toch niet zo'n indruk maken als hij eerst had gedacht. Hij nam plaats in het rijtuig. Ze zouden als een van de laatsten in de rij rijden. Even keek Gideon achterom en glimlachte naar de tributen van district 11. Een van hen glimlachte vluchtig terug, de andere beantwoord zijn glimlach met een norse grijns. Snek draaide Gideon zich weer om, om voor zich te kijken aangezien de voorste rijtuigen in beweging kwamen. Net op het moment dat zij de laan betraden klapten er plots grote zwarte met goud dooraderde vleugels uit de ruggen van de paarden. Ze vlogen niet, maar het was indrukwekkend om te zien en zou zeker de aandacht van de mensen trekken.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Allison
"Euhm bedankt, jij ook" zeg ik dan, ik was nooit zo goed geweest in het sociaal zijn. Ik werk alleen, in de natuur dus dat heb ik niet nodig ook. Hoe ga ik de sponsors zo ver om me te mogen? Ik zal namelijk de nepste glimlach die ik ooit opgehad heb moeten dragen. De sponsoren kunnen dan wel onze levens misschien redden, maar zij zij ook de reden dat we hier zijn. Want van die onzin die ze vertellen dat dit is om de vrede te bewaren geloof ik niks van. Het veroorzaakt meestal onrust, in districten zoals die van ons dan, waar er een reaping moet zijn omdat toch niemand volenteer zal worden. Als die sponsoren gewoon stopten met dit te suporten, en mensen stopten met dit te kijken, zou ik hier niet zijn, en de mensen die voor mij waren niet gestorven. ik bedoel maar, wat is hier de lol aan? Mensen dood zien gaan. Ik wil niet een puzzel stuk in hun spel zijn, dit is ziek. Maar soms denk ik dat ik waarschijnlijk de enige ben die hier zo over denk. Ik zucht en voel dan dat de wagen gaat rijden. Ik doe echt de nepste glimlach op die ik oprecht echt niet meen en zwaai dan vrolijk naar alle mensen, oh god wat haat ik dit. Ik was best bang voor mensen, hoe gek dat ook klinkt. Ik wist nooit goed wat te doen als iemand je wilt liefhebben. Ik was immers niet goed met die dingen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
In het begin keek Gideon recht voor zich uit. Hij wou het liefst ineenkrimpen door alle ogen die op hem gericht waren en het geschreeuw dat pijn deed aan zijn oren. Toen herinnerde hij zich wat Giselle hem had verteld: 'Denk gewoon dat het schapen zijn'. Hij rechtte zijn rug en dacht aan de weilanden van district 10, aan de kudde schapen die hij hoedde. Deze gedachten brachten een oprechte glimlach op zijn gezicht. Hij begon te wuiven naar de mensen en legde zijn arm over Allisons schouder. De meeste tributen stonden gewoon naast elkaar, maar dat vond hij veel te stijf. Het kon hem niet schelen dat het ongebruikelijk was. Hij zou de komende dagen niet volgens het protocol doorbrengen. Hij zou genieten, van die laatste momenten voor zijn dood. De rijtuigen verzamelden zich op een groot plein en het volkslied van Panem begon te spelen. President Snow nam plaats achter een microfoon en begon aan zijn speech. Het glorieuze gevoel dat Gideon eerder had gehad verdween als sneeuw voor de zon. Dit was de man die het beval had gegeven zijn ouders bij hem weg te halen. Het liefst sprong hij nu uit dat rijtuig om hem eigenhandig te gaan vermoorden, maar dat was onmogelijk.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld