Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Ft. TaylorSwift333

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven:
Mijn ogen schoten heen weer, wat moest ik doen?! Niemand kon me zien. Vertrekkende mensen, niemand die ik kende,.. Waar was Elena? En al vond ik haar, wat ging ik doen? Ze verstond me toch niet! Ik liep het centrum van de stad in, het was inmiddels al middernacht. Ik liep langs een groot bord, een televisie winkel, ik bleef keken, het nieuws. Er verscheen een vrouw met een microfoon in beeld. Ik zag mezelf, op een foto, en Menno. 'Twee overledenen, drie gewonden en voor de rest geen slachtoffers.' Was ik dood? Ja, ik zag het toch, ik had mezelf gezien, dood. Wat zou mijn vader ervan vinden? Mijn moeder was vijf jaar geleden overleden. Mijn vader begon te drinken, mijn leven boeide hem niet zo veel meer. Ik zuchtte diep.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Sorry, foutje in het vorige bericht :I

Steven:
Mijn ogen schoten heen weer, wat moest ik doen?! Niemand kon me zien. Vertrekkende mensen, niemand die ik kende,.. Waar was Elena? En al vond ik haar, wat ging ik doen? Ze verstond me toch niet! Ik liep het centrum van de stad in, het was inmiddels al middernacht. Ik liep langs een groot bord, een televisie winkel, ik bleef keken, het nieuws. Er verscheen een vrouw met een microfoon in beeld. Ik zag mezelf, op een foto, en Menno. 'Een overledenen, een zwaar gewonden in coma en voor de rest geen slachtoffers.' Was ik dood? Nee, ik was in coma, coma. Menno was dood, oh mijn hemel. Wat zou mijn vader ervan vinden? Mijn moeder was vijf jaar geleden overleden. Mijn vader begon te drinken, mijn leven boeide hem niet zo veel meer. Ik zuchtte diep.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elainia:
Was hij dood? Nee, dat kon bijna niet, hij was de persoon die ik nog gezien had voor ik instapte, hij kon niet dood zijn , of gewond. Hoe kon ik hem anders zo gezond en wel gezien hebben? Ik snapte het niet meer. ''Is er iets?'' Vroeg mam maar ik schudde mijn hoofd. Ze zou me voor gek verklaren, zoals mensen bij mijn oma hadden gedaan die zei dat ze geesten kon zien. Het was dan ook eng, wat ik gezien had was eng. En ik zou er met niemand over kunnen praten, net zoals met oma gebeurd was. Maar met haar zou ik'er ook niet over kunnen praten, ze was dood. Wat was er toch? Ik zuchtte even, dit was raar.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven:
Ik ging terug naar het café, nu half afgerand. Ik zag een man bij een ambulance, ze droegen mijn lichaam naar binnen. Ik slikte en holde erachteraan. Ik ging zitten en hoorde een knal, ik zag mezelf, als een slap lichaam op een brancard liggen. De deur ging dicht. Een zuster, teminste, ik dacht dat het een zuster was, zat naast me. En een man, die aan het prutsen was met allemaal slangetjes. Was dit het? Zou ik de rest van mijn leven moeten doorbrengen als geest? Ik kon natuurlijk ook nog wakker worden, ik hoopte het. Een tijdje later waren we bij het ziekenhuis, ik werd naar een kamer gebracht. Ik lag daar maar, met 4 dokters om me heen.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elainia:
"Elainia? Ga maar slapen , daar ben je wel aan toe.'' Zei pap en ik knikte. Met een zucht stond ik op en ging naar de badkamer om me klaar te maken. Daarna ging ik maar naar bed. Had ik hem daar echt gezien of was het de stress van het moment? Het was onmogelijk dat ik hem echt gezien had want zoals op het nieuws te zien was geweest was hij naar buiten gebracht op een brancard. Het kon dus onmogelijk waar zijn. Maar sinds wanneer had ik waanbeelden? Wat zei oma ook weer altijd? Ze kon hen zien, horen en voelen.... wat bedoelde ze eigenlijk met dat laatste? Niet dat ik dat nog te weten ging komen nu ze al een half jaar dood was. Na nog even denken viel ik toch wel uitgeput in slaap.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Ik merkte dat ik niet moe werd en geen honger of dorst had, na een paar uur gezeten te hebben naast,.. Mijzelf. Ik steunde mijn voorhoofd tegen mijn handen die weer steunde op mijn knieën. Ze hadden me ergens ander heen gebracht, een kleinere kamer, met veel apparatuur.

Volgende dag:
Ik liep met mijn handen in mijn zakken een beetje rond. Wat moest in vredes naam doen?! Ik begon me te vervelen, ook al is dat misschien heel raar. Ik bleef maar denken aan de coma. Er hadden een paar van mijn vrienden in de wachtkamer gezeten, maar mochten niet naar binnen. Mijn vader had ik negens gezien. De koele wind blaast langs mijn gezicht. Ik loop de stad in en ga op een bankje zitten. De koele wind blaast langs mijn gezicht.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
De volgende dag:

Elainia:
Na school, het was vandaag maar een halve dag les, ging ik naar de stad. Ik had dan ook geen zin om meteen naar huis te gaan. Ik zuchtte even toen ik langs het afgebrande café liep. Om er niet te veel aan te denken liep ik wat verder tot ik ergens iemand op een bankje zag zitten. Ik slikte even, was dit weer mijn waanzin of was dit echt die jongen? Zou hij al ontwaakt zijn dan? Dat zouden ze toch op het nieuws gezegd hebben dan? Ik kon niet anders dan naar hem kijken, niet alleen omdat hij knap was, maar hij zag er ook nog eens uit alsof er niets gebeurd was wat absoluut niet mogelijk was. Hoe kon dit dan? In plaats van weg te rennen deed ik gewoon of ik ergens naartoe moest maar stapte daardoor dichter naar hem toe waardoor ik zeker wist dat ik dit niet droomde, ik werd dus echt gek.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Ik hoorde mensen praten, over het café, en een overleden jongen. Ik keek op, een meisje staarde naar me, ik herkende haar als
het meisje uit het café. Nou ja, ik dacht dat ze naar me staarde, het zal wel niet. Ik keek achterom, er was niets om naar te staren, dacht ik. Ik zucht en sta op. Ik loop naar de bus met kranten en pak er een krant uit.
Ik kijk naar de koppen "CAFE AFGEBRAND" "RONDE MARATHON GOUDEN MEDAILLE" "WINKEL BEROOFD" "JONGEN NOG STEEDS IN COMA" Ik lees het snel door, niets wat ik niet al wist. Ik leg de krant terug en kijk om, het meisje staat daar maar, wat is er?

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elainia:
Ik word bijna bang van mijn eigen waanbeelden. ''Elaine.'' Riep iemand naar me dus keek ik op. Matthew kwam aangeloppen maar hij leek de jongen niet te zien. ''Waar staar je naar?'' Vroeg hij toen hij bij me stond en ik slikte. ''Zie je hem dan niet?'' Vroeg ik nu en hij schudde zijn hoofd. ''Wie?'' Vroeg hij nu en ik zuchtte. Hij zag de jongen dus niet. ''Gaat het wel met je?'' Vroeg hij nu en ik knikte een klein beetje. ''Okë, ik moet even iets gaan halen, als je wilt kun je mee.'' Zei hij maar ik schudde mijn hoofd en ging op een ander bankje zitten wat de richting van de jongen uit keek en begon iets te lezen als soort van afleiding. Toch hielp het maqr weinig. Toen ik weer opkeek vonden mijn ogen de zijne waardoor ik schrok.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Ik kneep mijn ogen tot spleetjes, zo kon me wel zien! Ik stond op en begon naar haar toe te lopen, maar besefte me dat het misschien niet zo een goed idee was.. Wat ging ik zeggen? En ik wist niet eens 100% zeker of ze naar mij keek.
Ach, wat had ik te verliezen?! Ik liep naar haar toe.
'Kun jij..? Ik bedoel...' mompelde ik, het klonk stom, tja, wat verwacht je anders?

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elainia:
Toen hij naar me toe liep zag ik dat hij het echt was. ''Kun jij...? Ik bedoel?'' Vroeg hij en ik schrok dat ik hem hoorde. ''Blijkbaar, maar waarschijnlijk krijg ik gewoon waanbeelden.'' Zei ik want ik was nog steeds geschrokken. Zou mijn oma vroeger gelijk gehad hebben? ''Ik snap dit niet. Jij ligt in coma en je staat recht voor me.'' Zei ik zacht want ik wou niet dat mensen van mij dachten dat ik nog gekker was dan dat ik al dacht dat ik was. Ik snapte er steeds minder van. Ik kon hem zien, en horen, wat kon ik dan nog?

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Ze kon me zien, en horen! Zouden er meer mensen zijn?! 'Blijkbaar, maar waarschijnlijk krijg ik gewoon waanbeelden.' Ik schudde kort mijn hoofd. Nee, geen waanbeelden, ik was echt, of, ik dacht dat ik echt was, misschien was een beetje echt.
'Ik snap dit niet. Jij ligt in coma en je staat recht voor me.'
'Het is nog bizarder als je het hardop zegt,' zei ik toen. Ik kon het zelf ook amper geloven. Ik drukte met de rug van mijn hand even tegen mijn voorhoofd. 'Maar als jij me kunt zien, dan betekend dat,.. Dan betekend dat, dat ik toch niet helemaal gek ben!' Ik nam een korte pauze, mijn hart begon sneller te kloppen. 'Oké, luister,' zei ik toen wat zachter 'je moet me helpen, ik weet niet wat er met me aan de hand is, of wie, of wat ik ben.' Dat klonk ook raar, hoe kon zij me nou helpen?!

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elainia:
Snel keek ik even rond om te zien of iemand ons zag maar gelukkig was dat niet het geval, buiten een paar junkies die waarschijnlijk dachten dat ik zelf drugs nam. ''En hoe kan ik je dan helpen? Ik ben nog nooit in een coma geweest.'' zei ik nu maar besefte dat er een reden moest zijn waarom ik hem kon horen en zien. ''Maar misschien zal ik je wel moeten helpen, waarom zou ik je anders kunnen zien en horen.'' vervolgde ik mijn zin.
Ik zag dat er mensen aankwamen dus wist ik het even niet meer. ''Weet je wat, kom mee, ik weet een plaats waar we kunnen praten.'' Zei ik aabgezien ik geen scheve blikken wilde. Ik ging hem dan maar meteen voor naar een steegje. Ik haatte steegjes maar hier kwam toch bijna nooit iemand dus kon ik ook geen rare blikken krijgen.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

'Weet je wat, kom mee, ik weet een plaats waar we kunnen praten.' Ze nam me mee naar een steegje,
verstandig, waarschijnlijk, aangezien andere mensen me niet konden zien, werd ze anders erg raar aangekeken.
'Luister, ik weet niet of, of hoe je me kunt helpen, maar aangezien jij tot nu toe de enige bent die mij kan zien,..'
Ik zucht en leun tegen de muur aan. Ik schud mijn hoofd. 'Ik weet gewoon niet wat ik moet doen.'

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elainia:
"Luister, ik weet niet of, of hoe je me kunt helpen, maar aangezien je tot nu toe de enige bent die me kan zien,...'' zei hij leunde tegen de muur en schudde zijn hoofd. Het moest voor hem echt moeilijk zijn. ''Ik weet gewoon niet wat ik moet doen.'' Vervolgde hij zijn zin. Ik knikte, het klonk dan ook begrijpelijk. Ik keek even in zijn ogen, maar zelfs als geest was hij best wel knap en had hij mooie ogen, net zoals Fiona al zei. ''Ik wil je echt graag helpen, maar ik weet niet wat ik kan doen? Misschien dat ik wat kan vinden over coma's, mijn moeder was ooit verpleegster, ze zal er toch wel iets over weten...'' zei ik nu maar eigenlijk wist ik van geen kanten of dat zou helpen en als ik al iets vond, wat was dan de kans dat hij ook werkelijk wakker zou worden?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld