Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

The secret angel/w. KillianJones

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik glimlachte dan naar hem. ''Jij lastig? Echt hé.'' Zei ik lachend en grinnikte even. ''Nee hoor helemaal niet, ik weet niet echt wat er is.'' Zei ik nu dan maar , maar dat was gelogen, maar ik kon hem nu toch moeilijk vragen wat hij verzweeg, wat voor iemand leek ik dan wel niet, ik wou niet raar over komen en ook niet opdringerig want zo was ik helemaal niet en zou ik ook nooit zijn. Ik glimlachte dan maar even om hem er van te verzekeren dat er niets was.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Aidan glimlachte terug en liep het weggetje af, hij wist dat het weggetje eindigde bij een klein meertje, en inderdaad, niet veel later stopte het zanderige weggetje en was er een kleine open plek met een soort mini meertje. 'Het geeft neit hoor, iedereen mag wel eens in gedachten zijn.' zei hij. het was natuurlijk niet zijn bedoeling geweest om haar aan te vallen op het feit dat ze even een gedachte voor zichzelf had. Hij was het gewoon zo gewend om alles te weten. Waar hij vandaan kwam had hij de speciale gave om gedachtes te kunnen lezen, als hij zich erg concentreerde in elk geval. Hier op aarde was het hem nog niet gelukt. Waarschijnlijk omdat hij zelf nog helemaal zijn plek moest vinden.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik glimlachte dan eventjes als hij dat zei en we bij een meertje aan kwamen, het was mooi hier op de open plek. ''Het is hier mooi.'' Zei ik maar dat zei ik altijd weer als ik hier kwam dus glimlachte ik. Ik zag een beeld voor me van hoe hij langs het meertje ging zitten en ik tegenover hem ging zitten. Ik glimlachte daardoor want soms was het fijn om op voorhand te weten wat er binnen kort ging gebeuren. Ik had hem er nog niet over verteld , en dat was ik ook nog niet van plan, zelfs mijn ouders wisten het nog niet eens in al die jaren en dat ging ik zo houden. Ik wist dan ook niet wat hun reacties zouden zijn, zo ver vooruit kon ik ook weer niet kijken.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Aidan keek even naar haar terwijl ze op de grond zat en glimlachte. Hij ging langzaam ook zitten en sloeg zijn armen om zijn opgetrokken knieën heen. Hij keek naar het meertje en knikte toen. "Het is inderdaad mooi hier.' zei hij zacht. Ze had geen idee hoe mooi iets kon zijn, had waarschijnlijk nog niet veel van de wereld gezien. 'Kom je hier vaak?'

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:

Het leek alsof hij zelf in gedachten verzonken was terwijl hij daar zo zat. Waarschijnlijk was hij aan het genieten van het uitzicht. "Niet echt zo vaak." zei ik toen hij vroeg of ik hier vaak kwam en dus glimlachte ik. "Toch niet in dit gedeelte van het bos. Vaker de rand van het bos." zei ik daar nog op, ik reed dan ook vaak door het bospad om sneller op school te raken met de fiets maar in de zomer deed ik dat gewoon te voet, dan kon ik voor mijn urenlange opsluiting in een school vol saaie lessen nog even genieten van alle bosgeluiden. Mijn ouders noemden me vaak een buitenkindje, ik was altijd al vaak buiten, en ik kon ook niet echt zo goed tegen al te veel regels, meestal vond ik wel een manier om die te verbreken. Niet dat ik daardoor stout leek, mensen noemde me eerder snugger. Ik liet me ook niet echt zo vaak vangen door iemand, ik redde mezelf overal wel uit. Ookal had ik nooit het gevoel gehad dat ik echt alleen was.
"En jij?" vroeg ik dan en keek naar hem met een glimlachje.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Aidan schudde zijn hoofd. "Nee.' zei hij rustig. "Ik woon tenslotte nog niet zo lang hier, dus ik ben hier denk ik nog maar een of twee keer geweest.' Hij haalde zijn schouders op. 'Ik ben wel gewend veel tijd in de natuur door te brengen, waar ik vandaan kom is dat eigenlijk wel normaal. Vandaar dat ik hier ook op onderzoek ben uit gegaan.' hij glimlachte naar haar. Ze had iets raadselachtigs, en ondanks dat hij een groot aantal van haar geheimen wist (misschien wel meer dan zij zelf wist), was er nog iets dat hij niet kon plaatsen. En hij kon het zich heel goed voorstellen dat de duistere demonen haar zochten.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Hij had wel iets raadselachtigs in zich en op de een of andere manier trok mij dat best wel aan. Ik vond het best wel raar maar misschien was het ook weer niet zo raar. Hij was best wel knap eigenlijk nu ik even naar hem keek. Toen hij naar me glimlachte , glimlachte ik meteen ook terug naar hem. De woorden 'op onderzoek ben uitgegaan' klonken best wel mysterieus waardoor ze nog even glimlachte. ''En bevalt het je hier?'' Vroeg ik nu en genoot even van het uitzicht (het meertje). En toch had ze plots het gevoel dat er iets op veranderen stond en dat de rust snel genoeg voorbij zou zijn.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Aidan knikte langzaam. 'Ja hoor, al ken ik het nog niet erg goed hier. Daarvoor heb ik wellicht wat meer tijd nodig. En een gids' zei hij lachend. 'De vakanties beginnen bijna dus veel tijd om mensen te ontmoeten heb ik nog niet gehad, maar die gaat nu misschien komen.' Hij voelde haar stemminggswisseliNg. Het wad alsof ze voelde dat er verandering aan zat te komen. Ja dit meisje had een boel gaves, en hij zuchtte bij het idee dat het zijn taak was haar te beschermen, en ook om digen uit te leggen en te leren als de tijd kwam.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
''Ah , dus je hebt een gids nodig?'' Zei ik glimlachend en grinnikte. ''Ik wil je anders wel rondleiden als je wilt.'' Zei ik om het hem gemakkelijk te maken . Hij had wel iets beschermends, iets wat me op m'n gemak stelde ookal was ik al op mijn gemak. Hij had echt iets wat me aantrok maar ik wist niet zeker of dat nu juist iets goed was of juist slecht. Het leek alsof er echt snel iets ging veranderen. En dat had ik het niet echt over het weer. En ja, daar was het al, ik voelde een druppel op m'n neus vallen, het weer was echt raar hier. Ik glimlachte omdat ik weer gelijk kreeg, maar todn herinnerde ik me dat hij niets wist van m'n geheim en dat wou ik nog even zou houden.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Aidan glimlachte en knikte. 'Ja inderdaad, en bedankt dat zou ik leuk vonden.' Zei hij vrolijk. Ze was een vriendelijk meisje dus hij was er ergens al vanuit gegaan dat ze het zou voorstellen. Hij keek op toen hij ook regen voelde en glimlachte. Hij was werkelijk gek op regen. Gefascineerd keek hij naar de kringen in het water toen de regen hetmeertje raakte. Regen was voor hem geen reden om halsoverkop weg te gaan en het onweer was nog ver. Hij keek even opzij en vroeg zich af wat zij nu dacht.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik vroeg me af wat hij zou denken en keek even naar hem maar zag dat hij ook naar mij keek dus glimlachte ik even. "Dan zal ik je rond leiden wanneer je kan." zei ik nu en glimlachte, toch leek er iets te zijn dat niet klopte. Wat was er dan aan de hand? Ik wist niet wat ik had maar ik had er geen goed gevoel bij. Ik probeerde toch even te genieten van de regen en merkte dat alle bosgeuren nu eens zo sterk geurden wat ik best wel aangenaam vond. Maar mijn rust werd verstoord door mijn i phone die begon te trillen. Ik keek even en zag dat ik een berichtje had van mijn ouders, waarschijnlijk om te zeggen dat ik terug moest komen. "Ik... ik denk dat ik best naar huis kan gaan." zei ik nu met tegenzin.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Aidan glimlachte vriendelijk naar haar. 'Bedankt.' zei hij tegen haar. Hij keek weer naar het water en de regen die daar een bepaald effect op had. Ook al werden ze een beetje nat, zij leek er ook niet zo veel problemen mee hebben. Hij hoorde plotseling iets trillen en keek naar haar. Haar telefoon ging af, en ze las een berichtje dat ze had. 'Ah dan moet je maar gaan.' zei hij ook. Hij stond op, want hij zou hier niet in zijn eentje in de regen blijven zitten. 'Zullen we samen teruglopen? Of moet je echt heel snel weg.' hij lachte naar haar.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine vond het lief van hem dat hij vroeg of ze samen terug zouden lopen en knikte dan ook met een glimlach. "Graag." zei ze met een glimlachje. "Ik moey niet echt snel we maar gewoon teruggaan dus je kan wel mee." zei ze met een glimlachje en stond op en klopte zichzelf even af, niet dat het veel hielp met die regen. "Dan gaan we maar." zei ze en glimlachte kleintjes waaena ze even voorop liep naar het pad dat haar naar huis zou leiden. Ze stapte niet echt snel omdat ze nog wat wou genieten van de buitenlucht en van zijn gezelschap.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Aidan glimlachte en liet zijn ogen bedachtzaam over haar heen glijden terwijl ze van hem weg liep en hij achter haar aan kwam. Het zou nog lastig gaan worden om het haar ooit te vertellen, als ze er niet zelf achter kwam want ze was slim genoeg. Ze scheen bepaalde dingen al wel aan te voelen uit zichzelf, ondanks haar gave. Maar gelukkig voelde ze zich nu op haar gemak, tenminste dat was de emotie die hij vanuit haar energie ontving. Hij liep met haar mee over het pad richting haar huis, het bos uit. 'Onder de bomen worden we in elk geval minder nat' zei hij grijnzend.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Toen hij dat zei glimlachte Elaine even. ''Daar heb je gelijk in.'' Zei ze en keek naar hem. Eigenlijk vond ze hem best wel knap en vond ze het raar dat haar dat nu pas op viel. Alhoewel alles raar was de laatste tijd. En ze had zo het gevoel dat dit nog het minst was. Er ging iets gebeuren, maar wat? Ze had plots niet echt zo'n goed gevoel meer. Waarom wist ze eigenlijk niet dus keek ze even naar hem om. ''Aidan?'' Zei ze maar meer kreeg ze niet gezegd, wat ging ze dan vragen? Ze wist zelf nog niet eens wat er scheelde. Hoe moest hij het dan weten? Het was gewoon belachelijk. ''Laat maar.'' Zei ze en begon weer verder de stappen en probeerde een glimlachje te forceren. Waar kwam dat rare gevoel toch ineens vandaan? Daarstraks het gevoel dat hij iets belangrijks achter hield voor haar en nu dit? Kon het nog raarder? Ze wist dat hij haar zo ging tegen houden en vragen wat er was. Wat ging ze hem dan antwoorden?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld