Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

{ORPG} Robin en Killian zijn bae, I ship it!

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Killian keek bedenkelijk naar het meisje en knikte toen, hij zou nog wel achter haar naam komen. Hij legde zijn hand op haar schouder en draaide haar de goede richting op, ze zouden via een sluiproute gaan want hij had absoluut geen zin in soldaten bij zijn boot. Hij liep een steegje door en hield zijn goede hand voor de zekerheid op het gevest van zijn zwaard. Aangekomen bij de haven bleek dat de soldaten hen nóg niet gevolgd hadden en waren achtergebleven bij kennelijk een andere dorpeling. Hij had zo het ider dat ze de soldaten ontliep en de reden daarvoor hoefde hij niet eens te weten. Hij stak z'n hand op naar zijn stuurman en zette voet op zijn schip. 'Welkom op de Jolly Roger' zei hij met een glimlach, hij stak zijn hand uit om haar voor te laten, want ondanks dat ze niet extreem gevaarlijk leek wilde hij haar niet in zijn rug hebben.

Anna luisterde vol ogeloof naar de hele monoloog die hij tegen haar hield, over alleen zijn en kennelijk over het feit dat ze vaker soldaten tegen kwamen. 'Ik zeg niet dat je niet kan vechten, ik dacht gewoon dat je slimmer was en dat je het wellicht liever uit de weg ging, maar niet dus. ' ze trok haar zwaard en hij klaar staan toen er een soldaat kwam
aangerend. 'ik kan trouwens prima voor mezelf zorgen, hartelijk bedankt.' Ze hakte in op een soldaat en ontweek behendig een uithaal van een ander. De soldaten hadden robin herkend en waren sowieso niet gediend van de vreemdeling die hem nu vergezelde, ookal wisten ze niet eens dat het de prinses was. Of dat ze niet bij hem hoorde.

Account verwijderd

schreef:
Elena was opgelucht dat hij er niet meer over vroeg en haar naar de boot leidde. Toen ze zijn hand op haar schouder voelde wou ze het net eraf slaan maar ze merkte dat hij het alleen maar deed zodat ze de goede kant op zou lopen. Ze hoorde al wat zwaarden elkaar raken dus de ridders waren niet ver weg meer. Elena had altijd haar mes mee zodat, als iemand haar zou aanvallen zij voorbereid was en iemand kon bedreigen met de dood, zoals de Duistere had gedaan bij haar ouders. Het was een lang verhaal wat er tussen Elena's familie en de Duistere had gespeeld. Maar kort gezegd wou de Duistere hun hulp met iets verschrikkelijks, haar ouders accepteerden dat niet en vluchtten maar uiteindelijk had de Duistere hun toch vermoord, arme burgers.. Met de gedachte bij haar ouders hadden ze al gauw zijn boot bereikt bij de haven, het schip zat vol oude mannen, vast zijn bemanningsleden, en daar moest Elena een paar dagen door brengen? Maar gelukkig hoefde ze Hook niet meer te zien nadat ze beide hadden afgehandeld met de Duistere, al wist Elena dat het wel een beetje zou gaan. Ze twijfel en nam uiteindelijk wel zijn hand aan, ze had toch handschoenen van leer aan. Ze stapte de boot op en keek even rond, het was druk, dat zeker. "Goed, vertrekken we meteen, want als een van die soldaten mij herkent is het klaar, dan wil ik liever dood." zei ze behoorlijk serieus, kwam het door haar kleren dat Hook haar niet had herkend, of kende hij haar gewoon niet?

"Nee, ik ben wel slim, en mijn slimme brein zegt dat ik jou hier niet alleen moet laten." verduidelijkte hij haar (alweer). Al gauw kwamen er een paar mannen op paard hun richting op en sprongen van hun paar af. Robin nam er één beet bij zijn nek en stopte zijn zwaard in zijn buik waardoor de soldaat meteen op de grond neer viel. Al gauw kwam er een andere aangerend en Robin gaf hem een 'knietje' en ook deze keer stopte hij de zwaard in zijn buik waarna hij naar het onbekende meisje keek. Ze kon wel behoorlijk goed overweg met een zwaard voor een meisje, vooral op haar leeftijd. "Graag gedaan." zei hij met een kleine knipoog en sloeg de volgende rennende soldaat neer. Uiteindelijk lagen er een aantal op de grond en hoorde Robin geen voetstappen meer. "Kom je mee of blijf je hier?" vroeg hij nogmaals.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Anna stak een soldaat neer met haar zwaard en sloeg een andere neer met een elleboog stoot tegen zijn slaap, terwijl ze verbaasd keek naar Robin die naar haar knipoogte, wie dacht hij wel niet dat hij was, greep de vallende soldaat haar mantel vast en trok in zijn val de kap van haar hoofd. De soldaat was al bewusteloos maar geschrokken trok anna de kap weer op. Haar rode haar was niet te missen, en hij zou haar herkennen.. Alsof er niks gebeurd was boog ze zich over de bewusteloze soldaat en doorzocht ze zijn geldbuidel, ze kon het wel gebruiken. 'Waarom zou ik mee gaan?' Vroeg ze verbaasd, en ze kreeg het niet voor elkaar om haar boze ondertoon te gouden dit keer. Waarom deed hij zo aardig? Waarom hielp hij haar? Hij wilde er vast iets voor terug, en nu had hij haar misschien herkent.

Killian draaide aan zijn haak en bekeek haar rustig maar met een kleine geamuseerde grijns op zijn gezicht. 'Zijn we klaar met bevelen geven? Want ik kan je nu alvast vertellen dat mijn mannen geen bevelen van jou aannemen.' Hij knikte maar zijn stuurman en de mannen die het schip direct gingen klaarmaken om zo snel mogelijk te vertrekken. 'Om een gunst vragen bij de kapitein kan uiteraard altijd.' Zei hij en hij boog lichtjes naar haar met zijn armen gespreid, alsof hij heel gul was geweest door daadwerkelijk meteen het vertrek in te zetten.
hij zette een paar stappen in de richting van zijn eigen kajuit. 'Als je met me
mee loopt kunnen we onze reis bespreken, en de betaling uiteraard.'

Account verwijderd

schreef:
Elena zuchtte en rolde met haar ogen nadat ze geluisterd had naar Killian. "Dat heb ik ook al gemerkt, maar ik wil hier zo snel mogelijk weg, zoals je wel waarschijnlijk hebt gemerkt." zei ze geïrriteerd en sloeg haar armen over elkaar voor haar borst en keek Killian aan. Kon Hook nou ook eens een keer stoppen met zijn flauwe grapjes en zich focussen op de reden waarom ze hier was? Om weg te komen natuurlijk, maar ook om dichterbij te komen bij de Duistere. Toen Killian naar voren boog zette Elena een stap naar achteren en bekeek ze zijn rare bewegingen, lachwekkend was het. Elena volgde hem en fronste, betaling? Hoe kon Elena het vergeten? Elke piraat, of persoon wou natuurlijk iets terug voor zijn hulp. Elena zuchtte, alweer, en volgde hem naar zijn kajuit waarna ze er meteen naar binnen liep. Ze trok de capuchon van haar hoofd af en haar zwarte haren vielen over haar schouders, eindelijk, frisse lucht. Al zou Killian haar herkennen, ze kon toch niet meer vluchten, terug naar het dorp gaan zou ook niet zo slim zijn aangezien daar een kleine 'oorlog was', en die capuchon was vanbinnen erg warm. "Vertel." beval ze hem terwijl ze haar armen weer over elkaar heen deed voor haar borst.

Uiteindelijk viel de kap van het hoofd van het onbekende meisje, meteen herkende Robin haar. Prinses Anna!? Hij had haar een keer (toevallig) gezien terwijl hij eten aan het stelen was uit de eetzaal, maar zij was een prinses, wat deed zij alleen in de bossen? Was dat de reden waarom ze niet mee kwam, was ze bang dat ze weer terug gebracht zou worden naar haar ouders, door Robin. Nee, dat kon hij zeker niet doen, als dit was wat zij wou liet ze haar gang maar gaan. Gauw trok ze haar kap weer over haar hoofd en er verscheen een lichte frons op Robins gezicht maar die verdween al gauw weer toen ze weer een vervelende opmerking maakte. "Omdat jij alleen bent en ik een hele groep met mensen bij me heb?" zei hij en keek haar even raar aan, een blik die je niet kon beschrijven maar het leek op een 'duh?'-blik. "Maar goed, als jij hier wilt blijven in je eentje, doe je dat maar, fijne dag verder!" zei Robin en draaide zich weer om, om terug te lopen naar zijn kamp.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Anna keek hem verbaasd na, hij had haar duidelijk herkent, en toch deed hij geen moeite haar gevangen te nemen. Geen moeite om haar mee te lokken naar zijn kamp. Maar waarom niet? 'Wacht!' Riep ze terwijl hij al wegliep. Ze kwam
overeind en gooide hem een van de buidels met geld toe van een van de soldaten, in de wetenschap dat hij het zou opvangen. Hij had meegevochten en haar geholpen, al had ze zich prima alleen kunnen redden, en nu verdiende hij wel iets van een beloning. 'Ik dacht dat er in het beroemde kamp van Robin Hood geen vrouwen waren toegestaan?' Vroeg ze en ondanks dat de kap haar haren bedekte was haar gezicht nu wel te zien. Ze had een vriendelijk en open gezicht, maar nu keek het verbaasd. 'Je weet wie ik ben.' Zei ze er toen achteraan. Het was geen vraag, ze had de blik van herkenning gezien. 'Moet je me niet uitleveren?' Ze liep onzeker in zijn richting, wang ze was bang dat de soldaten zouden bijkomen en dan was ze liever in Robins buurt.

Killian liep zijn kajuit in en ging aan een stoel zitten dat aan een groot bureau stond. Op het tafelblad waren kaarten uitgespreid, met ernaast een kompas en een zilveren verrekijker. Hij legde een hand op de leuning van zijn stoel en keek naar haar. Hij gebaarde dat ze kon gaan zitten. Zijn ogen gleden over haar gezicht, dat hij nu eindelijk kon zien. Hij herkende haar niet, maar ze was sowieso op de vlucht. 'goed. Ik snap dat je me een hoopnoet wilt vertellen, en dat heb ik zelf uiteraard ook mijn geheimen en redenen. als je je naam niet wilt zeggen dan wil ik graag een andere manier waarop ik je kan aanspreken. Ik ben al jaren op zoek naar de Duistere en ik geef niet zo maar mijn informatie prijs zonder een goede reden. Dus of jou manier van betalen informatie, een voorwerp of goud is maakt me niet uit. Maar ik hoor graag je plan, want je weet net zo goed als ik dat je hier niet naamloos en koppig zwijgend mee kan reizen tot ik je als een koets ergens afzet en je een fijne dag wens.'

Account verwijderd

schreef:
Elena nam plaats aan de stoel tegenover die van Killian en bekeek even zijn bureau, veel lag er niet, maar wat er lag had hij vast en zeker nodig tijdens deze reis. Elena had gemerkt dat hij haar niet had gemerkt, gelukkig maar. Ze luisterde naar Killian en knikte, ze moest eerlijk zijn, anders wist ze zeker dat Killian niet meer van plan was om te helpen, zelf zou ze graag ook geen leugenaar geholpen willen hebben. "Goed, mijn naam is Elena, ik ben een toekomstige koningin maar ik ben op de vlucht voor mijn verschrikkelijke aanstaande prins. Maar de reden waarom ik de Duistere zoek is heel simpel. Wraak en ik denk dat waarschijnlijk jouw reden dezelfde is. Een lang verhaal in het kort: Hij heeft mijn dierbare afgenomen en daar zal hij voor boeten ook." zei ze en zuchtte bij de gedachte naar haar ouders, ze mistte hun heel erg. Ze bukte een beetje naar voren en keek Killian in zijn ogen aan. "Wist je dat de Duistere een zoon heeft? En toevallig weet ik wie hij is en waar hij is." zei Elena met een valse grijns waarna ze weer rechtop ging zitten. Of de Duistere nog veel om zijn zoon gaf wist ze niet, maar nooit gewaagd is altijd mis, toch?

Robin draaide zich om toen hij haar 'wacht' hoorde roepen, hij bleef staan op zijn plek en keek Anna aan. Robin ving de buidel met het geld en schudde zijn hoofd. "Dit kan ik niet aannemen." zei hij en stak de buidel weer naar Anna toe. "Ze waren wel toegestaan, maar jij bent toch wel een uitzondering? Jij bent een sterkte vrouw, ik heb gezien hoe goed jij met dat zwaard kan omgaan, nooit verwacht dat een vrouw dat zou kunnen." zei hij met een glimlach. "Ja, ik weet heel goed wie je bent." zei hij en liep wat dichter naar haar toe en bukte naar voren en keek haar aan. "Prinses Anna." fluisterde hij en ging weer rechtop staan. "Waarom zou ik? Je hebt vast een geldige reden om hier te zijn en ik wil jouw geluk niet verpesten. Maar wat ik me afvraag, waarom ben je eigenlijk hier terwijl je een leuk en gelukkig koninklijk leven kan lijden?" vroeg Robin aan haar en ging met zijn hand door zijn rommelige haar heen.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Killian luisterde aandachtig, een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen bleek dat ze weg liep voor een man. Voor een huwelijk. Hij nam her haar niet kwalijk want hij zou ook zijn weggelopen als zijn vrijheid hem werd afgepakt. Hij knikte langzaam, wraak herkende hij wel. Hij zelf had ook nog een appeltje te schillen met de Duistere, en misschien konden ze hier een mooie deal in maken. Plotseling begon ze over Bae, en Killian kwam in een reflex overeind. 'Laat zijn zoon er buiten,' zei hij kil. Hij kende Bae uit Neverland, maar had hem nooit meer gezien. 'de duistere geeft niks om zijn zoon en je werkt je op die manier enkel nog meer de nesten in.' Zei hij, nu wat rustiger. 'Ik heb een plan.' Hij haalde de opgevouwen kaart die hij vanavond had gekocht uit zijn zak en spreidde die uit op de tafel.

Anna nam de buidel niet aan, ze had haar deel en als hij dat van hem niet wilde moest hij het zelf weten. Ze keek geirriteerd en gebaarde met haar hand toen hij voor haar boog. 'Niet doen idioot.' Siste ze. Ze keek om zich heen maar er was niemand in de buurt. 'Oh dus jij dacht dat, omdat ik een meisje ben, ik dus ook niet kon vechten? fraai is dat.' Mompelde ze. Ze deed wat stappen in de richting die hij net had gezet, richting het kamp. Ze kon beter mee gaan en de anderen daar ervan overtuigen dat dit geen goede verblijfplaats was, gezien de bewusteloze soldaten om de hoek. 'Vertel me eens Rbin Hood, hoe weet jij zo zeker dat een koninklijk leven een leuk en gelukkig leven is?' Haar stem klonk nu niet kwaad, eerder geamuseerd. Haar stemming wisselde nogal, en ze gaf hem daar de schuld van.

Account verwijderd

schreef:
Elena merkte op dat er een glimlach rond Killians lippen verscheen, waarom dat nou weer? Ze rolde kort met haar ogen en keek verbaasd naar Killian die verstijfde bij het woord 'zoon'. Kende hij Baelfire ook? "He, waarom dat nou weer? Ik ben echt niet van plan om hem iets aan te doen, tenminste Baelfire niet, maar Rumple zal boeten." zei Elena met dezelfde valse grijns rond haar lippen en je zag misschien wel een sprankeltje woede en wraak in haar ogen. "Ken jij Bae?" vroeg ze serieus. Ze kwam meer te weten over Killian en eigenlijk vond ze het best wel interessant. Waarschijnlijk was Killian wel verbaasd over het feit dat Elena zo veel wist, maar dat kwam gewoon door haar ouders en kindertijd. "Rumple geeft zeker nog om Bae, maar er is iets dat je mij niet vertelt." zei Elena nieuwsgierig en ze besefte dat Killian gauw van het onderwerp afdwaalde. "Goed, vertel op." zei Elena en bekeek de grote kaart die Killian tevoorschijn haalde en openvouwde.

Robin zuchtte toen Anna de buidel niet aannam, waarom was ze zo eigenwijs? Hij wist heel goed dat zij het goud beter kon gebruiken dan Robin zelf. Dat werd dan maar weer aan de armen geven, bij die gedachte verscheen er een glimlach rond zijn lippen. "Sorry, uwe hoogheid." zei Robin en bukte naar voren om zijn verontschuldigingen aan te bieden, dit deed hij om haar een beetje te plagen aangezien hij het wel had gehoord dat ze niet wou dat hij voor haar bukte. "Dat is toch het beeld dat wij altijd mee hebben gekregen? Vrouwen maken eten en zorgen voor de kinderen. En de mannen doen het zware werk." zei hij serieus met een frons, hij had haar wel gehoord toen ze zat te mompelen. Eindelijk, ze gaf toe en liep met hem mee waardoor Robin ook stapten richting het kamp zetten. "Ook dat is het beeld dat ik altijd mee heb gekregen. Mijn ouders vonden het afschuwelijk dat zij zo arm waren en mij altijd lieten jagen, ze vertelden mij altijd geweldige verhalen over gelukkig prinsjes die in een behoorlijk grote kasteel leefden. Ze wouden het beste voor me, maar ze konden het niet aan me geven aangezien wij dus arm waren." zei hij.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Killian ging niet in op haar vragen, hij had helemaal geen zin om over Bae uit te leggen, want dan zou hij over Mila moeten vertellen en dat ging hij dus niet doen. Hij keek strak nsar de kaart tot ze over een ander onderwerp begon, wat ze nu ook deed. 'Goed.' Zei hij rustig. 'Ik weet waar de duistere is, maar jij weet dat vast ook. Bovendien is het niet handig om zo maar bij hem t verschijnen. Als je hem wilt zien kan ke beter drie keer zijn naam noemen.' Hij zuchtte diep en volgde met zijn vinger een route op de kaart. 'je kunt hem niet verslaan zo lang hij zijn krachten heeft, dus ik ben van plan die van hem af te nemen.' Zei hij simpel en hij keek haar aan. Benieuwd naar wat ze zou zeggen.

'Dat is een belachelijk beeld.' Zei Anna geirriteerd en ze gaf hem een klein duwtje, het ging automatisch maar ze trok haar hand weer terug toen ze hem aangeraakt had, dit was namelijk niet de bedoeling. Ze vermeed persoonlijk en emotioneel contact het liefst, vooral met mannen. Ze liep rustig met hem mee, de soldaten waren hier al geweest en ze zouden óf het bos afzoeken óf terug naar het kasteel om verslag uit te brengen. Ze wist hoe de koning zijn bevelen gaf en ze ging er van uit dat de soldaten hen nu niet zouden volgen dus ze deed haar kap nu af. Ze haalde haar haren uit haar vlecht en kamde erdoorheen. Haar haren vielen over haar schouders en omlijste haar gezicht. Ze wilde even haar haren los voor ze het weer vastzette en haar gezicht ou verbergen in zijn kamp. 'Die verhalen gingen dan niet over mij.' Mompelde ze. 'Sowieso niet want jij bent echt veel ouder dan ik.' Het kwam er een beetje lullig uit dus ze beet op haar lip. 'Nouja ik bedoel.. Je hebt geen idee' fluisterde ze erachter aan.

Account verwijderd

schreef:
Killian negeerde Elena's vraag over Baelfire, er was iets, maar wat wist Elena niet. goed, dat was momenteel niet belangrijk, daar zou ze later wel achter komen, of niet. "Dat weet ik zeker, zo heeft hij ook binnen een handomdraai mijn ouders en broertje vermoord." zei Elena en zuchtte waarna ze Killians vinger volgde die plekken aanwees op de kaart. "Je bent van plan om zijn krachten af te nemen? Maar hoe dan?" vroeg Elena verbaasd. "Weet je dan waar de dolk ligt?" vroeg ze alweer verbaasd, dat kon niet, of hij moest weten waar de dolk ligt en zichzelf er mee neer te steken, maar dan zou hij de Duistere worden, dat kon niet gebeuren. Dan zou Killian dé slechterik worden, al had hij toch niet zo'n goede reputatie bij velen. Elena ging verward met haar handen door haar haren en keek Killian aan, hij was onduidelijk en dat irriteerde Elena behoorlijk, maar ze besloot om er niet op in te gaan en gewoon te luisteren naar zijn plan, misschien zou het werken. Maar Elena was niet van plan om hem de Duistere te laten worden, eerder dat ze het zelf werd dan dat ze het Hook liet zijn.

"Tja, alles was wel zo'n beetje belachelijk vroeger, maar ja, dat werd ons dus wijs gemaakt, jou niet dan?" vroeg Robin met een frons en liep rustig door richting het kamp, ze waren er bijna en iedereen zou er onderhand al moeten zijn aangezien het halfuurtje al lang voorbij was gegaan. Toen Robin het duwtje voelde dat Anna hem gaf lachte hij hardop en schudde grinnikend zijn hoofd, het deed niet pijn, dat zeker niet, maar het was grappig. Robin bekeek haar haren, lang, mooi en oranje, wie zou haar niet herkennen met die felle kleur? Robin lachte om Anna, ze noemde hem oud, terwijl hij eigenlijk niet eens zou oud was, 29 was niet oud, toch? "Ik voel me beledigd." zei Robin om haar te plagen en plaatste zijn hand op zijn hart en keek er triest naar. Hij merkte dat ze zich schuldig begon te voelen waardoor hij weer begon te lachen.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Killian keek naar haar, ze wist erg veel. Ze wist zelfs over de dolk. 'Nee ik waag me niet aan de dolk. Ik ben niet van plan om hem vrijwillig mijn dood te geven.' Zei hij n offer. 'Nee deze kaart leidt ons naar een portal, een doorgang.' Hij fronste en zuchtte even. 'Je weet duidelijk over Neverland, al denk ik niet dat je er ooit geweest bent, maar weet je ook over de andere rijken?' hij keek op van de kaart en keek Elena recht aan in haar oven. 'Ik ben van plan hem ergens heen te sturen waar hij geen magie bezit. Als ik hem dan moet achtervolgen om hem te doden dan doe ik dat. Net als jij heb ik alles over voor mijn wraak, en ik kan met mijn schip op verschillende plekken komen.' hij zuchtte en streek met zijn goede hand door zijn warrige haar. 'Ik weet nog niet precies hoe, maar ik ga deze wereld verlossen van de duistere.'

Anna keek hem aan, ze kon hem nu goed bekijken gezien ze haar kap niet meer op had. Zij zelf was ook nu ook duidelijk te zien. Hij was niet erg oud, maar misschien wel bijna 10 jaar ouder dan zij zelf. Ze speelde met de koortjes van haar mantel en knikte toen langzaam. 'Natuurlijk ben ik zo opgevoerd. Borduren, zwijgen en kinderen baren. Dat wordt er van mij verwacht.' Ze keek kwaad voor zich uit. 'Wat heb je aa. Een koninklijke titel als je je land niet eens kan helpen!' Ze merkte dat ze in de buurt kwamen van het kamp en ze bleef stilstaan. Ze vlocht met snelle bewegingen haar haren in en deed haar kap weer op. Ze legde haar hand even op robins arm, kort. 'Je verteld toch niet aan je mensen wie ik ben he?' Fluisterde ze onzeker.

Account verwijderd

schreef:
IK HAD EERST CAPS NOG AAN EN TOEN BEGON IK TE TYPEN, AHAHAHAHAHA
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Elena luisterde aandachtig naar hem. "Gelukkig, want ik wil eerder de Duistere zijn dan jij, dan kan ik Paul en Philip nog vermoorden zonder schuldgevoel." zei ze met een valse grijns en focuste zich daarna weer op de kaart. "Hoe kan zo'n kaart zo veel magie bevatten, heb je geen magische boon of iets anders nodig?" zei ze en fronste haar wenkbrauwen. "Nee, ik ben er inderdaad nog nooit geweest, maar ik weet toevallig heel goed dat jij er van alles over weet, dus ik vertrouw je, voor deze keer dan." zei ze met een lach en keek Hook ook aan. "Een plek zonder magie, die bestaat toch niet? Overal lopen mensen of wezens rond met magie, dat is onmogelijk of ben je van plan om.." zei Elena, ze schudde haar hoofd, nee, Killian mocht geen vloek uitspreken, dat zou verkeere aflopen. Het enige wat Elena was, was haar wraak maar ze wou de rest van de rijken er niet bij betrekken.

Robin zuchtte en keek haar aan. "Zo bedoelde ik het niet, het is mij altijd zo geleerd, kon ik er wat aan doen dat ik dit beeld mee kreeg en daar altijd mee heb leren leven?" zei hij lichtjes geïrriteerd, maar boos mocht hij niet op haar zijn, hij had een ander antwoord moeten geven, maar liegen wou hij zeker ook niet doen. "Land niet eens kan helpen? Hoe bedoel je? Jij zal toch de troon overnemen als jouw vader, ook wel een van de koningen genoemd, afstapt? Lijkt je dat geen fijn idee, jouw eigen stuk land regeren?" vroeg Robin met een frons en liep rustig door en ze kwamen steeds dichterbij het kamp. Hij schrok van de plotse hand op zijn arm en keek Anna verward aan. "Nou, als je het niet wilt, zeker niet. Maar maak je geen zorgen als ze achter jouw identiteit komen gaan ze je toch niet afgeven. Jij hebt een keuze gemaakt en die respecteren we, het hele kamp dus." zei hij met een geruststellende glimlach.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
HAHAHA ZO DOM, LY

Anna zuchtte diep, ze keek naar de grons en zweeg even. 'Misschien denk je dat nu, maar je kan niet in het hart van mensen kijken. Maar ik ben blij dat jij je mannen vertrouwd.' Ze vroeg zich wel af hoe ze op haar zouden reageren, een jonge vrouw tussen al die mannen. Ze liep langzaam verder en zweeg even. 'Mijn vader haar me. Hij wil me uithuwelijken en denk maar niet dat ik dan iets te zeggen heb. Zoals ik al zei, vrouwen moeten kinderen baren.' Ze kneep in het gevest van haar zwaard omdat ze woede voelde. Woede jegens haar vader. 'Geloof me, als hij me nu vind sluit hij me op, en zodra ik voor een mannelijke erfgenaam zorg zal hij zich van mij ontdoen. Aan een vrouw heb je toch niks.' Ze keek met een harde blik voor zich uit. 'Waarom zijn jullie in dit bos?' Vroeg ze aan hem. Ze was zeker geïntrigeert, ze had nog nooit iemand (laat staan een man) ontmoet die haar wél een kans wilde geven, en nog erkende dat ze kon vechten ook. Vreemd.

killian keek haar aan en zweeg een tijd. 'De kaart is niet de portal natuurlijk, maar hij brengt me er naar toe. wellicht een magische boon, dat weet ik pas als ik dexe kaart snap en ontdek. Hij is magisch en er zit een andere kaart in verborgen. Hij is nogal ingewikkeld en dus ook erg waardevol.' Hij stond op en begon te ijsberen door de kamer, draaiend aan zijn haak. 'Het wordt een lastige reis, ik weet niet hoe lang hij gaat duren en ik moet onderweg bedenken hoe het zit met een portal en de duistere en wellicht een valstrik, maar...' Hij bleef staan en staarde naar een kistje in de hoek. Een kist met spullen van Milah. 'Het is de enige hoop die ik op dit moment heb. Of jij daar genoegen mee neemt moet je zelf beslissen.'

Account verwijderd

schreef:
Ben sws dom HAHHAHAHAHA

"Maar ik heb een vraag, hoort het kompas erbij, want waarschijnlijk kan die ons richting het portaal sturen.." zei Elena twijfelend. Klopte het wel wat ze hem verteld had, misschien hadden ze wel een magische boon nodig maar daarvoor moesten ze naar boven klimmen en het stelen van de reuzen, en waarschijnlijk waren die niet zo aardig. "Ach, ik heb momenteel toch niks anders te doen dan wegrennen van de prins en koning dus ik vind het goed." zei ze met een lach en merkte op dat Killian stond te staren naar een kistje, wat was het? Elena zou Elena niet zijn ald ze niet nieuwgierif was en al gauw stond ze zelf ook op en liep de richting op naar Killian toe. Zelf keek ze ook naar het kistje en draaide zich daarna weer om naar hoek "Van wie is het?" vroeg ze aan hem, doelend op het kistje. Ze had generkt dat er een sprankeltje woede in zijn ogen verscheen toen hij het kistje bekeek, dus er was ee grote kans dat het van iemand belangrijks was.

"Ze zijn niet voor niets mijn mannen, ik neem geen verraders en bedriegers aan en ik hoop en verwacht dat jij ook geen bedrieger of verrader bent? Of heb ik het mis soms?" vroeg hij met dezelfde frons. Waarschijnlijk was ze dat niet, maar je wist het nooit, de ene keer was de persoon je vriend maar uiteindelijk bleek het jouw vijand te zijn, verschrikkelijk vond hij dat. Robin volgde Anna die zo te zien ook al een beetje de weg wist naar zijn kamp. Hoe kon dat nou? Hij had haar hier niet eerder gezien dus op welke manier was zij erachter gekomen waar zijn kamp lag? Ook Robin zweeg en schudde die gedachtes van zich, af, die duidelijk jongere dame kon hem niets aan doen, dat wist hij wel bijna zeker. "Je kind haten? Niet normaal." snauwde hij, afschuwelijk, wie haatte zijn kind nou? Maar al gauw begreep Robin het, uithuwelijking. Natuurlijk, zij wou niet trouwen en die vader kreeg natiiijk al het geld niet dat hij zou kunnen verdienen met zijn dochter. "Verschrikkelijk" mompelde Robin, hij begreep nooit waarom ouders hun kinderen dat aan konden doen, zo respectloos en vaak hielden die personen niet eens van elkaar? Dat kon je toch niet maken? Tenminste, zo dacht Robin erover en gelukkig was dat hem niet overkomen. "We kunnen niet in het dorp leven, daar zullen ze mij snel genoeg pakken, en we reizen veel waardoor het bos dé ideale plek is. Je kan er voor even verblijven en daarna vluchte . Het is er hier ook groot en mensen kunnen je moeilijk vinden." gaf hij haar als antwoord en het duurde nog maar even voordat ze zouden aankomen bij het kamp.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Omg nee geloof ik niet hahaha
is je verslag af trouwens?

killian wendde zijn blik even af van het kistje en keek naar het compas. 'Ja. dat compas moetij, of ons dus wellicht, de weg wijzen richting wat dit dan ook is. Als ik de kaart in de kaart ontdek.' Hij zuchtte want het was behoorlijk ingewikkeld. Hij merkte opeens dat ze opgestaan was en naar het kistje keek. Hij draaide zich abrupt om en liep naar zijn bureau. Hij pakte de kaart op en rolde deze op, daarna verborg hij hem in een kokertje. 'Ik ben bang dat ik je dat niet ga vertellen.' Zei hij rustig, maar zijn ondertoon was duidelijk. Hij sprak hier niet over, met niemand. Bovendien kende hij haar niet en hij was al zeker niet van plan deze informatie te delen met een vreemdeling, al was ze dan ook op Rumpelstiltskin uit.

Anna lachte even en keek hem aan. 'Als ik een bedriwger of verrader was, zou ik dat dan nu toegeven?' ze grijnsde even maar keek weer serieus. 'Ik ben bang dat je daar je intuïtie maar voor moet volgen.' Zei ze zacht. Ze liep door en zag hem verbaasd kijken, terwijl ze doorliep haalde ze haar schouders op. 'Voor het geval je nu denkt dat ik een of andere spion ben, ik zag je kamp vanuit mijn boom dus ik ging er van uit dat je hier verblijft met je mannen.' Ze bleef rustig doorlopen. 'Het is echt niet alleen dat.' Mompelde ze toe. Hij over haar vader sprak. 'Ik heb... Geen fijne jeugd gehad. 'Toen ik zei dat mijn vader mij haat, toen meende ik dat ook.' Ze keek even opzij naar hem. 'Maar waarom dít bos? Zo vlak bij de koning. Hij heeft een belachelijke prijs op jou hoofd gezet.. Je bent de bekendste en meest irritante dief voor hem die hier rond loopt. Je kan beter ergens anders verkampen.'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld